HEADCAT13- "Headcat13"

 HEADCAT13- "Headcat13"

The STRAY CATS-Lemmy rockabilly project, continues with some new members and the same inspiration. Its an exciting new incarnation of the rockabilly project originally created by Motörhead’s Lemmy Kilmister & Danny B. Harvey, and now featuring Lemmy protégé Alan Davey and Frantic Flattops drummer Paul Vezelis joining Harvey  plus guest appearances by Jerry Lee Lewis’s niece, Annie Marie Lewis!
A honest, in your face, rock n roll, twelve bar steamroller that gives you the chills as it is stripped to the bone, in your face rock n roll. A fine album, of cover tunes and originals that Lemmy would surely have approved and even sung a few tunes if he had the time. His heritage is alive especially in songs like "Wigglin and jigglin" a song that could easily could have penned by HEADGIRL. 'Route 66", "Someones gonna get their head tonight" 'Great stuff.

7

Lewis Floyd Henry -"Blues baby"

His cover of "Ace of spades' as an one man orchestra gave him wider recognition. Now with his new work of original material "Blues baby" he gets the attention he deserves.
An album based on blues, rockabilly and garage rock that sometimes becomes tedious as his overstretching the songs. On the other hand, his approach to the blues owes a lot to the Delta blues and less to Chicago, a more 50s less late 60s-70s approach and offer us a real down to earth and loyal to tradition artist. The Hendrix influences light up his musical sky from time to time, just to remind us that originality ended when Jimi appeared and reshaped modern rock and blues. "Mr Tripple bypass ", "Transatlantic lady" are among the songs that show his ability to create attracting tunes , being retro and fashionable in the same chord sequence.
He may not be the new Jack Black but he is a real bluesman in soul and approach. His striped to the bone twelve bar blues with the adequate distortion makes some of the songs really exceptional like the 7min "Psycho girl". This is an album aiming for the greasers and blues purists aficionados but definitely a good one.

6.5

Giuseppe Conte: Σκλάβοι της Ελευθερίας (Πολις)

 

Giuseppe Conte: Σκλάβοι της Ελευθερίας

Ένα ακόμα ποιοτικό μυθιστόρημα, αλλά και τροφή για σκέψη, που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Πόλις το 2009 και εγώ κατάφερα να διαβάσω μόλις το 2014. Αυτό επιβάλλει την παρουσίαση του, μιας και η στήλη μας, προβάλλει βιβλία που αξίζουν και το διάβασμα ως αξία και μόνο του είναι διαχρονικό. Ταυτόχρονα το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, θέτει μερικά πολύ επίκαιρα ερωτήματα, ειδικά στις μέρες μας, των αλλαγών, εκλογών, εξαγορών ψήφων κτλπ.

Η ιστορία μας μεταφέρεται σαν διήγηση του νέου στα θαλασσινά πράγματα , μούτσου Γιάν. Στο πρώτο του ταξίδι, ο αδαής πρώην αγρότης, γνωρίζει τη ζωή σε πλοίο και μάλιστα δουλεμπορικό, τις παραμονές της Γαλλικής επανάστασης. Έχει μπαρκάρει σπρωγμένος, από την υπερφορολόγηση του Βασιλιά και την έλλειψη μέλλοντος στο χωράφι. Πρότυπο του στο πλοίο, θα γίνει ο αινιγματικός Ιταλικής καταγωγής τρίτος πλοίαρχος Φλοριάνο Ντι Σανταφλόρα. Από τις συζητήσεις του στο καρέ των αξιωματικών, με τον πλοίαρχο, θα μάθει για τον Βολταίρο και άλλους διανοητές του διαφωτισμού και θα του κεντρίσει την επιθυμία να μάθει γραφή και ανάγνωση. Παράλληλα η τίμια και μετρημένη στάση του απέναντι στο πλήρωμα θα τον κάνει λαοφιλή στο πλήρωμα, σε μια εποχή που οι αξιωματικοί των πλοίων, κυριολεκτικά ασκούσαν εξουσία βίας και τρόμου στα πληρώματα τους. Εξ ου και οι εξεγέρσεις, που οδηγούσαν στην πειρατεία, πολλούς ανθρώπους που πλέον δεν άντεχαν.

Μέσα από την περιγραφή των χαρακτήρων που πληρώματος και των αξιωματικών, ο Κόντε, θα μας μυήσει στην ναυτική ζωή, συνεχίζοντας αν θέλετε, την δουλειά που ξεκίνησε σε βιβλία, όπως το Μόμπι Ντικ, με ακρίβεια και ρεαλισμό. Παράλληλα, μέσα από τις συζητήσεις των αξιωματικών, θα πάρουμε μια γεύση για τις επικείμενες κοινωνικές-πολιτικές αλλαγές, τους υπέρμαχους των ελευθεριών και του διαφωτισμού αλλά και τους πιστούς στην καθεστηκυία τάξη που αντιπροσώπευαν ο Βασιλιάς, η Εκκλησία και η φεουδαρχία. Η άφιξη του πλοίου στην Αφρική και η γνωριμία με τον «πράκτορα» της ναυτιλιακής εταιρίας, τον υπεύθυνο για την συλλογή των σκλάβων, θα οδηγήσει στις απαρχές της σύγκρουσης, μέσα από τη γνωριμία του Φλοριάνο, με μια νεαρή νέγρα και τον έρωτα του για αυτή. Στο καράβι, η στάση του θα δεχτεί κριτική, θα φυλακιστεί και θα δικαστεί. Όλα αυτά εξαιτίας των δολοπλοκών του πράκτορα, που θα ονομαστεί Χειρουργός, λόγω της ιατρικής του ιδιότητας, που περιλαμβάνουν και την δολοφονία του καπετάνιου, με απώτερο σκοπό τον σφετερισμό της θέσης του, ως συζύγου της Ιταλίδας γυναίκας του, ερωμένης του χειρουργού και είσοδο του στην διοίκηση της δουλεμπορικής εταιρίας.

Η πρακτική του Χειρουργού, που αν και θρασύδειλος, λατρεύει την επιβολή της εξουσίας με τη βία, θα οδηγήσει στο στασιασμό του πληρώματος. Παράγοντας καταλυτικός, ο μυστηριώδης υπηρέτης του, που αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο με τη ζωή του Φλοριάνο, πριν το Γαλλικό ναυτικό, μια ζωή για την οποία φέρει βάρος, που αρνείται να μοιραστεί. Αποτέλεσμα όλων αυτών, να βρεθούν σε μια βάρκα ο Χειρουργός και οι ανώτεροι αξιωματικοί, μαζί με την σύζυγο του καπετάνιου, ενώ το καράβι, αλλάζει πλέον διοίκηση και οι σκλάβοι ελευθερώνονται.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου, θα αναφερθεί στην απελευθερωμένη κοινότητα ναυτικών και σκλάβων, τις αρχές του ανθρωπισμού και την προσπάθεια του Φλοριάνο, να αποδεσμευθούν όλοι, λευκοί και μαύροι από τα δεσμά τα εθνικά και θρησκευτικά που οδήγησαν στις Ευρωπαϊκές καταπιεστικές μοναρχίες αιώνων. Τα νέα της Γαλλικής επανάστασης θα τους γεμίσουν χαρά, μέσω ενός ναυαγού και η κοινότητα θα ευδοκιμήσει. Σύντομα όμως ο Φλοριάνο, θα αναγκαστεί να δεχτεί, οτι όσα ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός αρνήθηκε, δεν μπορούν να κάνουν και οι Αφρικανοί, απελεύθεροι, που συνεχίζουν, ως γνήσιοι Ασάντι, να λατρεύουν Θεούς και έθιμα και να δεσμεύονται από αυτά. Η διαφωνία, για την ανθρωποθυσία κάποιων αιχμαλώτων, υπόλοιπο επίσης από μια γειτονική φυλή, θα οδηγήσει στην ρήξη με τους Αφρικανούς που θα εγκαταλείψουν την κοινότητα, με σκοπό την επιστροφή στη γενέθλια γη. Οι εναπομείναντες λευκοί και φίλοι Αφρικανοί, θα παραμείνουν σε μια ειδυλλιακή κατάσταση, μέχρι την επίθεση που θα δεχτούν, από τον επιζήσαντα Χειρουργό και που θα σημάνει το τέλος της ουτοπικής αποικίας των ελεύθερων ανθρώπων. Η αφήγηση τελειώνει, εν μέσω των εξεγέρσεων της Γαλλικής κομμούνας, με τον συγγραφέα, πρώην μούτσο, να παραμένει πιστός, στο όραμα του παλιού του δασκάλου και συντρόφου.

Παράλληλα μέσα από τις επιστολές του Φλοριάνο στην αδελφή του, που θα ανακαλυφθούν στο τέλος από τον Γιάν, θα γνωρίσουμε την τραγική προσωπική του ιστορία, αλλά και τον διακαή πόθο του, για μια ζωή, μακριά από τα φεουδαρχικά καθεστώτα και τις νόρμες της εποχής. Σκεπτόμενος, αλλά κυνηγημένος και ο ίδιος από τα δικά του πάθη και Ερινύες, προσπαθεί, να λυτρώσει τους άλλους, για να λυτρώσει και τον εαυτό του. Μια συνεχής προσπάθεια, για γνώση, ισότητα και αλλαγή, που θα συναντήσει εμπόδια, τον ίδιο τον άνθρωπο, την εμμονή του και την προσκόλληση του στα γνωστά και τα θέσφατα και τον φόβο που ανδρώνεται μπροστά στην πραγματική και δίχως όρια ελευθερία, που απαιτεί σύνεση και αυτοσυγκράτηση.

Καλογραμμένο βιβλίο, που παλαντζάρει μεταξύ της αμιγούς ναυτικής περιπέτειας και του πολιτικού μυθιστορήματος, κρατώντας ισορροπίες και πετυχαίνοντας, να ικανοποιήσει τον αναγνώστη, αφήνοντας του ερωτήματα, που θα σκέφτεται, αρκετό καιρό μετά το τέλος της ανάγνωσης, για σειρά θεμάτων, που παραμένουν επίκαιρα ως σήμερα, ειδικά για το τί εστί ελευθερία

 BUSH- "The kingdom"

Grunge from the UK? it could be the next big joke,after flat earth, but in the case of BUSH it has some elements of truth. Never been able to be categorized , they were always a band too heavy for the alternative rock audience and a bit more delicate and eloquent for the metal audience. Mainstream success was something they achieved but in these years of corporate rock, bands like BUSH struggle to find a real audience. With their new album they present to us a strong heavy rock album, or a dazzling alternative metal album, I dont give a damn about what you ll call it. Mesmerizing rhythms, heavy guitars, melodic and enough distorted vocals and the melodies that led us to bands like HUSKER DY, SUGAR, NIRVANA, AUDIOSLAVE all around. Songs like "Undone" , "Crossroads" deserve to be sung in arenas and I'm sure they will do. A fine return to form by this prodigal rock band.

7

 JUDICATOR- "Let there be nothing"

US power metal comes back with a vengeance. In this their fifth release, JUDICATOR offers an album for those who like their metal, speedy, solid and melodic. In the veins of SAVAGE GRACE, LIEGE LORD, IRON MAIDEN, BLIND GUARDIAN, they release metal riffs in waves aiming at the listener. A touch of HELSTAR and the vocal lines that really mesmerizes the listener are among the album's strong points.
This is a concept album based on the life of Belisarius the famous Justinian's general who fought to establish the Eastern Roman Empire that we now call Byzantium. If heavy metal invented in the UK and interpreted in the US is your flavor of the day, 'Let there be nothing" will carry you to Constantinople and even further, to the distant galaxies where metal imaginary and riffing can travel you, for metalheads and history lovers only. An album that restored my faith in epic metal after years of endless dragon slaying and barbaric tales of sword and magic diminish my faith to it.

7

 

«Ζωή από χαρτί» - Μαρία Παπαστεφανάκη (Ηριδανός)
 

Στην πρώτη της συγγραφική απόπειρα η Μαρία Παπαστεφανάκη, καταπιάνεται με ένα θέμα πολύ αγαπητό στους Έλληνες πεζογράφους. Την εξέλιξη της τυπικής Ελληνικής οικογένειας από τον ΒΠΠ μέχρι τις ημέρες της κρίσης. Ίσως περιμένετε ένα ακόμα ηθογραφικό μυθιστόρημα. Ίσως μια αλληγορική θεώρηση των πραγμάτων μέσα από τρεις γενιές ανθρώπων, που συνδέει το αίμα και το όνομα. Η Παπαστεφανάκη, επιλέγει το δύσκολο δρόμο της συνύπαρξης του φαντασιακού με το πραγματικό, της αλληγορίας και της μεταφοράς, μέσα από χαρακτήρες γήινους, βγαλμένους από την οικογενειακή παράδοση του Έλληνα, που συναντούν τον τυχαίο παράγοντα που θα ενώσει τα σπασμένα κομμάτια , μιας ακόμα Ελληνικής σάγκας.

Η πρώτη πρωτοτυπία του βιβλίου είναι η γλωσσική εναλλαγή από την Κρητική ντοπιολαλιά του ζευγαριού στην  Κρήτη της κατοχής, στον εξευγενισμένο και ημιαρχαίζοντα λόγο της Αθήνας της δεκαετίας του 50, στον λιτό σε λεξιλόγιο και πλούσιο σε εκφράσεις εισαγόμενες λόγω των προαστίων των 80ς και τον τεχνοκρατικό, κενό, απάνθρωπο και αποξενωμένο λόγο των millenium.  Ένα παιχνίδι που αλλάζει τη διάθεση του αναγνώστη και υφολογικά βοηθά το βιβλίο να προχωρήσει και να αποδώσει όχι μόνο λεκτικά αλλά και σε επειδή προσέγγισης λεξιλογικής την εποχή και τα αδιέξοδα της. Το Μαριώ και ο Ζέλος ξεκινάνε από την Κρήτη με την ντοπιολαλιά να τους ακολουθεί και καταλήγουν στο Παρίσι και την Αθήνα του 21^ου αιώνα μεσοαστοί, με το Θάρρος του ανθρώπου που ανδρώθηκε στις δυσκολίες του πολέμου, του εμφύλιου και της φτώχειας, αντικρίζοντας τον κόσμο σαν μια περιπέτεια που οφείλουν να αποτελέσουν μέρος της και να την δαμάσουν, ακόμη και στα γεράματα. Το βιβλίο είναι ιιια ωδή στο πρωτογενές κύτταρο της Ελληνικής κοινωνίας την οικογένεια, την μάνα ,την γιαγιά, την γυναίκα που ζεί μεγαλώνει, ανατρέφει, συντηρεί, υποστηρίζει και ταυτόχρονα, απατά, πληγώνει, αποκόπτεται και χειραφετείται. Όλα αυτά μέσα από τις γενιές της ίδιας οικογένειας. Οι συγκρούσεις δεν έρχονται ποτέ δίχως το αντίκρισμα τους. ΟΙ ηθικοί κανόνες και οι επιταγές αναιρούνται. Οι νεότερες γενιές τροχοδρομούν σε ένα διάδρομο σπαρμένο με τις ελπίδες και τα συντρίμμια των προηγούμενων γενιών, καλούμενες να επιλέξουν.

Ένας μοντέρνος μίτος της Αριάδνης, της ηρωίδας που θα ορίσει το τέλος του βιβλίου, της σάγκας, της άρνησης, της εγκατάλειψης, της συμβίωσης  και της υποταγής, της ανεξαρτησίας και του ατομικισμού. Καμία επιλογή δεν είναι λάθος και καμία σωστή. Η μεταπολεμική γενιά στήνει το σπιτικό της Φιλοθέης και πατάει επάνω στις συμβάσεις μιας Ελλάδας στριμωγμένης στα φορέματα και τις κομμώσεις των νεόπλουτων των προαστίων και της αντιπαροχής. Το μέλλον της μεταπολίτευσης χάνεται σε ακριβά αυτοκίνητα και καριέρες , ενώ τα παιδιά μεγαλώνουν στον αυτόματο. Η προσωπική επανάσταση της Ανθως , θα δώσει το έναυσμα στην Παπαστεφανάκη, να θέσει διλήμματα και να απειλήσει το ιερό θηρίο της Ελληνικής οικογένειας , με το δόρυ της υποκρισίας και της δυσλειτουργικότητας. Μητρικό ένστικτο ή υποταγή στο ένστικτο της ανεξαρτησίας, κοινωνική αποδοχή ή ένας προσωπικός αγώνας για την ευτυχία , όπως την ορίζει το κοινωνικό συμβόλαιο του Ρουσώ. Η κόρη της Μαριώς ,η Ανθω θα παρατήσει τον κόσμο που τη διατηρεί κούκλα σε ένα κουκλόσπιτο, Ιψενικό και θα κάνει το μεγάλο άλμα στο Παρίσι, με τον Κωσταντή αφήνοντας συμβάσεις αλλά και τα παιδιά της στην Αθήνα, στα χέρια της γιαγιάς που αγόγγυστα Θα τα μεγαλώσει. Η χειραφέτηση του 80 , ενάντια στην πίστη στον ρόλο της γυναίκας στην Αγία Ελληνική οικογένεια.

Παράλληλες πορείες επιτυχιών και προσωπικών δραμάτων, σε Παρίσι και Ελλάδα και δυο παιδιά που μαζί με τη Μυρτώ κόρη του ετέρου αποστάτη, ερωτικού μετανάστη Κωσταντή, θα μεγαλώσουν αψηφώντας τον κόσμο, αναζητώντας στη επιστήμη και την τέχνη, την χαμένη αγκαλιά της μάνας. Η ζωή από χαρτί μετουσιώνεται σε σελίδες διαβάσματος, σε πινάκες ζωγραφικής σε μια οικογένεια που αναδημιουργείται με πυξίδα την ανάγκη να αποδεχτούν τα λάθη και την έλλειψη αγάπης σε ένα κόσμο που αλλάζει και γίνεται ένα ακόμα κατάστημα με υλικά αγαθά προς κατανάλωση.

Η γενιά του 21^ου αιώνα, επιτυγχάνει με την απουσία συναισθηματικών δεσμών που αναζητεί σε ερωμένες, σε εξωσυμβατική ζωή, σε κάθε τι που συμβολίζει τη ρήξη με το κατεστημένο ή στον ρόλο του χειρουργού Σωτήρα. η αλήθεια βρίσκεται στο κενό που αντικρίζουν στην οικογενειακή φωτογραφία, στη θέση της μητέρας, αλλά η παραδοχή του θα χρειαστεί , παρέμβαση των παππούδων και μιας μυστηριώδους τσιγγάνας, που αποτελεί τον από μηχανής θεό.

Η Παπασταφεναάκη, τρίζει τα δόντια στην Ελλάδα των Ολυμπιακών αγώνων και των προαστίων με τις Φιλιπινέζες, οικιακές βοηθούς, στην κοινωνία της κατανάλωσης που θα καλύψει τα βασικά κενά στην αποδοχή των ανθρώπων. Η τσιγγάνα της, περιδιαβαίνει τον κόσμο με ένα ποδήλατο. Δωροδοκείται με γλυκά και ενώνει εξίσου εύκολα όπως και σπάει δεσμούς και ανθρώπους. Το ονειρικό και το υπερβατικό φέρνουν την μανά Ανθή που έχει αιώνιες ενοχές για τα παιδιά της ,στη ζωή τους με τρόπο πλάγιο. Οι αποκαλύψεις και η αναγνώριση της ανθρώπινης θνητότητες αλλά και της αδυναμίας να λειτουργήσει κανείς χωρίς να αντιμετωπίσει το παρελθόν του οδηγούνται σε μια λυτρωτική συνειδητοποίηση μέσα από την παρέμβαση της τσιγγάνας.

Η εγγονή  Αριάδνη ξετυλίγει τον μίτο και τον μύθο της οικογένειας, σε σχολές Καλών τεχνών, χαρτόκουτα αστέγων στο δρόμο, το οικογενειακό σπίτι και καταπίστευμα στην Φιλοθέη και φέρνει την λύτρωση των οικογενειακών δραμάτων με τις χάρτινες δημιουργίες της σε μια συνύπαρξη φανταστικού και πραγματικού, που έχει σαν καταλύτη την οικογενειακή τσιγγάνα.

Η «Ζωή από χαρτί» μπορεί να διαβαστεί σαν ένα σχόλιο στην εξέλιξη μιας τυπικής δυσλειτουργικής οικογένειας από το 1942 ως σήμερα αλλά και σαν ένα ταξίδι προσωπικό του καθενός μας στα όρια και τις πιο εσωτερικές επιλογές του, εκεί που του  αναλογούν λάθη, δίχως συγχώρεση αλλά και η προσωπική ελευθερία. Λεπτές γραμμές που πατάμε καθημερινά αλλά σπάνια  τολμάμε να περάσουμε οριστικά, δέσμιοι συμβάσεων ή φόβου να αποδεχτούμε την αλήθεια του εαυτού μας.

Ένα μοντέρνο μυθιστόρημα που αλλάζει γλωσσικά και υφολογικά στη διάρκεια της ιστορίας και καταλήγει από μια οικογενειακή ιστορία σε έναν προσωπικό αγώνα επιβεβαίωσης και ενηλικίωσης. Μια διαφορετική συγγραφική πρόταση σε ένα κόσμο δίχως εκπλήξεις, που σε βγάζει από τη ζώνη της ασφάλειας σου και σε προκαλεί να σκεφτείς, πόσο μακριά έχεις φτάσει στην πραγματοποίηση των προσωπικών σου στόχων και ονείρων.

DEEP PURPLE -"Whoosh"

 DEEP PURPLE -"Whoosh"

Coronavirus delayed DEEP PURPLE's release of their latest album "Whoosh'. Having listened to the first singles I was a bit surprised and felt betrayed. The sound was too experimental and even not hard rock. But having given the album more than a few spins, now, I must admit, they did it again. They came with an album so versatile that it blows your mind considering their combined physical,not to mention musical age. The opener 'Throw my bones' is a modern DP hard rock song but as the album continues you see the album real captains. The Don Airey keyboards are far away from the classical Lord sound and along with the always unpredictable Morse, the structure songs equally modern and classic such as "Drop the weapon',"What the what" or even far more to the left side of hard rock like  "Nothing at all" and  'Dancing in my sleep ".  If "House of the blue light' is your favorite DP album, you'll find enough p leasers here and the redemption you were seeking for the decades. But if you re a hardcore fan w ho follow them for years you find some new classics in the forms of . 

"Whoosh'' may have the Gillan footprint all around composition wise and some really "strange" songs like "We're all same in the dark" and "The power of the moon" with its PINK FLOYD vibe but it is definitely a good DP album, that you'll listen for several times and still can't get over it and have a decision on how good it is. Modern, full of great work in every section with a clear blue sky production, that helps the members stand out like in the live environment (Bob Ezrin, did it again) it is an album refreshing, if you listen to albums of musicians of their class. Once again DP, did it. Sorry to miss them this summer, let's hope coronavirus will allow their tour with BOC in 2021.

7,5