"Μπίλλυ Μπάντ, Ναύτης"-Χέρμαν Μέλβιλ (Αντίποδες)

 

"Μπίλλυ Μπάντ, Ναύτης"-Χέρμαν Μέλβιλ  (Αντίποδες)

 

Ο όρος ναυτική περιπέτεια αδικεί το βιβλίο. Με τον ίδιο τρόπο που το αδικεί το οπισθόφυλλο με τις αναφορές του στη μάχη του καλού με το κακό, για την αθωότητα και την αδικία αλλά και τα περί στοχασμών για την ελευθερία, την εξουσία, την πολιτική και τη δικαιοσύνη, την αποδοχή και την αντίσταση. Στα χρόνια  της Γαλλική επανάστασης στρατολογείται, εν μέρει οικειοθελώς από ένα εμπορικό πλοίο σε ένα πολεμικό του Βρετανικού ναυτικού , ο Μπίλι Μπάντ. Ένας νεαρός ναύτης, ιδιαίτερα όμορφος και λαμπερός ως εμφάνιση αλλά και ως χαρακτήρας, με αποτέλεσμα να του δοθεί το προσωνύμιο "ο ωραίος ναύτης". 

 

 



Προσωνύμιο, που εξηγεί αναλυτικά ο Μέλβιλ, μιας και αποτελεί εν μέρει τον Σταυρό και εν μέρει το φωτοστέφανο του νεαρού ναύτη. Η ζωή στα Βρετανικά πολεμικά, συνέχεια της ζωής στην Μεγάλη Βρετανία, των ταξικών διαχωρισμών, των συνεχόμενων πολέμων και της επιβολής της εξουσίας με τη βοήθεια των μεσαίων και κατωτέρων αξιωματικών και υπαξιωματικών, περιγράφεται από τον Μέλβιλ, με γλαφυρότητα. Εστιάζεται δε στον οπλονόμο Τάγκαρντ και τις πρακτικές που εφαρμόζει για να κρατά το πλοίο σε τάξη, ενώ έχουν ξεσπάσει κρούσματα απειθαρχίας στο Βασιλικό ναυτικό με την ανταρσία του Νόουρ γνωστή και ως "η Μεγάλη Ανταρσία". Η κεφαλή του πλοίου ο καπετάνιος Βίερ είναι μια εξευγενισμένη μορφή, τυραννισμένη από τις προσωπικές αναζητήσεις και την ισορροπία με τις απαιτήσεις της θέσης εξουσίας που έχει σε εμπόλεμο περιβάλλον.

 

Σε αυτό το πλοίο και με μια περιγραφή γλωσσικά πλούσια με τον βερμπαλισμό των συγγραφέων του 19ου αιώνα ο Μέλβιλ, εισάγει τον καταλύτη που ακούει στο όνομα Μπίλι Μπαντ. Η έννοια της ναυτικής περιπέτειας δεν έχει καμία θέση στο συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν υπάρχειπουθενά το στοιχείο της έκπληξης, του δόλου, αλλά αντίθετα μια ηθογραφική ανάλυση τουΜπαντ και του προσωνυμίου του, σε αντίστιξη με την καταγωγή και ιστορία του οπλονόμουπου συνθέτουν περισσότερο τη ζωή στο μικρόκοσμο του πολεμικού πλοίο, παρά ένα καμβά για μια περιπέτεια θαλασσινής υφής και προβληματισμών εσωτερικού χαρακτήρα.

 

Ο Μέλβιλ, γνωστής των χαρακτήρων, υπονοεί, αφήνει να αιωρούνται λόγοι, ενδείξεις και υπόνοιες που καθορίζουν την σχέση του οπλονόμου με τον νεαρό ναύτη. Η δημοφιλία του δεύτερου έρχεται σε σύγκρουση με την αυστηρότητα του πρώτου, ενώ ο υποβόσκων φθόνος του οπλονόμου, οδηγεί νομοτελειακά στη ρήξη με τον Μπαντ. Η χριστιανική ομορφιά του, η ηθική του, ανεπηρέαστος από σχέσεις και φθορά, με τη μορφή ενός αρχαίου θεού, άδολος και μολαταύτα απαίδευτος στη ζωή πλοίο, προσθέτει στον Ωραίο ναύτη, χαρακτηριστικά που αγγίζουν τα όρια της αγιοποίησης. Ένας χαρακτήρας ανθρώπινος, αλλά άμεμπτος, δίχως υστεροβουλίες. Από την άλλη πλευρά ο σκληραγωγημένος οπλονόμος και η ομάδα του, αποτελούν τον ρεαλιστικό περίγυρο μιας βίαιης. εποχής επαναστάσεων και αλλαγών, με τον ίδιο να αποτελεί το σίδηρό χέρι του νόμου και της πειθαρχίας. Ο στωικός καπετάνιος θα ενημερωθεί για μια πιθανή εξέγερση και θα φέρει σε αντιπαράθεση το όργανο της εξουσίας με τον ανίδεο, αλλά εξίσου ανέμελο και ηθικά ξεχωριστό Μπαντ. Σε μια στιγμιαία ανατροπή, ο Μπαντ θα ξεσπάσει ενάντια στοάδικο των κατηγοριών και θα οδηγηθεί στο εδώλιο, κατηγορούμενος πλέον για φόνο. Το τυχαίο των περιστάσεων, η βαρύτητα του περιρρέοντος κλίματος , ο φόβος μιας εξέγερσηςθα οδηγήσουν σε δίκη ,ένα έκτακτο ναυτοδικείο που θα αποδώσει την αναγκαία δικαιοσύνη, χωρίς ποτέ να εμβαθύνει στα αίτια, αλλά απλά παραμένοντας στα γεγονότα. Ο ίδιος ο καπετάνιος, όσο και οι συμμετέχοντες ναυτοδίκες θα αντιμετωπίσουν ένα κατηγορούμενο με μια πρωτοχριστιανική αγνότητα και στωικότητα. Το τέλος προδιαγεγραμμένο, θα βαρύνει ακόμη περισσότερο τον καπετάνιο και θα δώσει μια άλλη διάσταση στην ηθική της εφαρμογής των νόμων. 


Βαθιά ανθρώπινος ο Μέλβιλ, θα συνεχίσει να αναπαράγει τις αρχέγονες συγκρούσεις αναμεσά στον ιδιοτελή υπαξιωματικό και τον ανιδιοτελή ναύτη. Θα αφήσει την υφέρπουσα ζήλεια, τον φθόνο να απλωθούν στο βιβλίο ως ενδείξεις αλλά ποτέ ως αποδείξεις και θα αποδώσει την δικαιοσύνη για τον Μπαντ, μέσα από τη στάση των δικαστών και του πληρώματος που αναγνωρίζουν ή στην περίπτωση του πληρώματος αποδέχονται την ανάγκη τιμωρίας βάσει των νόμων αλλά ταυτόχρονα την ουσιαστική αθωότητα του κατηγορούμενου, πέρα από τους ανθρώπινους νόμους. Ζήλεια, φθόνος, μισαλλοδοξία ,ανθρώπινη κακία ή πραγματική σύγκρουση με την εξουσία, όλα περιγράφονται μέσα από την ψυχολογία των κεντρικών ηρώων, με αναφορές στο παρελθόν τους, παντελή έλλειψη δράσης και με την πένα του Μέλβιλ, να ζωγραφίζει τους κεντρικούς χαρακτήρες με τα χρώματα της βρετανικής σημαίας, λευκό για τον Μπαντ,Μπλε για τους αξιωματικούς και κόκκινο για την απόδοση της τιμωρίας σε ένα κόσμο που η δικαιοσύνη έρχεται μέσα από το σχοινί της αγχόνης αλλά και το βόλι στην επόμενη ναυμαχία.

 

 Παλιομοδίτικο, βιβλίο χαρακτήρων, 19ος αιώνας γαρ, κουράζει με την ανάλυση και τον τρόπο που τους προσεγγίζει ο Μέλβιλ, αλλά από την άλλη συναρπάζει με την γεμάτη πλούτο εσωτερική περιγραφή των πρωταγωνιστών σε αντίθεση με τον κινηματογραφικό, λιτό τρόπο γραφής του σήμερα. Ένα βιβλίο, σκέψης και παρατήρησης που θα σε ταυτίσει με ηθικές αξίες και ερωτήματα και λιγότερο με χαρακτήρες, αφού πολλά περισσότερα υπονοούνται και ελάχιστα αποκαλύπτονται σε μια ιστορία με προδιαγεγραμμένο τέλος. Η δυναμική του βιβλίου είναι ανοδική , αύξουσα και τα πιο ενδιαφέροντα θέματα στην εποχή που η επιστήμη αντικαθιστά τη δεισιδαιμονία έρχονται μετά το θάνατο του Μπαντ , στα τελευταία κεφάλαια, εκεί που η πραγματικότητα συναντά το μεταφυσικό και η επιστημονική ορθολογικότητα, το βέβαιο του θανάτου. Μικρό σε μέγεθος, μεγάλο σε ιδέες,

Μια νουβέλα, που θα ζητήσει οχι μόνο το χρόνο σας αλλά και την προσοχή σας. Ανάλογα δε με την αγάπη σας στα πρωτοχριστιανικά ιδεώδη, θα αγαπήσετε ή θα μισήσετε τον «Ωραίο ναύτη», που η λάμψη του απλώνεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου.

 

 



Eddie Spaghetti & Frank Meyer- "Motherfuckin rock n roll"

 Eddie Spaghetti & Frank Meyer- "Motherfuckin rock n roll"



SUPERSUCKERS mastermind joint forces with Frank Meyer (Streetwalkin Cheetahs) and the result is a pure rock n roll album .Rockabilly with some hard rock twist jus to t light up the fire. Songs like the same title and "Barroom bawl" would be perfect songs for every roadhouse at route 66 or every high school prom at the 60s where zombies would replace and devour gradually the graduates.


 In your face rock roll, twelve bar blues and some groovy music to get your bootie at the dance floor with no hesitation. A cover of "My Sharona" (KNACK) makes the album even more difficult to resist. If you are in to AC DC, STATUS QUO, MOTORHEAD, Chuck Berry and NASVILLE PUSSY grab a copy, a convertible, your gril and start partying.

 If you are in a bad mood crank up "Knock my teeth out". The magic of rock n roll is sheer power and simplicty and this duo have it all.


7,5

ECLIPSE-"Wired"

 

ECLIPSE-"Wired"



Probably the best melodic hard rock band returns with another killer album. From the opening track, ECLIPSE are determined to grab the listener by the throat. Razor sharp riffs, like ACDC meets EUROPE to party over JOURNEY songs, everything is here. The tongue in cheek lyrics, the unforgettable melodies, the catchy choruses, "Roses on your grave" is a killer opener, while the consequent "Dying breed" is the ecological song we all need, in these days of electric cars and solar power-(ok we all pay higher electric rates but who cares, it's the 80s and we have money). 'Carved in stone '' starts semi acoustic and then explodes. "Twilight" is a marching song, a march to happiness. "Poison inside my heart" is a pure pop diamond-reminding their older days, but this is the trick, have your own identity."Bite the bullet" is like JUDAS PRIEST decided to try and get the FM rock territory. Celeic influences from THIN LIZZY to Gary Moore are everywhere at 'Things we love' .
 

 
 
The main problem with ECLIPSE is that they have more close to perfection songs, then most bands will have in their best of compilations. Embracing every AOR,FM, pop rock element that will make their tune memorable and catchy they write songs. Songs to be played on the radio, to be sung in arenas. I wish they could give their songs to PINK or Miley Cyrus to get the airplay and recognition they deserve. Forget terms like Euro metal, pop metal or whatever bullshit some paper loving journalists try to improvise to describe their sound. 
 
ECLIPSE is the distillation of pure fun, melodic yet ballsy hard rock that brings the house down. Erik Mårtensson and co ,did again. I considered myself lucky having seen them a little before the quarantine and also lucky enough to follow them ,in a time when rock and metal are so trivial, that Myley Cyrus and Lady Gaga are far more interesting. "Wired" is an album to listen to and party with.

8,5

Song of the week Felipe Andreoli - Thorn In Our Side - feat. Simon Phillips & Dino Jelusick

 Song of the week

 

 

Felipe Andreoli - Thorn In Our Side - feat. Simon Phillips & Dino Jelusick [Full Band]



Song taken from Resonance, Felipe Andreoli's new solo album THORN IN OUR SIDE feat. Simon Phillips & Dino Jelusick 

Music by Felipe Andreoli, Dallton Santos, Dino Jelusick / Lyrics by Dino Jelusick @Dino Jelusick – Vocals @Dallton Santos – Guitars Felipe Andreoli – Bass @Simon Phillips – Drums Bruno Alves – Keys

Norodahl, Eirikur Orn – «Illska- το κακό» (Πόλις)


Norodahl, Eirikur Orn – «Illska- το κακό» (Πόλις)


    Η Άγκνες, νεαρή φοιτήτρια ιστορίας, με Λιθουανική καταγωγή, γράφει τη διπλωματική της εργασία με θέμα την άνοδο των ακροδεξιών ρευμάτων στην ξενοφοβική Ισλανδία και την Ευρώπη του 21ου αιώνα. Για τις ανάγκες της έρευνας της, συναντά τον Άρνορ, έναν νεοναζί «διανοούμενο» τον οποίο ερωτεύεται, παρά τη Λιθουανοεβραϊκή της καταγωγή. Ο σύντροφός της, Όμαρ βάζει φωτιά στο σπίτι τους, όταν διαπιστώνει την απιστία της Άγκνες. Θα μπορούσε να είναι ένα συνηθισμένο ερωτικό τρίγωνο, για κάποιους ίσως προκλητικό  (Εβραία συνάπτει ερωτική σχέση με νεοναζί). Το «Illska» (“Το Κακό” ) είναι, κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ένα βιβλίο, στο οποίο η συλλογική μαρτυρία, διασταυρώνεται με την προσωπική. 

  Ο χρόνος στρεβλώνεται ανάμεσα στη σκοτεινή δεκαετία του 40, αυτή των προγόνων και την δεκαετία του 2000 των απογόνων. Το βιβλίο, με τη μορφή των παράλληλων χρονικά ιστοριών, κάνει μια βουτιά στην ιστορική μνήμη, στην κατάκτηση της Λιθουανίας από τους Γερμανούς. Τέμνει ανελέητα και εις βάθος τη μαζική εξόντωση των Εβραίων της χώρας. Την παρουσιάζει, δίχως ωραιοποιήσεις και ιστορίες ηθικών διλλημάτων και ηθικού θάρρους. Μια γενοκτονία που διεξάγεται με την ενεργό συνεργασία μερίδας του ντόπιου πληθυσμού και την ανοχή των υπολοίπων. Οι πρώην συνεργάτες και φίλοι, γείτονες, που γίνονται ξένοι εν μια νυκτί και αργότερα αμείλικτοι εχθροί. Το μίσος που ξεχειλίζει, ανούσιο και αναίτιο, με τους νέους ισχυρούς να εκδικούνται, απολαμβάνοντας την εξουσία, εντυπωσιάζοντας με την σκληρότητα τους και τους ίδιους τους ηθικούς αυτουργούς, τους Γερμανούς. Η αδυναμία των απλών ανθρώπων, να αντιδράσουν μπροστά στην λαίλαπα των αντισημιτών χούλιγκαν, που ευτελίζουν έννοιες όπως η ζωή και τα γηρατειά και πάνω από όλα την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια. 


  Μια ιστορία που τοποθετείται σε δύο χωροχρονικές περιόδους, στο σήμερα και το αδιέξοδο του έρωτα της Άγκνες με τον νεοναζί, που εξωθεί τον μειλίχιο σύντροφο της στο να γίνει εμπρηστής και λαθραίος παρατηρητής της  οικογενειακής του ζωής, ακόμα και στο ίδιο του το σπίτι. Η αδυναμία ενός άνδρα να ορίσει την ζωή του και το ανάστημα του. Ο εκφυλισμός της σύγχρονης Δυτικής κοινωνίας, με την μαλθακότητα και τον πολιτικό κορρεκτιβισμό (πολιτική ορθότητα (?)), να ευνουχίζουν το δικαίωμα στην ελεύθερη βούληση και τον σεβασμό στις προσωπικές αξίες. Η οδύσσεια του Όμαρ, διασχίζοντας την Ευρώπη μέχρι τη Λιθουανία, το ταξίδι του ακολουθώντας τα βήματα της φίλης του, σε τόπους μαρτυρίου. Η συνειδητοποίηση, της συλλογικής ευθύνης του χθες, που έχει μετατρέψει τον Ευρωπαίο του σήμερα σε σκλάβο της ευμάρειας και αρνητή, της επιθυμίας για συνύπαρξη, με όρια. Σε μια Ευρώπη, που για να μην κατηγορηθεί ως βίαια και σοβινιστική, αφήνει τα κόμματα των άκρων, τις συμπεριφορές των φανατικών, πολιτικά ή θρησκευτικά να την οδηγούν και τους μετριοπαθείς να ασφυκτιούν και να οδηγούνται στην φυγή ή την σφαγή.


  Η άλλη περίοδος αφορά την Λιθουανία του ΒΠΠ, την εξόντωση της ακμάζουσας Εβραϊκής κοινότητας, από τους χθεσινούς της γείτονες. Το κακό, κρύβεται μέσα μας, δίπλα μας και απλώνει τα πλοκάμια του αθόρυβα, αφήνοντας μας άφωνους, με τον δυναμισμό και την επεκτατικότητα του και πάνω από όλα  την ανηθικότητα του. Η βία του Β’ ΠΠ, οι νεοναζί του σήμερα και η πίστη των Ισλανδών στον Εθνικιστικό εγωκεντρισμό τους, δίνουν τον τόνο σε ένα μυθιστόρημα, με διαφορετικές ιστορίες που εμπλουτίζουν οι συνεχείς αναφορές-γέφυρες του συγγραφέα στο Ολοκαύτωμα και τους μοντέρνους αρνητές του, κάνοντας την ανάγνωση, δύσβατη αλλά γεμάτη μικρές στιγμές απόλαυσης για όσους εντρυφήσουν στο πεσιμιστικό, μισανθρωπικό ύφος του δουλεμένου αυτού βιβλίου. 

  Γεμάτο ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση, διεγείρει το μυαλό, αλλά ποτέ δεν καταφεύγει στην εύκολη λύση των ηθικολογικών απαντήσεων.

Διαβάζεται  συνοδεία Jello Biafra and the DOA- Full metal jack off

Gus G- "Quantum leap"

Gus G- "Quantum leap" 




Our own but not local for more than a decade, guitar hero, Gus G, takes a break from his bands and releases another instrumental album. What I really dig into this album is that it combines the 90s Shrapnel album shredding feeling with the modern sound of the 00s. Melodies that could be found easily at every Vinnie Moore and even more Tony Macalpine albums, with tuning that brings to memory the 00s the low tuning and the massive riffage. On top of all that, the personal stamp of Gus G that is a direct continuation of the masters like Schenker and Malmsteen, Friedman and Becker especially the first one as Gus G focus on melodic lines when soloing. "Demon stomp" is among my favorites as he moves from shredding to melodic lines as simple as we change the fork with a spoon. "Night driver" is a more emotionally charged composition, more atmospheric, with a small touch of Friedman in it while the album closer ,"Force majeure" is a composition that Vinnie Moore upgrades with his own performance.
 

 
 Gus G is well accomplished and known,  for decades . Albums like "Quantum leap" are the cherry on the cake as he lets himself meander around melodies and provides inspiration beyond the traditional metal band limitations, taking a leap to his own, deep preferences as musician, fusing metal, rock, fusion/jazz in a unique way. The live additional cd with covers and originals that accompany the album is an extra treat for the listener. Overall, a metal instrumental album that is far beyond the trivial ones.
 
8,5

 

Felipe Andreoli- "Resonance"

Felipe Andreoli- "Resonance"


When the bassist came to town to paraphrase the famous song. ANGRA s bass player releases his solo work and along a strong team of musicians indulges himself in to fusion prog rock. 
 

 
From the opener "Driven" where Allan Holdsworth meets DREAM THEATER in a furious progressive masterpiece , to the more symphonic "Resonance" Andreoli doesn't seem to have limitations. A more in to CYNIC piece of music, atmospheric with the elements that made Patrick Rondant and his eco metal explorations so unique, he pushed the progressive metal envelope way too far. Simon  Philips and Dino Jelusic come to assist at "Thorn in our side" a heavy, but also melodic piece of music with the intervention of Jelusic to make it more acceptable to the average listener, a bit like MR BIG decided to go progressive metal. "Metaverse" features Virgil Donati and Andre Nieri is a fusion metal waterfall with slow parts innerchanging with blasts of sheer power in the vein of the Chic Corea Electric band with some astonishing bass work, , "Neutron Star" with Brett Garsed could be easily on any DT album  with the "Chaos theory" in the same style, 'Down the line" with Guthrie Gowan is a jazzy trip to West Coast, "Sagan" is a psychedelic, heavy space rock song with Kiko Lureiro,  and the album closes with "Thorn in my side" without the vocals. 
 

 
An album for musicians only, you may ask yourself and the answer is definitely No, an emphatic one. Andreoli keeps the monstrous bass lines intact without compromising the melody,the heaviness or the fusion direction of the album. Greg Howe and Stu Ham are two artists whose albums are heading the same way. 
 
Modern, addictive and at the same time straight to the listener, taking more paradigms from jazz than metal especially in the time schedule department. Andreoli follows the Stu Ham school allowing the music piece to breathe and let each and everyone participating having his moment under the spotlight. That way doesn't let the album be underestimated by the fans and also let his artistic dream become true in his own conditions. 

8

 

Jared James Nichols- "Shadow dancer"

Jared James Nichols- "Shadow dancer"



Modern hard rock with a bluesy edge, is what you'll listen to on this ep. Big ,fat riffs and a modern twist at "Saint or fool" with some extraordinary blues guitar work. A bit Kenny Wayne Shepherd, a bit SHINEDOWN, CANDLEBOX Nichols provides a modern twist to an old idiom that seems fresh and attractive while taking every advantage he can from the pentatonic scale. 
 

 
 
BLACK LABEL SOCIETY, BLACK SABBATH, TREMONTI echoes at ' 'Shadow dancer" with its low tuned, heavy demolition rhythm pattern and led riffs. A power trio that is based heavily on the tradition of the Hard rock trio's and looks into the future, incorporating modern elements , composing tunes equally familiar as modern.
 
8

 

Song of the week Gov't Mule - Snatch It Back And Hold It (Official Music Video)

 Song of the week


Gov't Mule - Snatch It Back And Hold It (Official Music Video)



Gov't Mule - Snatch It Back And Hold It (Official Music Video)

 "Snatch It Back And Hold It Hold It Back Snatch It Back And Hold It" is from the new Gov't Mule album, Heavy Load. 

Stream/buy here: https://found.ee/MuleHeavyLoadBlues

«Στον κήπο με τα θηρία» – Έρικ Λάρσον εκδ.Μεταίχμιο

«Στον κήπο με τα θηρία» –  Έρικ Λάρσον  εκδ.Μεταίχμιο  


Ένα βιβλίο που ακροβατεί μεταξύ των απομνημονευμάτων και του ιστορικού μυθιστορήματος. Ο Έρικ Λάρσον, χρησιμοποιώντας τα αρχεία του πρέσβη  των  Η.Π.Α στο Βερολίνο, από το 1933 έως και το 1937, παρουσιάζει μια αποκαλυπτική εικόνα της ανόδου του Γ Ράιχ. Η σκοπιά του όμως είναι εντελώς διαφορετική από τα περισσότερα βιβλία που γνωρίζουμε ως σήμερα. Έχει την πολυτέλεια , να χρησιμοποιεί αρχεία αυτοπτών μαρτύρων, με εξέχουσα θέση.

 Ο πρέσβης Γ. Ντοντ , καθηγητής σε κολλέγιο στις ΗΠΑ και συγγραφέας του ανολοκλήρωτου «Παλιού Νότου», «δημοκρατικών» κατά τις Αμερικανικές εκδοχές πεποιθήσεων, δέχεται την θέση του Αμερικανού πρεσβευτή στο Βερολίνο, μετά από πίεση του Ρούζβελτ. Καταφθάνει στην γηραιά ήπειρο στην οποία είχε σπουδάσει (Λειψία) μαζί με την οικογένεια του, τον γιό του Μπιλ και τη γυναίκα του. Δύο πρόσωπα  που θα δούμε ελάχιστα έως καθόλου κατά την αφήγηση. Εξέχον μέλος της οικογένειας, θα αποτελέσει η κόρη του Μάρθα, μια τυπική Αμερικανίδα , μικροαστή, δήθεν διανοούμενη, στην πράξη, ένα στερημένο σεξουαλικά και συναισθηματικά άτομο, που θα αποτελέσει τον έτερο πόλο του βιβλίου. Ο πρέσβης Ντοντ, με τα εντερικά του προβλήματα και την απέχθεια του στη βία και σιγά σιγά στο Ναζιστικό καθεστώς, είναι  ο ένας πόλος. Ένας άνθρωπος, με αξίες, μακριά από το διπλωματικό κατεστημένο, λιτής ζωής, που προκαλεί με την λιτότητα του, τους συναδέλφους του στην Ουάσιγκτον. Η κόρη του, κοινωνική, εν δυνάμει συγγραφέας και άτομο με πνευματικές ανησυχίες. Θα προσηλυτιστεί πρόσκαιρα στο Γερμανικό θαύμα, έως ότου της αποκαλυφθεί η μοχθηρότητα του καθεστώτος και των ανδρών που το αποτελούν. 
Μεταξύ αυτών των δύο  ανθρώπων, ίντριγκες και διαπλοκές σε Βερολίνο και Ουάσιγκτον. Διπλωματικοί υπάλληλοι και διπλωμάτες, κοσμικοί, μέλη του Ναζιστικού καθεστώτος, της Γκεστάπο και των SA και SS, αλλά και ο ίδιος ο Χίτλερ, ο Χίμλερ, ο Γκαίρινγκ, ο Ντιλ και άλλες προσωπικότητες της εποχής, θα περάσουν από τα σαλόνια της κατοικίας του πρέσβη ή το κρεβάτι της κόρης του. Μαζί με ένα μέλος της Σοβιετικής  πρεσβείας μια  σειρά διπλωματικών υπαλλήλων, εβραίων αστών, κοσμικογράφων, καλλιτεχνών και απλών ανθρώπων, έχουμε μια συγκλονιστική χαρτογράφηση της πρώιμης Ναζιστικής Γερμανίας.

 Οι διώξεις των Εβραίων, παρουσιάζονται μέσα  από τα μάτια ενός απλού συμπαθούντα(των Εβραίων). Ο τρόμος και τα δεινά, έχουν μια πιο ανθρώπινη διάσταση, όπως και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, μέχρι να φτάσει η δυσοσμία στη μύτη όσων θέλουν ν μυρίσουν. Ο σχολιασμός για την απουσία βοήθειας από τις Η.Π.Α και τα μεταναστευτικά εμπόδια που προέβαλλε, είναι καυστικός και ακριβοδίκαιος.  Ο Ντοντ αν και ειρηνιστής, αντιδρά, με όσα μέσα διαθέτει, αντιτίθεται σ τη νομιμοποίηση της βίας και της επεκτατικότητας των Γερμανών και προς στιγμή πετυχαίνει μικρές νίκες. Η παρουσίαση του , όμως σαν μοναχικού καβαλάρη, στην συγκλονιζόμενη από τη  βία  Γερμανία, μας θυμίζει την αδυναμία των Ευρωπαίων, να δεχτούν και να σταματήσουν, μια κατάσταση που καλλιεργούνταν, χρόνια, πριν φτάσει στην υπόλοιπη Ευρώπη, με τη μορφή του Β Παγκόσμιου πολέμου.

Εξίσου εντυπωσιακή είναι η αφύπνιση της Μάρθας, που από θαυμάστρια των ξανθών αγοριών που τραγουδούν εμβατήρια, μετατρέπεται  σε σκεπτόμενη γυναίκα, που φλερτάρει πρόσκαιρα με τον κομμουνισμό και ωριμάζει σε ένα Βερολίνο, που όζει αίμα και βασανιστήρια. Κλίμα ρεαλιστικό (βοηθάνε  τα αυθεντικά χειρόγραφα και η επιτόπια έρευνα. Εικόνες από μια άλλη Γερμανία που η μποέμ ανεμελιά, αντικαταστάθηκε, από την υποχρεωτική αγάπη προς την μητέρα Πατρίδα). Ένα μυθιστόρημα- ιστορικό αφήγημα, που σε συναρπάζει, με την ένταση των χαρακτήρων, του , ειδικά όταν γνωρίζεις ότι –πρόκειται για πραγματικά πρόσωπα, αλλά σε συγκλονίζει ταυτόχρονα, όταν σε θέτει, όπως και αυτούς τους ανθρώπους μπροστά στις ευθύνες τους, για την επερχόμενη καταιγίδα. 

Τελικά αν είχαν εισακουστεί οι διάφοροι Ντοντ και οι Εβραϊκές κοινότητες, δεν εθελοτυφλούσαν  τα πρώτα χρόνια, μήπως θα είχαμε αποφύγει το σφαγείο αθώων και στρατιωτών, που ονομάστηκε ΒΠΠ? Ένα  βιβλίο που διαβάζεται μονορούφι έως τις πολλές και ενδιαφέρουσες σημειώσεις στο τέλος του.

Samantha Fish-"Faster"

 

Samantha Fish-"Faster"


US blueswoman Samantha Fish makes a serious career move with this album her seventh. Besides she is a hard worker, she has a great pop sensibility for modern rock. "Twisted ambition" has the elements to become a radio hit with traces from FOREIGNER, BLACK KEYS, WHITE STRIPES like an FM blues song aiming to the younger generation. She is a skillful guitar master that never compromises technique with the touch of a good song. 
 

 
"Hypnotic' moves at the same direction, a bit PRINCE, a bit WHITE STRIPES a bit modern blues is as its titles implicates a slowly growing groovy modern song with some nice touches of pop elements at the face of some electronic sounds. 
 Fish knows how to differentiate from her contemporary rivals and prefers to build her ferocious blues solo on more pop aesthetic songs, making the listening of the album far more enjoyable in a retro focus world."Forever together" is the perfect pop song from the 80s showing she is far more than a retro lover. The mid tempo "Crowd control" is at the same motive, part electronic, part pop, part bluesy, making Fish a far more open minded singer,songwriter in the vein of Dido. And then a sudden turn to modern blues at "Imaginary war' showing her riffs are as hard as her blues convictions with the organ ravishing the sound and the beat backbone break the listeners resistances, with its groove. "Loud" feat TechN9Nne is another great example of how she perceives modern blues. The old recipe spiced with some rap vocals and a groovy beat creates a modern blues rock sound that has the swagger of Slash all over her guitar playing. "Better be lonely" is at the same style of modern, mesmerizing blues rock with a twist. "Like a classic" continues at the same path, modern blues with a pop twist and Mrs Fish delivering the goods for one more time with poignant pop sensibility.
 

 
 
Overall on the contrary with the other rival for the blueswoman throne Joanne Saw Taylor, Fish plays her cards well, mixing the blues with some 60s pop, electronica, and looking more to the mainstream than anyone of her contemporaries. I wish Amy Winehouse would be alive to make an album with her, proving that music has no barriers as the closing "All the words' proves in all its stripped down ballad glory.
7,5

Tommy Castro- "Tommy Castro presents: a bluesman came to town"

 

Tommy Castro- "Tommy Castro presents: a bluesman came to town"




 US blues man Tommy Castro returns with a brand new album full of blues based tunes. "Tommy Castro Presents A Bluesman Came To Town" is a roots music odyssey. This special project was composed by Castro along with Grammy Award-winning producer and songwriter Tom Hambridge. Through its 13 songs, the album tells the tale of a young man, working on his family farm, who gets bitten by the blues bug. He masters the guitar and heads out on the road seeking fame and fortune, only to find what he’s left behind is the treasure he’s been looking for. “A Bluesman Came To Town isn’t a story about me,” says Castro. “It’s pulled from some of my friends’ and my experiences, though. I’ve seen first-hand for a lot of years what it’s like out there on the road.”Along with him on this journey are PAINKILLERS his regular  band including , horns, harmonica, piano and a bunch of songs that deserves your attention and respect. 

 
 
Blues, Soul,Funk, Stax and rhythm n blues are all here vivid and present form one of the few originals of his generation. Texas blues with some excellent guitar, Albert King, BB King and Luther Alisson are giving their blessings along with John Lee Hooker to this glorious return of the bluesman. Don't expect the reinvention of the blues, but a far more wrm, live sound then the one of Joe Bonamassa as Castro knows not to focus only on his guitar but prefer to let the full band blooming in every song.Stand outs should,could be "Blues prisoner', "Women,Drugs and Alcohol" a Rory Gallagher influenced song while at "I want to go back home" he pays his tribute to the Chess masters. 
 
A brilliant soul searching odyssey to his musical roots, the roots of rock n roll, the roots of all good modern music. Tommy Castro delivers more than he promises as usual
 
7,5

The Royal Empire- "L.o.v.e"

 

The Royal Empire- "L.o.v.e"

 

 A German band that mixes stadium rock, fm rock, alternative and some gothic rock elements and creates a mostly low pace, intriguing album. "Times of fear" is a great song with an anthemic feeling, bit THIN LIZZY, bit Sisters of Mercy, "In the name of brotherhood" has the glam feeling that songs from QUIREBOYS and DOGS D AMOUR had along with the ALARM and BIG COUNTRY ,AC DC riffs at "in the name of brotherhood" are the party feeling of a band that creates music to lift the spirits up."L.O.V.E" is mix of classic rock, sleaze and alternative 80s big stadium. 

 
The band reminds of this pop oriented soft rock that Steve Jones played at his "Mercy" album. From the CULT to ULTRAVOX, BIG COUNTRY,ALARM, KILLERS, MANIC STREET PREACHERS and FURY IN THE SLAUGHTERHOUSE, RASMUS, Billy Idol pop rock bands and pop bands with sensibilities and a love for big, fat, honey dripped choruses and mid tempo songs like "Evening wind" that let your mind drift away. The "psychopath" is another example of how their sisters influenced metal to deliver the goods. Nothing that really changes the music tide but a nice song with some distinguished vocals with a gravelly voice and some traditional rock solo that makes the song a nice addition for a motorcycle rally festival. 
 
A nice album that brings something missing from a lot of more successful bands. A personal sound, with a lot of 80s influences but nevertheless personal and that counts. Waiting for their next move, we re in to 'L.o.v.e' and partying like it is 1989.
7

Song of the week Deep Purple - 7 and 7 Is

 Song of the week

Deep Purple - 7 and 7 Is


Deep Purple - From the forthcoming album "Turning To Crime" 

DEEP PURPLE announces new album "TURNING TO CRIME", out November 26th on earMUSIC With strong tailwind from last year's chart leading album "Whoosh!", DEEP PURPLE surprises with new album "TURNING TO CRIME" and new single "7 And 7 Is". The new album, released by earMUSIC, will reach the worldwide community of Deep Purple loyal fans only 15 months after Deep Purple‘s latest studio album "Whoosh!", an album saluted by prestigious chart achievements (3rd consecutive #1 in Germany, as well as well as #4 in the UK) and acclaimed by critics who praised the creative strength of a band that continues evolving with every release. “Turning to Crime” is the first studio album by Deep Purple entirely made of songs not written by the band and previously recorded by other artists.

Song of the week Dave Gahan, Soulsavers - Metal Heart (Official Video)

 Song of the week

 

 

Dave Gahan, Soulsavers - Metal Heart (Official Video)



Official video for Dave Gahan & Soulsavers “Metal Heart”. 

Pre-Save “Imposter” out November 12th: https://davegahan.lnk.to/Imposter

"Omega Minor"-Πάουλ Βεράχεν- Εκδόσεις Πόλις

"Omega Minor"-Πάουλ Βεράχεν- Εκδόσεις Πόλις



... Μια παρουσίαση από την παλιότερη μορφή του rockyourlife που η άνοδος των θρησκευτικών εξτρεμιστων και της άκρας δεξιάς καθιστά επίκαιρη, αναφορικά με ένα μυθιστόρημα, σταθμό για τον 21ο αιωνα



Ο Βέλγος συγγραφέας Βεράυχεν, τολμά μια αναζήτηση στην καρδιά της Ευρώπης. Ένα ταξίδι στη Ναζιστική Γερμανία κ μια σύνδεση της, με το ανερχόμενο νεοναζιστικό κίνημα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Μέσα από μια ιστορία μυθοπλασίας, Εβραίοι της διασποράς, που ζουν στις ΗΠΑ, πρόσφυγες από την Χιτλερική Γερμανία, οδηγούν την τελική λύση, όπως την οραματίστηκε ο Φον Μπράουν κ η ομάδα του, την Ατομική βόμβα. Την ίδια στιγμή η ιστορία του μικρού κυνηγημένου Γερμανο Εβραίου όπως την διηγείται, επιζών πια, σε ένα φοιτητή της ψυχολογίας, που έχει έρθει ως μεταπτυχιακός υπότροφος στο Πότσνταμ, θα αποτελέσει τον κορμό της Ευρωπαϊκής διάστασης της ιστορίας.

Το ντελίριο του Γερμανικού λαού κατά του μισητού εχθρού, των Εβραίων, προσωποποιείται και από μαζικοποιείται μέσα από τη δυνατή πένα του Βεράυχεν. Η παράλληλη ιστορία του πληγωμένου από την Δυτική κοινωνία, Ανατολικογερμανού, που γίνεται Νεοναζί ,η εμπλοκή του Ινδουιστικού θεού κ οι αναφορές σε παράλληλες ιστορίες στα χρόνια της κυριαρχίας του Γ Ραιχ, δημιουργούν έναν ιστό, που παγιδεύει τον αναγνώστη.

Η πολύ καλή μετάφραση ,ιδιαίτερα στα θέματα των θεωριών της φυσικής, κάνει τα πρώτα, ξύλινα κεφάλια του βιβλίου, τα γεμάτα επιστημονικούς όρους, για θεωρίες της Φυσικής, βατά, πράγμα αναγκαίο για την κατανόηση του Αμερικάνικου σκέλους του βιβλίου, αλλά κ του τέλους του.
Οι παράλληλες χρονικά κ ιστορικά πλοκές, συγκλίνουν μέσα από τον γέροντα, επιζώντα του Ολοκαυτώματος, τον κεντρικό ήρωα, αφηγητή, καταγραφέα της ιστορίας του κ της Νέμπιουλα, καταγραφέα της ιστορίας του Ανατολικογερμανού Νεοναζί. Συμμέτοχοι, μια Ιταλίδα μεταπτυχιακή φυσικός, η Ντονατέλα κ ο καθηγητής κ μέντορας της, με παρελθόν αλλά κ μέλλον, που θα αλλάξει το ρου της μεταπολεμικής Ευρώπης.

Το βιβλίο, δονείται από τον ερωτισμό κ την ανάγκη για επιβεβαίωση μέσα από τον άλλο, πράγμα ιδιαίτερα αληθινό, σε καιρούς πόλεμου κ καταστροφής. Κυριαρχείται από τον επιστημονικό αμοραλισμό που εξαπέλυσε τα πυρηνικά κτήνη, στα χέρια των υπερδυνάμεων κ πάλλεται από την αγωνία της επιβίωσης, του Γερμανοεβραίου επιζώντα. Συναισθήματα, που πηγάζουν από τη βουβωνική χώρα, αλλά κ την καρδιά, σε περίσσεια κ μια αφηγηματική δεινότητα, που σε μεταφέρει από τον φοιτητικό ξενώνα του Ποτσνταμ στον καταυλισμό έρευνας για την Ατομική βόμβα στο Λος Αλαμος κ στα υπόγεια του εμπόλεμου Βερολίνου σε χρόνο μηδέν, με πειστικότητα κ ένταση.
Όταν όμως οι κεντρικοί χαρακτήρες συγκλίνουν, όλα αλλάζουν κ επέρχεται η ανατροπή, που αναδεικνύει το μυθιστορηματικό ταλέντο του Βεράυχεν. Το πολιτικό μυθιστόρημα, αποκτά άλλη διάσταση και η Ευρώπη άλλη μοίρα. Πράγματα που τα έχουμε δει κοντά μας κ τα έχουμε διαβάσει σαν υποθετικά σενάρια , θα ζωντανέψουν στο καθαρτικό κλείσιμο του βιβλίου.

Τα τελευταία κεφάλαια, απλά τα ρουφάς, καθώς όλα ανατρέπονται κ η θεϊκή δικαιοσύνη, πίπτει επι δικαίων κ αδίκων, σαν άλλος Θεός του Ισραήλ. Ο όρος Θεός που ποτέ δεν αναγράφεται με πλήρη γραμματοσειρά κατά την προσφιλή συνήθεια των Εβραίων, αποκτά παντοδυναμία κ η επιστήμη τον υποκαθιστά, αδυνατώντας να τον λυτρώσει από το βάρος της συνείδησης της ανθρωπότητας. Το εκτυφλωτικό φως του τέλους του βιβλίου, θα δώσει μια νέα Ευρώπη, μια Γερμανία, καθαρή από τα λάθη των προγόνων της.

Διαβάστε ένα βιβλίο, που θα αλλάξει τη γνώμη σας, για το Ολοκαύτωμα αλλά κ την μοντέρνα Φυσική, δείχνοντας, μέσα από μια σειρά παράλληλων ιστοριών ,πως η ασημαντότητα ενός προσώπου, μπορεί απλά να αποτελεί, το προσωπείο, για ιστορίες, ανείπωτης δύναμης κ φρίκης. Η δύναμη της ψευδαίσθησης, γίνεται λογοτεχνικό εγχείρημα κ αποτελεί τον κύριο πόλο σκέψης αυτού το μαγευτικού μυθιστορήματος. 800 σελίδες που αξίζουν κάθε λεπτό που θα σπαταλήσετε…

Billy Idol- "The roadside"

 

Billy Idol- "The roadside"




Billy Idol returns along with Steve Stevens with a new four song ep. The opener is a fast rocker. "Rita Hayworth" has an essence from his punk youth and really ignites the listening. "Bitter sweet" is a blend of FM rock, modern pop, Chris Isaak, Iggy Pop and Brit pop. With its catchy melody and especially the chorus along with  the laid back vocals is the perfect song for a night ride at some bars drinking and letting the lights dim while drifting to the song's mesmerizing melody. "U dont have to kiss me like that" is the electro rock song that built Idol's fame. A vibrant juicy song that would start the party with rock n roll overtones. On the other hand, for me it is the most predictable song in the EP and the least refreshing. 
 

 
"Baby  put your clothes back on" is a great example of how Idol or Pop would sound if they sang at a tribute for Burt Bacharach or Roy Orbinson. Modern day crooners revealing their pop sensibilities. Four new songs and an ep that let the listener ask for more. Idol and Stevens are in pretty good form (thank the pandemic?) and the idea of a full length album is tempting for the fans and not only the die hards if we count our reaction to the ep.
 
 
7,5

Sami Yaffa- "The Innermost journey to your outmost Mind"

 

Sami Yaffa- "The Innermost journey to your outmost Mind"





Sometimes we write about albums that are diversified and incorporate the composer's influences and expreriences but it is very seldom to have the description fit the reality. Yaffa is a real punk rocker at heart and pays homage to his heroes, Iggy Pop,THE CLASH but also at his reggae love and gothic shadows. An immense album, with songs coming from the heart without the limitations of the multinational record company that compels the artist. Freedom to let himself play what he likes ,as he likes. 
 
From the opener " Armageddon together" a mix of Iggy Pop and early MOTORHEAD with a "Lost Johnny" vibe, the punky  turn to dub "You selling me shit" to the reggae flavor "Rotten roots"  Sami Yaffa offers an introduction to hard rock and punk history in small, compact lessons, usually less than 4 min. Fuzzed up rockabilly at "Fortunate one" and the NEW YORK DOLLS smile,especially Johnny Thunders with the saxophone interval.Slow burning 70s hard rock at "I can't stand it' and Yaffa makes a stylistic exposure of diversity and class during the album, root rock album where each and every of his influences come to life, screaming for your attention with feelings overloaded along the guitars and the beating heart of the rhythm section."The Last time" is his "modern" approach to bands like BLUR and MONSTER MAGNET all in one song and that is what makes this album so volatile and at the same time so attractive. It reshapes the form of punk rock, hard rock and if STOOGES were a 2021 band i bet my bitcoins they would sound like this. Bregovic meets Tom Waits at the gypsy, drunken lullaby of "Look ahead' and let the festivities begin.He got the punk swagger, the heavy rock muscle and the street spirit to lift his music to a more personalized level, for those who don't get attracted by the fat riff or the catchy hook line only. 
 

 
 
Massive, angry, street poetry dressed with electric guitars and eclectic rhythm section , Yaffa's new work stands side to side with HANOI ROCKS, Michael Monroe band, DEMOLITION 23, CHERRY BOMBZ,THE CLASH, MOTORHEAD, NEW YORK DOLLS and all his heroes without giving a cent to the mainstream.

8

Danko Jones- Power trio

 

Danko Jones- Power trio



Life is simple, rock is simple. Danko Jones knows that and he delivers another in your face, straight forward album. No MUSE tech prop pop histrionics, No MAHOGANY RUSH space tripping, No RUSH stellar prog experiences, no EXCITER ,THE RODS speed metal anthems. Danko drinks AC/DC and pisses MOTORHEAD. His trio is the result of almost two years with Covid protected lifes full of bitterness, anxiety, fear, disillusion, lack of human contact, overload by digital conferences, meetings, buying. He just switches on the amplifier, plugs in his guitar and starts the musical mayhem from the AC/DC opener "I want out" to the more sophisticated "Ship of lies" and the rockier "Blue jean denim jumpsuit" . DJ Trio delivers music from the heart with guts, distortion, brutality and melody. "Start the show" says it all. 
 

 
We need bands like the Danko Jones band and I hope he collaborates with Iggy. He is a human dynamo and this album is reinvigorating in these difficult times. Uplifting hard rock music from a tight band with a leader who will raise the roof of your local club, whenever concerts will be a reality.
 
7,5

Song of the week Asking Alexandria - Alone Again

 Song of the week

 

 

Asking Alexandria - Alone Again



Asking Alexandria - Alone Again (Official Music Video)

 Pre-Save/Pre-Order the new album 'See What's On The Inside' out OCT 1- https://askingalexandria.ffm.to/swoti

Eric Burdon –“Don’t let me be misunderstood" «Χωρίς παρεξήγηση» (Ηλέκτρα)

Eric Burdon –“Don’t let me be misunderstood" «Χωρίς παρεξήγηση» (Ηλέκτρα)



Η θρυλική φωνή των Animals σε μια χορταστική βιογραφία του από τις εργατουπόλεις της Βορείου Αγγλίας στο Λος Άντζελες και την έρημο. Γυναίκες, ναρκωτικά μηχανές η αγάπη για τις αχανείς εκτάσεις από την Καλιφόρνια ως το Ισραήλ, κοινός παρονομαστής όλων τα μπλουζ. Ο Burdon δεν ξεχνά από που ξεκίνησε, απομυθοποιεί τα 60ς και την όποια επανάσταση, μιλά με τρυφερό τόνο για τα ψυχοτρόπα ναρκωτικά και την ζωή στο μεταίχμιο. Ευχαριστεί τους γονείς του και τον θεό που είναι ακόμη ζωντανός για να θυμάται και να διηγείται. Μια βιογραφία με χρονικά κενά αλλά και δυνατά σημεία, για έναν άνθρωπο που αγάπησε την μουσική κι αυτή του το ανταπέδωσε. Περνά σχετικά επιδερμικά την εκμετάλλευση από τις δισκογραφικές εταιρίες και τους μάνατζερς, την σχέση του με τον κινηματογράφο αλλά είναι ορμητικός όπως η προσέγγιση του στα μπλουζ σε ένα βιβλίο τίμιο, από την γνωριμία του με τον Hendrix μέχρι τη συμμετοχή του στην ταινία για τους Doors.


Η ζωή στα 60ς, η γνωριμία και φιλία με τον Hendrix, η ενοχή οτι ίσως μπορούσε να τον σώσει, είναι το πιο δυνατό κομμάτι της εμπειρίας του, μαζί με αυτό της εκμετάλλευσης από τους μάνατζερ όλων των ειδών. Καλλιτέχνης της αναζήτησης είτε μουσικά με τους Animals, New Animals, War είτε μέσω των ψυχοτρόπων ουσιών βλπ Lsd, o Burdon αποτελεί τον «ιδεαλιστή» δυτικό, με «αριστερή» σκέψη που στην πραγματικότητα, αγαπά την ελευθερία της Δύσης αλλά θεωρεί τον εαυτό του αντισυστημικό, χωρίς να παραμελεί την ανάγκη να πληρώνεται δίκαια για την εργασία του και να μένει σε ξενοδοχεία ανάλογα του στάτους του. Η πικρία του αποτυχημένου γάμου και η αμφιβολία για το όσο καλός πατέρας στάθηκε, θάβονται κάτω από τις αναμνήσεις της συνύπαρξης με σταρ του κινηματογράφου βλπ.Στιβ Μακ Κούιν και της μουσικής , σαν δύο ζωές να παλεύουν ποια θα υπερισχύσει της άλλης. Το τμήμα με την αναφορά στην RAF- Φράξια Κόκκινος Στρατός και η φυλάκιση ως ύποπτου για φιλική στάση προς τρομοκράτες , είναι από τα πιο διασκεδαστικά σημεία του βιβλίου, γιατί πραγματικά διαχωρίζουν μια μαγική φωνή, από έναν άνθρωπο που ζει σε μια Ευρώπη αλλαγών, δίχως να έχει αντιληφθεί το κύμα βίας και πολίτικων, ιδεολογικών ζυμώσεων.

Η πιο συγκινητική στιγμή του βιβλίου, είαι σίγουρα η γνωριμία του Burdon με το πραγματικό “Σπίτι του ήλιου” στη Νέα Ορλεάνη. Μια συναισθηματικά φορτισμένη σκηνή με τον τραγουδιστή να συναντά το πεπρωμένο του. Επίσης φορτισμένη είναι η εμφάνιση του στο Σεράγεβο αν και το να αποκαλεί τους Σέρβους φασίστες, μαρτυρά οτι δεν έχει ιδέα για το τί συνέβη στον συγκεκριμένο εμφύλιο. Ίσως για αυτό και δεν μιλά πολύ για το Κόσοβο και το παιδί που με δάκρυα του ζητά να μεσολαβήσει ,να εμφανιστεί εκεί, γιατί τον χρειάζονται…



Ξεχωριστό είναι και το τελευταίο κομμάτι του βιβλίου με την γνωριμία του τραγουδιστή με το Ελληνικό «ποπ» όπως το ονομάζει σχήμα των Πυξ Λαξ και τη συνεργασία μαζί τους. Τα σχόλια για την Ελλάδα που χαρακτηρίζει ως τριτοκοσμική, τη γνωριμία του με την "αγωνίστρια» υπουργό Μερκούρη (δείγμα της βαθιάς κατανόησης του Burdon για τον σύγχρονο πολιτικό χάρτη) που ήταν στο κοινό της συναυλίας του και την απογοήτευση του από τα Ελληνικά ξενοδοχεία, μέχρι να μείνει στο Κινγκ Τζορτζ, ως γνήσιος εστέτ μπλουζ μαν. Η αναφορά του στον σκηνοθέτη Αντώνη Κόκκινο και τη συμμετοχή του στην ταινία του «Ο αδελφός μου και εγώ», είναι αυτή που σώνει την κατάσταση, αλλά δεν μας γλυτώνει από τα μειδιάματα όταν αναφέρεται σε κόκκινα και μαύρα "φασιστικά’ συνθήματα στους τοίχους που ξεχωρίζει ως καλά και κακά από το χρώμα, δίχως να μπορεί να τα διαβάσει.



Αν τα 60ς και τα μπλουζ σας ενδιαφέρουν αξίζει να διαβάσετε ,την ιστορία του ανθρώπου που έκανε το “House of the rising sun” επιτυχία για να μην πάρει τίποτα από τα δικαιώματα του, αιώνιος έφηβος, αφελής αλλά κι αξιαγάπητος, ασθματικός και μπλουζίστας. Αν έχετε διάθεση να σκεφτείτε γιατί οι ροκ καλλιτέχνες και η πολιτική κρίση σπάνια συνάδουν, πάλι η «αθώα» ματιά του Burdon σε χώρες όπως η Σερβία, Γερμανία, Ελλάδα, Ισραήλ, Κατεχόμενα αλλά και Η.Π.Α θα σας πείσει οτι έκαστος στο είδος του και ο Burdon μόνο στο τραγούδι.

Lindsey Buckingham-"Lindsey Buckingham"

Lindsey Buckingham-"Lindsey Buckingham"

 

 
A man his guitar and his sensitivities. LB can work properly out of FLEETWOOD MAC and he has the touch for a soft spot melody working at the maximum. '' I Don't mind" could be easily a song by the BEACH BOYS, THE BANGLES or even a Brit pop lost diamond. Mesmerizing rhythms, great vocals and some female backing vocals that make a sugar coated song ready to leave its fingerprint in your brain cells. The more upbeat "On the wrong side' still has the CARS feeling , the one of the sun showered melodies that drive the blurriness and the bad mood away. 
 
A pure pop melodic album, equally modern and equally based on the 60s recipes that defined the pop/FM sound. This album sets the standards high for the next work by the rest of the MAC's as the melody has probably left the building. You'll hear the characteristic guitar that made "Rumors" such a hit , a bit more modern, but always touching. A songwriter of the highest caliber, delivers a beautiful melodic pop rock album, that even at more drum n bass songs like "Swan song" never loses its orientation although LB tries to flirt with the dance floor and the younger generations. 

 
 
"Blind love" is a song that Roy Orbison would love to have sung, with its catchy melody and the uptempo chorus, contrasting the laid back main song. "Time' is a simple song about everyday bitterness ,kind of a more pop-ish REM.The album balances between 60s influenced pop and modern melancholic FM rock like "Dancing". In every case and every sense it aims straight to the heart to the deeper feelings and emotions, painting the post covid world with the colors of the sunset after the storm.
 
 
7,5

 

Moby- Porcelain: Μια αυτοβιογραφία (Ροπή)

  Moby- Porcelain: Μια αυτοβιογραφία (Ροπή) Οι μ...

Δημοφιλή/ Popular