Από το Άμστερνταμ του 17ου αιώνα στην Αβάνα του 21ου
ένας πίνακας, μια εβραϊκή ιστορία και ένας πρώην αστυνομικός, σε μια
περιπέτεια, που ορίζεται από τη θέληση για τη διαφορετικότητα, τη
διαφθορά της οργανωμένης εξουσίας και τη δίψα για ζωή των νέων ανθρώπων,
πέρα από νόρμες και περιορισμούς.
Με
έντονο το άρωμα Κούβας ένα βιβλίο, που αναμιγνύει εποχές, ανθρώπους,
φυλές, θρησκείες, όλα αυτά με πρόσχημα ένα πίνακα του Ρέμπραντ, που από
την προπολεμική Κρακοβία θα καταλήξει στα δημοπρατήρια του Λονδίνου του
21ου αιώνα. Ο πίνακας είναι κτήμα μίας οικογένειας Εβραίων που στην
πορεία του χρόνου, θα διαβούν το κατώφλι της μετανάστευσης, της
διασποράς. Κάποιοι θα στήσουν στην Κούβα μια νέα ζωή και κάποιοι θα
συνεχίσουν στις Η.Π.Α. με γνώμονα και πυξίδα την αγάπη για την ελευθερία
της βούλησης, το καλό και το ηθικό, πέρα από θρησκευτικούς περιορισμούς
και κοινωνικές πολιτικές παραδοχές και υποταγές.
Ο Παδούρα, με αφορμή την ιστορία του πίνακα, δημιουργεί δύο ιστορίες,
τη μία στον 20ο και την άλλη στον 21ο αιώνα, με φόντο την Κούβα και τα
παιχνίδια εξουσίας και διαφθοράς, αλλά κεντρικό ήρωα έναν Εβραίο,
«αιρετικό», που αποφασίζει να πάρει την τύχη του στα χέρια του και τις
επιλογές του, θρησκευτικές και μη, να τις καθορίσει ο ίδιος. Θα
ανακαλύψει, όμως, ότι η οικογένεια, η φιλία και τα ηθικά βάρη, καθώς και
ο νόμος της φυλής, είναι πολλές φορές πολύ πιο βαριές δεσμεύσεις από
τις όποιες θρησκευτικές.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, έχουμε την ιστορία του ίδιου του
πίνακα, που θα γίνει το αντικείμενο έρευνας στο σύγχρονο (πρώτο) κομμάτι
του βιβλίου. Στην Ευρώπη του 17ου αιώνα, ένας Εβραίος ζωγράφος άρα και
αιρετικός (για την φυλή του) , θα έρθει αντιμέτωπος με τα θέλω του, τα
θέλω και τις δοξασίες της φυλής του και την ίδια την ζωή, επιλέγοντας
την πορεία του, με γνώμονα το δικαίωμα της βούλησης και της δημιουργίας.
«Αιρετικός» εξ ανάγκης για να μπορέσει να εκφράσει το θείο χάρισμα της
ζωγραφικής, θα αναδείξει τη βούληση όπως και οι ομόθρησκοί του, του 20ου
αιώνα, σε σημαία της ζωής του.
Ο συγγραφέας με λόγο μεστό, συνεχή, αδιάκοπο και σε σημεία
καταιγιστικό, σκιαγραφεί χαρακτήρες, που σε καταπίνουν μέσα στην τροπική
ζέστη του νησιού ή το ομιχλώδες σκοτάδι του Άμστερνταμ, πότε με τις
ηθικές αναστολές αλλά και ταλαντεύσεις τους, όσο και με την
αποφασιστικότητα που δείχνουν μέσα από το πρίσμα του καθημερινού
ανθρώπου, ενάντια σε καθεστηκυίες τάξεις και δόγματα. Ένα μυθιστόρημα,
για την αξία της ελευθερίας, της επιλογής αλλά και του βάρους που φέρει
για τον καθένα μας.
Η επιστροφή του βιβλίου και η λύση του μυστηρίου του πίνακα στον 21Ο
αιώνα, σκιαγραφεί τη ζωή στην Κούβα της νομενκλατούρας και της εισβολής
της Δύσης. Στην ζωή των πρώην ιδεαλιστών που επιβιώνουν, απολαμβάνοντας
το άρωμα της ζωής και της νέας γενιάς που παγιδεύεται σε εικόνες, που
προβάλλει η τηλεόραση και η μουσική, σαν φάρμακο για την πτώση της
ιδεολογίας. Το μυστήριο της πώλησης του πίνακα, αποκτά ένα τέλος
απρόσμενο, που τον συνδέει με τη ζωή μιας ομάδας, γερασμένων Κουβανών
που αποζητούν το ρούμι και τη φιλία και μιας ομάδας νεαρών Κουβανών που
αποζητούν τη λήθη από τα δεσμά της ιστορίας μέσα από την άρνηση είτε
φιλοσοφική είτε μουσική, σε κάθε επίπεδο της ζωής τους.
Ο ήρωας του Παδούρα, κουβαλάει τον πεσιμισμό των Αμερικανών κλασικών,
συνδυασμένο με μια θυμόσοφη στάση απόρροια της ζωής στην Καραϊβική. Σε
τραβά με ακαταμάχητη έλξη στην περιπέτεια που διαδραματίζεται στους
ασφυκτικούς από την υγρασία δρόμους της Αβάνας.
Συναρπαστικό, αν και σε κάποια σημεία, υπερβολικά βαρύ και
περιγραφικό, αποτελεί, το καλύτερο μεθύσι λέξεων, που μου έχει
προσφερθεί από συγγραφέα της Αμερικής τον τελευταίο καιρό.
Υ.Γ Η παρουσίαση γράφτηκε πριν τον θάνατο του Κάστρο, αλλά το βιβλίο
αυτό αποτελεί μια γλαφυρή περιγραφή ενός καθεστώτος που έζησε εις βάρος
της ελευθερίας των ανθρώπων του και βουτήχτηκε γρήγορα στη διαφθορά που
ήρθε να αντικαταστήσει.
A new album during the covid 19 days and thank God JSS makes a turn to his more melodic features, that we all needed desperately in these strange times. From the opener "Someone to love" the album is what we shall and can expect, big hooks, mesmerizing melodies, modern melodic approach "Loves blind" and JSS in top form. He knows exactly how to deliver songs that can start a party or escort a heartbreak. Reminiscent of all his previous works but mostly of Malmsteen, TALISMAN and at some parts W.E.T Melody, choruses, groove check "Love will find a way" and a definitely modern sound that defines his latest works but not so heavy this time, are the basic elements for another successful album in his discography. The stand out tracks in my humble opinion are the opener "Someone to love", "Paper wings' and "Without you" an old fashion piano led heartbreaking ballad but in its entity this is a great melodic rock album from one of the greatest voices of our generation.
After six year, the swan song (?) of AC/DC comes during the pandemic to give us exactly what we need. An injection of no borders, straight in your face, rock n roll.
The basic ingredients that make an AC/DC album a success are all present here. Johnson is back to bark and spit his tongue in cheek lyrics. Angus riffs are razor sharp and he plays with the licks his brother left before he got away. Phil Rudd returns and gives the band the swing they needed , the dirt , the grease to let the wheel turn.
The result is an album that is pure AC/DC, maybe not their best but in the vein of their latest works. Some songs stand out easily like "Realize", " "Shot in the dark", "Through the mists of time" a really stand out track with its special melodic line, raunchy rockers like "Kick you when you're down" and the fuzzed up boogie of "Demon fire". After couple times listening at the album you realize that AC/DC did it once again, in their own unique way.
They bring the smile to our face even in the second wave of the worst pandemic. They really powered up themselves and us, we thank you AC/DC.
An ep with a cover of QUEEN s “Under pressure” plus new and acoustic songs is sometimes more than you can ask for. Death Angel were never the in your face thrashers who would scream about skulls and desecration. On the contrary they have their own way to walk the path of extreme music even when they do this gentle and heart touching cover of QUEEN song, so needed in these days. It's interesting how many singers, voices need to remake the QUEEN magic. Yet DEATH ANGEL gives the song a fair price value treatment to say at least.
Their own songs are equally brilliant in their stripped down approach they have in this ep. The new song "Faded remains' its an introspective look with its 70s influences and some excellent work on acoustic guitar. The ep is filled with two acoustic versions of their own songs " A room with a view' and Revelation song" and is such a beautiful offer to calm down the anxieties of these difficult times.
Ένας απολογισμός μιας σχέσης ζωής, δύο νέων που
εξελίσσονται σε σημαίνοντες καλλιτέχνες της γενιάς τους, σκιαγραφώντας
ταυτόχρονα την καλλιτεχνική ζωή της Ν.Υόρκης μεταξύ του 68-78. Ένα
βιβλίο ύμνος στον έρωτα , τη δημιουργία,την αγάπη για την τέχνη την
μουσική. Το χρονικό ενός μεγάλου έρωτα από αυτήν που έμεινε πίσω να
συνεχίσει…
Πολλές
φορές ένα βιβλίο, περιορίζεται πριν το διαβάσεις, από την εικόνα του
συγγραφέα του. Στη σκέψη μου η Πάτι Σμιθ ήταν πάντα ή τραγουδίστρια του
“Because the night”, “Rn R nigger”, “Frederik”, ‘Dancing barefoot’,
“People have the power”. Η γυναίκα που το 2013 στο Ηρώδειο, ξεσήκωσε και
τα μάρμαρα αλλά και τον πολιτισμό του Έλληνα, που μπέρδεψε το ροκ
κλαμπ, με το αρχαίο θέατρο.
Στο αυτοβιογραφικό «Πάτι και Ρόμπερτ», η Σμιθ γράφει ένα βιβλίο που
θα έπρεπε να αποτελεί βασικό αντικείμενο διδασκαλίας σε κάθε ΑΣΚΤ. Ένα
βιβλίο ύμνο στην ελευθερία, την δημιουργία και την δημιουργικότητα, την
αγάπη για την τέχνη, την αγάπη για τον σύντροφο, την τέχνη του να ζεις
μέσα από την τέχνη, για την τέχνη. Το πορτραίτο της ως νεαρή που φτάνει
στην Ν.Υόρκη και ζώντας μια ζωή γεμάτη στερήσεις, θέτει σαν στόχο μαζί
με τον σύντροφο της στην αρχή και αιώνιο φίλο της Ρόμπερτ Μ, να
δημιουργήσει, πέρα από συμβάσεις και περιορισμούς είναι σαγηνευτικό. Δύο
νέοι άνθρωποι σε μια μητρόπολη, γεμάτη ανθρώπους με ανησυχίες,
προσπαθούν να επιβιώσουν και ταυτόχρονα να βρουν το στίγμα τους,
σεξουαλικό, καλλιτεχνικό, δημιουργικό, προσωπικό. Από το μικρό δωμάτιο
και τα πρωτόλεια κείμενα, ζωγραφιές, κοσμήματα, στο Ξενοδοχείο Τσέλσι
και αργότερα στο Μαξ Κάνσας σίτυ και το τραπέζι του Γουόρχολ, το δίδυμο,
λειτουργεί σαν γιν και γιανγκ. Αγαπιούνται, ονειρεύονται, στερούνται,
υποφέρουν, απολαμβάνουν με μόνο σκοπό και μέσο τα έργα τους και την
πίστη στην αξία τους και την αγάπη για την δημιουργία.
Από την επιρροή του Μπόμπ Ντύλαν στην σκέψη της, τον θαυμασμό της για
τον Μόρισον, έως τα πρώτα βήματα της πρώτα σαν ζωγράφος, ηθοποιός,
ποιήτρια και μετέπειτα σαν μουσικός η Σμιθ, είναι γλαφυρή, ταπεινή,
γεμάτη συναίσθημα που έχει την ρίζα του στη μπίτνικ λογοτεχνία. Η
απολαυστική περιγραφή της γνωριμίας της με τον συγγραφέα Σαμ Σέπαρντ και
της συμβίωσης τους, όπως και με τον Άλαν Λάνιερ των BOC δίνουν το
στίγμα της ζωής της. Ο απώτερος στόχος, η μετάδοση του μηνύματος μέσω
της τέχνης (ποίηση, ζωγραφική, θέατρο, κινηματογράφος) είναι και ο
ουσιαστικός σκοπός. Όμως το βιβλίο δεν είναι μια ακόμη αυτοβιογραφία. Ο
σύντροφος και φίλος της Ρόμπερτ, ένα καθολικό αγόρι, που θα ανακαλύψει
τη ζωγραφική, την δημιουργία κολάζ, κοσμημάτων και τέλος τη φωτογραφία,
μαζί με την σεξουαλικότητα του, ορίζει το μεγαλύτερο μέρος της κοινής
τους σχέσης. Συζούν και συνυπάρχουν οχι μόνο στα διαμερίσματα, δωμάτια
ξενοδοχείων και ατελιέ, αλλά και στη ζωή ο ένας του άλλου σαν
καλλιτέχνης και η μούσα του σε εναλλασσόμενους ρόλους.
Το «Πάτι και Ρόμπερτ» είναι ένα βιβλίο ποιητικό, που μαγνητίζει. Η
Νέα Υόρκη και οι προσωπικότητες που παρουσιάζονται εκεί στα τέλη της
δεκαετίας του 60, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70, είναι πρόσωπα
μυθικά για τον κοινό θνητό, που όμως εδώ είναι τόσο γήινα και
απομυθοποιημένα όσο και αδιαφιλονίκητα προκλητικά. Η ζωή στα όρια,η
τέχνη στα όρια, όλα μαζί σε ένα εκρηκτικό μίγμα, υψηλής περιεκτικότητας
σε αδρεναλίνη, καλλιτεχνική ανησυχία και ευρηματικότητα.
Η Σμιθ, περικλείει την ουσία των αναζητήσεων και της κοινής ζωής της
με τον Ρόμπερτ Μ, στο ακόλουθο απόσπασμα «Ο καλλιτέχνης επιζητά την
επαφή με την ενορατική αίσθηση των θεών , αλλά για να δημιουργήσει το
έργο του δεν μπορεί να παραμείνει σε αυτή την σαγηνευτική αλλά άυλη
σφαίρα. Πρέπει να επιστρέψει στον υλικό κόσμο για να κάνει τη δουλειά
του. Είναι ευθύνη του καλλιτέχνη να εξισορροπήσει τη μυστικιστική
επικοινωνία με το μόχθο της δημιουργίας»
Η Πάτι Σμθ, συνεχίζει να περιγράφει την ζωή και μετά τον χωρισμό
τους, όταν ο καθένας είναι πια καταξιωμένος, εκείνη περισσότερο στην
μουσική και στην ποίηση, εκείνος στην φωτογραφία. Το τέλος του Ρόμπερτ, ο
θάνατος του, σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής αλλά και μια νέα αρχή για
εκείνη. Μια ευθύνη, μια γλυκιά υποχρέωση, να διηγηθεί την ιστορία τους.
Μια ιστορία, γεμάτη αγάπη, πάθος για την τέχνη , άρνηση των συμβάσεων,
δημιουργικότητα. Το καταφέρνει και σε καθηλώνει σένα βιβλίο, γεμάτο
τέχνη, μουσική και αγάπη.
Μια διαφορετική ερωτική ιστορία, που σε καθηλώνει, γιατί είναι
ρεαλιστική, όσο και αν όσα περιγράφονται, θυμίζουν τον ήρωα της Πάτι
Σμιθ, τον Ρεμπό αλλά και το ασυμβίβαστο των δημιουργών της γενιάς των
μπίτνικ. Ένα βιβλίο, που αν και οι αναφορές του στο ροκ, καταλαμβάνουν
σχετικά μικρό μέρος του, είναι μια μοντέρνα ροκ ερωτική ιστορία, που θα
σας κάνει να δείτε την έννοια του χρόνου, της δημιουργικότητας και της
δέσμευσης με άλλο μάτι. Τελειώνοντας την ανάγνωση, νιώθεις την ανάγκη να
ξανακούσεις τους δίσκους της, χαζεύοντας παλιά λευκώματα με πίνακες και
φωτογραφίες, χάρη σε αυτό το μικρό βιωματικό χρονικό δύο ανθρώπων
αφιερωμένων ο ένας στον άλλο και από κοινού στην τέχνη.
A Greek band that deserves international exposure. This power quartet featuring guitar slinger Stavros Papadopoulos were known only by name to me. After listening to their latest (fifth) album I feel ashamed calling myself a Southern rock fan. These guys have a great equilibrium of classic Southern rock, blues and early 70's hard rock. Great guitars reminding a lot of Allman Brothers. Leslie West and Jimi Hendrix of course, vocal harmonies in the style of Allman and Skynyrd and some tight, vivid hard rock with tunes lenght usually over 5 minutes.
The opener "Down the road" has all the elements to be in an album by ALLMAN, MOUNTAIN, BLACKFOOT and you can always listen to some FREE influences in their sound. "Southern son" is a song that could easily be at "God and Guns" and make LYNYRD SKYNYRD fans proud.. But the free/jam form is submιtted to the song form and the album is a delight for the listener.
In our days of vintage, retro rock trend such albums are an example of the help by the internet to look out for artists who live and perform outside the formulas and the corporate music. Traditional yes but also inspired, up-to-date Southern rock with balls.
The new ep from Tom Morello, the famous guitarist of RATM, AUDIOSLAVE. So to put it simply I enjoyed these five songs as much as I detest his fake political "left wing" positioning with right pocket ideas.
The opener is an instrumental heavy/psychedelic cover of “Voodoo child” that really blows away the original version of the song, making it a complete new Morello flavor version.
The real standouts are the hypnotic, fusion inspired songs like the “Interstate 80" where Slash is participating in a total guitar dwell/massacre or the RATM political/ sonic inspired instrumental “Suburban guerillas”. The ep also contains a tribute to Eddie Van Halen at "Secretariat" and listening to it, you'll easily find the EDV sonic influences (tapping...etc).
This ep is the real deal, innovation meets the classic and the result is pure sonic delight along some interesting musical ideas from a guitarist extraordinaire
A cover album that combines male and female vocals in well known songs. Hair Force One are a heavy metal sextet from Southampton who exclusively play covers of classic pop songs.The general feeling varies from goth to epic with some pop overtones from 'I want your love' that have the NIGHTWISH feeling to "A thousand miles" that could be easily on a more rocking Cindy Lauper, Lady Gaga,Anastasia album.The opener 'All the things she said ' by rusian duet t.A.t.U and the drum attack, surprises, how easily this song transformed to a modern metal track. Something we hated when it came out as it was too dark for pop lovers and too light for metal fans. It's just a matter of arrangement. The speed up "Everytime we touch' is coming straight from the Rock of ages musical, state of mind. I wonder if MAIDEN had the tendency to 90s -00spop, how different their covers wuld be.In general, you are familiar with the originals, but nothing prepares you for these covers. Speedier, with great guitar solos, i would say (again) that the Nemo period of NIGHTWISH meets the best of 80s in an album that could make your classmates from the 90s, wonder with question marks in their eyes, what their favorite music has become. From Bon jovi to Lady Gaga or Miley Cirus, they give the songs the rock edge they truly deserve (especially "Wrecking ball").
The guys cover GOO GOO DOLLS , t.A.t.U, ABBA, Anastasia, Cascada putting their own touch to the songs. I personally enjoyed "Iris' and the ABBA 'lAY YOUr hand on me " dark, gothic approach with the power metal hints."Patience" cover is not of the GNR song but of TAKE THAT, a nice choice by the way. Anastasia is a cover that could be missed, she is an exceptional rock voice, that this cover doesn't give any more credit, without being bad.On the contrary with 'Wrecking ball" where HAIR FORCE one really gives the emotional boost,the song needed along with some guitars. At the end of the listening, you'll smile ,even sing along with some songs and that is the take away message. Modern pop can give good rock songs, if somebody works on them with love and interest, without making them unrecognizable.
Heavy metal can be quite exciting even when it doesn't break out of its forms. KING CREATURE is a Cornish band that combines the classic NWOBHM sound with some modern elements and gives us a result more than enjoyable. Songs like 'Set the world on fire" could be on the glorious moments of bands like SHIVA and SARACEN. But in their core they are a heavy metal band with love for distortion and weight. Elements of bands like THERAPY are equally important with their metal roots creating this exciting mixture of modern and traditional. Between the modern alternative metal and the traditional heavy of the 80s you have KING CREATURE. Of course the US and Swedish wall of riff models are dominant but this is a band that creates a sonic mayhem that would appeal to almost all metal fans due to their good taste in riffing and melody and their songs crafting.
The new album from Kiko Lureiro (MEGADETH, ANGRA) is an album that has all the elements that made him the profound choice for MEGADETH. Technical, sensitive, improvising, limitless an album of multiple styles and tastes. From the neo classical opener "Overflow" to the metal monster of 'Black ice" , Lureiro creates compositions that stand autonomic and as possible ideas for band songs. Heavy fusion progressive at "In motion", co work with Μαρτυ Friedman at "Imminent threat', the album is full of sonic pleasures if not surprises. Lureiro stands out as a guitarist of many styles, that serves with conviction and creativity. An album that reminds of Tony Macalpine and Vinnie Moore;s golden days at Shrapnel and an album that surely will capτivate its listener.
The term Southern AOR was established by bands like LeRoux and 38 SPECIAL. The combination of laid back melodies, melodic, FM friendly vocals, and smooth rhythm sections are what "One of those days' consists of. Like a bunch of ALLMAN BROTHERS, Greg Allman songs meet TOTO and DOOBIE BROTHERS, the new album of the Louisiana band just takes you down the memory lane of easy livin. Songs like 'Don't rescue me", "The song goes on", "New Orleans ladies" and "No one 's gonna love me ( like you do) are among the finest examples of the old craft of songwriting. A stand out moment with its Southern jazzy style is "Lifeline redux' a landmark for what this band can accomplish out of the limits of the genre. Laid back, get a glass of bourbon and enjoy some sweet melodic Southern AOR. Blues, AOR, Funk,swing are all here in the right amount to make the album irresistible to the listener's ear. A word must be said regarding the album’s producer Jeff Glixman who brings his magic touch to the album's sound. The hiatus is over and LeRoux are back to bring some melody and some smiles to the world.
The spin off bands of MONSTER MAGNET, grew up and took their lives in their hands. ATOMIC BITCHWAX is among them and their sound although may have some similarities with MM, is mainly and clearly a product of their members. An electrical attack on the listener, heavy rock of the highest caliber.
Immense, in your face, heavy but with the kind of melody you find in bands like MOTORHEAD and AMBOY DUKES. Songs that make you ready for the post day apocalypse and especially small masterpieces like "Hope you die', "Action", "You got it' are aiming at the target and hitting it , bullseye. For those who still like their music, heavy, solid and with a touch of melody, to run with it in empty streets and blowing their speakers in the night "Scorpio' is their album
Graham Bonnet decided to put out of the ice ALCATRAZZ and with the help of some excellent guitar slingers like Impellitteri, Stump he is giving us an album that is reminiscent of the Malmsteen era, or the 'Stand in line" era of Impellitteri. Melodic heavy rock with one of the most underrated singers of the genre . Full of power, neo classical influences "We are born innocent" , the rhythm section that made ALCATRAZZ famous and keyboards from the Jon Lord school of keyboard playing. In your face, although the band members could have grand children.They still have the rock n roll fire to attack with everything they got the listener.'Polar bear' has a 'Jet to jet" feeling and Bonnet delivers the goods , like we are in the 80s.. The album is filled with uptempo songs like "Finn McCool" , 'London 1666", "I am the king" You can look all around for melodic heavy rock with classical overtones, but you won't find it so well played and with the trademark vocals of G.B.
An album that resurrects the name, far away from the more commercial day, points at today's RAINBOW and shows them the way to the stars and success. An absolute mind blower. Mr Bonnet, I met you in person a few years ago, and paid my respects for the songs you have given us. Now I pay my respects for such an incredible heavy rock album, from a band coming not to make some quick money but to offer some really contemporary songs, for those who like their metal -neo classical. Yngwie, give the man a call, he may save your sinking ship. Imagine of Bonnet really liked metal music, what he could have done
Ο καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου κ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου, Bernhard Schlink , αγγίζει το πιο καυτό θέμα στη Γερμανία, μετά τα εγκλήματα του Ναζιστικού καθεστώτος, την τρομοκρατία (η όπως άλλοι , χαρακτηρίζουν, πόλεμο πόλεων). Αντίθετα με τους Έλληνες αριστερούς κ αριστεριστές, η Γερμανική άκρα αριστερά και δεξιά, εναντιώθηκε στον καπιταλισμό και το στυγνό πρόσωπο ου βλέπουμε στην Ελλάδα, ήδη από το 1981, με το πρώτο Δυτικού τύπου κόμμα βλπ. ΠΑΣΟΚ κ την πολιτική αδελφή του Ν.Δ, ήδη από τη δεκαετία του 70. Η ύπαρξη των Αμερικανικών βάσεων και η διαίρεση, μιας ρημαγμένης υλικά, από τους νικητές συμμάχους και τους νέο βάρβαρους Σοβιετικούς αλλά και την ίδια την ηθική κατάπτωση και τις ενοχές, που κληρονόμησαν, οι Ισραηλινοί και οι «πολιτισμένοι» Σύμμαχοι στους Γερμανούς, έδωσε μια νεολαία, με την ανάγκη, να διαφοροποιηθεί , από την μεταπολεμική ανάπτυξη, σε βάρος, Ανατολικογερμανών και Ισραηλινών.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των γεγονότων, ένα νεολαιίστικο ένοπλο κίνημα- αγώνα, που σε αντίθεση με την ονειρική και διαστρεβλωμένη από τα ναρκωτικά κίνησης των συνομηλίκων Αμερικανών, έφερε παλιά και νέα γενιά σε αντιπαράθεση. Η ευμάρεια της μεταπολεμικής γενιάς, και ο φόρτος, ενός «προσχεδιασμένου» άγους, από την Δυτική προπαγάνδα και το Σοβιετικό επεμβατισμό, οδήγησαν τους Γερμανούς σε έναν άτυπο εμφύλιο. Αντίθετα με την Γαλλική νεολαία, οι Γερμανοί και αργότερα οι Ιταλοί, νεολαίοι προτίμησαν τον ένοπλο αγώνα, διακηρύσσοντας, τον πόλεμο σε αυτό που θεωρούσαν εχθρό και μη δεχόμενοι τις προκατασκευασμένες Ανατολικές και Δυτικές υποθέσεις περί αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως βιώσιμα μοντέλα, για τον σκεπτόμενο άνθρωπο.
Η αδυναμία να μαζικοποιήσουν τον αγώνα και το δυναμικό καταστολής των οργανωμένων κοινωνικών ομάδων, που βελτιώθηκε με την πάροδο των χρόνων, οδήγησε τους επαναστάτες ή τρομοκράτες , η επιλογή δική σας, σε παράδοση, θάνατο, αυτοκτονία και μετακίνηση στην σφαίρα του παρελθόντος. Όμως σε αντίθεση με τον Τσε Γκεβάρα και την ηρωοποίηση του, ο πόλεμος των πόλεων, δε βρήκε την συνέχεια και το έδαφος να ανθίσει όπως οι αδελφές ομάδες των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα και το Λίβανο. Σε αντίθεση με την γενίκευση του αγώνα, σε ένοπλη εξέγερση, οδηγηθήκαμε σε μια περιθωριοποίηση, λαμβάνοντας υπ όψιν, την πραγματικότητα, ότι σε περιόδους, που ο καπιταλισμός δεν γνωρίζει οικονομική κρίση, η σκέψη υποτάσσεται στην ευμάρεια, ο δε Υπαρκτός Σοσιαλισμός, χρησιμοποιεί την ένοπλη πάλη, όσο εκφράζει το γενικότερο αίτημα αλλαγών, προσαρμοσμένο στις φόρμες του κόμματος.
Με αφορμή αυτή την πάλη συστημάτων, ιδεολογιών και γενεών, ο Schlink, μετουσιώνει την ιστορία ενός «τρομοκράτη» που απελευθερώνεται /αποφυλακίζεται μετά είκοσι χρόνια. Σε ένα Σαββατοκύριακο, το πρώτο της κοινωνικής επανένταξης, περνάνε από τη ζωή του, παλιοί αγωνιστές, συναγωνιστές που σήμερα έχουν οικειοποιηθεί το σύστημα και τα «καλά» του, συνοδοιπόροι ,αλλά και ο πιθανός προδότης , υπεύθυνος για την σύλληψη του. Μια νέα γενιά που εκφράζει ένας νεαρός σπουδαστής, που λειτουργεί ως καθαρτήριο, όταν αποκαλύπτεται ο διττός ρόλος του ,σπουδαστής και εκπρόσωπος του μέλλοντος αλλά και γιός του Γιοργκ, που φέρει ως σημάδι την αυτοκτονία της μητέρας του. Η πάλη των γενών επαναλαμβάνεται, με τον πρώην αγωνιστή, να μην μπορεί να δικαιολογήσει ότι η κοινωνικός αγώνας και οικογενειακή ευτυχία είναι ασυμβίβαστα και το σύνολο προηγείται της οικογένειας.
Η οικογένεια του Γιοργκ, προσπαθεί να βοηθήσει, οι φίλοι το ίδιο, ένας δημοσιογράφος, μια δασκάλα, ένας δικηγόρος. όλοι μαζί σαν ένα RAMMSTEIN τραγούδι, με σκληρό Γερμανικό στίχο, συναισθήματα που ξεγυμνώνονται. Φόβος γι αποκαλύψεις, τύψεις για όσους δεν συνέχισαν αλλά και οργή, για αυτόν που πλήρωσε με την ζωή του την πίστη, σε κάτι, που ο χρόνος κατέδειξε, παρωχημένο και άτυχο. Είναι τελικά η επιτυχία ή αποτυχία που ορίζει την αξία ενός αγώνα..αυτό πρεσβεύει ο Γιοργκ, αλλά όσο και αν συμφωνούν αδυνατούν να το δείξουν η αδελφή του κι οι παλιοί του φίλοι.
Σαν ένα διήγημα της Αγκάθα Κρίστι, με ήρωα τον αποφυλακισμένο αγωνιστή, ξετυλίγεται το κουβάρι, της παράδοσης του στην Αστυνομία, από την αδελφή του, που δεν άντεχε το βάρος της απώλειας του από τον επερχόμενο θάνατο σε μια πιθανή συμπλοκή. Σε μια υπνωτική ατμόσφαιρα, με ζοφερά χρώματα, ένα φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο, σε μια παλιά έπαυλη, κρασί και αναμνήσεις, κλειστά στόματα και φιλίες που αποδομούνται και ξαναδημιουργούνται, γύρω από έναν άνθρωπο καταλύτη. Έναν ιδεολόγο, άσχετα ορθότητας των ιδεών του, που προσπαθεί να εναρμονιστεί, με μια κοινωνία και ανθρώπους, που απλά έχουν ενσωματωθεί σε ότι προσπάθησε εκ των βάθρων αν αλλάξει.
Οι συγκρούσεις και οι ανατροπές λεκτικές και ψυχολογικές, με μια λεπτότητα που φέρνει στο μυαλό Ντοστογιέβσκι με μια αφηγηματική λιτότητα, που θυμίζει Κάρβερ. Το βιβλίο σαν άλμπουμ των FAITH NO MORE, προβληματίζει, μαγνητίζει, εναλλάσσει, χαρακτήρες και γεγονότα. Δεν χρησιμοποιεί παρελθοντικό χρόνο και ανασκοπήσεις, μόνο κάποιους αφηγηματικούς μονόλογους για να δικαιολογήσει τις επερχόμενες συγκρούσεις. Μίζεροι άνθρωποι, ταπεινωμένοι από το παρελθόν και τις πράξεις τους, η αδερφή που έχει προδώσει, η δασκάλα που αναπολεί τον ανδρικό έρωτα και την ασφάλεια της σχέσης, μέσα από το γράψιμο, ο δικηγόρος, που προστατεύει τον εύθραυστο κρατούμενο, γιατί ποτέ δεν τόλμησε να ακολουθήσει στην μάχη, ο πιθανός προδότης, που τελικά καλύπτει την αδερφή στο τραπέζι των αποκαλύψεων, ο νεαρός αγωνιστής, που ελπίζει σε μια ηρωοποίηση του Γιοργκ και έναν καινούργιο κύκλο αίματος, ο φίλος με την βιομηχανία, που απολαμβάνει τα καλά του συστήματος που οι υπόλοιποι μίσησαν, αλλά οικειοποιήθηκαν, ο γιός του «τρομοκράτη», η πιο τραγική φιγούρα. Η εγκατάλειψη για χάρη του αγώνα, το δικαίωμα στην αναζήτηση οικογένειας. Η προσπάθεια των δύο γενιών να ξαναβρεθούν, μια συμβολική κίνηση, με μουσικό υπόβαθρο τους ΝΙΝ, μια ατέλειωτη κατάβαση στον Αδη της απώλειας και των προσωπικών συναισθημάτων, οι δύο Γερμανίες που επανενώνονται, ο πατέρας που ξαναβρίσκει τον γιό.
Τελικά η αποκάλυψη ότι η αποφυλάκιση, δεν έγινε γιατί ο αγωνιστής, παραδόθηκε..αλλά γα λόγους υγείας. Ο εξευτελισμός του αστικού κράτους στον κρατούμενο, στα πλαίσια της μεγαλοψυχίας του νικητή στον ηττημένο. Ο Γιοργκ, που πάσχει από προχωρημένο καρκίνο του προστάτη, μια ζωή, που αναλώθηκε λιγότερο στον αγώνα και περισσότερο να διαφυλάξει την εικόνα του αγωνιστή, άσβεστη για τις επόμενες γενιές, που την απεμπόλησαν. Μια πικρία και μια σκέψη , πάνω στο μάταιο της επανάστασης, σαν οι WHO, να τραγουδάνε το “Get fooled again”.Είκοσι χρόνια μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει για τον φυλακισμένο, παρά μόνο ότι έχει μείνει πλέον μουσειακό έκθεμα, και φάρος για μερικούς ρετρο επαναστάτες. Ο χρόνος νικά τα πάντα και πάνω από όλα το ανθρώπινο σώμα.
Ένα βιβλίο συναισθημάτων και σκέψεων, σκληρό σαν το Industrial metal των RAMMSTEIN, πολιτικό σαν τα τραγούδια των KILLING JOKE, πικρόχολο σαν τα σχόλια του Johnny Lyndon, απλό κ δομημένο να οδηγεί σε συναισθηματική φόρτιση και κάθαρση, που όμως δεν ολοκληρώνεται α ο ήρωας δεν διαβεί το όριο και αυτή την απόφαση την αφήνει ο ίδιος ο συγγραφέας μετέωρη. όπως μετέωρη είναι και μια ολόκληρη χώρα απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους…. σαν ένα άλμπουμ που περιμένει τη συνέχεια του. Ότι πιο ανθρώπινο έχει γραφτεί για την «τρομοκρατία», τον αγώνα, τη θυσία της προσωπικής ζωής, για ένα σκοπό, το μάταιο, το έντιμο, το χαζό, το άσκοπο..οι απόψεις διίστανται όπως και στο βιβλίο, μένουν μόνο διλλήματα, αποφάσεις ,θύτες και θύματα, εντός και εκτός οικογενειακών τοίχων.
Μια οικογένεια που γλύφει τις πληγές της , μια κοινωνία που κάνει το ίδιο με τις δικές της, αργά, επίπονα, μαρτυρικά , έχοντας το παρελθόν, δυνάστη στο προκρούστειο κρεβάτι της λήθης. Όταν ο γιός γίνεται τιμητής και ο πατέρας προκαλεί, όταν το δίκαιο διαστρεβλώνεται, μέσα από την αλαζονεία του ορθού λόγου, του ιερού σκοπού, όταν η πάλη των γενιών, η σύγκρουση με το κατεστημένο, αλλάζει όρους και πρόσωπα..την δύσκολη ώρα της αυτοκριτικής σε βάθος…όλα αυτά τα παρακολουθεί και περιγράφει με ματιά κοφτερή σαν τα riff του Τownsend o Schlicht. Ένα βιβλίο ενδοσκόπηση, σε μια εποχή, δύο γενιές και ένα θέμα που σήμερα φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Απλά συγκλονιστικό, όσο και το Τommy , πολυσήμαντο και έργο διαχρονικό, μέσα από τους περιορισμούς και την οριοθέτηση του.
