STARMEN- "By the grace of rock n roll"

 

 

Don't get fooled by the KISS a like cover. STARMEN are Swedes, seasoned musicians with a far more variety/diversity in their musical taste. Hard rock, AOR, melodic rock,FM rock you name it they deliver it. The opening could have a touch of "Hide your heart" inside it but could also be at any album by TREAT, STAGE DOLLS, EUROPE, HOUSE OF LORDS, DOKKEN, RAINBOW,DEF LEPPARD and of course the FM period of KISS, just check "By the grace of rock n roll", "Bad habit". This is an album that follows the path of the high caliber melodic rock of the late 80s and has the songcracft of their members elevating it at a real high level. Songs like "Black thunder,white lightning" got the 70s feeling while "Kari", "Kisses of an enemy","Bad habit" are examples of the way someone must write a catchy AOR /hard rock song to get some airplay. 

 

 

 

Mass harmonies, guitars that delivers all the right tone and additional melodic phrases that makes Scandinavian sound so distinctive, all hail to Jon Norum and most and above all a tight band. Its been some time i haven't heard so good melodic rock in the 80s/90s fashion as bands like NFO and KING BEARD have a more West Coast approach. A great album to enjoy with, i m insisting on that , great compositions.

8

 

OZZYCASH- "OzzyCash"

Sometimes a name can make the difference and this time, it was spot on. This country rock band from Mandeville, Lousianna (i had to look a map to find the place) won't make the difference regarding the evolution of country rock/southern rock but they'll make the difference to those who appreciate a great tune. Songs like "Sucker', "Gettysburg", "San Antonio again" are full of great guitars in the vein of the true Southern Rock tradition, country sensibilities and lyrics that can touch your heart . 

 

 

 

Don't expect the innovation of music. The guys are with one foot to tradition and the other at good songwriting. Country "Good things", more rock "Round here", whatever they decide to play, they are damn good, honest and we really need to see them on stage and enjoy their musicas it is made for life situations or driving a car, a cold winter night, heading somewhere warmer. Great name, great music.

 

7,5

 

Marc Ford-"Live in Germany"

 

 

 

 A live recording from Marc Ford (BLACK CROWES/ MAGPIE SALUTE) is what exactly you expect.An album featuring his own compositions from his prolific, yet underrated solo career along some blues standards. A true , from the heart testimony form a musician who pays tribute to his roots. Blues, ROLLING STONES, Soul, hard rock, a man his guitar and a flexible rhythm section at a live album that gets better and better as the night comes down. Bringing the atmosphere of the small club filled with cigarette smoke, whiskey and the end of the day in a musical daze that aims straight to the heart. A live album you ll enjoy from a musician that delivers his own music paying his respects to the past and becoming himself a part of the 

music history.

 

 

7,5

Song of the week "Buckcherry - So Hott"

 

 

Song of the week

 

 

 

Buckcherry - So Hott

 

 

 

 The first single from the new album Hellbound available everywhere June 25th.

 Pre-order and get exclusive smoke vinyl and merch at https://lnk.to/BC_Hellbound​ 

Directed and Edited by KasterTroy ------ 

Visit Buckcherry Online https://buckcherry.com​  

https://facebook.com/buckcherry​ 

 https://instagram.com/buckcherry​  

https://twitter.com/buckcherry​

Έθιμα ταφής- Χάνα Κέντ (Ίκαρος)

Έθιμα ταφής- Χάνα Κέντ  (Ίκαρος)

 Το έγκλημα, η τιμωρία, η συγχώρεση, ο κοινωνικός ρατσισμός, η γυναικεία χειραφέτηση, ο άνδρας αφέντης, το γκρίζο σκοτεινό τοπίο της Ισλανδίας του 19ου αιώνα, σε ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και λειτουργεί στα αισθήματα του αναγνώστη σαν επέμβαση δίχως αναισθητικό.

Κάποιες φορές η ζωή ξεπερνά την φαντασία, χρειάζεται όμως μια πένα με ευφράδεια και ευαισθησία για να διηγηθεί τα γεγονότα. Στην Ισλανδία του 19^ου αιώνα, στις αρχές του, το 1829, για την ακρίβεια, μια κοινωνία αγροτών, ψαράδων και εμπόρων, συνταράσσεται από ένα διπλό φόνο. Δύο άνδρες, ο ένας ευυπόληπτος γαιοκτήμονας και «φαρμακοποιός» και ένας αγρότης του, δολοφονούνται μέσα στον ύπνο τους, με το σπίτι τους να παραδίνεται στη συνέχεια στις φλόγες.

Υπεύθυνοι για το τραγικό συμβάν, οι δύο παραδουλεύτρες και οικονόμος του σπιτιού, η νεαρή Σίγκα, και η ωριμότερης Άγκνες Μαγκνομσντότιρ μαζί με τον νεαρό άνδρα συνεργό Φρίντρικ.

Η ποινή θάνατος, δια αποκεφαλισμού, που οριστικοποιείται από τη μακρινή Κοπεγχάγη, με τη βοήθεια μιας αργής γραφειοκρατικής αλληλογραφίας, μέσω των Νομαρχιακών Επιτρόπων που αποτελούν την κρατική εξουσία στην αυτή την άκρη του κόσμου

Στο χειμωνιάτικο σκοτεινό, γκρίζο τοπίο, της χώρας των πάγων και των θερμοπιδάκων, η πένα της Κέντ, μας μεταφέρει σε ένα ταξίδι στα άδυτα των ψυχών αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Τα έθιμα της εποχής, επέτρεπαν λόγω των ειδικών καιρικών συνθηκών, να παραμένουν οι κρατούμενοι σε κατ οίκον φύλαξη στα αγροτόσπιτα των νομαρχιακών υπαλλήλων, έως ότου επιτρέψουν οι καιρικές συνθήκες την επιβολή της όποιας ποινής.

Ο χειμώνας θα λειτουργήσει σαν καθαρτήριο για την καταδικασμένη σε θάνατο γυναίκα. Μαζί της σύντροφοι, πνευματικοί αρωγοί της αλλά και συνοδοιπόροι της σε μια αναδρομή στο παρελθόν, ένας νεαρός πάστορας, ιεροδιάκονος, η οικογένεια του Γιον Γιόνσον που την φιλοξενεί και η μικρή κοινωνία του χωριού.

Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο, στη στυγνή δολοφόνο, η απέχθεια και η δυσαρέσκεια, θα δώσουν την θέση τους, στην γνωριμία, την αποδοχή και την ενσυναίσθηση, για την γυναίκα, που μεγάλωσε σε ανάδοχες οικογένειες, αντιμετώπισε την κακοτυχία και την εγκατάλειψη και τελικά έπεσε θύμα ενός ανδρικού καπρίτσιου. Η άρνηση της Άγκνες Μαγκνομσντότιρ, να αποδεχτεί τη μοίρα της και να επικοινωνήσει, θα είναι ανάλογη με την κλιματολογική  περιγραφή. Τα χιόνια και το κρύο, θα δώσουν τη θέση τους σε μια αναλαμπή της άνοιξης, αντίστοιχα η απογοητευμένη, καταρρακωμένη γυναίκα, θα αποκτήσει την δική της θέση, μέσα στην αγροτική οικογένεια, αποδεικνύοντας έμπρακτα, ότι αποτελεί έναν εξ αυτών και καταρρίπτοντας τους μύθους, περί γυναίκας κτήνους και στυγνού δολοφόνου. Μέσα από την αφήγηση της, θα σκιαγραφηθεί το ζοφερό τοπίο, για την εργατική τάξη και ειδικότερα τις γυναίκες στην Ισλανδία των αρχών του 19^ου αιώνα. Θα παρατηρήσουμε την δύναμη της θρησκείας και των λειτουργών της σε τοπικό επίπεδο, την στείρα θέση της γυναίκας σαν μηχανή παραγωγής παιδιών και υπηρέτρια πολυτελείας αλλά και την δουλεία των ανδρών στο κλίμα της δύσβατης χώρας.

Το βιβλίο είναι μια διαδρομή στα Ισλανδικά βουνά. Με την συναισθηματική χιονοθύελλα να σε ραπίζει, και τις αναλαμπές καλοσύνης της οικογένειας των ανάδοχων δεσμοφυλάκων να σε ζεσταίνει. Η τραγικότητα του θανάτου, αποτυπώνεται εξίσου στην μελλοθάνατη αλλά και στον νεαρό πάστορα που αναλαμβάνει την πνευματική της καθοδήγηση, προσπαθώντας ο ίδιος να βρει τον δρόμο του ως άνθρωπος αλλά και ως ποιμένας ψυχών, , μέσα από ατελείωτες συζητήσεις μαζί της. Η αφήγηση της ιστορίας, δεν αφήνει ξεκάθαρη την ενοχή, αλλά και την πίστη στην δικαιοσύνη, επιβεβαιώνει όμως ,ότι το γκρίζο χρώμα της θάλασσας και το λευκό του χιονιού, εισχωρούν βαθιά στην καρδιά και το μυαλό του αναγνώστη.

Η Κέντ, σε αντίθεση με τις φιοριτούρες της Τζεην Όστιν, προτιμά να  μιλήσει για ένα έγκλημα τιμής (με βάση τα σημερινά δεδομένα) αποκαθηλώνοντας μια κοινωνία με κοινωνική αναλγησία απέναντι στις γυναίκες και τους φτωχούς. Ο κοινωνικός ρατσισμός, ο φόβος για το διαφορετικό το ξένο και η άγνοια, γίνονται θέματα ανάλυσης, με τρόπο γλαφυρό και αντικειμενικό. Ο φόνος δεν εξωραΐζεται, ούτε δικαιολογείται, αντίθετα η  ανθρώπινη πλευρά του εγκληματία, οδηγεί τον αναγνώστη, να ταυτιστεί με το μαρτύριο της αναμονής της Άγκνες Μαγκουάιρσον.

Ένα ηθογραφικό μυθιστόρημα, που φέρνει στο νου, τη δύναμη του Παπαδιαμάντη, τον κοινωνικό λυρισμό του Μαλό αλλά και την αίσθηση της κοινωνικής σκληρότητας του Ντίκενς. Πένα δουλεμένη, γλώσσα και μετάφραση άρτια, οδηγούν το «Αίσθημα ταφής» σε μια από τις καλύτερες προστάσεις για διάβασμα, ψυχαγωγία και σκέψη για τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα τους χειμωνιάτικους μήνες.

ROYAL REBELS- "Royal rebels"

 

Four guys at San Jose, California, join their forces to a new band focused on rock n roll simplicity. , US Hard rock,  punk,blues, Southern, country and straight in your face no drills just thrills music. Based on some of the members past (STEELHEART) songs like "Devil got me by the balls" may surprise with the country blues sound. But this is an exercise in simplicity. Straight ahead rock n roll, less sleaze and more garage, less polished and more raw. The striped down to the bones production helps on the one hand to bring the bands sheer power to the front, on the other hand leaves the sound empty, reminding of a rehearsal recorded spontaneously. 

 

 

 

"We are '' the opener has the sound of a band I loved T.S.O.L in their more hard rock days. CIRCUS OF POWER are easily spotted as influences, check 'What you got", "Still running" along the bands of the same vein. "I cant breathe" is a fine example, of the bands social awareness and musical/political statement against brute force. Hard rock that stands and delivers based on raw power, gravy vocals and a rhythm section like a steamroller , no excuses and cover ups, just the power to shake your foundations like a good Japanese earthquake. If you like the before mentioned bands , ROYAL REBELS will be a great addition to your listening.

 

7

 

 

PREACHERS OF DISTORTION- "The wall of sound ritual"

 

With Coronavirus shattering dreams and lives , one man in London picked up his guitar and continue his journey to the city of distortion alone. Stripped down by his colleagues who couldn't get along, guitar mastermind (Redd Lao) of London based PREACHERS OF DISTORTION decided to record their new work on his own. The result is an album of sheer force. MOTORHEAD meets COC meets Desert sessions as his "power trio" attitude brings angry riffs and whiskey soaked vocals in a way Lemmy would have much approved. On the other hand the album has its more technical, guitar shredding melodic moments as in songs like "Cry from the womb". The main attitude is coming upfront in songs like 'As above,so below' and 'Ill be the first in line",true, angry,heavy rockers that could be in any ORANGE GOMBLIN, COC album. Sometimes vocals can be a bit weak like at the closing "Roots and memories' but they're from the heart.

 

 

If you' re in to straight in your face, heavy rock coming from the gutters, aggressive and disrespectful to modern trends, check PREACHERS OF DISTORTION. Riff loaded, over the top fuzz and distorted they got the guts and the beers for some good old time HEAD bangin.

7

 

Ken Hensley- "My book of answers?"

 

The man behind the keyboards for URIAH HEEP and BLACKFOOT at his final work. You just wait to listen to the characteristic sound of his keyboards to know its Hensley a man among the greats like Jon Lord and Keith Emerson. His legacy is enormous in the hard rock genre and generation. "My book of answers" is an album that oozes 70s, with fast pace songs, guitar/keyboard dwells and the quality hard rock we have been used to by Hensley. From the melodic opener "Lost (My guardian)" to the more catchy 'Right here ,right now" or "Suddenly"  the album is a journey to the isles of memories. Powerful hard rock with some radio /FM rock touches and some heavier moments signified by his voice and the keyboards that are everywhere, supporting and adding their characteristic sound.

 

 

 

The catchy chorus of "silent scream" with its modern sound shows another ,sometimes underrated aspect of Hensley, that of the songwriter. Dont we forget  he is the man who gave some of the most recognizable songs for the HEEP and certainly was responsible for the change of direction to most commercial paths for BLACKFOOT. The most interesting thing about this album is that the lyrics are inspired/based on poems by Russian poet Vladimir Emelin. So this maybe his last effort but also one showing that even at his 75 he was not afraid to try new things and challenge himself artistically."Stand " could easily be on a Leonard Cohen album but it is a Hensley effort. Let yourself enjoy an album that contains, poetry, melody and a man mature as person and musician at its best.

7,5

HEAVY FEATHER - Mountain of Sugar

 

Song of the Week

 

 

HEAVY FEATHER - Mountain of Sugar (OFFICIAL MUSIC VIDEO)

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

 

 

 Second singel of the upcoming second album, released on The Sign Records spring 2021. 

Follow Heavy Feather Facebook https://www.facebook.com/HeavyFeather...​ 

Instagram https://www.instagram.com/heavyfeathe...​

Melanie Wallace: Το γαλάζιο άλογο που ονειρεύεται

 

 

Melanie Wallace: Το γαλάζιο άλογο που ονειρεύεται (Πόλις)

 Όσοι παρακολουθείτε συγγραφείς σαν τον Κόρμακ Μακ Κάρθυ, θα γνωρίζετε ότι υπάρχει μια συγγραφική αναβίωση του γουέστερν και ως λογοτεχνικού είδους, πέραν του κινηματογραφικού. Παρ’ όλα αυτά η δουλειά της Αμερικανίδας συγγραφέως Melanie Wallace, έχει να επιδείξει κάτι πρωτόγνωρο για τον χώρο. Αποστασιοποιημένη απ’ τον ρεαλισμό ηρωικό ή όχι των κατά βάση ανδρών συγγραφέων του είδους, μας μεταφέρει σε αυτό που θα χαρακτήριζα, συγκρατημένα αλλά όχι αβάσιμα, ως γοτθικό γουέστερν.

Σε μια ατμόσφαιρα παράδοσης στην μοίρα και το βέβαιο τέλος, ένα συνοριακό οχυρό λίγο μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου, δέχεται για προστασία και επανένταξη στη Δυτική κοινωνία, δύο γυναίκες που έχουν απαχθεί και ζήσει με τους Ινδιάνους για σχεδόν μια τετραετία. Η μία θα θεωρήσει την απελευθέρωση της λύτρωση, η άλλη η Άμπιγκειλ Μπιούελ (ετοιμόγεννη κατά την έλευση της στο οχυρό), σαν αρχή της πραγματικής αιχμαλωσίας της. Παρών και ουσιαστικά κινητήρια δύναμη σε όσα δεν γίνονται, ο διοικητής του φρουρίου, συνταγματάρχης Κάτερ. Ένας άνθρωπος έρμαιο προσωπικών φαντασμάτων και ερωτημάτων, που βλέπει το απομονωμένο του φυλάκιο να εξαθλιώνεται από την έλλειψη προμηθειών, αδυνατεί να ισορροπήσει την δυναμική του ως διοικητή, με τα προσωπικά του φαντάσματα και τις επιταγές που συνεπάγεται η διοίκηση.

Η παρουσία της γυναίκας στο στρατόπεδο θα λειτουργήσει καταλυτικά, βυθίζοντας τον περισσότερο σε έναν κόσμο σχεδόν ναρκοληπτικό, με το στρατόπεδο να αποσυντίθεται μπροστά του, τα αποσπάσματα που βγαίνουν για τροφή και ξυλεία να μην επιστρέφουν και τον ίδιο να συνδέεται με την Άμπιγκειλ, σε μια σχέση λανθάνουσας παράνοιας και ερωτισμού ταυτόχρονα.

Η ίδια πρώην αιχμάλωτη, απομονωμένη από τους λευκούς, αναπολεί τη ζωή της και μας μεταφέρει στα πραγματικά ελεύθερα χρόνια της με τους ινδιάνους, ενώ πεισματικά αρνείται να μοιραστεί την ζωή της, με τον επίμονο δημοσιογράφο Γκάμπριελ, που θα έρθει στο οχυρό ψάχνοντας απεγνωσμένα την είδηση που θα τον κάνει διάσημο (πρόδρομο της μοντέρνας σκανδαλοθηρικής-πτωματολάγνας δημοσιογραφίας).

Στο χρόνο της αποσύνθεσης, θα γνωρίσουμε τον εσωτερικό κόσμο του συνταγματάρχη που ταλαντεύεται μεταξύ του στρατιωτικού καθήκοντος και των ερωτημάτων του, για την διαμάχη του καλού με το κακό και την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής, στην οποία έχει οδηγήσει ο ίδιος αρκετούς στρατιώτες με τις διαταγές του. Στον αντίποδα θα γνωρίσουμε την ζωή της Άμπιγκειλ, τυραννισμένη από τις κακοποιήσεις και την ανισότητα , λόγω του φύλου της, που την οδηγεί να αναγνωρίσει στην «πρωτόγονη» κοινωνία των Ινδιάνων στοιχεία, που η «προηγμένη» Δυτική κοινωνία, αδυνατούσε να τις προσφέρει.

Η Melanie Wallace μας καθηλώνει με μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα σήψης, αποδόμησης, διάλυσης, στην οποία ο Κάτερ είναι απλώς επιβλέπων. Μαζί με τον ψυχικό του κόσμο, αποδομείται και ο στρατός, το τελευταίο οργανωμένο στοιχείο μίας κοινωνίας, που μόλις έχει βγει από έναν εμφύλιο πόλεμο. Το έργο της Wallace είναι εμποτισμένο με έναν τρόμο, προέλευσης Έντγκαρ Άλαν Πόε. Το κακό καιροφυλακτεί σε μηνύματα, σκιές, σημάδια. Η βία είναι υπόγεια, υποχθόνια, δεν εκφράζεται άμεσα, αλλά τις μικρές ώρες, αγκαλιά με το σκοτάδι και την ομίχλη, που δυναστεύει, έστω και με τη μορφή αμμοθύελλας την ζωή και το μυαλό των κατοίκων του οχυρού 2881. Η κατάσταση μυρίζει επερχόμενο κανιβαλισμό, τα μουλάρια γίνονται βορά στην όρεξη των ταλαίπωρων στρατιωτών. Το νεκρό παιδί της Λευκής Ινδιάνας, βορά των όρνεων μετά τον θάνατο του, αφού ως μωρό η ίδια αδυνατεί να το θηλάσει, όντας παραδομένη στην άρνηση της επερχόμενης «πολιτισμένης» ζωή της. Τα ζοφερά χρώματα της ζωής στο στρατόπεδο, αποκτούν λάμψη και ανοικτό χρώμα από τους δύο μοναδικούς ανθρώπους που έχουν λόγο να συνεχίζουν, τον μαύρο πεταλωτή/στρατιώτη Κόουλ και την πλύστρα Μαρία. Η νοσηρή ατμόσφαιρα, μέσα από ατελείωτες αναδρομές από τον ίδιο τον Συνταγματάρχη, που αναπολεί τα γεγονότα, έχοντας πια φύγει μακριά, μας καθηλώνει σαν μια ξέφρενη πορεία του πλοίου προς τα βράχια και την τελική σύγκρουση.

Ο ρατσισμός όπως εκφράστηκε, εκεί στα χρόνια μετά τον Αμερικάνικο εμφύλιο, σε όλα τα επίπεδα, προς τους μαύρους, τις γυναίκες, τους Ινδιάνους, τους σκεπτόμενους ανθρώπους, διαποτίζει την δουλειά της Wallace. Δεν είναι ένα απλό μυθιστόρημά για τη ζωή στα ακριτικά φυλάκια των ΗΠΑ. Είναι μια δριμεία κριτική για τη ζωή των γυναικών και των έγχρωμων στην Αμερικάνικη κοινωνία του 19ου αιώνα, για την εξόντωση των ιθαγενών, για τον λευκό διαφωτισμό των όπλων και τον ρατσισμό των ΗΠΑ επί κάθε «κατώτερης» φυλής.

Η μαγεία του βιβλίου, είναι ότι όπως και στα έργα του Πόε, ο θάνατος είναι μια λύτρωση και μια ελπίδα, η Αμπιγκείλ Μπιούελ, μετακινείται σε ένα κόσμο πιο δίκαιο, ο Κάτερ, ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με τη ταραγμένη πραγματικότητα και επιστρέφει να συναντήσει την γυναίκα, του, την συνοδό του χρόνια τώρα μέσα από επιστολές που της γράφει, δίχως απάντηση, γιατί είναι από χρόνια νεκρή. Ο Γκάμπριελ, ο επιτυχημένος δημοσιογράφος, σαν γνήσιο τέκνο της δημοσιογραφίας του 20 ου αιώνα, παραμένει αλώβητος από την ανθρωπινή πλευρά των πραγμάτων, γιατί απλά δεν εξυπηρετεί τον προσχεδιασμένο τρόπο ανάγνωσης των πραγμάτων, που του επιβάλλει το σύστημα που τόσο πιστά υπηρετεί.

Το «Το γαλάζιο άλογο που ονειρεύεται» είναι μια ελεγεία στον τρόπο ζωής των ιθαγενών της Αμερικής που χάθηκαν. Τρόπο σκληρό, αλλά προσαρμοσμένο σε μια κοινωνία, που ζούσε από τη γη, για τη γη. Είναι ακόμα ένα δριμύ κατηγορώ, για τις αναπτυσσόμενες ΗΠΑ και τον ρατσισμό σε κάθε μορφή προς τους αδύναμους, είτε λέγονται μαύροι είτε γυναίκες, είτε Ινδιάνοι, που θα χρειαστεί σχεδόν έναν αιώνα ακόμα και δύο παγκόσμιους πολέμους, για να αλλάξει. Πάνω από όλα όμως είναι ένα γράμμα απόγνωσης, από έναν άνθρωπο που παραδίνεται στη δίνη των γεγονότων, καθώς δεν μπορεί να ισορροπήσει τις προσωπικές του αγωνίες και αναζητήσεις. Ο Κάτερ, είναι ο καθένας μας, σε συνθήκες μεγάλης πίεσης, όταν ότι του μένει για να τον συνδέσει με το «ευτυχισμένο» παρελθόν είναι στιγμές και αναμνήσεις, που δεν έχουν πια απήχηση στον κόσμο και τις πραγματικές συνθήκες που βιώνουμε.

Σκοτεινό, γοτθικό, πικρό, αλλά όχι πικρόχολο, αυτό το μοντέρνο γουέστερν της Melanie Wallace είναι στην πραγματικότητα, μια διεισδυτική ματιά σε μια κοινωνία, που θέλει να αλλάξει, χωρίς ουσιαστικά να αποδέχεται το διαφορετικό. Μια μικρή, ευαίσθητη, λεπτομερής καταγραφή των αδιέξοδων των Δυτικών κοινωνιών στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο τεχνολογικός πολιτισμός, θα μπορούσε αλλά δεν κατάφερε να απελευθερώσει ψυχικά, τον άνθρωπο από τις προκαταλήψεις του για τα φύλα και τις φυλές. Ένα βιβλίο, αποπνικτικό, γιατί είναι αληθινό. Σκληρό, αιχμηρό, αλλά μαγευτικό, μέσα στην όξινη γεύση της παράδοσης στην άρνηση και την τρέλα, της Μπιούελ για να αποφύγουν οι κεντρικοί ήρωες, αυτό που οι υπόλοιποι, ονομάζουν οργανωμένη κοινωνία. Μια κατάθεση ψυχής, για όσους τολμούν να διεκδικούν με τον τρόπο τους το δικαίωμα στη ζωή και την διαφορετικότητα.

 

MOTHER ROAD- "Two"

 

 

Second album from this gathering of well known hard rock musicians, who are A- category but have the flame of creativity still alive. Former SOUL DOCTOR guitarist Chris Lyne and singer Keith Slack (ex-STEELHOUSE LANE, MSG) together  with  drummer Zacky Tsoukas (ex-SOUL DOCTOR) and bassist Barry Sparks (ex-DOKKEN, TED NUGENT, MSG) got on board for MOTHER ROAD album number 2. Hard rock with a 70s touch in an album that could be referred to as retro rock. The main disadvantage for MOTHER ROAD is that they are not hype.Their music is tight 70s influenced hard rock with a spice of glam rock/SMALL FACES, HUMBLE PIE etc but they are not 17 year old youngsters who will be named the next big thing in rock. They are seasoned musicians who like to play their rock hard with some down to earth approach from the earthly vocals to the big fat guitars and the solid drumming. 

 

 

 

If you're into bands like RIVAL SONS, GRETA VAN FLEET, but also CRY FOR LOVE and you like your hard rock solid with a touch of Southern rock influences, and some British rock invasion touches, give these guys a chance, you won't be disappointed.

 

 

7

 

Sons of birches-"Wooden head and several more scenarios"

Canadian psychedelic rock for the 21st century, a joke, a harsh reality or a revelation. I lean towards the third option. These guys have this 90s feeling from bands like SPIRITUALIZED and the voice colors of Neil Young. Psychedelia, classic rock , progressive and folk  plus a decent BEATLES/flower pop taste all together blended in an excellent album that mixes electronic sounds and the CSNY feeling. Long duration compositions with the free jam spirit striking the right nerves in these high anxiety times, releasing endorphins and allowing the listener to trip with the music. 

 

From the more rockin "Valley of the skids" to the folkish "Cosmic girl" , the heavy rockin "Evil mofo" and the cover of MOTORHEAD's "Lost Johnny"  in a nice HAWKWIND/Far Est style, music works perfectly as the soundtrack to travel across milky ways and black holes or lay at the spring grass and get lost watching the night sky. 

 

 

Add the clever and playful lyrics and imagine PINK FLOYD without the arena rock status touring North america in a batter old VW with Sid still in the band, close ,yet not close enough.

7

«Τα αγόρια του Νίκελ» Colson Whitehead (ίκαρος)

 

«Τα αγόρια του Νίκελ» Colson Whitehead (Ικαρος)
 

Μοντέρνα Αμερικάνικη λογοτεχνία από έναν μαύρο συγγραφέα με άποψη. Ο CW χρησιμοποιεί την ιστορία ενός εφήβου που από μια «κακιά» στιγμή, από μια άτυχη επιλογή, οδηγείται αντί για τα θερινά μαθήματα λογοτεχνίας του τοπικού κολεγίου σε μια πολιτεία του Νότου, στο αναμορφωτήριο/Σχολείο Νίκελ. Η ιστορία ξεκινά και τελειώνει με μία αναδρομή, στο χθες με τα μάτια του σήμερα. Με απλή γραμμική αφηγηματική γραφή, ο Whithead  μας εισάγει στην ζωή του μικρού Έλγουντ, τα όνειρα και την ωρίμανση του, καθώς με την είσοδο του στην εφηβεία ο αγώνας  ενάντια στον φυλετικό διαχωρισμό γίνεται βίωμα στη γενιά του. Συμπαραστάτης του και σιωπηλή φωνή του παρελθόντος του φόβου και της φυλετικής διάκρισης η γιαγιά του. Προστάτης άγγελος και ταυτόχρονα δεσμοφύλακας, ενός αγοριού, που βλέπει την επερχόμενη είσοδο του στο κολέγιο, σαν άνεμο ελευθερίας. Ένα αγόρι, πρόθυμο, συντεταγμένο, με αγάπη στα κόμικς, τη ζωή αλλά και στην αρχή της συνειδητοποίησης με άρμα ένα άλμπουμ με ηχογραφημένες ομιλίες του Μ.Λουθερ Κινγκ, που πυρπολούν την καρδιά του και ατσαλώνουν την θέληση του για ένα καλύτερο κόσμο.

Ένα τυχαίο γεγονός, θα τον οδηγήσει στο αναμορφωτήριο Νικελ. Εκεί που ο νόμος είναι λευκοί και μαύροι επιτηρητές ,επόπτες και ενώ επιφανειακά θυμίζει μια ήπια εκδοχή αναμορφωτηρίου, περισσότερο ένα σχολειό με συνοδεία εργασιών στις εγκαταστάσεις του σχολείου, κτήματα, τυπογραφείο κτλπ, στην  πραγματικότητα, είναι μια συμπυκνωμένη μικρογραφία της διαφθοράς των σωφρονιστικών μηχανισμών των Η.Π.Α. Η αποθήκη του είναι χώρος ξυλοδαρμών όταν οι επιτηρητές, αποφασίσουν απείθεια ή σεξουαλικής κακοποίησης. Οι κλίκες Ανάμεσα στους τροφίμους και ο διαχωρισμός ανάμεσα στα μικρά και τα μεγαλύτερα παιδιά, είναι όλα στο ίδιο χρώμα, γκρίζο, αυτό που προκύπτει από το ανακάτεμα των μαύρων και λευκών τροφίμων, που η τύχη τους είναι κοινή, όταν δεν ακούσουν/υπακούσυν τη φωνή του επόπτη –κυρίου. Ο Έλγουντ προσαρμόζεται, με τα λόγια του Μ.Λ.Κινγκ να αντηχούν στα αυτιά του «Ρίξτε μας στη φυλακή και θα σας αγαπάμε πάλι»» Η αγάπη είναι το όπλο του, αλλά οι σφαίρες φαίνεται να είναι χωρίς μολύβι. Μαζί με τον φίλο του Τέρνερ, βιώνουν ένα κόσμο, που η ηθική αναδιαμορφώνεται από τους επόπτες, με την χρήση τους για εργασίες εκτός αναμορφωτηρίου και την πώληση των προμηθειών σε «καλούς» καταστηματάρχες. Βία, καταπίεση αλλά και μικρές σχολικές ιστορίες σε έναν τόπο ξεχασμένο από Θεό και ανθρώπους. Μια μικρή Αμερική, που το Κράτος με τη μορφή των εποπτών αν και διαχωρίζει λευκά και μαύρα αγόρια, τρομοκρατεί εξίσου όλες τις ομάδες, με γνώμονα την διατήρηση της ηρεμίας και της εξουσίας, κρύβοντας την υπέρβαση της εξουσίας, με νυκτερινές επιδρομές και για σοβαρές περιπτώσεις εξαφανίσεις των «ταραχοποιών Είναι η φλόγα των 60ς ,της γενιάς του αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων, που καίει στην καρδία του Έλγουντ, μαζί με την ελπίδα να εκτίσει την ποινή του και να επιστρέψει στον κανονικό κόσμο. Είναι όμως και οι ισορροπίες στο Νίκελ, που δεν επιτρέπουν πάντα να γίνει αυτό που ελπίζει. Η παράνοια της φυλετικής διάκρισης που ο Whithead  σχολιάζει εύστοχα μέςα από το βιβλίο του, όσο και της κρατικής βίας απέναντι στις ασθενέστερες τάξεις φαίνεται στον Μεξικανό τρόφιμο, που είναι πολύ λευκός για τους μαύρους και πολύ μελαμψός για τους λευκούς. Τα κλειδιά κρατιούνται σε δερμάτινες ζώνες με βαριές αγκράφες, που λύνονται μόνο για να κακοποιήσουν κάποιοι εκ των φυλάκων νεαρά αγόρια, με τα ουρλιαχτά να χάνονται στον θόρυβο μεγάλων επαγγελματικών ανεμιστήρων. Ο Έλγουντ χρησιμοποιεί σαν άλλος Κινγκ, την μόρφωση και την ευφυΐα του για να δώσει ένα χτύπημα στο σαθρό σύστημα του Νικελ, με ευκαιρεία μια επίσκεψη επιθεωρητών της πολιτείας. Ένα υπολογισμένο χτύπημα, με τα ίδια τα μέσα που σου δίνει το σύστημα .όπως όμως και στις ΗΠΑ του 2021, το σύστημα έχει τις δικες του οδούς διαφυγής και παράκαμψης, που θα τον οδηγήσουν στην τιμωρία και την απόδραση. Στο σήμερα, ένας αλλαγμένος Έλγουντ, μαζί με άλλους επιζώντες «αποφοίτους» θα μας γυρίσει στο παλιό σχολείο και τους δεσμώτες του, δίνοντας ένα οριστικό τέλος σε μια ιστορία, που αναπαράγεται από τη δεκαετία του 1920 ως σήμερα, με ζοφερές παραλλαγές.

 

Η παθογένεια των ΗΠΑ και το υπόβαθρο των φυλετικών διακρίσεων, μαζί με τον στρουθοκαμηλισμό στο πραγματικό πρόβλημα, τις κοινωνικές και φυλετικές ανισότητες και την ασυδοσία του κράτους, γίνονται θέματα σχολιασμού από τον Colson Whithead μέσα από το Νίκελ. Ἐνα μυθιστόρημα για την δεκαετία του 60, επίκαιρο όσο ποτέ στην δεκαετία του 2020 , που τέμνει βαθιά την Αμερικάνικη κοινωνία και το σύστημα εφαρμογής απονομής της δικαιοσύνης και τις παθογένειες του, δίνοντας την απάντηση  γιατί τίποτα δεν άλλαξε. Γιατί δεν αρκεί ένας Ἐλγουντ να γκρεμίσει ένα σαθρό οικοδόμημα, που βασίζεται στην βία ,την ασυδοσία και τη διαφθορά, με συμμέτοχους όλων των χρωμάτων ,που τους ενώνει η στολή και η εξουσία.

Λιτό δυναμικό και άγριο το ¨Τα αγόρια του Νικελ» είναι ένα μυθιστόρημα, δυνατό σαν γροθιά στο στομάχι. Φλογα που φωτίζει το αέναο σκοτάδι της εξουσίας που δεν κοιτά φυλές και χρώμα, αλλά εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Διαβάζεται απνευστί και συζητιέται για μέρες.

 

Toby Jepson- 'Viewfinder"

The voice of LITTLE ANGELS, FASTWAY, GUN, WAYWARD SONS among others return with a new compilation of his solo works under the musch suiting title  of 'Viewfinder". The collection of songs covers almost all of his career, from stunning rockers to most laid back,stripped down songs "Crush'. Modern sound with the always enjoyable funk elements and the gigantic hooks that let Jepson's pipes shine as he delvers massively addictive hooks. The modern elements make this album radio friendly like in 'Weight in the world" without estranged the classic rock listener. 

 

An open invitation to the younger generations to discover more rock sounds without compromising his own musical history or selling out.Jepson is sounding as always excellent combining modern hard rock with pop sensitivity and some excellent dance , groovy rhythms. It is a matter of wider recognition in our days of lastic pop for songs like "The chosen one" to stand out. For those who know the singer, an excellent album to enjoy. For those who for some reason have  let him pass under the radar ,a great chance to make up for the lost time and correct the mistake. 

 

 

 

Four "new" songs Little Bird, "Overwhelming me", " Losing side", " Picking up the pieces " makes the album a must for the diehard fans and a great way for the others to get a good taste of a talented yet underrated artist.

7

 

Lee Kerslake- 'Eleventeen'

 

 

The last album where we can listen from Lee Kerslake, this post death release is filled with emotions. The album is a celebration of his musical life. From the opening lines of 'Cilea Sienna" about the time and the need to say what he has, cause his running out of time, the album is a triumph over death. Hard rock in the vein of  URIAH HEEP, DEEP PURPLE,NWOBHM, classic rock, progressive rock,honky tonk, folk elements all blended in one great last performance. 'Take nothing for granted ' is the best example of the musical spirit of the album. A bitter end yet realistic album where it's creator decides to embrace eternity through his songs and defy the time that demands its toll. Carole King’s You’ve Got A Friend is a nice cover to add to his legacy. Songs like "Home is where the heart is" are nothing less than positively charged great hard rock anthems, that we will miss along with their composer.

 

 

 

The album took three years to get finalized but the results should have brought a huge smile at its creator's face. His voice strong with no sign of the coming end is a guide for the rest of us to enjoy everyday before the inevitable, a kind reminder of the joys of life and the need to be optimistic,creative and down to earth.

8

MONSTER MAGNET - Mr. Destroyer

 

Song of the Week

 

 

MONSTER MAGNET - Mr. Destroyer (Official Lyric Video) | Napalm Records

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

 Cover  of POOBAH (orginal band) from the forthcoming cover album  "A Better Dystopia"  

 

Roberto Bolano: Το Φυλαχτό

 

Ο χιλιανός συγγραφέας, σε ένα πολύ προσωπικό έργο. Βασισμένο στον καθαρά λατινοαμερικάνικο τρόπο γραφής και σκέψης, μακρόσυρτο, ψυχεδελικό, υπνωτικό, γεμάτο στρώματα πληροφοριών, αλληλένδετα όχι πάντα σε πρώτο επίπεδο λογικής και ορθολογισμού αλλά με συνοχές που έχουν αναφορές στο καλλιτεχνικό ασυνείδητο της λογοτεχνίας και κύρια της ποίησης , πιο συγκεκριμένα αυτής της Λατινικής Αμερικής, παρουσιάζει μια φανταστική ιστορία. Μια ιστορία γεμάτη με αναφορές στην ιστορία της ποίησης στην ήπειρο του αλλά και ταυτόχρονα ένα αυτοβιογραφικό έργο για τις αναζητήσεις του και μια κοινωνική  περιγραφή της ζωής των μποέμ και των λούμπεν του Μεξικού τη δεκαετία του 70.

Με αφορμή την «ζωή» της κεντρικής ηρωίδας Αουξίλιο Λακουτύρ, μιας γυναίκας που είναι όπως θα αποκαλύψει η ίδια η μητέρα της Μεξικάνικης ποίησης, θα ταξιδέψουμε μαζί της, με τη γλαφυρή πένα του Μπολάνο σε ένα σύμπαν, χτισμένο από λέξεις, που ξετυλίγονται στο χαρτί. Θα γνωρίσουμε ποιητές καταξιωμένους, που θα είναι ταυτόχρονα πάτρονες και υπηρέτες της και ποιητές εν τη γενέσει τους, που θα γαλουχήσει και θα συντροφεύσει. Με τρόπο ονειρικό, βασισμένος στην καθοδήγηση του ασυνείδητου, ο Μπολάνο, θα μιλήσει για την επιστροφή του στη Χιλή, την ωρίμανση του, για καταραμένους ποιητές του Μεξικού, την σχέση τους, με τον υπόκοσμο, την στρατιωτική επέμβαση στο Πανεπιστήμιο το 1968, την παλιά φρουρά των ποιητών που αγαπούσαν την Ισπανική και Βρετανική κλασική ποίηση, αλλά και τη νεότερη γενιά, που ζυμώθηκε στις φτωχογειτονιές και τα μπαρ, όσο και στις πανεπιστημιακές αίθουσες. Χαρακτήρες που ξεπηδούν, μέσα από τους κρυστάλλους του λυσεργικού οξέος, το πεγιότ και το φτηνό αλκοόλ, με σκέψεις, που ίπτανται της κοινής λογικής, του καθωσπρεπισμού και υπηρετούν την τέχνη και την ουσία των πραγμάτων.

Από το σπίτι της Λίλιαν Σέρπας, μούσας και ερωμένης των μεγάλων της Μεξικάνικης τέχνης, αλλά και του Τσε και του ερημίτη ζωγράφου γιού της Κόφφιν ως τη λεωφόρο Μπουκαρέλι μια γενιά ποιητών, συγγραφέων, που θυσιάστηκε για την τέχνη και τη ηδονή, περιγράφεται, μέσα από  τον λόγο της μητέρας, αδελφής, συντρόφου τους, την υπαρκτά ανύπαρκτη Αουξίλιο Λακουτύρ. Ένα βιβλίο, που πίνεται σαν μπουκάλι από αψέντι, σε ένα μπαρ, με διαλόγους καλλιτεχνών, κάπνα από τσιγάρα και ταξίδι στις εσχατιές της γνώσης και της ομορφιάς. Λατινοαμερικάνικα αντισυμβατικό. Σε παγιδεύει σαν την κινούμενη άμμο, του έλους και σε ρουφά, αργά, βασανιστικά σε ένα παιχνίδι, που οι λέξεις ρέουν, όπως το βρόμικο νερό στις υδρορροές, του παλιού κέντρου σε μια πόλη, που όταν τα νυχτερινά φώτα ξεθωριάζουν, δεν έχεις θέση και περιφέρεσαι περιμένοντας το πρώτο φως. Το «φυλαχτό» είναι μια προσωπική αυτοβιογραφία αλλά και μια λατινοαμερικάνικη ιστορία ζωντανών φαντασμάτων, που θα αγγίξει τον καθένα μας, που η ζωή του, έχει καταφέρει να μην είναι έρμαιο των αδυσώπητων καθημερινών απαιτήσεων. 

Εθιστικό, ονειρικό, δύσκολο αλλά γεμάτο γεύσεις από μια κουλτούρα, που είναι πέρα από σύνορα και χρόνο, μιλά σε όποιον αγαπά τον γραπτό λόγο, το ταξίδι και την αναζήτηση. Μπολάνο στα καλύτερα αλλά και στα πιο δύσκολα του.

Circus Of Power - Magick Gator Boogie

 

Song of the Week

 

 

Circus Of Power - Magick Gator Boogie

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

Circus Of Power - Magick Gator Boogie

 NEED- Norchestrion: a song for the end

  Progressive metal in the modern FATES WARNING point of view with modern touches and a sound in your face, still melodic. Like a small but crucial part of the well oiled musical universe, NEED return with a new work to expand their limits and travel us to their musical universe. Jon Vogiantzis voice along with the riff machine named  Ravaya are the top of the iceberg. It is the sheer force, the simple (sic) complexity of the rhythm section and the underlying melody of their compositions that brings this monster to life, terrifying the two chord lovers of the black metal and stoner generation. 

The mix of metal along with post rock and alternative elements, creates a diversified result where metal becomes more sophisticated and SIEGES EVEN find the respect they deserved and never got from the younger bands. Songs like "Nemmortal" with its tribal feeling , the more melodic "Circadian" or the in your face prog metal beast of "Bloodlux" with the SANCTUARY shades, define the diversity of the album.Complex timing, mesmerizing riffs and a voice that combines mature melody and aggressiveness in its own unique way without taking the melodic lines to the limits, letting the lyrics breathe. It is the 19 min long "Ananke"with the MAIDEN influences, resembling to early FATES WARNING which signaling the entering to the progressive metal zone, encapsulating all the cliche  infiltrated through NEED s craftsmanship. A brave that overcomes the saturated genre barriers without rejecting its roots, combining musical intelligence with progressive traditionalism in an exciting amalgam that points to the stars based steadily on the genres fundamental musical values and elements. An album i really enjoyed so much i had to get in its physical form. I strongly suggest you do the same.

8,5