"Διαφανα Καλειδοσκόπια"-Στέλιος Μπασμπαγιάννης (Εκδόσεις Oasis)

 

 Το πρώτο μου και σίγουρα οχι τελευταίο βιβλίο μου

"Φιλία, αγάπη, φόβος, απληστία, μοναξιά, συλλογικότητα, ισότητα, απόρριψη, διαφορετικότητα, απώλεια, αναζήτηση, πίστη, προσπάθεια, τόλμη, ελευθερία.
Όλα συνυπάρχουν στην πολυπρισματική ζωή μας.
Όλα αντανακλώνται στον καθρέφτη του εαυτού μας.
Δέκα τρυφερές και εμπνευσμένες ιστορίες δοσμένες σαν παραμύθια.
Δέκα πολύχρωμες αλληγορίες ενσυναίσθησης για την ανακάλυψη του διάφανου εαυτού μας!"...από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Το πιο σωστό θα ήταν να μην το παρουσιάσω καθόλου, αλλά ποτέ δεν δήλωσα «σωστός». 

Παραθέτω λοιπόν το κείμενο της παρουσίασης του Γιώργου Πολιτόπουλου από το «Flight Of Pegasus»: «Προφανώς ο συγγραφέας γνωρίζει ότι η απόδραση από το μελό είναι πάντα ζήτημα ύφους, όπως επίσης ότι αρκεί η δύναμη μιας ιστορίας για να επιβάλλει τη μορφή και τον τόνο της αφήγησης. Ο ίδιος πάντως, για δέκα δικές του, επιλέγει τη φαινομενικά αθώα φόρμα του παραμυθιού προκειμένου να καμουφλάρει τη σοβαρότητα των θεμάτων που πραγματεύεται. Χρησιμοποιώντας τον ανθρωπομορφισμό και την αλληγορία μιλά για παρεξηγήσεις, απορρίψεις, αποσύρσεις, πένθη. Επεκτείνει το πανάρχαιο τέχνασμα σε άψυχα αντικείμενα, παραδέχεται τον όποιο διδακτισμό υποδηλώνει η όλη μετάθεση, ενώ με την απλότητα της έκφρασης ρεγουλάρει την αντιστρόφως ανάλογη φόρτιση που αποδίδει σε κάθε ιστορία. Εσείς, που αναγνωρίζετε στη λεγόμενη παιδική λογοτεχνία τη σημασία του πλαισίου και των πρωτότυπων χαρακτήρων, ξέρετε ότι δικαιολογούνται κάποια άλματα στη δράση, ότι χρειάζονται χτυπητές εκπλήξεις και καταλήξεις για να διεγείρουν την προσοχή των μικρών ακροατών και αναγνωστών. Δηλαδή, μην αιφνιδιαστείτε, όταν διαβάζοντας το βιβλίο, διαπιστώσετε ότι σας συμβαίνει αυτό το τελευταίο, παρόλο που αντιλαμβάνεστε τα προηγούμενα».