Ο μουγκός Ουζμπέκος και άλλες ιστορίες παρανομίας –Λούις Σεπουλβέδα (Όπερα)

 Ο μουγκός Ουζμπέκος και άλλες ιστορίες παρανομίας –Λούις Σεπουλβέδα (Όπερα)

 

Όσοι γνωρίζετε, παρακολουθείτε την συγγραφική δραστηριότητα του Σεπουλβεδα, γνωρίζετε ότι πρόκειται για ένα συγγραφέα, με ηθικές αρχές, δυνατή πένα και έντονο συναισθηματικό κόσμο αλλά και μια ουσιαστική πολιτική δραστηριότητα, που στοιχειώνει τα τελευταία βιβλία του. Σε αυτή τη συλλογή σύντομων διηγημάτων, το χιούμορ, γλυκόπικρο, συναντά την ιστορική μυθοπλασία και τις κομματικές/πολιτικές οριοθετήσεις, που έχουν κάνει τον Σεπουλβέδα τον άνθρωπο που είναι σήμερα.

Τα διηγήματα είναι άνισα, αλλά από το πολύ καλό, ως το μέτριο, δεν σταματά ούτε στιγμή να μεταφέρει τον αναγνώστη, στις λεωφόρους των πόλεων που έχτισαν οι Ισπανοί και Πορτογάλοι, πάνω στα πτώματα των αυτοχθόνων Ιθαγενών, για να γεμίσουν με αίμα οι στρατιωτικές δικτατορίες των χωρών της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής. Στρατευμένος, αλλά με χιούμορ και δίχως παρωπίδες μιλά για τη γνωριμία με τη δημοκρατία της Β.Κορέας στο απολαυστικό «Έτος 59 Τζούτσε» αλλά και την κομματική γελοιότητα της στρατευμένης αριστεράς στο «Ο άλλος θάνατος του Τσε». Σοβαρεύει στον «Λιποτάκτη» και συγκλονίζει με την περιγραφή του ξυπνήματος του κυβερνητικού στρατιώτη, που γίνεται αντάρτης, όταν γνωρίζει τον ετοιμοθάνατο και «αγιοποιημένο» Τσε.

Η χιουμοριστική πλευρά του Σεπουλβέδα, έχει μέσα της, πάντα, κάτι από την αναζήτηση και το ανικανοποίητο των εφηβικών ονείρων, που δεν πραγματώθηκαν, γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ πιο άτεγκτη από οτι νομίζουμε ή γιατί το κατεστημένο που παλεύουμε να ξεφύγουμε, μας οδηγεί σε μια καινούργια, πιο ανελαστική δικτατορία, μέσα από τον διδακτισμό της εκάστοτε επανάστασης. Δείγματα ανάλογης γραφής θα δούμε στο «Ο στρατιώτης Τσαπάγιεφ...», το «Η τελευταία μάχη του Πέπε Σοντερλέγιε» με την Ταραντινική αίσθηση και το “Blue velvet”.  Αντίστοιχα στον «Μουγκό Ουζμπέκο» το άρωμα του Τσέχωφ κατακλύζει το διήγημα, ενώ το «Θαυμαστή επιχείρηση», απομυθοποιεί και εξανθρωπίζει την επαναστατική πράξη, με τον πιο προσγειωμένο και βατό τρόπο, μιλώντας στα συναισθήματα και λιγότερο στην λογική.

Ένα ακόμα βιβλίο του Σεπουλβέδα, που θα συνοδέψει τις μέρες μας, γεμάτο συναισθήματα, αγάπη για την ζωή, για την κοινωνική δικαιοσύνη και τον ίδιο τον άνθρωπο αλλά και με τις αναμνήσεις, να δίνουν άλλο χρώμα στο «ηρωικό» παρελθόν. Για όσους πολέμησαν, νικήθηκαν αλλά δεν παραδόθηκαν, κέρδισαν αλλά δεν άλλαξαν, αναγκαίο ανάγνωσμα