Το παλιοκόριτσο» Μάριο Βάργκας Λιόσα (Καστανιώτης)









Υπάρχουν πολλά βιβλία με θέμα για τον έρωτα. Μυθιστορήματα, σονέτα, έπη, λίγα όμως έχουν την αίσθηση, ότι ο πρωταγωνιστής είναι ηρωικότερος του αντικειμένου του πόθου του. Ο Λιόσα ρεαλιστικά μιλώντας, αποκαθηλώνει την μούσα, το αντικείμενο του πόθου και μετατρέπει τον «ήρωα» Ρικάρντο σε επίκεντρο μιας ιστορίας, κατάχρησης και απόλυτου έρωτα.
Αν είστε της ψυχαναλυτικής σχολής, που θέλει πίσω από τα πάντα να υπάρχει ένα πρόβλημα, ακόμη και αν είναι απλά ο τρόπος που ζούμε, γιατί χρειάζεται και να ζούμε ο Λιόσα έγραψε το τέλειο βιβλίο για να σας εκνευρίσει. Αν όμως είστε της σχολής Neil Young “better to burn out than to fade away”,  της σχολής Coverdale κτλπ ή στο πιο λαϊκό Καρας, Χριστοδουλόπουλος ή στο πιο κλασικό Βέρντι, Πουτσίνι ο Λιόσα θα σας μιλήσει μέχρι τα πιο σκοτεινά βάθη της καρδιάς σας, εκεί που φυλάσσονται απογοητεύσεις ύψιστου βαθμού.




Η ιστορία συνοπτικά ξεκινά με έναν άνευρο, άοσμο νεαρό, ένα σπασίκλα στη Λίμα που ερωτεύεται μια κοπέλα. Η ζωή της ηρωίδας θα αποδειχτεί οτι βασίζεται στις εναλλαγές ρόλων και το ψέμα. Η πρώτη απογοήτευση όταν αποκαλυφθεί δεν είναι από τη Χιλή, θα τον σημαδέψει , ως ο ανεκπλήρωτος εφηβικός έρωτας. Η επόμενη συνάντηση στο Παρίσι, ενώ το αντάρτικο στο Περού έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την εμφάνιση του, θα τον περάσει στην φάση της ενηλικίωσης. Η εξαφανισμένη έφηβη, το «παλιοκόριτσο» θα επιστρέψει ως εν δυνάμει επαναστάτρια , που ακόμη μια φορά θα επιλέξει την Κούβα και τους κομαντάντε, από τον ήρωα, που έχει επιλέξει τον πιο "συντηρητικό" δρόμο του μεταφραστή σε συνέδρια, εκδηλώσεις, κτλπ.
Η ηρωίδα θα επιστρέψει και θα συνεχίσει να απομυζεί ηθικά, σωματικά τον ευαίσθητο και παθιασμένα ερωτευμένο Ρικάρντο. Αλλάζοντας ονόματα συζύγους και συμπεριφορές, θα μετακινηθεί από το Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Ανατολή. Ο ήρωας μας, θα δοκιμάσει να την ξεχάσει, θα απορρίψει την ανθρώπινη φύση του και θα επικεντρωθεί στη δουλειά, θέλοντας να ξορκίσει τον μοναδικό έρωτα της ζωής του. Θα δοκιμάσει σχέσεις, αλλά θα καταλάβει ότι το λάθος του είναι ότι έχει γνωρίσει (?) τον έρωτα της ζωής του.






Ο χρόνος θα περάσει και θα συναντηθεί μαζί του ξανά, με κορυφαία την ισοπεδωτικού ψυχολογικά συνάντηση στο Τόκιο, όταν Γιακούζα και βίτσια θα τον καταρρακώσουν και θα τον κάνουν να χωθεί στην πιο βαθιά τρύπα, εκεί που τα συναισθήματα χτυπάν στους τοίχους του λαγουμιού και επιστρέφουν στον άντρα που θέλει να προχωρήσει με τα κομμάτια του, διάσπαρτα από όπου έχει περάσει το «παλιοκόριτσο».
Μια ακόμη συνάντηση στο Παρίσι, θα κάνει τον Ρικάρντο, να αναθεωρήσει, γιατί ο έρωτας του είναι δυνατότερος από τις αναστολές που θέτει ο ίδιος, όπως και κάθε μεγάλος, αυτοκτονικός έρωτας. Θα ζήσουν μια «φυσιολογική» ζωή, με μια γυναίκα, τυραννισμένη. Το παρελθόν της θα αποκαλυφθεί μέσα από υπερβάσεις και έρευνες του Ρικάρντο, που θα την βοηθήσει να αναρρώσει από τος φοβίες της και αυτή με τη σειρά της θα χαρίσει την επικοινωνία σε ένα μικρό αγόρι, γιο της πιο στενά συνδεδεμένη με τον Ρικάρντο οικογένειας φίλων, δείχνοντας ένα άλλο πρόσωπο, ελάχιστα εγωκεντρικό, μια αντίφαση σε σχέση με την ως τότε εικόνα της.

Όμως ο έρωτας είναι βασανιστήριο και οι παλιές συνήθειες δεν ξεχνιούνται. Η εγκατάλειψη του Ρικάρντο, με στόχο την καλύτερη ζωή, θα είναι γεγονός ακόμη μια φορά και ο μεταφραστής, θα χαθεί στη λήθη της λησμονιάς, που αρνείται να τον ηρεμήσει, σε άλλες αγκαλιές που θα απεμπολήσει τόσο εύκολα, όσο τις γνωρίζει και σε μια ζωή συμβατική, φτωχική αφού θα τον έχει απομυζήσει με κάθε τρόπο αλλά πριν και πάνω από όλα σε μια συναισθηματική έρημο.






Έρωτας είναι η υπέρβαση, έρωτας είναι σε κάθε όχι που έχεις πει, να λες ναι, όταν έρθει ο άνθρωπος σου κοντά σου ακόμη και αν η μετάνοια του είναι λόγω ανάγκης. Ο έρωτας εμπεριέχει τον εμπαιγμό, την απάτη αλλά και την απόλυτη αφοσίωση, δίχως να εξετάζεις τα κίνητρα του εραστή σου, όταν για εσένα ο μικρός φτερωτός θεός, έχει διαγράψει την πορεία σου. Η τελευταία συνάντηση τους, θα έχει τον χαρακτήρα του απολογισμού και οριστικού αποχωρισμού, όμως θα είναι και το πιο όμορφο κομμάτι μιας ερωτικής ιστορίας που δεν ήταν ποτέ για αδύναμους ανθρώπους. Στο τέλος του ταξιδιού, οι μάσκες πέφτουν και το πεπρωμένο αναγνωρίζει τις καλές στιγμές, γιατί αυτές είναι το υλικό του έρωτα. Ματαιώσεις, απογοητεύσεις, φυγές, δάκρυα, όλα γίνανε ένα τίποτα μπροστά στο τέλος…




Ο Λιόσα συγκλονίζει με μια ιστορία της διπλανής πόρτας, μια ιστορία για εφήβους που κυνηγούν το όνειρο ακόμη και όταν αποδεικνύεται εφιάλτης, μια ιστορία για το άλμα πίστης που απαιτεί, που είναι ο έρωτας. Για τις απογοητεύσεις που κρύβει και για την αξία αυτής της στιγμής που πραγματώνεται, όταν σε πείσμα των καιρών και της αντιξοότητας, όλα βρίσκονται σε εναρμόνιση…Ένα μεγάλο ερωτικό μυθιστόρημα, γεμάτο από τα αποκαΐδια μιας αγάπης που δεν κατάφερε να σβήσει ο χρόνος, η απόσταση, το ψέμα, αλλά την δυνάμωσαν μέχρι να έρθει το πλήρωμα του βιολογικού χρόνου. Απλά μαγευτικό.


«Επειδή πάντα ήθελες να γίνεις συγγραφέας και δεν τολμούσες. ….Τουλάχιστον παραδέξου πως σου έδωσα το θέμα για ένα μυθιστόρημα. Έτσι δεν είναι καλόπαιδο?»




Ακούγεται με παρέα την δισκογραφία των Whitesnake


Αφιερωμένο στην Δήμητρα Τσαπόγα, το αυθεντικό παλιοκόριτσο
• 
  

Ron Keel Band- "South X South Dakota"

Ron Keel Band- "South X South Dakota"

Sometimes i don't get it and i don't think i should. Ron Keel's turn to Southern Rock and Country is more than admirable. I love the guy and his voice and i found this turn as invigorating. But releasing an album , live from the studio  as i get it, full of covers (38 SPECIAL,MARSHALL TUCKER BAND, LYNYRD SKYNYRD, BLACKFOOT etc) although not at only well known songs , there must be something to it. The songs was kinda of rehearsal warm ups,during the band's recording sessions for their last studio albums. When they accidentally listen to them, they understood they were worth airing ,as a honest tribute to their musical roots.
Musically speaking, we are talking about a more than decent covers album,a bit more metal sometimes, but that is something we all were expecting. If you re in for almost an hour of a bit more metal renditions of classic Southern,Country songs, this is going to be your album and trust me it does the work real good. A honest tribute to the music we grew up with, no matter where we live. Southern to the day we die.

7

«Το τραγούδι του χιλμπίλη» Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς (Δώμα)

«Το τραγούδι του χιλμπίλη» Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς (Δώμα)

Τους αποκαλούν «λευκά σκουπίδια», «καθυστερημένους», «αιμομίκτες», «εξαρτημένους από συνταγογραφούμενα» και μια σειρά από χαρακτηρισμούς που τιμούν κάθε μεσοαστό, προοδευτικό, που ο φόβος του είναι αν θα αγοράσει το νεότερο μοντέλο κινητού και θα δώσει τον οβολό του στον ανθρωπιστικό έρανο της ΜΚΟ της επιλογής του. Ο Τ.Ν. Βανς είναι ένας από αυτή την μεγάλη ανθρώπινη μάζα των λευκών προλετάριων και μεσοαστών, που κατάφερε να ανέβει στο επόμενο σκαλί της κοινωνικής «εξέλιξης». Κατάφερε να αποφοιτήσει από το Λύκειο και στη συνέχεια από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο και τη Νομική σχολή του Γέιλ. Για να φτάσει εκεί, χρειάστηκε πολλά περισσότερα από τα επιδόματα, που σπάνια δίνονταν στους λευκούς των Απαλαχίων, σαν και αυτών. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον συνεκτικό κρίκο, που με τόσο έξυπνο τρόπο λοιδορούν οι μεταμοντέρνοι προοδευτικοί του Δυτικού κόσμου ,την οικογένεια.

Ο Τ.Ν. Βανς, μεγάλωσε με μια μητέρα νοσοκόμα, που σύντομα εκτός από τα διαζύγια και τους περιστασιακούς πατριούς, έφερε στην ζωή του, το προσωπικό της πρόβλημα, τον εθισμό στα συνταγογραφουμενα φάρμακα. Άλλα παιδιά στην θέση του, θα γίνονταν αντικοινωνικά, θα παρατούσαν τα πάντα και θα μετακινούνταν από την μία ανάδοχη οικογένεια στην επόμενη. Στην περίπτωση του, όμως, η Χιλμπίλικη παράδοση, που τα θέματα της οικογένειας τα επιλύει εντός του σπιτιού, με τη μορφή της Γιαγιάς του και λιγότερο του παππού του εργάτη στην βιομηχανία της περιοχής ,του έδωσαν τη διέξοδο. Στοργή και φροντίδα, έναυσμα να είναι ο πρώτος από την οικογένεια που θα ξεπεράσει τη μητέρα του, που τελείωσε τη σχολή νοσηλευτικής, αλλά και σκληρή αντιμετώπιση, όταν θεωρούσε ότι η νεανική παραβατικότητα ήταν η λύση. Όπλα και βωμολοχίες, άρνηση των αρχών, αστυνομία ,πολιτεία κτλπ αλλά και βαθιά πίστη στο Αμερικάνικο ιδεώδες της ατομικής εξέλιξης και προόδου. Τα «λευκά σκουπίδια» μαθαίνουν από μικρά την αγάπη προς την οικογένεια, την αλληλοϋποστήριξη και την αγάπη στην σκληρή δουλειά. Σε πολλούς από αυτούς δεν αποδίδει, αλλά όλοι προσπαθούν. Ο Τ.Ν. Βανς, θα βρει την διέξοδο, μέσα από προγράμματα για τους ασθενείς πληθυσμούς που δίνουν τα καλά πανεπιστήμια, που θα ψάξει, με τη βοήθεια του σώματος των Πεζοναυτών, που θα γίνει το δεύτερο σπίτι του, μαζί με τη θητεία του στο Ιράκ. Διαβάζοντας το βιβλίο, δεν θα βρείτε τους διθυράμβους για τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής, αλλά την καταγραφή μιας οικογένειας, με προβλήματα, χαμηλού επιπέδου εγκληματικότητα, επιθυμίας για ζωή, κοινωνική καταξίωση και ένα αξιακό σύστημα, παλιομοδίτικο, αλλά τόσο κοντινό στην Ελλάδα του 50 και 60 που βασίζεται στην τιμιότητα και την εργασιακή ηθική.

Ο Χιλμπίλης, περνά το κατώφλι του Πανεπιστήμιου του Οχάιο και μετά του Γέηλ, μαθαίνει το παιχνίδι και το παίζει με τους κανόνες που βρίσκει να ισχύουν. Διακρίνεται, παντρεύεται, αλλά το κομμάτι του, που τον διαχωρίζει είναι εκεί στα Απαλάχια και τη ζώνη της Σκουριάς. Γυρνά στην παλιά του πόλη, για να δει τους κατοίκους βουτηγμένους στα συνταγογραφούμενα ναρκωτικά και την ανεργία και ξέρει, ότι την ώθηση προς τα επάνω την έδωσε, μια θρησκόληπτη νοικοκυρά, γιαγιά και ένας εργάτης της βιομηχανίας, με όραμα ,την κοινωνική ανέλιξη με όπλο την εργασία και την προσπάθεια σε συνδυασμό με την ευφυία.

Δίχως καλλωπισμούς, ο Βανς μας οδηγεί σε ένα ταξίδι από την φτώχεια και την περιθωριοποίηση στην επιτυχία, για μια μεγάλη μερίδα του Αμερικάνικου πληθυσμού που την απομονώνουν και σνομπάρουν οι λευκοί αστοί των μεγαλουπόλεων, γιατί ακριβώς, είναι οι ρίζες τους, που θέλουν να ξεκόψουν. Στην χώρα των επιδομάτων για την μαύρη κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα για κάθε μειονότητα φυλετικής ή σεξουαλικής προέλευσης ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού από το οποίο προέρχεται ο Βανς, περιθωριοποιείται, όσο η τεχνολογία το καθιστά άχρηστο. Το κύτταρο που λέγεται οικογένεια δίνει τη λύση και ο Βανς είναι ζωντανή απόδειξη, ότι τα στερεότυπα λειτουργούν, μόνο όταν θέλουμε να τα δούμε όπως μας έχουν μάθει, δίχως κριτική σκέψη. Ένα τραγούδι για την επιβίωση σε ένα κόσμο που έχει γίνει σκληρός για την λευκή πλειοψηφία, στην ίδια της την χώρα και εξηγεί ακριβώς τα φαινόμενα εκλογής προέδρων όπως ο Ν.Τραμπ. Χρήσιμο ειδικά στην Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης και των «προσφύγων» για τα αναχώματα απέναντι στην ηθική ισοπέδωση, από τους «προοδευτικούς» των ΜΚΟ και των σαλονιών.

Greg Dulli- "Random desire"

Greg Dulli- "Random desire"

The voice of AFGHAN WHIGS returns with a solo album that has all the elements we loved in his band life. Sentiment, soul references, the alternative twist and emotion. "Random desire" is just 37 min long and it could be a vinyl record or an ep in the cd era. Whatever the duration of the album is just a welcome back of a singer with a distinctive voice. Dulli and Lanegan are the voices of the grunge generation growing older, wiser and maturing along with their audience.
This album is a moving reference for all of us who have seen Dulli on stage performing and letting us trip with his passionate performances. Songs like "Marry me", "A ghost" are once more , ore than welcome in a swallow world , where sentiment dies everyday at the gutter of the western big cities.

8

Ο μουγκός Ουζμπέκος και άλλες ιστορίες παρανομίας –Λούις Σεπουλβέδα (Όπερα)

 Ο μουγκός Ουζμπέκος και άλλες ιστορίες παρανομίας –Λούις Σεπουλβέδα (Όπερα)

 

Όσοι γνωρίζετε, παρακολουθείτε την συγγραφική δραστηριότητα του Σεπουλβεδα, γνωρίζετε ότι πρόκειται για ένα συγγραφέα, με ηθικές αρχές, δυνατή πένα και έντονο συναισθηματικό κόσμο αλλά και μια ουσιαστική πολιτική δραστηριότητα, που στοιχειώνει τα τελευταία βιβλία του. Σε αυτή τη συλλογή σύντομων διηγημάτων, το χιούμορ, γλυκόπικρο, συναντά την ιστορική μυθοπλασία και τις κομματικές/πολιτικές οριοθετήσεις, που έχουν κάνει τον Σεπουλβέδα τον άνθρωπο που είναι σήμερα.

Τα διηγήματα είναι άνισα, αλλά από το πολύ καλό, ως το μέτριο, δεν σταματά ούτε στιγμή να μεταφέρει τον αναγνώστη, στις λεωφόρους των πόλεων που έχτισαν οι Ισπανοί και Πορτογάλοι, πάνω στα πτώματα των αυτοχθόνων Ιθαγενών, για να γεμίσουν με αίμα οι στρατιωτικές δικτατορίες των χωρών της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής. Στρατευμένος, αλλά με χιούμορ και δίχως παρωπίδες μιλά για τη γνωριμία με τη δημοκρατία της Β.Κορέας στο απολαυστικό «Έτος 59 Τζούτσε» αλλά και την κομματική γελοιότητα της στρατευμένης αριστεράς στο «Ο άλλος θάνατος του Τσε». Σοβαρεύει στον «Λιποτάκτη» και συγκλονίζει με την περιγραφή του ξυπνήματος του κυβερνητικού στρατιώτη, που γίνεται αντάρτης, όταν γνωρίζει τον ετοιμοθάνατο και «αγιοποιημένο» Τσε.

Η χιουμοριστική πλευρά του Σεπουλβέδα, έχει μέσα της, πάντα, κάτι από την αναζήτηση και το ανικανοποίητο των εφηβικών ονείρων, που δεν πραγματώθηκαν, γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ πιο άτεγκτη από οτι νομίζουμε ή γιατί το κατεστημένο που παλεύουμε να ξεφύγουμε, μας οδηγεί σε μια καινούργια, πιο ανελαστική δικτατορία, μέσα από τον διδακτισμό της εκάστοτε επανάστασης. Δείγματα ανάλογης γραφής θα δούμε στο «Ο στρατιώτης Τσαπάγιεφ...», το «Η τελευταία μάχη του Πέπε Σοντερλέγιε» με την Ταραντινική αίσθηση και το “Blue velvet”.  Αντίστοιχα στον «Μουγκό Ουζμπέκο» το άρωμα του Τσέχωφ κατακλύζει το διήγημα, ενώ το «Θαυμαστή επιχείρηση», απομυθοποιεί και εξανθρωπίζει την επαναστατική πράξη, με τον πιο προσγειωμένο και βατό τρόπο, μιλώντας στα συναισθήματα και λιγότερο στην λογική.

Ένα ακόμα βιβλίο του Σεπουλβέδα, που θα συνοδέψει τις μέρες μας, γεμάτο συναισθήματα, αγάπη για την ζωή, για την κοινωνική δικαιοσύνη και τον ίδιο τον άνθρωπο αλλά και με τις αναμνήσεις, να δίνουν άλλο χρώμα στο «ηρωικό» παρελθόν. Για όσους πολέμησαν, νικήθηκαν αλλά δεν παραδόθηκαν, κέρδισαν αλλά δεν άλλαξαν, αναγκαίο ανάγνωσμα

Danzig- "Sings Elvis"

Danzig- "Sings Elvis"

All of us who follow the career of "Evil Elvis" we know his love for Elvis. This cover album was something we were expecting a long time now and it is finally available. I was reluctant taking under consideration his lack of inspiration at this current recordings , but Glen Danzig can really give a twist to some of Elvis most famous recordings. The final result is far from even mediocre. It is actually pretty good. The orchestrations are pretty much strip down and that helps Danzig put real emotion to the songs.. He really knows how to approach songs like "Lonely blue boy"< "Always on my mind", "Loving arms" and at the end of the day, Evil Elvis ,pays his homage to the King and we are all there listening to some from the deep of his heart , music. It may surprises a few, but fr long time fans this is a joy for the ears, as long as you like Elvis too. Well done Glen, now a metal album full of inspiration please too.

7

NIGHTSTALKER- “Great Hallucinations”

When something is working don’t fix it. That’s the main idea behind the new album by NIGHTSTALKER. The Athenian stone rockers pour some sniffs of psychedelic rock some garage rock riffage and some laid back 60w/70w rhythms and make their urban stoner rock even more slick and addictive. Early MOTORHEAD are always around as an inspiration along with Ozzy era BLACK SABBATH. Argy vocals are like good old bourbon with a portion of honey and they mesmerize you with their low down tone and sweetness. Songs like “Sweet knife”, “Sad side of the city” and “Cursed” may sound initially simple, but is their simplicity that make them play all day long in the juke box of your mind. A great album of 70w infused hard rock with a touch of HAWKWIND mindset in the psychedelic parts and a sniff of early MONSTER MAGNET, the same title song, is the perfect example, on how Athens can be the rabbit hole for some weird rock dreams. This band is among the best of the scene. Just laid back an enjoy their hallucinating trip.

7,5