Αυτόματα – Κώστας Περούλης (Αντίποδες)

Μια συλλογή δέκα διηγημάτων με θέμα την εργασία. Δέκα διαφορετικές προσεγγίσεις σε δέκα διαφορετικά επαγγέλματα από τη μεριά του εργαζόμενου. Με μια προσέγγιση βαθιά ανθρώπινη, ξεγυμνωμένη από συνδικαλιστικά τσιτάτα και θεωρίες που άνθισαν με τον διαφωτισμό, ο Περούλης πεζογραφεί γύρω από την ουσιαστική αίσθηση της εργασίας. Τέμνει εις βάθος την καθημερινότητα, την ανάγκη για εργασία , γιατί αυτή αποτελεί πρώτα παράγοντα επιβίωσης αλλά και διαβίωσης και μετά μια ακόμη συνήθεια, μια νόρμα παραγωγής προσαρμοσμένη στην κοινωνική συνθήκη και σε άλλες χώρες δικαίωμα, που αποτελεί η εργασία.

 

Οι ήρωες και ηρωίδες καλύπτουν όλα τα ταξικά στρώματα, όλες τις κοινωνικές ομάδες. Από τον εργάτη του τρύγου, τον παράνομο αλλοδαπό που βοηθά και υφίσταται τον ρατσισμό των Αλβανών που έχουν εξομοιωθεί και αφομοιωθεί από την Ελληνική ύπαιθρο. Ο Έλληνας εργοδότης, που είναι πια τεχνοκράτης στον τρύγο, παρατηρεί τα μετεωρολογικά δελτία και η πληροφορία για την επερχόμενη αλλαγή του καιρού αποκτά αξία χρηματιστηρίου, αφού το κέρδος περιορίζεται σε μερικά λεπτά, ανάλογα με την προσφορά και την ζήτηση και η αξιολόγηση της πληροφορίας, για την επερχόμενη βροχή, μαζί με την ταχύτητα στον τρύγο, έχουν αντικαταστήσει μια ολόκληρη χρονιά προσπάθειας στο αμπέλι. Οι λεπτές γραμμές συμπεριφοράς, των Αλβανών βοηθών στον Έλληνα ιδιοκτήτη και στον Πακιστανό που θα ολοκληρώσει την ομάδα συλλογής, δίνουν την γκρίζα εικόνα της Ελλάδας, που ακροβατεί ανάμεσα στην Μανωλάδα και το χρηματιστήριο.

Η ηθοποιός στο «Βέακειο», ο ρόλος, η απώλεια της προσωπικότητας της ηθοποιού στον ρόλο. Οι ακροάσεις, η ανάγκη να επιβιώσει στον κόσμο των συντεχνιών και των γνωριμιών, καταρρίπτουν ένα χώρο προ πολλού αλωμένο από την είσοδο της διαφήμισης, του χρήματος και της υπερπροσφοράς που μαζί με τις δημόσιες σχέσεις κάνει τον ηθοποιό, πιόνι στο άρμα των γνωστών δημοσιοσχετιστών ή των «κουλτουριάρηδων».

Το «Κάπιταλ» είναι ένα ακόμα δείγμα πραγματικά δυναμικής γραφής, με την ιστορία μέσα στην ιστορία. Ο κεντρικός ήρωας διψά για κέρδος, αξιοποιώντας την τεχνολογία και το χρηματιστήριο, ένας εκπαιδευόμενος σε εικονικό στίβο μάχης, για να καταταχτεί μόλις ολοκληρώσει την εκπαίδευση του στην οικογενειακή επιχείρηση. Ο Περούλης αποδίδει πολύ πειστικά, την κάψα του τζόγου, τις διακυμάνσεις του κέρδους και της χασούρας, τον μοντέρνο τζογαδόρο, που ζει και αναπνέει για να κερδίζει ή χάνει με εικονικό χρήμα, αέρα, που τελικά υλοποιείται κάνοντας περιουσίες ή καταστρέφοντας, όταν  τα πάντα γίνουν χρήμα. Μια διαφορετική καλοκαιρινή δουλειά, που προσπαθεί να αποδείξει την υπεραξία της εργασίας σε ένα νέο της ηλεκτρονικής εποχής, αντί να τον στείλει στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς, για να «μάθει πώς βγαίνει το χρήμα», ένας ακόμα εθισμός.

Στο «υπηρεσιακό» δύο μέλη των Μ.Α.Τ μιλάνε για τη ζωή πίσω και πέρα από τις ασπίδες. Τον φόβο μπροστά στη φωτιά της βόμβας μολότοφ. Την αδυναμία να προστατευθούν με τις άνωθεν εντολές να τους αναγκάζουν παρακολουθούν τις επιθέσεις εις βάρος τους, δίχως αντίδραση, την οργή, τον θυμό, την απογοήτευση, τα χαμένα όνειρα, για προσφορά, την απέχθεια της αστυνόμευσης, την απομόνωση αλλά και την αίσθηση της εξουσίας και της κατάχρησης της. Όλα αυτά σε ένα βροχερό ξημέρωμα στο λιμάνι του Πειραιά. Ένα διήγημα, ανθρώπινο, που αλλάζει εντυπώσεις, για όσους δεν έχουν γνωστούς που να υπηρετούν σε τέτοιες θέσεις.

Οι «στημένοι» διαγωνισμοί των δημοσίων έργων στα «Μπετά», απομεινάρι άλλων εποχών, με γλώσσα της πιάτσας και άρωμα  διαφθοράς. Ο ναυτικός που δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη με την αιώνια αγάπη στη θάλασσα στο «Στη γέφυρα». Τα «Αστικά» με τα δικαστήρια της Ευελπίδων, την αγωνία της δίκης, τις μικρές λεπτομέρειες που μπορεί να κερδίσουν ή να χάσουν μια δίκη. Ζωντανό, ρεαλιστικό, με φανερή την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα, μιλά για την ένταση ,το άγχος και την απογοήτευση ή χαρά του δικηγόρου, τις συναντήσεις των διαδίκων και τους κώδικες τιμής, τους συμβιβασμούς και τις συγκρούσεις. Ίσως το πιο δυνατό και καλοδουλεμένο διήγημα του βιβλίου, που θα ήταν καλό να διαβάζουν οι υποψήφιοι της τρίτης Δέσμης πριν διαλέξουν τη Νομική σχολή. Αποκαθηλώνει το Νόμο και τον εξανθρωπίζει σε ένα συνονθύλευμα λεπτομερειών που αλλοιώνουν ή  ξεκαθαρίζουν την αλήθεια προς όφελος ενός εκ των δύο διαδίκων ,σπάνια όμως προς όφελος της πραγματικής δικαιοσύνης.

Η ανδρική πορνεία στο «Στα τέσσερα» απομυθοποιείται. Γίνεται ένα ακόμα επάγγελμα με τα άγχη του, τα βοηθήματα του, τις προφάσεις και τις αντιφάσεις του. Ο κεντρικός ήρωας επαγγελματίας συνοδός κυρίων και ζευγαριών, δουλεύει σε όλη την Ελλάδα μέσω τεχνολογίας. Προσπαθεί να κρατά το προϊόν σε καλή κατάσταση, να μην χαρίζει ούτε φωτογραφία σε τσαμπατζήδες που ψάχνουν έστω και για λίγη εικονική ικανοποίηση. Παίρνει Βιάγκρα για να παραμένει σε στύση και μαζεύει τα χρήματα σαν εργατικό μυρμήγκι. Αποστασιοποιημένος, ψυχολογεί τους πελάτες για να πάρει καλή βαθμολογία στην ιστοσελίδα που διαφημίζεται και επιπλέον φιλοδώρημα. Μια ζωή σε ένα αέναο κύκλο κίνησης, αναζήτησης, προσφοράς ηδονής, πληρωμής, αποζημίωσης με θετικά σχόλια, για να έρθει ο επόμενος πελάτης. Στεγνό από συναίσθημα, αλλά ζωντανό διήγημα, σαν την σεξουαλική πράξη του κεντρικού ήρωα. Εμπεριέχει μια μικρή αναφορά στην έρευνα του συγγραφέα για το αντικείμενο με αρκετό αυτοσαρκασμό.

Το τελευταίο διήγημα με τίτλο «Στο Λοιμωδών» αποτελεί μια ωραία νοηματική  συνέχεια του προηγούμενου. Εδώ ήρωας δεν είναι ο εργαζόμενος στο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης αλλά οι εποχιακοί ασθενείς. Η εισαγωγή με την ιστορία του Νοσοκομείου και τα κοινωνικοπολιτικά σχόλια για την χήρα του ευεργέτη και την συγκομιδή αφροδισίων από τους Έλληνες στρατιώτες στου Βαλκανικούς και τον Α’ΠΠ ως προϊόντα συνεύρεσης στα διάφορα πορνεία αλλά και «δώρο» βιασμών που έκαναν, δημιουργεί μια «εξυπνακίστικη» ατμόσφαιρα, γιατί η ανάγνωση της κάθε πράξης στην ιστορία είναι υποκειμενική.

Στον προθάλαμο των ιατρείων, η πόρνη με τα χαρακτηριστικά του Ανατολικού μπλοκ, ο κεντρικός ήρωας που την εποφθαλμιά έστω και ασυνείδητα ως ωραία γυναίκα. Ο συνεσταλμένος Πακιστανός, ο αστός μεσήλικας κύριος, ο κεντρικός ήρωας με την μόλυνση του ουροποιητικού, πιθανώς κάποια βλεννόρροια, από τα χαρακτηριστικά ή ίσως ουρηθρίτιδα, που ανατέμνοντας τον ιστό της μικρής κοινωνίας της αναμονής του Λοιμωδών, μελετά ενδελεχώς την «εισαγόμενη» πόρνη. Εκπλήσσεται από την σεμνή στην εμφάνιση εγχώρια. Φιλοσοφεί ανάμεσα στο τι επιτρέπεται να κάνει η σύζυγος, φίλη σε σχέση με την εκδιδόμενη για χρήματα, που υπακούει στους κανόνες  της  «Επέκτασης του πεδίου της πάλης» χωρίς όμως το συναισθηματικό τίμημα που αποτελεί την ουσιαστική πληρωμή για τον άνδρα σε μια σχέση. Αισθάνεται ανωτερότητα λόγω της «Πανεπιστημιακής» μόρφωσης, που λειτουργεί ως εφαλτήριο αλλά και βοήθημα για να «ρίξει» σε μια επόμενη κίνηση τις «υποδεέστερες» στην λογική του εκδιδόμενες. Ρατσιστής, με «αριστερές» αρχές, μοιάζει σαν ψάρι έξω από το νερό, όταν κολυμπά στην θάλασσα της αίθουσας της αναμονής που ο Μαρξ, ο Ενγκελς, ο Ρουσό έχουν αντικατασταθεί  στον υπέρτατο βαθμό από τον Δαρβίνο.

Ο σχολιασμός του Πακιστανού που πηγαίνει σε πόρνες, γιατί ο δικές τους γυναίκες έχουν ηθική και δεν κάνουν τέτοια πράγματα… Ο θυμός και η έκρηξη της πόρνης, που αντιλαμβάνεται τον Μουσουλμανικό φανταμενταλισμό στο κορμί της και την άρνηση της ανθρώπινης ιδιότητας της στον κόσμο του Ισλάμ. Ο νεαρός από τις Δυτικές συνοικίες  εν δυνάμει « άνεργος» με κακόγουστο κινητό, που την θέτει μαζί  υπό την προστασία του, με τον σουγιά, από τον Πακιστανό. Ο αμήχανος και μόνιμα δίχως θέση κεντρικός ήρωας. Δένουν με τον καλοβαλμένο ηλικιωμένο που προτιμά το Λοιμωδών λόγω εμπειρίας αν και έχει την άνεση για καλύτερη περίθαλψη. Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία του Μουσουλμάνου, ο φόβος και η επιθετικότητα του «ρατσιστή» κατά τον κεντρικό ήρωα, νεαρού από τις Δυτικές συνοικίες, η απάθεια και η έλλειψη τοποθέτησης από τον ίδιο και τον αστό ηλικιωμένο.

Μια ξεκάθαρη αναφορά στην έλλειψη δράσης και κριτικής στάσης απέναντι στα κοινωνικά φαινόμενα της Ελληνικής κοινωνίας, από όσους έχουν την δυναμική να ξεχωρίζουν κίνητρα και αίτια από το αιτιατό. Η Ελλάδα του φόβου, παραδομένη στην ασθένεια, σε ένα προθάλαμο αναμονής ενός κτιρίου ευεργετήματος από εποχές που υπήρχαν ευεργέτες με την όποια κοινωνική συνείδηση. Η σήψη και η φθορά της Ελληνικής κοινωνίας, η εύκολη κριτική στον άλλο, για το επάγγελμα ,το χρώμα,  την κοινωνική τάξη του,  συγκεντρωμένα σε μερικές σελίδες. Η εξέταση θα αφήσει τον κεντρικό ήρωα με τις κοινωνιολογικές θεωρίες του μακριά από τη σκέψη του, καθώς ο πόνος της μπατονέτας  συλλογής δείγματος, στην ουρήθρα θα του υπενθυμίσει, την ανθρώπινη ύπαρξη του. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των εξεταστηρίων, όλοι είναι ίσοι μπροστά στον θεράποντα ιατρό. Όμως η γυναίκα παραμένει αντικείμενο εκμετάλλευσης στον προθάλαμο, από προοδευτικούς, αστούς και μουσουλμάνους, γιατί η χειραφέτηση μένει μακριά από τις κατευθυντήριες γραμμές , όταν επεμβαίνει το φύλο. Ίσως μαζί μετά τα «Αστικά» το πιο δυνατό διήγημα, που αποκαλύπτει και αρκετά πράγματα για τις απόψεις του συγγραφέα για το σήμερα.

Δέκα διηγήματα για τον «κοινωνικό αυτοματισμό», μέσα από την εφαρμογή του στο επαγγελματικό πεδίο. Δέκα περιγραφές , άλλες εκτενείς άλλες σύντομες, που διεγείρουν κοινωνικά αντανακλαστικά, προκαλούν σκέψη και σε βυθίζουν σε πραγματικότητες, που ακόμη και να θες να απωθήσεις σε περιβάλλουν. Γραφή, δομημένη, λιτή, εστιασμένη και ένα βιβλίο που σε προκαλεί να το διαβάσεις και να σκεφτείς.

Ακούγεται συνοδεία του “Dark side of the Moon” (Pink Floyd)

 "Ανατολικά της Δύσης" - Μίροσλαφ Πένκοφ (Αντίποδες)

Μια εκρηκτική μίξη Μυριβήλη, Καραγάτση, Κουστουρίτσα, Καζάν σε μια συλλογή  διηγημάτων, που αναδύουν έντονα το άρωμα, την ιστορία και την ένταση των Βαλκανίων σε κάθε λέξη τους.

Τα Βαλκάνια φιλοξενούν λαούς παραδοσιακά νικητές στις Βαλκανικές, ενδοοικογενειακές διαμάχες: Έλληνες, Σέρβους. Λαούς που δυνάστευσαν τα Βαλκάνια: Τούρκους και λαούς που επέλεξαν μόνιμα τη λάθος πλευρά στις αναμετρήσεις και η ιστορία τους «τιμώρησε» για αυτό, όπως είναι οι Βούλγαροι. Όμως όλοι οι Βαλκανικοί λαοί, ενώνονται από το ίδιο χώμα, το ίδιο νερό, το αίμα που έχει ποτίσει τη γη, τις θρησκείες που τους χώρισαν, τον πόλεμο που τους ωρίμασε, τα Εθνικά πάθη που τους δίχασαν, τη φτώχεια, τη μετανάστευση και το μίσος για τους υποκριτές πολιτικούς που τους ένωσε.

Χρόνια τώρα μαθαίνουμε την ιστορία από την πλευρά των Ελλήνων, μαθαίνουμε για τους Μακεδονικούς αγώνες, τον Παύλο Μελά, τους κακούς Τούρκους και τους ακόμη χειρότερους κομιταζήδες. Διαβάζουμε τον Μυριβήλη να γράφει για τους Βαλκανικούς και νιώθουμε δέος, για τους Μακεδονομάχους. Ο Πένκοφ με το εναρκτήριο διήγημά του, το Μακεδονία, μας βάζει σε ένα άλλο ιστορικό σύμπαν. Μια ιστορία αγάπης, έρωτα, σε μεγάλη ηλικία, που θυμίζει το  L'amour του Χαινέκε, με ιστορική διάσταση, που στοιχειώνει τον Έλληνα και τον Βαλκάνιο αναγνώστη, προκαλώντας  θέσφατα και απόψεις με τις οποίες  έχουμε γαλουχηθεί επί χρόνια.

Η δυναμική του Πένκοφ διαφαίνεται στην έλλειψη κάθε ίχνους εθνικισμού. Ο ήρωάς του ζητά τη λύτρωση από τον χρόνο, από την προσωπική δειλία, πολεμώντας έναν από χρόνια χαμένο αντίπαλο για την καρδιά της γυναίκας του. Αδυνατώντας να συμβουλεύσει την κόρη του, που βιώνει τον χωρισμό της, ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και τον χαμένο αντίπαλο, το παρόν και τη γυναίκα του που χάνεται στην άβυσσο της άνοιας. Η σύγκρουση των κομιτατζήδων με τους Τούρκους σε ευθύ παραλληλισμό, με τον άνδρα που αρνείται τις ευθύνες του, μένει πίσω να προστατεύει τη μητέρα και το σπίτι του, αρνείται τον παραδοσιακό ρόλο του νεκρού ήρωα για αυτόν του ζωντανού «δειλού». Η γυναίκα του μήλο της έριδος σε ένα πόλεμο, που έχει χαθεί  χρόνια μαζί με τον αντίπαλό του, στο πεδίο μιας μάχης που ταπείνωσε τη Βουλγαρία. Η Μακεδονία, τόπος αγώνα, τόπος διεκδίκησης, τόπος ανάμνησης, για μια ζωή που χάθηκε και κερδήθηκε στο πεδίο των μαχών, αλλά και στο πεδίο του έρωτα.

Η πτώση του Ζίβκοφ και του ΚΚΒ, αποτελεί ακόμα ένα ορόσημο στη ζωή του σύγχρονου Βούλγαρου. Η αλλαγή από το Σοβιετικού τύπου κράτους σε μια άναρχη δημοκρατία, απασχολεί τον Πένκοφ σε επόμενα διηγήματα, είτε με τρόπο  κωμικοτραγικό, μέσα από τα μάτια ενός νεολαίου που ο πεσιμισμός, η άρνηση της κατάστασης τον οδηγεί μαζί με τον φίλο του να απεμπολήσουν κάθε ίχνος ταυτότητας ακόμη και τα ονόματά τους, για χάρη ψευδωνύμων, σε μια ζωή, που το σήμερα γίνεται ο βασιλιάς. Το εφήμερο, αντικαθιστά την ενατένιση του μέλλοντος, η κλοπή τη δουλειά και τη δημιουργία, ο φόβος για το αύριο, καθιστά το σήμερα αντικείμενο συναλλαγών. Η διάλυση της παλιάς τάξης του ΚΚΒ οδηγεί σε μια αναρχική δημοκρατία, με τον ελεύθερο πλέον πολίτη, σε μια διαρκή αναζήτηση του καλύτερου, να ακούει την κάθε σειρήνα του δυτικού τύπου κοινοβουλευτισμού. Οι παραδόσεις συνθλίβονται από το παρόν, που πατά στα μίζερα πόδια της επιβίωσης με κάθε μέσο και της άρνησης του παρελθόντος, σαν ιδεολογική πατερίτσα, σε κόσμους δίχως κανένα άλλο έρεισμα παρά την λαγνεία και λατρεία του χρήματος.

Η μετανάστευση κοινός τόπος των Βαλκανικών λαών, με τη μορφή, της νοσταλγίας, του νόστου για τη μητέρα πατρίδα ή της επιστροφής σε αυτή, για τη γιατρειά, αποτελεί μια ακόμη κυρίαρχη ιδέα στα διηγήματα του νεαρού Βούλγαρου, μετανάστη και αυτού για σπουδές. Το παρελθόν πληγώνει τη νέα γενιά, τη συντρίβει σαν μηλόπετρα. Στο «Αγοράζοντας τον Λένιν», ο διεθνισμός συναντά την οικογενειακή παράδοση, σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουν το χάσμα που προκαλεί μια μετανάστευση στη χώρα της επιτυχίας, στις Η.Π.Α. Ο φόβος της μοναξιάς, οδηγεί σε επανεκτίμηση των αξιών, από τον εγγονό, που έχει αναζητήσει τον εαυτό του στη νέα χώρα, τη νέα γλώσσα αλλά και τον παππού, που έχει οχυρωθεί πίσω από το κομμουνιστικό του παρελθόν, το φόβο της αλλαγής και αρνείται ότι η κοινωνία και οι άνθρωποι εξελίσσονται. Η γλώσσα του αίματος, θα λυθεί από τη μοναξιά και η απόσταση θα γεφυρώσει δύο γενιές που δεν βρίσκουν το θάρρος να απεμπολήσουν το παρελθόν που τις στοιχειώνει για χάρη ενός καλύτερου μέλλοντος. 

Αντίστοιχα στη «Φωτογραφία με την Γιούκι», η πατρίδα, οι παραδόσεις, οι τσιγγάνοι, η οικογένεια θα γίνουν ο λόγος επιστροφής από το Σικάγο, στη Βουλγαρία και συνειδητοποίησης από ένα νεαρό ζευγάρι ενός Βούλγαρου και μιας Γιαπωνέζας, της αξίας της ζωής, της ανοχής και της λύσης των συνδέσμων με τη ζωή. Ο θάνατος ενός νεαρού τσιγγάνου σε ατύχημα ή από τον πατέρα του, θα φέρει το ζευγάρι αντιμέτωπο με την οικογένεια, τα έθιμα μιας φυλής που ζούσε πάντα στο περιθώριο των τσιγγάνων αλλά και με τους ίδιους τους εαυτούς και τα θέλω τους. Η υπέρβαση του ορίου της ανθρώπινης επαφής, η ζωντάνια των τσιγγάνων, το Βαλκανικό ταπεραμέντο τα μαντζούνια και η σοφία των ηλικιωμένων θα κάμψουν τις δυτικού τύπου αντιστάσεις και αποστάσεις της γιαπωνέζας, θα ρίξουν τις άμυνες του δυτικού κόσμου, μυώντας τους στον ανθρωπιστικό περίγυρο του Βαλκάνιου.

Στις Η.Π.Α θα λάβει χώρα και το «νυχτερινός ορίζοντας» μια ακόμη ελεγεία στον μετανάστη, που η ζωή ξεπερνά. Στην οικογένεια που διαλύεται από τις οικονομικές δυσκολίες. Στους δασκάλους που θα αλλάξουν με την επαφή τους με τη χώρα της αφθονίας. Ο άντρας θα παραμείνει ονειροπόλος προσπαθώντας να κρατήσει κομμάτι της παράδοσης ζωντανό στη κόρη του, που νιώθει πλέον περισσότερο Αμερικανίδα. Η πρώην γυναίκα του με τον Βούλγαρο, νέο σύζυγο της , γιατρό, θα ανταλλάξει την ταυτότητά της για στήθη σιλικόνης και την ευμάρεια του Αμερικάνικου ονείρου, οικτίροντας τον πρώην σύζυγό της, που παραμένει προσκολλημένος στις παραδόσεις της παλιάς πατρίδας. Ένας τυφώνας θα φέρει αυτόν, τον αμερικανό φίλο του και την κόρη του, αντιμέτωπους με τα στοιχεία της φύσης αλλά και την ανάγκη τους για επικοινωνία, πέρα και μακριά από τις παραδόσεις και τους φόβους της παλιάς και της νέας πατρίδας.

Σε ένα από τα πιο σκληρά διηγήματα του βιβλίου, "Το γράμμα", η εναλλαγή των γενεών, τα λάθη και οι συνέπειες, θα σκιαγραφήσουν μια ιστορία κοινωνικού δράματος, σε μια χώρα που τα πάντα και κύρια οι γυναίκες είναι προς πώληση. Ο κύκλος της κόρης που θα ακολουθήσει τα βήματα της μητέρας, που έχει απαρνηθεί ως πρόσωπο αλλά και ως συμπεριφορά θα είναι ταυτόχρονα μια ιστορία της Βουλγαρίας, που ξεπουλά τον εαυτό της από το Σοβιετικό πατερούλη στον  Άγγλο/Δυτικό χρηματοδότη, για να πετύχει να επιζήσει, υπό όρους και εξάρτηση.

Στο «Ανατολικά της δύσης» ο Κουστουρίτσα συναντά τον Σεπουλβέδα σε ένα διήγημα, γεμάτο Βαλκανικές παραδόσεις αλλά και τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και την πτώση του τείχους, που συντρίβουν ζωές και οικογένειες που χωρίζει ως άλλο τοίχος του Βερολίνο ένα ποτάμι Σέρβους και Βούλγαρους. Τα φυσικά σύνορα καταπατώνται κάθε βράδυ από ερωτευμένους και λαθρέμπορους, αλλά η κοινή  γιορτή μια φορά το χρόνο, τα κοινά έθιμα, η γλώσσα με μικρές παραλλαγές, δείχνουν ότι τα σύνορα είναι τεχνητά. Ο θάνατος ενώνει, η Δύση με τα αγαθά της παρασύρει σαν σειρήνα, το παλιό καθεστώς καταρρέει και θάβει στα συντρίμμια του ήρωες και εργάτες. Ο «μύτης» σπάει τις αλυσίδες που τον κρατούν δέσμιο στην παλιά πατρίδα, αναζητά τον έρωτα και την αποδοχή, που φοβήθηκε για χρόνια να κυνηγήσει και καταλήγει ξένος σε μια ξένη χώρα, σε ένα Βαλκανικό παραλήρημα, λέξεων, χρωμάτων, συναισθημάτων, που μόνο ο Κουστουρίτσα θα μπορούσε να οπτικοποιήσει.

Διηγήματα βγαλμένα από το χώμα των Βαλκανίων, γεμάτα αίμα, αγάπη, θυμό, οργή, χαμόγελα. Ακόμα και όταν ο Βούλγαρος φτάσει στις Η.Π.Α ακόμα και αν αλλάξει το όνομά του, παραμένει Βαλκάνιος, ζωντανός, φιλικός, καχύποπτος, θερμόαιμος, τίμιος, επαναστάτης  αλλά πάνω από όλα άνθρωπος. Ο Μυριβήλης, συναντά τον Άντριτς και γράφουν το σενάριο για την επόμενη ταινία του Κουστουρίτσα, με επιρροές από Καζάν, με θέμα τη Βουλγαρία. Γνώριμοι ήρωες, γνώριμα τοπία,  γνώριμες συμπεριφορές, μέσα από τα μάτια ενός γείτονα, που για χρόνια ήταν εχθρός, αλλά εδώ είναι το μεγαλείο της λογοτεχνίας. Αποδεικνύεται τόσο όμοιος με εμάς, τόσο ανθρώπινος και ο Πένκοφ, τόσο δυνατός συγγραφέας. Φορτισμένο συναισθηματικά, γνώριμο, εθιστικό, ένα καλογραμμένο Βαλκανικό μυθιστόρημα. Θα συγκινήσει τον καθένα από εμάς, που βλέπει με τα μάτια της ψυχής.

Διαβάζεται με συνοδεία τα Waterboys- Fisherman blues k Johnny Cash American recordings  III

 "Διαφανα Καλειδοσκόπια"-Στέλιος Μπασμπαγιάννης (Εκδόσεις Oasis)

 

 Το πρώτο μου και σίγουρα οχι τελευταίο βιβλίο μου

"Φιλία, αγάπη, φόβος, απληστία, μοναξιά, συλλογικότητα, ισότητα, απόρριψη, διαφορετικότητα, απώλεια, αναζήτηση, πίστη, προσπάθεια, τόλμη, ελευθερία.
Όλα συνυπάρχουν στην πολυπρισματική ζωή μας.
Όλα αντανακλώνται στον καθρέφτη του εαυτού μας.
Δέκα τρυφερές και εμπνευσμένες ιστορίες δοσμένες σαν παραμύθια.
Δέκα πολύχρωμες αλληγορίες ενσυναίσθησης για την ανακάλυψη του διάφανου εαυτού μας!"...από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Το πιο σωστό θα ήταν να μην το παρουσιάσω καθόλου, αλλά ποτέ δεν δήλωσα «σωστός». 

Παραθέτω λοιπόν το κείμενο της παρουσίασης του Γιώργου Πολιτόπουλου από το «Flight Of Pegasus»: «Προφανώς ο συγγραφέας γνωρίζει ότι η απόδραση από το μελό είναι πάντα ζήτημα ύφους, όπως επίσης ότι αρκεί η δύναμη μιας ιστορίας για να επιβάλλει τη μορφή και τον τόνο της αφήγησης. Ο ίδιος πάντως, για δέκα δικές του, επιλέγει τη φαινομενικά αθώα φόρμα του παραμυθιού προκειμένου να καμουφλάρει τη σοβαρότητα των θεμάτων που πραγματεύεται. Χρησιμοποιώντας τον ανθρωπομορφισμό και την αλληγορία μιλά για παρεξηγήσεις, απορρίψεις, αποσύρσεις, πένθη. Επεκτείνει το πανάρχαιο τέχνασμα σε άψυχα αντικείμενα, παραδέχεται τον όποιο διδακτισμό υποδηλώνει η όλη μετάθεση, ενώ με την απλότητα της έκφρασης ρεγουλάρει την αντιστρόφως ανάλογη φόρτιση που αποδίδει σε κάθε ιστορία. Εσείς, που αναγνωρίζετε στη λεγόμενη παιδική λογοτεχνία τη σημασία του πλαισίου και των πρωτότυπων χαρακτήρων, ξέρετε ότι δικαιολογούνται κάποια άλματα στη δράση, ότι χρειάζονται χτυπητές εκπλήξεις και καταλήξεις για να διεγείρουν την προσοχή των μικρών ακροατών και αναγνωστών. Δηλαδή, μην αιφνιδιαστείτε, όταν διαβάζοντας το βιβλίο, διαπιστώσετε ότι σας συμβαίνει αυτό το τελευταίο, παρόλο που αντιλαμβάνεστε τα προηγούμενα». 

Jane Harper- «Ξηρασία» (Μεταίχμιο)

 

Jane Harper- «Ξηρασία» (Μεταίχμιο)

 

Αυστραλία, ξηρασία ετών και ένας αστυνομικός της δίωξης του οικονομικού εγκλήματος, επιστρέφει από την μεγαλούπολη στην Κιβάρα, μια αγροτική κοινότητα που έχει πια εξαντληθεί υλικά και ηθικά, από την συνεχιζόμενη έλλειψη νερού. Ο ντετέκτιβ Φαλκ, έφυγε έφηβος ακόμα, με τον πατέρα του, για να αποφύγει την κατακραυγή για τον θάνατο/αυτοκτονία μιας φίλης και συμμαθήτριας του, της Έλι Ντίκον. Ο θάνατος του καλύτερου φίλου του και συμμαθητή του Λιουκ, μαζί με την οικογένεια του τον φέρνει πίσω στην πόλη μερικές δεκαετίες αργότερα, για να βοηθήσει στην εξιχνίαση του ομαδικου θανάτου και να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του παρελθόντος.

 

Η Χάρπερ, γράφει με κοφτή γραφή, δίχως πολλά γλωσσικά παιχνίδια, αλλά με εμμονή στην δημιουργία ατμόσφαιρας. Η άπνοια, η υγρασία και το αγροτικό περιβάλλον της μικρής επαρχιακής πόλης με τη μυρωδιά από τα ξερά χόρτα και τα πρόβατα, τρυπώνουν στο πετσί του αναγνώστη, μαζί με την αίσθηση του ήλιου που κατατρώει την αγροτική κοινότητα που προσπαθεί να επιβιώσει. Οι προσπάθειες του Φλακ να βρουν το αίτιο της αυτοκτονίας του συμμαθητή του, που μαζί του πήρε την γυναίκα του και το ένα από τα μικρά παιδιά τους, εκτελώντας τους με την κυνηγετική του καραμπίνα, θα φέρουν στην επιφάνεια την παλιά ιστορία που τους συνδέει. Ο θάνατος της Ελι Ντίκον, θα αποτελέσει μια έρευνα, μέσα στην έρευνα, που θα εμποδίσει τον Φαλκ να εστιάσει στην αλήθεια  αλλά θα τον κάνει να αναδημιουργήσει το παρελθόν και να προσπαθήσει να απαντήσει σε ερωτήματα, που έθαψε με την βιαστική φυγή του από την πόλη, δεκαετίες πριν.

 

Η ατμόσφαιρα, της μικρής Αυστραλέζικης κωμόπολης, που θυμίζει κάτι από σπαγγέτι γουέστερν, με το πανδοχείο, μπαρ να αποτελεί το κέντρο των κοινωνικών συναντήσεων, μαζί με το σχολείο, αναπαράγεται πολύ πειστικά από την Χάρπερ. Ο κεντρικός της ήρωας, δεν είναι ο άνθρωπος του νόμου, με το ερευνητικό δαιμόνιο και το όπλο. Είναι ένας άνθρωπος που μαθημένος από το ηλεκτρονικό έγκλημα, εστιάζει στην λεπτομέρεια. Στη διάρκεια της έρευνας, θα έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του, το παρελθόν του και θα μας παρουσιάσει την ιστορία του μαζί με τον φίλο και συμμαθητή του Λιούκ. Θα καταφέρει να βρει εν μέρει την ειρήνη που επιθυμούσε, αλλά τα αποτελέσματα της έρευνας του, θα ανατραπούν σε ένα μυθιστόρημα, που κρατά έξυπνα την πλοκή πυκνή, περισσότερο σε επίπεδο δράσης και λιγότερο χαρακτήρων. Σαν σωστό Αυστραλέζικο δημιούργημα, η «ξηρασία» έχει ένταση, πάθος, απλότητα στη δομή και χαρακτήρες, μονοκόμματος αλλά απρόβλεπτους. Σαν τραγούδι των AC/DC, ROSE TATTOO σε συνεπαίρνει με τον ρυθμό του και λιγότερο με τις λεπτομέρειες του.

 

Μέσα από μια σειρά ανατροπές, ακόμα και όταν η ιστορία εξελίσσεται προς μια εμφανή κατεύθυνση,  με χαρακτήρες που κουβαλούν ένα παρελθόν, που θέλουν να κρύψουν κάτω απο την ξηρασία της μικρής πόλης, η Χάρπερ με δεξιότητα και μέσα από το παρελθόν του Φαλκ, δομεί ένα μυθιστόρημα μέσα στο μυθιστόρημα, μεταφέροντας το βάρος από το σήμερα στο χθες, διατηρώντας τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Όταν  φτάσει το τέλος, η αλήθεια θα αποκαλυφθεί. Θα είναι ενδιαφέρον, αλλά δεν θα είναι λυτρωτικό και σίγουρα θα κρατήσει τις ανατροπές μέχρι την τελευταία σελίδα, δίνοντάς επιπλέον πόντους απόλαυσης , σε όσους έχουν συνηθίσει με τον πιο γραμμικό χαρακτήρα της Σκανδιναβικής λογοτεχνίας. Σε αντίθεση λοιπόν με τη σχολή Νέσμπο, εδώ έχουμε ένα βιβλίο που τείνει περισσότερο προς τη σχολή Πελεκάνος, λιγότερο βίαιο, όμως και εξίσου εγκεφαλικό, στον τρόπο που αποδομεί τα στοιχεία και ανασυνθέτει την εικόνα. Όλα αυτά δοσμένα μέσα σε μια πόλη που αποσυντίθεται αργά όπως και οι άνθρωποι της από την μακρόχρονη υγρασία.

 

Μια ενδιαφέρουσα πρόταση από τους αντίποδες, που αφήνει ελπίδες για συνέχεια και τον ακροατή διψασμένο.

Jonas Jonasson: Ο Εκατοντάχρονος που πήδηξε από το Παράθυρο και Εξαφανίστηκε (Ψυχογιός)

 

Jonas Jonasson: Ο Εκατοντάχρονος που πήδηξε από το Παράθυρο και Εξαφανίστηκε

Η Σουηδική σκηνή φημίζεται τα τελευταία χρόνια για την αστυνομική της λογοτεχνία. Υπερεκτιμημένη βέβαια, όταν υπάρχει ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ που λέγεται Πελεκάνος αλλά ας το δεχτούμε. Σήμερα θα παρουσιάσουμε ένα πραγματικά πρωτότυπο βιβλίο, που συνδυάζει το κωμικό, το αστυνομικό και το ιστορικό μυθιστόρημα.
Όλα ξεκινάνε με την εξαφάνιση, οικειοθελή όπως θα δούμε, ενός εκατοντάχρονου του Άλαν Κάρλσον, την ημέρα των γενεθλίων του από τον οίκο ευγηρίας που τον «φιλοξενεί. Από τη στιγμή εκείνη, η καλπάζουσα αλλά και πραγματικά εύστοχη και παραγωγική φαντασία του συγγραφέα, θα μας χαρίσει τον Σκανδιναβό Φόρεστ Γκαμπ. Θα δούμε τον ηλικιωμένο ήρωα να μπλέκεται ηθελημένα αλλά και χωρίς πρόθεση και σίγουρα δόλο σε μια κλοπή κερδών διακίνησης ναρκωτικών, σε φόνους, που προσομοιάζουν περισσότερο με ατυχήματα, αν και υπάρχει πάντα έμμεση πρόθεση αλλά ταυτόχρονα θα γνωρίσουμε και την προσωπική του ιστορία. Ένας άνθρωπος που λατρεύει τα εκρηκτικά και μισεί την πολιτική, με ελάχιστες γραμματικές γνώσεις, αλλά μια έκδηλη αγάπη για το σναπς , το καθαρό αλκοόλ , όχι όμως τα κοκτέιλ με τα ομπρελάκια.

Στο ρου της παγκόσμιας ιστορίας, που συνυπάρχει με την αξιοπρόσεκτη, χαμηλών τόνων δική του, θα γνωρίσει τον Φράνκο, τον Στάλιν, τον Μαο, τον Κιμ Ιλ Σουνγκ, τον Τρούμαν αλλά και τον Ντε Γκωλ. Θα συμμετάσχει στον ισπανικό εμφύλιο, θα δώσει τη λύση για την δημιουργία της πρώτης ατομικής βόμβας και θα περάσει από τα Σοβιετικά Γκούλαγκ, θα ανατινάξει το Βλαδιβοστόκ και θα γνωρίσει τις ειδικές μεθόδους ανάκρισης του καθεστώτος του Σάχη, όλα με το χαμόγελο πιστό του σύντροφο. Ο μόνος λόγος για να διακόψει ή να συνεχίσει μια συνεργασία είναι κ ήταν η ύπαρξη του ποτού.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο θα δώσει το μυστικό της δημιουργίας της ατομικής βόμβας στους Σοβιετικούς και θα συνεχίσει σε βάθος χρόνου, αυτό που ξέρει. Να ζει μια ήρεμη ζωή, επιδιώκοντας ποτό και ηρεμία. Παράλληλα στο σημερινό παρόν, ένας δημοσιοσχεσίτης εισαγγελέας, εκτίθεται ανεπανόρθωτα ανακαλύπτοντας στο πρόσωπο του εκατοντάχρονου, από ένα θύμα απαγωγής, έναν αρχηγό συμμορίας. Μαζί του θα γνωρίσουμε έναν μοναχικό διευθυντή αστυνομίας, ένα αποτυχημένο αρχηγό συμμορίας λαθρεμπόρων και μια κυρία που αν και αθυρόστομη, θα ονομαστεί Πανέμορφη κυρά.

Τελευταίο αλλά σημαντικό για την ιστορία μας , ένα ζευγάρι, δυο αδέλφια που δεν μιλάνε εξαιτίας μιας κληρονομιάς, ένας απομακρυσμένος αγρότης, θρησκευόμενος, εισαγωγέας «βελτιωμένων» (από τον ίδιο) τροφίμων και ο αδελφός του, παρά κάτι πτυχιούχος γιατρός, κτηνίατρος, οδηγός, δάσκαλος, μεταφραστής και άλλα τριάντα πτυχία. Αυτή η παράταιρη παρέα, συνοδευόμενη από με μια βαλίτσα με 50 εκατομμύρια κορώνες, θα μας οδηγήσουν σε μια διασκεδαστική ιστορία, ανατροπών.

Οι κυνηγοί, θα γίνουν κυνηγημένοι, τα χρήματα θα μοιραστούν πάμπολλες φορές, μέχρις ότου η Σουηδική αστυνομία, να βρει την καταλληλότερη εκδοχή για να ηρεμήσει τον τύπο. Η ιστορία μας περιέχει ακόμα ένα λυκόσκυλο και έναν ελέφαντα σε κομβικές θέσεις, για την εξέλιξη της και την ζωή κάποιων ηρώων. Όλοι αυτοί θα συντροφεύσουν τον εκατοντάχρονο στην αφήγηση μιας πορεία ζωής, που περιλαμβάνει τα περισσότερα σημαντικά πρόσωπα του 20 ου αιώνα και πολύ σναπς αλλά και την πραγματική έννοια της ζωής, διακοπές, χωρίς πολιτικές συζητήσεις…Απλό αλλά όχι απλοϊκό, διαβάζεται μονορούφι. Η λογοτεχνική εκδοχή του Φόρεστ Γκαμπ, σε μια πιο ενήλικη μορφή, με αγάπη στο αλκοόλ, τα εκρηκτικά και την ηρεμία. Εκρηκτικό ανάγνωσμα, για αναγνώστες με χιούμορ.

 

Πόλη στις Φλόγες- Garth Risk Hallberg (Κέδρος)

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που προχωρά πέρα από τις νόρμες. Ο Garth Risk Hallberg χρησιμοποιεί τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 70, ως πεδίο δράσης, για να αποσυνθέσει την ζωή και τα πιστεύω μιας ομάδας ανθρώπων που κινούνται καλύπτοντας όλα τα κοινωνικά στρώματα. Το μουσικό κίνημα της πανκ, είναι το συγγραφικό εύρημα που ορίζει την μουσική υπόκρουση και δικαιολογεί την ύπαρξη της ομάδας των κεντρικών ηρώων του «περιθωρίου» σε αντιδιαστολή με το μικρο- ή μεγαλοαστικό παρελθόν τους, κάνοντας το βιβλίο, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με κοινωνιολογικές προεκτάσεις και μουσικοφιλικές αναφορές ή και το αντίστροφο, με μόνο σταθερό άξονα τις μουσικές αναφορές. .

Η μίξη κοινωνικού μυθιστορήματος με την περιγραφή της Νέας Υόρκης σε αναβρασμό, την αλλαγή της από μια πόλη ελπίδας σε μια πόλη με το κέντρο υπό κατάρρευση, με την πανκ σκηνή και τις νέες ιδέες, περιγράφονται με δυναμικό και πειστικό τρόπο. Η είσοδος στο αστυνομικό μυθιστόρημα γίνεται νωρίς. Αλλά η ουσία του βιβλίου είναι ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα και κατ επίφαση αστυνομικό. Μια απόπειρα δολοφονίας μιας νεαρής φοιτήτριας της Σαμ, που αγαπά την ανερχόμενη πανκ σκηνή, είναι το έναυσμα για ένα βαθύ και ουσιαστικό σχόλιο στις «παλιές» οικογένειες που διαχειρίζονται τον πλούτο μέσω επενδύσεων και χρηματιστηρίου, την πόλη που φθίνει υλικά, ηθικά, τον ρόλο του τύπου αλλά και την τεχνολογική αλλαγή που έρχεται. 

Από τα προάστια και τις μικροαστικές οικογένειες, που η θρησκεία αποτελεί ακόμα το καταφύγιο, με τον νεαρό Εβραίο Τσάρλι στον απολωλότα Γουίλιαμ, ή Μπίλι θρι στιξ, καλλιτέχνη, πανκ μουσικό, ζωγράφο και μέλος της οικογένειας των Χάμιλτον Σουίνι, πρώην κληρονόμο. Ανάμεσα τους βρίσκεται ένας κόσμος που τον ταλανίζει η θύελλα που λυσσομανά. Νέοι άνθρωποι που εξερευνούν την σεξουαλικότητα τους στο καυτό καλοκαίρι της Νέας Υόρκης. Παρίες που βρίσκουν στο πανκ και στα κοινόβια την άφεση αμαρτιών από τον εν δυνάμει προφήτη και πανκ ειδώλου, Νίκι. Μαύροι συγγραφείς -φιλόλογοι, που τρέχουν να ξεφύγουν από τον Αμερικανικό Νότο με τις παραδόσεις του που τους πνίγουν σαν θηλιά στο λαιμό, όπως ο Μέρσερ. Η ανωνυμία της πόλης μια καταβόθρα για ψυχές και όνειρα. Ιστορίες που αν και αρχικά άσχετες, αρχίζουν και τέμνονται με δεξιοτεχνία, σε ένα ογκώδες, πυκνογραμμένο μυθιστόρημα, βαθιά περιγραφικό σε επίπεδο χαρακτήρων αλλά και εικόνων. Η οπτική του Hallberg είναι κινηματογραφική, αργή, γεμάτη συναίσθημα και παραλληλισμούς, μεταφορές  και υποβόσκουσα ένταση.

Το βιβλίο είναι πολυεπίπεδο, με τις κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις να ξεπερνούν την καθεαυτό αστυνομική ιστορία που λειτουργεί κύρια ως όχημα για τον προβληματισμό του συγγραφέα. Τα δίπολα εξουσίας στην εταιρία μεταξύ του προέδρου και του σφετεριστή γαμπρού του, με τις ύποπτες διασυνδέσεις, τις οικογενειακές συγκρούσεις, πατέρα – γιου, μητέρας – γιου, αδελφών, σε διαφορετικά μοντέλα οικογενειών, αναδεικνύουν το πρόβλημα των σχέσεων, την ασυμβατότητα, την έλλειψη επικοινωνίας ως ουσιαστικό πρόβλημα των 70ς. Η επίδραση της κουλτούρας της αντί κουλτούρας στην οικογένεια της Κ.Υ. αλλά και αυτής της  Σάμ και του Τσάρλι μια Νέα Υόρκη και οι Η.Π.Α σε αναβρασμό με το Βιετνάμ στην πλάτη τους και την ύφεση εν όψει, δίνουν με ζοφερό χρώμα το καλύτερο υπόβαθρο για να αξιοποιήσει ο συγγραφέας τα μικρά του ευρήματα. Τις επί μέρους ιστορίες του, που παρεμβάλλονται με τη μορφή σημειώσεων , βιβλίων, φάνζιν, στο σώμα του κυρίως έργου και απαιτούν την προσοχή σου, γιατί τα στοιχεία που είναι διάσπαρτα, θα οδηγήσουν στην ουσιαστική αντίληψη της ιστορίας.

Το κουβάρι της ιστορίας, του καθεαυτό αστυνομικού έργου ξετυλίγεται μέσα από την ενηλικίωση των ανήλικων παιδιών , ηρώων και αυτών της ιστορίας, που κορυφώνεται με το περίφημο μπλακ άουτ του 1976. Οι ρόλοι του καθενός εμπλεκόμενου, ρεπόρτερ, αστυνομικών, χρηματιστών., πανκ, μικροαστών, ψυχιάτρων, που εμφανίζονται σε ανύποπτα σημεία στο βιβλίο, δένουν με μαεστρία προς το τέλος του βιβλίου, ολοκληρώνοντας μια σύνθετη εικόνα. Μην φανταστείτε μια απλή συλλογή βιαστικών λύσεων, μιλάμε για τουλάχιστον 100 σελίδες, που η λύση, αποκάλυψη έρχεται να μας παρουσιαστεί γυμνή, δίχως φτιασίδια, ηθικολογίες, αλλά με έναν ξερό, ρεαλιστικό τρόπο.

Η δεκαετία του 1970 παρουσιάζεται σαν ένα παλιό ρούχο, απομεινάρι μιας ένδοξης εποχής για τη Νέα Υόρκη, με τους κεντρικούς ήρωες, κουρασμένα κορμιά, που κουβαλάνε το σταυρό τους μέχρι το επερχόμενο τέλος. Οι ανήλικοι ήρωες βυθισμένοι στην ελπίδα της επανάστασης, ενηλικιώνονται, μαθαίνοντας να ζουν με το βάρος των πράξεων τους, καθώς ο ήχος από τις παραμορφωμένες κιθάρες που πανκ κινήματος χάνεται μπροστά στην ντίσκο και την επερχόμενη αλλαγή συνηθειών διασκέδασης της λευκής τάξης. Ο συντηρητισμός της δεκαετίας του 60 έρχεται σε σύγκρουση με τη απελευθέρωση των πρώιμων 70ς, αλλά η νοσηρότητα του αποτελέσματος απλά δηλητηριάζει τα επερχόμενα 80ς. Ο Hallberg δημιουργεί ένα βαρύ κοινωνικό μυθιστόρημα με ξόρκια για την αγάπη, την ανάγκη για αποδοχή., τον φόβο, την απόρριψη, την εγκατάλειψη και την βία. Η πόλη στις φλόγες είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι της, απελπισμένοι, μοναχικοί, δημιουργικοί, φοβισμένοι. Κρατούν την αλήθεια στα χέρια τους, αλλά αρνούνται να δεχτούν πόσα πρέπει να εγκαταλείψουν για να χαρίσουν στον εαυτό τους ένα χαμόγελο. Μεγαλοαστοί σε έγκλειστες ζωές δίχως δημιουργικό φως. Παιδιά που αναζητούν τον εαυτό τους. Έφηβοι που επαναστατούν απέναντι σε όσα τους καταπιέζουν με τυφλή βία και ανάλογη καταπίεση. Τεχνίτες που η τεχνολογία τους καθιστά απομεινάρι μιας άλλης εποχής. Τεχνίτες του λόγου και των χεριών, έμποροι τέχνης που ζουν στο περιθώριο της εκμετάλλευσης της τρέχουσας μόδας, κοιτώντας την προσωπική επιβίωση. Ένα γαϊτανάκι χαρακτήρων σε μια πόλη σκοτεινή όσο το μπλακ αουτ αλλά και φωτεινή όσο η φλόγα της ζωής που κατοικεί στα μάτια των πιο παράξενων ηρώων της σαν τον πορτιέρη Άγγελο της κόλασης με τα τατουάζ. Το τέλος της αθωότητας, έρχεται μαζί με την Σαμ, το κορίτσι που η απόπειρα εναντίον του, θα κινήσει τα νήματα, για να μάθουμε μια ιστορία στην οποία η ώρα της ηθικής έρχεται καθυστερημένα σε ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται σε μια πόλη που καταρρέει , ψάχνοντας στήριγμα σε ουσίες, μουσική, παραδόσεις. 

Δημιουργικός, με στοιχεία που φέρνουν στο μυαλό μου τον Ντε Λίλο, αγάπη στη μουσική αλλά και έντονη την δύναμη της μυθοπλασίας ο Hallberg προσφέρει χαρακτήρες που θα αγαπήσεις, θα ταυτιστείς και θα λυπηθείς ή χαρείς μαζί τους,. Όμως πριν και πάνω από όλα προσφέρει την αίσθηση ότι όλα συμβαίνουν στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, σε ένα βαθιά βιωματικό μυθιστόρημα, που θα αγαπήσετε αν δεν είστε της γρήγορης δράσης. Μια ιστορία της λεηλασίας της ζωής ενός κοριτσιού και ενός φέρελπι κληρονόμου, καρέ, καρέ, με υπόκρουση τις κιθάρες της πανκ σκηνής και τοπίοτην ίδια στιγμή,, τα ακριβά λοφτ του Μανχάταν . Όνειρα που συνθλίβονται από την αδυναμία μας να αντέξουμε τον εαυτό μας, βάζοντας τον στις φλόγες. Αργό, περιγραφικό με χαρακτήρες που καθηλώνουν, βιβλίο για αναγνώστες, αλλά σίγουρα όχι για όλους.   

Ακούγεται με υπόκρουση New York Dolls, Velvet Underground 

13 Καλοκαιρινές Βιβλιο- προτάσεις για Covid19 ελεύθερες διακοπές

13 Καλοκαιρινές Βιβλιο- προτάσεις για Covid19 ελεύθερες διακοπές

 Πιστοί στο να προτείνουμε βιβλία που ξεχωρίσαμε και έχουμε ήδη παρουσιάσει ή θα παρουσιάσω στην στήλη μας, αυτό το δύσκολο από πολλές απόψεις καλοκαίρι, θα προτείνω κάποια βιβλία που είτε ήδη διάβασα, είτε είναι στην λίστα προς ανάγνωση και παρουσίαση….Επιλογές από την πρόσφατη βιβλιοπαραγωγή και παλιότερα βιβλία που αξίζουν την προσοχή σας εκ νέου.

«Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας» -Χανς Μάγκνους Έντσενμπέρκερ (Εστία)

Γερμανός συγγραφέας Χ.Μ.Ε αποφασίζει να γράψει μια μυθιστορηματική βιογραφία για την τραγικότερη ίσως μορφή του Ισπανικου εμφυλίου. Τον άτυπο ηγέτη των Καταλανών αναρχικών του Μπουεναβεντουρα Ντουρούτι. Ενός ανθρώπου που ακόμη και ο θάνατος του, ως γεγονός, αλλοιώθηκε για να εξυπηρετήσει τις ιστορικές συνθήκες και να υπηρετήσει το αναρχικό κίνημα και τον Εμφύλιο, αφήνοντας υπόνοιες και ηρωοποιώντας, μια μάλλον άτυχη στιγμή.
Το μυστικό που κρατά τον αναγνώστη καθηλωμένο, είναι η συλλογή πληροφοριών που παρατίθενται, σαν ένα καλά δομημένο κολλάζ ή ακόμα καλύτερα ,σαν τα πρακτικά μις δίκης, με τρόπο που όχι μόνο συμπληρώνουν αλλά και αντιπαραθέτουν απόψεις για τον Ισπανό αναρχικό. Ο Χ.Μ.Ε δεν καταγράφει μόνο το πολιτικό καζάνι της εποχής στην Ισπανία. Από τις διηγήσεις των στενών συνεργατών του και της Γαλλίδας γυναίκας του, μαθαίνουμε για τον άνθρωπο Ντουρούτι. Για την φαλλοκρατική στάση των Ισπανών αναρχικών και μη, με τη γυναίκα στο σπίτι. Τον Ντουρούτι, που αναλαμβάνει το νοικοκυριό και την μικρή κόρη του, όσο η γυναίκα του εργάζεται ως ταξιθέτρια. Τις πολιτισμικές διαφορές της Ισπανίας με την υπόλοιπη Ευρώπη τη δεκαετία του 30, που δείχνουν μια Ισπανία, που σχεδόν δεν έχει γνωρίσει τον Διαφωτισμό και έχει μείνει στην επιρροή του Ανώτερου Κλήρου και των γαιοκτημόνων και βιομηχάνων. Τις διάφορες Βαρκελώνης, Μαδρίτης και πάνω από όλα την καταστολή, την ένοπλη εξέγερση και το καζάνι που κοχλάζει. Μαρτυρίες που ξεκινούν από την κηδεία του, όπως και το βιβλίο και φτάνουν στους συντρόφους του που έφυγαν εξόριστοι στη Γαλλία να περιμένουν την πτώση του Φράνκο. Ένα βιβλίο γεμάτο από μαρτυρίες φίλων αλλά και εχθρών, για έναν άνθρωπο που η μοίρα τίμησε με το θάνατο, πριν αναγκαστεί να κάνει υποχωρήσεις που θα καταρράκωναν τον επαναστάτη, προς όφελος της επιβίωσης της επανάστασης. Έντονο σαν το κεντρικό πρόσωπο που αποτελεί το θέμα του, καλογραμμένο, ένα κολλάζ με ελάχιστα κενά. Γεμάτο από τον Ισπανικό ήλιο, την μικρή εκείνη στιγμή στον Ιστορικό χρόνο που ο πραγματικός αναρχισμός λειτούργησε αλλά και γεμάτο ρωτήματα, για την παθογένεια των μαζικών επαναστατικών κινημάτων όταν καταλάβουν την εξουσία. ‘Ένα βιβλίο για ένα χαρισματικό άνδρα, που παρέμεινε Ισπανός αλλά και αναρχικός, με τα ελαττώματα και τα προτερήματα του. Μια μορφή που όπως και μερικές δεκαετίες αργότερα ο Τσε Γκεβάρα, γλύτωσε την φθορά του χρόνου και της εξουσίας, μέσα από το θάνατο. Χωρίς να απαλείψει τις νύξεις για τα εγκλήματα κατά των αντιπάλων στον εμφύλιο, επικεντρώνεται στον Ντουρούτι, ιδεαλιστή, αφελή αλλά και πραγματιστή ταυτόχρονα και στο άδοξο τέλος του. Αξίζει του χρόνου και της προσοχής σας.

«Μικρός Αρχηγός- 2 Σούπερ Περιπέτειες» – (Βαγγελης Γεωργάκης-Κωσταντίνος Ραμπατζής) (Oasis)

Χαμένη σε μια στιγμή του χρόνου, κάτω από τον φλογισμένο ήλιο του Ουέστ, η Θρυλική Τετράδα συνεχίζει τις περιπέτειές της...
Τέσσερις καβαλάρηδες να χάνονται στον ορίζοντα μετά το τέλος -ή την αρχή;- κάθε περιπέτειας, υπό το βλέμμα της μυστηριώδους μορφής.
Άγγελοι του ουρανού; Εκδικητές του καλού; Ο Τζιμ Άνταμς ένας περιπλανώμενος, ο σύγχρονος Οδυσσέας της Δύσης; Η Θρυλική Τετράδα υπήρξε πραγματικά;
Κάποιοι θα πουν: "Ήταν ένας μύθος. Δεν υπήρξε ποτέ..."
Η Θρυλική Τετράδα όμως υπήρξε. Όσο και τα καλοκαιρινά απογεύματα, η αξεπέραστη νιότη, η απέραντη αμερικανική σαβάνα... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο συγγραφέας (ο ίδιος) και φαν του κόμικ «Μικρός Αρχηγός» σε συνεργασία με τον αυθεντικό εικονογράφο του Κωσταντίνο Ραμπατζή, μας παραδίδει (για αρχή) με την βοήθεια των εκδόσεων Oasis ένα σκληρόδετο τόμο με μια νέα περιπέτεια της θρυλικής τετράδας και μια παλαιότερη, επεξεργασμένη δια χειρός Γεωργάκη καθώς και μια μικρή εικονογραφημένη ιστορία. Το ύφος και ο λόγος του Γεωργάκη, συνάδουν με την κλασική γούεστερν περιπέτεια, τα ιδεώδη του Τζιμ Άνταμς ,την αγάπη για τη δικαιοσύνη και την νίκη του καλού. Συνοδός ,αναγκαίος και με υποβλητικό σχέδιο, άλλων εποχών, ο Ραμπατζής. Στα συν της πολύ προσεγμένης έκδοσης, μια συνέντευξη του Γεωργάκη με τον σκιτσογράφο και ένας πολύ ωραίος πρόλογος. Σκληρόδετο, αποτελεί μια ιδανική χάρτινη επιστροφή στο παρελθόν, μέσα από την αναγέννηση ενός τίτλου, που έχει γίνει συνώνυμο της πετυχημένης περιπέτειας στην Άγρια δύση. Για όσους μεγάλωσαν με αντίστοιχα περιοδικά αλλά και όσους νοσταλγούν την «αθωότητα» εκείνης της εποχής.

«Το τραγούδι του χιλμπίλη» Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς (Δώμα)

Τους αποκαλούν «λευκά σκουπίδια», «καθυστερημένους», «αιμομίκτες», «εξαρτημένους από συνταγογραφούμενα» και μια σειρά από χαρακτηρισμούς που τιμούν κάθε μεσοαστό, προοδευτικό, που ο φόβος του είναι αν θα αγοράσει το νεότερο μοντέλο κινητού και θα δώσει τον οβολό του στον ανθρωπιστικό έρανο της ΜΚΟ της επιλογής του. Ο Τ.Ν. Βανς είναι ένας από αυτή την μεγάλη ανθρώπινη μάζα των λευκών προλετάριων και μεσοαστών, που κατάφερε να ανέβει στο επόμενο σκαλί της κοινωνικής «εξέλιξης». Κατάφερε να αποφοιτήσει από το Λύκειο και στη συνέχεια από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο και τη Νομική σχολή του Γέιλ. Για να φτάσει εκεί, χρειάστηκε πολλά περισσότερα από τα επιδόματα, που σπάνια δίνονταν στους λευκούς των Απαλαχίων, σαν και αυτών. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον συνεκτικό κρίκο, που με τόσο έξυπνο τρόπο λοιδορούν οι μεταμοντέρνοι προοδευτικοί του Δυτικού κόσμου,την οικογένεια.

Δίχως καλλωπισμούς, ο Βανς μας οδηγεί σε ένα ταξίδι από την φτώχεια και την περιθωριοποίηση στην επιτυχία, για μια μεγάλη μερίδα του Αμερικάνικου πληθυσμού που την απομονώνουν και σνομπάρουν οι λευκοί αστοί των μεγαλουπόλεων, γιατί ακριβώς, είναι οι ρίζες τους, που θέλουν να ξεκόψουν. Στην χώρα των επιδομάτων για την μαύρη κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα για κάθε μειονότητα φυλετικής ή σεξουαλικής προέλευσης ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού από το οποίο προέρχεται ο Βανς, περιθωριοποιείται, όσο η τεχνολογία το καθιστά άχρηστο. Το κύτταρο που λέγεται οικογένεια δίνει τη λύση και ο Βανς είναι ζωντανή απόδειξη, ότι τα στερεότυπα λειτουργούν, μόνο όταν θέλουμε να τα δούμε όπως μας έχουν μάθει, δίχως κριτική σκέψη. Ένα τραγούδι για την επιβίωση σε ένα κόσμο που έχει γίνει σκληρός για την λευκή πλειοψηφία, στην ίδια της την χώρα και εξηγεί ακριβώς τα φαινόμενα εκλογής προέδρων όπως ο Ν.Τραμπ. Χρήσιμο ειδικά στην Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης και των «προσφύγων» για τα αναχώματα απέναντι στην ηθική ισοπέδωση, από τους «προοδευτικούς» των ΜΚΟ και των σαλονιών.

«H διαφάνεια του χρόνου» - Λεονάρδο Παδούρα (Καστανιώτης)

Η Κούβα μετά την «αλλαγή» του καθεστώτος σε μια διαφορετική κοινωνία υβρίδιο κομμουνισμού και υφέρποντος καπιταλισμού είναι η πατρίδα στην οποία γερνά ο Μάριο Κόντε, πρώην αστυνομικός και νυν ιδιωτικός ερευνητή. Ο ήρωας του Παδούρα γερνάει. Γερνάει και αναπολεί την παιδική του ηλικία, τις γνώριμες μυρωδιές, γεύσεις, τους φίλους που πλησιάζουν την ώρα της αποχώρησης από τον κόσμο αυτό ή της αναχώρησης για την Γη της επαγγελίας, τις Η.Π.Α, απλώς και μόνο για να πουν στον εαυτό τους, ο,τι δοκίμασαν και έχασαν ή κέρδισαν με δική τους επιλογή. Ο Κόντε με μια κρίση ύστερης μέσης ηλικίας από την μία περνά όμορφα στο ακατάστατο αλλά δικό του σπίτι, αναζητά όμως εξίσου τη συντροφιά της μόνιμης συντρόφου του Ταμάρα, φοβούμενος κάποιες στιγμές όσα απαιτεί μια μακροχρόνια δέσμευση, αναζητώντας τα την επομένη, ειδικά όταν έχει προηγηθεί η γνωστή κραιπάλη κατανάλωσης φθηνού αλκοόλ και τοπικού φαγητού στο σπίτι του καλύτερου φίλου του.

«Ἡ διαφάνεια του χρόνου» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά ταυτόχρονα μια σπουδή στην ανδρική γήρανση, την απώλεια των φίλων, τη φιλία, τον πανδαμάτορα χρόνο, την συντροφικότητα, τη δέσμευση και τον φόβο του θανάτου, καθώς ο χρόνος μπροστά μας μικραίνει και το παρελθόν απλώνει το μακρύ σεντόνι πίσω μας. Γλαφυρός, γεμάτος μεθυστικά αρώματα της Καραϊβικής αλλά και την πικρίλα του ποτού την επομένη ημέρα, ο Παδούρα μας δίνει ακόμα ένα βιβλίο ανατροπών, σκέψης και απόλαυσης, με ένα ποτήρι ρούμι και την παρέα όσων αγαπάμε γύρω μας, όσο υπάρχουν κοντά μας.

«Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο και εξαφανίστηκε»- Γιούνας Γιούνασον (Ψυχογιός) 

Μερικοί ήρωες αρνούνται να αναπαυθούν και με τον κόσμο σε διαρκή απειλή για την ειρήνη και την ευημερία των κατοίκων του, Ο Ἀλαν Λάρσον, ο γέροντας με την αφοπλιστική αφέλεια και την οξεία κρίση αναφορικά με πρόσωπα και χαρακτήρες επανέρχεται παρέα με τον φίλο του μικρο απατεώνα Γιούλιους Γιούνσον για να μας θυμίσουν τα βασικά που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν τη ζωή μας.

Καλογραμμένο, δεν αποτελεί μια επανάληψη του πρώτου βιβλίου, εισάγοντας τις γνωριμίες με πολιτικές προσωπικότητες του 21^ου αιώνα, με έξυπνο τρόπο και παράλληλα ασκώντας έξυπνη ή αποτυχημένη ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς κριτική σε πρόσωπα και καταστάσεις που βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση και επηρεάζουν άμεσα η έμμεσα της ζωή μας. Ο Γιούνασον εκτός από το εύκολο πολιτικό σχόλιο και το αποτυχημένο σχόλιο του για το μεταναστευτικό, έχει μια οξεία ματιά στο φαινόμενο της τεχνολογίας της πληροφορίας και πως αυτή αλλάζει την εικόνα της κοινωνίας μας. Ίσως εκεί έγκειται το σημαντικότερο σχόλιο του βιβλίου. Ένας κόσμος που βασίζεται περισσότερο στην αποστολή μηνυμάτων , παρά την πληροφορία. Μην ξεχνάμε πως η τελευταία ανακάλυψη του κεντρικού ήρωα είναι το τουίτερ και αυτό πραγματικά δεν έχει θετικό πρόσημο ,εντός και εκτός βιβλίου.
Δεν ξέρω αν ο εκατοντάχρονος θα προλάβει να έχει και τρίτη συνέχεια στις περιπέτειες του,, αλλά σίγουρα αποτελεί παράδειγμα στο πως κανείς παίρνει τα μέγιστα από τη ζωή του, ασχέτως συνθηκών, με χιούμορ και απλή κριτική σκέψη.

«Αρνεμ 1944»- Antoni Beevor (Γκοβόστης)

Η τελευταία μεγάλη Γερμανική νίκη ή η τελευταία μεγάλη Συμμαχική ήττα, σίγουρα όμως η θυσία των επίλεκτων αερομεταφερόμενων Συμμαχικών δυνάμεων, σε μια προσπάθεια να επιταχυνθεί η παράδοση της Γερμανίας.
Ο Άντονι Μπίβορ, δεν είναι ένας απλός ιστορικός μελετητής που μεταφέρει στοιχεία και χάρτες στον αναγνώστη. Έχει την στόφα του πολεμικού ανταποκριτή της πρώτης γραμμής και ένα μάτι διεισδυτικό, που αποκαλύπτει λεπτομέρειες, που αλλάζουν την οπτική σε πράγματα που ως σήμερα θεωρούσαμε γνωστά και χιλιοειπωμένα. Στο νέο του βιβλίο, με τον γνωστό αναλυτικό, γεμάτο λεπτομέρεια αλλά και συγγραφική δεινότητα τρόπο, μας μεταφέρει στην Ολλανδία και περιγράφει την μεγαλύτερη συμμαχική επιχείρηση από αέρος, που κατέληξε σε μια ήττα , λόγω συμπτώσεων αλλά και κακού σχεδιασμού, που οι σύμμαχοι έθαψαν κάτω από το χαλάκι. Βιβλία στον το «Αρνεμ», κάνουν την μελέτη της ιστορίας ευκολότερη ακόμη και για όποιον απεχθάνεται, τα ιστορικά διηγήματα, πόσο μάλλον τις ιστορικές μελέτες.


 "Η Επινόηση της Φύσης: Ο Νέος Κόσμος του Αλεξάντερ φον Χούμπολτ"- Άντρεα Βουλφ (Ροπή)

Το βιβλίο αφηγείται τη ζωή του Αλεξάντερ φον Χούμπολτ, του διάσημου φυσιοδίφη οι ιδέες του οποίου άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον φυσικό κόσμο – και στην πορεία δημιούργησαν τη σύγχρονη οικολογία.
"Ο Αλεξάντερ φον Χούμπολτ (1769-1859) ήταν ο πιο φημισμένος επιστήμονας της εποχής του, ένας οραματιστής και πολυμαθής Γερμανός επιστήμονας, οι ανακαλύψεις του οποίου άλλαξαν για πάντα τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τον φυσικό κόσμο. Ανάμεσα στις επαναστατικές του ιδέες ήταν και μια ριζοσπαστική σύλληψη της φύσης ως μιας περίπλοκης και διασυνδεδεμένης παγκόσμιας δύναμης η οποία δεν υπάρχει μόνο για να την εκμεταλλεύεται η ανθρωπότητα. Στη Βόρεια Αμερική, το όνομα του Χούμπολτ συνεχίζει να δίνεται σε πόλεις, επαρχίες, πάρκα, κόλπους, βουνά, ποτάμια, ακόμη και σε βραβεία υποτροφιών. Όμως η κληρονομιά που μας άφησε έχει σχεδόν ξεχαστεί.
Σε αυτή την διαφωτιστική βιογραφία, ακολουθώντας τον Χούμπολτ στα συναρπαστικά του ταξίδια, η Άντρεα Γουλφ φέρνει την αξιοσημείωτη ζωή του Χούμπολτ: συναντάμε την πρόβλεψή του Χούμπολτ για την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή‧ τις τολμηρές του αποστολές στις ψηλότερες κορυφές της Νότιας Αμερικής και τις μολυσμένες με άνθρακα στέπες της Σιβηρίας. Ακολουθώντας τον Χούμπολτ παρακολουθούμε τις σχέσεις του με εμβληματικές φιγούρες, συμπεριλαμβανομένων των Σιμόν Μπολίβαρ και Τόμας Τζέφερσον‧ και το βαθύ αντίκτυπο που είχαν τα γραπτά του σε διανοητές όπως ο Δαρβίνος, ο Γουόρντσγουορθ, ο Γκαίτε, ο Μιούιρ, ο Θόρω και πολλοί άλλοι. Έξοχα γραμμένο, το ‘Η Επινόηση της Φύσης’ αποκαλύπτει τους αναρίθμητους τρόπους με τους οποίους οι ιδέες του Χούμπολτ έθεσαν τα θεμέλια της σύγχρονης οικολογίας – και μας θυμίζει γιατί είναι προφητικές και κρίσιμες όσο ποτέ πριν στην ιστορία της ανθρωπότητας."
Περισσότερα, μόλις ολοκληρωθεί η ανάγνωση

«Ερασιτέχνης Επαναστάτης (Προσωπική μυθοιστορία)» -Απόστολος Δοξιάδης (Ικαρος)

«Ονόμασα την αφήγησή μου "μυθιστορία" γιατί γράφοντας κατάλαβα ότι η ανάπλαση των περασμένων δεν στηρίζεται μόνο στη μνήμη, μα και στη φαντασία, μια φαντασία ενεργή, που μπορεί να ανασκαλεύει τα συναισθήματα χωρίς όμως να ψεύδεται για τα γεγονότα».
Ο Απόστολος Δοξιάδης εξιστορεί τη ζωή του από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι την ενηλικίωση. Στο επίκεντρο της αφήγησης βάζει την πολιτική, την παρατήρηση, το βίωμα και αργότερα την πράξη. Σε ένα περιβάλλον που συνεχώς αλλάζει προς το χειρότερο, ένα παιδί προσπαθεί να καταλάβει αυτό που οι μεγάλοι γύρω του βιώνουν ως μια άστατη κοινοβουλευτική δημοκρατία, διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα και τις ιδέες του σε συνεχή διάδραση με τα γεγονότα. Το πραξικόπημα του Απριλίου του 1967 φέρνει δραματικές αλλαγές στον τόπο αλλά και στην οικογένεια του αφηγητή. Η κορύφωση του φοιτητικού κινήματος τον βρίσκει ενεργό στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, σε μια Αριστερά με μεγαλεπήβολα οράματα και ατέλειωτες έριδες, δοσμένο σε έναν αγώνα που άλλοτε φαίνεται συγκλονιστικός και άλλοτε χωρίς ελπίδα, αλλά συνεχώς αναγκαίος και επικίνδυνος.
Ο "Ερασιτέχνης επαναστάτης" είναι μια εξομολογητική ιστορία ενηλικίωσης και μια συναρπαστική περιπέτεια. Παράλληλα όμως είναι ένας στοχασμός για την πρόσφατη Ιστορία του τόπου, τη φύση των ακραίων καταστάσεων και της ριζοσπαστικής πολιτικής που τρέφουν, όπως και για τη μοίρα της γενιάς που διαπλάστηκε στα χρόνια της δικτατορίας, μιας γενιάς που αφήνει έντονα τα σημάδια της και στο σήμερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αναμνήσεις και σκέψεις για την εποχή που διαμόρφωσε την Ελληνική μεταπολίτευση ,από έναν εκ των πρωταγωνιστών, με κριτική ματιά και αλλά και νοσταλγία. Περισσότερα, μόλις ολοκληρωθεί η ανάγνωση

«Σύντομες συνεντεύξεις με απαίσιους άντρες» -Ντειβιντ Φόστερ Γουάλας (Κριτική)

Ο David Foster Wallace έχει την τέχνη να ταξιδεύει τον αναγνώστη σε μέρη που κανείς άλλος συγγραφέας δεν προσεγγίζει ποτέ. Οι Σύντομες συνεντεύξεις με απαίσιους άντρες είναι μια συλλογή ιστοριών, συζητήσεων και εξομολογήσεων αντρών για τις σχέσεις τους με το αντίθετο φύλο. Αν και οι πρωταγωνιστή είναι γεμάτοι αυταρέσκεια, επιθετική αρρενωπότητα και σεξισμό, τα κείμενα διαποτίζονται από ειρωνεία, μαύρο χιούμορ και ένα βαθύ αίσθημα μοναξιάς που αποτυπώνει την αγωνία των σύγχρονων σχέσεων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, πριν το αγοράσω, ήξερα ότι ο Γουάλας, θα λειτουργήσει σαν το ισοδύναμο του ψυχαναλυτή και το «Sex and the city» στην ανδρική μορφή του. Ένα βιβλίο για τις ανδρικές κουβέντες και την ψυχολογία ενός φύλου, υπό διωγμό, μέσα από την ματιά ενός μοντέρνου Αμερικανού συγγραφέα, που χρησιμοποιεί τα στερεότυπα, για να μιλήσει για τις ιστορίες μετά τις 12 το βράδυ που διαμείβονται σε επαγγελματικά τραπέζια και μπαρ με καπνό και φτηνά ποτά. Περισσότερα, μόλις ολοκληρωθεί η ανάγνωση

«Μορφωμένη»-Ταρα Γουεστοβερ (Ικαρος)

Θα μπορούσε κανείς να την πει με πολλά ονόματα αυτή την ατομικότητα. Μετασχηματισμό. Μεταμόρφωση. Αναλήθεια. Προδοσία.
Εγώ την ονομάζω μόρφωση.
Γεννημένη στα βουνά του Αϊντάχο, η Τάρα Γουέστοβερ μεγάλωσε κοντά στη φύση υπακούοντας στους νόμους που θέσπισε ο πατέρας της - ένας φονταμενταλιστής Μορμόνος, πεπεισμένος ότι έρχεται το Τέλος του Κόσμου. Η Τάρα και τ' αδέρφια της δεν πηγαίνουν στο σχολείο, ούτε στο γιατρό όταν αρρωσταίνουν δουλεύουν με τον πατέρα τους, ενώ η μητέρα τους είναι πρακτική θεραπεύτρια και η μοναδική μαία της περιοχής.
Η Τάρα έχει ένα ταλέντο, το τραγούδι, αλλά και μια εμμονή, τη γνώση. Μπαίνει για πρώτη φορά σε σχολική τάξη στα δεκαεφτά της χρόνια: δεν γνωρίζει ότι έγιναν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ούτε όμως και την ακριβή ημερομηνία της γέννησής της.
Σύντομα ανακαλύπτει πως η μόρφωση είναι ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει από το σπίτι της. Ξεκινάει από το μηδέν, συγκεντρώνει τις απαραίτητες δυνάμεις και προετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, διασχίζει ωκεανούς και ηπείρους και αποφοιτά από το Κέμπριτζ. Αν και γι' αυτό θα πρέπει να σπάσει τους δεσμούς που τη συνδέουν με την οικογένειά της.
Η Γουέστοβερ δημιούργησε μια παγκόσμια και εμπνευσμένη ιστορία -τη δική της ιστορία- για τη μόρφωση και τη δύναμή της να δίνει νέα ματιά και προοπτικές στη ζωή μας, γεμίζοντάς μας με θέληση για διαρκή εξέλιξη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η θηλυκή έκδοση του «Τραγουδιού του Χίλμπιλι». Οι Η.Π.Α των ορεινών περιοχών, εκεί που δεν έχει φτάσει ακόμη ο ηλεκτρισμός και το Ομοσπονδιακό Κράτος και μια προσωπική ιστορία, για την αξία της μόρφωσης αλλά πριν και πάνω από όλα για τη δύναμη του ανθρώπου, να ξεφύγει από τα δεσμά της κακώς εννοούμενης παράδοσης. Περισσότερα, μόλις ολοκληρωθεί η ανάγνωση

«Πατρίδα» -Φερνάντο Αραμπούρου (Πατάκης)

Η "Πατρίδα", το μεγάλο μυθιστόρημα της Χώρας των Βάσκων, είναι το μεγάλο μυθιστόρημα της εποχής μας.
Η ιστορία δύο πάλαι ποτέ στενά συνδεδεμένων οικογενειών, που κατασπαράχθηκαν μέχρι θανάτου, είναι η καρδιά της "Πατρίδας" του Αραμπούρου, που ανατέμνει τα γεγονότα τριάντα χρόνων στη Χώρα των Βάσκων, από τις αρχές της δεκαετίας του '80 έως το 2011, όταν η εθνικιστική και αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna) ανακοίνωσε την οριστική παύση της ένοπλης δράσης.
Την ημέρα που η ΕΤΑ καταθέτει τα όπλα, η Μπιττόρι πηγαίνει στο νεκροταφείο για να ανακοινώσει στον άντρα της πως αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό και στο σπίτι τους, που εκείνη εγκατέλειψε μετά τον θάνατό του. Θα καταφέρει να συμβιώσει με όσους την παρενοχλούσαν πριν και μετά τη δολοφονική επίθεση που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή τη δική της και της οικογένειάς της; Θα καταφέρει να μάθει ποιος ήταν ο κουκουλοφόρος που μια βροχερή μέρα σκότωσε τον άντρα της, στον δρόμο για τη δουλειά του; Η παρουσία της Μπιττόρι θα διαταράξει την επιφανειακή ηρεμία του χωριού, κυρίως της γειτόνισσάς της, της Μίρεν, άλλοτε στενής φίλης της και μητέρας του Χόσε Μάρι, ενός φυλακισμένου τρομοκράτη και ύποπτου για τους χειρότερους φόβους της Μπιττόρι. Τι συνέβη ανάμεσα σ' εκείνες τις δύο γυναίκες; Τι δηλητηρίασε τη ζωή των παιδιών και των συζύγων τους, τόσο δεμένων στο παρελθόν;
Με τις συγκαλυμμένες ρήξεις και τις ακλόνητες πεποιθήσεις της, με τις πληγές και τις παλικαριές της, η παράφορη ιστορία της ζωής τους πριν και μετά το χάσμα που άνοιξε ο θάνατος του Τσάτο μάς μιλάει για το ανέφικτο της λήθης και για την ανάγκη της συγχώρεσης σε μια κοινωνία διαιρεμένη από τον πολιτικό φανατισμό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Έχω πολύ καιρό να διαβάσω ένα βιβλίο τόσο πειστικό και συγκινητικό, τόσο ιδιοφυώς σχεδιασμένο». (Mario Vargas Llosa)

Στην Ευρώπη του 21^ου αιώνα, εθνικισμός και αυτονομιστικά κινήματα, ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Ένας πόλεμος εξουσίας, που συνεχίζεται από τις εκρήξεις των κρατών εθνών και τους πολέμους του 20^ου αιώνα εώς σήμερα με την χρήση των ασύμμετρων απειλών και της «τρομοκρατίας». Που σταματά η προσωπική ελευθερία και κυριαρχεί το συλλογικό όφελος, ποια τα όρια της ιδεολογίας στην καθημερινή ζωή, πώς ο «αγωνιστής» γίνεται τροχοπέδη στην κοινωνία που θέλει να προχωρήσει, με όχημα την λήθη, με όποιο κόστος. Περισσότερα, μόλις ολοκληρωθεί η ανάγνωση

«Η συνωμοσία εναντίον της Αμερική» - Φιλιπ Ροθ (Πόλις)

Όταν ο ήρωας της αμερικανικής αεροπορίας και φανατικός απομονωτιστής Τσαρλς Λίντμπεργκ κατήγαγε συντριπτική νίκη κατά του Φράνκλιν Ρούσβελτ στις προεδρικές εκλογές του 1940, φόβος κατέλαβε κάθε εβραϊκή οικογένεια στην Αμερική. Ο Λίντμπεργκ, μ' ένα διάγγελμά του προς τον αμερικανικό λαό, κατηγόρησε δημόσια τους εβραίους ότι ωθούσαν την Αμερική ν' αναμειχθεί σ' έναν άσκοπο πόλεμο κατά της ναζιστικής Γερμανίας. Σαν να μην έφτανε αυτό, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του ως 33ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, υπέγραψε ένα σύμφωνο «εγκάρδιας συνεννόησης» με τον Αδόλφο Χίτλερ, του οποίου τις κατακτητικές βλέψεις στην Ευρώπη και τη λυσσαλέα ανατισημιτική πολιτική έδειχνε να ανέχεται χωρίς καμιά δυσκολία.
Ό,τι επακολούθησε στην Αμερική αποτελεί το ιστορικό πλαίσιο της "Συνωμοσίας εναντίον της Αμερικής", όπου ο Philip Roth ανακαλεί παιδικές του μνήμες, όταν η οικογένειά του στο Νιούαρκ, αλλά και χιλιάδες εβραϊκές οικογένειες στην Αμερική, ζούσαν υπό το κράτος απειλής, και όλοι οι εβραίοι αμερικανοί πολίτες είχαν κάθε λόγο να φοβούνται την έλευση της συμφοράς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μια εναλλακτική ματιά στις Η.Π.Α των 40ς που αντί να συμμετάσχουν στον ΒΠΠ υπερ των συμμάχων, γίνονται έμμεσα οι σύμμαχοι του Άξονα, με την εκλογή ως προέδρου του πιλότου Τ.Λίντμπεργκ, αντισημίτη και αντιπάλου των πολιτικών του Φ.Ρούζβελτ. Ο Ροθ μέσα από τα μάτια μιας Εβραϊκής μεσοαστικής οικογένειας, μας περιγράφει την εναλλαγή του τοπίου στις Η.Π.Α στις αρχές της δεκαετίας του 40 και πώς το Αμερικάνικο όνειρο, μετατρέπεται σε εφιάλτη με την αλλαγή προεδρίας και την άνοδο στην εξουσία ενός πολίτικού με «δημοκρατικές» απόψεις και ισχυρό αντισημιτικό υπόβαθρο.

Οι φίλοι  της οικογένειας, γίνονται αρχικά ουδέτεροι και αργότερα εχθροί. Η Εβραϊκή κοινότητα διχάζεται ανάμεσα στους πασιφιστές και όσους νιώθουν την Ευρωπαϊκή πλευρά της ιστορίας και των στρατοπέδων να βαδίζει προς το μέρος τους. Ο Μακαρθισμός ζει με τη μορφή του αντισημιτισμού και ο Ροθ, με πυκνό λόγο και παραλληλισμούς με σημερινές καταστάσεις , δίνει ένα εναλλακτικό σενάριο που τρομάζει με την απλότητα με την οποία, τα φυλετικό μίσος , διαλύει μια πολυπολιτισμική κοινότητα, όπως αυτή των Η.ΠΑ. αναδεικνύοντας την προαιώνια ανάγκη για τον Εχθρό που θα συσπειρώσει τις μάζες, προκειμένου να αποφύγουν έναν ακόμα Παγκόσμιο πόλεμο αλλά και με στόχο την πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη.

Το βιβλίο έχει εμπνεύσει την αντίστοιχη τηλεοπτική σειρά και αξίζει να διαβαστεί από όλους, για να δείξει πως η μαζική υστερία και ψύχωση του αν αποφύγει ο καθένας ατομικά αλλά και η χώρα συλλογικά τις ευθύνες της, οδηγεί στην εξουσία λαοπλάνους πολιτικούς σαν το Λίντμεργκ ή το αντίστοιχο Ελληνικό του δίδυμο των Τσίπρα – Καμμένου.

“Τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ” – Λούις Σεπουλβέδα (Opera)

Οι δίδυμοι αδελφοί Κάιν και Άβελ Γκριμ - πλανόδιοι λαϊκοί τροβαδούροι χειρίστης ποιότητος - διέτρεξαν τη χιλιανή Παταγονία και τις πεδιάδες της Ουρουγουάης, αφήνοντας το αμυδρό τους αποτύπωμα. Οι ζωές τους, οι έρωτες, οι περιπλανήσεις και οι φιλίες τους περιγράφονται σ’ αυτό το ειρωνικό και διασκεδαστικό βιβλίο από δύο μεγάλους λατινοαμερικανούς συγγραφείς υπό μορφήν ανταλλαγής επιστολών μεταξύ δύο εκκεντρικών τοπικών ειδημόνων: του καθηγητή Όρσον Κ. Καστεγιάνος από την Ουρουγουάη και του - επίσης καθηγητή - Σεγισμούντο Ραμίρο φον Κλατς από την Παταγονία. Μέσα από μια σχολαστική καταγραφή ευτράπελων στιγμιοτύπων, οι δυο καθηγητές αναλαμβάνουν να απεικονίσουν: τη βιολογία και τη σεξουαλικότητα του λαϊκού τροβαδούρου διαμέσου των αιώνων στην αμερικανική ήπειρο, το μυστήριο της έλευσης των δυο αδελφών πάνω σε μια σχεδία στην Παταγονία, την αμφίβολη γενεαλογία τους και ό,τι άλλο βοήθησε στο να καταστούν συνώνυμοι της ελεεινής λαϊκής μουσικής. Οι δυο συγγραφείς διασκεδάζουν, αναπτύσσουν γκροτέσκα επιχειρήματα, επιδίδονται σε μια σάτιρα της σοβαροφανούς λογοτεχνίας και γελοιογραφούν την αμερικανική ιστορία και πολιτική με αχαλίνωτα παιγνιώδη διάθεση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Σεπουλβέδα εγκατέλειψε τα εγκόσμια, δια παντός και η στήλη και ο υποφαινόμενος, ταπεινός θιασώτης του συγγραφέα, επέλεξα να παρουσιάσω για καλοκαίρι, ένα από τα λιγότερο γνωστά, αλλά επίσης από τα περισσότερο εμπνευσμένα βιβλία του. Οι Γκριμ του τίτλου, δεν είναι οι γνωστοί παραμυθάδες, αλλά το άλλοθι για να στήσει μια ιστορία μέσω των φανταστικών ηρώων του. Σε αυτή θα αναμίξει την Παταγονία, το Νοτιοαμερικάνικο ταπεραμέντο και το χιούμορ, καυστικό, λυτρωτικό, μια Λατινοαμερικάνικη εκδοχή των Μόντι Πάιθονς σε ένα βιβλίο απόλαυση. Μια επίθεση στην σοβαροφάνεια, το δήθεν και ένας ύμνος στην ελευθερία, σε κάνει να θέλεις να πάρεις το πρώτο καράβι ,για την Παταγονία και να αφήσεις, δάνεια, ΕΦΚΑ,ΕΝΦΙΑ, υποχρεώσεις στον χρεωκοπημένο τρόπο ζωής του μοντέρνου κόσμου.

Στέλιος Μπασμπαγιάννης

«Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο και εξαφανίστηκε» Γιούνας Γιούνασον (Ψυχογιός)

«Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο και εξαφανίστηκε» Γιούνας Γιούνασον (Ψυχογιός) 

Μερικοί ήρωες αρνούνται να αναπαυθούν και με τον κόσμο σε διαρκή απειλή για την ειρήνη και την ευημερία των κατοίκων του, ο  Ἀλαν Λάρσον, ο γέροντας με την αφοπλιστική αφέλεια και την οξεία κρίση αναφορικά με πρόσωπα και χαρακτήρες επανέρχεται παρέα με τον φίλο του μικρο απατεώνα Γιούλιους Γιούνσον για να μας θυμίσουν τα βασικά που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν τη ζωή μας.

Ξεκινώντας από τη Ινδονησία και με τον γνωστό τρόπο των τυχαίων πλην απολαυστικών ανατροπών, οι δύο ηλικιωμένοι, αδιόρθωτοι αναφορικά με την σπατάλη του χρήματος αλλά με τον γηραιότερο να απολαμβάνει την χρήση ενός τάμπλετ, ξεκινούν, από λάθος να δουν και εκ παραλλήλου να σώσουν τον κόσμο. Η προσέγγιση τους στην εποχή του ιντερνέτ και των κινητών τηλεφώνων, είναι βαθιά ανθρώπινη και ανθρωπιστική . Όλα είναι χρήσιμα, όσο έχεις κάποιον να συνομιλήσεις. Ο Αλαν καυστικός με την παράνοια που το ίντερνετ απεικονίζει και μεταφέρει σε κάθε σημείο του πλανήτη στην διάρκεια της ημέρας, θα εντάξει τον μικροαπατεώνα Γιούλιους στον κόσμο της τεχνολογίας, τη πληροφορίας και της δυνατότητας να εξαπατάς εξ αποστάσεως, άθελα του πάντα. Αλλά ένα τυχαίο ταξίδι με αερόστατο, θα τους οδηγήσει στην αρχή στην Β.Κορέα και τον μεγάλο ηγέτη. Εκεί θα αποκαλυφθεί οτι ο Άλαν αν και άνω των εκατό, τα έχει τετρακόσια, θέτοντας τον εαυτό του στη υπηρεσία της ανθρωπότητας και μειώνοντας τις πιθανότητες ενός πυρηνικού πολέμου.

Η επόμενη στάση τους στις Η.Π.Α και η συνάντηση τους με τον έτερο «Πλανητάρχη» Ν.Τραμπ, θα φέρει μια πικρή γεύση στο στόμα τους, που δεν θα βελτιώσει ιδιαίτερα η βοήθεια τους προς την Καγκελάριο Μέρκελ, εκπρόσωπο της Ε.Ε στην περίπτωση τους. Η επιστροφή στη Σουηδία, θα τους βρει να διαλέγουν διαφορετικούς δρόμους, με τον Γιούλιους να ερωτεύεται μια νεαρή ύπαρξη μόλις 60 χρόνων και η ομάδα που αψηφά το χρόνο και τις κοινωνικές συμβάσεις να αναπτύσσει μέσω του διαδικτύου το καλλιτεχνικό ταλέντο της στις νεκροφόρες με σχέδια. Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, θα σχολιαστεί και θα βρει τον καλύτερο αντίπαλο της στην αφοπλιστική αθωότητα και απλότητα της παρέας και ίσως στην έλλειψη εγκεφαλικής δραστηριότητας, αφού οι ακροδεξιοί Σουηδοί, παρουσιάζονται ως άτομα με μειωμένη ικανότητα αντίληψης. Ο Γιούνασον, θα σχολιάσει μέσα από το ταξίδι των ηρώων του, τα ρατσιστικά κρούσματα βίας αλλά και την τρομολαγνεία, όπως και το μεταναστατευτικό που οδήγησε την Σουηδία να κλείσει τα σύνορα της αν και σαφέστατα προτιμά τους Μουσουλμάνους φονταμενταλιστές με τις «ηθικές» αρχές τους από τους ακροδεξιούς Σουηδούς και το δηλώνει ευθαρσώς, δείχνοντας την γνωστή «αριστερίστικη» τοποθέτηση, περί ανθρωπισμού προς το διαφορετικό, ελλείψει δικών του αρχών. Το μόνο ίσως μειονέκτημα του βιβλίου, η έντονη τοποθέτηση του υπέρ της λαθρομετανάστευσης και της βίας που αυτή φέρνει.

Παρόλα αυτά με το τελευταίο μέρος του βιβλίου να διαδραματίζεται στην Αφρικανική ήπειρο, με μυστικές υπηρεσίες και λαθρεμπόρους, να εξανίστανται με την απλότητα αλλά όχι απλοϊκότητα του Άλαν, το βιβλίο καταφέρνει με έξυπνες συγγραφικές ανατροπές να κρατήσει τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα και να διατηρήσει τον θεσμικό του χαρακτήρα σαν ένας Ο.Η.Ε της παγκόσμιας ειρήνης, μέσα από τον εξωφρενικά ήρεμο και βαθιά ανθρωπιστή Άλαν, που στην ουσία επιθυμεί να μεγιστοποιήσει το δώρο της ζωής.

Καλογραμμένο, δεν αποτελεί μια επανάληψη του πρώτου βιβλίου, εισάγοντας τις γνωριμίες με πολιτικές προσωπικότητες του 21^ου αιώνα, με έξυπνο τρόπο και παράλληλα ασκώντας έξυπνη ή αποτυχημένη ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς κριτική σε πρόσωπα και καταστάσεις που βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση και γύρω μας επηρεάζοντας άμεσα η έμμεσα της ζωή μας. Ο Γιούνασον εκτός από το εύκολο πολιτικό σχόλιο και το αποτυχημένο σχόλιο του για το μεταναστευτικό, "βλέπει" μια οξύ βλέμμα το φαινόμενο της τεχνολογίας, της πληροφορίας και πως αυτή αλλάζει την εικόνα της κοινωνίας μας. Ίσως εκεί έγκειται το σημαντικότερο σχόλιο του βιβλίου. Ένας κόσμος που βασίζεται περισσότερο στην αποστολή μηνυμάτων, παρά την πληροφορία. Μην ξεχνάμε πως η τελευταία ανακάλυψη του κεντρικού ήρωα είναι το τουίτερ και αυτό πραγματικά δεν έχει θετικό πρόσημο ,εντός και εκτός βιβλίου.

Δεν ξέρω αν ο εκατοντάχρονος θα προλάβει να έχει και τρίτη συνέχεια στις περιπέτειες του,, αλλά σίγουρα αποτελεί παράδειγμα στο πως κανείς παίρνει τα μέγιστα από τη ζωή του, ασχέτως συνθηκών, με χιούμορ και απλή κριτική σκέψη.

Μάρλον Τζέιμς- «Η σύντομη ιστορία επτά φόνων» (Αίολος)

Μάρλον Τζέιμς- «Η σύντομη ιστορία επτά φόνων» (Αίολος)

Η Τζαμάικα είναι η πατρίδα της μουσικής ρέγκε αλλά και του κυριότερου, πιο γνωστού και δημοφιλούς εκπρόσωπου της Μπομπ Μάρλει. Ο Τζαμαϊκανός Μάρλον Τζέιμς με αφορμή μια απόπειρα δολοφονίας του τραγουδιστή, δημιουργεί ένα αστυνομικό βιβλίο, που ακροβατεί ανάμεσα στο noir και την μοντέρνα αστυνομική λογοτεχνία που έκανε αγαπητή ο Πελεκάνος με την βία, την ζωή στις φτωχογειτονιές και την μουσική να αποτελούν το υπόβαθρο σε όσα διαδραματίζονται. Γρήγορος ρυθμός, δράση, μουσική και μυθοπλασία που εμπλέκει μυστικούς πράκτορες, γκάγκστερ ,πολιτικούς και ένα φάντασμα, ζωντανεύουν μια ιστορία που μυρίζει δεκαετία του 70, Τζαμάικα , μουσική ρέγκε, μαριχουάνα και κινηματογραφική πλοκή.

Συμμορίες που διεκδικούν μερίδιο από τη δράση και την εξουσία στις φτωχογειτονιές. Μια κοπέλα που έχει γνωρίσει τον τραγουδιστή και ζει με την ελπίδα να του θυμίσει τη σημασία της γνωριμίας τους. Πράκτορες της ΣΙΑ που βλέπουν το νησί σαν ένα ακόμα σταθμό. Παιχνίδια εξουσίας αναμεσα στα πολιτικά κόμματα της Τζαμάικα, με τους αρχηγούς των συμμοριών, να στρατολογούν κόσμο και να προσφέρουν ρουσφέτια. Η πινακοθήκη των συμμετεχόντων στην απόπειρα δολοφονίας του τραγουδιστή, ένας είναι και το όνομα του δεν θα αναφερθεί πουθενά επί ματαίω, αγιοποιημένου στην μυθολογία της μοντέρνας Τζαμάικα, θα σχηματιστεί μέσα από σειρά διαπλεκόμενες ιστορίες. Παιδική κακοποίηση, φυλακή ομοφυλοφιλία και ομοφοβία, ενδοοικογενειακή βία και αστικοί μύθοι το χαρμάνι με το οποίο θα χτιστεί η απόπειρα δολοφονίας του τραγουδιστή. Όπλα και επαναστάτες που περνάνε από την Κούβα και την ΣΙΑ, διεφθαρμένοι αστυνομικοί και στρατιωτικοί, μια απόπειρα δολοφονίας που θα είναι το ξεκίνημα του αργού θανάτου για τον τραγουδιστή. Απώλεια, θάνατος, φυγή, η Νέα Υόρκη και η Τζαμαϊκανή που προσπαθεί να επιβιώσει. Ο θάνατος του τραγουδιστή από κακοήθεια και πίστη στη θρησκεία που τον αφήνει στο έλεος ενός σκληρού θεού.

Οι επίδοξοι δολοφόνοι, που θα εξοντωθούν από το ίδιο σύστημα αξιών που τους όπλισε για να μην μιλήσουν. Ανηλεές κυνηγητό, σε παραγκουπόλεις, δάση αλλά και αλλαγή εξουσίας, σε μια κοινωνία που κινείται αργά και νωχελικά στους ρυθμούς της καλοκαιρινής ραστώνης, αγγίζοντας τα όπλα που αντικαθιστούν τις κιθάρες στις φτωχογειτονιές των γκέτο. Μια Τζαμάικα, που λειτουργεί σαν σκακιέρα στον ψυχρό πόλεμο, στην κόντρα Η.Π.Α, Κούβας, ανάμεσα στους τοπικούς βαρώνους, με πιόνια την παρέα των επίδοξων δολοφόνων. Ένα βιβλίο βαρύ σαν το νταμπ, που σφυροκοπά τα αυτιά με ένταση στα μικρομάγαζα του γκέτο, καθώς οι λευκοί με τις πρόθυμες κοπέλες διασκεδάζουν με πλαστική ρέγκε στα ξενοδοχεία για ξένους και ο τραγουδιστής γίνεται ιδέα, με την μουισκή του να θυμίζει τον γεφυροποιό του παρελθόντος.

Ένα βιβλίο γραμμένο πάνω στους μουσικούς ρυθμους του νησιού, με τις παύσεις, τις κορυφώσεις και τα μέρη που θα χαθείς, όπως χανονται με την σειρά τους, οι κεντρικοί ήρωες, πιόνια σε ένα μεγαλύτερο παιχνίδι.

Διαβάστε το σύντομα, πριν η ταινία που ετοιμάζεται βασισμένη στο βιβλίο, βγει στις σκοτεινές αίθουσες και καταστρέψει την μαγεία της ανάγνωσης.