«Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο και εξαφανίστηκε» Γιούνας Γιούνασον (Ψυχογιός)

«Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο και εξαφανίστηκε» Γιούνας Γιούνασον (Ψυχογιός) 

Μερικοί ήρωες αρνούνται να αναπαυθούν και με τον κόσμο σε διαρκή απειλή για την ειρήνη και την ευημερία των κατοίκων του, ο  Ἀλαν Λάρσον, ο γέροντας με την αφοπλιστική αφέλεια και την οξεία κρίση αναφορικά με πρόσωπα και χαρακτήρες επανέρχεται παρέα με τον φίλο του μικρο απατεώνα Γιούλιους Γιούνσον για να μας θυμίσουν τα βασικά που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν τη ζωή μας.

Ξεκινώντας από τη Ινδονησία και με τον γνωστό τρόπο των τυχαίων πλην απολαυστικών ανατροπών, οι δύο ηλικιωμένοι, αδιόρθωτοι αναφορικά με την σπατάλη του χρήματος αλλά με τον γηραιότερο να απολαμβάνει την χρήση ενός τάμπλετ, ξεκινούν, από λάθος να δουν και εκ παραλλήλου να σώσουν τον κόσμο. Η προσέγγιση τους στην εποχή του ιντερνέτ και των κινητών τηλεφώνων, είναι βαθιά ανθρώπινη και ανθρωπιστική . Όλα είναι χρήσιμα, όσο έχεις κάποιον να συνομιλήσεις. Ο Αλαν καυστικός με την παράνοια που το ίντερνετ απεικονίζει και μεταφέρει σε κάθε σημείο του πλανήτη στην διάρκεια της ημέρας, θα εντάξει τον μικροαπατεώνα Γιούλιους στον κόσμο της τεχνολογίας, τη πληροφορίας και της δυνατότητας να εξαπατάς εξ αποστάσεως, άθελα του πάντα. Αλλά ένα τυχαίο ταξίδι με αερόστατο, θα τους οδηγήσει στην αρχή στην Β.Κορέα και τον μεγάλο ηγέτη. Εκεί θα αποκαλυφθεί οτι ο Άλαν αν και άνω των εκατό, τα έχει τετρακόσια, θέτοντας τον εαυτό του στη υπηρεσία της ανθρωπότητας και μειώνοντας τις πιθανότητες ενός πυρηνικού πολέμου.

Η επόμενη στάση τους στις Η.Π.Α και η συνάντηση τους με τον έτερο «Πλανητάρχη» Ν.Τραμπ, θα φέρει μια πικρή γεύση στο στόμα τους, που δεν θα βελτιώσει ιδιαίτερα η βοήθεια τους προς την Καγκελάριο Μέρκελ, εκπρόσωπο της Ε.Ε στην περίπτωση τους. Η επιστροφή στη Σουηδία, θα τους βρει να διαλέγουν διαφορετικούς δρόμους, με τον Γιούλιους να ερωτεύεται μια νεαρή ύπαρξη μόλις 60 χρόνων και η ομάδα που αψηφά το χρόνο και τις κοινωνικές συμβάσεις να αναπτύσσει μέσω του διαδικτύου το καλλιτεχνικό ταλέντο της στις νεκροφόρες με σχέδια. Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, θα σχολιαστεί και θα βρει τον καλύτερο αντίπαλο της στην αφοπλιστική αθωότητα και απλότητα της παρέας και ίσως στην έλλειψη εγκεφαλικής δραστηριότητας, αφού οι ακροδεξιοί Σουηδοί, παρουσιάζονται ως άτομα με μειωμένη ικανότητα αντίληψης. Ο Γιούνασον, θα σχολιάσει μέσα από το ταξίδι των ηρώων του, τα ρατσιστικά κρούσματα βίας αλλά και την τρομολαγνεία, όπως και το μεταναστατευτικό που οδήγησε την Σουηδία να κλείσει τα σύνορα της αν και σαφέστατα προτιμά τους Μουσουλμάνους φονταμενταλιστές με τις «ηθικές» αρχές τους από τους ακροδεξιούς Σουηδούς και το δηλώνει ευθαρσώς, δείχνοντας την γνωστή «αριστερίστικη» τοποθέτηση, περί ανθρωπισμού προς το διαφορετικό, ελλείψει δικών του αρχών. Το μόνο ίσως μειονέκτημα του βιβλίου, η έντονη τοποθέτηση του υπέρ της λαθρομετανάστευσης και της βίας που αυτή φέρνει.

Παρόλα αυτά με το τελευταίο μέρος του βιβλίου να διαδραματίζεται στην Αφρικανική ήπειρο, με μυστικές υπηρεσίες και λαθρεμπόρους, να εξανίστανται με την απλότητα αλλά όχι απλοϊκότητα του Άλαν, το βιβλίο καταφέρνει με έξυπνες συγγραφικές ανατροπές να κρατήσει τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα και να διατηρήσει τον θεσμικό του χαρακτήρα σαν ένας Ο.Η.Ε της παγκόσμιας ειρήνης, μέσα από τον εξωφρενικά ήρεμο και βαθιά ανθρωπιστή Άλαν, που στην ουσία επιθυμεί να μεγιστοποιήσει το δώρο της ζωής.

Καλογραμμένο, δεν αποτελεί μια επανάληψη του πρώτου βιβλίου, εισάγοντας τις γνωριμίες με πολιτικές προσωπικότητες του 21^ου αιώνα, με έξυπνο τρόπο και παράλληλα ασκώντας έξυπνη ή αποτυχημένη ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς κριτική σε πρόσωπα και καταστάσεις που βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση και γύρω μας επηρεάζοντας άμεσα η έμμεσα της ζωή μας. Ο Γιούνασον εκτός από το εύκολο πολιτικό σχόλιο και το αποτυχημένο σχόλιο του για το μεταναστευτικό, "βλέπει" μια οξύ βλέμμα το φαινόμενο της τεχνολογίας, της πληροφορίας και πως αυτή αλλάζει την εικόνα της κοινωνίας μας. Ίσως εκεί έγκειται το σημαντικότερο σχόλιο του βιβλίου. Ένας κόσμος που βασίζεται περισσότερο στην αποστολή μηνυμάτων, παρά την πληροφορία. Μην ξεχνάμε πως η τελευταία ανακάλυψη του κεντρικού ήρωα είναι το τουίτερ και αυτό πραγματικά δεν έχει θετικό πρόσημο ,εντός και εκτός βιβλίου.

Δεν ξέρω αν ο εκατοντάχρονος θα προλάβει να έχει και τρίτη συνέχεια στις περιπέτειες του,, αλλά σίγουρα αποτελεί παράδειγμα στο πως κανείς παίρνει τα μέγιστα από τη ζωή του, ασχέτως συνθηκών, με χιούμορ και απλή κριτική σκέψη.