Σώτη Τριανταφύλλου-"Μηχανικοί καταρράκτες" (Πατάκης)

 

Η πιο Αμερικανίδα συγγραφέας της γενιάς της μεταπολίτευσης ή καλύτερα της γενιάς του ΠΑΣΟΚ, η Σώτη Τριανταφύλλου, επιστρέφει με μια νουβέλα, που φανερώνει την επιστροφή της στην φόρμα των πρώτων κλασικών έργων της, σαν το «Άλφαμπετ σίτυ» κ το «Σάββατο βράδυ, στην άκρη της πόλης».
Οι ήρωες της έχουν βγει για μια ακόμη φορά από τις ταινίες του Ρόμπερτ Άλτμαν, κινούνται με άνεση στο περιθώριο της δεκαετίας του 70, γυρίζουν την πλάτη στην Αμερική των Ρήγκαν, Μπους, κουβαλάνε το αίσθημα του δρόμου του Κέρουακ και τον ανθρωπισμό των χαρακτήρων του Κάρβερ, βουτηγμένοι σε μια Μπουκοφσκική απαρέγκλιτη χαρά για τη ζωή, με τους δικούς τους όρους.

Ένας νέος/νέα, Ο Σαλ, μια γυναίκα παγιδευμένη σε ανδρικό σώμα, παίρνει την απόφαση, μετά από χρόνια αναβολών, να προχωρήσει σε εγχείρησή αλλαγής φύλου. Από το Μεκάνικ Φαλς (Μηχανικοί καταρράκτες) του Μέιν, θα αναχωρήσει με τα λιγοστά υπάρχοντα του και το αμάξι του, σε ένα ταξίδι αποχαιρετισμού στο παρελθόν. Τηλέφωνα αναπάντητα στον εραστή του, που αρνείται τη νέα ιδιότητα που θα θελήσει, αποδεικνύοντας οτι ακόμη και στους ομοφυλόφιλους, υποβόσκει ρατσισμός, έναντι σε όσους αποφασίζουν την αλλαγή φύλου.

Στο δρόμο του θα συναντήσει έναν ανάπηρο πολέμου, τον πρώην σμηνίτη , Μπραντ, που έχει χάσει το πόδι του στο Αφγανιστάν. Θα τον πάρει μαζί του, για παρέα, αν και δεν το θέλει, απλά ο Σαλ, ακόμη δεν έχει μάθει να λέει όχι και ο Μπραντ, είναι κοντά του, για την παρέα, μέχρι το Μεξικό. Ήρεμος, ήσυχος, μοναχικός, απλός, σαν μια ανάμνηση, μιας χαμένης παιδικότητας, που έφυγε μαζί με το χαμένο μέλος του, ψάχνει έναν έρωτα που απελάθηκε πίσω στο Μεξικό.

Η πρώτη αναμέτρηση με το παρελθόν θα γίνει όταν θα συναντήσει την αδελφή του, πάντα υποστηρικτική στον αδελφό, που θα γίνει αδελφή. Με τον άντρα της, έναν ακόμα κάτοικο των Μεσοδυτικών πολιτειών, που προσπαθεί να συμβιβαστεί με τις νέες εξελίξεις και απλά αποδέχεται τον Σαλ και ας μην καταλαβαίνει. Οι αναπολήσεις των αδελφών, για την παλιά ζωή, θα ενισχύσουν περισσότερο τον δεσμό τους, πριν τον αποχωρισμό. Ιστορίες για τον γάμο του Σαλ, τα εφηβικά τους χρόνια, τα ρούχα που του δάνειζε η αδελφή του, θα απαλύνουν αλλά και θα στοιχειώσουν αυτή την επίσκεψη. Η επίσκεψη στην Θεία τους Λουίζ, θα έχει μια ακόμη σκηνή αποδόμησης, της οικογενειακής γαλήνης, καθώς η ίδια θα παραδεχτεί στον ανιψιό της, το ναυάγιο του γάμου της και την συμβατικότητα του, αμέσως μετά το πρώτο βράδυ. Στην αναχώρηση τους θα υπάρξει ένας νέος απρόσκλητος επιβάτης ο Θείος Ντον, που ξεκινά μια νέα ζωή, με ένα πορτοκαλί φουλάρι, τη διάθεση να δει το Γκραν Κάνυον και τη θάλασσα, μίας και πριν γίνει αγρότης, ήταν ναυτικός.

Η αμηχανία της παρέας που όλο αυξάνει, θα εξατμιστεί μπροστά στο μεγαλείο της φύσης και του Γκραν Κάνυον. Όσο προχωρά το ταξίδι, ο Σαλ, προχωρά σε αλλαγή της εμφάνισης του, με επιλογές πιο γυναικείες στο ντύσιμο, επιβεβαιώνοντας τις αποφάσεις του. Στο Ντένβερ όμως ο Σαλ, θα αντικρίσει την πρώην γυναίκα του και θα αντιμετωπίσει αλήθειες που απέφυγε, όχι πάντα ηθελημένα. Θα μάθει ότι είναι πατέρας, χωρίς να του επιτραπεί να αντικρίσει το παιδί του, αφού για την πρώην γυναίκα του Σκάυλαρ δεν έχει λήξει ποτέ η διεκδίκηση του Σαλ, από την νέα του φύση. Η «ανδροπαρέα» θα δει τον Ειρηνικό, με την τελευταία αποκάλυψη ότι ο Θείος Ντον ήταν ομοφυλόφιλος και οτι το Κάνσας έγινε η πατρίδα του, επειδή ήταν ο τόπος που αγαπούσε ο αγαπημένος του, που πνίγηκε σε ναυάγιο. Η αποδόμηση του Αμερικάνικου ονείρου. Ο ανδρισμός του Τζων Γουέιν και του Κλιντ Ίστγουντ, τεμαχίζεται με την χειρουργική ακρίβεια του χειρουργού΄αλλαγής φύλου, σε μικρά κομμάτια και πετάγεται στον σκουπιδοτενεκέ, της Αμερικάνικης παράδοσης, ηθικής και συμβατικότητας, όταν επικρατεί η ανάγκη να είναι ο καθένας ο εαυτός του και να αυτοπροσδιοριστεί.

Το τέλος αισιόδοξο, με τους ήρωες στο Μεξικό, τον Μπραντ, που παραδέχεται οτι έρωτας του ήταν μια τρανσεξουαλ που απελάθηκε, να συνυπάρχει με τον θείο σε μια αγροικία και την Σάλλυ, να ξεκινά μαζί τους μια νέα ζωή, γεμάτη φως από τον ήλιο του Μεξικού. Η Σωτη Τριανταφύλλου, αντιμετωπίζει το δικαίωμα της επιλογής στη διαφορετικότητα, μέσα από τρεις μικρές ιστορίες, που έχουν ως κοινό τόπο, την απώλεια του ματσο και του ανδρικού σεξισμού, για διαφορετικούς λόγους, με όχημα τον έρωτα, για το ίδιο φύλο, ανιδιοτελή και παθιασμένο, όσο και των ετεροφιλόφυλων. Χωρίς να γίνεται μελό, παρουσιάζει μια Αμερική που συνεχίζει, να τιμωρεί με το βλέμμα ή και σωματικά όπως τον Μπραντ, τον διαφορετικό, αλλά που δεν μπορεί να σταματήσει την ανθρώπινη επιθυμία, του καθενός να φτάσει στον προσωπικό του στόχο.

Βαθιά ανθρώπινη, συναισθηματική νουβέλα χωρίς φθηνούς εντυπωσιασμούς, αγγίζει ένα ευαίσθητο θέμα, μιας βαθιά συντηρητικής κοινωνίας, με πένα βουτηγμένη στο μελάνι του θάρρους. Η Τριανταφύλλου, ξανά σε φόρμα, απολαυστική, αιχμηρή και στοχευμένη.