«Ἡ τελευταία διάλεξη» - Ράντυ Πάους (Πατάκης)

«Ἡ τελευταία διάλεξη» - Ράντυ Πάους (Πατάκης)

«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μόνο το πώς θα παίξουμε την παρτίδα». 

Πόσα βιβλία μπορούν να σας συγκλονίσουν με τη μυθοπλασία τους, πολλά, πάρα πολλά. Πόσα όμως μπορούν να σας διδάξουν μέσα από την πραγματική ζωή, το θάρρος, το σθένος, τη δύναμη. Λίγα, ειδικά όταν δεν μιλάς για καταστάσεις έκτακτες, ειδικές, πολέμους καταστροφές, αλλά καθημερνές στιγμές. Ο Ράντυ Πάους ήταν καθηγητής Επιστήμης Υπολογιστών (µε ειδίκευση σε Human Computer Interaction and Design, διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος το 2006. Ακολούθησε τις συμβουλές των γιατρών του, υπέμεινε με παρρησία τις χημειοθεραπείες και στην επανεκτίμηση που πήγε όλο χαρά και ελπίδα, το 2007 του ανακοινώθηκε, ότι οι θεραπείες δεν απέδωσαν και είχε να αντιμετωπίσει το αναπόφευκτο.

Νέος σε ηλικία, διορισμένος υπεύθυνος εντός ελπιδοφόρου τμήματος, με μια υπέροχη γυναίκα, δυο μικρά παιδιά στην κορυφή του κόσμου. Είδε τον κόσμο του να γκρεμίζεται σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα. Η απελπισία , κέρδισε τον πρώτο σύντομο γύρο του συναισθηματικού αγώνα, για να νικηθεί στη συνέχεια από τον ορθολογισμό, του καθηγητή της πληροφορικής, την αγάπη του για τον κόσμο, την οικογένεια του και το δυνατό χαρακτήρα του. Σε αντίθεση με πολλούς από εμάς, εμένα σχεδόν σίγουρα, αυτός αποφάσισε, να αφήσει μια κληρονομιά στον κόσμο και στα πολύ νεαρά παιδιά του. Μια διαθήκη, παρακαταθήκη για το ποιος ήταν, πώς πολέμησε με τις αντιξοότητες και πώς θα ήθελα να συνεχίσουν οι οικείοι του να αντιμετωπίζουν τον κόσμο μετά το θάνατο του.

Η τελευταία διάλεξη είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο που παραθέτει τη διάλεξη που έδωσε στο Πανεπιστήμιο που δίδασκε, σαν απολογισμό ζωής. Μια διάλεξη τιμητική που δινόταν από ανθρώπους που είχαν θεωρηθεί επιτυχημένοι στον τομέα τους. Εκεί ανάμεσα σε συμφοιτητές και δασκάλους, μιλάει για τον ελέφαντα στο δωμάτιο τη νόσο τελικού σταδίου που τον οδηγεί στο θάνατο και όλοι κάνουν σαν να μην υπάρχει  από λύπηση, φιλανθρωπία ή αδυναμία να το διαχειριστούν. Ο .. δίνει μαθήματα ζωής καθώς εξιστορεί την πορεία του. Τον αγώνα του να διεκδικήσει τη θέση του, αλλάζοντας το χαρακτήρα του, βελτιώνοντας τα αδύνατα του σημεία, αποτυγχάνοντας αλλά προσπαθώντας.

Μιλάει με συγκινητικό τρόπο για το πως γνώρισε τη γυναίκα του, το κυνήγι της, την πολιορκία της, την αδυναμία του να επικοινωνήσει μαζί της και την τελική προσπάθεια να γίνουν ζευγάρι, σαν ένα αγώνα πίστης. Μιλάει για την οικογένεια του, τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του, πως τους επέλεγε και πως ενθάρρυνε αυτούς που έδειχναν ζήλο να βελτιωθούν και λιγότερο τους χαρισματικούς που αναπαύονταν στις ικανότητες του. Μιλάει για τα παιδικά του όνειρα και πως πραγματοποίησε τα περισσότερα από αυτά, με πολύ προσπάθεια και λίγη τύχη ή τα τροποποίησε να ταιριάζουν με τον κόσμο που συνάντησε και τις δεξιότητες που απέκτησε. Για την ζωή του σαν ένα αγώνα να πραγματώσει τα δικά του θέλω αλλά και να σταθεί αντάξιος στα θέλω των άλλων, αυτών που ο ίδια αξιολόγησε ο,τι αξίζουν της προσοχής του ή τον τίμησαν με το ενδιαφέρον και τη βοήθεια τους, ανιδιοτελώς, γιατί τον εκτίμησαν. Μας παρουσιάζει ένα αξιακό κώδικα, βασισμένο στην προσπάθεια, την τιμιότητα ,την αυτοκριτική, αλλά και την αποδοχή της ατέλειας και της αδυναμίας, του λάθους.

Όταν φτάνει στο σημείο που θα μιλήσει για τα παιδιά του, λυγίζεις με έναν πατέρα που αφήνει παρακαταθήκη στην αδελφή του, να περνά χρόνο με τα τρία παιδιά του και να τους μάθει ποιος ήταν ο πατέρας που. Ένα πατέρας που δεν θα δει ποτέ τον χορό της αποφοίτησης, δεν θα δει τα γενέθλια, τις μικρές στιγμές των παιδιών του και το γνωρίζει, ο,τι μετρά αντίστροφα ο χρόνος για αυτόν.

Ο Ράντυ Πάους, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο το 2008, σε ηλικία 47 ετών. Η  τελευταία διάλεξη του στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon υπάρχει και στο διαδίκτυο, αλλά είναι πριν και πάνω από όλα ένα δυνατό αφήγημα ενός ανθρώπου, που αποφασίζει στους τελευταίους μήνες της ζωή του, να μην αποκοπεί από τον κόσμο όσο είναι ενεργός, αλλά να μας χαρίσει ένα μάθημα ζωής. Καθημερινά σε ογκολογικά νοσοκομεία, υπάρχουν τέτοιες ιστορίες που δεν θα βρουν το δρόμο της δημοσιότητας. Για αυτό το λόγο, διαβάστε αυτό το βιβλίο  εκτιμήστε λίγο περισσότερο το δώρο της ζωής και αναλογιστείτε αν επιστρέφετε αρκετά στον κόσμο που σας περιτριγυρίζει. Ένα βιβλίο που προσωπικά εμένα μου άλλαξε αρκετά μέρος της προσωπικής μου θεώρησης των πραγμάτων.