«Ένας πύργος στη Γερμανία, Ζιγκμαρίνγκεν» Pierre Assouline (Πόλις)

«Ένας πύργος στη Γερμανία, Ζιγκμαρίνγκεν» Pierre Assouline (Πόλις)

Οι συγκρούσεις ανάμεσα στις φατρίες των Γάλλων εξόριστων , του Στρατάρχη και του πρωθυπουργού του Λαβάλ, αλλά και ο σημαίνων ρόλος άλλων εξόριστων όπως ο συγγραφέας Σελίν, δημιουργούν μια διαφορετική ατμόσφαιρα στον πύργο με το βαρύ τελετουργικό αιώνων. Ο Στάιν πιστεύει ότι τα πάντα οφείλουν να τηρούν το πρωτόκολλο ακόμα και με τους νέους «αφἐντες», γιατί τα πάντα είναι σχετικά αλλά η ποιότητα  της υπηρεσίας και ο σεβασμός στο πρωτόκολλο είναι αξίες πανανθρώπινες και διαχρονικές για αυτόν τον τελευταίο μιας σειράς υπηρετώ ν με προϊστορία ανάλογη των κυρίων τους.

Η επερχόμενη ήττα των Γερμανών, θα φέρει αλλαγές στις συμπεριφορές των Γάλλων αλλά και των Γερμανών υπηρετών. Ισορροπίες, παραλογισμοί πίστη σε μια ανύπαρκτη νίκη αλλά και φόβος μπροστά στο τέλος, όλα θα συμβιώσουν με την εμμονή του Στάιν στο πρωτόκολλο. Ενός ανθρώπου που ο πόλεμος και η ναζιστική λαίλαπα φαίνεται να μην τον αγγίζει. Συνδετικός του κρίκος με τους Γάλλους υπηρέτες, η οικονόμος του Πεταίν δεσποινίς Βόλφερμαν, τονίζει την ανθρώπινη, την γήινη πλευρά του, με τἦ Γαλλική φινέτσα της.

Σε ένα Γαλλικό θύλακα σε Γερμανικό έδαφος, όπου κυριαρχεί το εθιμοτυπικό πρωτόκολλο, ο παραλογισμός υπερβαίνει την καθημερινότητα. Σε αντίθεση με το Σαλό και τις τελευταίες μέρες του Ιταλικού φασισμού, με την διαστροφή και την σεξουαλική ασυδοσία, στο Ζιγκμαρίνγκεν, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την τυπικότητα και την τυπολατρία. Σαν άλλη αυλή του Λουδοβίκου του 14ου, οι κυβερνήσεις των  Πεταίν και Λαβάλ, οι υπουργοί που πρόσκεινται σε αυτούς, συνωμοτούν  για μια εξουσία που έχουν προ πολλού χάσει, για μια εύνοια που από κοινό που έχουν απολέσει ,αυτή του Γαλλικού λαού. Όμηροι και μαριονέτες των Γερμανών, επιβιώνουν όσο είναι χρήσιμοι και με το τέλος των ημερών τους, το μόνο που θα απομείνει είναι τα δωμάτια  γεμάτα έγγραφα δίχως σημασία.

Ο Αρχιοικονόμος Στάιν, θα δείξει την ανθρώπινη  πλευρά του, θα μιλήσει για το πάθος του, την μουσική, την αντίσταση του στο Ναζιστικό  καθεστώς, με μια κίνηση πάλι μοναδική σε σχέση με την μουσική και θα ανοιχτεί στην Γαλλίδα οικονόμο, ενώ όλα καταρρέουν. Η έλευση των Γαλλικών δυνάμεων του Ντε Γκωλ, θα επαναφέρει την «κανονικότητα» με τους νέους αφέντες, αλλά η αλήθεια θα αποδειχτεί πιο οδυνηρή, καθώς οι ρόλοι όσων συμμετείχαν στην κυβέρνηση  αλλά και στη μικρή Γαλλική παροικία του Ζιγκμαρίνγκεν, θα αποκαλυφθούν.

Σε ένα τέλος ανατρεπτικό και βαθιά ανθρώπινο, η μουσική θα επαναφέρει την τάξη στην ζωή όλων καθώς ο Στάιν δίνοντας τέλος σ το άτυπο εμπάργκο του, στο να μην τραγουδά, όσο είχαν την εξουσία οι Βάρβαροι Ναζί, θα διαλέξει έναν Γαλλικό γάμο για να ξαναθυμίσει την θεραπευτική δύναμη της μουσικής, που τόσο μίσησαν και σκύλευσαν τα απολυταρχικά καθεστώτα της δεκαετίας του 30-40 στην Ευρώπη.

Με ένα μυθιστόρημα χαρακτήρων ο  Pierre Assouline, δίχως εξάρσεις, σαν πρωτόκολλο στην υπηρεσία των πριγκίπων που τόσο πιστά υπηρέτησε ο Σταιν, στήνει μια ιστορία που βρίθει συναισθημάτων ,έντασης, αγάπης για την μουσική και λυτρωτικής πίστης στην ατομικότητα ,την πίστη στην αξιοπρέπεια και την άρνηση της βίας. Ουμανιστής στο πιο βαθύ σκοτάδι, σμιλεύει το τέλος μιας εποχής, με συνέπεια, σεβασμό και αξιοπρέπεια στον άνθρωπο, αφήνοντας τις ιδεολογίες να κριθούν από την ιστορία.