The voice and emblematic figure of legendary metal masters SAXON finally is releasing his first solo album. Was there really a need for this ? Honestly speaking YES...If Biff Byford wants to release solo work, we are more than happy to listen to it. One f the most honest, down to the ground and direct musicians of or genre earns respect when he expresses himself in the most musical eloquent way. For those who may not have listened to him...are you really in to metal music...Biff was and is always a metal fan in heart. His solo album, is simply metal. No novice elements, no trends...nothing...Just old good heavy metal as it was meant to be from the start of the NWOBHM in the early 80s till today. Some songs may remind a little bit more of his day time work, like "The school of hard knocks" with a touch of "The power and the glory", others may be a bit more bombastic like :The pit and the Pendulum". But at the end of the listening its all about meta. Even his cover of 'Scarborough Fair" and the dedicated to his wife "Me and you" are fit so easily in to a great traditional metal album. Nothing new, nothing really innovative just metal guitar riffs over heavy drumming and the voice of a man who lives and breathes metal, to our ears.Crack a beer and get ready, Biff is here to tear down the walls.
« Σ ένα μικρό χωριό στην έρημο Ατακάμα της
Χιλής, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι δουλεύουν στα ορυχεία του νίτρου, ένα
χαρισματικό κορίτσι αποκτά απρόσμενα το ρόλο της αφηγήτριας ταινιών. Οι
άνθρωποι προτιμούν να ακούν εκείνη να αφηγείται και να ζωντανεύει μπροστά τους
τις ταινίες παρά να τις βλέπουν στο σινεμά του οικισμού, και στριμώχνονται στο
σπίτι της για να παρακολουθήσουν τις αυτοσχέδιες παραστάσεις της. Μέσα από την
πορεία της μικρής αφηγήτριας, μεταφερόμαστε στο άνυδρο τοπίο της πάμπας, όπου η
ζωή είναι σκληρή και απογυμνωμένη από κάθε κίνητρο να τη ζήσεις.»
Μια οικογένεια, μέλος της κοινότητας των εργατών στα ορυχεία του νίτρου, επιλέγει την κόρη της να
πηγαίνει στον κινηματογράφο για να παρακολουθεί τις ταινίες και να τις
μεταφέρει στην υπόλοιπη οικογένεια. Η εσωτερική σύγκρουση για την επιλογή του καλύτερου
αφηγητή ταινιών , θα αναδείξει ταλέντα αλλά και φόβους. Αυτό που στον μέσο δυτικό φαίνεται σαν επιλογή του Σαββατόβραδου, στην απομακρυσμένη κοινότητα, αποτελεί τίτλο τιμής και δικαίωμα που κερδίζεται. Στα ορυχεία η ζωή είναι
δύσκολη, ο τοκογλύφος του μικρού οικισμού, στην ουσία ελέγχει τους πάντες και η
αφήγηση των ταινιών είναι ο δρόμος για την ανεξαρτησία της αφηγήτριας αλλά και
ο δρόμος για την έστω και μικρή διαφυγή όσων ακούν. Η ταλαντούχα νεαρή θα κάνει
την αφήγηση επάγγελμα. Θα μεταφέρει τη μαγεία μέσα από τα μάτια της και την ματιά της. Θα ανασυνθέσει,
προσθέσει ,αφαιρέσει , θα δημιουργήσει. Το μικρό σαλόνι, θα γίνει ένας νέος
κινηματογράφος, ενώ θα έχει και κατ οίκον επισκέψεις, για να μεταφέρει με τον δικό της τροπο, τις ταινίες που παίζει ο συνοικιακός κινηματογράφος. Το οικογενειακό δράμα που
παίζεται παράλληλα με το δράμα και την κωμωδία στην λευκή οθόνη του κινηματογράφου,
ο ανάπηρος πατέρας, η μητέρα που έφυγε, εγκαταλείποντας της οικογένεια , η ανεργία, όλα θα στομώσουν την μικρή αφηγήτρια, αλλά τίποτα όσο η επαφή της, με τον τοκογλύφο και τις διαθέσεις του,
να έχει τα πάντα στην κατοχή του.
Όπως σε κάθε κοινωνία, η τεχνολογία αλλάζει το περιβάλλον, την εικόνα, τους ανθρώπους. Η έλευση της τηλεόρασης θα κάνει
την αφηγήτρια ένα πρόσωπο δίχως ιδιότητες, που θα επιζήσει χάρη στην φιλανθρωπία
του Γιάνκη διευθυντή του ορυχείου, που θα διεκδικήσει και αυτός το κομμάτι του, από την αφηγήτρια, στερώντας την κάθε από οδό διαφυγής πέραν του ονείρου, να αφηγείται στον κάθε ενδιαφερόμενο
ταινίες. Το τέλος βαθιά λυρικό. Θα φέρει στο νου, ταινίες γουέστερν με τα χωριά φάντασμα αλλά ταυτόχρονα, θα μας θυμίσει καθώς διαβάζουμε από την οθόνη μας, την αξία της ανθρώπινης επαφής. Ποσό σημαντικό και διαφορετικό είναι να μεσολαβεί ο άνθρωπος, σε πείσμα των καιρών, που τον απαξιώνουν, μέχρι να τον χρειαστούν.
Βαθιά λυρικό όσο και δραματικό το βιβλίο, θα μπορούσε
να χαρακτηριστεί μελό, αν δεν περιείχε την ίδια ψυχή που έδωσε και τα ποιήματα
του Νερούδα και έκανε τις Άνδεις τόπο προορισμού και προσκυνήματος για πολλούς από εμάς. Ανισότητα, εκμετάλλευση,
οικογενειακή βία, διαλυμένα όνειρα, σκληρή δουλειά, όλα αυτά γίνονται η βάση
για την αφηγήτρια, να τα ζυμώσει με την πραγματική ταινία μαζί με την ελπίδα, την φαντασία, την επικοινωνία
και να δώσει ένα κόσμο που ακόμη και όταν η τεχνολογία τον οδηγεί στη
εξατομίκευση και απομόνωση, κάποιοι ρομαντικοί σαν και αυτή επιμένουν στη επικοινωνία,
το βλέμμα, την εικόνα. Μια ιστορία που τελικά μιλά σε προσωπικό όσο και συλλογικό
επίπεδο με απλά λόγια, χαμηλούς τόνους, αλλά υψηλά μηνύματα.
Θα διαβαστεί σε μια μέρα, θα εντυπωθεί για χρόνια.
Εκεί που ο άνθρωπος χάνει και ξαναβρίσκει τον άνθρωπο, στην γη, με τα άλατα και
τη σκόνη, μακριά από καλώδια, κεραίες και «εκπολιτισμό». Εκεί που μετρά το
συναίσθημα και η επικοινωνία.
The voice of CINDERELLA is back with his second solo/band album. A real strange, dark in places album, with songs full of emotional burden like “Rise". This album is US hard rock with a modern twist and it really makes you want to listen to it more and more. A real grower, hits all the right chords, but in the same time blink an eye to the glory days of the past. The voice is the one thing that drives the songs, as always. Keifer despite the health issues of the past, is in good shape. Listening to songs like “All amped up", "Waiting on the demons" and instantly you know the flame of the magic of the late 80s is still here, a bit polished, a bit slow down but it is here. A hard rock album for the followers who grew older along with their idols, just makes you wanna spin it on the non existing record player one more time, instead you push the repeat on the music players touch screen.
Canadian masters of AOR and melodic rock return with a brand new album, their number 15. In these gloomy days of the pandemic, songs like "Change the world' are here to remind us ,the healing power of the music, what an uplifting tune can do. This is a classic HAREM SCAREM album, full of melodies, catchy as CoronaVirus in a crowded room. For less than an hour i was stuck, shaking my head, stomping my foot, singing along. If you were not in the glory days of the guys, imagine ECLIPSE with a more polished sound and songs that have the best of bands like TOTΟ, BOSTON, FOREIGNER all blended through the creative filter of HM. A monster album that is catchy and unforgettable as most of their work is. In a world who suffers,this album need to be on constant airplay.
«Δεν μπορούμε
να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μόνο το πώς θα παίξουμε την
παρτίδα».
Πόσα βιβλία μπορούν να σας συγκλονίσουν με τη μυθοπλασία
τους, πολλά, πάρα πολλά. Πόσα όμως μπορούν να σας διδάξουν μέσα από την
πραγματική ζωή, το θάρρος, το σθένος, τη δύναμη. Λίγα, ειδικά όταν δεν μιλάς
για καταστάσεις έκτακτες, ειδικές, πολέμους καταστροφές, αλλά καθημερνές στιγμές.
Ο Ράντυ Πάους ήταν καθηγητής Επιστήμης Υπολογιστών (µε ειδίκευση σε Human Computer
Interaction and Design, διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος το 2006. Ακολούθησε
τις συμβουλές των γιατρών του, υπέμεινε με παρρησία τις χημειοθεραπείες και
στην επανεκτίμηση που πήγε όλο χαρά και ελπίδα, το 2007 του ανακοινώθηκε, ότι
οι θεραπείες δεν απέδωσαν και είχε να αντιμετωπίσει το αναπόφευκτο.
Νέος σε ηλικία, διορισμένος υπεύθυνος εντός ελπιδοφόρου
τμήματος, με μια υπέροχη γυναίκα, δυο μικρά παιδιά στην κορυφή του κόσμου. Είδε
τον κόσμο του να γκρεμίζεται σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα. Η απελπισία ,
κέρδισε τον πρώτο σύντομο γύρο του συναισθηματικού αγώνα, για να νικηθεί στη συνέχεια
από τον ορθολογισμό, του καθηγητή της πληροφορικής, την αγάπη του για τον κόσμο,
την οικογένεια του και το δυνατό χαρακτήρα του. Σε αντίθεση με πολλούς από εμάς,
εμένα σχεδόν σίγουρα, αυτός αποφάσισε, να αφήσει μια κληρονομιά στον κόσμο και
στα πολύ νεαρά παιδιά του. Μια διαθήκη, παρακαταθήκη για το ποιος ήταν, πώς
πολέμησε με τις αντιξοότητες και πώς θα ήθελα να συνεχίσουν οι οικείοι του να αντιμετωπίζουν
τον κόσμο μετά το θάνατο του.
Η τελευταία διάλεξη είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο
που παραθέτει τη διάλεξη που έδωσε στο Πανεπιστήμιο που δίδασκε, σαν απολογισμό
ζωής. Μια διάλεξη τιμητική που δινόταν από ανθρώπους που είχαν θεωρηθεί
επιτυχημένοι στον τομέα τους. Εκεί ανάμεσα σε συμφοιτητές και δασκάλους, μιλάει
για τον ελέφαντα στο δωμάτιο τη νόσο τελικού σταδίου που τον οδηγεί στο θάνατο
και όλοι κάνουν σαν να μην υπάρχειαπό λύπηση,
φιλανθρωπία ή αδυναμία να το διαχειριστούν. Ο .. δίνει μαθήματα ζωής καθώς εξιστορεί
την πορεία του. Τον αγώνα του να διεκδικήσει τη θέση του, αλλάζοντας το χαρακτήρα
του, βελτιώνοντας τα αδύνατα του σημεία, αποτυγχάνοντας αλλά προσπαθώντας.
Μιλάει με συγκινητικό τρόπο για το πως γνώρισε
τη γυναίκα του, το κυνήγι της, την πολιορκία της, την αδυναμία του να επικοινωνήσει
μαζί της και την τελική προσπάθεια να γίνουν ζευγάρι, σαν ένα αγώνα πίστης.
Μιλάει για την οικογένεια του, τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του, πως τους επέλεγε
και πως ενθάρρυνε αυτούς που έδειχναν ζήλο να βελτιωθούν και λιγότερο τους χαρισματικούς
που αναπαύονταν στις ικανότητες του. Μιλάει για τα παιδικά του όνειρα και πως
πραγματοποίησε τα περισσότερα από αυτά, με πολύ προσπάθεια και λίγη τύχη ή τα
τροποποίησε να ταιριάζουν με τον κόσμο που συνάντησε και τις δεξιότητες που
απέκτησε. Για την ζωή του σαν ένα αγώνα να πραγματώσει τα δικά του θέλω αλλά
και να σταθεί αντάξιος στα θέλω των άλλων, αυτών που ο ίδια αξιολόγησε ο,τι
αξίζουν της προσοχής του ή τον τίμησαν με το ενδιαφέρον και τη βοήθεια τους,
ανιδιοτελώς, γιατί τον εκτίμησαν. Μας παρουσιάζει ένα αξιακό κώδικα, βασισμένο
στην προσπάθεια, την τιμιότητα ,την αυτοκριτική, αλλά και την αποδοχή της
ατέλειας και της αδυναμίας, του λάθους.
Όταν φτάνει στο σημείο που θα μιλήσει για τα
παιδιά του, λυγίζεις με έναν πατέρα που αφήνει παρακαταθήκη στην αδελφή του, να
περνά χρόνο με τα τρία παιδιά του και να τους μάθει ποιος ήταν ο πατέρας που.
Ένα πατέρας που δεν θα δει ποτέ τον χορό της αποφοίτησης, δεν θα δει τα
γενέθλια, τις μικρές στιγμές των παιδιών του και το γνωρίζει, ο,τι μετρά
αντίστροφα ο χρόνος για αυτόν.
Ο Ράντυ Πάους, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο το
2008, σε ηλικία 47 ετών. Η τελευταία διάλεξη
του στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon υπάρχει και στο διαδίκτυο, αλλά είναι πριν
και πάνω από όλα ένα δυνατό αφήγημα ενός ανθρώπου, που αποφασίζει στους
τελευταίους μήνες της ζωή του, να μην αποκοπεί από τον κόσμο όσο είναι ενεργός,
αλλά να μας χαρίσει ένα μάθημα ζωής. Καθημερινά σε ογκολογικά νοσοκομεία, υπάρχουν
τέτοιες ιστορίες που δεν θα βρουν το δρόμο της δημοσιότητας. Για αυτό το λόγο,
διαβάστε αυτό το βιβλίοεκτιμήστε λίγο
περισσότερο το δώρο της ζωής και αναλογιστείτε αν επιστρέφετε αρκετά στον κόσμο
που σας περιτριγυρίζει. Ένα βιβλίο που προσωπικά εμένα μου άλλαξε αρκετά μέρος
της προσωπικής μου θεώρησης των πραγμάτων.
This is one of the biggest surprises of 2019, for me. A band that i consider, capable for some good, old style melodic heavy rock, hit back with an album full of fresh ideas and an excellent combination of female (Giorgia Colleluori) and male vocals. SINNER was always a good band, but mostly (my personal opinion) on the average side. This time, i apologize for my disbelief, as they produce a high energy heavy rock album, where the more modern female led vocal songs (with echoes of Doro, ZED YAGO) meet the most heavy rock moments in an prolific alignment. THIN LIZZY, are the guest of honor, regarding inspiration and in songs like “What went wrong” with guest vocalist Ricky Warwick (BLACK STAR RIDERS), SINNER pay a more than honorable tribute. A real blast, never especially innovative, but catchy and refreshing in the vein of modern heavy rock and euro power metal. Enjoyable and out of the box approach from a band, i haven't thought they still had it. To conclude, Giorgia is the real star of the album as she takes the more soulful hard rock songs to the next level with her passionate performance.
Angry Anderson ,the voice and spirit in the latest years of Aussie rock n roll legends ROSE TATTOO has decided to enlist some new comers,although seasoned musicians in the Australian rock scene and re record some of the bands most iconic songs, their first studio album actually . Along with them we have three bonuses, a song form the early days never before released "Snow queen", "Sweet love" and the more lay down and sensitive,yet still never surfaced the light of day before "Rosetta". So what the hell, do we need another microwave oven served Rose Tattoo album, i hear some of you asking with venomous feelings...
We damn well need this album We needed to hear in our days of plastic music and confusion, some well played rock n roll boogie with fine slide guitar and the Aussie Elvis high on the tide...His band mates died form prostate cancer, but he keep up the tradition of heartbreaking, jawbreaking songs about outlaws, losers and forgotten white collar workers, people on the dole, people who are working their hands to the bone every day, to have a drink and listen to some good rock n roll every Friday night before they go back home to their families for an even harder weekend as fathers, husbands and all time losers.
Outlaws" is one of the most decent releases, that tries something difficult and easy at the same time, to make younger you tube rockers discover the band that along with COLD CHISEL should be big and outside Australia. Even if they don t make it again, with this album they pay a tribute to their fallen comrades and bring smile to people like me at the other end of the globe. Thank you for all the music and the memories Mr.Anderson and co, albums like this keep us from falling when our world is crashing down.Thank you so much.
