Rome- Parlez- vous Hate

Jerom Reuter continues his personal fight in Europe going downhill. His music is this mesmerizing mix of folk, new wave, dark wave and rock. Avant garde and traditional at the same time he places us in the misty world of the modern political correct Europe and at the same time he flies the flag of neo romanticism and returns to the Pan European roots. From the Springsteen tribute at "Born in the E.U" to the laments of "Toll in the Great Death" and "You owe me a whole world", Justin Sullivan is near as is Ian Anderson in this beautiful piece of musical work. "Blood for all" keeps the melancholy and the melody floating in the heart of this album. 

Dark wave, folk, neo rock, terms unable to clearly describe an album equally folk as prog/psychedelic and traditional, pan European pop. A trip through the small country roads that lead to the heart of the dark forests in central Europe and far more.Rome is a musical project that is based on simple forms and strong emotions speaks to the heart and then to the musical sensibility of the listener. Because it is so imminent with the acoustic guitars and the simple orchestrations is immense to touch the primal instincts and start the dances around the old trees. 

Decide on your own if you speak hate, the language of the Old ones.

8

Holy Monitor - "The Sky Is Falling Down"

 

Song of the Week

 

The Sky Is Falling Down · Holy Monitor

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

 

 Taken from the album "Southern Lights" 

 Facebook: https://www.facebook.com/holymonitor​ 

Bandcamp: https://holymonitor.bandcamp.com​ 

Physical album is available through Blackspin Records. 300 limited edition copies on high quality 180gr red/white swirl vinyl: https://www.blackspin.gr/psychedelic/...​

 

«Μικρός Αρχηγός- 2 Σούπερ Περιπέτειες Τόμος 1» Βαγγέλης Γεωργάκης, Κωσταντίνος Ραμπατζής (Oasis)
 

Η επιστροφή του Μικρού Αρχηγού από τις εκδόσεις Oasis, σηματοδοτείται από την έγκριση και συμμέτοχή του σκιτσογράφου και εκ των ιδρυτών Κωσταντίνου Ραμπατζή και την ανανεωτική , όσο και οπαδική ματιά του συγγραφέα Βαγγέλη Γεωργάκη. Στο τέλος του πρώτου τόμου, υπάρχει μια εκτεταμένη περιγραφή της επαφής του Γεωργάκη με τον Ραμπατζή και την υπόλοιπη ομάδα του αρχικού περιοδικού. Ο Γεωργάκης με αξιόλογη προσωπική συγγραφική πορεία αποφάσισε να δώσει στην εποχή μας, την θρυλική τετράδα, ωθούμενος από την βαθύτερη ανάγκη ,της πυξίδας που αποτέλεσαν για τον ίδιο ο Θρυλικός Τζιμ Άνταμς και η παρέα του σε ένα κόσμο κινδύνων και ανομίας. Δύο ιστορίες , μια καινούργια δια χειρός Βαγγέλη Γεωργάκη και μια παλιότερη, στο γνωστό ύφος μυστηρίου, γουέστερν , λαϊκής λογοτεχνίας και παρωχημένων στον άνομο κόσμο της σημερινής Δυτικής κοινωνίας, αξιών του παλιού Γουέστ. Η πρώτη ιστορία με τίτλο  «Το μυστικό του νεκρού» είναι πιο «μοντέρνα, περισσότερο νουάρ και μυστηρίου. Η δεύτερη «Το άλλο πρόσωπο του δολοφόνου» περισσότερο προσανατολισμένη στα κλασικά γουέστερν των 60ς, με όλα τα στερεότυπα, αποίκους, καλούς και κακούς Ινδιάνους, ρατσισμό, εξουσία πέραν του νόμου από τον τυπικό μεγαλοκτηματία αλλά και τη μοναδική προσέγγιση του Τζιμ Ανταμς, με την προσήλωση του στο νόμο αλλά και στο Θεό, απόρροια της Ελληνικής καταγωγής του. Υπέρμαχος της ισότητας και του νόμου, καυτηριάζει την Άγρια Δύση των φυλετικών διακρίσεων αλλά ισορροπεί ταυτόχρονα στην αλήθεια των κοινωνικών συνθηκών της Αγρίας Δύσης.

Ο πρώτος σκληρόδετος τόμος του Μικρού Αρχηγού, συνοδεύεται με ένα πανέξυπνο και διασκεδαστικό κόμικ, με ήρωα τον Πεπίτο , με τίτλο «Ένα φαρμακείο στο Φαρ Γουέστ». Με όμορφο απλό σχέδιο και έξυπνο κείμενο, βασισμένο εν μέρει σε πραγματικά ιστορικά περιστατικά για γνωστό Αμερικανικό αναψυκτικό.

Η ανάγνωση του Μικρού αρχηγού, είναι από μόνη της μια εμπειρία, όπως όταν ανοίγεις το κουτί με τα παλιά παιχνίδια σου. Μια ανάσα παρελθόντος που σε γεμίζει χαμόγελα, αναμνήσεις και σε ταξιδεύει σε εποχές προ διαδικτύου και πολιτικής ορθότητα, όταν ο λόγος του άντρα μετρούσε περισσότερο και από το πιστόλι του. Για όλους εμάς που ακόμη λατρεύουμε τα γουέστερν του Τζων Χιούστον και του Σερτζιο Λεόνε και υπακούμε σε νόμους άγραφους ηθικής, λατρεύουμε το τυπωμένο χαρτί και ταυτιζόμαστε με τη θρυλική τετράδα, στο μελάνι και τα σχέδια του Ραμπατζή, που αργότερα αναγνωρίσαμε σε εξώφυλλα δίσκων σαν επιρροή, ο Μικρός Αρχηγός στην νέα του μορφή από τις εκδόσεις Oasis αποτελεί ένα ταξίδι στο χθές με όχημα του σήμερα, μια χρονομηχανή στην χαμένη αθωότητα μας, τότε που όλα φάνταζαν να λύνονται με γνώμονα το καλό και την ανδρεία.

Αν είστε φίλοι της λαϊκής γουέστερν λογοτεχνίας ή θέλετε να γνωρίστε τα περίφημά 60ς/70ς/80ς με έναν αυθεντικό τρόπο, όπως και την αντίστοιχη λαϊκή λογοτεχνία που ακόμη αναζητούμε σε πρακτορεία τύπου και παλιά βιβλιοπωλεία ο Μικρός Αρχηγός είναι εδώ για να σας ταξιδέψει και συναρπάσει.

PASSENGERS IN PANIC-"Passengers in panic"

Progressive metal in Greece is becoming one of the most successful and representing genres of metal music in the 21st century from NEED to HAIL SPIRIT NOIR, VOI and now PASSENGERS IN PANIC and SLTheory the scene is flourishing. In this particular case the band besides the breathtaking name (suitable for every Titanic passenger) has these ingesting amalgam of folk elements and modern progressive /metal. What about FATES WARNING join KING CRIMSON in a Greek folk music traditional feast. 

Female vocals, complex time changes and Greek folk elements fused in PIP music. The origins of bands like APHRODITE'S CHILD, SOCRATES and MOUSIKES TAXIARXIES are equally represented with METALLICA, DREAM THEATER and KING CRIMSON. Kally Voo the voice behind the songs has a certain distinctive voice. In the most heavy parts the band reminds me somehow of the early THE GATHERING but the use of "traditional' musical instruments such as lute, violin, flute give the band the more "pagan" sound that is similar in all Balkans and central europe soundscapes until the early 1900s, in the traditional songs. 

 

 

"Gang of stares" is a fine example fo the album, while their cover of the tradional song "Tsampasin" of the Pontic Greeks who lived mostly at the Black sea, in the region of Pontus until the Turkish initiated  genocide from 1915-1922 , gives goose bumps to all of us who know a bit of history. The band, a collective of musicians around the initial quartet hard core dare to touch major issues at 'Leap of faith" as the rape and murder of young Eleni Topaloudi, a sex based violent crime that reveal  some of the major issues of the amoralism in the Greek society and especially younger people and other victims in Somalia, Pakistan women murdered similarly because of their genre . From HAGGARD to METALLICA and all in between PIP come with an impressive debut full of tradition and metal passion and they deliver with no mercy songs who claim your attention and deserve it.

7,5

 

 

Christopher Shayne-"Ten high"

Southern rock can lose itself in today's formulas that are mostly based on standard, worn off ingredients , lacking imagination and built on old sounds refurbished. Christopher Shayne on the other hand knows his craft well. Straight out of Phoenix comes to Southern rock genre, as fresh air in the Arizona desert.

This ep is exactly spot on the ingredients, the amount and the time to cook his Southern recipe. A few good measures of honky tonk rock n roll in "Ten high", some 60s British rock (FACES, SMALL FACES, HUMBLE PIE), the ZZ TOP, Texas groove "Pour the bottle', the laid back feeling of ALLMAN BROTHERS and the FM friendly , country spiced sound of the contemporary rivals CADILLAC THREE, BLACKBERRY SMOKE,Markus King, Robert Jon & the wreck in songs like "Any given Sunday". Hard rock and Southern fusion at "Give a damn". His voice got the power, the vibe, the swing and the groove to make a decent song sound like a great one. 

 

If you drink your bourbon straight, wear your boots inside your old worn blue jeans and like your music loud , proud and with a touch of heartbreaking melodies, Shayne knows how to deliver more than decent songs and light up the night.

A honest Southern rock n roll album for the rednecks at heart and more.

 

7,5

The Offspring - Let The Bad Times Roll

 

Song of the Week

 

The Offspring - Let The Bad Times Roll (Official Lyric Video)

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

 

 Their tenth studio album 'Let The Bad Times Roll' will be available everywhere on April 16, 2021

“Dead rockers society”- Παναγιώτης Παπαιωάννου (Δίαυλος)

 

Αυτό το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου χάρη στον Φίλιππο Κατσικάρη, φίλο και συνοδοιπόρο στη μουσική. Το συγγραφέα του δεν το γνωρίζω προσωπικά αν και διαβάζοντας κομμάτια του βιβλίου, βλέπω ότι έχουμε διασταυρωθεί σε συναυλιακους χώρους και έχουμε αποτυπώσει την ιστορία διαφορετικά. Ο Παναγιώτης Παπαιωάννου, μάχιμος δικηγόρος δεν μας παρουσιάζει ακόμη μια ανάλυση της νομικής τέχνης (το επιστήμη δεν μπορεί να έχει θέση στις θεωρητικές κατευθύνσεις αλλά τη δική του ανάγνωση στην ροκ ιστορία. Ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό του  βιβλίου το καθιστά μοναδικό για την ως τώρα Ελληνική ροκ βιβλιογραφία. Ο ΠΠ αποφάσισε να αναφερθεί σε ροκ μορφές/ήρωες/καταραμένους που διαμορφώνουν την ροκ «ιδεολογία» και τρόπο ζωής ακόμη και τώρα χρόνια μετά το θάνατο τους. Σε ένα πραγματικά χορταστικό βιβλίο 415 σελίδων ξετυλίγει αναλυτικότερα ή επιγραμματικότερα τη ζωή ή κάποιες σημαντικές στιγμές 29 χαρακτήρων που με τον τρόπο τους σηματοδότησαν την ροκ μουσική και κουλτούρα ή αντικουλτούρα κύρια από το τέλος των 60ς ως σήμερα.

Μιας και είναι ένα βιβλίο για τη μουσική, θα το παρουσιάσω αναλόγως, όπως παρουσιάζω χρόνια τώρα τις δουλείες καλλιτεχνών. Ο ΠΠ έχει κάνει μια πολύ καλή δουλειά στην έρευνα για τους ήρωες του. Επίσης έχει επιλέγει να παρουσιάσει συγκεκριμένα άτομα, που το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι είναι νεκροί. Ξέρει να εκπλήσσει τον αναγνώστη όταν έχει παρουσίες όπως του Sam Kinison, John Belushi, Mike Hutchence κωμικούς και ποπ ροκ καλλιτέχνες αλλά και μορφές λιγότερο προβεβλημένες βλπ Felix Papparaldi (MOUNTAIN), Roy Buchanan. Στο κομμάτι της έρευνας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, ενώ η παρουσίαση της βιβλιογραφίας αποτυπώνει την προσπάθεια του το έργο να σταθεί με επιστημονικά κριτήρια και όχι έωλες αναφορές και μόνο προσωπικές εμπειρίες. Σαν αποτέλεσμα λοιπόν θα κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη για δύο λόγους. Καλύπτει καλλιτέχνες που εδώ και χρόνια μόνο ξένα κυρίως Αγγλικά και Αμερικάνικα περιοδικά αναφέρουν την ζωή τους , πιο ολοκληρωμένα σε αφιερώματα και ενισχύει την δυνατότητα πρόσβασης σε όποιον ασχολείται σχετικά επιφανειακά με την ροκ μουσική και δεν έχει τον χρόνο να έρθει σε επαφή μαζί τους μέσω των βιογραφιών κυρίως, που πλέον κυκλοφορούν άφθονες. Επίσης επικεντρώνεται σε μουσικούς που έχουν επηρεάσει την ροκ κουλτούρα, θέλοντας να δώσει το στίγμα τους σε μια κατάσταση μετα θάνατον, που παραμένει, την επιρροή τους στο νεολαιίστικο και όχι μόνο κίνημα, με την μουσική αλλά και τη στάση ζωής τους. Αυτό το σημείο του βιβλίου επιτυγχάνεται πλήρως και χωρίς πολιτικολογίες και άσκοπη επαναστατικότητά σε μεγάλο βαθμό αποτελεί ένα πολύ καλό ανάγνωσμα για τον  15αρη του σήμερα αλλά και τον σαραντάρη που θεωρεί ότι τα  playlist  των Rock και Red  είναι ροκ σταθμοί και μουσική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αναμασήματος Rory Gallagher με τα πέντε τραγούδια του που θα ακούσουν από το ραδιόφωνο από ένα εκπληκτικά μεγάλο και πλούσιο δισκογραφικό παρελθόν. Επίσης στα συν του βιβλίου, η εναλλαγή μεταξύ προσωπικών εμπειριών, πώς ήρθε σε επαφή με τον καλλιτέχνη, πως ο ίδιος διεύρυνε τα ακούσματα του, ξεκινώντας από την Κόρινθο και φτάνοντας φοιτητής στην Αθήνα, με πρώτα ακούσματα το hard rock, heavy metal και διευρύνοντας τα. Παρουσιάζει μια σκηνή και μια κατάσταση, που αποτελεί το έναυσμα για τους περισσότερους από εμάς να αναπτύξουμε το μουσικό αισθητήριο μας. Η προσωπική πινελιά, βοηθά να γίνει πιο εύπεπτο το αντικείμενο στον μέσο αναγνώστη.

Το βιβλίο όμως έχει και μερικά σημαντικά μειονεκτήματα. Η προσωπική ματιά, μιας και είμαστε κοντά στην ηλικία είναι bias, με θέματα. Η metal κοινότητα στην Ελλάδα που αναπτύχθηκε στα 80ς ως συνέχεια των ροκάδων της μεταπολίτευσης αποτέλεσε κλειστό κύκλωμα, αλλά φανατικά μουσικόφιλο, που άλλαξε περίπου στις αρχές των 90ς με τα Rock City,Happening  και την επαφή με τα ξένα μουσικά περιοδικά. Τότε ο μουσικόφιλος μεταλάς ήρθε σε επαφή με το punk, blues, southern ,fusion, jazz ενώ ο συνήθως «κολλημένος» με άρνηση και για τα βασικά Αγγλικά , παρέμεινε στην αγιοποίηση του metal και των μουσικών του, περιχαρακωμένος στα στενά πλαίσια του ιδιώματος. To εισαγωγικό σημείωμα του Θ.Μανίκα περιγράφει την μουσική σκηνή με το γνωστό ύφος των «ενναλακτικών» που με τις παρωπίδες τους σνόμπαραν το metal, αλλά τους άρεσαν οι MOTOREHAD μιλώντας για αυτούς ως rock n roll  σχήμα. Σε ένα βιβλίο ενός έστω και πρώην (?)metal οπαδού, με αγάπη στο ιδίωμα, τέτοια εισαγωγικά σημειώματα, προσβάλλουν την συλλογική μνήμη όλων εμάς που υποστήκαμε τον κοινωνικό αφορισμό της εναλλακτικής και σαφέστατά πιο mainstream ροκ σκηνής στην Ελλάδα, αλλά παραμείναμε ανοικτόμυαλοι, χωρίς αναγκαστικά να αποδεχτούμε οιτ υπάρχει καλύτερο η χειρότερο είδος ροκ μουσικής ή γενικά μουσικής γενικότερα. Το Ρόδον που πολύ ωραία αναφέρει ο ΠΠ στις συναυλίες των MOTOREHAD k RAMONES στηρίχθηκε επι το πλείστων στις metal  συναυλίες και όχι στο άνευρο κοινό της εναλλακτικής σκηνές με τον γνωστό και αναίτιο εστετισμό. Ο ΠΠ δεν έχει προσωπική γνωριμία με τους καλλιτέχνες που παρουσιάζει και αυτό είναι προς όφελος του αναγνώστη, μιας και κάνει μια προσέγγιση ως ερευνητής και ακροατής. Το μειονέκτημα είναι ότι ως ακροατής έχει προσωπικές επιλογές για περιόδους που του ταιριάζουν και πχ στον Gary Moore  είναι προκατειλημμένος. Η περίοδος των blues και μετά στην Ελλαδα ήταν μια αποτυχία και αργότερα παγκόσμια. Ο ίδιος ο μουσικός δεν ήθελε πια να παίζει hard rock και αυτό περιγράφεται ήπια, για να μην «χαλάσει» η εικόνα του, ενώ η περιγραφή της Ελληνικής συναυλίας του, εμπεριέχει το προσωπικό στοιχείο που αλλοιώνει την αλήθεια του κουρασμένου μουσικού που έχει αποκοπεί από το κοινό του παίζοντας αυτό που ο ίδιος θέλει σε ένα κοινό που έχει μείνει  στο “We want moore”. Αντίστοιχα με τους MOTORHEAD ιστορικές ανακρίβειες για ΜΑΤ και οπαδούς ή στη συναυλία των RAMONES που δεν περιγράφεται το μισοάδειο ΡΟΔΟΝ και το «ξύλο» στις πρώτες σειρές ως έχει ,αλλά και οι αναφορές στους φοιτητές της φαρμακευτικής Αθηνών που είναι ωραίες, αλλά επειδή ήμασταν μετρημένοι στα δάχτυλα ποιοι ακούγαμε ροκ και hard rock , παρατσούκλια στην σχολή δεν είχαν θέση. Τέλος η προσωπική εμπειρία με τον μεγαλύτερο φίλο που ακούει metal και τον μυεί , είναι μια ωραία εικόνα μιας εποχής που καταρρίφθηκε από τα περιοδικά και το ραδιόφωνο καθώς και την μουσική ευρυμάθεια και αγγίζει λίγο γραφικές απεικονίσεις, μιας μειονότητας μεταλλάδων. 

Από την άλλη η προσωπική άποψη για την γνωριμία με τον Cocker , τους blues brothers  το πώς ήρθε σε επαφή δίνει άλλο χρώμα. Κουραστική είναι επίσης η εμμονή του στις κασέτες και την άρνηση του να μπει στην αγορά cd. Προσωπικές επιλογές και εμμονές που από ένα σημείο και μετά μειώνουν την αξία του κειμένου, οι πηγές είναι πηγές. Το άλλο μεγάλο μειονέκτημα, είναι ότι υπάρχουν γλωσσικά λάθη, που σε κείμενο δικηγόρου εκπλήσσουν και ακόμη περισσότερο φανερώνουν ότι μπορούσε να γίνει λίγο καλύτερη επιμέλειά. Οι αγγλικοί όροι/τοπωνύμια έχουν μεταφραστεί, πράγμα που ενοχλεί τον αναγνώστη του είδους. Η υπερβολική χρήση σε κάποια άρθρα βιβλιογραφίας και αποσπασμάτων, το καθιστά καθαρά ερευνητικό αν και με ωραίες συνδέσεις και το γενικότερο θέμα της γλώσσας. Όσοι διαβάζαμε ΠΟΠ Κ ΡΟΚ και Ηχο ξέρουμε ότι η γενιά των μουσικών δημοσιογράφων των 80ς προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με δαιδαλώδεις αναφορές και γλωσσικά τερτίπια. Ο χειμαρρώδης λόγος του ροκ ν ρολ είναι διαφορετικός από τους γλωσσικούς μαιάνδρους του ΠΠ που σε κάποια σημεία κάνουν το κείμενο βαρύ και κουραστικό.

Θα κλείσω όμως  με ένα ακόμη στοιχείο, θετικό αυτή τη φορά. Η ιδιότητα του ως νομικός δίνει μα άλλη διάσταση στην προσέγγιση στα θέματα των Buchanan, Hendrix, Bon Scott, Mike Hutchence θέματα όχι τόσο γνωστά στο Ελληνικό κοινό.

Εν κατακλείδι αν ανήκετε στους ανθρώπους που η ροκ ιστορία και μυθολογία αποτελούν τμήμα της ζωής σας και θέλετε ένα βιβλίο στα Ελληνικά, με προσωπικό χρώμα σε κάποιους καλλιτέχνες άνισο αλλά σωστά δομημένο αξίζει να αγοράσετε το “Dead rockers society”. Aν  έχετε παιδιά και θέλετε να τα μυήσετε στη γενικότερη ροκ κουλτούρα πάλι θα το συστήσω. Αν όμως διαβάζετε μουσικά περιοδικά και έχετε προλάβει όπως λέει και ο ΠΠ τις κασέτες, τότε μπορείτε να το έχετε στα υπόψη , δεν θα βοηθήσει περισσότερο από μια αναδρομή στα περιοδικά στην αποθήκη σας. Συνολικά μια αξιόλογη προσπάθεια με μερικά τρανταχτά λάθη, που όμως δεν θα αποτρέψουν να πάρει ένα τίμιο  7/10.