Jeff Scott Soto - "Wide awake (In my dreamland)"

A new album during the covid 19 days and thank God JSS makes a turn to his more melodic features, that we all needed desperately in these strange times. From the opener "Someone to love"  the album is what we shall and can expect, big hooks, mesmerizing melodies, modern melodic approach "Loves blind"  and  JSS in top form. He knows exactly how to deliver songs that can start a party or escort a heartbreak. Reminiscent of all his previous works but mostly of Malmsteen, TALISMAN and at some parts W.E.T Melody, choruses, groove  check "Love will find a way"  and a definitely modern sound that defines his latest works but not so heavy this time, are the basic elements for another successful album in his discography. The stand out tracks in my humble opinion are the opener "Someone to love", "Paper wings' and "Without you" an old fashion piano led heartbreaking ballad   but in its entity this is a great melodic rock album from one of the greatest voices of our generation.

8,5

 AC/DC-  "Power up"

After six year, the swan song (?)  of AC/DC comes during the pandemic to give us exactly what we need. An injection of no borders, straight in your face, rock n roll.

The basic ingredients that make an AC/DC album a success are all present here. Johnson is back to bark and spit his tongue in cheek lyrics. Angus riffs are razor sharp and he plays with the licks his brother left before he got away. Phil Rudd returns and gives the band the swing they needed , the dirt , the grease to let the wheel turn.

The result is an album that is pure AC/DC, maybe not their best but in the vein of their latest works. Some songs stand out easily like "Realize", " "Shot in the dark", "Through the mists of time" a really stand out track with its special melodic line, raunchy rockers like "Kick you when you're down" and the fuzzed up boogie of "Demon fire". After couple times listening at the album you realize that AC/DC did it once again, in their own unique way.

They bring the smile to our face even in the second wave of the worst pandemic. They really powered up themselves and us, we thank you AC/DC.

7,5

 Death Angel- "Under pressure"

An ep with a cover of QUEEN s “Under pressure” plus new and acoustic songs is sometimes more than you can ask for. Death Angel were never the in your face thrashers who would scream about skulls and desecration. On the contrary they have their own way to walk the path of extreme music even when they do this gentle and heart touching cover of QUEEN song, so needed in these days. It's interesting how many singers, voices need to remake the QUEEN magic. Yet DEATH ANGEL gives the song a fair price value treatment to say at least. 

Their own songs are equally brilliant in their stripped down approach they have in this ep. The new song "Faded remains' its an introspective look with its 70s  influences and some excellent work on acoustic guitar. The ep is filled with two acoustic versions of their own songs  " A room with a view' and  Revelation song" and is such a beautiful offer to calm down the anxieties of these difficult times.

8 

Πάτι Σμιθ – Πάτι και Ρόμπερτ (Ροπή)

 

Πάτι Σμιθ – Πάτι και Ρόμπερτ

Ένας απολογισμός μιας σχέσης ζωής, δύο νέων που εξελίσσονται σε σημαίνοντες καλλιτέχνες της γενιάς τους, σκιαγραφώντας ταυτόχρονα την καλλιτεχνική ζωή της Ν.Υόρκης μεταξύ του 68-78. Ένα βιβλίο ύμνος στον έρωτα , τη δημιουργία,την αγάπη για την τέχνη την μουσική. Το χρονικό ενός μεγάλου έρωτα από αυτήν που έμεινε πίσω να συνεχίσει…

 

 

Πολλές φορές ένα βιβλίο, περιορίζεται πριν το διαβάσεις, από την εικόνα του συγγραφέα του. Στη σκέψη μου η Πάτι Σμιθ ήταν πάντα ή τραγουδίστρια του “Because the night”, “Rn R nigger”, “Frederik”, ‘Dancing barefoot’, “People have the power”. Η γυναίκα που το 2013 στο Ηρώδειο, ξεσήκωσε και τα μάρμαρα αλλά και τον πολιτισμό του Έλληνα, που μπέρδεψε το ροκ κλαμπ, με το αρχαίο θέατρο.

Στο αυτοβιογραφικό «Πάτι και Ρόμπερτ», η Σμιθ γράφει ένα βιβλίο που θα έπρεπε να αποτελεί βασικό αντικείμενο διδασκαλίας σε κάθε ΑΣΚΤ. Ένα βιβλίο ύμνο στην ελευθερία, την δημιουργία και την δημιουργικότητα, την αγάπη για την τέχνη, την αγάπη για τον σύντροφο, την τέχνη του να ζεις μέσα από την τέχνη, για την τέχνη. Το πορτραίτο της ως νεαρή που φτάνει στην Ν.Υόρκη και ζώντας μια ζωή γεμάτη στερήσεις, θέτει σαν στόχο μαζί με τον σύντροφο της στην αρχή και αιώνιο φίλο της Ρόμπερτ Μ, να δημιουργήσει, πέρα από συμβάσεις και περιορισμούς είναι σαγηνευτικό. Δύο νέοι άνθρωποι σε μια μητρόπολη, γεμάτη ανθρώπους με ανησυχίες, προσπαθούν να επιβιώσουν και ταυτόχρονα να βρουν το στίγμα τους, σεξουαλικό, καλλιτεχνικό, δημιουργικό, προσωπικό. Από το μικρό δωμάτιο και τα πρωτόλεια κείμενα, ζωγραφιές, κοσμήματα, στο Ξενοδοχείο Τσέλσι και αργότερα στο Μαξ Κάνσας σίτυ και το τραπέζι του Γουόρχολ, το δίδυμο, λειτουργεί σαν γιν και γιανγκ. Αγαπιούνται, ονειρεύονται, στερούνται, υποφέρουν, απολαμβάνουν με μόνο σκοπό και μέσο τα έργα τους και την πίστη στην αξία τους και την αγάπη για την δημιουργία.

Από την επιρροή του Μπόμπ Ντύλαν στην σκέψη της, τον θαυμασμό της για τον Μόρισον, έως τα πρώτα βήματα της πρώτα σαν ζωγράφος, ηθοποιός, ποιήτρια και μετέπειτα σαν μουσικός η Σμιθ, είναι γλαφυρή, ταπεινή, γεμάτη συναίσθημα που έχει την ρίζα του στη μπίτνικ λογοτεχνία. Η απολαυστική περιγραφή της γνωριμίας της με τον συγγραφέα Σαμ Σέπαρντ και της συμβίωσης τους, όπως και με τον Άλαν Λάνιερ των BOC δίνουν το στίγμα της ζωής της. Ο απώτερος στόχος, η μετάδοση του μηνύματος μέσω της τέχνης (ποίηση, ζωγραφική, θέατρο, κινηματογράφος) είναι και ο ουσιαστικός σκοπός. Όμως το βιβλίο δεν είναι μια ακόμη αυτοβιογραφία. Ο σύντροφος και φίλος της Ρόμπερτ, ένα καθολικό αγόρι, που θα ανακαλύψει τη ζωγραφική, την δημιουργία κολάζ, κοσμημάτων και τέλος τη φωτογραφία, μαζί με την σεξουαλικότητα του, ορίζει το μεγαλύτερο μέρος της κοινής τους σχέσης. Συζούν και συνυπάρχουν οχι μόνο στα διαμερίσματα, δωμάτια ξενοδοχείων και ατελιέ, αλλά και στη ζωή ο ένας του άλλου σαν καλλιτέχνης και η μούσα του σε εναλλασσόμενους ρόλους.

Το «Πάτι και Ρόμπερτ» είναι ένα βιβλίο ποιητικό, που μαγνητίζει. Η Νέα Υόρκη και οι προσωπικότητες που παρουσιάζονται εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 60, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70, είναι πρόσωπα μυθικά για τον κοινό θνητό, που όμως εδώ είναι τόσο γήινα και απομυθοποιημένα όσο και αδιαφιλονίκητα προκλητικά. Η ζωή στα όρια,η τέχνη στα όρια, όλα μαζί σε ένα εκρηκτικό μίγμα, υψηλής περιεκτικότητας σε αδρεναλίνη, καλλιτεχνική ανησυχία και ευρηματικότητα.

Η Σμιθ, περικλείει την ουσία των αναζητήσεων και της κοινής ζωής της με τον Ρόμπερτ Μ, στο ακόλουθο απόσπασμα «Ο καλλιτέχνης επιζητά την επαφή με την ενορατική αίσθηση των θεών , αλλά για να δημιουργήσει το έργο του δεν μπορεί να παραμείνει σε αυτή την σαγηνευτική αλλά άυλη σφαίρα. Πρέπει να επιστρέψει στον υλικό κόσμο για να κάνει τη δουλειά του. Είναι ευθύνη του καλλιτέχνη να εξισορροπήσει τη μυστικιστική επικοινωνία με το μόχθο της δημιουργίας»

Η Πάτι Σμθ, συνεχίζει να περιγράφει την ζωή και μετά τον χωρισμό τους, όταν ο καθένας είναι πια καταξιωμένος, εκείνη περισσότερο στην μουσική και στην ποίηση, εκείνος στην φωτογραφία. Το τέλος του Ρόμπερτ, ο θάνατος του, σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής αλλά και μια νέα αρχή για εκείνη. Μια ευθύνη, μια γλυκιά υποχρέωση, να διηγηθεί την ιστορία τους. Μια ιστορία, γεμάτη αγάπη, πάθος για την τέχνη , άρνηση των συμβάσεων, δημιουργικότητα. Το καταφέρνει και σε καθηλώνει σένα βιβλίο, γεμάτο τέχνη, μουσική και αγάπη.

Μια διαφορετική ερωτική ιστορία, που σε καθηλώνει, γιατί είναι ρεαλιστική, όσο και αν όσα περιγράφονται, θυμίζουν τον ήρωα της Πάτι Σμιθ, τον Ρεμπό αλλά και το ασυμβίβαστο των δημιουργών της γενιάς των μπίτνικ. Ένα βιβλίο, που αν και οι αναφορές του στο ροκ, καταλαμβάνουν σχετικά μικρό μέρος του, είναι μια μοντέρνα ροκ ερωτική ιστορία, που θα σας κάνει να δείτε την έννοια του χρόνου, της δημιουργικότητας και της δέσμευσης με άλλο μάτι. Τελειώνοντας την ανάγνωση, νιώθεις την ανάγκη να ξανακούσεις τους δίσκους της, χαζεύοντας παλιά λευκώματα με πίνακες και φωτογραφίες, χάρη σε αυτό το μικρό βιωματικό χρονικό δύο ανθρώπων αφιερωμένων ο ένας στον άλλο και από κοινού στην τέχνη.

 SUPER VINTAGE- "Shining light"

A Greek band that deserves international exposure. This power quartet featuring guitar slinger Stavros Papadopoulos were known only by name to me. After listening to their latest (fifth) album I feel ashamed calling myself a Southern rock fan. These guys have a great equilibrium of classic Southern rock, blues and early 70's hard rock. Great guitars reminding a lot of Allman Brothers. Leslie West and Jimi Hendrix of course, vocal harmonies in the style of Allman and Skynyrd and some tight, vivid hard rock with tunes lenght usually over 5 minutes. 

The opener "Down the road" has all the elements to be in an album by ALLMAN, MOUNTAIN, BLACKFOOT and you can always listen to some FREE influences in their sound. "Southern son" is a song that could easily be at "God and Guns" and make LYNYRD SKYNYRD fans proud.. But the free/jam form is submιtted to the song form and the album is a delight for the listener.

 In our days of vintage, retro rock trend such albums are an example of the help by the internet to look out for artists who live and perform outside the formulas and the corporate music. Traditional yes but also inspired, up-to-date Southern rock with balls.

7,5

 Tom Morello - "Comandante"

The new ep from Tom Morello, the famous guitarist of RATM, AUDIOSLAVE. So to put it simply I enjoyed these five songs as much as I detest his  fake  political  "left wing" positioning with right pocket ideas.

The opener is an instrumental heavy/psychedelic cover of “Voodoo child” that really blows away the  original version of the song, making it a complete new Morello flavor version.

The real standouts are the hypnotic, fusion inspired songs like the “Interstate 80" where Slash is participating in a total guitar dwell/massacre  or the RATM political/ sonic inspired instrumental  “Suburban guerillas”. The ep  also contains a tribute to Eddie Van Halen at "Secretariat" and listening to it, you'll easily find the EDV sonic influences (tapping...etc).

This ep is the real deal, innovation meets the classic and the result is pure sonic delight along some interesting musical ideas from a guitarist extraordinaire

7,5

 HAIR FORCE ONE- "Run for cover"

A cover album that combines male and female vocals in well known songs. Hair Force One are a heavy metal sextet from Southampton who exclusively play covers of classic pop songs.The general feeling varies from goth to epic with some pop overtones from 'I want your love' that have the NIGHTWISH feeling to "A thousand miles" that could be easily on a more rocking Cindy Lauper, Lady Gaga,Anastasia album.The opener 'All the things she said ' by rusian duet t.A.t.U and the drum attack, surprises, how easily this song transformed to a modern metal track. Something we hated when it came out as it was too dark for pop lovers and too light for metal fans. It's just a matter of arrangement. The speed up "Everytime we touch' is coming straight from the Rock of ages musical, state of mind. I wonder if MAIDEN had the tendency to 90s -00spop, how different their covers wuld be.In general, you are familiar with the originals, but nothing prepares you for these covers. Speedier, with great guitar solos, i would say (again) that the Nemo period of NIGHTWISH meets the best of 80s in an album that could make your classmates from the 90s, wonder with question marks in their eyes, what their favorite music has become. From Bon jovi to Lady Gaga or Miley Cirus, they give the songs the rock edge they truly deserve (especially "Wrecking ball"). 

The guys cover GOO GOO DOLLS , t.A.t.U, ABBA, Anastasia, Cascada putting their own touch to the songs. I personally enjoyed "Iris' and the ABBA 'lAY YOUr hand on me " dark, gothic approach with the power metal hints."Patience" cover is not of the GNR song but of TAKE THAT, a nice choice by the way. Anastasia is a cover that could be missed, she is an exceptional rock voice, that this cover doesn't give any more credit, without being bad.On the contrary with 'Wrecking ball" where HAIR FORCE one really gives the emotional boost,the song needed along with some guitars. At the end of the listening, you'll smile ,even sing along with some songs and that is the take away message. Modern pop can give good rock songs, if somebody works on them with love and interest, without making them unrecognizable.

7