Σώτη Τριανταφύλλου- «Το τέλος του κόσμου σε Αγγλικό κήπο» (Πατάκης)

Το νεότερο πόνημα μυθιστόρημα της πολυγραφότατης και πολυαγαπημένης συγγραφέως, που δείχνει οτι το ιστορικό μυθιστόρημα αποτελεί τον χώρο που ξεδιπλώνει καλύτερα το ταλέντο της. Η ιστορία είναι τοποθετημένη την εποχή του Αγγλικού εμφυλίου, μεταξύ των Βασιλικών και των Κοινοβουλευτικών και ως συνήθως αποτελείται από ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι χαρακτήρων και γεγονότων που ξεδιπλώνεται γύρω από τον Λούσιους Πρέσκοτ ράφτη και στρατιώτη στον Αγγλικό εμφύλιο. Ιστορικό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα σχόλιο σε μια εποχή που ο εχθρός είχε χρώμα και μορφή από μια συγγραφέα που η μανιέρα της είναι και πιο δυνατό της σημείο. Αυτή τη φορά υπηρετεί μια ιστορία που η πλοκή της θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο. Ένας ράφτης που οδηγείται στον πόλεμο (θρησκευτικό- οι αναφορές στην σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη και Μ.Ανατολή και οι παραλληλισμοί είναι παραπάνω από εμφανείς).

Ο Πρέσκοτ, ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα, τη Σουζάννα Χάρλευ, με τον αφηγητή Βενέδικτο Σίλκοξ, φίλοι και οι δύο από την νεαρή ηλικία τους, ζει μια ζωή αντίστροφα περιπετειώδη από τον ήπιο και μειλίχιο χαρακτήρα του. Πολεμώντας με τους κοινοβουλευτικούς (γιατί δεν είχε κάτι καλύτερο, όταν όλα όσα γνώριζε και κατείχε είχαν γίνει στάχτη από την πυρκαγιά του Λονδίνου) ή καλύτερα ακολουθώντας τους ως στρατιωτικός ράφτης, θα γνωρίσει το μίσος, την βία και τον φανατισμό του θρησκευτικού εμφύλιου πολέμου. Θα επιστρέψει στο Λονδίνο, για να ζήσει το φονταμενταλιστικό καθεστώς των Κοινοβουλευτικών που θα τον οδηγήσει σε μια ζωή, ημιπαρανομίας σε μια Αγγλία που ασφυκτιά, ανάμεσα στην Ευρώπη που αλλάζει και το θρησκευτικό μίσος που δημιουργεί μια Οργουελική ατμόσφαιρα, καταδοτών και ζηλωτών. Ο έρωτας του Πρέσκοτ, από τα νιάτα του, για την Σουζάννα που θα χάσει , κύρια γιατί ο ίδιος ζει, σε μια κατάσταση μετριοπάθειας, αιθεροβάμων σε ένα κόσμο, που σκληραίνει, θα σημαδέψει την ζωή του αλλά και αυτή του καλύτερου φίλου του και αντίζηλου.

Το πραγματικό σημείο που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει είναι οι συνεχείς βιβλιοφιλικές αναφορές, από τον ίδιο τον «συγγραφέα» και τον «εκδότη» του. Ουσιαστικά ένα πανέξυπνο παιχνίδι της Τριανταφύλλου που καθιστούν το «Τέλος του κόσμου» , ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο, απόλαυση για τους γνώστες της λογοτεχνίας και των εκδόσεων του 17ου αιώνα και φίλους της ανάγνωσης γενικά.

Σε μια Αγγλία που η θρησκεία προσωρινά αντικαθιστά την επιστήμη και την λογοτεχνία ως φάρος πίστης και ελπίδας, ένας άνθρωπος, προσπαθεί να επιζήσει από το Λονδίνο ως την Σκωτία, αλλάζοντας στολές, με μοναδική αναζήτηση ,την ηρεμία και την επιβίωση. Μια βιογραφία, του μέσου ανθρώπου, που είναι έρμαιο των εποχών των συγκρούσεων και των αλλαγών. Ενός ανθρώπου δίχως το κίνητρο, να τοποθετηθεί. Κάποιου που βρίσκεται ανάμεσα σε στρατόπεδα με σημαίες χρωματισμένες από το αίμα, την χολή και την απολυτότητα των απόψεων. Ο Πρέσκοτ θα μπορούσε να είναι ένας Σύριος που ζει ανάμεσα στα ερείπια στο Χαλέπι, ένας Κούρδος που προσπαθεί να επιβιώσει μεταξύ Τουρκίας και Ισλαμικού Κράτους, ένας Γερμανός που βλέπει τους Εβραίους γείτονες του να οδηγούνται στην φυλακή και ο ίδιος σέρνεται με τη στολή της Βέρμαχτ στο Ανατολικό μέτωπο, δίχως καμία πίστη στον ανώτερο σκοπό. Παράλληλοι βίοι, που αναδεικνύουν το μεγαλείο αλλά και την μικρότητα της ανθρώπινης φύσης, μαζί με την αγάπη για την ζωή, άσχετα με τα πάθη και τα λάθη του καθενός. Αποκτά ακόμα πιο μεγάλο ενδιαφέρον και επικαιροποιείται με την έλευση των αντι Ευρωπαϊστών στην εξουσία στην Μ.Βρετανία.

Διαβάζεται συνοδεία του Jonah’s Ark των Skyclad

BLACK PUMAS-"Black pumas"

BLACK PUMAS-"Black pumas"

Quarantine helped to "discover' some great new artists like BLACK PUMAS. This bunch really knows how to touch your heart and soul with their music. Soul,a bit of funk and velvet vocals to make you realize, music can be smooth as the lovers touch. Its been some time since i enjoyed so much an album. Out of time with references to the late 60s black music, it concentrates to the feeling and the essence of music. Lit up the candles, open a bottle of your favorite wine and grab your partner for some moments of private joy,dancing at the living room by the sofa. Pure magic from a band that creates atmosphere and all the timeless sound of Marvin Gay, Ottis Redding, Curtis Mayfield etc. One step away from been too Barry White and black as the heart of the night they let you move to their music and smile like a fool. BLACK PUMAS ate my heart out and left me asking for more.

7,5

HEXVESSEL-"Kindred"

HEXVESSEL-"Kindred"

When modern atmospheric metal decides to go prog, you can have such unequal results as HEXVESSEL'S latest work. A mix between JETHRO TULL, PINK FLOYD and dark wave the album mesmerize you in places while at other places just leave you thinking it could  have been more processed .The escalation of sentiments at songs like  "Demian", "Kindred moon" is truly exciting. A mix of progressive rock, folk and in some parts metal that captivates the listener. But the inspiration doesn' t stay at the same level for the whole of the album. Never the less is a honest, rewarding effort that shows the band continuing their long, rough road to perfection among folk melodies and out of this earth landscapes.

7

Το παλιοκόριτσο» Μάριο Βάργκας Λιόσα (Καστανιώτης)









Υπάρχουν πολλά βιβλία με θέμα για τον έρωτα. Μυθιστορήματα, σονέτα, έπη, λίγα όμως έχουν την αίσθηση, ότι ο πρωταγωνιστής είναι ηρωικότερος του αντικειμένου του πόθου του. Ο Λιόσα ρεαλιστικά μιλώντας, αποκαθηλώνει την μούσα, το αντικείμενο του πόθου και μετατρέπει τον «ήρωα» Ρικάρντο σε επίκεντρο μιας ιστορίας, κατάχρησης και απόλυτου έρωτα.
Αν είστε της ψυχαναλυτικής σχολής, που θέλει πίσω από τα πάντα να υπάρχει ένα πρόβλημα, ακόμη και αν είναι απλά ο τρόπος που ζούμε, γιατί χρειάζεται και να ζούμε ο Λιόσα έγραψε το τέλειο βιβλίο για να σας εκνευρίσει. Αν όμως είστε της σχολής Neil Young “better to burn out than to fade away”,  της σχολής Coverdale κτλπ ή στο πιο λαϊκό Καρας, Χριστοδουλόπουλος ή στο πιο κλασικό Βέρντι, Πουτσίνι ο Λιόσα θα σας μιλήσει μέχρι τα πιο σκοτεινά βάθη της καρδιάς σας, εκεί που φυλάσσονται απογοητεύσεις ύψιστου βαθμού.




Η ιστορία συνοπτικά ξεκινά με έναν άνευρο, άοσμο νεαρό, ένα σπασίκλα στη Λίμα που ερωτεύεται μια κοπέλα. Η ζωή της ηρωίδας θα αποδειχτεί οτι βασίζεται στις εναλλαγές ρόλων και το ψέμα. Η πρώτη απογοήτευση όταν αποκαλυφθεί δεν είναι από τη Χιλή, θα τον σημαδέψει , ως ο ανεκπλήρωτος εφηβικός έρωτας. Η επόμενη συνάντηση στο Παρίσι, ενώ το αντάρτικο στο Περού έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την εμφάνιση του, θα τον περάσει στην φάση της ενηλικίωσης. Η εξαφανισμένη έφηβη, το «παλιοκόριτσο» θα επιστρέψει ως εν δυνάμει επαναστάτρια , που ακόμη μια φορά θα επιλέξει την Κούβα και τους κομαντάντε, από τον ήρωα, που έχει επιλέξει τον πιο "συντηρητικό" δρόμο του μεταφραστή σε συνέδρια, εκδηλώσεις, κτλπ.
Η ηρωίδα θα επιστρέψει και θα συνεχίσει να απομυζεί ηθικά, σωματικά τον ευαίσθητο και παθιασμένα ερωτευμένο Ρικάρντο. Αλλάζοντας ονόματα συζύγους και συμπεριφορές, θα μετακινηθεί από το Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Ανατολή. Ο ήρωας μας, θα δοκιμάσει να την ξεχάσει, θα απορρίψει την ανθρώπινη φύση του και θα επικεντρωθεί στη δουλειά, θέλοντας να ξορκίσει τον μοναδικό έρωτα της ζωής του. Θα δοκιμάσει σχέσεις, αλλά θα καταλάβει ότι το λάθος του είναι ότι έχει γνωρίσει (?) τον έρωτα της ζωής του.






Ο χρόνος θα περάσει και θα συναντηθεί μαζί του ξανά, με κορυφαία την ισοπεδωτικού ψυχολογικά συνάντηση στο Τόκιο, όταν Γιακούζα και βίτσια θα τον καταρρακώσουν και θα τον κάνουν να χωθεί στην πιο βαθιά τρύπα, εκεί που τα συναισθήματα χτυπάν στους τοίχους του λαγουμιού και επιστρέφουν στον άντρα που θέλει να προχωρήσει με τα κομμάτια του, διάσπαρτα από όπου έχει περάσει το «παλιοκόριτσο».
Μια ακόμη συνάντηση στο Παρίσι, θα κάνει τον Ρικάρντο, να αναθεωρήσει, γιατί ο έρωτας του είναι δυνατότερος από τις αναστολές που θέτει ο ίδιος, όπως και κάθε μεγάλος, αυτοκτονικός έρωτας. Θα ζήσουν μια «φυσιολογική» ζωή, με μια γυναίκα, τυραννισμένη. Το παρελθόν της θα αποκαλυφθεί μέσα από υπερβάσεις και έρευνες του Ρικάρντο, που θα την βοηθήσει να αναρρώσει από τος φοβίες της και αυτή με τη σειρά της θα χαρίσει την επικοινωνία σε ένα μικρό αγόρι, γιο της πιο στενά συνδεδεμένη με τον Ρικάρντο οικογένειας φίλων, δείχνοντας ένα άλλο πρόσωπο, ελάχιστα εγωκεντρικό, μια αντίφαση σε σχέση με την ως τότε εικόνα της.

Όμως ο έρωτας είναι βασανιστήριο και οι παλιές συνήθειες δεν ξεχνιούνται. Η εγκατάλειψη του Ρικάρντο, με στόχο την καλύτερη ζωή, θα είναι γεγονός ακόμη μια φορά και ο μεταφραστής, θα χαθεί στη λήθη της λησμονιάς, που αρνείται να τον ηρεμήσει, σε άλλες αγκαλιές που θα απεμπολήσει τόσο εύκολα, όσο τις γνωρίζει και σε μια ζωή συμβατική, φτωχική αφού θα τον έχει απομυζήσει με κάθε τρόπο αλλά πριν και πάνω από όλα σε μια συναισθηματική έρημο.






Έρωτας είναι η υπέρβαση, έρωτας είναι σε κάθε όχι που έχεις πει, να λες ναι, όταν έρθει ο άνθρωπος σου κοντά σου ακόμη και αν η μετάνοια του είναι λόγω ανάγκης. Ο έρωτας εμπεριέχει τον εμπαιγμό, την απάτη αλλά και την απόλυτη αφοσίωση, δίχως να εξετάζεις τα κίνητρα του εραστή σου, όταν για εσένα ο μικρός φτερωτός θεός, έχει διαγράψει την πορεία σου. Η τελευταία συνάντηση τους, θα έχει τον χαρακτήρα του απολογισμού και οριστικού αποχωρισμού, όμως θα είναι και το πιο όμορφο κομμάτι μιας ερωτικής ιστορίας που δεν ήταν ποτέ για αδύναμους ανθρώπους. Στο τέλος του ταξιδιού, οι μάσκες πέφτουν και το πεπρωμένο αναγνωρίζει τις καλές στιγμές, γιατί αυτές είναι το υλικό του έρωτα. Ματαιώσεις, απογοητεύσεις, φυγές, δάκρυα, όλα γίνανε ένα τίποτα μπροστά στο τέλος…




Ο Λιόσα συγκλονίζει με μια ιστορία της διπλανής πόρτας, μια ιστορία για εφήβους που κυνηγούν το όνειρο ακόμη και όταν αποδεικνύεται εφιάλτης, μια ιστορία για το άλμα πίστης που απαιτεί, που είναι ο έρωτας. Για τις απογοητεύσεις που κρύβει και για την αξία αυτής της στιγμής που πραγματώνεται, όταν σε πείσμα των καιρών και της αντιξοότητας, όλα βρίσκονται σε εναρμόνιση…Ένα μεγάλο ερωτικό μυθιστόρημα, γεμάτο από τα αποκαΐδια μιας αγάπης που δεν κατάφερε να σβήσει ο χρόνος, η απόσταση, το ψέμα, αλλά την δυνάμωσαν μέχρι να έρθει το πλήρωμα του βιολογικού χρόνου. Απλά μαγευτικό.


«Επειδή πάντα ήθελες να γίνεις συγγραφέας και δεν τολμούσες. ….Τουλάχιστον παραδέξου πως σου έδωσα το θέμα για ένα μυθιστόρημα. Έτσι δεν είναι καλόπαιδο?»




Ακούγεται με παρέα την δισκογραφία των Whitesnake


Αφιερωμένο στην Δήμητρα Τσαπόγα, το αυθεντικό παλιοκόριτσο
• 
  

Ron Keel Band- "South X South Dakota"

Ron Keel Band- "South X South Dakota"

Sometimes i don't get it and i don't think i should. Ron Keel's turn to Southern Rock and Country is more than admirable. I love the guy and his voice and i found this turn as invigorating. But releasing an album , live from the studio  as i get it, full of covers (38 SPECIAL,MARSHALL TUCKER BAND, LYNYRD SKYNYRD, BLACKFOOT etc) although not at only well known songs , there must be something to it. The songs was kinda of rehearsal warm ups,during the band's recording sessions for their last studio albums. When they accidentally listen to them, they understood they were worth airing ,as a honest tribute to their musical roots.
Musically speaking, we are talking about a more than decent covers album,a bit more metal sometimes, but that is something we all were expecting. If you re in for almost an hour of a bit more metal renditions of classic Southern,Country songs, this is going to be your album and trust me it does the work real good. A honest tribute to the music we grew up with, no matter where we live. Southern to the day we die.

7

«Το τραγούδι του χιλμπίλη» Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς (Δώμα)

«Το τραγούδι του χιλμπίλη» Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς (Δώμα)

Τους αποκαλούν «λευκά σκουπίδια», «καθυστερημένους», «αιμομίκτες», «εξαρτημένους από συνταγογραφούμενα» και μια σειρά από χαρακτηρισμούς που τιμούν κάθε μεσοαστό, προοδευτικό, που ο φόβος του είναι αν θα αγοράσει το νεότερο μοντέλο κινητού και θα δώσει τον οβολό του στον ανθρωπιστικό έρανο της ΜΚΟ της επιλογής του. Ο Τ.Ν. Βανς είναι ένας από αυτή την μεγάλη ανθρώπινη μάζα των λευκών προλετάριων και μεσοαστών, που κατάφερε να ανέβει στο επόμενο σκαλί της κοινωνικής «εξέλιξης». Κατάφερε να αποφοιτήσει από το Λύκειο και στη συνέχεια από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο και τη Νομική σχολή του Γέιλ. Για να φτάσει εκεί, χρειάστηκε πολλά περισσότερα από τα επιδόματα, που σπάνια δίνονταν στους λευκούς των Απαλαχίων, σαν και αυτών. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον συνεκτικό κρίκο, που με τόσο έξυπνο τρόπο λοιδορούν οι μεταμοντέρνοι προοδευτικοί του Δυτικού κόσμου ,την οικογένεια.

Ο Τ.Ν. Βανς, μεγάλωσε με μια μητέρα νοσοκόμα, που σύντομα εκτός από τα διαζύγια και τους περιστασιακούς πατριούς, έφερε στην ζωή του, το προσωπικό της πρόβλημα, τον εθισμό στα συνταγογραφουμενα φάρμακα. Άλλα παιδιά στην θέση του, θα γίνονταν αντικοινωνικά, θα παρατούσαν τα πάντα και θα μετακινούνταν από την μία ανάδοχη οικογένεια στην επόμενη. Στην περίπτωση του, όμως, η Χιλμπίλικη παράδοση, που τα θέματα της οικογένειας τα επιλύει εντός του σπιτιού, με τη μορφή της Γιαγιάς του και λιγότερο του παππού του εργάτη στην βιομηχανία της περιοχής ,του έδωσαν τη διέξοδο. Στοργή και φροντίδα, έναυσμα να είναι ο πρώτος από την οικογένεια που θα ξεπεράσει τη μητέρα του, που τελείωσε τη σχολή νοσηλευτικής, αλλά και σκληρή αντιμετώπιση, όταν θεωρούσε ότι η νεανική παραβατικότητα ήταν η λύση. Όπλα και βωμολοχίες, άρνηση των αρχών, αστυνομία ,πολιτεία κτλπ αλλά και βαθιά πίστη στο Αμερικάνικο ιδεώδες της ατομικής εξέλιξης και προόδου. Τα «λευκά σκουπίδια» μαθαίνουν από μικρά την αγάπη προς την οικογένεια, την αλληλοϋποστήριξη και την αγάπη στην σκληρή δουλειά. Σε πολλούς από αυτούς δεν αποδίδει, αλλά όλοι προσπαθούν. Ο Τ.Ν. Βανς, θα βρει την διέξοδο, μέσα από προγράμματα για τους ασθενείς πληθυσμούς που δίνουν τα καλά πανεπιστήμια, που θα ψάξει, με τη βοήθεια του σώματος των Πεζοναυτών, που θα γίνει το δεύτερο σπίτι του, μαζί με τη θητεία του στο Ιράκ. Διαβάζοντας το βιβλίο, δεν θα βρείτε τους διθυράμβους για τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής, αλλά την καταγραφή μιας οικογένειας, με προβλήματα, χαμηλού επιπέδου εγκληματικότητα, επιθυμίας για ζωή, κοινωνική καταξίωση και ένα αξιακό σύστημα, παλιομοδίτικο, αλλά τόσο κοντινό στην Ελλάδα του 50 και 60 που βασίζεται στην τιμιότητα και την εργασιακή ηθική.

Ο Χιλμπίλης, περνά το κατώφλι του Πανεπιστήμιου του Οχάιο και μετά του Γέηλ, μαθαίνει το παιχνίδι και το παίζει με τους κανόνες που βρίσκει να ισχύουν. Διακρίνεται, παντρεύεται, αλλά το κομμάτι του, που τον διαχωρίζει είναι εκεί στα Απαλάχια και τη ζώνη της Σκουριάς. Γυρνά στην παλιά του πόλη, για να δει τους κατοίκους βουτηγμένους στα συνταγογραφούμενα ναρκωτικά και την ανεργία και ξέρει, ότι την ώθηση προς τα επάνω την έδωσε, μια θρησκόληπτη νοικοκυρά, γιαγιά και ένας εργάτης της βιομηχανίας, με όραμα ,την κοινωνική ανέλιξη με όπλο την εργασία και την προσπάθεια σε συνδυασμό με την ευφυία.

Δίχως καλλωπισμούς, ο Βανς μας οδηγεί σε ένα ταξίδι από την φτώχεια και την περιθωριοποίηση στην επιτυχία, για μια μεγάλη μερίδα του Αμερικάνικου πληθυσμού που την απομονώνουν και σνομπάρουν οι λευκοί αστοί των μεγαλουπόλεων, γιατί ακριβώς, είναι οι ρίζες τους, που θέλουν να ξεκόψουν. Στην χώρα των επιδομάτων για την μαύρη κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα για κάθε μειονότητα φυλετικής ή σεξουαλικής προέλευσης ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού από το οποίο προέρχεται ο Βανς, περιθωριοποιείται, όσο η τεχνολογία το καθιστά άχρηστο. Το κύτταρο που λέγεται οικογένεια δίνει τη λύση και ο Βανς είναι ζωντανή απόδειξη, ότι τα στερεότυπα λειτουργούν, μόνο όταν θέλουμε να τα δούμε όπως μας έχουν μάθει, δίχως κριτική σκέψη. Ένα τραγούδι για την επιβίωση σε ένα κόσμο που έχει γίνει σκληρός για την λευκή πλειοψηφία, στην ίδια της την χώρα και εξηγεί ακριβώς τα φαινόμενα εκλογής προέδρων όπως ο Ν.Τραμπ. Χρήσιμο ειδικά στην Ευρώπη της παγκοσμιοποίησης και των «προσφύγων» για τα αναχώματα απέναντι στην ηθική ισοπέδωση, από τους «προοδευτικούς» των ΜΚΟ και των σαλονιών.

Greg Dulli- "Random desire"

Greg Dulli- "Random desire"

The voice of AFGHAN WHIGS returns with a solo album that has all the elements we loved in his band life. Sentiment, soul references, the alternative twist and emotion. "Random desire" is just 37 min long and it could be a vinyl record or an ep in the cd era. Whatever the duration of the album is just a welcome back of a singer with a distinctive voice. Dulli and Lanegan are the voices of the grunge generation growing older, wiser and maturing along with their audience.
This album is a moving reference for all of us who have seen Dulli on stage performing and letting us trip with his passionate performances. Songs like "Marry me", "A ghost" are once more , ore than welcome in a swallow world , where sentiment dies everyday at the gutter of the western big cities.

8