ΤΗΕ WHITE BUFFALO - "On the widow's walk"

ΤΗΕ WHITE BUFFALO - "On the widow's walk"

Another album by WHITE BUFFALO and the hunting voice and the heartful lyrics of Jake Smith  are once more here again. Don't expect high tension,high speed tunes. Don't even expect the pop country with soul elements that is so fashionable these days. Jake Smith.Is giving us another heart on the sleeve album that really bring you on your knees after listening to it. From the opening "Problem solution" to the bitter sweet "Sycamore" or the closing '"I don't know a thing about love" WHITE BUFFALO combines Neil Young, WILCO and UNCLE TUPELO in a magnificent blend of Americana,alternative country,easy listening and pure emotion. Get yourself a drink, low down the lights and dive in to the album.Or even better,fill your tank with gas and head for the open highway with the album on the repeat,till your eyes get dry from tears. Its the season of the WHITE BUFFALO AGAIN.

8 

THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA-"Aeromantic"

THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA-"Aeromantic"

 

Third time luck, charm, whatever you may want to call it, but NFO nailed it down perfectly. This side project tends to outshine the original band (SOILWORK) with their mix of high octane AOR and proggy touches. For fans of Graham Bonnet RAINBOW but also middle era KANSAS,STYX,TORONTO, 747 ans early 80s synth pop,this album sounds like heaven on earth. Melodies overflowing, bursting like big bang explosions out of nowhere. 

Majestic keyboards that reminds me HUMAN LEAGUE and STYX at the same time, West Coast touches and songwriting that we haven't listened from the glory days of Lane and Desmond Child or shall i say Jim Steinman. This band has turned in to a monster that cant stop delivering melodic masterpieces,addictive as heroin for the believers,Islam for the fundamentalists. Everything is in the right place in this masterpiece of pop oriented FM Rock. Female backing vocals,keyboards, heavy guitars to remind the band members of their sinful metal past. 

If GHOST brought the BOC spirit of volatility to music, than NFO brought the real essence of music back to 00s, fun and sensational pleasure of the sounds. For music lovers who want to have a night out at the disco without selling their rock collection.

8,5

«Το τέλος της ιστορίας» - Λούις Σεπουλβέδα (Όπερα)

   «Το τέλος της ιστορίας» - Λούις Σεπουλβέδα (Όπερα)

   Την εποχή που οι ιδεολογίες έχουν εκπέσει και η σύγκρουση είναι ανάμεσα σε οικονομικές θεωρίες ή  ακόμα καλύτερα σε κρατιστές εναντίων αντικρατιστών, ένας γνώριμος συγγραφέας και αθεράπευτα ιδεολόγος, γράφει για το τέλος της εποχής του. Ο Σεπουλβέδα επαναφέρει τον αριστερό «επαναστάτη» και στη συνέχεια πράκτορα των Σοβιετικών, Χουάν Μπελμόντε, που έχει αποχωρήσει από το προσκήνιο για χρόνια. Τον είχαμε γνωρίσει στο «όνομα ταυρομάχου»

Ανακαλείται, υποχρεωτικά από ένα απομεινάρι της χρυσής εποχής της ΕΣΣΔ, που θέλει να προλάβει τις αλλαγές στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, που έχουν ανέβει ριζικά, με την νίκη του καπιταλισμού. Εχθροί των δραστηριοτήτων του, τρεις πρώην «επαναστάτες» και αυτοί, εκπαιδευμένοι πράκτορες στις σχολές ανταρτοπολέμου της ΕΣΣΔ, που κινούνται από καθαρά προσωπικά κίνητρα.

   Συνδετικός κρίκος όλων, τα αλυτρωτικά εθνικιστικά κινήματα του σήμερα και πιο συγκεκριμένα αυτό των Κοζάκων, που στο πρόσωπο του βασανιστή της Χιλιανής χούντας Κρασνόφ, έχουν βρει τον συνεχιστή της ιστορίας του που διακόπηκε άδοξα από το Στάλιν, όταν τους εξόντωσε, γιατί συντάχθηκαν με τους Γερμανούς εναντίον του, ελπίζοντας να ανεξαρτητοποιηθούν από την μητέρα πατρίδα. Ο Κρασνόφ, εγγονός του αντικομουνιστή και εθνικιστή αταμάνου που πέθανε με την λήξη του Β ΠΠ, βρίσκεται φυλακισμένος σε μια φυλακή πολυτελείας, καταδικασμένος για τα βασανιστήρια που επέβαλλε χιλιάδες ανθρώπων στη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ.

   Οι πρώην σύντροφοι στις ακαδημίες ανταρτοπολέμου της ΕΣΣΔ, θα βρεθούν αντιμέτωποι. Η σύντροφος του Μπελμόντε, Βερόνικα, που έχει επιζήσει των βασανιστηρίων, θα γίνει το όπλο των τριών εξόριστων «αγωνιστών», που με την ιδεολογία τους να έχει γίνει σκόνη στο Αφγανιστάν και σε άλλες επεμβάσεις των ιδεολόγων της  πρώην ΕΣΣΔ, έχουν μετατραπεί σε επαγγελματίες, που ζητούν πλέον προσωπική εκδίκηση. Αναγνωρίζοντας στον Μπελμόντε, το ψύχραιμο χέρι του σκοπευτή, ενώνονται σε μια τελευταία αποστολή, με σκοπό να στείλουν τον Κρασνόφ, να συναντήσει τους προγόνους του και τα θύματα του.

   Ο Σεπουλβέδα, χειρίζεται με μαεστρία  (όπως πάντα) τον γραπτό λόγο, το «κατασκοπευτικό» μυθιστόρημα, αλλά περισσότερο από όλα την ιδεολογική γύμνια των «αριστερών» ηρώων του. Το τέλος της ιστορίας, τους έχει αφήσει χωρίς στόχους, χωρίς την επανάσταση που έλπιζαν οτι θα ισοπεδώσει τις δομές του κόσμου, για να αναδυθεί η δικτατορία του προλεταριάτου. Αναγκασμένοι να ζουν με τη βία που έχει διαποτίσει η ιδεολογία τους, το μυαλό τους, βρίσκουν νέο στόχο την προσωπική εκδίκηση. Ανίκανοι να αισθανθούν άλλα συναισθήματα, εκβιάζουν τον Μπελμόντε, που έχει βρει την λύτρωση στην άκρη του κόσμου με τη σύντροφο του και τον πιστό του, φίλο, να γίνει συνένοχος τους.

   Η ιστορία έχει έντονα τα χαρακτηριστικά της  αρχαίας τραγωδίας. Οι Ερινύες ακολουθούν τους ήρωες, ενώ αφήνουν τον θύτη Κρασνόφ, αδιάφορο, στην χρυσή φυλακή του. Το αίμα ρέει άφθονο, η επιθυμία για εκδίκηση, ξεπερνά τους ανθρώπινους νόμους. Η ιδεολογία αποδεικνύεται αδύναμη, μικρή μπροστά στα ανθρώπινα πάθη. Ο εκβιασμός των επαναστατών στον πρώην σύντροφο, δείχνει ΟΤΙ το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», ξεπερνά κατά πολύ το ουμανιστικό πλαίσιο που γαλουχήθηκαν οι  αριστεροί επαναστάτες. Εικόνες από μητέρες, αδέλφια, γυναίκες, παιδιά, που βασανίστηκαν στη Βίλα Γκριμάλντι, το ορμητήριο του Κρασνόφ, είναι οτι έχει απομείνει σε αυτούς, τους άκαμπτους ιδεολόγους, της κόκκινης πλευράς του φασισμού.

  

   Η αυτοδικία εγείρει το κεφάλι της σαν λύση, επιλογή ανθρώπινη, πάνω από τον νόμο, που έχει καταδικάσει τον Κρασνόφ σε φυλάκιση, έστω και σε φυλακή πολυτελείας. Οι φωνές των θυμάτων του, ζητούν δικαίωση, αλλά η έννοια του νόμου, καταστρατηγείται από την προαιώνια προσέγγιση του Μωσαϊκού δικαίου. Το οφθαλμόν αντί οφθαλμού, είναι εδώ πιο δυνατό από ποτέ, μέσα από το χέρι ενός ανθρώπου, που αρνείται να συνεργήσει, αλλά εκβιάζεται να γίνει ο εκδικητής, με αντικείμενο εκβιασμού, τη σύντροφο του, θύμα και αυτή του βασανιστή. Λεπτές ψυχολογικές διακυμάνσεις σε ένα τέλος, με γωνία, αντάξια των καλύτερων συγγραφέων του είδους.

   Ο Σεπουλβέδα, δεν έχει απάντηση. Δίνει ένα τέλος, που πραγματικά ο από μηχανής θεός, είναι έμπνευση βγαλμένη από αρχαία Ελληνική τραγωδία, αλλά αφήνει τον αναγνώστη να σκέφτεται. Το σωστό και το λάθος έχουν προ πολλού χαθεί, όπως και η όποια αίσθηση ιδεολογίας. Η εκδίκηση, η βία, η εξιλέωση μέσω της σφαίρας, ο θρήνος για τους αγαπημένους και η ειρωνεία των αποφάσεων, που χαϊδεύουν τους θύτες, μέσα στην τελευταία παράγραφο του βιβλίου του, ορθώνονται, πύλες που θα χρειαστεί να περάσει ο καθένας, που γαλουχήθηκε με ιδεολογίες και οράματα ,μέχρι την δεκαετία του 80 και την πτώση του τείχους.

   Η πτώση που έδωσε γενιές πολιτικών προσφύγων, ανθρώπων δίχως ηθικά και ιδεολογικά ερείσματα, που είδαν το εκάστοτε (για αυτούς ) κακό να θριαμβεύει. Άλλοι συνέχισαν, απομονωμένοι, αρνούμενοι τον «θαυμαστό» νέο κόσμο, άλλοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη γνώση του παρελθόντος, αλλά για τους πάντες το παρελθόν είναι η πυξίδα. Ο Σεπουλβέδα μιλά για τους χαμένους του δίπολου, του ψυχρού πολέμου, με ειλικρίνεια, σκληρότητα και την ευαισθησία που έχει πάντα για του απόκληρους αυτού του κόσμου, χωρίς να ξεχνά την στάση του , του αρνητή της βίας, με έντιμο τρόπο, μπροστά πάντα στις πραγματικές συνθήκες. «Το τέλος της ιστορίας», έχει συγγραφέα της τελευταίας γραμμής τον αναγνώστη, αλλά είναι και ένα βιβλίο που θα έπρεπε, να διαβάσει ο κάθε  «ιδεολόγος» των άκρων ( αριστερών και δεξιών), αν μπορεί χωρίς παρωπίδες.

Διαβάζεται με υπόκρουση το  “Sandinistas”  των The clash

Biff Byford- "School of hard knocks"

Biff Byford- "School of hard knocks"

The voice and emblematic figure of legendary metal masters SAXON finally is releasing his first solo album. Was there really a need for this ? Honestly speaking YES...If Biff Byford wants to release  solo work, we are more than happy to listen to it. One f the most honest, down to the ground and direct musicians of or genre earns respect when he expresses himself in the most musical eloquent way. For those who may not have listened to him...are you really in to metal music...Biff was and is always a metal fan in heart. His solo album, is simply metal. No novice elements, no trends...nothing...Just old good heavy metal as it was meant to be from the start of the NWOBHM in the early 80s till today. Some songs may remind a little bit more of his day time work, like "The school of hard knocks" with a touch of "The power and  the glory", others may be a bit more bombastic like :The pit and the Pendulum". But at the end of the listening its all about meta. Even his cover of 'Scarborough Fair" and the dedicated to his wife "Me and you" are fit so easily in to a great traditional metal album. Nothing new, nothing really innovative just metal guitar riffs over heavy drumming and the voice of a man who lives and breathes metal, to our ears.Crack a beer and get ready, Biff is here to tear down the walls.

8

Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ- «Αφηγήτρια ταινιών» (Αντίποδες)

Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ- «Αφηγήτρια ταινιών» (Αντίποδες)

« Σ ένα μικρό χωριό στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι δουλεύουν στα ορυχεία του νίτρου, ένα χαρισματικό κορίτσι αποκτά απρόσμενα το ρόλο της αφηγήτριας ταινιών. Οι άνθρωποι προτιμούν να ακούν εκείνη να αφηγείται και να ζωντανεύει μπροστά τους τις ταινίες παρά να τις βλέπουν στο σινεμά του οικισμού, και στριμώχνονται στο σπίτι της για να παρακολουθήσουν τις αυτοσχέδιες παραστάσεις της. Μέσα από την πορεία της μικρής αφηγήτριας, μεταφερόμαστε στο άνυδρο τοπίο της πάμπας, όπου η ζωή είναι σκληρή και απογυμνωμένη από κάθε κίνητρο να τη ζήσεις.»

Μια οικογένεια, μέλος της κοινότητας των εργατών στα ορυχεία του νίτρου,  επιλέγει την κόρη της να πηγαίνει στον κινηματογράφο για να παρακολουθεί τις ταινίες και να τις μεταφέρει στην υπόλοιπη οικογένεια. Η εσωτερική σύγκρουση για την επιλογή του καλύτερου αφηγητή ταινιών , θα αναδείξει ταλέντα αλλά και φόβους. Αυτό που στον μέσο δυτικό φαίνεται σαν επιλογή του Σαββατόβραδου, στην απομακρυσμένη κοινότητα, αποτελεί τίτλο τιμής και δικαίωμα που κερδίζεται. 

Στα ορυχεία η ζωή είναι δύσκολη, ο τοκογλύφος του μικρού οικισμού, στην ουσία ελέγχει τους πάντες και η αφήγηση των ταινιών είναι ο δρόμος για την ανεξαρτησία της αφηγήτριας αλλά και ο δρόμος για την έστω και μικρή διαφυγή όσων ακούν. Η ταλαντούχα νεαρή θα κάνει την αφήγηση επάγγελμα. Θα μεταφέρει τη μαγεία μέσα από τα μάτια της και την ματιά της. Θα ανασυνθέσει, προσθέσει ,αφαιρέσει , θα δημιουργήσει. Το μικρό σαλόνι, θα γίνει ένας νέος κινηματογράφος, ενώ θα έχει και κατ οίκον επισκέψεις, για να μεταφέρει με τον δικό της τροπο, τις ταινίες που παίζει ο συνοικιακός κινηματογράφος. Το οικογενειακό δράμα που παίζεται παράλληλα με το δράμα και την κωμωδία στην λευκή οθόνη του κινηματογράφου, ο ανάπηρος πατέρας, η μητέρα που έφυγε, εγκαταλείποντας της οικογένεια , η ανεργία, όλα θα στομώσουν την μικρή αφηγήτρια, αλλά τίποτα όσο η επαφή της, με τον τοκογλύφο και τις διαθέσεις του, να έχει τα πάντα στην κατοχή του.

Όπως σε κάθε κοινωνία, η τεχνολογία αλλάζει το περιβάλλον, την εικόνα, τους ανθρώπους. Η έλευση της τηλεόρασης θα κάνει την αφηγήτρια ένα πρόσωπο δίχως ιδιότητες, που θα επιζήσει χάρη στην φιλανθρωπία του Γιάνκη διευθυντή του ορυχείου, που θα διεκδικήσει και αυτός το κομμάτι του, από την αφηγήτρια, στερώντας την κάθε από οδό διαφυγής πέραν του ονείρου, να αφηγείται στον κάθε ενδιαφερόμενο ταινίες.

Το τέλος βαθιά λυρικό. Θα φέρει στο νου, ταινίες γουέστερν με τα χωριά φάντασμα αλλά ταυτόχρονα, θα μας θυμίσει καθώς διαβάζουμε από την οθόνη μας, την αξία της ανθρώπινης επαφής. Ποσό σημαντικό και διαφορετικό είναι να μεσολαβεί ο άνθρωπος, σε πείσμα των καιρών, που τον απαξιώνουν, μέχρι να τον χρειαστούν.

Βαθιά λυρικό όσο και δραματικό το βιβλίο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μελό, αν δεν περιείχε την ίδια ψυχή που έδωσε και τα ποιήματα του Νερούδα και έκανε τις Άνδεις τόπο προορισμού και προσκυνήματος  για πολλούς από εμάς. Ανισότητα, εκμετάλλευση, οικογενειακή βία, διαλυμένα όνειρα, σκληρή δουλειά, όλα αυτά γίνονται η βάση για την αφηγήτρια, να τα ζυμώσει με την πραγματική ταινία μαζί  με την ελπίδα, την φαντασία, την επικοινωνία και να δώσει ένα κόσμο που ακόμη και όταν η τεχνολογία τον οδηγεί στη εξατομίκευση και απομόνωση, κάποιοι ρομαντικοί σαν και αυτή επιμένουν στη επικοινωνία, το βλέμμα, την εικόνα. Μια ιστορία που τελικά μιλά σε προσωπικό όσο και συλλογικό επίπεδο με απλά λόγια, χαμηλούς τόνους, αλλά υψηλά μηνύματα.

Θα διαβαστεί σε μια μέρα, θα εντυπωθεί για χρόνια. Εκεί που ο άνθρωπος χάνει και ξαναβρίσκει τον άνθρωπο, στην γη, με τα άλατα και τη σκόνη, μακριά από καλώδια, κεραίες και «εκπολιτισμό». Εκεί που μετρά το συναίσθημα και η επικοινωνία.

Tom Keifer Band - "Rise"

The voice of CINDERELLA is back with his second solo/band album. A real strange, dark in places album, with songs full of emotional burden like “Rise". This album is US hard rock with a modern twist and it really makes you want to listen to it more and more. A real grower, hits all the right chords, but in the same time blink an eye to the glory days of the past. The voice is the one thing that drives the songs, as always. Keifer despite the health issues of the past, is in good shape. Listening to songs like “All amped up", "Waiting on the demons" and instantly you know the flame of the magic of the late 80s is still here, a bit polished, a bit slow down but it is here. A hard rock album for the followers who grew older along with their idols, just makes you wanna spin it on the non existing record player one more time, instead you push the repeat on the music players touch screen.

7,5

HAREM SCAREM- "Change the world"

HAREM SCAREM- "Change the world"

Canadian masters of AOR and melodic rock return with a brand new album, their number 15. In these gloomy days of the pandemic, songs like "Change the world' are here to remind us ,the healing power of the music, what an uplifting tune can do. This is a classic HAREM SCAREM album, full of melodies, catchy as CoronaVirus in a crowded room. For less than an hour i was stuck, shaking my head, stomping my foot, singing along. If you were not in the glory days of the guys, imagine ECLIPSE with a more polished sound and songs that have the best of bands like TOTΟ, BOSTON, FOREIGNER all blended through the creative filter of HM. A monster album that is catchy and unforgettable as most of their work is. In a world who suffers,this album need to be on constant airplay.

7,5