Song of the week Rival Sons - Memphis Sun (Official Visualizer)

 Song of the week

Rival Sons - Memphis Sun (Official Visualizer)

 

Μπάμπης Χαραλαμπούλιας: Οι θεομπαίχτες

Ένα καταιγιστικό κοινωνικοπολιτικό μυθιστόρημα, με θέμα την άνοδο και την πτώση ενός πρώην διαφημιστή, μέσα από την αγιοποίηση της νεκρής φίλης του, σε μια Ελλάδα που διαλύεται από τα χρέη, υπό την επιρροή και τον έλεγχο τραπεζών και τηλεοπτικών καναλιών με εκπομπές μεσημεριανής «οικογενειακής» τραγωδίας. Η Ελλάδα της κοινωνικής, πνευματικής, ανθρωπιστικής σήψης, μέσα από τα καθάρια νερά της Χαλκιδικής και τα απόνερα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, στο μεγάλο Σαλονικιό μυθιστόρημα..

Αγαπώ τους βορειοελλαδίτες για τις ονειρώξεις και φαντασιώσεις τους περί καλύτερου φαγητού, θάλασσας, φραπέ, τις ποδοσφαιρικές, μπασκετικές, το μόνιμο παράπονο ότι ο Nότος και ειδικά η Αθήνα τους κατατρέχει, το παραμύθι του ευθύ, τίμιου βόρειου. Αντικειμενικά όταν γνωρίζουν Αθηναίους που ξέρουν την Αθήνα και την νότιο Ελλάδα γενικότερα, βλέπουν την αλήθεια, ότι κάθε μέρος έχει τις ομορφιές του. Όμως πλέον τους ζηλεύω γιατί με το μυθιστόρημα του Μπάμπη Χαραλαμπούλια έχουν πλέον το ολοδικό τους Σαλονικιό μυθιστόρημα, που μυρίζει, σάντουιτς, φραπέ, Χαλκιδική αλλά και μποτιλιάρισμα στον περιφερειακό, σουβλάκι στα κάρβουνα στην Καλαμαριά, θύρα 4 και Άγιο όρος, μαζί με κρίση, διαφθορά, τηλεπώληση και μεσημεριανές εκπομπές, σε ένα μίγμα πρωτόλειο για την ελληνική μυθιστοριογραφία, αλλά εκρηκτικό και κιμπάρικο σε συναισθήματα, έννοιες, ιδεολογικούς στοχασμούς και ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Καρντάσια αυτό το βιβλίο έπρεπε να είναι η σημαία σας ακόμα και όσων δεν διαβάζετε.

Η ιστορία του είναι τόσο ρεαλιστική, που εκτός κάποιων μικρών ακραίων περιγραφών στα τελευταία κεφάλαια (αλλά αυτή είναι άλλωστε η μαγεία της μυθοπλασίας) είναι σαν να διαβάζεις ένα χρονικό της Ελληνικής κρίσης από την εποχή του εκσυγχρονιστή Σημίτη και της διαφθοράς των Ολυμπιακών αγώνων μέχρι σήμερα, με τις κυβερνήσεις των ντε μεκ αριστερών κι επαναστατών της γραβάτας. Ένας φέρελπις νέος, γιος μεταναστών από τη Γερμανία (πρώτη ένδειξη Β. Ελλάδος) έρχεται στην Ελλάδα για σπουδές. Με τη βοήθεια των μορίων για τα παιδιά των μεταναστών, λες και όσοι έμειναν στην Ελλάδα ήταν καλύτερα (η κριτική του Χαραλαμπούλια στα κακώς κείμενα ξεκινά νωρίς και διαχέεται σε διάφορα σημεία, υπόγεια και καταλυτικά). Το καλό παλικάρι, ο Σωκράτης Χαρίτος, είναι το παιδί της διπλανής πόρτας. Καλοφτιαγμένος (γυμναστήριο και εικόνα), με λεξιλόγιο επαγγελματικό, αυτοκίνητο, γραβάτα κοστούμι από τον «Γλου», εικόνας, που χαλά όμως στην πρώτη βροχή. Επιτυχημένος ασφαλιστής, μέχρι τον κορεσμό του και την ταυτόχρονη πτώση του κράτους των νεόπλουτων που τροφοδότησε ο Ανδρέας και έδυσε με την Γιάννα και τον Κωστάκη. Η συνείδηση του ήσυχη, όσο γεμίζει την τσέπη, εις βάρος συναδέλφων και πελατών. Τα όνειρα του, μπουζούκια, τεκνο κλάμπ, ντύσιμο, αυτοκίνητο, ρολόι, οικονομική ανεξαρτησία και να είναι ανεξάρτητος, όχι γονείς, αυτονομία που έχει σκοπό την κατανάλωση. Πουθενά ένα ίχνος εσωτερικότητας, ανάγκης για δημιουργία, βιβλία, μουσική, θέατρο, κινηματογράφο. Όλα καθορίζονται από το λαιφσταιλ, που τόσο πιστά υπηρετεί και ακολουθεί.

Η κρίση στο επάγγελμα του, τον οδηγεί σε κορεσμό και αδυνατεί να επανατροφοδοτήσει το     τέρας των πωλήσεων, που ζητά ψυχές διψασμένες για επιτυχία με κίνητρο, την υπερκατανάλωση των μπόνους. Το αντιλαμβάνεται αργά πια, όντας άδειος, γιατί αν δεν έχεις υπόβαθρο, μια ροκ κουλτούρα, μια σχέση με το διάβασμα, τον κινηματογράφο, την ανεξαρτησία της σκέψης αργά ή γρήγορα ή πτώση στον χώρο των εταιρειών, που έρχεται για όλους μας θα σε συντρίψει. Τον σώζει η γνωριμία του με την Ελένη, μια μελαχρινή, λάγνα κοπέλα που τον προσγειώνει (εδώ να παραδεχτώ, ότι όντως στις γυναίκες ο Βορράς, έχει τα σκήπτρα) και του δίνει την ηρεμία που χρειάζεται καθώς αναζητά μια νέα δουλειά σε ένα κόσμο που η αξία του βιογραφικού είναι συνυφασμένη με το φτηνό και χαμηλών τόνων δυναμικό. Η ζωή του ομορφαίνει ώσπου ένα τροχαίο οδηγεί την Ελένη στον τάφο και αυτόν στα κανάλια, των μεσημεριανών εκπομπών διαμαρτυρίας, εξομολόγησης, επί πληρωμή, σαν φανατικό άθεο. Τα επιχειρήματα του σαν φθηνός Εμίλ Σιοράν, απλοϊκός, για απλοϊκούς ανθρώπους, όπως αυτός τον αντιλαμβάνεται, βρίσκουν ευήκοα ώτα στην ζωή κουρασμένων ανθρώπων, που η τηλεόραση είναι το αποκούμπι τους. Ο Χαρίτος και οι τηλεοπτικοί συνεργάτες του, τολμούν να πουλήσουν τον ανθρώπινο πόνο και γίνεται τηλε περσόνα δείχνοντας τα αίματα του μόνου ανθρώπου που τον αγάπησε ποτέ. Ευτελίζεται για λίγους παραπάνω ψήφους στις τηλε ψηφοφορίες αλλά ταυτόχρονα βρίσκει οικονομικές απολαβές, μέχρι να γίνει ο ίδιος ένας αντισυστημικός κήρυκας της λύτρωσης από το Θεό, τον Θεό όπως τον γνώρισε στο κατηχητικό της Γερμανίας, στην οργανωμένη εκκλησία. Η τηλεόραση γίνεται ο ψυχολόγος και εξομολογητής του και οι «αθεϊστικές» κορώνες του συντηρούν την τσέπη του αλλά και έναν αθεϊσμό φτιαγμένο για γρήγορη αλλά πετυχημένη κατανάλωση.

Η πτώση της τηλεθέασης που θα έρθει όταν ο κόσμος βρει καινούργιο θέμα να ασχοληθεί, θα τον οδηγήσει στην κατάθλιψη και έτσι θα γεννηθεί η ιδέα της αγιοποίησης της μνηστής του, του ίδιου που με τη βοήθεια ενός παπά, πρώην μπράβου, που το Άγιο Όρος έκανε άνθρωπο, μέσα από τη γνωριμία με ένα ασκητή, θα ομολογήσει ότι ήταν δαιμονισμένος. Η αγία θα τον λυτρώσει και η αντίπερα όχθη, του Εκλεκτού να μεταφέρει τον λόγο της Αγίας, μαζί με τον πάτερ Τιμόθεο και τους τηλεοπτικούς συνεργάτες του, θα κάνουν τον αθεϊσμό του στέρεη πίστη. Σας θυμίζει κάτι, κάποια πολιτική κωλοτούμπα ίσως… ίσως γιατί πολιτική και οργανωμένη θρησκεία, έχουν τόσο κοινά όπως την χειραγώγηση της μάζας, στην οποία επικεντρώνεται τόσο πιστά το βιβλίο του Χ… Πλέον η νεοσύστατη ομάδα, θα δουλέψει με ιδιωτικά συμφωνητικά και με την έδρα της στην κοινότητα του Τιμόθεου τον Βόλβο, θα κατακτήσει την τηλεόραση, αλλά θα δημιουργήσει μια κοινότητα δανειοληπτών, αρχικά της περιοχής, που θα διαψεύσει από τα χρέη και τις τράπεζες, που οικιοθελώς πήραν, αλλά αδυνατούν πια να αποπληρώσουν. Πολιτικοί, νομάρχες, αρχιεπίσκοποι, θαύματα και παιχνίδια πολιτικής ,θρησκευτικής και τηλεοπτικής εξουσίας θα περάσουν μπροστά από τα μάτια μας, μέσα από τα λογύδρια του Χαρίτου αλλά και τις σκέψεις του Τιμόθεου. Η σήψη της Ελληνικής κοινωνίας, μέσα από μοδάτα εστιατόρια στην θάλασσα, οργανωμένους οπαδούς που πουλάν τις υπηρεσίες τους ως επαγγελματίες διαδηλωτές, πολιτικούς που ψάχνουν για ψήφους, όλα αυτά σε μια χώρα. Που το βιοτικό επίπεδο καταρρέει πολιτικοί την ξεπουλάνε στα αιτήματα της Τρόικας και ο λαός, αντιστέκεται ελπίζοντας στην σωτηρία. Αυτή που θα βρει στην νεόκοπη Αγία. Ο πρώην Άθεος, νυν απόστολος, θα αποκτήσει ισχύ, αλλά και σεξουαλικά ακόρεστα πάθη. Θα μυηθεί στο έγκλημα, θα συνεχίσει να νιώθει άδειος και μαζί με τον Τιμόθεο θα δημιουργήσουν ένα κοινόβιο, φούσκα, όπως και τα διακοποδάνεια που μοίραζαν αφειδώς οι τράπεζες. Μόνο που στην έκρηξη μετά την Lehman Brothers στην λαίλαπα του μνημονίου, κανένα κράτος δεν θα έρθει για να τους διασώσει.

Η αρχιεπισκοπή θα ζητήσει το μερίδιο της στην εξουσία επί των πιστών, γιατί το ποίμνιο είναι η περιουσία της και θα χρησιμοποιήσει το μοντέρνο μάρκετινγκ για να το αποκτήσει. Ο Χαραλαμπούλιας αποτίει φόρο τιμής στην αμερικάνικη φιλμογραφία καταγγελίας των 70ς και περιγράφει συναντήσεις σε κανάλια και εκκλησιαστικές αίθουσες, με μαεστρία, ρεαλισμό και δυστυχώς η πραγματικότητα κάποιες φορές τον κάνει να ωχριά. Το Βατοπέδι , μετά τον Αλεξάκη και το «μ.χ», βρίσκει εδώ μια νέα έκφανση, τόσο ρεαλιστική, που σου θυμίζει την ρήση, ότι η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο δημιουργική φαντασία. Παιχνίδια εξουσίας, της εκκλησίας στους πιστούς, των πολιτικών στους ψηφοφόρους, του Εκλεκτού στους τηλεθεατές και του Τιμόθεου στο χριστεπώνυμο πλήθος του κοινόβιου. Τα πάντα για την εξουσία που ο καθένας τους μεθερμηνεύει σε ψήφους, ακροαματικότητα, παρακλήσεις, πάντα με ενέχυρο την ζωή του «πιστού».

Η διάλυση του κοινωνικού ιστού, περιγράφεται με χειρουργική ακρίβεια, σε αντιπαράθεση με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των διαφόρων τυχερών ,κομματικών φερέφωνων διευθυντών στις τράπεζες, οργανισμούς και εμπόρων μαύρου χρήματος. Η φτωχοποίηση μιας κοινωνίας, δοσμένη με ένα τρόπο καταιγιστικό που σπάει κόκαλα, καθώς τα θαυματουργά αντικείμενα της Αγίας αδυνατούν να συντηρήσουν το κοινόβιο και οι πωλήσεις πέφτουν, μαζί με το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας, προς όφελος των πολιτικών ανεξαρτήτως κομμάτων. Σκληρή κοινωνική κριτική και αποστασιοποίηση από Εθνοσωτήρες, η άνοδος της Ακροδεξιάς και ο ξενοφοβικός χαρακτήρας του Έλληνα, που βγαίνει στην επιφάνεια είναι η τελευταία πινελιά του Χαραλαμπούλια σε ένα ζοφερό πίνακα, πριν ολοκληρώσει την ιστορία του.

Το κοινόβιο έχει να επιλέξει την ομαδική αυτοκτονία για να … με την Αγία ή την διάλυση και παράδοση των μελών του στον έξω κόσμο που κυριαρχούν οι ανθρωποφαγικές απαιτήσεις της τρόικας και των καναλιών. Πωλήσεις οργάνων προς όφελος του κράτους και κατάσχεση παιδιών από τραπεζικά ιδρύματα, ακραίο αλλά τόσο κοντινό. Ο Εκλεκτός Χαρίτος, προδομένος από συνεργάτες στο κανάλι ,οπαδούς και διασυρμένος για τα σεξουαλικά του πάθη, νιώθει κενός δίχως την τηλεοπτική αναγνώριση και συζεί με το πτώμα της Αγίας και αγαπημένης του. Αρρωστημένες καταστάσεις σε μια χώρα που νοσεί….

Η αυτοκτονία 3000 πιστών και του Εκλεκτού θα φέρει την ανάσταση, της εικόνας όλων, θα διατηρήσει την υστεροφημία του Τιμόθεου, θα κάνει τον Εκλεκτό το άφθαρτο τηλεοπτικό είδωλο που τόσο τον ενδιαφέρει… Το τέλος είναι τόσο κωμικοτραγικό και αναληθοφανές, που καταντά μέρος της πραγματικότητας και αποδεικνύει απλά και μόνο την δύναμη της τηλεόρασης στον 21 ο αιώνα για αυτό δεν το αποκαλύπτω.

Ο κεντρικός ήρωας ένας από εμάς, ρηχός, λάτρης της εικόνας, φλώρος όπως λέμε εμείς οι Νότιοι, δίχως ηθικό έρμα. Ένα εκκρεμές που κινείται μεταξύ αθεϊσμού όψιμου και λατρείας της αγίας σαν το εκκρεμές στο κενό, διανύει αποστάσεις για να υπάρχει μέσα στο απόλυτο κενό, τον ενδιαφέρει μόνο να τον παρακολουθούν όλοι. Δίπλα του κραταιός μετρητής της πίστης ο Τιμόθεος, πρώην γηπεδικός τσαμπουκάς, πορτιέρης, που τώρα εκπροσωπεί την εκκλησίας τις κατώτερες βαθμίδες, που με γκαιμπελικό/χιμλερικο τρόπο διοικεί το κοινόβιο ,μιας και η οργανωμένη θρησκεία και πολιτική είναι (ειδικά στην Ελλάδα) συγκοινωνούντα δοχεία. Με σιδηρά πυγμή φέρνει την ανάπτυξη και όταν η φούσκα του νεοκαπιταλισμού με το σοσιαλιστικό προφίλ γκρεμίζεται ετοιμάζεται για μια ακόμα έξοδο. Η διαφθορά και η ευπιστία του Έλληνα στηλιτεύεται σε όλες τις εκφάνσεις της. Η τηλεόραση είναι το μέσο, το όπλο αλλά η λύση ,μαζί σήμερα και με το ίντερνετ. Ο Χαραλαμπούλιας με δυο πρόσωπα που έχουν στοιχεία από τον καθένα μας, γκρεμίζει μια κοινωνία προβάτων που ήθελαν να θεωρούνται λύκοι, μέχρι κάποιος πιο επιτήδειος να τους φέρει στην άκρη του γκρεμού. Με γλώσσα γλαφυρή, χαρακτήρες ολοκληρωμένους, ζωντανούς και αποκρουστικούς γιατί είναι καθρέφτες των χειροτέρων στιγμών μας, μας οδηγεί μέσα από τα λογύδρια περί αθεΐας, πίστης και κοινωνικής κριτικής στο να αντικρύσουμε το κατασκεύασμα που λέγεται Ελλάδα. Ρηξικέλευθος τολμά να βάλει τηλεόραση και εκκλησία στο ρόλο του θύτη και όχι του θύματος τοποθετημένα στην στενή και θρησκόληπτη Βοορειοελλαδίτικη κοινωνία, μην ξεχνάμε ποιοι εκλέγουν Ψωμιάδη, αλλά μας δείχνει πριν ακόμη ολοκληρωθεί το επερχόμενο ψέμα που βιώνουμε από το 15, με τους δήθεν επαναστάτες. Προκλητικά στοχευμένος και με δυνάμεις Κασσάνδρας, δημιουργεί ένα μυθιστόρημα, κοινωνικής καταγγελίας, που θυμίζει Στάινμπεκ, με Μπουκοφσκικούς ήρωες, και εμμονές Λόντον. Σε έναν κόσμο που αποδεικνύεται σήμερα, χειρότερος και από τις προβλέψεις ενός δυσοίωνου, αλλά πραγματιστή συγγραφέα.

Ένα μεγάλο Βορειο Ελλαδίτικο μυθιστόρημα, που μυρίζει Χαλκιδική, σάντουιτς, θύρα 4, αλλά και Όμιλο, Τσιμισκή, και την βρώμα που φέρνει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όταν αλλάζει ο άνεμος… Όσοι διαβάζατε cyber punk και βιβλία σαν το « Οι ειδήσεις των 11» του Σπίνραντ, εδώ θα βρείτε ένα συγγραφέα, που έχει τη ρεαλιστική δύναμη της περιγραφής της καθημερινότητας του Κουμανταρέα και την αλητεία του Ταχτσή, σε μια μυθοπλασία που αν και πλατειάζει στις πραγματείες περί αθεϊσμού, βρίσκει στόχο, για την Ελλάδα του «μαζί τα φάγαμε». Αιρετικό, ρηξικέλευθο και πάνω από όλα ωμά ρεαλιστικό, προκαλεί τον αναγνώστη, να σκεφτεί για την αλήθεια του κόσμου του, σε μια εποχή, κατευθυνόμενης πολιτικής ορθότητας Το μεγάλο Σαλονικιό μυθιστόρημα, που αξίζει να διαβάσετε.

 AVALANCE-  "Second hand band"

Misfits from Sydney, the best description for a good time, hard rockin band. AVALANCHE are in their own words "Avalanche are 4 misfits from Sydney’s west, playing electrifying, roof-crashing, piss-off rock n’ roll for a new generation. They first started playing and rehearsing music together in a old steel factory in 2018, and after just over 2 short years, they’ve firmly cemented themselves into the sticky floors of the national underground scene, with 5 releases, major national & international airplay, their own music festival, and a signature sound & live show which routinely leaves the audience covered in blood, sweat and spit." Their self description comes to life with their latest ep "Second hand band". 

An early AC/DC, ROSE TATTOO influenced ep with storming guitars, groovy rhythm section and a vocalist somewhere between Bon Scott and O Keeffe. Along with AIRBOURNE they could be one of the best ACDC substitutes but they're more. Their boogie infused Hard rock is original and although we will make the mandatory comparisons with AC/DC ,AVALANCHE have their own fighting spirit. So have an eye open for these Sydney rock n rollers and a beer cold and handy as they have the package to be a major attraction for Hard rock lovers. This is their second ep and with songs like 'Spit in my mouth" and "Get back" they deliver the goods to anyone who likes their rock hard and their beer cold.

7,5

 Austin meade-"Black sheep"

Texas roker,country man,Bluesman Austin Meade comes with his third studio album to try and get our attention. A diverse album that starts with a rootsy , riff driven song "Dopamine drop' with its influences screaming heavy metal and changes forward to a more modern rock sound at the second one "Cave in' where we listen to the PLACEBO, SMASHING PUMPKINS,Billy Corgan influences. So where's the trap. Nowhere,Austin Meade is first and beyond all, a gifted songwriter with an ear for catchy melodies and someone who can really pen a good tune. So the album moves swiftly from Hard rock to modern pop rock "Creeps' as easily as the audience changes summer to winter clothes in October. A modern rock album that demands open minded listeners and rewards them with songs like "Creeps', "Happier alone ``with the good time feeling like FOO FIGHTERS lost hit, "Deja vu" another massive catchy song, sticking to my playlist like glue.

 Americana, modern rock, FM rock and Hard rock blend along with soul and pop sensibility and deliver an album that goes beyond genres aiming at good popular music and it succeeds. "I don't feel a thing" has this lost 90s feeling from the Seattle bands when they had the intention to turn down distortion and bow to the influences of the post punk scene, UK of the late 80s,early 90s. "Something new" is another fine example of how the artist has embraced the modern rock form to express himself, adding big riffs to the emotional melodies.Ending the listening you have the smile on your face, that for 44 min life was a bit brighter even with some clouds preparing you for rain.

7

 

KALEO - "Surface sounds"

 

This mix of power trio and mainstream pop /rock band has seldom worked better than in KALEO's case. The songs are catchy, pop oriented with a pure rock dynamic. Take fro example "Break my baby" with the Brit pop backbone that is easily Manchester as rock and the characteristic vocals that give the extra spice with their salty texture. Then you have "Alter ego" that comes straight from Detroit with the garage rock guitars, the distortion and the Lenny Kravitz overtones. KALEO are a modern rock band that love WHITE STRIPES, BLACK KEYS, Kravitz but have a far more pop oriented songwriting skill. They Have the Icelandic glacier clarity and melancholy,echoing in the distortion of the riffs and the funkiness of today as in songs like 'Free the slave'. Their ball and chain pace of the rhythm section delivers a mesmerizing rhythm section that drives the song to climax through the repeating riff and the gravy voice, an endless voyage to the Northern seas among whales and tempestuous seas. 

 

 

What stands out  for KALEO is songs like "Skinny", their feel for contemporary issues, wrapped up in the melodies of yesterdays, craving to attract your attention dressed up in distortion and pain. "Gringo" on the other hand is their own piece de resistance, funky, groovy with harmonica giving the tone ,ready to drag you to the dance floor. "Backbone' is another example of a screaming blues anthem, while sensitivity unveils at "I walk on water' and "My Fair lady" in all its magnitude.KALEO are far more from a one dimensional band.I guess BBM, CREAM, OASIS, WHITE STRIPES and Robert Johnson would all approve of these Icelandic rendition of modern blues rock for the masses. An album to listen to and travel with.

7,5

Song of the week Steve Earle -- Mercenary Song

 Song of the week

 

 

Steve Earle -- Mercenary Song

Ποιός σκότωσε τον πατέρα μου- Έντουάρ Λουί (Αντίποδες)

 Ποιός σκότωσε τον πατέρα μου- Έντουάρ Λουί (Αντίποδες)
 

  Ένα μικρό λογοτέχνημα, μικρό σε μέγεθος, μια νουβέλα ρεαλισμού, κοινωνικής παρατήρησης και σχολιασμού αλλά και μια σπουδή πάνω στην εργατική τάξη και τις παθογένειές της. Η Γαλλική κοινωνία βασίστηκε στον ρατσισμό, την εκμετάλλευση των μεταναστών και την αποικιοκρατία αλλά ήταν και από τις πρώτες που παρήγαγε επανάσταση στον 20ο αιώνα, απόρροια του παρελθόντος της Γαλλικής επανάστασης, που εξαργύρωσέ τις προσπάθειές της με θέσεις σε Ευρωβουλή και κυβερνητικές θέσεις. Ο Έντουάρ Λουί μας μιλά για την Γαλλική κοινωνία, που εκμεταλλεύεται τον εργάτη μέχρι το μεδούλι, αλλά ο ίδιος άνθρωπος που πέφτει θύμα της εκμετάλλευσης, γίνεται ένα εξίσου στενόμυαλο όργανο καταπίεσης σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο, κρύβοντας τις φοβίες του πίσω από τη μάσκα της "αρρενωπότητας" και της ανδροκρατίας.

 

  Η πραγματικότητα όμως έρχεται να σαρώσει σαν καλοκαιρινή φωτιά, τα ουτοπικά σενάρια μιας γενιάς που έμαθε να κινείται μεταξύ εργοστασίου, σπιτιού και τοπικού μπαρ, μεταφέροντας τις συμβάσεις και τις σχέσεις εξουσίας στο σπίτι, με την γυναίκα, να στηρίζει και να διαχειρίζεται αμίλητη πολλές φορές την οικογένεια και το πάτερά να έχει ένα ρόλο ήρωα Ελληνικής τραγωδίας. Ο πατέρας του συγγραφέα, αισθάνεται περήφανος για τον γιο του, σε μικρές στιγμές που αφήνει τον εαυτό του να ξεφύγει από το δίπολο εργοστάσιο-μπαρ. Αφήνει τις ευαισθησίες να τον κυριέψουν σε στιγμές απόγνωσης, όταν ένα φορτηγό καταστρέφει το παρκαρισμένο αυτοκίνητο του, στο οποίο είχε κρύψει τα Χριστουγεννιάτικα δώρα. Η ζωή του όμως είναι περιχαρακωμένη από τους κανόνες του συστήματος. Αμφισβητεί τις τάσεις και τις επιλογές του γιου του, να πάρει τον θηλυκό ρόλο στην αυτοσχέδια παράσταση στο σπίτι με παιδιά φίλων, αμφισβητεί τις σεξουαλικές επιλογές μεγαλώνοντας. Φεύγει από το σπίτι και ο Ε.Λ μαθαίνει για τον πατέρα του, μέσα από τις αφηγήσεις της μητέρας του , για τον άνθρωπο με τα όνειρα, τα χαμόγελα, τις εκδρομές με το αυτοκίνητο. Τον άνθρωπο που ένα ατύχημα άφησε σχεδόν ανάπηρο και οι κυβερνήσεις Ολάν, Σαρκοζί, Μακρόν υποχρέωσαν να επανέλθει στην όποια δουλειά του προσφερθεί από το κράτος. Δουλειά των 700 ευρώ, καλύτερη σε σχέση με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (που πλέον αν δεν δεχτείς την "προσφερόμενη" εργασία χάνεις οριστικά), που όμως χρειάζεται 300 ευρώ βενζίνη και μία ώρα ταξίδι, για να γίνει οδοκαθαριστής, με την επιλογή και επιβολή της θέλησης του κρατικού μηχανισμού ασφάλισης έναν άνθρωπος που έμεινε σχεδόν παράλυτος από εργατικό ατύχημα στη μέση και για μήνες πονούσε αντί να μιλά. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος αναγνωρίζει την διαφορετικότητα του γιου του, την ανάγκη να απαρνηθεί τα στερεότυπα, που τον πρόδωσαν και να σκεφτεί την αλλαγή στην σκέψη και τον κοινωνικό ιστό. Μια επανάσταση, που όπως όλες οι μεγάλες επαναστάσεις ξεκινά σε ατομικό επίπεδο, όταν βγει κανείς από την ζώνη της ασφαλείας του και αναγκαστεί να εκτεθεί στην πραγματικότητα, της οποίας είναι μέρος, αλλά δεν επιτρέπεται να ορίσει.

  Ο Πατέρας, τον οποίο ο Ε.Λ επιθυμεί την αποδοχή και ταυτόχρονα απαρνιέται για να μεγαλώσει και να ωριμάσει, κάνοντας τις επιλογές του, είναι ο  άνθρωπος που του έχουν επιβάλλει να αισθάνεται χρήσιμος στο σύνολο. Το σύνολο, το οποίο ποδηγετείται από τους εκάστοτε ισχυρούς, προς όφελος τελικά των λίγων, πολιτικών ή συνδικαλιστών. Η επανάσταση του Λουί, είναι συγκινητική αλλά την ουσία του βιβλίου, αποτελεί ο εργάτης πατέρας, ο οποίος αλλάζει.Τολμά να αποτινάξει τα στερεότυπα έστω και μεγάλος, να αναγνωρίσει το γιό του, τις επιλογές του, αγοράζοντας και μοιράζοντας τα βιβλία του, μιλώντας για την επανάσταση, ενάντια σε όσα υπήρξε μέρος, αναθεωρόντας τα λάθη οχι στη ηθική του, αλλά στην εκμετάλλευση της , συνειδητοποιώντας ή μάλλον δεχόμενοι τον σχολιασμό του συγγραφέα και γιού, οτι οι κυρίαρχοι μπορεί να κερδίζουν στα σημεία, αλλά δεν είναι ανίκητοι.

  Ένα μικρό σε μέγεθος βιβλίο, αλλά μεγάλο σε ιδέες. Μια οικογενειακή ιστορία αναγνώρισης και αποδοχής που οδηγεί στην επανένωση αλλά και μια πολιτική ιστορία πάνω στο Γαλλικό σύστημα ασφάλισης και την συμπεριφορά απέναντι στις μάζες των εργατών, που θεωρούνται  αναλώσιμα μυρμήγκια, χρήσιμα μόνο όσο παράγουν από όλες τις κυβερνήσεις που η διαφορά τους είναι στο χρώμα της γραβάτας, σοσιαλιστικές ή συντηρητικές. Μια Ενωμένη Ευρώπη που τρώει τα παιδιά της και μια προφητική ματιά σε αυτό που βίωσε στην Ελλάδα η μεσαία τάξη και ο μέσος ασφαλισμένος από το 2010 ως σήμερα. Κοινό σημείο έναρξης το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, συγκλονίζει όταν κάνει κανείς τις αναφορές στην σημερινή κατάσταση στη χώρα μας με τη αντίστοιχη στη Γαλλία. Εύστοχο, εύστροφο και βαθιά πολίτικό συνηγορεί στην πράξη στην αντίληψη ότι ο κοινός εχθρός είναι τα αχρωμάτιστα καθεστώτα των δημαγωγών , είτε λέγονται Ολάν και Μακρόν, είτε Μητστοτάκης ,Τσίπρας, άνθρωποι αποστασιοποιημένοι από τον πραγματικό εργαζόμενο κλεισμένοι στη γυάλα της κοινοβουλευτικής ασφάλειας.

 

 

 

THE JADED HEARTS CLUB- "Live at 100 club"

 

 

A supergroup consisted of musicians from the alternative/Brit rock music scene consisting of lead vocalists Miles Kane (LAST SHADOW PUPPETS) and Nic Cester (JET)  bassist Matt Bellamy (THE MUSE)   guitarists Graham Coxon (BLUR) and Jamie Davis  (of Coxon's former label Transcopic), and drummer Sean Payne (THE ZUTONS)  in a live recording of some classics. WHO, Van Morisson,ROLLING STONES, BEATLES, CREAM are all getting the treatment they deserve from a band that actually pays tribute to their musical heritage and less their musical past. 

 

Rocking, rollin and with a lots of soul and emotion THE JADED HEARTS CLUB deliver a live album that connects 60s-70s with today's tech freak youth with one element in common, live music. 'Money" is as powerful and contemporary as it was half a century ago. "Back in the USSR", "Helter skelter", "Paint it black" are small earthquakes of powerful music and the 'Sunshine of your love" gets a tight, in your face approach like a wrecking ball demolishing the social isolation of 2020. 

 

 

 

Rock n roll in its finest from a band that delivers the goods and shakes the club foundations with some powerful renditions  timeless classics. Forget Covid 19, vaccinations and the pale future of live music and embrace this live album as the picture of a past we loved a future we all hope will share again.

8

 

Gilby Clarke- "The Gospel truth"

Ex GNR guitar man continues his solo career with an album , down to earth ,oozing 70s rock.The early Aluce Cooper influences, the dark colors,the laid back bass lines, the swing,the groove and the striped down guitars are all over the album.This dynamic of austerity along with the primitive groove of the rhythm section and the particular metal of Clakrke's, voice produce an early 70s rock sound that has a lot to be compared with Alice and sometimes AMBOY DUKES. 

 

 

At "Tightwad" we have the participation of Nikki Sixx and Stepehen Perkins, but the overall result stays a t the same 70s shock/glam rock sound. "Rock n roll is getting louder" is a fine example of the sonic example this album indicates. So if you like Hard rock with a swing,take your chances to a veteran of the Hair metal scene who changed direction and embrace his musical roots on his solo career,stripping down his sound to the rock essentials.

 

 

7,5

 

Smith/Kotzen- "Smith/Kotzen"

The duet nobody expected.A man and his voice raised on an equal diet of funk rock and hard rock, MrRichie Kotzen (MR BIG, POISON, WINERY DOGS) and the man responsible for some of the most  classic heavy metal songs, Adrian Smith (IRON MAIDEN,A.S.A.P) joined forces in a common album. When I listened to the first single, I did not appreciate it much. A bit more heavy for my Kotzen taste (i'm consider myself a big fan, having almost everything he has released especially as a solo artist). But then the album came out, i understood, "Taking my chances' was not  the most conventional piece of music. A bit more MR BIG than expected , still a great opener. It was 'Running '' the second song in the album where the blues rear its ugly head. A monstrous bass line and soloing over the Kotzen led vocals ,  gave me the chills as the album started to take off . 'Scars' supposed to be the ballad Smith/Kotzen had in their minds with some echoes of MAIDEN inside it but another blues/Southern based delivery with guitars honoring Stevie Ray Vaughan and. Gary Moore  with a touch of Tommy Bolin, while the vocals are so reminiscent of Glen Hughes that I think is the missing part to this collaboration. "You dont know me" is a heavy rocker that has the Smith fingerprint all over it, yet the Kotzen solo, makes this heavy rocker a bit funkier.

 

 

The album is a blues rock beast, with both vocals and guitar lines being exchanged between the two musicians with no trace of primadona behaviour. "I wanna stay" is another fine example of modern heavy rock blues anthem, that combines both musicians' creative force and sounds unique and attractive to any decent rock fan.On the contrary they both melt their vocal deliveries and guitar abilities for the sake of the songs. The most powerful element is that both musicians offer some great songs. They sing and let the album and the songs breathe without fearing to let their hair down and get lost in some really tasteful soloing. But it is a song album and not a shredding contest. Kotzen is a bit on his heavier /blues side and Smith is letting himself trade licks in the blues style  away from the MAIDEN'S double,triple guitar attack/harmonies. At the end of the day ,this is an album of heavy rock,blues based rock that initiates the expectations for a second work and even more different approaches.Both musicians seem to enjoy it and in my eyes it is a winner and one of those collaborations that really succeed in the ears of the listener.

 

8

Song of the week -"Summertime" · The Tea Party

 Song of the week

 

Summertime · The Tea Party

 

Summertime · The Tea Party Summertime 

℗ 2021 InsideOutMusic, under license from Coalition Music Inc.

«Ἡ διαφάνεια του χρόνου» Λεονάρδο Παδούρα (Καστανιώτης)

«H διαφάνεια του χρόνου» Λεονάρδο Παδούρα (Καστανιώτης)

Η Κούβα μετά την «αλλαγή» του καθεστώτος σε μια διαφορετική κοινωνία, υβρίδιο κομμουνισμού και υφέρποντος καπιταλισμού είναι η πατρίδα στην οποία γερνά ο Μάριο Κόντε, πρώην αστυνομικός και νυν ιδιωτικός ερευνητή. Ο ήρωας του Παδούρα γερνάει. Γερνάει και αναπολεί την παιδική του ηλικία, τις γνώριμες μυρωδιές, γεύσεις, τους φίλους που πλησιάζουν την ώρα της αποχώρησης από τον κόσμο αυτό ή της αναχώρησης για την Γη της επαγγελίας, τις Η.Π.Α, απλώς και μόνο για να πουν στον εαυτό τους, ο,τι δοκίμασαν και έχασαν ή κέρδισαν με δική τους επιλογή. Ο Κόντε σε μια κρίση ύστερης μέσης ηλικίας από την μία περνά όμορφα στο ακατάστατο αλλά δικό του σπίτι, αναζητά όμως εξίσου τη συντροφιά της μόνιμης συντρόφου του Ταμάρα, φοβούμενος κάποιες στιγμές όσα απαιτεί μια μακροχρόνια δέσμευση, αναζητώντας τα την επομένη, ειδικά όταν έχει προηγηθεί η γνωστή κραιπάλη κατανάλωσης φθηνού αλκοόλ και τοπικού φαγητού στο σπίτι του καλύτερου φίλου του.

Οι υπαρξιακοί προβληματισμοί του Κόντε, θα ενισχυθούν οικονομικά από τη εμφάνιση ενός παλιού συμμαθητή, νυν παράνομου εμπόρου έργων τέχνης και ομοφυλόφιλου, στην όχι ιδιαίτερα ανεκτική Κοιυβανέζικη, Κομουνιστική κοινωνία. Ο Μπόμπι, θα τον εισάγει με μια γενναιόδωρη αμοιβη σε  αμερικάνικα δολάρια σε μια ιστορία αναζήτησης ενός αγάλματος μας μαύρης Παρθένου, που η ιστορία  της φαίνεται να κρατά στην Ισπανία των μεσαιωνικών χρόνων. Ο Παδούρα με ενδιάμεσες αναφορές σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους, μας μιλά για το άγαλμα και την ιστορία του. Στο σήμερα ξεδιπλώνει τον ιστό του, ανακατεύοντας τον Κόντε, τους παλαιούς του υφιστάμενους που έχουν αποκτήσει θέση την αστυνομία αλλά και τους στενούς του φίλους. Ένα κυνήγι φαντασμάτων που θα τον βυθίσει στον κόσμο των έμπορων αντικειμένων τέχνης και θα του γνωρίσει εξωτικές γυναίκες, αδίστακτους εμπόρους, ακριβά αμάξια, ακριβότερα σπίτια και καλό ουίσκι, σε μια Κούβα που έχει και μια άλλη όψη, απροσπέλαστη και συχνά άγνωστη.

Αυτή των παραγκουπόλεων, όσων έρχονται από τα Ανατολικά για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην Αβάνα ή την διαφυγή στις Η.Π.Α. Ο Παδούρα δεν πολιτικολογεί. Η ιστορία του Μπόμπι, που εξοβελίστηκε από το κόμμα λόγω της ομοφυλοφιλίας του και στράφηκε στο παράνομο εμπόριο και τη θρησκεία είναι μια ιστορία αντίστασης ατομικής ,όχι πολίτικης σε ένα καθεστώς διεφθαρμένο όσο και αυτό που αντικατέστησε με τα όρια ανοχής και στα στεγανά του. Η μαγεία των βιβλίων του Παδούρα είναι ότι η βία υπάρχει αλλά εκεί που χρειάζεται σαν κοινωνικό προϊόν του λούμπεν κυρίως προλεταριάτου και λιγότερο των αρχών. Ο Κόντε δεν οπλοφορεί, δεν έχει καν κινητό. Χρησιμοποιεί το μυαλό του, την συνδυαστική και αναλυτική σκέψη και στο τέλος δίνει κάποιες απαντήσεις , γιατί η αλήθεια ολόκληρη, χάνεται μαζί με την ιστορία του αγάλματος στο βάθος του χρόνου.

«Ἡ διαφάνεια του χρόνου» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά ταυτόχρονα μια σπουδή στην ανδρική γήρανση, την απώλεια των φίλων, τη φιλία, τον πανδαμάτορα χρόνο, την συντροφικότητα, τη δέσμευση και τον φόβο του θανάτου, καθώς ο χρόνος μπροστά μας μικραίνει και το παρελθόν απλώνει το μακρύ σεντόνι πίσω μας. Γλαφυρός, γεμάτος μεθυστικά αρώματα της Καραϊβικής αλλά και την πικρίλα του ποτού την επομένη ημέρα, ο Παδούρα μας δίνει ακόμα ένα βιβλίο ανατροπών, σκέψης και απόλαυσης, με ένα ποτήρι ρούμι και την παρέα όσων αγαπάμε γύρω μας, όσο υπάρχουν κοντά μας.

Rob Leines-"Blood sweat and beers"

 

Rob Leines-"Blood sweat and beers"

Straight to your heart Outlaw country, honky tonk, Southern rock from the man with the telecaster. Part Waylon Jennings , part ZZ TOP  "Blood sweat and beers" is a real honky tonk, rowdy full of smoke and whiskey drinkers bar music. Harmonica, brings along the violin the country feeling to an otherwise rock album. No mumbo jumbo, intellectual shite, only music to start a fight or a ball on a Friday night. Fast paced , uptempo songs like "Saturday night" and "Rock n roll Honky tonk life" from a musician seasoned at the small club circuit. Country at "Southern breeze" and bitter life aspects at mean/black heart ballad "Patty Lynn" gives the man credits for been traditional yet diversified. 

 

 

 

You may not find him at billboard and MTV but he ll be playing near your house on the weekend nights with original tunes full of wild guitars, a great country voice and a hell of an attitude.An album to dance, fight and make love sometimes all in the same time. 

 

7

 VINTAGE CARAVAN -"Monuments"

A power trio from Iceland that loves CREAM as much as HAWKWIND but has its own musical identity. A voice,clean,melodic that balances over razor edged riffs and a steady, ice cold rhythm section. For those who like their retro/vintage hard rock like a shinny day over the Iceland glaciers here is the right band. Snowballing riffs, ecstatic, rhythm section and a sheer, powerful voice in the definition of the power trio musical approach."Crystalized" is a mix of heaviness, groove and fusion through the eye of a 70s rocker with MOUNTAIN, AMBOY DUKES and URIAH HEEP having a ball laughing at KING CRIMSON.

 

Songs like 'Torn in two" are a mix of sheer power and calm parts, creating a dominating song that captivates the listener. For once more, the power trio works for the best interest of the musicians who are looking firmly at the late 60s, early 70s. Tight, heavy, yet melodic, heavy rock with a twist of psychedelic melody, is my definition of VINTAGE CARAVAN's music and is addictive as heroin, without the needle process troubles. Tripp y and at the same time loud and disturbing, won't let a hippie find the peace of mind, as the hidden BLACK SABBATH elements will kill the flower power dreams.On the other hand the paisley melodies will let those who loved TROUBLE's middle period, smile with delight. BEATLES, CREAM, Santana,HAWKWIND, BLACK SABBATH, TROUBLE, are starting a witches dance in this delightful album."Clarity" is a fine example, of the sensitivity of the album and "This one's for you" a soulful testimony and message to a dear person, now gone.

 

A dream flight over the cold Icelandic landscapes, wouldn't be more enjoyable.

 

 

8

Song of the week - THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA - White Jeans

 Song of the week

THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA - White Jeans (OFFICIAL MUSIC VIDEO)

New single "White Jeans" is out now: https://thenightflightorchestra.bfan..

«Πεθαίνοντας την άνοιξη» Ραλφ Ρότμαν (Καστανιώτης)

«Πεθαίνοντας την άνοιξη»  Ραλφ Ρότμαν (Καστανιώτης)

Η Γερμανία της ανοικοδόμησης μετά τον ΒΠΠ. Γεμάτη ιστορίες δειλίας και ηρωισμού. Μία από αυτές του πατέρα του δημοσιογράφου, συγγραφέα του Βάλτερ. Δουλεύοντας σε ένα κτήμα αρμέγοντας και ταΐζοντας γελάδες, περιμένει το τέλος του πολέμου, ελπίζοντας στα 17 του να επιζήσει. Απολίτικος, ονειρεύεται να χορέψει με την προσφυγοπούλα από τα ανατολικά, που τους βοηθά στον χορό, στην παλιά μπιραρία του χωριού το Σάββατο το βράδυ. Ο,τι θα ήθελε ο αντίστοιχος 17χρονος στο Τενεσί, το Γιόρκσαϊρ, το Κίεβο σε ένα κόσμο δίχως φανατισμό. Όμως η ετοιμοθάνατη πολεμική  μηχανή των Ναζί, στρατολογεί και τον τελευταίο διαθέσιμο άνδρα, νέο, παιδί, για να ταΐσει το όνειρο της αντίστασης στον εχθρό. Η άρνηση τιμωρείται με θάνατο, εκτέλεση. Ο Βάλτερ με τον καλύτερο φίλο του, στρατολογούνται δια της βίας στα Ες Ες και γίνονται οδηγοί. Η ελπίδα το τέλος του πολέμου να τους βρει πριν το τέλος της εκπαίδευσης μοιάζει ιδανική, εκείνη την άνοιξη της παράνοιας.

Ο Βάλτερ έχει μια υποχρέωση, ηθική, να βρει τον χαμένο πατέρα του που πολέμησε με ένα τάγμα τιμωρίας. Η μονάδα του τοποθετείται κοντά στον χώρο που έδωσε την τελευταία του μάχη. Μια «ανδραγαθία» που στην πράξη είναι απλά ενδιαφέρον για τον συνάδελφο στρατιώτη, του χορηγεί μια άδεια και μια μηχανή με καύσιμα. Η αναζήτηση του πατέρα του, τον φέρνει αντιμέτωπο με το πραγματικό μέτωπο, την διάλυση, την παρακμή, την ανάγκη για επιβεβαίωση της ζωής ,μέσα από το σεξ όταν άνδρες και γυναίκες που την άλλη μέρα θα βρεθούν μπροστά στις  ρώσικες ερπύστριες αναζητούν μια αχτίδα φωτός, έστω και με μια πρόσκαιρη συνεύρεση.

Η επιστροφή του, από το πρόχειρο νεκροταφείο που μάλλον φιλοξενεί τον πατέρα του,  αποτελεί την επιβεβαίωση της ματαιότητας του πολέμου. Η επιστροφή του στη μονάδα του, του επιφυλάσσει την πιο δυσάρεστη έκπληξη. Ο καλύτερος του φίλος με τον όποιο κατατάχτηκαν μαζί, έχει καταδικαστεί για λιποταξία Και αυτός έχει οριστεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μια βραδιά που κρατάει αιώνες, απολογισμοί, δάκρυα, αλά και αποκαλύψεις. «’Έριξα ελάχιστες σφαίρες στον πόλεμο και μόνο μία ίσως βρήκε τον στόχο» θα πει αργότερα στην μέλλουσα γυναίκα του. Το τέλος του πολέμου τον βρίσκει αιχμάλωτο των Συμμάχων και σύντομα ξένο στην ίδια την χώρα και την οικογένεια του, ένα στόμα ακόμα να τραφεί. Η αναζήτηση της κοπέλας που τον συνάρπασε και μια κοινή ζωή, σε μια Γερμανία που γυρνά την πλάτη στο παρελθόν, δίχως σκέψη, γιατί δεν αντέχει τι άφησε πίσω της.

Ο συγγραφέας γιός, μαθαίνει για τον πάντοτε καθώς πρέπει εργάτη των ορυχείων ,πατέρα, τι συνέβη εκείνη την άνοιξη του 45, που τον άφησε να χαμογελά γλυκὀπικρα και να μην μιλά ποτέ. Ο τυπικός Γερμανός της ανασυγκρότησης, κρατά τις μνήμες του για αυτόν και δίνει  στην επόμενη γενιά τα εφόδια να συνεχίσει, χωρίς τα ηθικά βάρη που αυτός κουβάλησε. Δυνατό βιβλίο, συναισθημάτων, δίχως ίχνος πολιτικολογίας αλλά με τον άνθρωπο κυρίαρχο στοιχείο σε ένα κόσμο συγκρούσεων, καταστροφών ,προδοσίας, αγάπης και πάνω από όλα επιβίωσης, μέχρι να έρθει η ηρεμία και η λήθη.

 

HEAVY FEATHER-"Mountain of sugar'

Another small masterpiece , the second full length album , from retro rockers  HEAVY FEATHER from Sweden. Similar to BLUES PILLS but with one big,vital difference. These bunch of musicians ,may have female vocals , may love Janis Joplin but they start with "30 days" a tribute to c  HUMBLE PIE "30 days"  and LED ZEPPELIN at the same time and they keep going on with a heavy rock attitude. They don't want to shine like BLUES PILLS as the next big thing, cause they are.The groovy rhythm section and the Hendrix like guitar are driving this album, less than 40 min long to drag you to a psychedelic trip along the late 60s. CCR,Hnedrix,Joplin, GRAND FUNK, Chicago blues, and this masterful voice that has the earthy tones of Joplin and the smoothness of Grace Slick. 

 

Nothing more to say, then, that this band is equal to legends like St Jude and deserves a wide acknowledgement in the rertro /vintage rock movement. They have their own identity, and they have the songs that are so classic rock that i would really like to listen this album in an 8 track tape machine to feel the oze of the 70s spreading all around. 

 

 

 

Get your bell bottom jeans, leave your whiskers grow, wore your leather jacket and dance to the 'Mountain of sugar " album. The best medicine for the corona virus depression.

8,5

 Hedvig Mollestad Trio -"Ding Dong.You re dead"

Bands like E.S.T set the standards and H.M.T is following their path. Fusion jazz, heavy rock and progressive music ,not rock in particular melt in a wonderful blend.KING CRIMSON is the easiest reference for the rock fans,E.S.T for the jazz lovers, MAHAVISHNU ORCHESTRA for the fusion rock and the labels losing their mind. Listening to the album ,after you get over from the shock of the name, it is a masterpiece of free form expression. Improvising on the steady yet innovative rhythms section, the trio is creating musical landscapes. The industrial "Leo Flash Return to the Underworld" with the futuristic, claustrophobic feeling and the dominating bass line, is the opener that instantly let the mark of the band.Heavy, unlimited, unrestricted fusion that moves from progressive rock to fusion jazz in a scale change.For those who are in to fusion in general, you will love each of the 42 minutes of the albumas this is its other positive point.It isn't another tedious show off, from technical skilled musicians but a  well planned and even better executed exercise in musical creation and performance. 

Compositions like "All flights cancelled' are the more alternative rock/pop influenced as they have the melodic lines dominate the composition, with guitar taking over the vocals role and incorporating elements from garage,surf, musical tastes you wouldn't expect in a fusion album. For the jazz lovers you have "Gimbal" as a prime example that H.M.T are torn between their loves and could be easily a big name in its genre, if they feel like limiting themselves."Magic Moshroom" is another example of different influences fusing in a jazz pice with its 60s overtones and the Santana/Al Di Meola feeling, a bit sunny and latin. Then comes my personal favorite "The art of being Jon Balkovitch" a fusion masterpiece with complex time changes and guitar parts  that Robert Fripp would love to have played.

 Norway was well known for Ronnie Le Tekro and his jazz influences in his playing in TNT. Now we have Hedvig Mollestad and her rock/metal influence in the jazz/fusion genre and we can't wait to get another taste of her musical mind in the studio and hopefully one day on stage.

8

 

Steve Lukather-"I found the sun again"

 

 

 

New solo work from Steve lukather and the guitar mastermind behind TOTO delivers an aw always diversified album full of variety and sonically challenging. The opening "Along for the ride" and "I found the sun again" is the closest you'll get to his day job band. The most rocking song and as always top of the top. But it is the one that is most limiting the man who uses his personal album as an outlet to offer his own unique artistic vision. Blues,jazz, fusion, funk, soul and some beautiful instrumentals are the final result.

The players feature many musical comrades of Lukather with a heavy cv,  Amongst those are drummer Greg Bissonette, keyboardist Jeff Babko, and bassists Jorgen Carlsson and John Pierce.  Toto band-mate David Paich performs piano and organ across the album, while Joseph Williams sang on multiple tracks alongside writing string and horn arrangements and tracking keys on "Run To Me." Both Paich and Williams co-wrote that specific composition, while band leader of the All-Starrs, Ringo Starr (THE BEATLES) makes a special appearance on the recording and in the video."I Found The Sun Again " features five new original compositions, and three covers, Traffic's "Low Spark of High Heeled Boys," Joe Walsh's "Welcome To The Club," and Robin Trower's "Bridge of Sighs." 

 

 

An album that shows us his other sides that we have the pleasure to see, mostly during the jams and his solo when he performs live with TOTO. A more complex or laid back Lukather who stands among today's great guitar heroes and has a lot in common with EVH as also with Allan Holsdsworth. That is why you need to be open minded to listen and understand the free jam form "Serpent soul" or even more at the cover of Traffic's "Low Spark of High Heeled Boys," and the instrumental "Journey through". Although the closing track t he cover of Robin Trower's "Bridge of Sighs." is a mind blowing rendition of the song and a real explosion of feelings for the guitarist.

 

 

8

Song of the week -Crippled Black Phoenix - Painful Reminder

 

Song of the week

 

 Crippled Black Phoenix - Painful Reminder (official music video) 2021

 

 Crippled Black Phoenix's official music video for 'Painful Reminder', which is taken from the bands upcoming EP release 'Painful Reminder / Dead is Dead'. The EP will be released on July 16, 2021 via Season of Mist.

 

Erik Larson – «Βουβό κύμα, το τελευταίο πέρασμα του Λουζιτάνια» (Ίκαρος)

 

Η συναρπαστική ιστορία του ναυαγίου  του υπερωκεανίου Λουζιτάνια, γράφει το οπισθόφυλλο και είναι ίσως η πιο άτοπη και άδικη περιγραφή, για ένα όντως συγκλονιστικό βιβλίο. Ο συγγραφέας Erik Larson ασχολείται με αυτό που αποκαλούμε ιστορικό μυθιστόρημα, έχοντας το εξαιρετικό χάρισμα της ανάπλασης της εποχής, με ρεαλιστικό και πολύ ζωντανό τρόπο. Η αναφορά μου στο παλιότερο βιβλίο του «Στον κήπο με τα θηρία» είναι ενδεικτική του πόσο εκτιμώ την πένα του. Στο «Βουβό κύμα» επιλέγει με τη βοήθεια υλικού από τους επιβάτες του Λουζιτάνια, να διηγηθεί την ιστορία ενός ναυαγίου ή καλύτερα της βύθισης ενός επιβατηγού πλοίου, μιας ουδέτερης χώρας από τα Γερμανικά υποβρύχια στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο.

Η σημασία του έργου πολυσήμαντη. Η αναφορά σε μια πράξη που αποτελεί ένα από τα πρώτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με το χτύπημα ενός μη στρατιωτικού στόχου, σε μία εποχή που υπήρχε ακόμη το Πρωσικό πνεύμα της στρατιωτικής ευγένειας αλλά η πίεση για τη νίκη άρχισε να αλλάζει την κοσμοθεωρία των συγκρούσεων, είναι εδώ. Όπως είναι και η τραγική εξιστόρηση των ανθρώπινων ιστοριών, των επιβαινόντων για τους οποίους με ενδελεχή έρευνα συγκέντρωσε στοιχεία, για να μιλήσει για την ιστορία τους πριν το ναυάγιο, στην διάρκεια της βύθισης αλλά και μετά. Μικρές ανθρώπινες ιστορίες, που αποτελούν τις ψηφίδες, ενός συλλογικού έργου καταστροφής, όπως είναι η βύθιση ενός άοπλου επιβατηγού, ουδέτερης χώρας. Η πολιτική υπόσταση της βύθισης, μέσα από την σύνδεση της με την πολιτική κατάσταση της εποχής. Η περιγραφή  της ζωής του Αμερικανού προέδρου Ουίλσον με την αγάπη του στην πολιτική της απομόνωσης, παράλληλα με τα προσωπικά του θέματα που τον καθιστούσαν ακόμη πιο αδύναμο και αναποφάσιστο. Η περιγραφή της  Βρετανικής πολιτικής, γεμάτη δολοπλοκίες, με έμφαση στην αλίευση πληροφοριών για τις Γερμανικές ναυτικές κινήσεις με απώτερο και πρωταρχικό σκοπό την προστασία του Βρετανικού στόλου. Πληροφορίες που εν γνώσει τους δεν κοινοποιήθηκαν μιας και οι ζωές των αμάχων, είχαν ελάχιστη αξία μπροστά στην προστασία των πολύτιμων θωρηκτών, που θα εξασφάλιζαν την θαλάσσια υπεροπλία έναντι του Γερμανικού Ναυτικού. Αλλά και η περιγραφή της δράσης των πρωτόγονων υποβρυχίων, που παραλίγο όπως και στον Β ΠΠ να αλλάξουν την πορεία του πολέμου αποτελεί ακόμη ένα σημείο στο οποίο ο Larson δείχνει την δύναμη της γραφής του αλλά και της ικανότητάς του ως ερευνητή. Η μεταφορά στην ψυχοσύνθεση του κυβερνήτη, που ζει για να αυξήσει το τονάζ των βυθίσεων του και η λεπτή γραμμή ανάμεσα στον στρατιωτικό και τον δολοφόνο αθώων, που εκ των υστέρων κρίνεται από τις πράξεις του, είναι συγκλονιστική.

Tο «Βουβό κύμα» είναι ακόμη μια επιτυχία του Erik Larson  να ανασυστήσει μια εποχή, μια στιγμή στην ιστορία, με λογοτεχνικό τρόπο, βασισμένος όμως σε συγκέντρωση στοιχείων, που ντύνουν την κάθε στιγμή με θαυμαστή αληθοφάνεια. Η ιστορία των επιβαινόντων αλλά και η αφήγηση του ναυαγίου, φέρνει στο νου το άλλο μεγάλο ναυάγιο της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα τον Τιτανικό και ξυπνά μνήμες φόβου, για τη δύναμη της θάλασσας. Στιγμές ανθρώπινης αδυναμίας αλλά και ηρωισμού, απόγνωσης και ελπίδας. Συγκλονιστικός και ανθρώπινος, ο Larson  φέρνει δάκρια στα μάτια, στις στιγμές που οικογένειες επανενώνονται , όταν οι διασωθέντες συγκεντρώνονται αλλά και στο νεκροτομείο αγκαλιασμένοι για το τελευταίο ταξίδι στον κάτω κόσμο. Η ενημέρωση των Ιρλανδών και η προσπάθεια κάθε διαθέσιμου μέσου να βοηθήσει είναι τόσο ζωντανή, που νιώθεις την αγωνία των αλιευτικών να πλησιάσουν για να σώσουν, οτι δύναται να σωθεί. Παράλληλα η ιστορία του πλοιάρχου του Λουζιτάνια μέχρι το τέλος της ζωής του, ενός ανθρώπου που οι επιλογές του θα καθορίσουν εν μέρει την ζωή επιβατών και πληρώματος έρχεται συμπληρωματικά να μεταφέρει τον τρόπο σκέψης των ναυτιλιακών εταιρειών σε καιρό πολέμου, αλλά και των ναυτικών που ξεκίνησαν με ιστιοφόρα για να καταλήξουν στις ντιζελομηχανές.

Η πολιτική διάσταση του θέματος, με την αποχή των Η.Π.Α από τον πόλεμο, παρόλες τις προσπάθειες της Βρετανίας να τους εμπλέξουν, συνδυάζεται άψογα με την εστίαση στον πρόεδρο Ουίλσον και την προσωπική του ζωή. Την κατάθλιψη από το θάνατο της γυναίκας του, τον νέο του ανεκπλήρωτο για μεγάλο διάστημα έρωτα και την αδυναμία του να πάρει αποφάσεις, βασανισμένος από την δική του προσωπική τραγωδία. Παράλληλα, η περιγραφή των υπηρεσιών συλλογής πληροφοριών του ναυαρχείου, είναι ακόμα ένα κομμάτι που ο Larsonμεταφέρει εν τη γενέσει του, την δημιουργία της σύγχρονης ιστορίας. Οι Βρετανοί έχουν στα χέρια τους τους Γερμανικούς κώδικες και προκειμένου να διαφυλάξουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού, και να προστατεύσουν τον πολύτιμο στόλο τους, κανένας άμαχος δεν έχει αξία. Η αιωρούμενη ερώτηση αν ένα μήνυμα στο Λουζιτάνια ή έστω η παροχή συνοδείας θα μπορούσε να αλλάξει την έκβαση του ταξιδιού αιωρείται. Ταυτόχρονα η περιγραφή της Γερμανικής πλευράς και ειδικότερα αυτής των υποβρυχίων και του συγκεκριμένου υποβρυχίου και του κυβερνήτη του, μας μεταφέρει σε ένα κόσμο μοναχικών λύκων που αποκομμένοι από τα κέντρα αποφάσεων παίρνουν αποφάσεις με βάση εντολές ημερών και το προσωπικό κριτήριο σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή και την πατρίδα. Η περιγραφή της έναρξης του υποβρύχιου πολέμου αλλά και των ανθυποβρυχιακών μέτρων είναι συναρπαστική και μας δίνει το στίγμα μιας εποχής που η τεχνολογία ξεπερνά τον άνθρωπο και τον αφήνει έρμαιο των αποφάσεων του, για μαζικά χτυπήματα. Θύτης και θύμα ταυτόχρονα ο Γερμανός κυβερνήτης του υποβρυχίου, με περιορισμένα μέσα αναγνωρίζει το πλοίο και αποφασίσει για την ζωή ή το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, ζώντας πλέον με αυτές τις επιλογές. Η εντατικοποίηση του πολέμου και τα όπλα μαζικής καταστροφής στα πρώτα βήματα τους.

Όμως το βιβλίο δεν είναι μια περιγραφή της βύθισης του Λουζιτάνια και μόνο. Ανατρέπει απόψεις, οτι η βύθιση του Λουζιτάνια οδήγησε τις ΗΠΑ στον πόλεμο, μιας και χρειαστήκαν δύο ακόμα χρόνια για να μπουν οι Αμερικανοί στον πόλεμο και αρκετές  Γερμανικές επιθετικές ενέργειες. Δίνεις στοιχεία για την κλιμακούμενη επιθετικότητα των Γερμανών σε κάθε πολεμικό στόχο ουδέτερο ή μη. Αναφέρει την μεταφορά πυρομαχικών με το Λουζιτάνια δείχνοντας και την άλλη πλευρά. Την Βρετανική έλλειψη σεβασμού στους κανόνες του πολέμου, όταν χρησιμοποιούν ουδέτερα πλοία για μεταφορά, κρυφά  πυρομαχικών, πυροδοτώντας ανεξέλεγκτες καταστάσεις εναντίον των αμάχων. Πάνω από όλα όμως θέτει το Βρετανικό ναυαρχείο στην πραγματική θέση του, αυτή του ενόχου. Γιατί γνώριζε εξαρχής την κίνηση και την θέση του υποβρυχίου και δεν προσπάθησε οχι να αποτρέψει με την χορήγηση συνοδείας, αλλά ούτε με την αποστολή προειδοποίησης στο πλοίο για την παρουσία του υποβρυχίου στην περιοχή, διατηρώντας τα στοιχεία για χρόνια στην αφάνεια.

Τελειώνοντας το «Βουβό κύμα» φέρνεις στο νου σου, τον Πόλεμο στον Κόλπο, στην Γιουγκοσλαβία, στην Συρία και βλέπεις ότι αν και οι υπερδυνάμεις άλλαξαν, οι άμαχοι πληρώνουν το τίμημα και οι στρατιωτικοί επικαλούνται αόριστους όρους, όπως τιμή, αγάπη στην πατρίδα, θάρρος, για να δικαιολογήσουν το θάνατο παιδιών και αμάχων, ενώ οι πολιτικοί κωλυσιεργούν. Ένα δυνατό βιβλίο, που παρά τον πληροφοριακό χαρακτήρα του, κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο καθώς βυθίζεσαι σε μια θάλασσα πληροφοριών, που καλύπτουν μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά την βύθιση του πλοίου, ξεβράζοντας, όπως η θάλασσα τα πτώματα του ναυαγίου, μήνες μετά. Πληροφορίες και στοιχεία, που χρόνια μετά το τέλος του Α ΠΠ, παρέμειναν σε συρτάρια. Απολαυστικό μέχρι τις παραπομπές.

Διαβάζεται με συνοδεία το «Cruel sea»- CITIES και το “Run silent, run deep” (Iron Maiden- Raven)