ROYAL REBELS- "Royal rebels"

 

Four guys at San Jose, California, join their forces to a new band focused on rock n roll simplicity. , US Hard rock,  punk,blues, Southern, country and straight in your face no drills just thrills music. Based on some of the members past (STEELHEART) songs like "Devil got me by the balls" may surprise with the country blues sound. But this is an exercise in simplicity. Straight ahead rock n roll, less sleaze and more garage, less polished and more raw. The striped down to the bones production helps on the one hand to bring the bands sheer power to the front, on the other hand leaves the sound empty, reminding of a rehearsal recorded spontaneously. 

 

 

 

"We are '' the opener has the sound of a band I loved T.S.O.L in their more hard rock days. CIRCUS OF POWER are easily spotted as influences, check 'What you got", "Still running" along the bands of the same vein. "I cant breathe" is a fine example, of the bands social awareness and musical/political statement against brute force. Hard rock that stands and delivers based on raw power, gravy vocals and a rhythm section like a steamroller , no excuses and cover ups, just the power to shake your foundations like a good Japanese earthquake. If you like the before mentioned bands , ROYAL REBELS will be a great addition to your listening.

 

7

 

 

PREACHERS OF DISTORTION- "The wall of sound ritual"

 

With Coronavirus shattering dreams and lives , one man in London picked up his guitar and continue his journey to the city of distortion alone. Stripped down by his colleagues who couldn't get along, guitar mastermind (Redd Lao) of London based PREACHERS OF DISTORTION decided to record their new work on his own. The result is an album of sheer force. MOTORHEAD meets COC meets Desert sessions as his "power trio" attitude brings angry riffs and whiskey soaked vocals in a way Lemmy would have much approved. On the other hand the album has its more technical, guitar shredding melodic moments as in songs like "Cry from the womb". The main attitude is coming upfront in songs like 'As above,so below' and 'Ill be the first in line",true, angry,heavy rockers that could be in any ORANGE GOMBLIN, COC album. Sometimes vocals can be a bit weak like at the closing "Roots and memories' but they're from the heart.

 

 

If you' re in to straight in your face, heavy rock coming from the gutters, aggressive and disrespectful to modern trends, check PREACHERS OF DISTORTION. Riff loaded, over the top fuzz and distorted they got the guts and the beers for some good old time HEAD bangin.

7

 

Ken Hensley- "My book of answers?"

 

The man behind the keyboards for URIAH HEEP and BLACKFOOT at his final work. You just wait to listen to the characteristic sound of his keyboards to know its Hensley a man among the greats like Jon Lord and Keith Emerson. His legacy is enormous in the hard rock genre and generation. "My book of answers" is an album that oozes 70s, with fast pace songs, guitar/keyboard dwells and the quality hard rock we have been used to by Hensley. From the melodic opener "Lost (My guardian)" to the more catchy 'Right here ,right now" or "Suddenly"  the album is a journey to the isles of memories. Powerful hard rock with some radio /FM rock touches and some heavier moments signified by his voice and the keyboards that are everywhere, supporting and adding their characteristic sound.

 

 

 

The catchy chorus of "silent scream" with its modern sound shows another ,sometimes underrated aspect of Hensley, that of the songwriter. Dont we forget  he is the man who gave some of the most recognizable songs for the HEEP and certainly was responsible for the change of direction to most commercial paths for BLACKFOOT. The most interesting thing about this album is that the lyrics are inspired/based on poems by Russian poet Vladimir Emelin. So this maybe his last effort but also one showing that even at his 75 he was not afraid to try new things and challenge himself artistically."Stand " could easily be on a Leonard Cohen album but it is a Hensley effort. Let yourself enjoy an album that contains, poetry, melody and a man mature as person and musician at its best.

7,5

HEAVY FEATHER - Mountain of Sugar

 

Song of the Week

 

 

HEAVY FEATHER - Mountain of Sugar (OFFICIAL MUSIC VIDEO)

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

 

 

 Second singel of the upcoming second album, released on The Sign Records spring 2021. 

Follow Heavy Feather Facebook https://www.facebook.com/HeavyFeather...​ 

Instagram https://www.instagram.com/heavyfeathe...​

Melanie Wallace: Το γαλάζιο άλογο που ονειρεύεται

 

 

Melanie Wallace: Το γαλάζιο άλογο που ονειρεύεται (Πόλις)

 Όσοι παρακολουθείτε συγγραφείς σαν τον Κόρμακ Μακ Κάρθυ, θα γνωρίζετε ότι υπάρχει μια συγγραφική αναβίωση του γουέστερν και ως λογοτεχνικού είδους, πέραν του κινηματογραφικού. Παρ’ όλα αυτά η δουλειά της Αμερικανίδας συγγραφέως Melanie Wallace, έχει να επιδείξει κάτι πρωτόγνωρο για τον χώρο. Αποστασιοποιημένη απ’ τον ρεαλισμό ηρωικό ή όχι των κατά βάση ανδρών συγγραφέων του είδους, μας μεταφέρει σε αυτό που θα χαρακτήριζα, συγκρατημένα αλλά όχι αβάσιμα, ως γοτθικό γουέστερν.

Σε μια ατμόσφαιρα παράδοσης στην μοίρα και το βέβαιο τέλος, ένα συνοριακό οχυρό λίγο μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου, δέχεται για προστασία και επανένταξη στη Δυτική κοινωνία, δύο γυναίκες που έχουν απαχθεί και ζήσει με τους Ινδιάνους για σχεδόν μια τετραετία. Η μία θα θεωρήσει την απελευθέρωση της λύτρωση, η άλλη η Άμπιγκειλ Μπιούελ (ετοιμόγεννη κατά την έλευση της στο οχυρό), σαν αρχή της πραγματικής αιχμαλωσίας της. Παρών και ουσιαστικά κινητήρια δύναμη σε όσα δεν γίνονται, ο διοικητής του φρουρίου, συνταγματάρχης Κάτερ. Ένας άνθρωπος έρμαιο προσωπικών φαντασμάτων και ερωτημάτων, που βλέπει το απομονωμένο του φυλάκιο να εξαθλιώνεται από την έλλειψη προμηθειών, αδυνατεί να ισορροπήσει την δυναμική του ως διοικητή, με τα προσωπικά του φαντάσματα και τις επιταγές που συνεπάγεται η διοίκηση.

Η παρουσία της γυναίκας στο στρατόπεδο θα λειτουργήσει καταλυτικά, βυθίζοντας τον περισσότερο σε έναν κόσμο σχεδόν ναρκοληπτικό, με το στρατόπεδο να αποσυντίθεται μπροστά του, τα αποσπάσματα που βγαίνουν για τροφή και ξυλεία να μην επιστρέφουν και τον ίδιο να συνδέεται με την Άμπιγκειλ, σε μια σχέση λανθάνουσας παράνοιας και ερωτισμού ταυτόχρονα.

Η ίδια πρώην αιχμάλωτη, απομονωμένη από τους λευκούς, αναπολεί τη ζωή της και μας μεταφέρει στα πραγματικά ελεύθερα χρόνια της με τους ινδιάνους, ενώ πεισματικά αρνείται να μοιραστεί την ζωή της, με τον επίμονο δημοσιογράφο Γκάμπριελ, που θα έρθει στο οχυρό ψάχνοντας απεγνωσμένα την είδηση που θα τον κάνει διάσημο (πρόδρομο της μοντέρνας σκανδαλοθηρικής-πτωματολάγνας δημοσιογραφίας).

Στο χρόνο της αποσύνθεσης, θα γνωρίσουμε τον εσωτερικό κόσμο του συνταγματάρχη που ταλαντεύεται μεταξύ του στρατιωτικού καθήκοντος και των ερωτημάτων του, για την διαμάχη του καλού με το κακό και την ύπαρξη της μεταθανάτιας ζωής, στην οποία έχει οδηγήσει ο ίδιος αρκετούς στρατιώτες με τις διαταγές του. Στον αντίποδα θα γνωρίσουμε την ζωή της Άμπιγκειλ, τυραννισμένη από τις κακοποιήσεις και την ανισότητα , λόγω του φύλου της, που την οδηγεί να αναγνωρίσει στην «πρωτόγονη» κοινωνία των Ινδιάνων στοιχεία, που η «προηγμένη» Δυτική κοινωνία, αδυνατούσε να τις προσφέρει.

Η Melanie Wallace μας καθηλώνει με μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα σήψης, αποδόμησης, διάλυσης, στην οποία ο Κάτερ είναι απλώς επιβλέπων. Μαζί με τον ψυχικό του κόσμο, αποδομείται και ο στρατός, το τελευταίο οργανωμένο στοιχείο μίας κοινωνίας, που μόλις έχει βγει από έναν εμφύλιο πόλεμο. Το έργο της Wallace είναι εμποτισμένο με έναν τρόμο, προέλευσης Έντγκαρ Άλαν Πόε. Το κακό καιροφυλακτεί σε μηνύματα, σκιές, σημάδια. Η βία είναι υπόγεια, υποχθόνια, δεν εκφράζεται άμεσα, αλλά τις μικρές ώρες, αγκαλιά με το σκοτάδι και την ομίχλη, που δυναστεύει, έστω και με τη μορφή αμμοθύελλας την ζωή και το μυαλό των κατοίκων του οχυρού 2881. Η κατάσταση μυρίζει επερχόμενο κανιβαλισμό, τα μουλάρια γίνονται βορά στην όρεξη των ταλαίπωρων στρατιωτών. Το νεκρό παιδί της Λευκής Ινδιάνας, βορά των όρνεων μετά τον θάνατο του, αφού ως μωρό η ίδια αδυνατεί να το θηλάσει, όντας παραδομένη στην άρνηση της επερχόμενης «πολιτισμένης» ζωή της. Τα ζοφερά χρώματα της ζωής στο στρατόπεδο, αποκτούν λάμψη και ανοικτό χρώμα από τους δύο μοναδικούς ανθρώπους που έχουν λόγο να συνεχίζουν, τον μαύρο πεταλωτή/στρατιώτη Κόουλ και την πλύστρα Μαρία. Η νοσηρή ατμόσφαιρα, μέσα από ατελείωτες αναδρομές από τον ίδιο τον Συνταγματάρχη, που αναπολεί τα γεγονότα, έχοντας πια φύγει μακριά, μας καθηλώνει σαν μια ξέφρενη πορεία του πλοίου προς τα βράχια και την τελική σύγκρουση.

Ο ρατσισμός όπως εκφράστηκε, εκεί στα χρόνια μετά τον Αμερικάνικο εμφύλιο, σε όλα τα επίπεδα, προς τους μαύρους, τις γυναίκες, τους Ινδιάνους, τους σκεπτόμενους ανθρώπους, διαποτίζει την δουλειά της Wallace. Δεν είναι ένα απλό μυθιστόρημά για τη ζωή στα ακριτικά φυλάκια των ΗΠΑ. Είναι μια δριμεία κριτική για τη ζωή των γυναικών και των έγχρωμων στην Αμερικάνικη κοινωνία του 19ου αιώνα, για την εξόντωση των ιθαγενών, για τον λευκό διαφωτισμό των όπλων και τον ρατσισμό των ΗΠΑ επί κάθε «κατώτερης» φυλής.

Η μαγεία του βιβλίου, είναι ότι όπως και στα έργα του Πόε, ο θάνατος είναι μια λύτρωση και μια ελπίδα, η Αμπιγκείλ Μπιούελ, μετακινείται σε ένα κόσμο πιο δίκαιο, ο Κάτερ, ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με τη ταραγμένη πραγματικότητα και επιστρέφει να συναντήσει την γυναίκα, του, την συνοδό του χρόνια τώρα μέσα από επιστολές που της γράφει, δίχως απάντηση, γιατί είναι από χρόνια νεκρή. Ο Γκάμπριελ, ο επιτυχημένος δημοσιογράφος, σαν γνήσιο τέκνο της δημοσιογραφίας του 20 ου αιώνα, παραμένει αλώβητος από την ανθρωπινή πλευρά των πραγμάτων, γιατί απλά δεν εξυπηρετεί τον προσχεδιασμένο τρόπο ανάγνωσης των πραγμάτων, που του επιβάλλει το σύστημα που τόσο πιστά υπηρετεί.

Το «Το γαλάζιο άλογο που ονειρεύεται» είναι μια ελεγεία στον τρόπο ζωής των ιθαγενών της Αμερικής που χάθηκαν. Τρόπο σκληρό, αλλά προσαρμοσμένο σε μια κοινωνία, που ζούσε από τη γη, για τη γη. Είναι ακόμα ένα δριμύ κατηγορώ, για τις αναπτυσσόμενες ΗΠΑ και τον ρατσισμό σε κάθε μορφή προς τους αδύναμους, είτε λέγονται μαύροι είτε γυναίκες, είτε Ινδιάνοι, που θα χρειαστεί σχεδόν έναν αιώνα ακόμα και δύο παγκόσμιους πολέμους, για να αλλάξει. Πάνω από όλα όμως είναι ένα γράμμα απόγνωσης, από έναν άνθρωπο που παραδίνεται στη δίνη των γεγονότων, καθώς δεν μπορεί να ισορροπήσει τις προσωπικές του αγωνίες και αναζητήσεις. Ο Κάτερ, είναι ο καθένας μας, σε συνθήκες μεγάλης πίεσης, όταν ότι του μένει για να τον συνδέσει με το «ευτυχισμένο» παρελθόν είναι στιγμές και αναμνήσεις, που δεν έχουν πια απήχηση στον κόσμο και τις πραγματικές συνθήκες που βιώνουμε.

Σκοτεινό, γοτθικό, πικρό, αλλά όχι πικρόχολο, αυτό το μοντέρνο γουέστερν της Melanie Wallace είναι στην πραγματικότητα, μια διεισδυτική ματιά σε μια κοινωνία, που θέλει να αλλάξει, χωρίς ουσιαστικά να αποδέχεται το διαφορετικό. Μια μικρή, ευαίσθητη, λεπτομερής καταγραφή των αδιέξοδων των Δυτικών κοινωνιών στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο τεχνολογικός πολιτισμός, θα μπορούσε αλλά δεν κατάφερε να απελευθερώσει ψυχικά, τον άνθρωπο από τις προκαταλήψεις του για τα φύλα και τις φυλές. Ένα βιβλίο, αποπνικτικό, γιατί είναι αληθινό. Σκληρό, αιχμηρό, αλλά μαγευτικό, μέσα στην όξινη γεύση της παράδοσης στην άρνηση και την τρέλα, της Μπιούελ για να αποφύγουν οι κεντρικοί ήρωες, αυτό που οι υπόλοιποι, ονομάζουν οργανωμένη κοινωνία. Μια κατάθεση ψυχής, για όσους τολμούν να διεκδικούν με τον τρόπο τους το δικαίωμα στη ζωή και την διαφορετικότητα.

 

MOTHER ROAD- "Two"

 

 

Second album from this gathering of well known hard rock musicians, who are A- category but have the flame of creativity still alive. Former SOUL DOCTOR guitarist Chris Lyne and singer Keith Slack (ex-STEELHOUSE LANE, MSG) together  with  drummer Zacky Tsoukas (ex-SOUL DOCTOR) and bassist Barry Sparks (ex-DOKKEN, TED NUGENT, MSG) got on board for MOTHER ROAD album number 2. Hard rock with a 70s touch in an album that could be referred to as retro rock. The main disadvantage for MOTHER ROAD is that they are not hype.Their music is tight 70s influenced hard rock with a spice of glam rock/SMALL FACES, HUMBLE PIE etc but they are not 17 year old youngsters who will be named the next big thing in rock. They are seasoned musicians who like to play their rock hard with some down to earth approach from the earthly vocals to the big fat guitars and the solid drumming. 

 

 

 

If you're into bands like RIVAL SONS, GRETA VAN FLEET, but also CRY FOR LOVE and you like your hard rock solid with a touch of Southern rock influences, and some British rock invasion touches, give these guys a chance, you won't be disappointed.

 

 

7

 

Sons of birches-"Wooden head and several more scenarios"

Canadian psychedelic rock for the 21st century, a joke, a harsh reality or a revelation. I lean towards the third option. These guys have this 90s feeling from bands like SPIRITUALIZED and the voice colors of Neil Young. Psychedelia, classic rock , progressive and folk  plus a decent BEATLES/flower pop taste all together blended in an excellent album that mixes electronic sounds and the CSNY feeling. Long duration compositions with the free jam spirit striking the right nerves in these high anxiety times, releasing endorphins and allowing the listener to trip with the music. 

 

From the more rockin "Valley of the skids" to the folkish "Cosmic girl" , the heavy rockin "Evil mofo" and the cover of MOTORHEAD's "Lost Johnny"  in a nice HAWKWIND/Far Est style, music works perfectly as the soundtrack to travel across milky ways and black holes or lay at the spring grass and get lost watching the night sky. 

 

 

Add the clever and playful lyrics and imagine PINK FLOYD without the arena rock status touring North america in a batter old VW with Sid still in the band, close ,yet not close enough.

7