TASKAHA- "Taskaha"

These Norwegians progsters are a band that were under my radar. After listening to their new album, I know I had to fix my radar tracker. A great album with some Queensryche overtones but a bit more advanced than the average progressive metal album. With its music defining melodies TASKAH

A comes as a surprise without being the new or ground breaking band. Elements/influences from POS and GENESIS  are scattered all over their music making their album a joy for the ears. All you need is to leave yourself free to swim in to their musical  sea and enjoy a band that balances melody and lyricism in their own unique and successful way.

 

7,5

Helena 'HK' Kotina - One Of Those Days

Song of the Week

 

 

Helena 'HK' Kotina - One Of Those Days

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

 

 Music by : Helena Kotina 

Lyrics by : Helena Kotina V

ocals by : Vagelis Kolios (Memorain , Furor) 

One Of Those Days was recorded at Soundflakes studios (Athens, Greece) 

Mixed and mastered by Nick Papadopoulos at Soundflakes studios FOLLOW HELENA KOTINA : Facebook page : https://www.facebook.com/Helena-Kotin...​ 

Instagram : https://www.instagram.com/kotinahelen...

Μίροσλαβ Πένκοφ- Το βουνό των πελαργών (Αντίποδες)

"Μια μίξη Ρέιμοντ Κάρβερ και Μυριβήλη, στα Βαλκάνια,του αίματος, των θρησκειών, των παραδὀσεων και των δεισιδαιμονιών, εκεί που ιδεολογίες, θησκείες και έρωτας αποικτούν το άρωμα της γης και της στάχτης"

Η φετινή κυκλοφορία (παλιότερη δουλειά) του μεγαλύτερου (κατ εμέ) σύγχρονου Βαλκάνιου

συγγραφέα του Μίροσλαβ Πένκοφ, είναι στα χέρια μας. Μια μίξη Ρέιμοντ Κάρβερ και Μυριβήλη, στο πρώτο του ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Έχει προηγηθεί ως εκδοτική γνωριμία μαζί του, μια μαγευτική συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Ανατολικά της Δύσης». Η μαγεία του Πένκοφ έγκειται στο οτι μιλά για καθημερινά ζητήματα, για ανθρώπους καθημερινούς, που μόνο τα τεχνητά σύνορα, τους χωρίζουν στα Βαλκάνια, που έχουν σφυρηλατηθεί δεσμοί αίματος, συγγένειας και αγάπης, με κοινά έθιμα, οικογενειακές φιλίες, πέρα από κράτη και θρησκείες. Ίσως το καλύτερο αντίδοτο στους λανθασμένους εθνικισμούς, που αδυνατούν να κρατήσουν την εθνική ταυτότητα αλλά να δεχτούν, οτι τα Βαλκανικά Κράτη είναι αποτέλεσμα ζυμώσεων και επιμειξιών που λειτούργησαν για χρόνια και στάθηκε αδύνατον σταματήσει ο Κομμουνισμός, ο άκρατος Καπιταλισμός ή το φανταμενταλιστικό Ισλάμ.

Βαθιά ανθρώπινο, μιλά σε κάθε έναν από εμάς, που αναγνωρίζει στα βουνά της Μακεδονίας τον δωρικό τρόπο ζωής, με ρίζες στην μητέρα γη, πέρα από τους -ισμους που άλλαξαν την εθνική συνείδηση και την ανθρώπινη συμπεριφορά με τις αρχές του 20 ου αιώνα. Οι αναφορές στους Έλληνες αναστενάρηδες, την κατάληψη από τα πνεύματα των αγίων, την αυτοεξορία και τη σύγκρουση ανάμεσα στο παλιό το ριζωμένο στην παράδοση αλλά και τα πάθη του παρελθόντος και το σύγχρονο, που εκμεταλλεύεται τις πληγές του παρελθόντος, για να αλλοιώσει συνειδήσεις και τοπία, είναι η πραγματική «μαγεία» του Πέτκοφ. Ο «Αμερικάνος» εγγονός έρχεται να γνωρίσει την «κληρονομιά» του, τον παππού του, τον πραγματικό έρωτα αλλά και να δεθεί δυνατά με τις ρίζες μιας παράδοσης, που κρατά από τα χρόνια του Βαλκανικού μεσαίωνα, σε ένα ξέφρενο γαϊτανάκι συναισθημάτων, αποκαλύψεων και συγκρούσεων, ενδο οικογενειακών, ενδοκοινοτικών και ενίοτε διακοινοτικών.

Ο Πένκοφ μας μεταφέρει στον γνώριμο επαρχιακό κόσμο, που θα δούμε στα χωριά της Μακεδονίας, της Αλβανίας, της Βουλγαρίας, στον κόσμο που απέτυχαν οι πολιτικές ιδεολογίες και έμειναν ζωντανές οι ανθρώπινες σχέσεις, με τη μορφή αγάπης, μίσους ,προδοσίας , με την κάλυψη των θρησκειών που αιματοκύλισαν τα Βαλκάνια από τον Μεσαίωνα και μετά αλλά και οι αρχαίες δοξασίες που μετουσιώθηκαν σε έθιμα Χριστιανικά για να επιζήσουν. Βιβλίο ενάντια στους –ισμους στην εποχή που διεθνισμός και εθνικισμός διεκδικούν την προσοχή μας.

Διαβαζεται συνοδεία του Villagers of Ioannina- Riza

 

MASON HILL- "Against the wall"

These bunch of Scots have been raised with KORN, ALTER BRIDGE, SHINEDOWN and a small part of GNR and less with MAIDEN and METALLICA. Their first album is a next generation alt/metal-arena rock alum. Full of massive guitars, punchy riffs and  up tempo rhythms with the vocals riding on the top, asking for some massive airplay, they deliver their modern ,catchy rock, perfect in every sense.

 

 Melodic, anthemic, check "No regrets", "Against the wall",heavy but not so much to characterize metal, modern  to touch the younger apolitical masses/generations, this is rock music for the I-tunes and Spotify generation. Massive guitars combined with vocals full of today's anxiety at songs like "We pray", "DNA", 'Broken son". The heart breaking ballad at 'Where i belong" is here and every piece of the puzzle is in its place. 

 

 

 

After the demise of  original line up of ALICE IN CHAINS, the next generations either emo, nu metal or punk metal, got the dark colors of AIC and infused some pop elements, some FM rock elements and came with a sugar coated version for those who want to rock for the weekend and "suffer" their teenage depression. MASON HILL are among those who know to write excellent corporate rock songs. Their strong point is their songwriting and you will enjoy the album. For how long its up to you as it is as contemporary as inspired.

7

Αναπαύσου εν ειρήνη φίλε Βαγγέλη- R.I.P  The Lord

Όσοι από εσάς ακούτε Heavy metal και είστε από 35 και πάνω, οφείλετε πάραυτα, να παρατήσετε ό,τι κάνετε και να τηρήσετε ένα λεπτό σιγή στη μνήμη, ενός ανθρώπου που πέθανε νέος και του οφείλουμε πολλά. Όλοι όσοι αγαπάμε το Heavy metal  αλλά και τη μουσική γενικότερα. Το κείμενο αυτό είχε δημοσιευθεί στην στήλη μου στο Rockyourlife και το επαναδημοσιευω ως φόρο τιμής σε ένα φίλο και μέντορα. Ψάχνοντας αναμεσά σε βινύλια και cd, δείγματα και αγορασμένα είσαι εκεί …maaaate. Τώρα στον καιρό της καραντίνας, οι φίλοι λείπουν περισσότερο.

Την Παρασκευή έμαθα, καθ οδόν, για το Καρπενήσι, το θάνατο του φίλου, Βαγγέλη Μπαλτά. Δυστυχώς , τα τελευταία χρόνια είχαμε χαθεί, ας όψονται, δουλειές και προσωπικά προβλήματα και εκείνη η ντροπή, να σηκώσω το τηλέφωνο στη γιορτή του ή της γυναίκας του, να ευχηθώ, ακριβώς γιατί είχα χαθεί. Τώρα τα γεγονότα, με πρόλαβαν και θα επικοινωνήσω. Για το χειρότερο των υποχρεώσεων, όχι για να ευχηθώ, αλλά για να συλλυπηθώ. Αυτό λοιπόν τα κείμενο αποτελεί φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο χωρίς τον οποίο πολλοί λιγότεροι από εμάς θα ξέραμε στην ώρα μας τους STRATOVARΙUS, ICED EARTH ή θα είχαμε δει τους GAMMA RAY ,SACRED REICH στο πεδίο του Άρεως και τους  KREATOR στο Ρόδον . Ας αρχίσω μια ιστορία, που μακάρι να μην τελείωνε.

Ο Βαγγέλης  ή The Lord και έτσι θα τον  αποκαλώ όπως τον γνώριζαν οι φίλοι και γνωστοί για χρόνια, ήταν Ελληνο αυστραλός. Είχε την τύχη να μυηθεί  στην μουσική από μικρός και να θεωρεί ύψιστη τιμή (που ήταν) να έχει δει AC/DC,ROSE TATTOO, COLD CHISEL αλλά και να γνωρίζει και να αγαπά τους BEATLES, Bob Dylan, Jerry Lee Lewis  και κάθε μορφή καλής μουσικής. Η κλασική ατάκα του ήταν, «δεν έχεις,  πχ COLD CHISEL, δεν έχεις δισκοθήκη…’ και να τρέχω να βρω τις προτάσεις του και τις περισσότερες φορές, η επιλογή και πρόταση του, να αποδεικνύεται κορυφαία. Βαθύς γνώστης των 70ς και του κλασικού ροκ αλλά και των μπλουζ δεν κόλλησε ποτέ στο heavy metal και για αυτό είχε αυτό που λέμε «αυτί». Ξεχώριζε την καλή μουσική και τον ελπιδοφόρο μουσικό. Στην Ελλάδα τον γνώρισα-έμαθα, σαν πωλητή στο «Δισκάδικο της Αθηνάς» μαζί με την μετέπειτα γυναίκα του Άννα. Από εκεί μεταπήδησε στην  FM Records και χάρη στις παρεμβάσεις του στον ιδιοκτήτη της Κούρτη, καταφέραμε να πάψουμε να κυνηγάμε σαν «εισαγωγής» τα βινύλια των μεγάλων εταιριών ης εποχής MFN, Roadrunner κτλπ.  Σύντομα το επιχειρηματικό του δαιμόνιο, τον οδήγησε στην δημιουργία του Rock City. Γύρω στο 1988 ανοίγει το πρώτο Rock City και με το σύνθημα "Metal is our business and business is good", τo μικρό δισκάδικο στη Σωκράτους έφερνε θησαυρούς, πχ το πρώτο ep ARMORED SAINT  καθόταν στα ράφια σαν προσφορά σχεδόν μια πενταετία (ναι τόσο ξέρουν οι Έλληνες από metal ιστορία) και αποτέλεσε τόπο συγκέντρωσης μαζί με το Happening κάθε metal σχήματος και φίλου της μουσικής. Τα Σάββατα, οι ανταλλαγές ντεμο, έδιναν άλλο αέρα στο μικρό μαγαζί, ενώ  το γραφείο του Βαγγέλη στο στοά αποτελούσε τόπο γα εμένα και αρκετό άλλο κόσμο, κουβέντας, γνώσης και βέβαια, λήψης δειγμάτων (τότε τα έδιναν σε μορφή κασέτας και αργότερα βινυλίου) οι εταιρίες, για να φτάσουν στα μάτια σας σαν δισκοκριτικές –παρουσιάσεις. Το μικρό δισκάδικο μετακινήθηκε στην Ακαδημίας, μετά άλλαξε χώρο λίγο πιο κάτω στον ίδιο δρόμο, μέχρι πριν λίγα χρόνια, να κλείσεις, σφραγίζοντας, μια εστία, ενημέρωσης, γνώσης και μεταλλικής ζωής για όσους από εμάς, ακούμε αυτή τη μουσική, όχι για το εφέ, αλλά γιατί μας μιλάει.

(η φωτο ανήκει στο Rockmachine.gr)

Ο ίδιος ο Βαγγέλης είχε σχέσεις με τους πιο πολλούς καλλιτέχνες που έχετε θεοποιήσει, πχ Schafer, μιας και σύντομα, αποφάσισε να αντιπροσωπεύει τις εταιρίες που ασχολούνταν με το heavy metal και να κάνει την Ελλάδα, κάτι από παραπάνω από κουκίδα στον χάρτη της μεταλλικής αγοράς. Με αξιοπιστία στις παραγγελίες στις αποπληρωμές και στο εμπορικό κομμάτι. Ταυτόχρονα, μετά από μικρή θητεία του,  στο Ελληνικό Heavy Metal, μετέπειτα Metal Hammer  ως συντάκτης, μου είχε δώσει τον ρόλο του απομαγνητοφωνητή των συνεντεύξεων και προσαρμογής τους. Τα γραπτά  Ελληνικά του, δεν ήταν τα καλύτερα, αλλά ακόμη γελάω όταν μου έπλεξε το εγκώμιο σε μια απομαγνητοφώνηση των BOLT THROWER  νομίζω και Ο Γ. Φλωράκης, αρχισυντάκτης τότε του M.H το έκοψε, δικαιολογημένα, αφού ήταν πιο μεγάλο από τον πρόλογο. Δεν ήταν όλα ρόδινα βέβαια. Με αρχισυντάκτη τον Άγγελο Γεωργιόπουλο, και στηριζόμενο από τον Lord εκδόθηκε το Rock City Metal Vision το 1993, το οποίο  μετά από μια βραχύβια πορεία λίγων  τευχών έκλεισε. Ο Lord, με εμπειρία από ραδιόφωνο και περιοδικό τύπο ο ίδιος, είχε μια πιο «ρομαντική» άποψη για το πώς θα αντιμετωπίσει το Ελληνικό κοινό, μια προσπάθεια πέρα από τα κλισέ. Παράλληλα συνέχισε να είναι ο υπεύθυνος για τις κυκλοφορίες του μήνα στο Ελληνικό M.H μιας και αυτός αντιπροσώπευε τα πάντα σχεδόν από πλευράς ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιριών.

Την ίδια στιγμή που η  μεταλλική σκηνή ανθούσε και οι συμβουλές του στον Νίκο Λώρη, βοηθούσαν να στηθεί και μια ζωντανή συναυλιακή σκηνή, ο ίδιος άρχιζε να δημιουργεί την οικογένεια του με την γέννηση της κόρης του Νιόβης. Μερικά χρόνια αργότερα ήρθε και ο γιός, ο Ιάσωνας. Παράλληλα, όμως είχε κάνει την εμφάνιση του το grunge, το ιντερνέτ και οι online παραγγελίες. Τα γραφεία της εταιρίας μεταφέρθηκαν στη Δάφνη και οι επισκέψεις μου στο Lord, αυξήθηκαν σε διάρκεια συζητώντας, για τις αντιπαλότητες των Ελληνικών περιοδικών, METAL HAMMER-METAL INVADER-ROCK ON-ROCK HARD  και των διαφόρων fanzines, για τους αγαπημένους του AC/DC, Jimmy Barnes και βέβαια για τον Ολυμπιακό, για τον οποίο διαφωνούσαμε, αφού είμαι γνωστός Παναθηναϊκός.  Όλα αυτά τα χρόνια, είχα την τύχη να μοιραστώ με τον Βαγγέλη και την Άννα και τον Άρη Ζουρούδη, πέρα από τη μουσική και τις ώρες στα δισκάδικα τους, που σύντομα έγιναν αλυσίδα, στην άνθιση του βινυλίου,cd, δείπνα σε εστιατόρια με τον Βαγγέλη να είναι μεγάλος φίλους του Μεξικάνικου και ατελείωτες κουβέντες, για κινηματογράφο, μουσική  , τέχνη, πράγματα που ξέφευγαν από την εικόνα, που ήθελε και θέλει  να έχει ο πολύς  κόσμος για τον φίλο του metal. 

 

Θα θυμηθώ μερικά περιστατικά που τον χαρακτήριζαν. Πάντα παθιαζόταν. Όταν ξεκίνησε το γυμναστήριο, νόμιζες ότι μιλάς με μελλοντικό δεκαθλητή, αλλά η προσήλωση του στο προπονητικό πρόγραμμα ήταν εκπληκτική. Όταν σου μίλαγε για ένα άλμπουμ που αγαπούσε, όλα τα άλλα ήταν ανύπαρκτα, αν δεν το είχες δεν είχες δισκοθήκη. Για τον Ολυμπιακό είχαμε μαλώσει στο μαγαζί στη Σωκράτους και θυμάμαι, με είχε «απειλήσει» ότι θα πάθω ότι έδειχνε  το εξώφυλλο του “vulgar display of power” των PANTERA. Μετά από καμία ώρα, μιλάγαμε για τους WHO  και το καλύτερο άλμπουμ  τους.

Όταν κυκλοφόρησε το Citroen Saxo vts το αγόρασε και όπως του είπε ο πωλητής με το immobilizer  δεν κινδύνευε από κλοπή, μέχρι που μερικές μέρες αργότερα ,έκανε φτερά έξω από το σπίτι του. Θυμάμαι μια πρωτοχρονιά στο σπίτι στη Δάφνη, που προσπαθούσα να τον πείσω να μην πετάξει κάποια δείγματα και να μου τα δώσει, μιας και  πραγματικά το σπίτι δεν χωρούσε. Τελικά μου έδωσε κάποια βιβλία του Stephen King  στα Αγγλικά και μια εκπληκτική βιογραφία του Χίτλερ του Kersaw, που μετά αγόρασα και εγώ (η ιστορία ήταν μια ακόμα αγάπη του). Ακόμα στις λίγες επισκέψεις στη Νέα Σμύρνη, θυμάμαι τις κουβέντες στο μπαλκόνι και τις σκέψεις με την μουσική μας να υποχωρεί και το ιντερνέτ , να κάνει τα πάντα διαφορετικά. Αν όμως ήθελες να του φτιάξεις τη διάθεση ας του εκθείαζες τους AC DC. Η ας ρώταγες, όπως έκανα, ποιο άλμπουμ των COLD CHISEL είναι το καλύτερο, όταν κυκλοφόρησαν σε cd. Η απάντηση κλασσική ήταν  «όλα» και έτσι τα αγόρασα όλα και ξέρετε κάτι είχε δίκιο. Ακόμη θα τον θυμάμαι και ευγνωμονώ για πάντα, γιατί όταν του είπα με τα πρώτα χρήματα από τη δουλειά, μετά το  στρατό, ότι θα πήγαινα να δω τους SKYNYRD στο Λονδίνο, μου βρήκε σε μισή ώρα, backstage pass. Με κάλεσε να γνωρίσω τον Udo  στο ξενοδοχείο το πρώην Καψής στην αρχή της Συγγρού. Με κάλεσε για φαγητό στο Τουρκολίμανο, με τους QUEENSRYCHE  στην Tribe περιοδεία για να ακούσουμε μαζί τον Τate να ωρύεται δεν ηχογραφώ συνέχεια του Operation Mind crime. Φίλος του μπάσκετ και αρκετά καλός παίκτης, καλός άνθρωπος, καλός οικογενειάρχης και πάντα χαμογελαστός, έτσι θα τον θυμάμαι, με το τσιγάρο στο στόμα ,το μακρύ μαλί και την μανία του στο γραφείο με το championship manager (που τον κόλλησα)  και την ανακάλυψη νέων σχημάτων. Να κάνει σαν μικρό παιδί, όταν άκουγε κάτι καινούργιο, που τον ενθουσίαζε.

Στήριξε τους ανθρώπους του στα μαγαζιά και ας τα είδε να συρρικνώνονται. Στήριξε τις εταιρίες και τη διανομή τους, τους φίλους, τη σκηνή ενεργά. Όχι μόνο άκουγε μουσική και αγόραζε άλμπουμ και συλλεκτικά κουτιά, αλλά πήγαινε σε συναυλίες. Απέκτησε δύο πολύ καλά παιδιά και μια ζωή, που αν και δεν έπαιζε μουσική, ήταν η μουσική. Ακόμη και το Greece Attacks, με το “Great balls of fire” με αυτόν στα φωνητικά, απόδειξη της αγάπης του για το  ροκ είναι.

Είχε ελαττώματα, όπως τον εγωισμό του, αλλά τα έκανε προτερήματα, γιατί σε αυτά που ήταν καλός ήταν καλός και προσπαθούσε. Ισχυρογνώμων και γνώστης, άνθρωπος της μουσικής, με θάρρος και χαρακτήρα, έφυγε νέος, στενοχωρημένος από μια κατάσταση που διαλύει τα  πράγματα όπως τα ξέρουμε. Downloading , πειρατικά cd και μια γενιά που θεωρεί τη μουσική Terabite  δεν του ταίριαζαν. Ο Lord είναι και θα παραμείνει για όσους από εμάς τον γνωρίσαμε από κοντά ένας ευπατρίδης της μουσικής. Όσοι ανά καιρούς είχαν διαφωνίες μαζί του το αναγνώρισαν έμπρακτα. Χωρίς αυτόν, δεν θα είχαμε  πρόσβαση σε όλη αυτή τη μουσική  σήμερα. Πολλοί νεαροί οπαδοί του χώρου, μιλάνε για κέρδη, διανομές κτλπ. Αηδίες, ο Βαγγέλης τόλμησε να επενδύσει , εκεί που κανείς ως σήμερα δεν θέλησε, στην μεταλλική κοινότητα και να αναλάβει την αντιπροσώπευση των ανεξάρτητων εταιριών, όταν όλοι κοίταζαν το εύκολο κέρδος. Τα έκανε όλα αυτά κρατώντας τις τιμές σε λογικά πλαίσια, όταν η λέξη διαδίκτυο, ήταν άγνωστη. Αν έκανε επαγγελματικά λάθη, τα πλήρωσε (ακριβά-λόγω εντιμότητας), αλλά ό,τι έκανε, περιείχε προσωπικό κόπο, μεράκι και ρίσκο (πχ το πρώτο άλμπουμ των CASUS BELI). Αυτά, γιατί πολλοί μιλάνε σήμερα και κάνουν κριτική, ενώ δεν δίνουν ευρώ για να αγοράσουν ένα άλμπουμ, από την ασφάλεια του καναπέ του μπαμπά.

Στον φίλο μου Βαγγέλη, λοιπόν, ένα αντίο, μια συγγνώμη, που χαθήκαμε και μέχρι να ξαναβρεθούμε, θα τραγουδώ  It’s a long way to the top… Στην οικογένεια του, τα βαθιά μου συλλυπητήρια (και την αγάπη μου)

ΥΓ. Το κείμενο αυτό ανεβαίνει ξανά με ελάχιστες αλλαγές, ένα δύο ορθογραφικά. Στα χρόνια που πέρασαν από το γράψιμο του, έκανα την δική μου επιχειρηματική προσπάθεια λίγο πο κάτω από τα γραφεία της Sound & Vision, της εταιρίας του Βαγγέλη. Τον σκεφτόμουνα κάθε μέρα στα πέντε χρόνια που διήρκεσε, περνώντας έξω από το μετρό της Δάφνης. Μου έδωσε την πυξίδα να μη χαθώ στα δύσκολα, να μην σκάσω… Ακόμη και όταν όλα βούλιαζαν, φιλαράκι σε σκεφτόμουνα και έλεγα, δεν αξίζει, θα τα ξαναφτιαξεις. Σήμερα εν μέσω κορωνοιου, το ανεβάζω, σε αυτή τη σελίδα για να μείνει. Το δικό μου φόρο τιμης σε ένα φίλο. Μέχρι να τα ξαναπούμε, παίζω σε κάθε ευκαιρία COLD CHISEL,Jimmy Barnes και ναι ρε φίλε, υπάρχει κόσμος που τους μαθαίνει ακόμα και γουστάρει…Όσοι σε γνωρίσαμε δεν σε ξεχνάμε…

Popa Chubby-"Tinfoil hat"

Blues, soul the well known guitar wizardry of Popa chubby and songs about everything. From the opener "Tinfoil hat' and the conspiracy theories to the far more targeted 'No justice , no peace' about the racial violence in the USA. Poppa knows how to make the music flow, based on the twelve bars and all its variations and being traditional and at the same time attractive. The groove and the passion are well spread in this album that is fueled by the fire of an urban bluesman who looks around him in these times of social turbulence. Blues for the 21st century is what you get here. No limits, no restrictions, just music and lyrics in the vein of Bob Dylan , to provoke your mind and make you ask for answers.

 

 

 

"Can i call you my friends' is a fine example of modern blues with productive rhetoric , soldiering music against injustice and indifference, isolation and  social apathy. On the other hand you have the rock n roll origins at "You aint shit" to give a wink to the listener. A great album that is not afraid to speak its own truth without being didactic.More heavy at songs like 'Another day in hell" he pays his tribute to Jimi Hendrix who influenced him equally as the blues masters. Reggae at 'cognitive dissonance' with lyrics that demands and gets your attention. Music for blues lovers and open minded people at the same time with the sign of Popa Chubby all over it.

 

7,5

 

“Hey Delilah” - Blackberry Smoke

Song of the Week

 

 “Hey Delilah” - Blackberry Smoke

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

 

 Official video for “Hey Delilah” from Blackberry Smoke’s new album "You Hear Georgia" out May 28th produced by Dave Cobb. Southern rock with pride, hell yeah!!!