AVALANCE-  "Second hand band"

Misfits from Sydney, the best description for a good time, hard rockin band. AVALANCHE are in their own words "Avalanche are 4 misfits from Sydney’s west, playing electrifying, roof-crashing, piss-off rock n’ roll for a new generation. They first started playing and rehearsing music together in a old steel factory in 2018, and after just over 2 short years, they’ve firmly cemented themselves into the sticky floors of the national underground scene, with 5 releases, major national & international airplay, their own music festival, and a signature sound & live show which routinely leaves the audience covered in blood, sweat and spit." Their self description comes to life with their latest ep "Second hand band". 

An early AC/DC, ROSE TATTOO influenced ep with storming guitars, groovy rhythm section and a vocalist somewhere between Bon Scott and O Keeffe. Along with AIRBOURNE they could be one of the best ACDC substitutes but they're more. Their boogie infused Hard rock is original and although we will make the mandatory comparisons with AC/DC ,AVALANCHE have their own fighting spirit. So have an eye open for these Sydney rock n rollers and a beer cold and handy as they have the package to be a major attraction for Hard rock lovers. This is their second ep and with songs like 'Spit in my mouth" and "Get back" they deliver the goods to anyone who likes their rock hard and their beer cold.

7,5

 Austin meade-"Black sheep"

Texas roker,country man,Bluesman Austin Meade comes with his third studio album to try and get our attention. A diverse album that starts with a rootsy , riff driven song "Dopamine drop' with its influences screaming heavy metal and changes forward to a more modern rock sound at the second one "Cave in' where we listen to the PLACEBO, SMASHING PUMPKINS,Billy Corgan influences. So where's the trap. Nowhere,Austin Meade is first and beyond all, a gifted songwriter with an ear for catchy melodies and someone who can really pen a good tune. So the album moves swiftly from Hard rock to modern pop rock "Creeps' as easily as the audience changes summer to winter clothes in October. A modern rock album that demands open minded listeners and rewards them with songs like "Creeps', "Happier alone ``with the good time feeling like FOO FIGHTERS lost hit, "Deja vu" another massive catchy song, sticking to my playlist like glue.

 Americana, modern rock, FM rock and Hard rock blend along with soul and pop sensibility and deliver an album that goes beyond genres aiming at good popular music and it succeeds. "I don't feel a thing" has this lost 90s feeling from the Seattle bands when they had the intention to turn down distortion and bow to the influences of the post punk scene, UK of the late 80s,early 90s. "Something new" is another fine example of how the artist has embraced the modern rock form to express himself, adding big riffs to the emotional melodies.Ending the listening you have the smile on your face, that for 44 min life was a bit brighter even with some clouds preparing you for rain.

7

 

KALEO - "Surface sounds"

 

This mix of power trio and mainstream pop /rock band has seldom worked better than in KALEO's case. The songs are catchy, pop oriented with a pure rock dynamic. Take fro example "Break my baby" with the Brit pop backbone that is easily Manchester as rock and the characteristic vocals that give the extra spice with their salty texture. Then you have "Alter ego" that comes straight from Detroit with the garage rock guitars, the distortion and the Lenny Kravitz overtones. KALEO are a modern rock band that love WHITE STRIPES, BLACK KEYS, Kravitz but have a far more pop oriented songwriting skill. They Have the Icelandic glacier clarity and melancholy,echoing in the distortion of the riffs and the funkiness of today as in songs like 'Free the slave'. Their ball and chain pace of the rhythm section delivers a mesmerizing rhythm section that drives the song to climax through the repeating riff and the gravy voice, an endless voyage to the Northern seas among whales and tempestuous seas. 

 

 

What stands out  for KALEO is songs like "Skinny", their feel for contemporary issues, wrapped up in the melodies of yesterdays, craving to attract your attention dressed up in distortion and pain. "Gringo" on the other hand is their own piece de resistance, funky, groovy with harmonica giving the tone ,ready to drag you to the dance floor. "Backbone' is another example of a screaming blues anthem, while sensitivity unveils at "I walk on water' and "My Fair lady" in all its magnitude.KALEO are far more from a one dimensional band.I guess BBM, CREAM, OASIS, WHITE STRIPES and Robert Johnson would all approve of these Icelandic rendition of modern blues rock for the masses. An album to listen to and travel with.

7,5

Song of the week Steve Earle -- Mercenary Song

 Song of the week

 

 

Steve Earle -- Mercenary Song

Ποιός σκότωσε τον πατέρα μου- Έντουάρ Λουί (Αντίποδες)

 Ποιός σκότωσε τον πατέρα μου- Έντουάρ Λουί (Αντίποδες)
 

  Ένα μικρό λογοτέχνημα, μικρό σε μέγεθος, μια νουβέλα ρεαλισμού, κοινωνικής παρατήρησης και σχολιασμού αλλά και μια σπουδή πάνω στην εργατική τάξη και τις παθογένειές της. Η Γαλλική κοινωνία βασίστηκε στον ρατσισμό, την εκμετάλλευση των μεταναστών και την αποικιοκρατία αλλά ήταν και από τις πρώτες που παρήγαγε επανάσταση στον 20ο αιώνα, απόρροια του παρελθόντος της Γαλλικής επανάστασης, που εξαργύρωσέ τις προσπάθειές της με θέσεις σε Ευρωβουλή και κυβερνητικές θέσεις. Ο Έντουάρ Λουί μας μιλά για την Γαλλική κοινωνία, που εκμεταλλεύεται τον εργάτη μέχρι το μεδούλι, αλλά ο ίδιος άνθρωπος που πέφτει θύμα της εκμετάλλευσης, γίνεται ένα εξίσου στενόμυαλο όργανο καταπίεσης σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο, κρύβοντας τις φοβίες του πίσω από τη μάσκα της "αρρενωπότητας" και της ανδροκρατίας.

 

  Η πραγματικότητα όμως έρχεται να σαρώσει σαν καλοκαιρινή φωτιά, τα ουτοπικά σενάρια μιας γενιάς που έμαθε να κινείται μεταξύ εργοστασίου, σπιτιού και τοπικού μπαρ, μεταφέροντας τις συμβάσεις και τις σχέσεις εξουσίας στο σπίτι, με την γυναίκα, να στηρίζει και να διαχειρίζεται αμίλητη πολλές φορές την οικογένεια και το πάτερά να έχει ένα ρόλο ήρωα Ελληνικής τραγωδίας. Ο πατέρας του συγγραφέα, αισθάνεται περήφανος για τον γιο του, σε μικρές στιγμές που αφήνει τον εαυτό του να ξεφύγει από το δίπολο εργοστάσιο-μπαρ. Αφήνει τις ευαισθησίες να τον κυριέψουν σε στιγμές απόγνωσης, όταν ένα φορτηγό καταστρέφει το παρκαρισμένο αυτοκίνητο του, στο οποίο είχε κρύψει τα Χριστουγεννιάτικα δώρα. Η ζωή του όμως είναι περιχαρακωμένη από τους κανόνες του συστήματος. Αμφισβητεί τις τάσεις και τις επιλογές του γιου του, να πάρει τον θηλυκό ρόλο στην αυτοσχέδια παράσταση στο σπίτι με παιδιά φίλων, αμφισβητεί τις σεξουαλικές επιλογές μεγαλώνοντας. Φεύγει από το σπίτι και ο Ε.Λ μαθαίνει για τον πατέρα του, μέσα από τις αφηγήσεις της μητέρας του , για τον άνθρωπο με τα όνειρα, τα χαμόγελα, τις εκδρομές με το αυτοκίνητο. Τον άνθρωπο που ένα ατύχημα άφησε σχεδόν ανάπηρο και οι κυβερνήσεις Ολάν, Σαρκοζί, Μακρόν υποχρέωσαν να επανέλθει στην όποια δουλειά του προσφερθεί από το κράτος. Δουλειά των 700 ευρώ, καλύτερη σε σχέση με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (που πλέον αν δεν δεχτείς την "προσφερόμενη" εργασία χάνεις οριστικά), που όμως χρειάζεται 300 ευρώ βενζίνη και μία ώρα ταξίδι, για να γίνει οδοκαθαριστής, με την επιλογή και επιβολή της θέλησης του κρατικού μηχανισμού ασφάλισης έναν άνθρωπος που έμεινε σχεδόν παράλυτος από εργατικό ατύχημα στη μέση και για μήνες πονούσε αντί να μιλά. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος αναγνωρίζει την διαφορετικότητα του γιου του, την ανάγκη να απαρνηθεί τα στερεότυπα, που τον πρόδωσαν και να σκεφτεί την αλλαγή στην σκέψη και τον κοινωνικό ιστό. Μια επανάσταση, που όπως όλες οι μεγάλες επαναστάσεις ξεκινά σε ατομικό επίπεδο, όταν βγει κανείς από την ζώνη της ασφαλείας του και αναγκαστεί να εκτεθεί στην πραγματικότητα, της οποίας είναι μέρος, αλλά δεν επιτρέπεται να ορίσει.

  Ο Πατέρας, τον οποίο ο Ε.Λ επιθυμεί την αποδοχή και ταυτόχρονα απαρνιέται για να μεγαλώσει και να ωριμάσει, κάνοντας τις επιλογές του, είναι ο  άνθρωπος που του έχουν επιβάλλει να αισθάνεται χρήσιμος στο σύνολο. Το σύνολο, το οποίο ποδηγετείται από τους εκάστοτε ισχυρούς, προς όφελος τελικά των λίγων, πολιτικών ή συνδικαλιστών. Η επανάσταση του Λουί, είναι συγκινητική αλλά την ουσία του βιβλίου, αποτελεί ο εργάτης πατέρας, ο οποίος αλλάζει.Τολμά να αποτινάξει τα στερεότυπα έστω και μεγάλος, να αναγνωρίσει το γιό του, τις επιλογές του, αγοράζοντας και μοιράζοντας τα βιβλία του, μιλώντας για την επανάσταση, ενάντια σε όσα υπήρξε μέρος, αναθεωρόντας τα λάθη οχι στη ηθική του, αλλά στην εκμετάλλευση της , συνειδητοποιώντας ή μάλλον δεχόμενοι τον σχολιασμό του συγγραφέα και γιού, οτι οι κυρίαρχοι μπορεί να κερδίζουν στα σημεία, αλλά δεν είναι ανίκητοι.

  Ένα μικρό σε μέγεθος βιβλίο, αλλά μεγάλο σε ιδέες. Μια οικογενειακή ιστορία αναγνώρισης και αποδοχής που οδηγεί στην επανένωση αλλά και μια πολιτική ιστορία πάνω στο Γαλλικό σύστημα ασφάλισης και την συμπεριφορά απέναντι στις μάζες των εργατών, που θεωρούνται  αναλώσιμα μυρμήγκια, χρήσιμα μόνο όσο παράγουν από όλες τις κυβερνήσεις που η διαφορά τους είναι στο χρώμα της γραβάτας, σοσιαλιστικές ή συντηρητικές. Μια Ενωμένη Ευρώπη που τρώει τα παιδιά της και μια προφητική ματιά σε αυτό που βίωσε στην Ελλάδα η μεσαία τάξη και ο μέσος ασφαλισμένος από το 2010 ως σήμερα. Κοινό σημείο έναρξης το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, συγκλονίζει όταν κάνει κανείς τις αναφορές στην σημερινή κατάσταση στη χώρα μας με τη αντίστοιχη στη Γαλλία. Εύστοχο, εύστροφο και βαθιά πολίτικό συνηγορεί στην πράξη στην αντίληψη ότι ο κοινός εχθρός είναι τα αχρωμάτιστα καθεστώτα των δημαγωγών , είτε λέγονται Ολάν και Μακρόν, είτε Μητστοτάκης ,Τσίπρας, άνθρωποι αποστασιοποιημένοι από τον πραγματικό εργαζόμενο κλεισμένοι στη γυάλα της κοινοβουλευτικής ασφάλειας.

 

 

 

THE JADED HEARTS CLUB- "Live at 100 club"

 

 

A supergroup consisted of musicians from the alternative/Brit rock music scene consisting of lead vocalists Miles Kane (LAST SHADOW PUPPETS) and Nic Cester (JET)  bassist Matt Bellamy (THE MUSE)   guitarists Graham Coxon (BLUR) and Jamie Davis  (of Coxon's former label Transcopic), and drummer Sean Payne (THE ZUTONS)  in a live recording of some classics. WHO, Van Morisson,ROLLING STONES, BEATLES, CREAM are all getting the treatment they deserve from a band that actually pays tribute to their musical heritage and less their musical past. 

 

Rocking, rollin and with a lots of soul and emotion THE JADED HEARTS CLUB deliver a live album that connects 60s-70s with today's tech freak youth with one element in common, live music. 'Money" is as powerful and contemporary as it was half a century ago. "Back in the USSR", "Helter skelter", "Paint it black" are small earthquakes of powerful music and the 'Sunshine of your love" gets a tight, in your face approach like a wrecking ball demolishing the social isolation of 2020. 

 

 

 

Rock n roll in its finest from a band that delivers the goods and shakes the club foundations with some powerful renditions  timeless classics. Forget Covid 19, vaccinations and the pale future of live music and embrace this live album as the picture of a past we loved a future we all hope will share again.

8

 

Gilby Clarke- "The Gospel truth"

Ex GNR guitar man continues his solo career with an album , down to earth ,oozing 70s rock.The early Aluce Cooper influences, the dark colors,the laid back bass lines, the swing,the groove and the striped down guitars are all over the album.This dynamic of austerity along with the primitive groove of the rhythm section and the particular metal of Clakrke's, voice produce an early 70s rock sound that has a lot to be compared with Alice and sometimes AMBOY DUKES. 

 

 

At "Tightwad" we have the participation of Nikki Sixx and Stepehen Perkins, but the overall result stays a t the same 70s shock/glam rock sound. "Rock n roll is getting louder" is a fine example of the sonic example this album indicates. So if you like Hard rock with a swing,take your chances to a veteran of the Hair metal scene who changed direction and embrace his musical roots on his solo career,stripping down his sound to the rock essentials.

 

 

7,5