Sons of birches-"Wooden head and several more scenarios"

Canadian psychedelic rock for the 21st century, a joke, a harsh reality or a revelation. I lean towards the third option. These guys have this 90s feeling from bands like SPIRITUALIZED and the voice colors of Neil Young. Psychedelia, classic rock , progressive and folk  plus a decent BEATLES/flower pop taste all together blended in an excellent album that mixes electronic sounds and the CSNY feeling. Long duration compositions with the free jam spirit striking the right nerves in these high anxiety times, releasing endorphins and allowing the listener to trip with the music. 

 

From the more rockin "Valley of the skids" to the folkish "Cosmic girl" , the heavy rockin "Evil mofo" and the cover of MOTORHEAD's "Lost Johnny"  in a nice HAWKWIND/Far Est style, music works perfectly as the soundtrack to travel across milky ways and black holes or lay at the spring grass and get lost watching the night sky. 

 

 

Add the clever and playful lyrics and imagine PINK FLOYD without the arena rock status touring North america in a batter old VW with Sid still in the band, close ,yet not close enough.

7

«Τα αγόρια του Νίκελ» Colson Whitehead (ίκαρος)

 

«Τα αγόρια του Νίκελ» Colson Whitehead (Ικαρος)
 

Μοντέρνα Αμερικάνικη λογοτεχνία από έναν μαύρο συγγραφέα με άποψη. Ο CW χρησιμοποιεί την ιστορία ενός εφήβου που από μια «κακιά» στιγμή, από μια άτυχη επιλογή, οδηγείται αντί για τα θερινά μαθήματα λογοτεχνίας του τοπικού κολεγίου σε μια πολιτεία του Νότου, στο αναμορφωτήριο/Σχολείο Νίκελ. Η ιστορία ξεκινά και τελειώνει με μία αναδρομή, στο χθες με τα μάτια του σήμερα. Με απλή γραμμική αφηγηματική γραφή, ο Whithead  μας εισάγει στην ζωή του μικρού Έλγουντ, τα όνειρα και την ωρίμανση του, καθώς με την είσοδο του στην εφηβεία ο αγώνας  ενάντια στον φυλετικό διαχωρισμό γίνεται βίωμα στη γενιά του. Συμπαραστάτης του και σιωπηλή φωνή του παρελθόντος του φόβου και της φυλετικής διάκρισης η γιαγιά του. Προστάτης άγγελος και ταυτόχρονα δεσμοφύλακας, ενός αγοριού, που βλέπει την επερχόμενη είσοδο του στο κολέγιο, σαν άνεμο ελευθερίας. Ένα αγόρι, πρόθυμο, συντεταγμένο, με αγάπη στα κόμικς, τη ζωή αλλά και στην αρχή της συνειδητοποίησης με άρμα ένα άλμπουμ με ηχογραφημένες ομιλίες του Μ.Λουθερ Κινγκ, που πυρπολούν την καρδιά του και ατσαλώνουν την θέληση του για ένα καλύτερο κόσμο.

Ένα τυχαίο γεγονός, θα τον οδηγήσει στο αναμορφωτήριο Νικελ. Εκεί που ο νόμος είναι λευκοί και μαύροι επιτηρητές ,επόπτες και ενώ επιφανειακά θυμίζει μια ήπια εκδοχή αναμορφωτηρίου, περισσότερο ένα σχολειό με συνοδεία εργασιών στις εγκαταστάσεις του σχολείου, κτήματα, τυπογραφείο κτλπ, στην  πραγματικότητα, είναι μια συμπυκνωμένη μικρογραφία της διαφθοράς των σωφρονιστικών μηχανισμών των Η.Π.Α. Η αποθήκη του είναι χώρος ξυλοδαρμών όταν οι επιτηρητές, αποφασίσουν απείθεια ή σεξουαλικής κακοποίησης. Οι κλίκες Ανάμεσα στους τροφίμους και ο διαχωρισμός ανάμεσα στα μικρά και τα μεγαλύτερα παιδιά, είναι όλα στο ίδιο χρώμα, γκρίζο, αυτό που προκύπτει από το ανακάτεμα των μαύρων και λευκών τροφίμων, που η τύχη τους είναι κοινή, όταν δεν ακούσουν/υπακούσυν τη φωνή του επόπτη –κυρίου. Ο Έλγουντ προσαρμόζεται, με τα λόγια του Μ.Λ.Κινγκ να αντηχούν στα αυτιά του «Ρίξτε μας στη φυλακή και θα σας αγαπάμε πάλι»» Η αγάπη είναι το όπλο του, αλλά οι σφαίρες φαίνεται να είναι χωρίς μολύβι. Μαζί με τον φίλο του Τέρνερ, βιώνουν ένα κόσμο, που η ηθική αναδιαμορφώνεται από τους επόπτες, με την χρήση τους για εργασίες εκτός αναμορφωτηρίου και την πώληση των προμηθειών σε «καλούς» καταστηματάρχες. Βία, καταπίεση αλλά και μικρές σχολικές ιστορίες σε έναν τόπο ξεχασμένο από Θεό και ανθρώπους. Μια μικρή Αμερική, που το Κράτος με τη μορφή των εποπτών αν και διαχωρίζει λευκά και μαύρα αγόρια, τρομοκρατεί εξίσου όλες τις ομάδες, με γνώμονα την διατήρηση της ηρεμίας και της εξουσίας, κρύβοντας την υπέρβαση της εξουσίας, με νυκτερινές επιδρομές και για σοβαρές περιπτώσεις εξαφανίσεις των «ταραχοποιών Είναι η φλόγα των 60ς ,της γενιάς του αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων, που καίει στην καρδία του Έλγουντ, μαζί με την ελπίδα να εκτίσει την ποινή του και να επιστρέψει στον κανονικό κόσμο. Είναι όμως και οι ισορροπίες στο Νίκελ, που δεν επιτρέπουν πάντα να γίνει αυτό που ελπίζει. Η παράνοια της φυλετικής διάκρισης που ο Whithead  σχολιάζει εύστοχα μέςα από το βιβλίο του, όσο και της κρατικής βίας απέναντι στις ασθενέστερες τάξεις φαίνεται στον Μεξικανό τρόφιμο, που είναι πολύ λευκός για τους μαύρους και πολύ μελαμψός για τους λευκούς. Τα κλειδιά κρατιούνται σε δερμάτινες ζώνες με βαριές αγκράφες, που λύνονται μόνο για να κακοποιήσουν κάποιοι εκ των φυλάκων νεαρά αγόρια, με τα ουρλιαχτά να χάνονται στον θόρυβο μεγάλων επαγγελματικών ανεμιστήρων. Ο Έλγουντ χρησιμοποιεί σαν άλλος Κινγκ, την μόρφωση και την ευφυΐα του για να δώσει ένα χτύπημα στο σαθρό σύστημα του Νικελ, με ευκαιρεία μια επίσκεψη επιθεωρητών της πολιτείας. Ένα υπολογισμένο χτύπημα, με τα ίδια τα μέσα που σου δίνει το σύστημα .όπως όμως και στις ΗΠΑ του 2021, το σύστημα έχει τις δικες του οδούς διαφυγής και παράκαμψης, που θα τον οδηγήσουν στην τιμωρία και την απόδραση. Στο σήμερα, ένας αλλαγμένος Έλγουντ, μαζί με άλλους επιζώντες «αποφοίτους» θα μας γυρίσει στο παλιό σχολείο και τους δεσμώτες του, δίνοντας ένα οριστικό τέλος σε μια ιστορία, που αναπαράγεται από τη δεκαετία του 1920 ως σήμερα, με ζοφερές παραλλαγές.

 

Η παθογένεια των ΗΠΑ και το υπόβαθρο των φυλετικών διακρίσεων, μαζί με τον στρουθοκαμηλισμό στο πραγματικό πρόβλημα, τις κοινωνικές και φυλετικές ανισότητες και την ασυδοσία του κράτους, γίνονται θέματα σχολιασμού από τον Colson Whithead μέσα από το Νίκελ. Ἐνα μυθιστόρημα για την δεκαετία του 60, επίκαιρο όσο ποτέ στην δεκαετία του 2020 , που τέμνει βαθιά την Αμερικάνικη κοινωνία και το σύστημα εφαρμογής απονομής της δικαιοσύνης και τις παθογένειες του, δίνοντας την απάντηση  γιατί τίποτα δεν άλλαξε. Γιατί δεν αρκεί ένας Ἐλγουντ να γκρεμίσει ένα σαθρό οικοδόμημα, που βασίζεται στην βία ,την ασυδοσία και τη διαφθορά, με συμμέτοχους όλων των χρωμάτων ,που τους ενώνει η στολή και η εξουσία.

Λιτό δυναμικό και άγριο το ¨Τα αγόρια του Νικελ» είναι ένα μυθιστόρημα, δυνατό σαν γροθιά στο στομάχι. Φλογα που φωτίζει το αέναο σκοτάδι της εξουσίας που δεν κοιτά φυλές και χρώμα, αλλά εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Διαβάζεται απνευστί και συζητιέται για μέρες.

 

Toby Jepson- 'Viewfinder"

The voice of LITTLE ANGELS, FASTWAY, GUN, WAYWARD SONS among others return with a new compilation of his solo works under the musch suiting title  of 'Viewfinder". The collection of songs covers almost all of his career, from stunning rockers to most laid back,stripped down songs "Crush'. Modern sound with the always enjoyable funk elements and the gigantic hooks that let Jepson's pipes shine as he delvers massively addictive hooks. The modern elements make this album radio friendly like in 'Weight in the world" without estranged the classic rock listener. 

 

An open invitation to the younger generations to discover more rock sounds without compromising his own musical history or selling out.Jepson is sounding as always excellent combining modern hard rock with pop sensitivity and some excellent dance , groovy rhythms. It is a matter of wider recognition in our days of lastic pop for songs like "The chosen one" to stand out. For those who know the singer, an excellent album to enjoy. For those who for some reason have  let him pass under the radar ,a great chance to make up for the lost time and correct the mistake. 

 

 

 

Four "new" songs Little Bird, "Overwhelming me", " Losing side", " Picking up the pieces " makes the album a must for the diehard fans and a great way for the others to get a good taste of a talented yet underrated artist.

7

 

Lee Kerslake- 'Eleventeen'

 

 

The last album where we can listen from Lee Kerslake, this post death release is filled with emotions. The album is a celebration of his musical life. From the opening lines of 'Cilea Sienna" about the time and the need to say what he has, cause his running out of time, the album is a triumph over death. Hard rock in the vein of  URIAH HEEP, DEEP PURPLE,NWOBHM, classic rock, progressive rock,honky tonk, folk elements all blended in one great last performance. 'Take nothing for granted ' is the best example of the musical spirit of the album. A bitter end yet realistic album where it's creator decides to embrace eternity through his songs and defy the time that demands its toll. Carole King’s You’ve Got A Friend is a nice cover to add to his legacy. Songs like "Home is where the heart is" are nothing less than positively charged great hard rock anthems, that we will miss along with their composer.

 

 

 

The album took three years to get finalized but the results should have brought a huge smile at its creator's face. His voice strong with no sign of the coming end is a guide for the rest of us to enjoy everyday before the inevitable, a kind reminder of the joys of life and the need to be optimistic,creative and down to earth.

8

MONSTER MAGNET - Mr. Destroyer

 

Song of the Week

 

 

MONSTER MAGNET - Mr. Destroyer (Official Lyric Video) | Napalm Records

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

 Cover  of POOBAH (orginal band) from the forthcoming cover album  "A Better Dystopia"  

 

Roberto Bolano: Το Φυλαχτό

 

Ο χιλιανός συγγραφέας, σε ένα πολύ προσωπικό έργο. Βασισμένο στον καθαρά λατινοαμερικάνικο τρόπο γραφής και σκέψης, μακρόσυρτο, ψυχεδελικό, υπνωτικό, γεμάτο στρώματα πληροφοριών, αλληλένδετα όχι πάντα σε πρώτο επίπεδο λογικής και ορθολογισμού αλλά με συνοχές που έχουν αναφορές στο καλλιτεχνικό ασυνείδητο της λογοτεχνίας και κύρια της ποίησης , πιο συγκεκριμένα αυτής της Λατινικής Αμερικής, παρουσιάζει μια φανταστική ιστορία. Μια ιστορία γεμάτη με αναφορές στην ιστορία της ποίησης στην ήπειρο του αλλά και ταυτόχρονα ένα αυτοβιογραφικό έργο για τις αναζητήσεις του και μια κοινωνική  περιγραφή της ζωής των μποέμ και των λούμπεν του Μεξικού τη δεκαετία του 70.

Με αφορμή την «ζωή» της κεντρικής ηρωίδας Αουξίλιο Λακουτύρ, μιας γυναίκας που είναι όπως θα αποκαλύψει η ίδια η μητέρα της Μεξικάνικης ποίησης, θα ταξιδέψουμε μαζί της, με τη γλαφυρή πένα του Μπολάνο σε ένα σύμπαν, χτισμένο από λέξεις, που ξετυλίγονται στο χαρτί. Θα γνωρίσουμε ποιητές καταξιωμένους, που θα είναι ταυτόχρονα πάτρονες και υπηρέτες της και ποιητές εν τη γενέσει τους, που θα γαλουχήσει και θα συντροφεύσει. Με τρόπο ονειρικό, βασισμένος στην καθοδήγηση του ασυνείδητου, ο Μπολάνο, θα μιλήσει για την επιστροφή του στη Χιλή, την ωρίμανση του, για καταραμένους ποιητές του Μεξικού, την σχέση τους, με τον υπόκοσμο, την στρατιωτική επέμβαση στο Πανεπιστήμιο το 1968, την παλιά φρουρά των ποιητών που αγαπούσαν την Ισπανική και Βρετανική κλασική ποίηση, αλλά και τη νεότερη γενιά, που ζυμώθηκε στις φτωχογειτονιές και τα μπαρ, όσο και στις πανεπιστημιακές αίθουσες. Χαρακτήρες που ξεπηδούν, μέσα από τους κρυστάλλους του λυσεργικού οξέος, το πεγιότ και το φτηνό αλκοόλ, με σκέψεις, που ίπτανται της κοινής λογικής, του καθωσπρεπισμού και υπηρετούν την τέχνη και την ουσία των πραγμάτων.

Από το σπίτι της Λίλιαν Σέρπας, μούσας και ερωμένης των μεγάλων της Μεξικάνικης τέχνης, αλλά και του Τσε και του ερημίτη ζωγράφου γιού της Κόφφιν ως τη λεωφόρο Μπουκαρέλι μια γενιά ποιητών, συγγραφέων, που θυσιάστηκε για την τέχνη και τη ηδονή, περιγράφεται, μέσα από  τον λόγο της μητέρας, αδελφής, συντρόφου τους, την υπαρκτά ανύπαρκτη Αουξίλιο Λακουτύρ. Ένα βιβλίο, που πίνεται σαν μπουκάλι από αψέντι, σε ένα μπαρ, με διαλόγους καλλιτεχνών, κάπνα από τσιγάρα και ταξίδι στις εσχατιές της γνώσης και της ομορφιάς. Λατινοαμερικάνικα αντισυμβατικό. Σε παγιδεύει σαν την κινούμενη άμμο, του έλους και σε ρουφά, αργά, βασανιστικά σε ένα παιχνίδι, που οι λέξεις ρέουν, όπως το βρόμικο νερό στις υδρορροές, του παλιού κέντρου σε μια πόλη, που όταν τα νυχτερινά φώτα ξεθωριάζουν, δεν έχεις θέση και περιφέρεσαι περιμένοντας το πρώτο φως. Το «φυλαχτό» είναι μια προσωπική αυτοβιογραφία αλλά και μια λατινοαμερικάνικη ιστορία ζωντανών φαντασμάτων, που θα αγγίξει τον καθένα μας, που η ζωή του, έχει καταφέρει να μην είναι έρμαιο των αδυσώπητων καθημερινών απαιτήσεων. 

Εθιστικό, ονειρικό, δύσκολο αλλά γεμάτο γεύσεις από μια κουλτούρα, που είναι πέρα από σύνορα και χρόνο, μιλά σε όποιον αγαπά τον γραπτό λόγο, το ταξίδι και την αναζήτηση. Μπολάνο στα καλύτερα αλλά και στα πιο δύσκολα του.

Circus Of Power - Magick Gator Boogie

 

Song of the Week

 

 

Circus Of Power - Magick Gator Boogie

 

We introduce you the song of the Week.... (One Unique post of a new release every Week)

The song will be also played at Social Distortion Radio Show at ErtOpen 106,7 & www.ertopen.com

Every Monday night 2100-2300

Circus Of Power - Magick Gator Boogie