The spin off bands of MONSTER MAGNET, grew up and took their lives in their hands. ATOMIC BITCHWAX is among them and their sound although may have some similarities with MM, is mainly and clearly a product of their members. An electrical attack on the listener, heavy rock of the highest caliber.
Immense, in your face, heavy but with the kind of melody you find in bands like MOTORHEAD and AMBOY DUKES. Songs that make you ready for the post day apocalypse and especially small masterpieces like "Hope you die', "Action", "You got it' are aiming at the target and hitting it , bullseye. For those who still like their music, heavy, solid and with a touch of melody, to run with it in empty streets and blowing their speakers in the night "Scorpio' is their album
Graham Bonnet decided to put out of the ice ALCATRAZZ and with the help of some excellent guitar slingers like Impellitteri, Stump he is giving us an album that is reminiscent of the Malmsteen era, or the 'Stand in line" era of Impellitteri. Melodic heavy rock with one of the most underrated singers of the genre . Full of power, neo classical influences "We are born innocent" , the rhythm section that made ALCATRAZZ famous and keyboards from the Jon Lord school of keyboard playing. In your face, although the band members could have grand children.They still have the rock n roll fire to attack with everything they got the listener.'Polar bear' has a 'Jet to jet" feeling and Bonnet delivers the goods , like we are in the 80s.. The album is filled with uptempo songs like "Finn McCool" , 'London 1666", "I am the king" You can look all around for melodic heavy rock with classical overtones, but you won't find it so well played and with the trademark vocals of G.B.
An album that resurrects the name, far away from the more commercial day, points at today's RAINBOW and shows them the way to the stars and success. An absolute mind blower. Mr Bonnet, I met you in person a few years ago, and paid my respects for the songs you have given us. Now I pay my respects for such an incredible heavy rock album, from a band coming not to make some quick money but to offer some really contemporary songs, for those who like their metal -neo classical. Yngwie, give the man a call, he may save your sinking ship. Imagine of Bonnet really liked metal music, what he could have done
Ο καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου κ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου, Bernhard Schlink , αγγίζει το πιο καυτό θέμα στη Γερμανία, μετά τα εγκλήματα του Ναζιστικού καθεστώτος, την τρομοκρατία (η όπως άλλοι , χαρακτηρίζουν, πόλεμο πόλεων). Αντίθετα με τους Έλληνες αριστερούς κ αριστεριστές, η Γερμανική άκρα αριστερά και δεξιά, εναντιώθηκε στον καπιταλισμό και το στυγνό πρόσωπο ου βλέπουμε στην Ελλάδα, ήδη από το 1981, με το πρώτο Δυτικού τύπου κόμμα βλπ. ΠΑΣΟΚ κ την πολιτική αδελφή του Ν.Δ, ήδη από τη δεκαετία του 70. Η ύπαρξη των Αμερικανικών βάσεων και η διαίρεση, μιας ρημαγμένης υλικά, από τους νικητές συμμάχους και τους νέο βάρβαρους Σοβιετικούς αλλά και την ίδια την ηθική κατάπτωση και τις ενοχές, που κληρονόμησαν, οι Ισραηλινοί και οι «πολιτισμένοι» Σύμμαχοι στους Γερμανούς, έδωσε μια νεολαία, με την ανάγκη, να διαφοροποιηθεί , από την μεταπολεμική ανάπτυξη, σε βάρος, Ανατολικογερμανών και Ισραηλινών.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των γεγονότων, ένα νεολαιίστικο ένοπλο κίνημα- αγώνα, που σε αντίθεση με την ονειρική και διαστρεβλωμένη από τα ναρκωτικά κίνησης των συνομηλίκων Αμερικανών, έφερε παλιά και νέα γενιά σε αντιπαράθεση. Η ευμάρεια της μεταπολεμικής γενιάς, και ο φόρτος, ενός «προσχεδιασμένου» άγους, από την Δυτική προπαγάνδα και το Σοβιετικό επεμβατισμό, οδήγησαν τους Γερμανούς σε έναν άτυπο εμφύλιο. Αντίθετα με την Γαλλική νεολαία, οι Γερμανοί και αργότερα οι Ιταλοί, νεολαίοι προτίμησαν τον ένοπλο αγώνα, διακηρύσσοντας, τον πόλεμο σε αυτό που θεωρούσαν εχθρό και μη δεχόμενοι τις προκατασκευασμένες Ανατολικές και Δυτικές υποθέσεις περί αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως βιώσιμα μοντέλα, για τον σκεπτόμενο άνθρωπο.
Η αδυναμία να μαζικοποιήσουν τον αγώνα και το δυναμικό καταστολής των οργανωμένων κοινωνικών ομάδων, που βελτιώθηκε με την πάροδο των χρόνων, οδήγησε τους επαναστάτες ή τρομοκράτες , η επιλογή δική σας, σε παράδοση, θάνατο, αυτοκτονία και μετακίνηση στην σφαίρα του παρελθόντος. Όμως σε αντίθεση με τον Τσε Γκεβάρα και την ηρωοποίηση του, ο πόλεμος των πόλεων, δε βρήκε την συνέχεια και το έδαφος να ανθίσει όπως οι αδελφές ομάδες των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα και το Λίβανο. Σε αντίθεση με την γενίκευση του αγώνα, σε ένοπλη εξέγερση, οδηγηθήκαμε σε μια περιθωριοποίηση, λαμβάνοντας υπ όψιν, την πραγματικότητα, ότι σε περιόδους, που ο καπιταλισμός δεν γνωρίζει οικονομική κρίση, η σκέψη υποτάσσεται στην ευμάρεια, ο δε Υπαρκτός Σοσιαλισμός, χρησιμοποιεί την ένοπλη πάλη, όσο εκφράζει το γενικότερο αίτημα αλλαγών, προσαρμοσμένο στις φόρμες του κόμματος.
Με αφορμή αυτή την πάλη συστημάτων, ιδεολογιών και γενεών, ο Schlink, μετουσιώνει την ιστορία ενός «τρομοκράτη» που απελευθερώνεται /αποφυλακίζεται μετά είκοσι χρόνια. Σε ένα Σαββατοκύριακο, το πρώτο της κοινωνικής επανένταξης, περνάνε από τη ζωή του, παλιοί αγωνιστές, συναγωνιστές που σήμερα έχουν οικειοποιηθεί το σύστημα και τα «καλά» του, συνοδοιπόροι ,αλλά και ο πιθανός προδότης , υπεύθυνος για την σύλληψη του. Μια νέα γενιά που εκφράζει ένας νεαρός σπουδαστής, που λειτουργεί ως καθαρτήριο, όταν αποκαλύπτεται ο διττός ρόλος του ,σπουδαστής και εκπρόσωπος του μέλλοντος αλλά και γιός του Γιοργκ, που φέρει ως σημάδι την αυτοκτονία της μητέρας του. Η πάλη των γενών επαναλαμβάνεται, με τον πρώην αγωνιστή, να μην μπορεί να δικαιολογήσει ότι η κοινωνικός αγώνας και οικογενειακή ευτυχία είναι ασυμβίβαστα και το σύνολο προηγείται της οικογένειας.
Η οικογένεια του Γιοργκ, προσπαθεί να βοηθήσει, οι φίλοι το ίδιο, ένας δημοσιογράφος, μια δασκάλα, ένας δικηγόρος. όλοι μαζί σαν ένα RAMMSTEIN τραγούδι, με σκληρό Γερμανικό στίχο, συναισθήματα που ξεγυμνώνονται. Φόβος γι αποκαλύψεις, τύψεις για όσους δεν συνέχισαν αλλά και οργή, για αυτόν που πλήρωσε με την ζωή του την πίστη, σε κάτι, που ο χρόνος κατέδειξε, παρωχημένο και άτυχο. Είναι τελικά η επιτυχία ή αποτυχία που ορίζει την αξία ενός αγώνα..αυτό πρεσβεύει ο Γιοργκ, αλλά όσο και αν συμφωνούν αδυνατούν να το δείξουν η αδελφή του κι οι παλιοί του φίλοι.
Σαν ένα διήγημα της Αγκάθα Κρίστι, με ήρωα τον αποφυλακισμένο αγωνιστή, ξετυλίγεται το κουβάρι, της παράδοσης του στην Αστυνομία, από την αδελφή του, που δεν άντεχε το βάρος της απώλειας του από τον επερχόμενο θάνατο σε μια πιθανή συμπλοκή. Σε μια υπνωτική ατμόσφαιρα, με ζοφερά χρώματα, ένα φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο, σε μια παλιά έπαυλη, κρασί και αναμνήσεις, κλειστά στόματα και φιλίες που αποδομούνται και ξαναδημιουργούνται, γύρω από έναν άνθρωπο καταλύτη. Έναν ιδεολόγο, άσχετα ορθότητας των ιδεών του, που προσπαθεί να εναρμονιστεί, με μια κοινωνία και ανθρώπους, που απλά έχουν ενσωματωθεί σε ότι προσπάθησε εκ των βάθρων αν αλλάξει.
Οι συγκρούσεις και οι ανατροπές λεκτικές και ψυχολογικές, με μια λεπτότητα που φέρνει στο μυαλό Ντοστογιέβσκι με μια αφηγηματική λιτότητα, που θυμίζει Κάρβερ. Το βιβλίο σαν άλμπουμ των FAITH NO MORE, προβληματίζει, μαγνητίζει, εναλλάσσει, χαρακτήρες και γεγονότα. Δεν χρησιμοποιεί παρελθοντικό χρόνο και ανασκοπήσεις, μόνο κάποιους αφηγηματικούς μονόλογους για να δικαιολογήσει τις επερχόμενες συγκρούσεις. Μίζεροι άνθρωποι, ταπεινωμένοι από το παρελθόν και τις πράξεις τους, η αδερφή που έχει προδώσει, η δασκάλα που αναπολεί τον ανδρικό έρωτα και την ασφάλεια της σχέσης, μέσα από το γράψιμο, ο δικηγόρος, που προστατεύει τον εύθραυστο κρατούμενο, γιατί ποτέ δεν τόλμησε να ακολουθήσει στην μάχη, ο πιθανός προδότης, που τελικά καλύπτει την αδερφή στο τραπέζι των αποκαλύψεων, ο νεαρός αγωνιστής, που ελπίζει σε μια ηρωοποίηση του Γιοργκ και έναν καινούργιο κύκλο αίματος, ο φίλος με την βιομηχανία, που απολαμβάνει τα καλά του συστήματος που οι υπόλοιποι μίσησαν, αλλά οικειοποιήθηκαν, ο γιός του «τρομοκράτη», η πιο τραγική φιγούρα. Η εγκατάλειψη για χάρη του αγώνα, το δικαίωμα στην αναζήτηση οικογένειας. Η προσπάθεια των δύο γενιών να ξαναβρεθούν, μια συμβολική κίνηση, με μουσικό υπόβαθρο τους ΝΙΝ, μια ατέλειωτη κατάβαση στον Αδη της απώλειας και των προσωπικών συναισθημάτων, οι δύο Γερμανίες που επανενώνονται, ο πατέρας που ξαναβρίσκει τον γιό.
Τελικά η αποκάλυψη ότι η αποφυλάκιση, δεν έγινε γιατί ο αγωνιστής, παραδόθηκε..αλλά γα λόγους υγείας. Ο εξευτελισμός του αστικού κράτους στον κρατούμενο, στα πλαίσια της μεγαλοψυχίας του νικητή στον ηττημένο. Ο Γιοργκ, που πάσχει από προχωρημένο καρκίνο του προστάτη, μια ζωή, που αναλώθηκε λιγότερο στον αγώνα και περισσότερο να διαφυλάξει την εικόνα του αγωνιστή, άσβεστη για τις επόμενες γενιές, που την απεμπόλησαν. Μια πικρία και μια σκέψη , πάνω στο μάταιο της επανάστασης, σαν οι WHO, να τραγουδάνε το “Get fooled again”.Είκοσι χρόνια μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει για τον φυλακισμένο, παρά μόνο ότι έχει μείνει πλέον μουσειακό έκθεμα, και φάρος για μερικούς ρετρο επαναστάτες. Ο χρόνος νικά τα πάντα και πάνω από όλα το ανθρώπινο σώμα.
Ένα βιβλίο συναισθημάτων και σκέψεων, σκληρό σαν το Industrial metal των RAMMSTEIN, πολιτικό σαν τα τραγούδια των KILLING JOKE, πικρόχολο σαν τα σχόλια του Johnny Lyndon, απλό κ δομημένο να οδηγεί σε συναισθηματική φόρτιση και κάθαρση, που όμως δεν ολοκληρώνεται α ο ήρωας δεν διαβεί το όριο και αυτή την απόφαση την αφήνει ο ίδιος ο συγγραφέας μετέωρη. όπως μετέωρη είναι και μια ολόκληρη χώρα απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους…. σαν ένα άλμπουμ που περιμένει τη συνέχεια του. Ότι πιο ανθρώπινο έχει γραφτεί για την «τρομοκρατία», τον αγώνα, τη θυσία της προσωπικής ζωής, για ένα σκοπό, το μάταιο, το έντιμο, το χαζό, το άσκοπο..οι απόψεις διίστανται όπως και στο βιβλίο, μένουν μόνο διλλήματα, αποφάσεις ,θύτες και θύματα, εντός και εκτός οικογενειακών τοίχων.
Μια οικογένεια που γλύφει τις πληγές της , μια κοινωνία που κάνει το ίδιο με τις δικές της, αργά, επίπονα, μαρτυρικά , έχοντας το παρελθόν, δυνάστη στο προκρούστειο κρεβάτι της λήθης. Όταν ο γιός γίνεται τιμητής και ο πατέρας προκαλεί, όταν το δίκαιο διαστρεβλώνεται, μέσα από την αλαζονεία του ορθού λόγου, του ιερού σκοπού, όταν η πάλη των γενιών, η σύγκρουση με το κατεστημένο, αλλάζει όρους και πρόσωπα..την δύσκολη ώρα της αυτοκριτικής σε βάθος…όλα αυτά τα παρακολουθεί και περιγράφει με ματιά κοφτερή σαν τα riff του Τownsend o Schlicht. Ένα βιβλίο ενδοσκόπηση, σε μια εποχή, δύο γενιές και ένα θέμα που σήμερα φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Απλά συγκλονιστικό, όσο και το Τommy , πολυσήμαντο και έργο διαχρονικό, μέσα από τους περιορισμούς και την οριοθέτηση του.
The STRAY CATS-Lemmy rockabilly project, continues with some new members and the same inspiration. Its an exciting new incarnation of the rockabilly project originally created by Motörhead’s Lemmy Kilmister & Danny B. Harvey, and now featuring Lemmy protégé Alan Davey and Frantic Flattops drummer Paul Vezelis joining Harvey plus guest appearances by Jerry Lee Lewis’s niece, Annie Marie Lewis! A honest, in your face, rock n roll, twelve bar steamroller that gives you the chills as it is stripped to the bone, in your face rock n roll. A fine album, of cover tunes and originals that Lemmy would surely have approved and even sung a few tunes if he had the time. His heritage is alive especially in songs like "Wigglin and jigglin" a song that could easily could have penned by HEADGIRL. 'Route 66", "Someones gonna get their head tonight" 'Great stuff.
His cover of "Ace of spades' as an one man orchestra gave him wider recognition. Now with his new work of original material "Blues baby" he gets the attention he deserves. An album based on blues, rockabilly and garage rock that sometimes becomes tedious as his overstretching the songs. On the other hand, his approach to the blues owes a lot to the Delta blues and less to Chicago, a more 50s less late 60s-70s approach and offer us a real down to earth and loyal to tradition artist. The Hendrix influences light up his musical sky from time to time, just to remind us that originality ended when Jimi appeared and reshaped modern rock and blues. "Mr Tripple bypass ", "Transatlantic lady" are among the songs that show his ability to create attracting tunes , being retro and fashionable in the same chord sequence. He may not be the new Jack Black but he is a real bluesman in soul and approach. His striped to the bone twelve bar blues with the adequate distortion makes some of the songs really exceptional like the 7min "Psycho girl". This is an album aiming for the greasers and blues purists aficionados but definitely a good one.
Ένα ακόμα ποιοτικό μυθιστόρημα, αλλά και τροφή
για σκέψη, που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Πόλις το 2009 και εγώ κατάφερα
να διαβάσω μόλις το 2014. Αυτό επιβάλλει την παρουσίαση του, μιας και η
στήλη μας, προβάλλει βιβλία που αξίζουν και το διάβασμα ως αξία και μόνο
του είναι διαχρονικό. Ταυτόχρονα το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, θέτει
μερικά πολύ επίκαιρα ερωτήματα, ειδικά στις μέρες μας, των αλλαγών,
εκλογών, εξαγορών ψήφων κτλπ.
Η ιστορία μας μεταφέρεται σαν διήγηση του νέου στα θαλασσινά πράγματα ,
μούτσου Γιάν. Στο πρώτο του ταξίδι, ο αδαής πρώην αγρότης, γνωρίζει τη
ζωή σε πλοίο και μάλιστα δουλεμπορικό, τις παραμονές της Γαλλικής
επανάστασης. Έχει μπαρκάρει σπρωγμένος, από την υπερφορολόγηση του
Βασιλιά και την έλλειψη μέλλοντος στο χωράφι. Πρότυπο του στο πλοίο, θα
γίνει ο αινιγματικός Ιταλικής καταγωγής τρίτος πλοίαρχος Φλοριάνο Ντι
Σανταφλόρα. Από τις συζητήσεις του στο καρέ των αξιωματικών, με τον
πλοίαρχο, θα μάθει για τον Βολταίρο και άλλους διανοητές του διαφωτισμού
και θα του κεντρίσει την επιθυμία να μάθει γραφή και ανάγνωση.
Παράλληλα η τίμια και μετρημένη στάση του απέναντι στο πλήρωμα θα τον
κάνει λαοφιλή στο πλήρωμα, σε μια εποχή που οι αξιωματικοί των πλοίων,
κυριολεκτικά ασκούσαν εξουσία βίας και τρόμου στα πληρώματα τους. Εξ ου
και οι εξεγέρσεις, που οδηγούσαν στην πειρατεία, πολλούς ανθρώπους που
πλέον δεν άντεχαν.
Μέσα
από την περιγραφή των χαρακτήρων που πληρώματος και των αξιωματικών, ο
Κόντε, θα μας μυήσει στην ναυτική ζωή, συνεχίζοντας αν θέλετε, την
δουλειά που ξεκίνησε σε βιβλία, όπως το Μόμπι Ντικ, με ακρίβεια και
ρεαλισμό. Παράλληλα, μέσα από τις συζητήσεις των αξιωματικών, θα πάρουμε
μια γεύση για τις επικείμενες κοινωνικές-πολιτικές αλλαγές, τους
υπέρμαχους των ελευθεριών και του διαφωτισμού αλλά και τους πιστούς στην
καθεστηκυία τάξη που αντιπροσώπευαν ο Βασιλιάς, η Εκκλησία και η
φεουδαρχία. Η άφιξη του πλοίου στην Αφρική και η γνωριμία με τον
«πράκτορα» της ναυτιλιακής εταιρίας, τον υπεύθυνο για την συλλογή των
σκλάβων, θα οδηγήσει στις απαρχές της σύγκρουσης, μέσα από τη γνωριμία
του Φλοριάνο, με μια νεαρή νέγρα και τον έρωτα του για αυτή. Στο καράβι,
η στάση του θα δεχτεί κριτική, θα φυλακιστεί και θα δικαστεί. Όλα αυτά
εξαιτίας των δολοπλοκών του πράκτορα, που θα ονομαστεί Χειρουργός, λόγω
της ιατρικής του ιδιότητας, που περιλαμβάνουν και την δολοφονία του
καπετάνιου, με απώτερο σκοπό τον σφετερισμό της θέσης του, ως συζύγου
της Ιταλίδας γυναίκας του, ερωμένης του χειρουργού και είσοδο του στην
διοίκηση της δουλεμπορικής εταιρίας.
Η πρακτική του Χειρουργού, που αν και θρασύδειλος, λατρεύει την
επιβολή της εξουσίας με τη βία, θα οδηγήσει στο στασιασμό του πληρώματος.
Παράγοντας καταλυτικός, ο μυστηριώδης υπηρέτης του, που αποτελεί και τον
συνδετικό κρίκο με τη ζωή του Φλοριάνο, πριν το Γαλλικό ναυτικό, μια
ζωή για την οποία φέρει βάρος, που αρνείται να μοιραστεί. Αποτέλεσμα
όλων αυτών, να βρεθούν σε μια βάρκα ο Χειρουργός και οι ανώτεροι
αξιωματικοί, μαζί με την σύζυγο του καπετάνιου, ενώ το καράβι, αλλάζει
πλέον διοίκηση και οι σκλάβοι ελευθερώνονται.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου, θα αναφερθεί στην απελευθερωμένη
κοινότητα ναυτικών και σκλάβων, τις αρχές του ανθρωπισμού και την
προσπάθεια του Φλοριάνο, να αποδεσμευθούν όλοι, λευκοί και μαύροι από τα
δεσμά τα εθνικά και θρησκευτικά που οδήγησαν στις Ευρωπαϊκές
καταπιεστικές μοναρχίες αιώνων. Τα νέα της Γαλλικής επανάστασης θα τους
γεμίσουν χαρά, μέσω ενός ναυαγού και η κοινότητα θα ευδοκιμήσει. Σύντομα
όμως ο Φλοριάνο, θα αναγκαστεί να δεχτεί, οτι όσα ο Ευρωπαϊκός
Διαφωτισμός αρνήθηκε, δεν μπορούν να κάνουν και οι Αφρικανοί,
απελεύθεροι, που συνεχίζουν, ως γνήσιοι Ασάντι, να λατρεύουν Θεούς και
έθιμα και να δεσμεύονται από αυτά. Η διαφωνία, για την ανθρωποθυσία
κάποιων αιχμαλώτων, υπόλοιπο επίσης από μια γειτονική φυλή, θα οδηγήσει
στην ρήξη με τους Αφρικανούς που θα εγκαταλείψουν την κοινότητα, με
σκοπό την επιστροφή στη γενέθλια γη. Οι εναπομείναντες λευκοί και φίλοι
Αφρικανοί, θα παραμείνουν σε μια ειδυλλιακή κατάσταση, μέχρι την επίθεση
που θα δεχτούν, από τον επιζήσαντα Χειρουργό και που θα σημάνει το
τέλος της ουτοπικής αποικίας των ελεύθερων ανθρώπων. Η αφήγηση
τελειώνει, εν μέσω των εξεγέρσεων της Γαλλικής κομμούνας, με τον
συγγραφέα, πρώην μούτσο, να παραμένει πιστός, στο όραμα του παλιού του
δασκάλου και συντρόφου.
Παράλληλα μέσα από τις επιστολές του Φλοριάνο στην αδελφή του, που θα
ανακαλυφθούν στο τέλος από τον Γιάν, θα γνωρίσουμε την τραγική
προσωπική του ιστορία, αλλά και τον διακαή πόθο του, για μια ζωή, μακριά
από τα φεουδαρχικά καθεστώτα και τις νόρμες της εποχής. Σκεπτόμενος,
αλλά κυνηγημένος και ο ίδιος από τα δικά του πάθη και Ερινύες,
προσπαθεί, να λυτρώσει τους άλλους, για να λυτρώσει και τον εαυτό του.
Μια συνεχής προσπάθεια, για γνώση, ισότητα και αλλαγή, που θα συναντήσει
εμπόδια, τον ίδιο τον άνθρωπο, την εμμονή του και την προσκόλληση του
στα γνωστά και τα θέσφατα και τον φόβο που ανδρώνεται μπροστά στην
πραγματική και δίχως όρια ελευθερία, που απαιτεί σύνεση και
αυτοσυγκράτηση.
Καλογραμμένο βιβλίο, που παλαντζάρει μεταξύ της αμιγούς ναυτικής
περιπέτειας και του πολιτικού μυθιστορήματος, κρατώντας ισορροπίες και
πετυχαίνοντας, να ικανοποιήσει τον αναγνώστη, αφήνοντας του ερωτήματα,
που θα σκέφτεται, αρκετό καιρό μετά το τέλος της ανάγνωσης, για σειρά
θεμάτων, που παραμένουν επίκαιρα ως σήμερα, ειδικά για το τί εστί
ελευθερία
Grunge from the UK? it could be the next big joke,after flat earth, but in the case of BUSH it has some elements of truth. Never been able to be categorized , they were always a band too heavy for the alternative rock audience and a bit more delicate and eloquent for the metal audience. Mainstream success was something they achieved but in these years of corporate rock, bands like BUSH struggle to find a real audience. With their new album they present to us a strong heavy rock album, or a dazzling alternative metal album, I dont give a damn about what you ll call it. Mesmerizing rhythms, heavy guitars, melodic and enough distorted vocals and the melodies that led us to bands like HUSKER DY, SUGAR, NIRVANA, AUDIOSLAVE all around. Songs like "Undone" , "Crossroads" deserve to be sung in arenas and I'm sure they will do. A fine return to form by this prodigal rock band.
