Danzig- "Sings Elvis"

Danzig- "Sings Elvis"

All of us who follow the career of "Evil Elvis" we know his love for Elvis. This cover album was something we were expecting a long time now and it is finally available. I was reluctant taking under consideration his lack of inspiration at this current recordings , but Glen Danzig can really give a twist to some of Elvis most famous recordings. The final result is far from even mediocre. It is actually pretty good. The orchestrations are pretty much strip down and that helps Danzig put real emotion to the songs.. He really knows how to approach songs like "Lonely blue boy"< "Always on my mind", "Loving arms" and at the end of the day, Evil Elvis ,pays his homage to the King and we are all there listening to some from the deep of his heart , music. It may surprises a few, but fr long time fans this is a joy for the ears, as long as you like Elvis too. Well done Glen, now a metal album full of inspiration please too.

7

NIGHTSTALKER- “Great Hallucinations”

When something is working don’t fix it. That’s the main idea behind the new album by NIGHTSTALKER. The Athenian stone rockers pour some sniffs of psychedelic rock some garage rock riffage and some laid back 60w/70w rhythms and make their urban stoner rock even more slick and addictive. Early MOTORHEAD are always around as an inspiration along with Ozzy era BLACK SABBATH. Argy vocals are like good old bourbon with a portion of honey and they mesmerize you with their low down tone and sweetness. Songs like “Sweet knife”, “Sad side of the city” and “Cursed” may sound initially simple, but is their simplicity that make them play all day long in the juke box of your mind. A great album of 70w infused hard rock with a touch of HAWKWIND mindset in the psychedelic parts and a sniff of early MONSTER MAGNET, the same title song, is the perfect example, on how Athens can be the rabbit hole for some weird rock dreams. This band is among the best of the scene. Just laid back an enjoy their hallucinating trip.

7,5

Luis Sepulveda- Το λυχνάρι του Αλαντίν – εκδ.Οπερα

Luis Sepulveda- Το λυχνάρι του Αλαντίν – εκδ.Οπερα

Ο Λούις Σεπουλβέδα είναι ίσως ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Λατινική Αμερική μετά τον Μαρκες. Ναι ναι ναι το ξέρω υπερβάλλω. Διατηρεί όλη την μαγεία των Λατινοαμερικάνων, με μια αίσθηση του αστυνομικού μυθιστορήματος  που έδειξαν συγγραφείς τύπου Ελροι, χιούμορ Μπουκοφσκικού τόνου κ χρωματισμών.

Πολιτικός εξόριστος κ ακτιβιστής, πολιτικοποιημένος κ ποδοσφαιρόφιλος, άντρας με πάθη, απογοητεύσεις, χαρές κ λύπες, γράφει με μια αίσθηση αντίστοιχη με αυτή του Καπετάν Μιχάλη του Καζαντζάκη. Ανθρώπινα πάθη και ιστορίες, φιλίες και μικρά γεγονότα, που παραπέμπουν σε εποχές αδελφικής επανάστασης στο «Δείπνο με νεκρούς ποιητές». Επανάσταση, έρωτας κ ατελείωτες ιστορίες στο «Ντινγ, ντονγκ έτσι είναι η αγάπη».

Μικρές ελεγείες στην ανδρική φιλία, την πίστη, το όνειρο , το φόβο, το θάρρος και την αδυναμία, του ανθρώπου να ξεφύγει από τις μικροαστικές συμβάσεις και να ακολουθήσει το όνειρο στο «Το νησί», φαντάσματα άλλων εποχών – Καβάφης κ Fame fatale  στο “Café Miramar”

Βάλτε στο πικ απ, το LED ZEPPELIN I,ΙΙ,”physical graffiti” στο cd το “Paco De Lucia plays Astor Piazolla” , ανοίξτε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί κ χαθείτε σε αυτό που οι Νοτιαμερικανοί ξέρουν να κάνουν καλύτερα από τον καθένα, να ζουν ανάμεσα στους νεκρούς, να ανασταίνουν συναισθήματα, να κάνουν την λύπη τραγούδι, που φτάνει στα αυτιά σαν γέλιο νεαρού παιδιού, που ανακαλύπτει για πρώτη φορά τον κόσμο.

Ο Σεπουλβέδα είναι ένας λυρικός τροβαδούρος, χαμένων φίλων, πατρίδων, ονείρων κ ακόμα και όταν παρωδεί το αστυνομικό μυθιστόρημα, όπως στο «Ο Άγγελος τιμωρός»  η πένα του στάζει σαρκασμό, υπαινιγμούς κ δάκρυ.

Ένας συγγραφέας, που μπορεί να αυτοβιογραφείται συνεχώς, αλλά δύσκολα τον βαριέσαι και ακόμα πιο δύσκολα δεν θα τον απολαύσεις

Borknagar- "True North"

Been on the head of a movement with such a lame name as Viking metal, can be a double edge sword. Yet neither AMON AMARTH or BORKNAGAR have failed to move on their musical expeditions and provide us with fresh but solid and traditional metal ideas. BORKNAGAR combine the Viking metal elements, with a slick production a touch of Death metal shrieks on the vocal department plus some NWOAHM elements that bring to mind bands like KILLSWITCH ENGAGE, AVENGE SEVENFOLD etc. Their majestic approach has all the elements of a drakar propelled by a diesel powered machine, instead of the divine winds. Melodies, sharp guitars, powerful choruses embrace you on a journey to the true North, even if you’ re an infidel like myself.

7,5

Λουίς Σεπουλβέδα- «Τελευταία νέα από το νότο» (Opera)

Λουίς  Σεπουλβέδα- «Τελευταία νέα από το νότο»  (Opera)  

 

 

Στην λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, το τι σου αρέσει είναι δυνατό να καλύπτει πολλές επιλογές. Από τον οραματιστή και λυρικό Μάρκες στον ρεαλιστή Λιόσα, την πιο «γυναίκα» Αλιέντε ή τον «μοντερνιστή» Ρονκαλιόνκο, τον Ρούλφο δεν τον αναφέρω, γιατί απλά ο όγκος της δουλειας του δεν του επιτρέπει να μπει σε μια τέτοια σύγκριση, αλλά στο ίδιο μοτίβο θα έβαζα τον Κοέλιο, με τις ανθρωποκεντρικές-συμπαντικές αναφορές του και έναν μακρινό συγγενή τους, τον Πορτογάλο Σαραμάγκο που η κουλτορα των λατινόφωνων χωρών, με τον μαγικό ρεαλισμό τους έχει διαποτίσει το έργο του και έχει δώσει μοναδικές στιγμές αναγνωστικής απόλαυσης. 

Από όσους συγγραφείς έχω διαβάσει από τη συγκεκριμένη περιοχή, αυτός που ακολουθώ πιστά ακόμη και στις πιο κουρασμένες περιηγήσεις του είναι ο Σεπουλβέδα. Η ματιά του αιχμηρή και μακριά από συμβούλους επιχειρήσεων και συνδικαλιστοπατέρες, έχει μια γνησιότητα και μια ομορφιά, που έχει χαθεί εδώ και καιρό απο τη Δυτική λογοτεχνία. Αυτό που με συναρπάζει περισσότερο στη δουλειά του , είναι η ενασχόληση του με την Παταγωνία. Ένας μυθικός τόπος ακόμα  ανέγγιχτος από την Δυτική λαίλαπα, ένας τόπος μαγικών συναντήσεων. Στο τελευταίο του πόνημα, μια ταξιδιωτική ελεγεία για τον απέραντο ορίζοντα και τον μοναδικό γαλάζιο ουρανό της Παταγωνίας, σε συνδυασμό με τις φωτογραφίες του συνταξιδιώτη Ντάνιελ Μορτζίνσκι, δημιουργεί ένα χαρμάνι, που απαιτεί να το καπνίσεις σαν καλό πούρο. Σε κλειστό χώρο, συνοδεία καλού κονιάκ, με τους PINK FLOYD, να σε ταξιδεύουν στην καρδιά του ήλιου.

 Μια μικρή συλλογή ιστοριών άνισων μεταξύ τους, που παρουσιάζει μια Αργεντινή και πιο πολύ μια Χιλή παραδομένη στα κοράκια του Δυτικού καπιταλισμού και τους μύθους. Ιστορίες για αποίκους που έστησαν κινηματογράφους στα στενά του Μαγγελάνου και για ταινίες χρησιμοποιησαν τη ζωή τους. Μετανάστες από την γερασμένη ήπειρο, που έδωσαν πνοή σε έναν τόπο, που δεν θα θυμόταν κανείς, αν δεν υπήρχε το μαλί των προβάτων και η ανάγκη να τον εκμεταλλευτούν οι Άγγλοι έμποροι και να τον εξορίσουν στην αφάνεια, με την ίδια ευκολία που τον απομύζησαν. Ιστορίες για παράνομους της άγριας Δύσης Σαντανσ Κιντ και Μπουτς Κασιντι και τους διώκτες τους που αποφάσισαν μαγεμένοι από τον τόπο, να αφήσουν τις ΗΠΑ και τη διαφθορά του βιομηχανικού βορά και να χαθούν στις έρημες κοιλάδες της Παταγωνίας.

Η ποίηση του λόγου του Χιλιανού εξόριστου, σε μαγεύει, σε σαγηνεύει και σαν σειρήνα, σε τραβά στο άνυδρο και ξερακιανό τοπίο της Παταγωνίας ή στις πάμπες και τους γκαούτσος, να γευτείς τη χαρά να συναναστραφείς τους εργάτες της γης, όπως στο «Γκαούτσο της Παταγωνίας». Σε τραβάνε σε ένα  κόσμο που ο Τόλκιν δεν τόλμησε να περιγράψει στον «καλικάντζαρο» και σε κάνουν και εσένα τον αγνωστικιστή άπιστο, τεχνοκράτη , μηχανικό (χημικό η μη) να πιστέψεις και να δακρύσεις με την απλότητα και τη δύναμη της καρδιάς στην «Κυρά των θαυμάτων». Διαβάστε το «Τάνο» και νιώστε τη δύναμη της μουσικής, ως κινητήριου μοχλού που πραγματοποιεί όνειρα και κάνει την Παταγωνία, τόπο πραγμάτωσης ονείρων.

Το «Τελευταία νέα από το νότο» είναι απο τα πιο αδύναμα βιβλία του Σεπουλβέδα,αλλά εχει κάτι που εδώ και καιρό λείπει από τους Έλληνες συγγραφείς. Διάθεση για ταξίδι και όνειρο, ζωή μεσα στην κακουχία και αναγνώριση των μικρών πραγμάτων, που τόσο βολικά όλοι μας θεωρούσαμε δεδομένα. Διαβάζετε μονοκοπανιά και στη συνέχεια μαζεύουμε χρήματα για το ταξίδι στη δική μας Παταγωνία, όσο αντέχουμε. Απλά ακόμη μια μαγευτική διήγηση για όσα τον περιτριγυρίζουν, απο τον σύγχρονο παραμυθά Σεπουλβέδα.

THERAPY?-" Greatest Hits-The Abbey road sessions"

THERAPY?-" Greatest Hits-The Abbey road sessions"

Northern Ireland sonic terrorists ,THERAPY? decided to enter the Abbey Road studios and rerecord a bunch of their most known songs and UK singles. So far ,so good, they even asked James Dean Bradfield of MANIC STREET PREACHERS to give a helping hand with 'Die laughing". For those who may not know, i am a big fan of the band from the early days. The dark nature of their music saved my life a few times, when my outer and inner world was collapsing. At the interview they gave to me for RockHard Grece a couple of years ago,when they were to play at Chania Rock Festival, Andy Cairns what i was really expected. A devoted fan of heavy music. Now they present us some real decent re recordings of their originals,including their cover version of HUSKER DU "Diane". The result is flawless yet soulless. The anger and the distress have been replaced by professionalism and a less sharp attack to brain and ears. On the contrary the accompanying album of live performances ,one song for each album they ever made, keep up the spirit of the heavy metal/punk/industrial bulldozer we are used to witness on stage. So in my humble opinion besides contractual reasons there is no true reason for this album

6,5

PLANET OF ZEUS- “Faith in physics”

When heavy rock meets the street spirit, of a city dying, a nation crying , the anger, the anxiety, the economic crises, illegal immigrants stranded in the islands hoping to move to the West, Greeks been exploited by various NPO, a left wing government who steal-overtaxing from the private sector to bring more and more public servants , banks ruling the state, An EU who use the country as illegal immigrants and refugees warehouse, Turkey, your neighbor, threatening with war, social unrest, immigration of the young people who want something better, then only some rock musicians who follow their heart can express the situation with chords and growls. PLANET OF ZEUS are a band who believe in the guitar driven rock, as it was born and raised in the 00s. Stoner is in my humble opinion the wring word to describe a band who step on MOTORHEAD and BLACK SABBATH along with some Seattle stuff (“Your song”) and create an amalgam of modern heavy rock.

From the opener ‘Gasoline’ they grab you from the throat and ask your obedience to their manic rhythms. No mercy continues with “Man vs God’ and the story goes on. PLANET OF ZEUS bring metal to the stoner scene and they deliver it with less color and more power than you can expect. Heavy as a demolition ball, they keep everything in line with their moto, burn in hell. ‘All these happy people’ is the answer to the BEATLES smiling faces that covers the hipster cozy places in the center and the wealthy suburbs, filled with left wing wannabees, who enjoy their riches coming out of well paid State positions. POZ don’t give a damn about political correctness, they blow your mind and the stage every time they find you willing to listen to some rock music, and they take no prisoners. ”Let them burn” smells 80s, in every chord, but not only heavy rock, also the great guitar alternative bands that build the mighty 90s, showing that the spectrum of their influences are far wider than the average metal band. ‘On parole’ is a tribute to Lemmy and co, although not a cover. ‘Your song’ is an anthem for those who left this country to find “regularity been blue collar slaves at western Europe. ‘The album closes with ‘King of circus” just another reminder of the state we are all in, a slow rotten to the core song, where HELMET walks along with Nick Cave and the Delta blues, in a slow, cathartic, cathode to hell. Music to listen when you walk around in the city of fear, the city of miracles.

8