«Τα αγόρια του Νίκελ» Colson Whitehead (ίκαρος)

 

«Τα αγόρια του Νίκελ» Colson Whitehead (Ικαρος)
 

Μοντέρνα Αμερικάνικη λογοτεχνία από έναν μαύρο συγγραφέα με άποψη. Ο CW χρησιμοποιεί την ιστορία ενός εφήβου που από μια «κακιά» στιγμή, από μια άτυχη επιλογή, οδηγείται αντί για τα θερινά μαθήματα λογοτεχνίας του τοπικού κολεγίου σε μια πολιτεία του Νότου, στο αναμορφωτήριο/Σχολείο Νίκελ. Η ιστορία ξεκινά και τελειώνει με μία αναδρομή, στο χθες με τα μάτια του σήμερα. Με απλή γραμμική αφηγηματική γραφή, ο Whithead  μας εισάγει στην ζωή του μικρού Έλγουντ, τα όνειρα και την ωρίμανση του, καθώς με την είσοδο του στην εφηβεία ο αγώνας  ενάντια στον φυλετικό διαχωρισμό γίνεται βίωμα στη γενιά του. Συμπαραστάτης του και σιωπηλή φωνή του παρελθόντος του φόβου και της φυλετικής διάκρισης η γιαγιά του. Προστάτης άγγελος και ταυτόχρονα δεσμοφύλακας, ενός αγοριού, που βλέπει την επερχόμενη είσοδο του στο κολέγιο, σαν άνεμο ελευθερίας. Ένα αγόρι, πρόθυμο, συντεταγμένο, με αγάπη στα κόμικς, τη ζωή αλλά και στην αρχή της συνειδητοποίησης με άρμα ένα άλμπουμ με ηχογραφημένες ομιλίες του Μ.Λουθερ Κινγκ, που πυρπολούν την καρδιά του και ατσαλώνουν την θέληση του για ένα καλύτερο κόσμο.

Ένα τυχαίο γεγονός, θα τον οδηγήσει στο αναμορφωτήριο Νικελ. Εκεί που ο νόμος είναι λευκοί και μαύροι επιτηρητές ,επόπτες και ενώ επιφανειακά θυμίζει μια ήπια εκδοχή αναμορφωτηρίου, περισσότερο ένα σχολειό με συνοδεία εργασιών στις εγκαταστάσεις του σχολείου, κτήματα, τυπογραφείο κτλπ, στην  πραγματικότητα, είναι μια συμπυκνωμένη μικρογραφία της διαφθοράς των σωφρονιστικών μηχανισμών των Η.Π.Α. Η αποθήκη του είναι χώρος ξυλοδαρμών όταν οι επιτηρητές, αποφασίσουν απείθεια ή σεξουαλικής κακοποίησης. Οι κλίκες Ανάμεσα στους τροφίμους και ο διαχωρισμός ανάμεσα στα μικρά και τα μεγαλύτερα παιδιά, είναι όλα στο ίδιο χρώμα, γκρίζο, αυτό που προκύπτει από το ανακάτεμα των μαύρων και λευκών τροφίμων, που η τύχη τους είναι κοινή, όταν δεν ακούσουν/υπακούσυν τη φωνή του επόπτη –κυρίου. Ο Έλγουντ προσαρμόζεται, με τα λόγια του Μ.Λ.Κινγκ να αντηχούν στα αυτιά του «Ρίξτε μας στη φυλακή και θα σας αγαπάμε πάλι»» Η αγάπη είναι το όπλο του, αλλά οι σφαίρες φαίνεται να είναι χωρίς μολύβι. Μαζί με τον φίλο του Τέρνερ, βιώνουν ένα κόσμο, που η ηθική αναδιαμορφώνεται από τους επόπτες, με την χρήση τους για εργασίες εκτός αναμορφωτηρίου και την πώληση των προμηθειών σε «καλούς» καταστηματάρχες. Βία, καταπίεση αλλά και μικρές σχολικές ιστορίες σε έναν τόπο ξεχασμένο από Θεό και ανθρώπους. Μια μικρή Αμερική, που το Κράτος με τη μορφή των εποπτών αν και διαχωρίζει λευκά και μαύρα αγόρια, τρομοκρατεί εξίσου όλες τις ομάδες, με γνώμονα την διατήρηση της ηρεμίας και της εξουσίας, κρύβοντας την υπέρβαση της εξουσίας, με νυκτερινές επιδρομές και για σοβαρές περιπτώσεις εξαφανίσεις των «ταραχοποιών Είναι η φλόγα των 60ς ,της γενιάς του αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων, που καίει στην καρδία του Έλγουντ, μαζί με την ελπίδα να εκτίσει την ποινή του και να επιστρέψει στον κανονικό κόσμο. Είναι όμως και οι ισορροπίες στο Νίκελ, που δεν επιτρέπουν πάντα να γίνει αυτό που ελπίζει. Η παράνοια της φυλετικής διάκρισης που ο Whithead  σχολιάζει εύστοχα μέςα από το βιβλίο του, όσο και της κρατικής βίας απέναντι στις ασθενέστερες τάξεις φαίνεται στον Μεξικανό τρόφιμο, που είναι πολύ λευκός για τους μαύρους και πολύ μελαμψός για τους λευκούς. Τα κλειδιά κρατιούνται σε δερμάτινες ζώνες με βαριές αγκράφες, που λύνονται μόνο για να κακοποιήσουν κάποιοι εκ των φυλάκων νεαρά αγόρια, με τα ουρλιαχτά να χάνονται στον θόρυβο μεγάλων επαγγελματικών ανεμιστήρων. Ο Έλγουντ χρησιμοποιεί σαν άλλος Κινγκ, την μόρφωση και την ευφυΐα του για να δώσει ένα χτύπημα στο σαθρό σύστημα του Νικελ, με ευκαιρεία μια επίσκεψη επιθεωρητών της πολιτείας. Ένα υπολογισμένο χτύπημα, με τα ίδια τα μέσα που σου δίνει το σύστημα .όπως όμως και στις ΗΠΑ του 2021, το σύστημα έχει τις δικες του οδούς διαφυγής και παράκαμψης, που θα τον οδηγήσουν στην τιμωρία και την απόδραση. Στο σήμερα, ένας αλλαγμένος Έλγουντ, μαζί με άλλους επιζώντες «αποφοίτους» θα μας γυρίσει στο παλιό σχολείο και τους δεσμώτες του, δίνοντας ένα οριστικό τέλος σε μια ιστορία, που αναπαράγεται από τη δεκαετία του 1920 ως σήμερα, με ζοφερές παραλλαγές.

 

Η παθογένεια των ΗΠΑ και το υπόβαθρο των φυλετικών διακρίσεων, μαζί με τον στρουθοκαμηλισμό στο πραγματικό πρόβλημα, τις κοινωνικές και φυλετικές ανισότητες και την ασυδοσία του κράτους, γίνονται θέματα σχολιασμού από τον Colson Whithead μέσα από το Νίκελ. Ἐνα μυθιστόρημα για την δεκαετία του 60, επίκαιρο όσο ποτέ στην δεκαετία του 2020 , που τέμνει βαθιά την Αμερικάνικη κοινωνία και το σύστημα εφαρμογής απονομής της δικαιοσύνης και τις παθογένειες του, δίνοντας την απάντηση  γιατί τίποτα δεν άλλαξε. Γιατί δεν αρκεί ένας Ἐλγουντ να γκρεμίσει ένα σαθρό οικοδόμημα, που βασίζεται στην βία ,την ασυδοσία και τη διαφθορά, με συμμέτοχους όλων των χρωμάτων ,που τους ενώνει η στολή και η εξουσία.

Λιτό δυναμικό και άγριο το ¨Τα αγόρια του Νικελ» είναι ένα μυθιστόρημα, δυνατό σαν γροθιά στο στομάχι. Φλογα που φωτίζει το αέναο σκοτάδι της εξουσίας που δεν κοιτά φυλές και χρώμα, αλλά εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Διαβάζεται απνευστί και συζητιέται για μέρες.

Μίροσλαβ Πένκοφ- Το βουνό των πελαργών (Αντίποδες)

"Μια μίξη Ρέιμοντ Κάρβερ και Μυριβήλη, στα Βαλκάνια,του αίματος, των θρησκειών, των παραδὀσεων και των δεισιδαιμονιών, εκεί που ιδεολογίες, θησκείες και έρωτας αποικτούν το άρωμα της γης και της στάχτης"

Η φετινή κυκλοφορία (παλιότερη δουλειά) του μεγαλύτερου (κατ εμέ) σύγχρονου Βαλκάνιου

συγγραφέα του Μίροσλαβ Πένκοφ, είναι στα χέρια μας. Μια μίξη Ρέιμοντ Κάρβερ και Μυριβήλη, στο πρώτο του ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Έχει προηγηθεί ως εκδοτική γνωριμία μαζί του, μια μαγευτική συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Ανατολικά της Δύσης». Η μαγεία του Πένκοφ έγκειται στο οτι μιλά για καθημερινά ζητήματα, για ανθρώπους καθημερινούς, που μόνο τα τεχνητά σύνορα, τους χωρίζουν στα Βαλκάνια, που έχουν σφυρηλατηθεί δεσμοί αίματος, συγγένειας και αγάπης, με κοινά έθιμα, οικογενειακές φιλίες, πέρα από κράτη και θρησκείες. Ίσως το καλύτερο αντίδοτο στους λανθασμένους εθνικισμούς, που αδυνατούν να κρατήσουν την εθνική ταυτότητα αλλά να δεχτούν, οτι τα Βαλκανικά Κράτη είναι αποτέλεσμα ζυμώσεων και επιμειξιών που λειτούργησαν για χρόνια και στάθηκε αδύνατον σταματήσει ο Κομμουνισμός, ο άκρατος Καπιταλισμός ή το φανταμενταλιστικό Ισλάμ.

Βαθιά ανθρώπινο, μιλά σε κάθε έναν από εμάς, που αναγνωρίζει στα βουνά της Μακεδονίας τον δωρικό τρόπο ζωής, με ρίζες στην μητέρα γη, πέρα από τους -ισμους που άλλαξαν την εθνική συνείδηση και την ανθρώπινη συμπεριφορά με τις αρχές του 20 ου αιώνα. Οι αναφορές στους Έλληνες αναστενάρηδες, την κατάληψη από τα πνεύματα των αγίων, την αυτοεξορία και τη σύγκρουση ανάμεσα στο παλιό το ριζωμένο στην παράδοση αλλά και τα πάθη του παρελθόντος και το σύγχρονο, που εκμεταλλεύεται τις πληγές του παρελθόντος, για να αλλοιώσει συνειδήσεις και τοπία, είναι η πραγματική «μαγεία» του Πέτκοφ. Ο «Αμερικάνος» εγγονός έρχεται να γνωρίσει την «κληρονομιά» του, τον παππού του, τον πραγματικό έρωτα αλλά και να δεθεί δυνατά με τις ρίζες μιας παράδοσης, που κρατά από τα χρόνια του Βαλκανικού μεσαίωνα, σε ένα ξέφρενο γαϊτανάκι συναισθημάτων, αποκαλύψεων και συγκρούσεων, ενδο οικογενειακών, ενδοκοινοτικών και ενίοτε διακοινοτικών.

Ο Πένκοφ μας μεταφέρει στον γνώριμο επαρχιακό κόσμο, που θα δούμε στα χωριά της Μακεδονίας, της Αλβανίας, της Βουλγαρίας, στον κόσμο που απέτυχαν οι πολιτικές ιδεολογίες και έμειναν ζωντανές οι ανθρώπινες σχέσεις, με τη μορφή αγάπης, μίσους ,προδοσίας , με την κάλυψη των θρησκειών που αιματοκύλισαν τα Βαλκάνια από τον Μεσαίωνα και μετά αλλά και οι αρχαίες δοξασίες που μετουσιώθηκαν σε έθιμα Χριστιανικά για να επιζήσουν. Βιβλίο ενάντια στους –ισμους στην εποχή που διεθνισμός και εθνικισμός διεκδικούν την προσοχή μας.

Διαβαζεται συνοδεία του Villagers of Ioannina- Riza

 

Philip Kerr-«Φοβού τους Δαναούς» (Κέδρος)

 

Ο γνωστός και αγαπητός, ντετέκτιβ  Μπέρνι Γκούντερ επιστρέφει στη δράση. Από τους δρόμους του Μονάχου, θα ξεκινήσει ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει στις Ελληνικές ακτές. Ο Κερ είναι συγγραφέας με στερεότυπα, αλλά στο αστυνομικό μυθιστόρημα, αυτό μπορεί να αποτελεί και πλεονέκτημα. Η Γερμανία που επανέρχεται στα πόδια της μετά τον ΒΠΠ, ίντριγκες πολιτικών και πρώην Ναζί που αρχίζουν να ζωγραφίζουν το περίγραμμα του πίνακα στον οποίο ο Κερ θα είναι από τα κεντρικά πρόσωπα. Εξασφαλίζοντας μια θέση ερευνητή ασφαλειών στο Μόναχο, θα θεωρήσει ότι η τύχη του αλλάζει. Αυτοκίνητο, καλός μισθός και μπίρα είναι οι απαιτήσεις του,αλλά ο παλιός του γνώριμος από τον πόλεμο Μέρτενς, θα είναι το κλειδί σε μια υπόθεσής που θα αλλάξει τον ρου της «τακτοποιημένης» ζωής του.

Ένα ναυάγιο και μια αποζημίωση στην Ελλάδα θα τον φέρει στην μετεμφυλιακή Αθήνα που ο Κερ θα περιγράψει ακόμη μια φορά, όπως κάθε Ελληνική πραγματικότητα γλαφυρά αλλά άστοχα. Το ναυάγιο και ο επιζών πλοίαρχος θα ξετυλίξουν έναν μίτο, που φτάνει στις χαμένες περιουσίες και τον χρυσό των Ελλήνων Εβραίων αλλά θα εμπλέξει την πανταχού παρούσα Ελληνική αστυνομία και θα φέρει στην επιφάνεια τα μεγάλα ηθικά διλλήματα του ΒΠΠ. Πίστη στον άνθρωπο, το Κράτος, Ναζί, εμφύλιος , αλλά και πριν και πάνω από όλα το χρήμα που κινεί πλέον τον κόσμο μετά τον ΒΠΠ με την ΕΟΚ να ετοιμάζεται, θα κρατήσουν τον ενδιαφέρον του αναγνώστη σε εγρήγορση.

Ο Γκούντερ, είναι πάντα κυνικός, ακαταμάχητος γυναικάς χωρίς να το προσπαθεί. Ο άτυχος ερευνητής που βρίσκει την  άκρη του εγκλήματος, πέφτοντας σε παγίδες μεγαλύτερων από τον ίδιο, δυνάμεων. Στα όρια της επιβίωσης με τη βοήθεια μιας Ελληνίδας ασκούμενης δικηγόρου θα μας ταξιδέψει στην Ελλάδα της κατοχής και την μεταπολεμική Ευρώπη, όπου κάθε πόρτα στην Αθήνα και το Μόναχο έχει τις δικές της ιστορίες, μελανές ή απλά αιματοβαμμένες.

Το τέλος της ιστορίας θα είναι περίπλοκο, μιας και ο περιούσιος λαός ζητά την εκδίκηση του. Τα φιλοσοφικά ερωτήματα έρχονται να ζητήσουν λύση, η ηθική δίνει τη θέση της στα όπλα και ο Γκούντερ, γνωρίζεται με μια γυναίκα που του δίνει την ευκαιρία να αλλάξει τον κόσμο και να εξαγνιστεί για το παρελθόν της Γερμανίας. Ερωτήματα που θα μείνουν δίχως απάντηση, ξεκάθαρη αλλά αποτελούν, ίσως , τον επίλογο του «Φοβού τους Δαναούς» και την αρχή νέων περιπετειών για τον αειθαλή, μέθυσο, γυναικά και τελικά αποτελεσματικό σε ο,τι αναλαμβάνει ερευνητή Γκούντερ.

Αν δεν σας επηρεάσουν τα μικρά λάθη που κάνει ως συνήθως ο Κερ, στην περιγραφή της Ελληνικής πραγματικότητας , το «Φοβού τους Δαναούς» αποτελεί ένα από τα καλύτερα βιβλία του με ήρωα τον Γκούντερ.

 

«Μικρός Αρχηγός- 2 Σούπερ Περιπέτειες Τόμος 1» Βαγγέλης Γεωργάκης, Κωσταντίνος Ραμπατζής (Oasis)
 

Η επιστροφή του Μικρού Αρχηγού από τις εκδόσεις Oasis, σηματοδοτείται από την έγκριση και συμμέτοχή του σκιτσογράφου και εκ των ιδρυτών Κωσταντίνου Ραμπατζή και την ανανεωτική , όσο και οπαδική ματιά του συγγραφέα Βαγγέλη Γεωργάκη. Στο τέλος του πρώτου τόμου, υπάρχει μια εκτεταμένη περιγραφή της επαφής του Γεωργάκη με τον Ραμπατζή και την υπόλοιπη ομάδα του αρχικού περιοδικού. Ο Γεωργάκης με αξιόλογη προσωπική συγγραφική πορεία αποφάσισε να δώσει στην εποχή μας, την θρυλική τετράδα, ωθούμενος από την βαθύτερη ανάγκη ,της πυξίδας που αποτέλεσαν για τον ίδιο ο Θρυλικός Τζιμ Άνταμς και η παρέα του σε ένα κόσμο κινδύνων και ανομίας. Δύο ιστορίες , μια καινούργια δια χειρός Βαγγέλη Γεωργάκη και μια παλιότερη, στο γνωστό ύφος μυστηρίου, γουέστερν , λαϊκής λογοτεχνίας και παρωχημένων στον άνομο κόσμο της σημερινής Δυτικής κοινωνίας, αξιών του παλιού Γουέστ. Η πρώτη ιστορία με τίτλο  «Το μυστικό του νεκρού» είναι πιο «μοντέρνα, περισσότερο νουάρ και μυστηρίου. Η δεύτερη «Το άλλο πρόσωπο του δολοφόνου» περισσότερο προσανατολισμένη στα κλασικά γουέστερν των 60ς, με όλα τα στερεότυπα, αποίκους, καλούς και κακούς Ινδιάνους, ρατσισμό, εξουσία πέραν του νόμου από τον τυπικό μεγαλοκτηματία αλλά και τη μοναδική προσέγγιση του Τζιμ Ανταμς, με την προσήλωση του στο νόμο αλλά και στο Θεό, απόρροια της Ελληνικής καταγωγής του. Υπέρμαχος της ισότητας και του νόμου, καυτηριάζει την Άγρια Δύση των φυλετικών διακρίσεων αλλά ισορροπεί ταυτόχρονα στην αλήθεια των κοινωνικών συνθηκών της Αγρίας Δύσης.

Ο πρώτος σκληρόδετος τόμος του Μικρού Αρχηγού, συνοδεύεται με ένα πανέξυπνο και διασκεδαστικό κόμικ, με ήρωα τον Πεπίτο , με τίτλο «Ένα φαρμακείο στο Φαρ Γουέστ». Με όμορφο απλό σχέδιο και έξυπνο κείμενο, βασισμένο εν μέρει σε πραγματικά ιστορικά περιστατικά για γνωστό Αμερικανικό αναψυκτικό.

Η ανάγνωση του Μικρού αρχηγού, είναι από μόνη της μια εμπειρία, όπως όταν ανοίγεις το κουτί με τα παλιά παιχνίδια σου. Μια ανάσα παρελθόντος που σε γεμίζει χαμόγελα, αναμνήσεις και σε ταξιδεύει σε εποχές προ διαδικτύου και πολιτικής ορθότητα, όταν ο λόγος του άντρα μετρούσε περισσότερο και από το πιστόλι του. Για όλους εμάς που ακόμη λατρεύουμε τα γουέστερν του Τζων Χιούστον και του Σερτζιο Λεόνε και υπακούμε σε νόμους άγραφους ηθικής, λατρεύουμε το τυπωμένο χαρτί και ταυτιζόμαστε με τη θρυλική τετράδα, στο μελάνι και τα σχέδια του Ραμπατζή, που αργότερα αναγνωρίσαμε σε εξώφυλλα δίσκων σαν επιρροή, ο Μικρός Αρχηγός στην νέα του μορφή από τις εκδόσεις Oasis αποτελεί ένα ταξίδι στο χθές με όχημα του σήμερα, μια χρονομηχανή στην χαμένη αθωότητα μας, τότε που όλα φάνταζαν να λύνονται με γνώμονα το καλό και την ανδρεία.

Αν είστε φίλοι της λαϊκής γουέστερν λογοτεχνίας ή θέλετε να γνωρίστε τα περίφημά 60ς/70ς/80ς με έναν αυθεντικό τρόπο, όπως και την αντίστοιχη λαϊκή λογοτεχνία που ακόμη αναζητούμε σε πρακτορεία τύπου και παλιά βιβλιοπωλεία ο Μικρός Αρχηγός είναι εδώ για να σας ταξιδέψει και συναρπάσει.

“Dead rockers society”- Παναγιώτης Παπαιωάννου (Δίαυλος)

 

Αυτό το βιβλίο ήρθε στα χέρια μου χάρη στον Φίλιππο Κατσικάρη, φίλο και συνοδοιπόρο στη μουσική. Το συγγραφέα του δεν το γνωρίζω προσωπικά αν και διαβάζοντας κομμάτια του βιβλίου, βλέπω ότι έχουμε διασταυρωθεί σε συναυλιακους χώρους και έχουμε αποτυπώσει την ιστορία διαφορετικά. Ο Παναγιώτης Παπαιωάννου, μάχιμος δικηγόρος δεν μας παρουσιάζει ακόμη μια ανάλυση της νομικής τέχνης (το επιστήμη δεν μπορεί να έχει θέση στις θεωρητικές κατευθύνσεις αλλά τη δική του ανάγνωση στην ροκ ιστορία. Ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό του  βιβλίου το καθιστά μοναδικό για την ως τώρα Ελληνική ροκ βιβλιογραφία. Ο ΠΠ αποφάσισε να αναφερθεί σε ροκ μορφές/ήρωες/καταραμένους που διαμορφώνουν την ροκ «ιδεολογία» και τρόπο ζωής ακόμη και τώρα χρόνια μετά το θάνατο τους. Σε ένα πραγματικά χορταστικό βιβλίο 415 σελίδων ξετυλίγει αναλυτικότερα ή επιγραμματικότερα τη ζωή ή κάποιες σημαντικές στιγμές 29 χαρακτήρων που με τον τρόπο τους σηματοδότησαν την ροκ μουσική και κουλτούρα ή αντικουλτούρα κύρια από το τέλος των 60ς ως σήμερα.

Μιας και είναι ένα βιβλίο για τη μουσική, θα το παρουσιάσω αναλόγως, όπως παρουσιάζω χρόνια τώρα τις δουλείες καλλιτεχνών. Ο ΠΠ έχει κάνει μια πολύ καλή δουλειά στην έρευνα για τους ήρωες του. Επίσης έχει επιλέγει να παρουσιάσει συγκεκριμένα άτομα, που το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι είναι νεκροί. Ξέρει να εκπλήσσει τον αναγνώστη όταν έχει παρουσίες όπως του Sam Kinison, John Belushi, Mike Hutchence κωμικούς και ποπ ροκ καλλιτέχνες αλλά και μορφές λιγότερο προβεβλημένες βλπ Felix Papparaldi (MOUNTAIN), Roy Buchanan. Στο κομμάτι της έρευνας έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, ενώ η παρουσίαση της βιβλιογραφίας αποτυπώνει την προσπάθεια του το έργο να σταθεί με επιστημονικά κριτήρια και όχι έωλες αναφορές και μόνο προσωπικές εμπειρίες. Σαν αποτέλεσμα λοιπόν θα κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη για δύο λόγους. Καλύπτει καλλιτέχνες που εδώ και χρόνια μόνο ξένα κυρίως Αγγλικά και Αμερικάνικα περιοδικά αναφέρουν την ζωή τους , πιο ολοκληρωμένα σε αφιερώματα και ενισχύει την δυνατότητα πρόσβασης σε όποιον ασχολείται σχετικά επιφανειακά με την ροκ μουσική και δεν έχει τον χρόνο να έρθει σε επαφή μαζί τους μέσω των βιογραφιών κυρίως, που πλέον κυκλοφορούν άφθονες. Επίσης επικεντρώνεται σε μουσικούς που έχουν επηρεάσει την ροκ κουλτούρα, θέλοντας να δώσει το στίγμα τους σε μια κατάσταση μετα θάνατον, που παραμένει, την επιρροή τους στο νεολαιίστικο και όχι μόνο κίνημα, με την μουσική αλλά και τη στάση ζωής τους. Αυτό το σημείο του βιβλίου επιτυγχάνεται πλήρως και χωρίς πολιτικολογίες και άσκοπη επαναστατικότητά σε μεγάλο βαθμό αποτελεί ένα πολύ καλό ανάγνωσμα για τον  15αρη του σήμερα αλλά και τον σαραντάρη που θεωρεί ότι τα  playlist  των Rock και Red  είναι ροκ σταθμοί και μουσική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αναμασήματος Rory Gallagher με τα πέντε τραγούδια του που θα ακούσουν από το ραδιόφωνο από ένα εκπληκτικά μεγάλο και πλούσιο δισκογραφικό παρελθόν. Επίσης στα συν του βιβλίου, η εναλλαγή μεταξύ προσωπικών εμπειριών, πώς ήρθε σε επαφή με τον καλλιτέχνη, πως ο ίδιος διεύρυνε τα ακούσματα του, ξεκινώντας από την Κόρινθο και φτάνοντας φοιτητής στην Αθήνα, με πρώτα ακούσματα το hard rock, heavy metal και διευρύνοντας τα. Παρουσιάζει μια σκηνή και μια κατάσταση, που αποτελεί το έναυσμα για τους περισσότερους από εμάς να αναπτύξουμε το μουσικό αισθητήριο μας. Η προσωπική πινελιά, βοηθά να γίνει πιο εύπεπτο το αντικείμενο στον μέσο αναγνώστη.

Το βιβλίο όμως έχει και μερικά σημαντικά μειονεκτήματα. Η προσωπική ματιά, μιας και είμαστε κοντά στην ηλικία είναι bias, με θέματα. Η metal κοινότητα στην Ελλάδα που αναπτύχθηκε στα 80ς ως συνέχεια των ροκάδων της μεταπολίτευσης αποτέλεσε κλειστό κύκλωμα, αλλά φανατικά μουσικόφιλο, που άλλαξε περίπου στις αρχές των 90ς με τα Rock City,Happening  και την επαφή με τα ξένα μουσικά περιοδικά. Τότε ο μουσικόφιλος μεταλάς ήρθε σε επαφή με το punk, blues, southern ,fusion, jazz ενώ ο συνήθως «κολλημένος» με άρνηση και για τα βασικά Αγγλικά , παρέμεινε στην αγιοποίηση του metal και των μουσικών του, περιχαρακωμένος στα στενά πλαίσια του ιδιώματος. To εισαγωγικό σημείωμα του Θ.Μανίκα περιγράφει την μουσική σκηνή με το γνωστό ύφος των «ενναλακτικών» που με τις παρωπίδες τους σνόμπαραν το metal, αλλά τους άρεσαν οι MOTOREHAD μιλώντας για αυτούς ως rock n roll  σχήμα. Σε ένα βιβλίο ενός έστω και πρώην (?)metal οπαδού, με αγάπη στο ιδίωμα, τέτοια εισαγωγικά σημειώματα, προσβάλλουν την συλλογική μνήμη όλων εμάς που υποστήκαμε τον κοινωνικό αφορισμό της εναλλακτικής και σαφέστατά πιο mainstream ροκ σκηνής στην Ελλάδα, αλλά παραμείναμε ανοικτόμυαλοι, χωρίς αναγκαστικά να αποδεχτούμε οιτ υπάρχει καλύτερο η χειρότερο είδος ροκ μουσικής ή γενικά μουσικής γενικότερα. Το Ρόδον που πολύ ωραία αναφέρει ο ΠΠ στις συναυλίες των MOTOREHAD k RAMONES στηρίχθηκε επι το πλείστων στις metal  συναυλίες και όχι στο άνευρο κοινό της εναλλακτικής σκηνές με τον γνωστό και αναίτιο εστετισμό. Ο ΠΠ δεν έχει προσωπική γνωριμία με τους καλλιτέχνες που παρουσιάζει και αυτό είναι προς όφελος του αναγνώστη, μιας και κάνει μια προσέγγιση ως ερευνητής και ακροατής. Το μειονέκτημα είναι ότι ως ακροατής έχει προσωπικές επιλογές για περιόδους που του ταιριάζουν και πχ στον Gary Moore  είναι προκατειλημμένος. Η περίοδος των blues και μετά στην Ελλαδα ήταν μια αποτυχία και αργότερα παγκόσμια. Ο ίδιος ο μουσικός δεν ήθελε πια να παίζει hard rock και αυτό περιγράφεται ήπια, για να μην «χαλάσει» η εικόνα του, ενώ η περιγραφή της Ελληνικής συναυλίας του, εμπεριέχει το προσωπικό στοιχείο που αλλοιώνει την αλήθεια του κουρασμένου μουσικού που έχει αποκοπεί από το κοινό του παίζοντας αυτό που ο ίδιος θέλει σε ένα κοινό που έχει μείνει  στο “We want moore”. Αντίστοιχα με τους MOTORHEAD ιστορικές ανακρίβειες για ΜΑΤ και οπαδούς ή στη συναυλία των RAMONES που δεν περιγράφεται το μισοάδειο ΡΟΔΟΝ και το «ξύλο» στις πρώτες σειρές ως έχει ,αλλά και οι αναφορές στους φοιτητές της φαρμακευτικής Αθηνών που είναι ωραίες, αλλά επειδή ήμασταν μετρημένοι στα δάχτυλα ποιοι ακούγαμε ροκ και hard rock , παρατσούκλια στην σχολή δεν είχαν θέση. Τέλος η προσωπική εμπειρία με τον μεγαλύτερο φίλο που ακούει metal και τον μυεί , είναι μια ωραία εικόνα μιας εποχής που καταρρίφθηκε από τα περιοδικά και το ραδιόφωνο καθώς και την μουσική ευρυμάθεια και αγγίζει λίγο γραφικές απεικονίσεις, μιας μειονότητας μεταλλάδων. 

Από την άλλη η προσωπική άποψη για την γνωριμία με τον Cocker , τους blues brothers  το πώς ήρθε σε επαφή δίνει άλλο χρώμα. Κουραστική είναι επίσης η εμμονή του στις κασέτες και την άρνηση του να μπει στην αγορά cd. Προσωπικές επιλογές και εμμονές που από ένα σημείο και μετά μειώνουν την αξία του κειμένου, οι πηγές είναι πηγές. Το άλλο μεγάλο μειονέκτημα, είναι ότι υπάρχουν γλωσσικά λάθη, που σε κείμενο δικηγόρου εκπλήσσουν και ακόμη περισσότερο φανερώνουν ότι μπορούσε να γίνει λίγο καλύτερη επιμέλειά. Οι αγγλικοί όροι/τοπωνύμια έχουν μεταφραστεί, πράγμα που ενοχλεί τον αναγνώστη του είδους. Η υπερβολική χρήση σε κάποια άρθρα βιβλιογραφίας και αποσπασμάτων, το καθιστά καθαρά ερευνητικό αν και με ωραίες συνδέσεις και το γενικότερο θέμα της γλώσσας. Όσοι διαβάζαμε ΠΟΠ Κ ΡΟΚ και Ηχο ξέρουμε ότι η γενιά των μουσικών δημοσιογράφων των 80ς προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με δαιδαλώδεις αναφορές και γλωσσικά τερτίπια. Ο χειμαρρώδης λόγος του ροκ ν ρολ είναι διαφορετικός από τους γλωσσικούς μαιάνδρους του ΠΠ που σε κάποια σημεία κάνουν το κείμενο βαρύ και κουραστικό.

Θα κλείσω όμως  με ένα ακόμη στοιχείο, θετικό αυτή τη φορά. Η ιδιότητα του ως νομικός δίνει μα άλλη διάσταση στην προσέγγιση στα θέματα των Buchanan, Hendrix, Bon Scott, Mike Hutchence θέματα όχι τόσο γνωστά στο Ελληνικό κοινό.

Εν κατακλείδι αν ανήκετε στους ανθρώπους που η ροκ ιστορία και μυθολογία αποτελούν τμήμα της ζωής σας και θέλετε ένα βιβλίο στα Ελληνικά, με προσωπικό χρώμα σε κάποιους καλλιτέχνες άνισο αλλά σωστά δομημένο αξίζει να αγοράσετε το “Dead rockers society”. Aν  έχετε παιδιά και θέλετε να τα μυήσετε στη γενικότερη ροκ κουλτούρα πάλι θα το συστήσω. Αν όμως διαβάζετε μουσικά περιοδικά και έχετε προλάβει όπως λέει και ο ΠΠ τις κασέτες, τότε μπορείτε να το έχετε στα υπόψη , δεν θα βοηθήσει περισσότερο από μια αναδρομή στα περιοδικά στην αποθήκη σας. Συνολικά μια αξιόλογη προσπάθεια με μερικά τρανταχτά λάθη, που όμως δεν θα αποτρέψουν να πάρει ένα τίμιο  7/10.

Philip Roth- «Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής» (Πολις)

 

Philip Roth- «Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής» (Πόλις)

 

Παράλληλα σύμπαντα, εναλλακτικές θεωρίες, η ιστορία αν ένα απλό πράγμα, η επανεκλογή του Ρούζβελτ για τρίτη φορά δεν συνέβαινε. Όλα αυτά αποτελούν τον κορμό, ενός βιβλίου πυκνογραμμένου, ενός βιβλίου που λειτουργεί σαν ιστορικό μυθιστόρημα, μυθιστόρημα επιστημονικής/πολιτικής φαντασίας αλλά και μυθιστόρημα κοινωνικό που τέμνει την σημερινή πραγματικότητα των Η.Π.Α χρησιμοποιώντας με εφευρετικό τρόπο , καταστάσεις του χθες.

Στο «Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής» , αντί του Ρούζβελτ, στην θέση του προέδρου των Η.Π.Α εκλέγεται ο Λίντμπεργκ. Γνωστός πιλότος και δημοφιλής, με φιλογερμανικές θέσεις και εν κρυφώ αντισημίτης, στελεχώνεται στην κυβέρνηση του από συντηρητικούς, λευκούς Αγγλοσάξονες, όπως ο Χένρι Φορντ, με απόψεις που απέχουν παρασάγγας από την φιλεργατική πολιτική του New deal αλλά ενστερνίζονται έστω και άτυπα ακραίες συμπροφορές που είναι πιο κοντά στον σημερινό στυγνό καπιταλισμό και τον ρατσισμό όπως τον εκπροσωπεί η Κλαν. Κύρια όμως αποτελούν το προπύργιο του αντισημιτισμού, σε μια χώρα με εκατομμύρια Εβραίους. Εδώ έγκειται και η ομορφιά του βιβλίου.

 

Κεντρικοί ήρωες μια μεσοαστική οικογένεια Εβραίων, με πατέρα ασφαλιστή και μητέρα στα οικιακά ή υπάλληλο σε πολυκατάστημα. Τα δύο παιδιά της είναι οι πόλοι της ιστορίας. Ο καλλιτέχνης Σαντι, προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από την γκετοποίηση των Εβραίων, χάρη καις τη Θεία του Εβελιν, που μέσω του ραβίνου συζύγου της, αποτελούν την κοσμική μερίδα των Εβραίων, που αναζητούν μια θέση στις Η.Π.Α με όποιο κόστος συνομιλώντας ακόμη και με το Ναζιστικό καθεστώς, κλείνοντας μάτια και αυτιά σε ότι γίνονται στην Ευρώπη, με πίστη ότι οι Αμερικάνικες αξίες και το Σύνταγμά θα τους προστατεύσουν.

Μια κοινωνία ανοχής, πολυπολιτισμική, αφήνεται, με την αλλαγή Προέδρου να μεταβληθεί σε ένα καζάνι έτοιμο να εκραγεί. Ο υποβόσκων αντισημιτισμός βρίσκει έξοδο προς την επιφάνεια. Ο εν γένει ρατσισμός των Αγγλοσαξόνων προς κάθε άλλη φυλή, Εβραίους, Ιταλούς, Ιρλανδούς, Έλληνες, αποκτά νομιμοποίηση σε συνδυασμό με την ανάγκη όλων να αποφύγουν την είσοδο τους στον ΒΠΠ, ενθυμούμενοι τις εκατόμβες του ΑΠΠ και προτιμώντας να εθελοτυφλούν απέναντι στην Ναζιστική επεκτατικότητα , να κρύβονται πίσω από τον απομονωτισμό.

Η οικογένεια διαιρείται σε φίλους της νέας κατάστασης ,ως μια προσπάθεια οι εσωστρεφείς Εβραίοι να αποκτήσουν ισότιμη θέση στην Αμερικανική κοινωνία και στους γεμάτους αμφιβολία γονείς που βλέπουν τον Λίντμπεργκ, ως προάγγελο όσων υφίστανται ήδη οι ομόθρησκοι τους στην Ευρώπη. Τα δύο αδέλφια μεγαλώνουν, μπαίνουν στην εφηβεία και ταυτόχρονα βλέπουν τον κόσμο τους να αλλάζει, τις αξίες της κοινότητας τος, να φθίνουν και την μητέρα πατρίδα τις Η.Π.Α να γίνεται για άλλους μάνα και για άλλους τόπος εξορίας. Η μικρή γειτονιά, μεγαλώνει και απλώνεται σε όλες τις Η.Π.Α μιας και οι αλλαγές έρχονται να επηρεάσουν το σύνολο των Η.Π.Α. Οικειοθελείς μεταναστεύσεις, Εβραίων στον ελεύθερο Καναδά, ο εξάδελφος Άλβιν που κατατάσσεται στις συμμαχικές δυνάμεις για να πολεμήσει το Ναζισμό και γυρνά ανάπηρος , για να συνεχίσει τη ζωή του, μέσα σε οριακά νόμιμες δραστηριότητες. Το κράτος των Η.Π.Α που μεταμορφώνεται σε ένα Αντι Εβραϊκό παρακράτος. Ο Ουόλτερ Ούιντσελ δημοσιογράφος του ραδιοφώνου, που η εκπομπή του συσπειρώνει τους Εβραίους και διώκεται, ζωντανό σύμβολο της άλωσης των Η.ΠΑ από ακραία στοιχεία εκ των έσω.

Ένας πρωτότυπος εμφύλιος πόλεμος που μαίνεται εκ των έσω, με μια επίφαση νομιμότητας, που καταρρέει μέσα από τη δολοφονία του Ουίντσελ, το μίσος κατά της Εβραϊκής κοινότητας αλλά και την μετάβαση του κεντρικού ήρωα, του νεαρότερου γιου, από μικρό παιδί σε ένα συνειδητοποιημένο αγόρι, που η επιβίωση αποτελεί πλέον αυτοσκοπό. Οι Η.Π.Α παραδίδονται σε ένα συνεχή αγώνα μεταξύ κοινωνικών ομάδων. Μία εποχή έντασης που θυμίζει την αντίστοιχη του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα, το 60 ενώ ο υπόλοιπος κόσμος βυθίζεται στην δίνη του ΒΠΠ.

Η ιστορία θα επανέλθει στην κανονικότητα της, με την εκλογή του Ρούζβελτ, μετά την εξαφάνιση του Λιντμπεργκ, μέσα σε παραφιλολογίες, στρατιωτικούς νόμους και μια εβδομάδα που οι Η.ΠΑ φλερτάρουν με την δικτατορία. Τίποτα όμως δεν είναι πια ίδιο για την οικογένεια, τα παιδιά και τους φίλους.

Σε ένα βαθιά πολιτικό μυθιστόρημα, ο Ροθ, μιλάει για τον ρατσισμό , τον αντισημιτισμό, τον αμοραλισμό, το πολίτικό θάρρος, το πολίτικό θράσος, την ανάγκη να υπάρχει ένα κράτος που βασίζεται σε αξίες και παραδόσεις και το υπερφυλετικό μοντέλο των Η.Π.Α που ανά πάσα στιγμή, με ένας λάθος αρχηγό μπορεί να αποσυντεθεί. Δυνατοί χαρακτήρες, αληθοφανείς, εν των βάθη γνώση της εποχής, φαντασία , δράμα, πυκνογραμμένος λόγος και μια πανέξυπνη επαναφορά στον πραγματικό δρόμο της ιστορίας.

«Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής» είναι ένα βιβλίο που θα μιλήσει στον φίλο του καλού Ιστορικού μυθιστορήματος, όσο και σε αυτόν που αγαπά το πολίτικό και κοινωνικό σχόλιο. Χρησιμοποίει δομές γνωστές και καθιερωμένες, για να περιγράψει μέσα από τα μάτια του νεαρού κεντρικού ήρωα, οχι μόνο το παιδί που γίνεται έφηβος αλλά και το πως ο κόσμος που αλλάζει, επηρεάζει τις λεπτές κοινωνικές και οικογενειακές ισορροπίες σε κλειστές κοινότητες, όπως η Εβραϊκή.

Χωρίς να ωραιοποιεί συμπεριφορές, αναγνωρίζει το εκκολαπτόμενο αβγό του φιδιού και με ματιά διορατική μας δείχνει μια άλλη Αμερική που κρύβεται και περιμένει την ευκαιρία για να ζητήσει το τίμημα, της μισαλλοδοξίας της. Παράλληλα ο Ροθ, κάνει ένα βαθύ σχόλιο επάνω στην αξία της οικογένειας των παραδόσεων και των ταγών που παραδομένοι σε προσωπικά οράματα εθελοτυφλούν. Σχόλια για την Εβραϊκή κοινότητα της Ευρώπης του Β ΠΠ αλλά και για τους αντίστοιχους τους των Η.Π.Α.

Το βιβλίο έχει γυριστεί και τηλεοπτική σειρά, αλλά η αλήθεια είναι ότι η δυναμική του Ροθ, παραμένει πολύ πιο ισχυρή στο χαρτί, καθώς η μαγεία της περιγραφής του βρίσκεται στην ένταση που αποτυπώνει σε κάθε χαρακτήρα. Μια εναλλακτική θεώρηση μιας διετίας, που αν είχε υπάρξει θα άλλαζε τον τρόπο σκέψης των Η.ΠΑ αλλά και του κόσμου για πάντα. Πυκνογραμμένο σε πιάνει από το λαιμό και τελειώνοντας το, σου έχει μείνει ο κόμπος στο στομάχι, για το πώς μικρές συμπτώσεις, μας έχουν επιτρέψει σήμερα, να μπορούμε να συνεχίσουμε ελεύθεροι τη ζωή και τις αναγνώσεις μας, δίχως φυλετικά, θρησκευτικά ή κομματικά κριτήρια να επηρεάζουν τη ζωή μας.

 

11 προτάσεις, για μια επανάσταση δίχως όπλα-Επιλογές βιβλίων Χριστουγεννα 2020

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Μια δύσκολη χρονιά, με ιούς, πολιτικές οξύνσεις, προκλήσεις από γειτονικές χώρες, κοινωνική αναταραχή και φτωχοποίηση του ιδιωτικού τομέα, με αλλοπρόσαλλα μέτρα και αντικρουόμενες αποφάσεις, με πρόφαση την πανδημία. Αρνητές του ορθολογισμού, επαγγελματίες του διαδικτύου που αυτό ανακυρρήσονται σε λοιμοξιωλόγους, φαρμακοποιούς, δικαστικούς, δεν αφήνουν άλλη διέξοδο παρά τη μουσική και τα βιβλία. Επιλογές λοιπόν βιβλίων, όχι όλα του 2020, που θα σας κρατήσουν  συντροφιά, ενάντια στην απομόνωση της καραντίνας και την πνευματική αποστράγγιση που προσπαθεί να επιβάλλει η εποχή με τη χρήση των ΜΜΕ και των social media.

 

Φερνάντο Αραμπούρου- «Πατρίδα» (Πατάκης)

Μια ιστορία για την λήθη και το δικαίωμα στην λήθη. Τοποθετημένη στην Ισπανία, την εποχή της ΕΤΑ να αποχωρήσει από την ένοπλη πάλη. Ερωτήματα, για το δίκαιο του αγώνα, για την ζωή όσων συνεχίζουν και την αξία και τις αναμνήσεις όσων χάθηκαν. Επαναστάτες ή δολοφόνοι, ήρωες ή εγκληματίες, θύματα ή άξιοι τιμωρίας, ελευθερία και αυτοδιάθεση ή εμφύλιος δίχως ηθικό έρεισμα. Ελλάδα 42-44 κ 45-49, Ιρλανδία, Ισπανία, μεσογειακοί λαοί, υψηλά ταπεραμέντα και ένα καλογραμμένο βιβλίο, που έγινε ήδη τηλεοπτική σειρά.

 

 

Τζόναθαν Κόου- «Ο κύριος Γουαιλνερ και εγώ» (Πόλις)

 

Ο μεγαλύτερος εν ζωή Βρετανός μυθιστοριογράφος σε μια απρόσμενα γρήγορη μετάφραση (ευχαριστούμε εκδόσεις Πόλις) σε ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα, με φόντο το γύρισμα της ταινίας “Fedora” του Μπίλι Γουάιλντερ στην Κέρκυρα το 1978… Η μουσικός, συνθέτρια σάουντρακ Καλλιστώ Αρχικό ερέθισμα για τον συγγραφέα ήταν ο εξής προβληματισμός: Τι κάνει κάποιος όταν σταματάει να κατανοεί τον κόσμο γύρω του; Πώς αντιδρά όταν οι άλλοι αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα πράγματα από τον ίδιο;. Ο συγγραφέας ταυτίζεται με την ηρωίδα, που καθώς τα παιδιά της ενηλικιώνονται, βλέπει τον κόσμο της να αλλάζει και να δημιουργούνται πιθανότητες, ευκαιρίες αλλά και κενά που μέχρι τότε γέμιζαν τα παιδιά. Υπαρξιακό και ως συνήθως καλογραμμένο μυθιστόρημα χαρακτήρων.

 

Τζούλιαν Μπάρνς- «Άνδρας με τον κόκκινο μανδύα» (Μεταίχμιο)

Το Παρίσι της Μπελ επόκ, μέσα από τα μάτια των τριών ηρώων του, δύο ευγενών και ενός πρωτοπόρου της ιατρικής του Δρ.Πότσι, μας περιγράφει με γλαφυρότητα, χιούμορ και σαρκασμό ο Μπαρνς. Εμπνευσμένος από ένα πίνακα του Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ με τίτλο «Ο δρ. Πότσι στην κατοικία του», του 1881 δημιουργεί ένα  μυθιστόρημα τοποθετημένο στο Παρίσι, στα τέλη του 190υ αιώνα μέχρι τον 20^ο, με τον Α’ΠΠ να αποτελεί το τέλος της εποχής των «ωραίων χρόνων» και της αθωότητας.

 

 

 

Μαρία Παπαστεφανάκη- «Ζωή από χαρτί» (Ηριδανός)

Στην πρώτη της συγγραφική απόπειρα η Μαρία Παπαστεφανάκη, καταπιάνεται με ένα θέμα πολύ αγαπητό στους Έλληνες πεζογράφους. Την εξέλιξη της τυπικής Ελληνικής οικογένειας από τον ΒΠΠ μέχρι τις ημέρες της κρίσης. Ίσως περιμένετε ένα ακόμα ηθογραφικό μυθιστόρημα. Ίσως μια αλληγορική θεώρηση των πραγμάτων μέσα από τρεις γενιές ανθρώπων, που συνδέει το αίμα και το όνομα. Η Παπαστεφανάκη, επιλέγει το δύσκολο δρόμο της συνύπαρξης του φαντασιακού με το πραγματικό, της αλληγορίας και της μεταφοράς, μέσα από χαρακτήρες γήινους, βγαλμένους από την οικογενειακή παράδοση του Έλληνα, που συναντούν τον τυχαίο παράγοντα που θα ενώσει τα σπασμένα κομμάτια , μιας ακόμα Ελληνικής σάγκας.  

Η «Ζωή από χαρτί» μπορεί να διαβαστεί σαν ένα σχόλιο στην εξέλιξη μιας τυπικής δυσλειτουργικής οικογένειας από το 1942 ως σήμερα αλλά και σαν ένα ταξίδι προσωπικό του καθενός μας στα όρια και τις πιο εσωτερικές επιλογές του, εκεί που του  αναλογούν λάθη, δίχως συγχώρεση αλλά και η προσωπική ελευθερία. Λεπτές γραμμές που πατάμε καθημερινά αλλά σπάνια  τολμάμε να περάσουμε οριστικά, δέσμιοι συμβάσεων ή φόβου να αποδεχτούμε την αλήθεια του εαυτού μας.

Διαβάστε εδώ την πλήρη παρουσίαση: https://sbasbayiannis.blogspot.com/2020/10/blog-post_18.html

Ένα μοντέρνο μυθιστόρημα που αλλάζει γλωσσικά και υφολογικά στη διάρκεια της ιστορίας και καταλήγει από μια οικογενειακή ιστορία σε έναν προσωπικό αγώνα επιβεβαίωσης και ενηλικίωσης. Μια διαφορετική συγγραφική πρόταση σε ένα κόσμο δίχως εκπλήξεις, που σε βγάζει από τη ζώνη της ασφάλειας σου και σε προκαλεί να σκεφτείς, πόσο μακριά έχεις φτάσει στην πραγματοποίηση των προσωπικών σου στόχων και ονείρων.

 

Jack Fairweather- «Ο εθελοντής» (Gutenberg)

Αυτή είναι η αληθινή ιστορία ενός αφανή ήρωα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, του Βίτολντ Πιλέτσκι. Ενός γενναίου αξιωματικού του πολωνικού στρατού και μέλους της αντίστασης της Βαρσοβίας, ο οποίος το φθινόπωρο του 1940 και ενώ οι Ναζί έχουν καταλάβει την Πολωνία διεισδύει εθελοντικά στο Άουσβιτς, συγκροτεί αντιστασιακό πυρήνα και συντάσσει αναφορές για τις ναζιστικές φρικαλεότητες. Επί τρία χρόνια περίπου βιώνει τον εφιάλτη και βλέπει το στρατόπεδο συγκέντρωσης να μετατρέπεται σε εργοστάσιο θανάτου. Κι όμως, όταν τελειώνει ο πόλεμος και οι Σοβιετικοί γίνονται οι νέοι κύριοι της αγαπημένης του πατρίδας, καταδικάζεται για εσχάτη προδοσία και εκτελείται έπειτα από μια παρωδία δίκης.

Οι ηρωικές του προσπάθειες να ενημερώσει τις συμμαχικές δυνάμεις για την κόλαση του Άουσβιτς και να τις πιέσει να αντιδράσουν αποκαλύφθηκαν δεκαετίες αργότερα, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και το άνοιγμα των πολωνικών κρατικών αρχείων. Ο Βίτολντ Πιλέτσκι έφυγε από τη ζωή νομίζοντας πως είχε αποτύχει. Η φωνή του, καθαρή και αισιόδοξη στην αρχή, στο τέλος έγινε ψίθυρος, έσβησε εξαντλημένη και απογοητευμένη. Κι όμως, η συνεισφορά του στην αποκάλυψη της αλήθειας για το τέρας του ναζισμού θεωρείται πλέον ανυπολόγιστη. Μια σχετικά άγνωστη ιστορία ενός αληθινού ήρωα, που η πραγματικότητα και οι διακρατικές συναλλαγές, τον σιώπησαν μαζί με τη φωνή εκατομμυρίων νεκρών, που γνώριζε ο ελεύθερος κόσμος την τύχη τους, αλλά προτίμησε να σιωπήσει .Από τη νέα σειρά των εκδόσεων Gutenberg  με θέμα την ιστορία.

 

”

 

 

 

Βαγγέλης Γεωργάκης-Κωσταντίνος Ραμπατζής-  “Μικρός αρχηγός -Τόμος 1 και 2» (Oasis)

Σας αρέσει η παλπ λογοτεχνία που γαλούχησε γενιές Ελλήνων από την δεκαετία του 30 έως τα τέλη του 80. Ήρωες, πολιτικά λάθος για το σήμερα, αλλά με αρχές, θάρρος, τρόπους ,αλτρουισμό και ανθρωπισμό απέναντι στον νικημένο εχθρό, σηματοδότησαν άλλες εποχές, όταν το κακό είχε τη μορφή ερυθρόδερμων, ληστών τραπεζών και ληστών κ0παδιών. Η θρυλική τετράδα του Μικρού Αρχηγού, με τον Τζιμ Άνταμς και την παρέα του, επανέρχεται με νέες ιστορίες δια χειρός Βαγγέλη Γεωργάκη αλλά και παλιές που έχουν ανανεωθεί. Ο Γεωργάκης, μάχιμος συγγραφέα με αρκετά και καλά βιβλία στο ενεργητικό του γνώρισε τον Κωσταντίνο Ραμπατζή τις χρυσές μέρες του περιοδικού, τον έπεισε να βοηθήσει με το χαρακτηριστικό γοτθικό-γουέστερν ύφος του σχεδίου του, σε αυτή την αναγέννηση σε δύο μέχρι τώρα σκληρόδετους τόμους, παλιών και νεών περιπετειών, για νοσταλγούς του παρελθόντος και λάτρεις του είδους, που συνεχώς γεννιούνται.

Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο, ο δεύτερος πρόσφατα και αποτελούν την καλύτερη απάντηση στην ανηθικότητα και την έλλειψη οράματος των καιρών μας. Δίχως πολλά λίγα, αλλά με πράξεις ο Μικρός Αρχηγός και η παρέα του ισορροπούν την πλάστιγγα υπερ. των αδυνάτων, με όπλο την εξυπνάδα ,τις αρχές και το εξάσφαιρο τους. Στο πρώτο τεύχος/Βιβλίο υπάρχει και ένα πολύ ωραίο κόμικ που συνδυάζει ιστορία, Άγρια Δύση και φαρμακευτική, με ένα  μοναδικό τρόπο.

Βιβλίο που γεννήθηκε από έναν οπαδό, με την έγκριση και βοήθεια του Ραμπατζή και απευθύνεται πριν και πάνω από όλα σε οπαδούς, βιβλιόφιλους αναγνώστες του Μικρού Αρχηγού αλλά και όσους συγκινούνται ακόμα με τα γουέστερν του Τζων Χιούστον.

Χαμένη σε μια στιγμή του χρόνου, κάτω από τον φλογισμένο ήλιο του Ουέστ, η Θρυλική Τετράδα συνεχίζει τις περιπέτειές της...

Τέσσερις καβαλάρηδες να χάνονται στον ορίζοντα μετά το τέλος -ή την αρχή;- κάθε περιπέτειας, υπό το βλέμμα της μυστηριώδους μορφής.

Άγγελοι του ουρανού; Εκδικητές του καλού; Ο Τζιμ Άνταμς ένας περιπλανώμενος, ο σύγχρονος Οδυσσέας της Δύσης; Η Θρυλική Τετράδα υπήρξε πραγματικά;

Κάποιοι θα πουν: "Ήταν ένας μύθος. Δεν υπήρξε ποτέ..."

Η Θρυλική Τετράδα όμως υπήρξε. Όσο και τα καλοκαιρινά απογεύματα, η αξεπέραστη νιότη, η απέραντη αμερικανική σαβάνα.

 

Σεμπάστιαν Μπάρι-« Χίλια φεγγάρια» (Ίκαρος)

Όσοι διαβάσατε το «Μέρες δίχως τέλος», https://sbasbayiannis.blogspot.com/2020/04/blog-post_23.html μια ελεγεία σε μία Αμερικάνικη Δύση, που παρουσιάζεται απογυμνωμένη από κάθε ηρωισμό, απέναντι στους αυτόχθονες Αμερικανούς αλλά και την διαφορετικότητα των δύο κεντρικών ηρώων που αποτελούν ένα ομόφυλο ζευγάρι, θα θυμάστε τον τρίτο χαρακτήρα που έδωσε το έναυσμα στους δυο άντρες να υπερβούν εαυτούς και συμβάσεις την μικρή υιοθετημένη Ινδιάνα με το όνομα Γουινόνα. Στο νέο του βιβλίο ο Μπάρι συνεχίζει με κεντρικό θέμα πλέον την μικρή Ινδιάνα που ενηλικιώνεται σε ένα εχθρικό κόσμο απέναντι στο διαφορετικό.

«Με λένε Γουινόνα». Έτσι αρχίζει την ιστορία της η νεαρή Ινδιάνα στα Χίλια φεγγάρια. «Παλιά μ’ έλεγαν Οτζιντζίντκα, που θα πει τριαντάφυλλο. Ο Τόμας Μακ Νάλτι έκανε μεγάλες προσπάθειες να το προφέρει αυτό το όνομα, μα δεν τα κατάφερνε, κι έτσι μου ’δωσε το όνομα της πεθαμένης ξαδέρφης μου, επειδή του ερχόταν πιο εύκολα στο στόμα. Γουινόνα θα πει πρωτότοκη. Εγώ δεν ήμουνα πρωτότοκη».

Η Γουινόνα γλιτώνει από τη σφαγή της φυλής της, και υιοθετημένη από τον Τζον Κόουλ και τον Τόμας ΜακΝάλτι μεγαλώνει στο χάος της μετεμφυλιακής Αμερικής. Το φτωχό αγρόκτημα έξω από το Πάρις του Τενεσί μοιάζει με ουτοπικό καταφύγιο σ’ έναν κόσμο που ακόμα σφαδάζει πιασμένος στις δίνες του πολέμου. Σ’ αυτόν τον κόσμο, όπου νικητές και νικημένοι συνεχίζουν να χτυπιούνται λυσσασμένα, όπου η σκληρότητα και η δυστυχία εξακολουθούν στην πραγματικότητα να σκοτώνουν με χίλιους τρόπους και η στοιχειώδης ασφάλεια είναι άγνωστη λέξη, η νεαρή Γουινόνα αναζητά την ταυτότητά της και το δίκιο της.

Γιατί η ιστορία που έχει να αφηγηθεί, η ιστορία της νεαρής ζωής της, είναι η ιστορία όχι ενός αλλά πολλών εγκλημάτων. Δεν είναι μόνο τα ιδιωτικά εγκλήματα: ένας βιασμός, ένας λυσσασμένος ξυλοδαρμός, ένας φόνος. Είναι και τα δημόσια εγκλήματα: η τρομερή γενοκτονία, η συγκάλυψη της βίας, η παρανομία του νόμου.

 

Τζορτζ Πελεκάνος- « Ο άντρας που επέστρεψε» (Πατάκης)

Ο νέος ήρωας του σημαντικότερου Αμερικάνου μυθιστοριογράφου αστυνομιών ιστοριών είναι Ο Μάικλ Χάντσον. Ο Μάικλ περνά τις ατελείωτες ώρες της φυλακής καταβροχθίζοντας τα βιβλία που του προτείνει η νεαρή βιβλιοθηκάριος του σωφρονιστικού καταστήματος. Η Άννα τροφοδοτεί διαρκώς με βιβλία τον Μάικλ, που εξελίσσεται στον καλύτερο αναγνώστη της. Ως τη μέρα της αιφνίδιας αποφυλάκισής του χάρη στη χειραγώγηση του αυτόπτη μάρτυρα της υπόθεσής του από τον ιδιωτικό ερευνητή Φιλ Ορνέιζιαν.

Ο Μάικλ συναντά μια Ουάσινγκτον που έχει αλλάξει σημαντικά την περίοδο της προφυλάκισής του. Πάλαι ποτέ κακόφημα μαγαζιά έχουν μετατραπεί σε τρέντι μπιραρίες με κήπο και σε ανθοπωλεία. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχει αλλάξει η δύσκολη επιλογή ανάμεσα στον πειρασμό του εγκλήματος και στο να κάνεις το σωστό. Προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στη νέα του δουλειά, στην αγάπη του για τα βιβλία και στη χάρη που χρωστάει στον άνθρωπο που τον βοήθησε να αποφυλακιστεί, ο Μάικλ αγωνίζεται να βρει τη θέση του σε αυτόν τον νέο κόσμο. Πριν χάσει τον έλεγχο

Ένας ιδιόρρυθμος, αντισυμβατικός ήρωας, ως συνήθως που ξεχωρίζει για το σήμα κατατεθέν του βιβλίου, την βιβλιοφιλία και φιλαναγνωσία του. Ο Πελεκάνος περιγράφει ένα κόσμο καθημερινό, οικείο, αλλά ταυτόχρονα, βρώμικο, αιχμηρό και τόσο γνώριμο. Με επίκεντρο την Ουάσιγκτον δημιουργεί ακόμη μια βιβλιοφιλική απόλαυση για τους φίλους του αστυνομικού μυθιστορήματος αλλά και της μουσικής. Πυκνή γραφή, έντονη πλοκή και ένας κεντρικός χαρακτήρας που σε κερδίζει με την διαφορετικότητα και τις ιδιομορφίες του.

 

Παναγιώτης Γ. Παπαϊωάννου –«Dead rockers Society» (Δίαυλος)

Όσοι μεγαλώσαμε με τον ροκ ήχο, συνάψαμε, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, μιαν άτυπη σύμβαση με τους ήρωες που τον δημιουργούν και τον εκφράζουν. Εμείς, με τον θαυμασμό και την αφοσίωσή μας, προθυμοποιηθήκαμε να τους εξασφαλίσουμε μια ένδοξη καριέρα που θα υπερβαίνει τον βιολογικό τους κύκλο. Και, εκείνοι, σε ανταπόδοση, ανέλαβαν να φτιάξουν και να μας χαρίσουν το σάουντρακ για ολόκληρο τον δικό μας.

Η μουσική τους, πολλές φορές ήταν εκεί πριν γεννηθούμε και, ως μέρος της δικής τους ανειλημμένης συμβατικής υποχρέωσης, παρέμεινε πάντα δίπλα μας: στο μεγάλωμά μας, στους πρώτους μας έρωτες, στη χαρά από τις επιτυχίες και στη συντριβή από τις αποτυχίες μας, στις απώλειες σημαντικών ανθρώπων, στη γέννηση των παιδιών μας.

Το απαιτούσαν οι μεγαλύτεροι από μας, οι γενιές των ροκάδων της εποχής της ξηρασίας, κι εμείς παραλάβαμε αυτή τη σκυτάλη. Να κρατήσουμε μέχρι το τέλος δίπλα μας, άτρωτους ως μεγαλύτερους κι απ' τη ζωή την ίδια, αυτούς που αποτελούν τη Λέσχη των Νεκρών Ρόκερ.

Από τον Lemmy ως τον John Belushi και από την Janis ως τον Roy Buchanan, ένα αντιηρωϊκό hall of fame, η ζωή των μελών του οποίου γίνεται συνήγορος θανάτου, ενός θανάτου που την ίδια ώρα διαμεσολαβεί για να διασώσει, μέσα από τη συλλογική μνήμη, την πρώτη ύλη που μας κρατά ζωντανούς, εμπνευσμένους και ενεργούς.

Ένα βιβλίο από ένα φίλο της ροκ μουσικής, μέσα από τα μάτια του οπαδού, ανταποδίδει την απόλαυση της μουσικής και την αντισυμβατικότητα του κινήματος, όπως τα εισπράττει ο φίλος και οπαδός της μουσικής συνομιλώντας με μια σειρά προσωπικοτήτων που τον (μας) συνοδεύουν ακόμη και μετα θάνατο, μέσα από την μουσική και τις συμπεριφορές τους.

Το βιβλίο και είναι ένας φόρος τιμής σε 29 θρύλους που έγραψαν το soundtrack ζωής μας και έπαψαν απλά να υφίστανται ως σάρκα και οστά, με απόλυτη πεποίθηση του συγγραφέα ότι οι νεκροί του ροκ-εν-ρολ “δεν πεθαίνουν, απλώς σταματάνε τις ζωντανές εμφανίσεις”. Σε αυτούς ο Παπαϊωάννου αποτίνει φόρο τιμής με αφοσίωση, με έναν οπαδικό τρόπο, παραθέτοντας ενδιαφέροντα βιογραφικά στοιχεία, δισκογραφικά και συναυλιακά ορόσημα, αλλά και στίχους που περικλείουν την ουσία του μύθου, ή αντανακλούν έναν τρόπο ζωής, πάντως σίγουρα συνδέουν τη μνήμη του συγγραφέα με τη ροκ εποποιία. Είναι μια προσωπική κατάθεση ψυχής και αναμνήσεων του συγγραφέα, που υποστηρίζεται από επιλογές έξω από τα τετριμμένα (Felix Paparaldi, M.Hutchence). H ιδιότητα του ως νομικού προσδίδει ενδιαφέρον στην προσέγγιση του στον θάνατο του Bon Scott αλλά και στις τοποθετήσεις γύρω από τις πεποιθήσεις της Τζόπλιν. Σε μια εποχή που το Ευαγγέλιο των απανταχού ροκερ είναι το περιοδικό Classic Rock, έχουμε μια Ελληνική συγγραφική προσπάθεια, αποτίμηση, που ξεχωρίζει στα σημεία που παρεμβαίνει η προσωπική νότα του συγγραφέα, η επίδραση του καλλιτέχνη στον ακροατή, η μνήμη και η προσωπική εμπειρία από την Ελληνική πραγματικότητα Μια αξιόλογη προσπάθεια να γίνει το υποκειμενικό κτήμα του αναγνώστη, συνδυάζοντας βιβλιογραφικές αναφορές και προσωπικά βιώματα που θα μιλήσει περισσότερο σε όσους, έχουν παραμείνει στην ακρόαση των άλμπουμ, χωρίς να έχουν εμβαθύνει στην ζωή κα το ποιόν του καλλιτέχνη. Θα τους βοηθήσει η ανάλογη μετα πτυχιακής εργασίας προσέγγιση στις πηγές, που πάσχει από ό,τι έχει πάντα έλλειψη η Ελληνική μουσική δημοσιογραφία, την πρόσβαση σε προσωπικά αρχεία και εμπειρίες. Ιδανικό δώρο για τους ακροατές του Rock,Red και λοιπόν «ροκ» ραδιοσταθμών του playlist. Θα τους αποκαλύψει την «αθέατη» πλευρά του φεγγαριού.

 

Bernie Marsden- “Where’s my guitar n Inside Story of British Rock and Roll” 

 

Ο θρυλικό κιθαρίστας Bernie Marsden (WHITESNAKE, ALASKA, UFO)  σε μια βιογραφία που απλά αποκαλύπτει όσα δεν ξέραμε αλλά θέλαμε να μάθουμε για το Βρετανικό ροκ/χαρντ ροκ των 70s-80s. Δίχως τη διάθεση να επιδειχτεί ή να γίνει ένα ακόμη βιβλίο κουτσομπολιών, μας μιλά για την αγάπη του, την μουσική, την πορεία του και όσους συνάντησε σε αυτή, από τουw AC/DC  στους BEATLES, (Ringo Starr, Elton John, Cozy Powell, Ozzy Osborne, B.B. King, Jon Lord) ως συνεργάτης αλλά και ως φίλος. Μεστό, λεπτομερειακό, απολαυστικό.

 

Εντουάρντ Λουί- «Ποιός σκότωσε τον πατέρα μου» (Αντίποδες)

 

Ακόμα μια καλαίσθητη και ουσιαστική έκδοση των Αντιπόδων. Συγγραφέας αυτή τη φορά ο Ε.Λουί, από τη νεα γενιά της Γαλλικής συγγραφικής παραγωγής, με θέματα που άπτονται το σήμερα, οικονομική δυσπραγία, ισλαμική τρομοκρατία, ρατσισμός, αστυνομική βία, πολιτική διαφθορά, αποτυχία της αριστεράς . Τα πάντα αναφέρονται υπέροχα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Για τους κυρίαρχους η πολιτική είναι συνήθως "ζήτημα αισθητικής": ένας τρόπος να σκέφτονται τον εαυτό τους, ένας τρόπος να βλέπουν τον κόσμο, να συγκροτούν το πρόσωπό τους. Για εμάς, ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου». Αντικρατισμός βαθιά πολιτικός και ειρωνικά για την Δυτική «αριστερά» ακομμάτιστος, ανοίγει την κακοφορμισμένη πληγή των Δυτικών αστικών δημοκρατιών και η δυσωδία απλώνεται στα στρατόπεδα των παράνομων μεταναστών, τα κρατητήρια και τα δικαστικά μέγαρα, συμπαρασύροντας, τους αριστερούς με τη δεξιά τσέπη και τους οραματιστές του κόσμου του ανεξέλεγκτου κέρδους του εμπορίου φέροντας στο νου, την γνωστή πλέον φράση «όλα τα γουρούνια , την ίδια μούρη έχουν». Η απουσία του νεκρού πατέρα, γίνεται ένα κατηγορητήριο σε όσους στερούν την ύπαρξη του . Ένας διάλογος με τον απόντα, ένα διαρκές κενό, που θα καλύψουν οι αναμνήσεις, οι εικασίες και τελικά θα οδηγήσει σε μια εκ βάθρων κριτική του συγγραφέα στον ίδιο αλλά και στον περίγυρο του. Τον κόσμο που αλλάζει , χωρίς να μπορεί να καλύψει το βαθύτερο κενό της απουσίας, στον κόσμο που γίνεται όλο και περισσότερο μια εντροπική δίνη, που απορροφά αναμνήσεις αισθήματα, μνήμες καθώς ισοπεδώνει τον άνθρωπο μέσα στην οικονομική κρίση και την κατάπτωση των θεμελιωδών αξίων της Γαλλικής κοινωνίας, του Διαφωτισμού και της Γαλλικής επανάστασης, κάνοντας τον Μάη του 68 να φαντάζει σαν μια γενιά που χάθηκε καθώς διαλύθηκαν τα δακρυγόνα για να δώσει τη θέση της σε Σοσιαλιστές και συντηρητικούς δίχως άλλη σκέψη από την νομή της εξουσία

 

«Ζωή από χαρτί» - Μαρία Παπαστεφανάκη (Ηριδανός)
 

Στην πρώτη της συγγραφική απόπειρα η Μαρία Παπαστεφανάκη, καταπιάνεται με ένα θέμα πολύ αγαπητό στους Έλληνες πεζογράφους. Την εξέλιξη της τυπικής Ελληνικής οικογένειας από τον ΒΠΠ μέχρι τις ημέρες της κρίσης. Ίσως περιμένετε ένα ακόμα ηθογραφικό μυθιστόρημα. Ίσως μια αλληγορική θεώρηση των πραγμάτων μέσα από τρεις γενιές ανθρώπων, που συνδέει το αίμα και το όνομα. Η Παπαστεφανάκη, επιλέγει το δύσκολο δρόμο της συνύπαρξης του φαντασιακού με το πραγματικό, της αλληγορίας και της μεταφοράς, μέσα από χαρακτήρες γήινους, βγαλμένους από την οικογενειακή παράδοση του Έλληνα, που συναντούν τον τυχαίο παράγοντα που θα ενώσει τα σπασμένα κομμάτια , μιας ακόμα Ελληνικής σάγκας.

Η πρώτη πρωτοτυπία του βιβλίου είναι η γλωσσική εναλλαγή από την Κρητική ντοπιολαλιά του ζευγαριού στην  Κρήτη της κατοχής, στον εξευγενισμένο και ημιαρχαίζοντα λόγο της Αθήνας της δεκαετίας του 50, στον λιτό σε λεξιλόγιο και πλούσιο σε εκφράσεις εισαγόμενες λόγω των προαστίων των 80ς και τον τεχνοκρατικό, κενό, απάνθρωπο και αποξενωμένο λόγο των millenium.  Ένα παιχνίδι που αλλάζει τη διάθεση του αναγνώστη και υφολογικά βοηθά το βιβλίο να προχωρήσει και να αποδώσει όχι μόνο λεκτικά αλλά και σε επειδή προσέγγισης λεξιλογικής την εποχή και τα αδιέξοδα της. Το Μαριώ και ο Ζέλος ξεκινάνε από την Κρήτη με την ντοπιολαλιά να τους ακολουθεί και καταλήγουν στο Παρίσι και την Αθήνα του 21^ου αιώνα μεσοαστοί, με το Θάρρος του ανθρώπου που ανδρώθηκε στις δυσκολίες του πολέμου, του εμφύλιου και της φτώχειας, αντικρίζοντας τον κόσμο σαν μια περιπέτεια που οφείλουν να αποτελέσουν μέρος της και να την δαμάσουν, ακόμη και στα γεράματα. Το βιβλίο είναι ιιια ωδή στο πρωτογενές κύτταρο της Ελληνικής κοινωνίας την οικογένεια, την μάνα ,την γιαγιά, την γυναίκα που ζεί μεγαλώνει, ανατρέφει, συντηρεί, υποστηρίζει και ταυτόχρονα, απατά, πληγώνει, αποκόπτεται και χειραφετείται. Όλα αυτά μέσα από τις γενιές της ίδιας οικογένειας. Οι συγκρούσεις δεν έρχονται ποτέ δίχως το αντίκρισμα τους. ΟΙ ηθικοί κανόνες και οι επιταγές αναιρούνται. Οι νεότερες γενιές τροχοδρομούν σε ένα διάδρομο σπαρμένο με τις ελπίδες και τα συντρίμμια των προηγούμενων γενιών, καλούμενες να επιλέξουν.

Ένας μοντέρνος μίτος της Αριάδνης, της ηρωίδας που θα ορίσει το τέλος του βιβλίου, της σάγκας, της άρνησης, της εγκατάλειψης, της συμβίωσης  και της υποταγής, της ανεξαρτησίας και του ατομικισμού. Καμία επιλογή δεν είναι λάθος και καμία σωστή. Η μεταπολεμική γενιά στήνει το σπιτικό της Φιλοθέης και πατάει επάνω στις συμβάσεις μιας Ελλάδας στριμωγμένης στα φορέματα και τις κομμώσεις των νεόπλουτων των προαστίων και της αντιπαροχής. Το μέλλον της μεταπολίτευσης χάνεται σε ακριβά αυτοκίνητα και καριέρες , ενώ τα παιδιά μεγαλώνουν στον αυτόματο. Η προσωπική επανάσταση της Ανθως , θα δώσει το έναυσμα στην Παπαστεφανάκη, να θέσει διλήμματα και να απειλήσει το ιερό θηρίο της Ελληνικής οικογένειας , με το δόρυ της υποκρισίας και της δυσλειτουργικότητας. Μητρικό ένστικτο ή υποταγή στο ένστικτο της ανεξαρτησίας, κοινωνική αποδοχή ή ένας προσωπικός αγώνας για την ευτυχία , όπως την ορίζει το κοινωνικό συμβόλαιο του Ρουσώ. Η κόρη της Μαριώς ,η Ανθω θα παρατήσει τον κόσμο που τη διατηρεί κούκλα σε ένα κουκλόσπιτο, Ιψενικό και θα κάνει το μεγάλο άλμα στο Παρίσι, με τον Κωσταντή αφήνοντας συμβάσεις αλλά και τα παιδιά της στην Αθήνα, στα χέρια της γιαγιάς που αγόγγυστα Θα τα μεγαλώσει. Η χειραφέτηση του 80 , ενάντια στην πίστη στον ρόλο της γυναίκας στην Αγία Ελληνική οικογένεια.

Παράλληλες πορείες επιτυχιών και προσωπικών δραμάτων, σε Παρίσι και Ελλάδα και δυο παιδιά που μαζί με τη Μυρτώ κόρη του ετέρου αποστάτη, ερωτικού μετανάστη Κωσταντή, θα μεγαλώσουν αψηφώντας τον κόσμο, αναζητώντας στη επιστήμη και την τέχνη, την χαμένη αγκαλιά της μάνας. Η ζωή από χαρτί μετουσιώνεται σε σελίδες διαβάσματος, σε πινάκες ζωγραφικής σε μια οικογένεια που αναδημιουργείται με πυξίδα την ανάγκη να αποδεχτούν τα λάθη και την έλλειψη αγάπης σε ένα κόσμο που αλλάζει και γίνεται ένα ακόμα κατάστημα με υλικά αγαθά προς κατανάλωση.

Η γενιά του 21^ου αιώνα, επιτυγχάνει με την απουσία συναισθηματικών δεσμών που αναζητεί σε ερωμένες, σε εξωσυμβατική ζωή, σε κάθε τι που συμβολίζει τη ρήξη με το κατεστημένο ή στον ρόλο του χειρουργού Σωτήρα. η αλήθεια βρίσκεται στο κενό που αντικρίζουν στην οικογενειακή φωτογραφία, στη θέση της μητέρας, αλλά η παραδοχή του θα χρειαστεί , παρέμβαση των παππούδων και μιας μυστηριώδους τσιγγάνας, που αποτελεί τον από μηχανής θεό.

Η Παπασταφεναάκη, τρίζει τα δόντια στην Ελλάδα των Ολυμπιακών αγώνων και των προαστίων με τις Φιλιπινέζες, οικιακές βοηθούς, στην κοινωνία της κατανάλωσης που θα καλύψει τα βασικά κενά στην αποδοχή των ανθρώπων. Η τσιγγάνα της, περιδιαβαίνει τον κόσμο με ένα ποδήλατο. Δωροδοκείται με γλυκά και ενώνει εξίσου εύκολα όπως και σπάει δεσμούς και ανθρώπους. Το ονειρικό και το υπερβατικό φέρνουν την μανά Ανθή που έχει αιώνιες ενοχές για τα παιδιά της ,στη ζωή τους με τρόπο πλάγιο. Οι αποκαλύψεις και η αναγνώριση της ανθρώπινης θνητότητες αλλά και της αδυναμίας να λειτουργήσει κανείς χωρίς να αντιμετωπίσει το παρελθόν του οδηγούνται σε μια λυτρωτική συνειδητοποίηση μέσα από την παρέμβαση της τσιγγάνας.

Η εγγονή  Αριάδνη ξετυλίγει τον μίτο και τον μύθο της οικογένειας, σε σχολές Καλών τεχνών, χαρτόκουτα αστέγων στο δρόμο, το οικογενειακό σπίτι και καταπίστευμα στην Φιλοθέη και φέρνει την λύτρωση των οικογενειακών δραμάτων με τις χάρτινες δημιουργίες της σε μια συνύπαρξη φανταστικού και πραγματικού, που έχει σαν καταλύτη την οικογενειακή τσιγγάνα.

Η «Ζωή από χαρτί» μπορεί να διαβαστεί σαν ένα σχόλιο στην εξέλιξη μιας τυπικής δυσλειτουργικής οικογένειας από το 1942 ως σήμερα αλλά και σαν ένα ταξίδι προσωπικό του καθενός μας στα όρια και τις πιο εσωτερικές επιλογές του, εκεί που του  αναλογούν λάθη, δίχως συγχώρεση αλλά και η προσωπική ελευθερία. Λεπτές γραμμές που πατάμε καθημερινά αλλά σπάνια  τολμάμε να περάσουμε οριστικά, δέσμιοι συμβάσεων ή φόβου να αποδεχτούμε την αλήθεια του εαυτού μας.

Ένα μοντέρνο μυθιστόρημα που αλλάζει γλωσσικά και υφολογικά στη διάρκεια της ιστορίας και καταλήγει από μια οικογενειακή ιστορία σε έναν προσωπικό αγώνα επιβεβαίωσης και ενηλικίωσης. Μια διαφορετική συγγραφική πρόταση σε ένα κόσμο δίχως εκπλήξεις, που σε βγάζει από τη ζώνη της ασφάλειας σου και σε προκαλεί να σκεφτείς, πόσο μακριά έχεις φτάσει στην πραγματοποίηση των προσωπικών σου στόχων και ονείρων.