Το βιβλίο το επέλεξα για 2 λόγους, την «παλιά» μηχανή που είχε στο εξώφυλλο και ότι προλόγιζε ο Χ.Κάσδαγλης.
Ως γνωστόν όσοι είναι φίλοι της ροκ μυθολογίας , ουδόλως αγαπάνε τα γιαπωνέζικα τεχνουργήματα των YAMAHA.HONDA.SUZUKI κτλπ αντίθετα έλκονται από βαριά μεταλλικά τέρατα της κατηγορίας Νorton.Τriumph,BSA,BMW,Harley, για την τελευταία με επιφύλαξη, λόγω της Κολωνακιώτης εξέλιξης της.
Οι 2 συγγραφείς, συγκέντρωσαν πλήθος μαρτυριών από μηχανόβιους, όλων των κοινωνικών τάξεων κ επαγγελμάτων. Κοινός παρονομαστής, η αγάπη για το δίκυκλο, από παπάκι μέχρι 1000αρα μηχανή και η νοοτροπία μιας άλλης εποχής. Με ελάχιστες αναφορές στην ροκ μυθολογία ,ίσως γιατί ροκ κ μηχανή στην Ελλάδα δεν έγιναν ποτέ ένα. Απόδειξη και η σημερινή κατάσταση, ποιοί έχουν τις Harley. Όμως το πνεύμα του δικυκλισμού, της ανεξαρτησίας, του ροκ τρόπου ζωής, εκδρομές, βόλτες, κόντρες ,μεταξύ τους αλλά και με την αστυνομία..όλα είναι εδώ, πραγματικά, γλαφυρά, ζωντανά. Δεν μιλάμε για έναν ξένοιαστο καβαλάρη, αλλά για μηχανές από την Ηλιούπολη, το Μπραχάμι, τα Λιόσια. Μηχανόβιους που κλέβουν, για να ζήσουν, πονάνε τη μηχανή τους, μαζεύουν δραχμή, δραχμή τα χρήματα να την αλλάξουν. Ανθρώπους που η ζωή τους καθορίζεται από την επιταγή της δίκυκλης θεάς, ασχέτως κυβισμού και κατάστασης. Ίσως οι φράσεις.. «οι μηχανές σήμερα κοντράρονται στις καφετέριες… τότε στο δρόμο», μεταφέρει μια μεγάλη αλήθεια…. Μια αλλαγή εποχής
Όμως οι μηχανές… ποτέ δεν θα αλλάξουν. Θα αλλάξουν οι χρήστες τους και μαζί η νοοτροπία. Σήμερα τα χτυπημένα νούμερα και τα συνεργεία, που βασίζονταν στην εμπειρία, αλλάζουν, μαζί με όλη την Ελληνική κοινωνία. Ακριβώς όπως οι Hard rockers των 80ς-90ς έγιναν τα «παιδάκια» που αντιδρούν στο κατεστημένο με SLIPKNOT.METALLICA.MASTODON, έχασαν τον παλμό, κράτησαν το μέσο.
Ένα πολύ ροκ βιβλίο, από 2 ανθρώπους, που έψαξαν διύλισαν, συγκέντρωσαν και δημιούργησαν ένα απολαυστικό ανάγνωσμα. Μακάρι να έχουν την διάθεση να ασχοληθούν και με κάτι κοντινότερο στα δικά μας γούστα… Μέχρι τότε, ανάψτε τσιγάρο, βάλτε στο στερεοφωνικό, το best of των STEPPENWOLF ή το νέο WOLFMOTHER ή ακόμη καλύτερα CIRCUS OF POWER k «Iron Horse” από MOTORHEAD κ ταξιδέψτε…. μακριά…. άψογο βιβλίο, για εποχές κ ανθρώπους που είναι πια μνήμες…
The ex Mike Oldfiled muse returns with a new album that is simply breathtaking. Six months in a hut ,somewhere in the Scottish highlands, really worked for her and her inspiration.High caliber AOR, pop rock with the melodies been there breathtaking and supported by her great voice. A simply astonishing album that is based on great songwriting and beautiful vocal performances. Not overwritten or overproduced, 'Starfields" is an album for the listener to make long drives and let the landscapes accompany him in a mental journey to his personal quest. Enjoy it with speakerphones and a glass of your favorite drink, watching the sea, of driving on the highway, the result is always the same, pure joy.
The Southern heroes, or the wild bunch of Jim Dandy are back with a new album and what a surprise, they deliver good Southern rock in spades. BOA are something a lot of the new Southern fans don’t really know. The whiskey soaked voice of Jim Dandy along with the more straight rock orientation of his music, and the addition of the female vocalist and the origins who goes back to the 60s, makes the whole package special. In his new album he pays tribute to the lost heroes of rock music in ‘‘Channeling spirits’’ and writes Southern Gothic love stories as in the classic BOA ’’The devils daughter’’ with the help of Sammy B. Seauphine making it special. In other songs BOA are just mean and nasty like να
’’Arkansas medicine man’’, or sensitive, as the mountain boys know at the emotionally charged hymn to the redhaired “Ruby’s heartbreaker‘‘ and the passionate and heartbroken ‘‘You told me you love me‘‘ .
A powerful Southern heavy rock album from a band old as almost rock n roll itself and still alive and well to deliver the goods to the newest generations.
If rock n roll needed an example for those who don’t know it, after AC/DC AIRBOURNE would be the best example. Already in their fifth album, they come as nothing new, but on the contrary, they present themselves as battered rock n roll survivors who like their music loud and their beer cold. Bare to the bone , edgy rock n roll, of the highest octane comes out of the AIRBOUNRE machine. Sing a long choruses complete solid compositions, who compel you to turn the volume to the end and start headbanging along with the bad. Energy, a true rock n roll feeling and a superb album where the riff ology is of the highest caliber and the songwriting keeps you nailed down for the mere 31 minutes that this brutal rock n roll assault keeps. I think Angus Young can retire with no fear, the torch has passed to the right hands.
50 new songs to celebrate your 50th anniversary. This is a bold, for some people even arrogant statement,when other bands cannot compose a decent song in 50 years. So the mighty Mr Kotzen set the standards real high and the non rhetorical question , was all over the place...Did he make it and how?
After listening the album during a 4 hour drive, with changing landscapes from the mountainside to the seaside and then the urban territory, i was more puzzled than ever. He did the less of instrumentals he could, 3 or 4 and when he decided to do so like in "Feather weight" and ". “July 14th” he just makes them look like real songs and not guitar practice in soloing. So Kotzen decides to keep the aces hidden in his sleeve for his other band WINERY DOGS and play it safe, as safe can be an album full of modern funk /soul/rock songs , with a heavy touch of fusion and some real jazzy passages. He went through his studio vaults and came out with 50 songs, that he took personally all the way to the finish product line.
If you're in to his personal work, here you ll find this perfect mix of FUNKADELIC, Hendrix, Lenny Kravitz, Prince along some serious fusion stuff, and some more laid down moments when he decides to be more emotional and slow down. So the songwriting and that is a fact and also astonishes me, is never beyond the mediocre, not a really dull moment, even if he could be a bit more volatile at some songs. You wont find a hard rock part, a hair metal, AOR stuff, just Richie on his own, taking care of all instruments, playing sweet soul/funk infused rock songs. He also made the album tight, with the songs keep most of the time under 4 minutes , making this "arrogant" statement, a delight for the ears. I wish he had put some more bluesy stuff, but this is his 50th anniversary not mine and he decided on the party cake recipe.
The result is a 3 cd piece of gold, that may not be the one you will remember from his body of work, but one standing among his best. For fans of latest works of Kotzen and also MOTHER HEAD FAMILY REUNION, he nailed it once again, even when he decided to be more stripped down and acoustic. The mark goes up to seven, because with 50 songs, no one, could keep them all at the level of 8 to 9 that it would get releasing a singe album. Wish you all the best Mr Kotzen and thank you for this excellent piece(es) of soul moving music.
Σώτη
Τριανταφύλλου – «Το λούνα παρκ στο ιερό βουνό» (Πατάκης)
Επιστροφή στην
φόρμα από τη μεγαλύτερη μεταδικτατορική μυθιστοριογράφο της Ελλάδας. Μαχόμενη,
ακτιβίστρια και βαθιά δημοκράτης, η Τριανταφύλλου δεν είναι μια ακόμα πένα στην
υπηρεσία της «προόδου» και των μαζικών δομών και κατακτήσεων. Είναι συγγραφέας
αυτόφωτη, αυτοδημιούργητη που στάθηκε όρθια εν μέσω της κατάρρευσης της Δημοκρατίας
στην Ελλάδα την περίοδο 15-19 και ύψωσε το ανάστημα της υπέρ του ατόμου, της προσωπικής
ελευθερίας, του δικαιώματος να εκφράζεσαι δίχως προπηλακισμούς και λασπολογία.
Στο «Το λούνα παρκ στο ιερό βουνό» , μιλά για την κοιτίδα του ολοκληρωτισμού,
την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Επικεντρώνεται στην Γεωργία, πατρίδα του Στάλιν
και από τα πρώτα τμήματα της Σοβιετικής Ένωσης που βίωσαν την απόσχιση… μιλά
για τον απλό άνθρωπο δίχως ωραιοποιήσεις, αλλά με συναίσθημα.
Το βιβλίο είναι
βαθιά ανθρώπινο και εξ ου και βαθιά πολιτικό. Αναφέρεται στην γενιά που βίωσε
την πτώση του Σοβιετικού καθεστώτος, τις οικογένειες τους, που βίωσαν ή θυμούνται
τον μεγάλο απελευθερωτικό πόλεμο , τα γκούλαγκ, τις εκτοπίσεις, τον ρατσισμό των
Ρώσων απέναντι στις άλλες δημοκρατίες, αλλά πάνω από όλα μιλά για τον άνθρωπο,
που θέλει να ζήσει, να ρωτά και να παίρνει απαντήσεις, χωρίς να λογοδοτεί σε
Κόμματα και αφέντες.
Κεντρική ηρωίδα η
Ιρίνα Νόζατζε, μια κοπέλα με αγορίστικο κούρεμα, από οικογένεια εργατών, σε
σαπωνοποιία. Ο πατέρας με την απορία και το σχόλιο στα χείλη, προσπαθεί να επιβιώσει
, στις παρυφές του καθεστώτος. Η γιαγιά, υπόλειμμα της Τσαρικής εποχής, θυμάται
τον άντρα της που εκτοπίστηκε στον αρκτικό κύκλο, γιατί απλά ρώταγε και γύρισε
πίσω ετοιμοθάνατος. Η Ιρίνα, κάνει παρέα με παιδιά στελεχών του κόμματος. Νεαρούς
«διεφθαρμένους» από την Δυτική μουσική,
τα μουσικά περιοδικά. Η Ιρίνα δεν ταιριάζει με τον εραστή της Ίβανε, που θέλει
να γίνει καλλιτέχνης και ονειρεύεται ταξίδια και τη Δύση, το κοκκαλιάρικο μοντέλο,
φίλη του, που ακολουθεί τη μόδα, τον σκηνοθέτη, φίλο τους, αλλά για ένα μικρό διάστημα
αποτελεί μέρος της παρέας. Η πορεία της από τη σχολή δημοσιογραφίας στην
εφημερίδα της περιοχής, θα την αποκόψει από τους παλιούς γνωστούς. Η μοίρα όμως
θα φέρει τους παλιούς συντρόφους και φίλους της να κάνουν μια αεροπειρατεία,
που θα αποτύχει και θα βυθιστεί στο αίμα, με τη βοήθεια και την επέμβαση των
αρχών.
Η ζωή της Ιρίνα
θα αλλάξει μέσα από τη σχέση της με τους άνδρες και ειδικά τον ελεγκτή εναέριας
κυκλοφορίας Κοστάντινε αλλά και την περεστρόικα. Η αλλαγή στις σχέσεις των Σοβιετικών
με την αλήθεια θα την κάνει να αποφασίσει, να αναζητήσει την αλήθεια για την αεροπειρατεία.
Θα ξεκινήσει έτσι ένα αγώνα με το χρόνο, να μιλήσει με τους συγγενείς των αεροπειρατών
και μαζί τους να σκιαγραφήσει την Γεωργία αλλά και τη Σοβιετική Ένωση, πριν και
μετά την αλλαγή. Πίστη στο κόμμα, στους ταξικούς αγώνες, αλλά και ατομική
ισοπέδωση, υπέρ των μεγάλων ιδεωδών. Γονείς που απαρνιούνται τα «διεφθαρμένα» από τη Δυτική κουλτούρα παιδιά τους,
η θρησκεία σαν απάγγειο και μια Ιρίνα, που ακροβατεί ανάμεσα στο διαμέρισμα που
στοιβάζεται με τον πατέρα και την γιαγιά και τη μάνα της και τον εκάστοτε
εραστή της και την ζωή σε μια εφημερίδα, που τα δελτία παραγωγής της πρώην Σοβιετικής
Δημοκρατίας, αντικαθίστανται από τον αγώνα για ανεξαρτησία.
Μια κοινωνία, μια
χώρα, αλλάζει αποκτά φωνή, συγκρούεται με τον πρώην σύμμαχο, ματώνει και ταυτόχρονα,
μια νεαρή κοπέλα , ενηλικιώνεται. Η Ιρίνα που ονειρεύεται να κάνει μεταπτυχιακό
στις ηρωίδες της Ρωσικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα, να ταξιδέψει, να γράψει,
αποκτά φωνή και αυτονομείται. Ρωτά με τον χαμηλών τόνων τρόπο της, ανακατεύει, αμφισβητεί,
ταξιδεύει όχι μόνο μέχρι τη Μόσχα αλλά και ακόμη πιο μακριά και ανακαλύπτει, ότι
το επίσημο κράτος της Ε.Σ.Σ.Δ μπορούσε και ήξερε να ελέγχει τα πάντα. Τολμά να
έρθει σε σύγκρουση, χωρίς εντάσεις με έναν ηρωισμό που θυμίζει άγιο της Χριστιανικής
Εκκλησίας, με δομές και ανθρώπους. Τρομοκρατείται από τη μεγάλη πόλη, από την παραφροσύνη
και τον μισογυνισμό, που φωλιάζει βαθιά στην Ρωσική κοινωνία, τον ρατσισμό απέναντι
στις υπόλοιπες δημοκρατίες. Αντιμετωπίζει τον εαυτό της και επιστρέφει στην
Τυφλίδα, μια γυναίκα, πιο σίγουρη για το αύριο.
Η δίνη της αυτονόμησης,
θα προδικάσει το τέλος της σχέσης της και θα την οδηγήσει σε αποφάσεις. Το
αίμα, ο κινητήριος μοχλός της Ρωσικής ιστορίας θα χυθεί ακόμα μια φορά και η
δημοσιογράφος, που θα έχει ανακαλύψει πράγματα για την αεροπειρατεία , θα
βρεθεί να πρέπει να σηκώσει τον δικό της προσωπικό σταυρό. Η Τριανταφύλλου με
ένα μοναδικό τρόπο σκιαγραφεί την Ρωσική και τη Γεωργιανή ψυχή, με λεπτές
αποχρώσεις του γκρι και του μαύρου. Τον πίνακα σπάει το κόκκινο του αίματος, η
ροκ μουσική,δυτική υποκουλτούρα και οι
μικρές πολυτέλειες στη ζωή στην πρώην Σοβιετική ένωση. Ο γάμος ως ευκαιρία να
αποκτήσεις σπίτι, οι αντιπαραθέσεις φυλετικές εντός της Ε.Σ.Σ.Δ και άλλες μικρές
λεπτομέρειες, που κάνουν την Ιρίνα, να μοιάζει ακόμη περισσότερο με τις βασανισμένες
ηρωίδες των βιβλίων λογοτεχνίας που αγαπά. Η εμμονή της να σημειώνει όσα δεν ξέρει
στην προ ιντερνέτ εποχή και να τα ψάχνει στην Μεγάλη Σοβιετική εγκυκλοπαίδεια
και την Κρατική βιβλιοθήκη. Η λατρεία της για τα ταξίδια του Γκιούλιβερ και ο παραλληλισμός
της ζωής της με το βιβλίο του Σουίφτ, μια άμεση αναφορά στην βιβλιοφιλία της συγγραφέως,
που φέρνει στο νου το άλλο της βιβλίοτο "Τέλος του κόσμου σε Ἁγγλικό κήπὁ"
Ένα μυθιστόρημα,
μικρό σε μέγεθος, πυκνογραμμένο, με πολή προσωπική, με μια ηρωίδα, που θα ήταν
εξίσου ταιριαστή στον γλυκόπικρο Τσέχωφ. Ζει όμως σε μια χώρα σε αλλαγές, βιώνει
τις αλλαγές και πληρώνει , όπως και αρκετοί συμπατριώτες της βαρύ τίμημα, στον
δρόμο για την ανεξαρτησία. Μια προσωπική ιστορία, αναζήτησης, όπως κάθε ιστορία
της Τριανταφύλλου και ταυτόχρονα ένα πολιτικό μυθιστόρημα, για τον
ολοκληρωτισμό του Κομμουνιστικού δόγματος. Όσοι την γνωρίσαμε στα Αμερικάνικα
ταξίδια της, στα 90ς, βρίσκουμε στην Ιρίνε, την αδελφή ψυχή από την άλλη πλευρά
του παραπετάσματος και ένα βιβλίο, που αν και με ένα γλυκό μπλε χρώμα στο εξώφυλλο,
φιλοξενεί έναν ουρανό έτοιμο να κλάψει , όπως τραγουδά ο NeilYoung.
Η πιο ώριμη
Τριανταφύλλου, καταφέρνει να γεφυρώσει νοητά για τους χρόνια, αναγνώστες της, την
Τυφλίδα, την Αθήνα και την Νέα Υόρκη, χωρίς ποτέ να αναφέρει κάτι περισσότερο από
την αναζήτηση για την αλήθεια και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.
Διαβάστε το ακούγοντας
το “The unraveling” των Drive –By Truckers
In the true outlaw country tradition. Cody blends rock and country along with heartbreaking lyrics, loud guitars and even louder and catchier melodies.We maybe in the South of Europe, but artists like Cody Jinks, talk to our hearts and deeper feelings in the same way if we were sitting in front of a beer bottle, or whiskey somewhere in the midwest or South of U.S.A. Songs like 'never rain in California' and ... are massive sentimental missiles aiming straight to the heart of every lonesome mans and woman, around the world, as long as you live a life and don't run behind the latest i phone. Strong messages, stronger lyrics and some great music to wrap them, end in a definite great album, to listen alone or with friends like Mr Jack Daniels and Jim Beam as George Thorogood used to sing. Proud to be a listener Mr Jinks.
