«Ο λευκός ήλιος των ηττημένων -όλη η αλήθεια για τον Αμερικανικό εμφύλιο» - Ντομινίκ Βενέρ (Patria)

 

«Ο λευκός ήλιος των ηττημένων -όλη η αλήθεια για τον Αμερικανικό εμφύλιο» - Ντομινίκ Βενέρ (Patria/Λόγχη)

 

Ο Αμερικανικός εμφύλιος είναι  στην Ευρώπη γνωστός περισσότερο από τηλεοπτικές σειρές και ταινίες όπως το ¨Όσα παίρνει ο άνεμος" παρά από μια ανάλυση των πραγματικών αιτίων που οδήγησαν στον πιο αιματηρό πόλεμο στην ιστορία των Η.Π.Α. Ο Γάλλος ιστορικός δημοσιογράφος Ν.Β επιχειρεί μια ανάλυση της κατάστασης πρώτα της δουλείας και της δομής των πολιτειών Βορά και νότου, από την ανακάλυψη της Αμερικής και στη συνέχεια του ίδιου του πολέμου. Με σωρεία στοιχείων στοιχειοθετεί οχι μόνο την ουσιαστική σύγκρουση δυο συστημάτων, του πουριτανικού ,βιομηχανικού καπιταλιστικού Βορά με τον πιο χαλαρό, ευδαίμονα Νότο αλλά και των βασικών χαρακτήρων που έδρασαν στα χρόνια πριν και μετά βλπ Τζων Μπράουν, Γκραντ, Λη , Λίνκολν. Η περιγραφή του Νότου,των αγροτικών του επιδιώξεων, του βαμβακιού και των καπνών αλλά και της εξέλιξης της δουλείας στα δύο τμήματα των Η.Π.Α αποκαλύπτει πράγματα που διαστρεβλώνεται, πχ την αξία του σκλάβου και την έλλειψη πραγματικής αξίας στο να κακομεταχειρίζεται κανείς την "περιουσία " του. Η δε αντίστιξη μεταξύ του ελεύθερου εργάτη στην πρωτο βιομηχανική εποχή, στο Βορά, δίχως ασφάλιση με 12 ωρα ωράρια, παιδική εργασία ασθένειές και το φάσμα της ανεργίας δίχως επιδόματα, σε σχέση με τον εργάτη της φυτείας, εξειδικευμένο με τους γηραιότερους να χαίρουν "σύνταξης" με την αρωγή και φροντίδα από τους ιδιοκτήτες της φυτείας ξένιζε αλλά είναι ρεαλιστική και αποδεικνύει πόσο διαφορετικά κρίνουμε στον 21 αιώνα μια εποχή που ο εργαζόμενος αν και οξύμωρο είχε περισσότερες ελευθερίας και δικαιώματα ως σκλάβος στο Νότο παρά ως ελεύθερος Βιομηχανικός εργάτης στο Βορά.

 

Η επερχόμενη σύγκρουση των Νότιων πολιτειών με τις Βόρειες αναδεικνύεται με όλη την βαναυσότητα και πολεμική διάθεση του βορά, που γνώριζε ότι ο Νότος θα έπρεπε σε αυτο το ιδιόμορφο παιχνίδι ισορροπιών στην ένταξή νέων πολιτειών στη Αμερικανική ομοσπονδία ή να αθετήσεις τις βασικές του αρχές η να επιλέξει την απόσχιση. Την απόσχιση που αν και επέτρεπε το Σύνταγμα των πολιτειών δεν αποδέχτηκε ο Λίνκολν και η γερουσία των Βορείων που επιθυμούσαν διακαώς την ταπείνωση των Νοτίων. Η κίνηση εναντίων της δουλείας με τα στρεβλά δημοσιεύματα, τις επιθέσεις ενάντιων λευκών αλλά και τα προπαγανδιστικά βιβλία, όπως η «Καλύβα του μπάρμπα Θωμά», αποκαλύπτεται σε όλο το μεγαλείο ης ,ως υποκινουμένη από πολύ βαθύτερα οικονομικά συμφέροντα, από οτι υψηλά ιδεώδη. Ο Ν.Β με πληθώρα στοιχείων ενισχύει την άποψη οτι η σύγκρουση για τη εξουσία στις Η.ΠΑ ήταν προδικασμένη και ο Βοράς την υποκίνησε εν μέρει με την άτεγκτη στάση του, όταν ουσιαστικά αρνήθηκε στις πολιτείες του Νότου, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Επίσης δεν έλαβε ποτέ υπόψη του τις πληθυσμιακές αναλογίες, που σε περίπτωση απελευθέρωσης των σκλάβων μπορούσαν να οδηγήσουν το Νότο στην πλήρη απώλεια των ελεύθερων των λευκών από τους υπεράριθμους μαύρους σε αντίθεση με τον Βορά όπου η οικονομική εξαθλίωση κρατούσε το μεγαλύτερο μέρος των φτωχών στρωμάτων ασχέτως φυλής σε οικονομική σκλαβιά.

 

Η περιγραφή των πολεμικών επιχειρήσεων, συγκινεί με την δημιουργία του κράτους της συνομοσπονδίας από το πουθενά, το σπάσιμο του ναυτικού αποκλεισμού και την άρνηση αρχικά του επιθετικού πολέμου, εναντίον ενός Βορά που εξαπολύει πεινασμένους Ιρλανδούς μετανάστες στο πεδίο της μάχης με το δόλωμα της υπηκοότητας σε ένα πόλεμο φθοράς που θα κερδίσει. Η στρατηγική ιδιοφυία του Λη αλλά και η εξάντληση των ανθρωπίνων πόρων του Νότου, μαζί με την ολοκληρωτική και ιμπεριαλιστική πολιτική του Βορά που αντιλαμβάνεται την συνομοσπονδία ως εχθρό που αξίζει ταπείνωση και εξόντωση σηματοδοτούν το τμήμα της περιγραφής του πενταετούς πολέμου. Ιστορίες ευρηματικότητάς, εφευρετικότητάς αλλά και λιποψυχίας παρουσιάζονται γλαφυρά, μαζί με την διαφθορά του Βορά και τους καπιταλιστές που εξαγοράζουν θητείες και απλά στέλνουν τον φτωχό να πολεμήσει. Η αποτυχία του Λη να μεταφέρει τον πόλεμο στο βορά για να διεκδικήσει την ειρήνη αλλά και η άρνηση του Λίνκολν, στενόμυαλου και οπορτουνιστή να δεχτεί μία συνθηκολόγηση τον δεύτερο χρόνο, σταματώντας το αιματοκύλισμα αναδεικνύει το μίσος του εμφυλίου. Ελληνικό ενδιαφέρον έχει οτι ο ναυτικός αποκλεισμός του Βορά στην εξαγωγή βαμβακιού, ωφέλησε την ανάπτυξη των καλλιεργειών βαμβακιού απο Έλληνες στην Αίγυπτο, για να καλύψουν τις αυξημενες ανάγκες Αγγλλίας και Γαλλίας. Εντύπωση κάνει στο τέλος του βιβλίου, η άποψη ότι ο Λίνκολν έχοντας ωριμάσει θα οδηγούσε σε μια ενωμένη ΗΑ και ο θάνατος του από τον Μπουθ, θα στοιχήσει περισσότερο στον Νότο παρά στο Βορά. Δυστυχώς το κομμάτι με την συμπεριφορά του νικητή Βορά στον ηττημένο Νότο αποτελεί μόνο το τελευταίο τμήμα του βιβλίου και καλύπτει μάλλον επιδερμικά μια περίοδο που οδήγησε στην ίδρυση της Κλαν αλλά και στη διάπραξη εγκλημάτων εις βάρος του πληθυσμού του Νότου από στρατιώτες του Βορά και απελεύθερους, είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον σημείο. 

 

Με στοιχεία για τις απώλειες των δύο πλευρών, την υποχρεωτική στρατολόγησή και πόσο ήταν συμβατή με την νοοτροπία των δύο αντιμαχόμενων πλευρών αλλά και μια σειρά κειμένων οικονομικών και πολίτικων συγγραφέων από τον Τοκεβίλ μέχρι τον Μαρξ, ο Β σκιαγραφεί και υποστηρίζει με στοιχεία οτι ο πόλεμος ήταν περισσότερο ταξικός και επίσης ήταν ο προάγγελος των μεγάλων πολέμων σε επίπεδο οχυρωματικής τακτικής και τακτικών που θα ταλάνιζαν την Ευρώπη μόλις μερικές δεκαετίες αργότερα, εισάγοντας την επαναληπτική καραμπίνα, το μυδράλιο και τις σταθερές οχυρωματικές θέσεις, χαρακώματα στο λεξιλόγιο κι τον επικήδειο πολλών νέων ανδρών. Εμπεριστατωμένο αν και φανερά μεροληπτικό.δίνει μια λεπτομερή περιγραφή του αγώνα για επιβίωση του Νότου, έναντι στον βιομηχανικό βορά. Ένα αδυσώπητο αγώνα δύο ιδεολογιών, δύο τρόπων ζωής, που ενώ χρησιμοποίησα την σκλαβιά ως εφαλτήριο και αφορμή στην πράξη οδήγησαν σε ένα ακόμα αιώνα πολύ πιο σκληρού διαχωρισμού και ρατσιστικών προκαταλήψεων , ενώ η ταξικότητα του πολέμου, και ειδικότερα η διαφθορά ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα και την συμμέτοχή των τάξεων , εκπλήσσει δυσάρεστα τους υποστηρικτές των Βορείων που ήταν πραγματικά εκτός από διχαστικοί και βαθιά ταξικοί στην οργάνωση τους. 

 

Με πληθώρα στοιχείων, σας αφήνει να βγάλετε μόνο τα συμπεράσματα σας, για το δίκαιο του αγώνα κάθε πλευράς και αν αναρωτηθείτε αν δεν υπήρχε η πολιτική μισαλλοδοξία και το μίσος, αν ο πόλεμος θα μπορούσε να έχει σταματήσει από τον δεύτερο χρόνο , αφήνοντας την Αμερική με δεκάδες χιλιάδες λιγότερους νεκρούς και σε μια διαδικασία συμβιβασμού και συμφιλίωσης και οχι σε μια βαθιά χαοτική κρίση ταυτότητας και μίσους μεταξύ βορά κι Νότου που διαρκεί ως σήμερα με τις φτωχές τάξεις, να επωμίζονταν το βάρος και το κόστος αυτών των παιχνιδιών Ακραία ιδεαλιστικό και σε μερικά σημεία ίσως υπερβολικό, κάνει περήφανους όσους από εμάς αγαπήσαμε την ανθρώπινη παράδοση του αξιακού συστήματος του Νότου (χωρίς φυλετικές προκαταλήψεις) μαζί με την σημαία της συνομοσπονδίας και τα δεκατρία αστέρια της.

 

Crimson Fire-"Another dimension"

 

Crimson Fire-"Another dimension"(No remorse records)

 

 

Greek melodic power metalers CRIMSON FIRE return with their third full length album. For those who are into IRON MAIDEN, JUDAS PRIEST,RACER X, and at the same time have a soft spot for EUROPE, Swedish melodic rock in general, TREAT etc, they have a treat for you with their new album. From the icebreaker opener "Judas" where the crowds sig along the IRON MAIDEN riff, to the more heavy prog "Don't fall from the sky", the 80s are here in the metal way. HELLOWEEN meets SILVER MOUNTAIN meets HAMMERFALL meets CRIMSON FIRE in their own unique melodic, heavy sound, where AOR and heavy Unites. 

 

 

You think the album will be a HELLOWEEN meets MAIDEN candy and then comes "On the edge" and you feel the VIXEN era melodic rock taking the creative reins. 'Fire below" has the US power metal name written all over it, name it HEIR APPARENT, LIEGE LORD , it really doesn't matter, the quality is here. And then comes 'Set the night of fire' an 80 keyboard driven song, that you may compare with BATTLE BEAST etc but Mr.Britsas and Mr.Ganitis were 80s before the whole 80s retro movement with NFO came up front. So here we have a great metal/disco song where the palm trees bow to the musical intelligence of the Greek rockers. Imagine Miami Vice with better music and the dreadful suits and haircuts of Don Johnson, in leather edition. Great guitar work that compliments the songs, retaining the metal sound without making the whole project becoming retro. On the contrary is fresh and attractive to both Metal fans and fans of good music, to understand the width of their appeal.

 

 

"No fear' is an in your face heavy rock attack that "Lightning strikes" era LOUDNESS would love to have written."Eye of the storm" has the late 80s metal feeling with a Swedish pop scent and a great performance by Mr.Britsas and the rest of the band in an amalgam of heavy music and pop sensibility. SCORPIONS, JUDAS PRIEST and JEFFERSON STARSHIP in one song."Sold my soul" is pure US metal of the early 90s, from FIFTH ANGEL to LIZZY BORDEN. I guess you understand, there is no need to praise the twin guitar attack. It is all over the place, meaningful, melodic and never over exceeding."Chasing time" is another example of their musical diversity, where the 80s pop scene meets metal in the most fulfilling way. To put it simple for fans of melodic heavy rock and melodic power metal, US influenced, this is a great addition to your cd/album collection.

7,5

 

The Quill-"Earthrise"

 

 

 

QUILL are among the most underrated bands in the modern metal scene. Stoner, classical heavy and retro rock are all blended in their sound in the best possible analogies. The result is a heavy, sand covered, slow burning piece of music,that watches the KYUSS on the one hand and the BLACK SABBATH-Ozzy era on the other see 'Evil omen",in all its glorious 9 minutes ok actually that is almost the same thing in different wrapping. Echoes of other heroes , mostly from the Detroit era are all around in their sound. THE STOOGES,Ted Nugent are among the artists you could find specks of their sound in QUILLS heavy metal thunder. They have a feeling of old SAXON, GIRLSCHOOL and at the same time they travel to the Mojave desert all in one song like "Dwarf planet". QUILL may never be the next big thg, but they are at the front line along with bands like FU MANCHU to lay heavy, distorted music with gigantic riffs, sing a long choruses and hammered rhythm sections without giving a fuck about what year do we live at. 

 

 

Heavy, melodic and most of all original, this is heavy rock with some stoner fuzz that captures the listener with its groove and volume. SPIRITUAL BEGGARS from the early years and SPICE, OBSESSED, are some other bands i could use as references, although QUILL are equally old and experienced in the metal scene. If you still have doubts ,check them at your local metal club, sweating over guitars who love the volume and the fuzz. Simple, yet not simplistic, they bring the art of simplicity back to metal along with the sheer fan to enjoy heavy sounds with no interference from produce,record labels etc, straight, raw and heavy.

 

7

The Delmonas- "Hello, We love You!The big Beat EPs"

 

 

All female garage rock trio the Delmonas present an EP to shake your booty with. Distorted and at the same melodic, sugar coated 60s garage rock with a female group twist. From the Shangri Las to another all female band of the era, The Delmonas have got the vocals, melodic, with multiple layers at the choruses and they have added some great guitar work. Opener "Comin’ Home Baby’ was written as an instrumental before Bob Dorough added lyrics and Mel Tormé recorded it in 1962.The Delmonas turn it into a dangerous, love song with lots of innuendos regarding the kind of love it refers to. 

 

 

A Doors cover with "Hello , i love you", a surf tune "Peter Gunn Locomotion" a cover of a 1963 single by Freddie Starr and everything is in order at this great rockabilly meets the Female stars of the era album. So here we have the tracks from the trio’s two 1984 EPs together on a swanky 10-inch vinyl LP. Put on your suede sues and start clapping your hands and dance to the timeless music.

7,5

 

 Gov't Mule-"Heavy load blues"

 

Gov't Mule "Heavy load blues" is a great album based on the traditional aspect of blues with the addition of the magnificent guitar work of Warren Haynes, the tight band and they provide cover of well selected blues songs where every member ads its own personal seal. "Heavy load blues" is a traditional album with a modern twist. A jam band that stretches the twelve bars and takes the best out of them, adding small touches of genius by each player separately, making the sum been greater then the added parts. A rewrite of well, or not so well known songs, adding their own distinctive tone and sound.

 The jazzy "Make it rain"(Tom Waits), the traditional jam of “Snatch It Back And Hold It” by Junior Wells, the rocking "Brother Bill" (Animals), the slow burner "I asked her for water, she gave me gasoline" (Howlin Wolf), their own take at Bobby Bland's "Ain t love in the heart of the city", a song well known to everyone by the WHITESNAKE version, that gets a proper GM treat, getting darker and more heartbreaking. The Delta blues infused "Heavy load" with its acoustic overtones. The funky "Feel like breaking up Somebody's house" is a fine example on how GM understand the "traditional " blues. From Tom Waits to Howlin Wolf, Gov't Mule incorporate their own intriguing musical talent, making the old blues, even more heart aching and desperate and far more intirguing musically.

"Heavy blues" is a blues album above and beyond. A blues album performed by a band who knows the blues, as they know ragimte, soul, rock n roll, southern rock, coutnry rock and everything in between. Without stepping out of the traditional territory, they deliver their blues, electric and eclectic. Of course Warren Haynes deep, gravy voice adds more to the songs and this album stretches far beyond a traditional tribute to the roots album. Slow or fast, gravy or light, the songs grow with every listening and let you discover the various colors that each member add to the long jams that consist the blues songs. Long in duration is an album for music lights and not single lovers. Dim the lights, pour some whiskey and let the blues take your pain away.

8

Song of the week Eddie Vedder - The Haves

 Song of the week

 

 

Eddie Vedder - The Haves (Official Lyric Video)

New single "The Haves" out now: https://EddieVedder.lnk.to/TheHavesID 

"The Haves" is the new single by Eddie Vedder from his upcoming solo album, Earthling. 

The physical album pre-order for Earthling is available now: https://EddieVedder.lnk.to/EarthlingID

 

«Χίλια φεγγάρια» Σεμπάστιαν Μπάρι- (Ίκαρος)
 

Σπάνια η συνέχεια ενός μυθιστορήματος, καταφέρνει να σε αγγίξει όσο το πρώτο βιβλίο. Το «Χίλια φεγγάρια» αποτελεί την συνέχεια του «Μέρες δίχως τέλος» , ενός βιβλίου που έθιξε με μοναδικό τρόπο τον ρατσισμό απέναντι στους αυτόχθονες Ινδιάνους αλλά και τον ρατσισμό λόγω φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, στην μακρινή πλέον Άγρια Δύση, στα χρόνια της επέκτασης των λευκών αποίκων και του Εμφυλίου, μέσα από την ιστορία του ομοφυλόφιλου ζευγαριού των Τόμας Μακ Ναλτι και Τζόν Κόουλ και της υιοθετημένης κόρης τους , επιζήσαντα της σφαγής στην οποία οι ίδιοι συμμετείχαν, της Ινδιάνας Γουινόνα. Η μικρή αυτή οικογένεια βρήκε καταφύγιο στον παλιό συμπολεμιστή στους Λίζυ στο Τεννεσι, παρέα με δύο μαύρα αδέλφια, σε μια σκληρή αλλά τίμια αν και φτωχή αγροτική ζωή.

 

Τον κόσμο μετά την ήττα του Νότου και την βάναυση επικράτηση του Βορά, σε μια κοινωνία, που είναι ακόμα σε αναβρασμό με το αίμα του εμφυλίου ζεστό, περιγράφει ο Μπάρι. Ο κεντρικός ήρωας, η ηρωίδα πιο σωστά ,είναι αυτή τη φορά η Γουινόνα. Ένα κορίτσι μεγαλωμένο με αγάπη και ελευθερία που προσαρμόζεται στην μικρή πόλη του Πάρις, ακροβατώντας ανάμεσα στον φυλετικό ρατσισμό και τον σεξισμό, με την δική της παρακαταθήκη ελευθερίας των προγόνων της και την ίδια να αποτελεί μέρος ενός κόσμου που κοιτά σιγά σιγά το τέλος του αιώνα . Η μικρή Ινδιάνα, έφηβη πια ερωτεύεται έναν λευκό και κάπου εκεί αρχίζει ένα γαϊτανάκι, γεγονότων που θα αναστατώσουν τη ζωή της αλλά και τη ζωή της μικρής κοινότητας. Ένα βιασμός, συγκρούσεις πολιτικών και τοπικών αρχόντων, αλλαγές κατεύθυνσης των κρατικών αρχών ανάλογα με τον εκάστοτε κυβερνήτη , μίσος για τους  απελεύθερους αλλά και φτώχεια και έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων στην λευκή κοινότητα συνθέτουν ένα εκρηκτικό χαρμάνι.

Όταν ο μαύρος φίλος της Γουινόνα θα χτυπηθεί άσχημα, η Γουινόνα θα πρωτοστατήσει στην απονομή δικαιοσύνης, αλλά τίποτα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, ούτε τα πάντα είναι μαύρα και άσπρα. Ο κόσμος θα γίνει γκρι, αναγκάζοντας την μαζί με τους οικείους της, να στηριχθούν στον εαυτό  τους και την έμφυτη τάση τους να μοιράζουν αγάπη και όχι μίσος που είναι το αγαπημένο «σπόρ» της κοινότητας που ανήκουν.

Δολοπλοκίες και πολίτικά παιχνίδια θα επηρεάσουν τη ζωή τους, αλλά περισσότερο θα επηρεάσουν τη  Γουινόνα, που από υποψήφια νύφη ενός λευκού βοηθού στο εμπορικό της πόλης, θα βρεθεί ερωτευμένη με μία άλλη μικρή Ινδιάνα και θα εξερευνήσει με την είσοδο στην ενηλικίωση, τα όρια και τις δυνάμεις της αληθινής αγάπης. Ο Μπάρι χρησιμοποιεί ακόμη μια φορά τον γεμάτο εντάσεις κόσμο του μετεμφυλιακού Νότου, για να γράψει ένα μυθιστόρημα βαθιά πολιτικό όσο και ανθρώπινο. Η προσπάθεια μιας κοινωνίας να προχωρήσει, με πιο δίκαιους όρους για όλους, αλλά και η αντίδραση από παλιούς και νέους αφέντες, είναι η επιφάνεια του βιβλίου. Την ίδια στιγμή, η προσωπική ανάγκη για καθορισμό, αυτοπροσδιορισμό, φυλετικό αλλά και σεξουαλικό, σε έναν κόσμο βαθιά οπισθοδρομικό και γεμάτο προκαταλήψεις, θα οδηγήσει την Γουινόνα στα όρια του θανάτου.

Με ψύχραιμη και γεμάτη πάθος για την ανθρώπινη ζωή φωνή, ο Μπαρι θα μιλήσει για τον φόβο μπροστά στο διαφορετικό, την ενοχή και την απώλεια, την δύναμη της οικογένειας και της φιλίας, τη θαυματουργή αναπλαστική ικανότητα του έρωτα, την ανεμελιά της παιδικότητας που γίνεται παράτολμη εφηβεία και ωρίμανση μέσα από τα δάκρυα και τον φόβο μπροστά στην αγχόνη.

Ανθρώπινη και θεϊκή δικαιοσύνη, έχουν μικτό ρόλο σε ένα βιβλίο συναισθημάτων, που αν και θα μπορούσε να γίνει ένα ταπεινό αστυνομικό γουέστερν, γίνεται ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα, για την ωρίμανση μιας μικρής Ινδιάνας σε ένα ανεξάρτητο άνθρωπο σε μια κοινωνία , όπου γυναίκες και Ινδιάνοι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας με ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα. Σκληρό, συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο και ρεαλιστικό, κάνει τον αναγνώστη να ταυτιστεί και να συμπάσχει με την κεντρική ηρωίδα, που προσπαθεί μάταια κάποιες φορές, όπως στην πραγματική ζωή να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που την ταλανίζουν, αλλά ανταπεξέρχεται τις δυσκολίες, βγαίνοντας πιο ώριμη, πιο ζωντανή αλλά και με τις ουλές να την καίνε τα βράδια των σκέψεων.

Αν θέλει κανείς να διαβάσει τα δύο βιβλία μαζί, θα εντυπωσιαστεί από το σκοτεινό γοτθικό  ‘Μέρες δίχως τέλος» και το οντολογικό , σκοτεινό αλλά και πολύ πιο μελαγχολικό «Χίλια φεγγάρια». Το ποιο βιβλίο είναι καλύτερο, το αφήνω σε εσάς να το κρίνετε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Μπαρι έχει πετύχει να δημιουργήσει μια ομάδα χαρακτήρων που ταυτιζόμαστε μαζί τους σε ένα κόσμο τόσο μακρινό αλλά συνάμα και τόσο επίκαιρο και κοντινό, γιατί η παθογένεια του ανθρώπου έχει παραμείνει απαράλλακτη από το μετεμφυλιακό Τενεσί στην σημερινή Ελλάδα, ίσως και να έχει χειροτερέψει, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις Η.Π.Α. Ένα διαχρονικό μυθιστόρημα, για τον ρατσισμό, τον σεξισμό και τον έρωτα, σε ένα κόσμο που μετράει μόνο η προσωπική τιμιότητα, σε πείσμα των συμπαιγνιών και τη κατασκευασμένης «ευνομίας».