Dooms children-Dooms children

After "Me and that man" this is the second memorable case of an artist of the extreme metal era who exploits his more sensiticve side and exhibits such a diversity of musical colors .Wade MacNeil ALEXISONFIRE guitarist / GALLOWS front man presents an album where Neil Young of the early years (Cortez the killer, Harvest etc) and early Santana meets Nick Cave, Johnny Cash along with the Lana Del Ray and PJ Harvey and Mark Lanegan in an amalgam of dark, esoteric modern infused retro rock. Did i confuse you? That was my point. The album is full of id tempo trips to the inner self of DOOMS CHILDREN magical world. Those of you who are familiar with the 90s USA/Aussie alternative scene and names like Chris Cacavas,Luis Tillet, BEAST OF BURBON, THE LONG RYDERS, Steve Wynn, DREAM SYNDICATE you ll find in this album a hidden masterpiece. 

 

 

Distortion, eastern guitars, mesmerizing rhythmic parts, a whiskey soaked, gravy voice and some songs to watch the dark skies getting the city ready for the storm. All these with the Neil Young feeling of bitter sweetness, loneliness, abandons and the dreamy parts like at "Stardust Lullaby" and you re ready for a long ride with the car ,with the rain dropping on the windshield. I need to mention MAZY STAR as another reference and not influence ans the final product of DC is unique and beautiful Music made for long, cold, dark nights in smoky bars all over the globe. Well done, im drinking  my whiskey making a toast to the losers of the world with DC been the perfect soundtrack.

8

«Το κορίτσι με τους αναρχικούς»- Isabel Meredith (Χίμαιρα)

 

Λίγες φορές, έχουμε μια τόσο ρεαλιστική περιγραφή του αναρχικού κινήματος στη γέννηση του, από δύο  Βρετανίδες συγγραφείς,τις αδελφές Ολίβια και Έλεν Ροσέτι, που πίσω από το ψευδώνυμο Ίζαμπελ Μέρεντιθ, περιέγραψαν την πραγματική εμπλοκή τους με το Βρετανικό και διεθνές αναρχικό κίνημα στα τέλη του 19^ου αιώνα και αρχές του 20^ου. Η ενεργή ανάμιξη τους περιελάβανε την κυκλοφορία της εφημερίδας «Πυρσός», αλλά και τη γνωριμία τους με τον Κροπότκιν.

Στο «Το κορίτσι με τους αναρχικούς» η Μέρεντιθ, κόρη οικογένειας με καλλιτεχνικές και πολιτικές αναζητήσεις πέραν της μεγαλοαστικής καταγωγής της, έρχεται σε επαφή με τον αναρχισμό, μέσα από συγκεντρώσεις Ευρωπαίων αναρχικών που βρίσκουν στην Μ.Βρετανία καταφύγιο λόγω των πολιτικών διώξεων στην Ηπειρωτική Ευρώπη, κυρίως Ρώσους, Γάλλους και Ιταλούς. Παρέα με έναν Άγγλο γιατρό που σιγά σιγά γίνεται όλο και πιο ριζοσπαστικός στις προσεγγίσεις του, αλλά και μια μικρή ομάδα ανθρώπων που η Σοσιαλδημοκρατία δεν εκφράζει λόγω της θεωρητικής τοποθέτησης της, η Μέρεντιθ, αποφασίζει να ενταχθεί ενεργά στον αγώνα.

 

Η επαφή της με τους πραγματικούς αναρχικούς και το ιδεολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο του καθενός δεν εκπλήσσει σήμερα, αλλά αποκαλύπτει τις αδυναμίες ενός ακραία ιδεαλιστικού κινήματος. Ο τυπογράφος που πραγματικά, μισεί τους πάντες, μαζί με την καθαριότητα και την εργασία για οποιοδήποτε σκοπό. Οι Ιταλοί σύντροφοι, που έχουν ιστορικό κλοπών, φόνων για ερωτικές αντιζηλίες και ακραίου συντηρητισμού ή πλήρους ελευθερίας στις μεταξύ τους σχέσεις ως ερωτικά τρίο, είναι μερικοί από τους ανθρώπους που θα συναναστραφεί η βαθιά ιδεολόγος Μέρεντιθ. Οι πιο προσγειωμένοι και αφοσιωμένοι  στην παγκόσμια επανάσταση και ανατροπή Ρώσοι σύντροφοι, οδηγούνται από ακραία αισθήματα πίστης στον σκοπό που αφήνουν κάθε ανθρώπινη διάσταση στο περιθώριο, θύμα των οποίων θα πέσει και η ίδια η συγγραφέας, που θα ερωτευθεί τον ιδεαλιστή, διεθνή επαναστάτη Κοζίνσκι , μια ολοφάνερη αναφορά στον Κροπότκιν. Όμως ο σεχταρισμός του κινήματος ανάλογα με την πίστη των συμμετεχόντων, σε έναν αναρχισμό με υπευθυνότητα ή μια ακραία αναρχική δικτατορία που όλοι είναι ίσοι και ταυτόχρονα εχθροί αν δεν υπακούσουν σε γενικότερες έννοιες, δημιουργεί ερωτηματικά στην συγγραφέα.

 

Οι περιγραφές Άγγλων αναρχικών που εντάσσονται στο κίνημα, γιατί δεν θέλουν να δουλέψουν ή με καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς πχ οικογενειακές συγκρούσεις, δείχνει έντονα την πραγματική διάσταση του κινήματος. Ειδικά στη Μ. Βρετανία που οι ιδεολόγοι αναρχικοί αστοί, θυσιάζουν την ταξική θέση τους ,όπως ο γιατρός Αρμιτάζ, ενώ οι προλετάριοι αναρχικοί, επιδιώκουν να βελτιώσουν την καθημερινότητα τους, δείχνοντας αξιοθαύμαστή αδιαφορία, στην διάδοση το σκοπού, μπροστά σε μερικές κρεατόπιτες και δωρεάν μπίρες. Η πραγματικότητα και οι θυσίες για το κίνημα, περιγράφονται γλαφυρά, αλλά είναι και εν μερει διασκεδαστικές με τους λούμπεν αναρχικούς να κοιμούνται στο τυπογραφείο ξενώνα, τόπο συγκέντρωσης, γιάφκα και την εκδότρια στο μεγαλοαστικό σπίτι της, με την αδερφή της τραγουδίστρια όπερας που περιοδεύει στις ΗΠΑ και τον αδελφό της σπουδαστή ιατρικής που όμως βοηθά όπως μπορεί σε πρωχοκομεία κτλπ.

 

Η αναίρεση του ιδεαλισμού, ο ζηλωτής αναρχικός του εξωτερικού που τοποθετεί τον σκοπό πάνω και από τον ίδιο τον εαυτό του και η κοινωνία, που αρνείται πεισματικά να υιοθετήσει τις ριζοσπαστικές απόψεις και πρέπει να αφυπνιστεί δια της βίας, είναι ερωτήματα που η επανάσταση δεν έχει καταφέρει να απαντήσει από τον 19^ο αιώνα ως σήμερα. Αντίθετα το αναρχικό κίνημα παρουσιάζεται εν μέρει ιδεαλιστικό, εν μέρει αιθεροβάμων και δείχνει τις εγγενείς αδυναμίες του, που θα αποκαλυφθούν στα πεδία των μαχών της Καταλονίας μερικές δεκαετίες αργότερα, όταν η αυτοοργάνωση των αναρχικών δεν θα καταφέρει να αντισταθεί στους φαλαγγίτες του Φράνκο, γιατί η φιλοτιμία και το πάθος δεν μπορούν εύκολα να νικήσουν ένα οργανωμένο σύστημα.

 

Αν και λογοτεχνικό, το βιβλίο κάνει αναφορά σε πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις,αλλαγμένα για ευνόητους λόγους , μη αναγνώρισης, χωρίς να ωραιοποιεί καμία συμπεριφορά. Το τέλος του βιβλίου με το κλείσιμο της εφημερίδας και την φυγή των ξένων αναρχικών στο εξωτερικό για να συνεχίσουν την επανάσταση, είναι εν μέρει και το τέλος της πρώτης περιόδου των συγγραφέων. Η επιλογή τους να μετακινηθούν στην πραγματική ζωή για προσωπικούς λόγους στην Ιταλία και τελικά να ενταχθούν στο φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι μαζί με την εισαγωγή του βιβλίου είναι τα πιο αξιοσημείωτά στοιχεία. Η πραγματικότητα, αλλάζει τον επαναστάτη και δείχνει το πόσο συγκοινωνούντα δοχεία είναι οι ακραίες ιδεολογίες. Επίσης το τέλος της εφημερίδας και η πορεία των περισσότερων εκ των ηρώων, δείχνει  πόσο ο ουτοπισμός/ιδεαλισμός απαιτεί θυσίες σε βάθος χρόνου, και πώς λίγοι είναι αυτοί που τολμούν να ακολουθήσουν έναν τέτοιο δρόμο, συχνά χωρίς να υπολογίζουν τους γύρω τους, αφού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ορίζοντας τον εαυτό τους, αυτόκλητο σωτήρα της κοινωνίας.

 

«Το κορίτσι με τους αναρχικούς» είναι ένα βιβλίο που έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί αποτελεί την πραγματική εξιστόρηση ενός κινήματος από ανθρώπους που συμμετείχαν, με την οικονομική άνεση και την κοινωνική θέση τους, να τους επιτρέπει, τη συμμέτοχή, τον σχολιασμό αλλά πάνω από όλα το να είναι παρατηρητές όσων ενεπλάκησαν στο κίνημα βρίσκοντας εκεί δικαιολογία ή διαφυγή από την σκληρή πραγματικότητα του προλετάριου του 19 ου αιώνα. Είναι η γνωστή έκφραση «αριστερός με δεξιά τσέπη» σε όλο το μεγαλείο της. Η ιδεολογία είναι παρούσα, αλλά οι συγγραφείς δεν αντιμετωπίζουν ποτέ προβλήματα επιβίωσης, μόνο προσφέρουν στο πλαίσιο του δυνατού, χωρίς να διακινδυνεύουν παρά ελάχιστα. Ένα παιχνίδι επανάστασης, όταν οι πραγματικοί επαναστάτες Ρώσοι,Ιταλοί και Γάλλοι αναρχικοί, οδηγούνται στην κρεμάλα και γκιλοτίνα.

 

Αξίζει να το διαβάσετε, δίνοντας εξίσου μεγάλη βαρύτητα στο βιβλίο όσο και στην πολύ ωραία εισαγωγή του Θωμά Μαστακούρη που αποκαθηλώνει τον μύθο και οδηγεί σε μια πιο τίμια ανάγνωση, βασισμένη στην πεζή μεν, αλλά αδυσώπητη και αδιάψευστη πραγματικότητα. Όπως έλεγε και ένας παλιός αναρχικός των Εξαρχείων, «δεν μπορείς να έχεις τα πόδια και στις δύο βάρκες».

 

Troy Redfern- "The fire cosmic"

 

A prolific writer, modern bluesman from the Midlands, Troy Redfern has the sound that would suit the next Tarantino movie. Delta blues with a good portion of slide guitar and a modern approach, a bit Alice Cooper "One way ticket a bit Rob Zombie, he likes his music, dirty, bluesy and groovy. As he admits, working with a band this time and an external producer, let his music come to the forefront. For the recording, Troy enlisted what he describes as “the ultimate dream team” – Darby Todd on drums (The Darkness, Robben Ford, Martin Barre, Paul Gilbert), virtuoso bass guitarist Dave Marks (Hans Zimmer), and guitarist Ron ‘Bumblefoot’ Thal (Guns N’ Roses, Asia, Sons of Apollo).

 

 

 

Troy is a guitar player that goes beyond being a good blues/slide guitar player, just listen to the manic "On fire" to feel his passion bursting the dam of convenience and conventionality. He is a prolific writer who brings new ideas to the blues, and definitely one with one foot in the US.

So "The fire cosmic" is a modern blues/Hard rock album that combines Delta blues and LA hard rock scene along with some excellent slide guitar, plus some great country & western overtones ("Ghosts") and drives you all the way down south. Bands like LITTLE CAESAR and CIRCUS OF POWER could have a lot to earn with a collaboration with such a guitar player. His approach, stripped from the fancy tricks and the polished studio sound of the blues extraordinaire contemporaries, credits his sound and music with authenticity. 

 

 

Dry, tight sound and songs that ooze passion and originality. Its up to you to check him, but he will be around for a long time.

7,5

 

The Georgia Thunderbolts- "Can we get a witness"

From LYNYRD SKYNYRD to SMALL FACES/FACES/HUMBLE PIE "Be good to yourself", TGT are a real Southern band with guts.Honky tonk piano, battered ,fuzzed guitars and a singer that knows how to use his voice. Dirty, ballsy rock n roll base don boogie, blues, Soul and with the Southern twist we all love. Yet the band is more on the classic rock side of the road and although you can listen to pre 76 SKYNYRD you can listen to BOA,ALLMAN,CREAM, Clapton and most of all Delta blues burning their soul and letting music pour out like hot water from a gazer well. If LED ZEPPELIN were Southerns instead of UK hippies they might have tried to sound like TGT. Hard rocking anthems like "Helpless woman' give their place to Southern boogie  like "Dancin with the devil" making "Can we get a witness" a joy for the ears. Traditional, yes, obsolete no, check them out and we may have here BLACKSTONE CHERRY successors. 

 

From the opener "Take it slow" the beat and the groove are ever present, manly,Southern hard rock with dizzy,screaming guitars and a singer somewhere between the Marlboro man and the Jack Daniels commercials oozing whiskey and old time manhood. 'Lend a hand" has the kind of groove we love at BLACKFOOT and MOLLY HATCHET with a new generation Southern harmonies at the chorus (BLACKBERRY SMOKE, CADILLAC THREE, MOLLY HATCHET, BLACKSTONE CHERRY). At songs like "Looking for an old friend" are the closest i have heard to SKYNYRD for years and you must take this as a compliment. 

 

 

 

THE GEORGIA THUNDERBOLTS is a band who loves their musical tradition and at the same time tries to differentiate themselves by writing damn good, groovy, Southern hard rock songs. Raise the confederate flag and listen to them, or bury yourself in the political correct shit of the middle class /left wing losers.

7,5

 

Great Ad-"Deep Down Death"

Sweden really retro rock from the 70s and not another BLUES PILLS, cause i know what you think of. GREAT AD are far  70s and more into the psychedelic side of music. From the hard rock opener ``Got the fire" to the instrumental with obvious influences by bands like THE SHADOWS "Borne,Andy, Mountain" to the more bluesy, abstract "You ll never believe' everyone is here mostly from the San Francisco scene. Joplin,Santana, JEFFERSON AIRPLANE but also BLUE CHEER, AMBOY DUKES, MOUNTAIN, jamming at the beautiful instrumentals of the album or building the climax in edge hard rock songs. The album is 37 minutes in length and has a number of songs that the instrumentals (who are easily could be among the best moments of the album) are adding extra depth. GREAT AD are not another revivalist band, they are the real deal. GREAD AD Are stuck in the crack of time and their music  aims straight to the heart and the stoned mind. "Fast love" is like MOTORHEAD would jam with BLACK SABBATH leaving vocals out of the picture. 

 

 

 

The album is raw, proto metal, vintage rock with enough dirt like they have just finished the Paris Dakar race on camels. Whiskey soaked  vocals that are equally occult and retro are spicing the songs, that have the folk/melodic feeling of LED ZEPPELIN filtered through the BLACK SABBATH distortion, all together praising the American proto metal scene.The band recorded and released two private press singles in 1975 and 1976 respectively. Both were done in micro pressings of 100 copies each making them very rare and sought after. We follow the band from their first incarnation as a killer heavy power trio and then expanding into a massive 5-piece powerhouse and until the military draft put an end to their teenage hard rock dreams. So this is a reissue worth every penny and every minute of your time.

7

Song of the week Midnight Oil - Rising Seas (Official Video)

 Song of the week

Midnight Oil - Rising Seas (Official Video)

 Midnight Oil – Rising Seas (Official Video) ‘Rising Seas’ Available Now: https://MidnightOil.lnk.to/RisingSeas

Χάβιερ Θέρκας- «Ο απατεώνας» (Πατάκης)

Ένα μυθιστόρημα, αυτοβιογραφία του Ενρίκ Μάρκος. Ενός Ισπανού αντιστασιακού, αντιφασίστα, με δράση που θυμίζει αυτή των δικών μας εκατοντάδων χιλιάδων «αντιστασιακών». Σχεδόν ανύπαρκτη, αλλά με τον ήρωα, πραγματική προσωπικότητα, να εκμεταλλεύεται , συγκυρίες και καταστάσεις, (), για να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Ο Ενρίκ Μάρκος, διογκώνει την πραγματικότητα, για να χωρέσει τις μισές αλήθειες του. Βρίσκεται να πολεμά ηρωικά στον Ισπανικό εμφύλιο, να γνωρίζεται με τις προσωπικότητες του αναρχικού χώρου. Βρίσκεται φυγάς, να οδεύει ως εξόριστος στην Ναζιστική Γερμανία και να φυλακίζεται για αντικαθεστωτική /αντιναζιστική δράση και τελικά να περνά και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γυρνώντας στην Ισπανία, ως γνήσιος Ισπανός , Καταλανός αναρχικός «ζει» σε καθεστώς ημιπαρανομίας στα χρόνια του Φράνκο και τον «υπονομεύει». Με την έλευση της Δημοκρατίας, αναλαμβάνει ηγετικές θέσεις πρώτα στους Ισπανούς Αναρχικούς στη συνέχεια στα συνδικάτα, στην Οργάνωση επιζώντων των εκτοπισθέντων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στον Σύλλογο για την Δημόσια παιδεία. Σε κάθε έκφανση των δραστηριοτήτων του επικαλείται το αντιστασιακό παρελθόν του, ώσπου αυτό αποκαλύπτεται, αλλιώτικο, μικρότερο σε διαστάσεις από όσα δήλωνε έως και ανύπαρκτο.

Αυτή την αληθινή προσωπικότητα που έφτασε να μιλήσει στην Ισπανική βουλή, μέσα σε θύελλα χειροκροτημάτων, αναλαμβάνει να διαιωνίσει ο Θέρκας, με μια αντιστοιχία τουλάχιστον έξυπνη. Ιδαλγός όσων δεν τον άφησε η πραγματική ζωή του να ζήσει όπως ο Δον Κιχώτης ή απλά υπερφίαλος απατεώνας. Χαρισματικός απατεώνας και παθολογικός ψεύτης ή ένας άνθρωπος που επιζητούσε την δόξα και απλώς εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη του κόσμου για ήρωες, μεγαλοποιώντας αλλά ελάχιστα παραποιώντας την αλήθεια.

Ένα βιβλίο, βιογραφία αλλά και φιλοσοφική πραγματεία, γύρω από την ανάγκη της αυτοπραγμάτωσης, του ανεπίτευκτου ονείρου, του κυνηγιού του τέλειου. Η υπεραξία της φήμης σε ένα κόσμο που ζει για τα μίντια, μέσα από την ιστορία ενός απλού ανθρώπου, που «ξεγέλασε» με την συνενοχή τους, αν θέλετε αλλά σίγουρα με την σιωπή τους, ένα ολόκληρο έθνος. Ο ίδιος δεν μετανιώνει ουσιαστικά, ακόμη και όταν αποδομείται. Ζητά από τον «βιογράφο» του να του αφήσει κάτι…κάτι να κρατηθεί.

Γλυκόπικρο, σε ταλανίζει ανάμεσα στην πλήρη απέχθεια και την συμπάθεια για έναν ήρωα ταινιών του Ντε Σίκα, που απολαμβάνει την πλαστοπροσωπία, όσο μπορεί, όπως μπορεί, ελπίζοντας να μην τελειώσει το όνειρο… Όταν έρθει η ώρα της αποκάλυψης, χαμογελά σαν τον Φερναντέλ και γαντζώνεται στα ψήγματα αλήθειας, μιας εικονικής ζωής ,που δημιούργησε και εν τέλει, καταβρόχθισε την πραγματική του, σε προσωπικό και δημόσιο επίπεδο, με το ψέμα και την ασάφεια κύρια όπλα, ενός κλασικού «επαναστάτη» των σαλονιών. Βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί ειδικά στην Ελλάδα, που όλοι πάντα σε κάθε ιστορική περίοδο έκαναν αντίσταση.

Ο Θέρκας θέτει ερωτήματα ,όχι μόνο για τον πλαστογράφο, αλλά και τα εκούσια και ακούσια θύματα του και την διάθεση μας να πιστέψουμε σε ιππότες και δράκους, για να ξεπλύνουμε ομαδικά, τα χρόνια λήθης και συνενοχής. Απολαυστικά άμεσο και ιδιοφυώς αποδομητικό, στην εποχή των μίντια, των θρύλων και του «λευκού» ψέματος.

Διαβάζεται με συνοδεία το Scenes from a memory των Dream Theater