Επίκουρος: Η γεύση της μνήμης – Αναμνήσεις και εξομολογήσεις ενός κριτικού εστιατορίων (Ικαρος)

Επίκουρος: Η γεύση της μνήμης – Αναμνήσεις και εξομολογήσεις ενός κριτικού εστιατορίων

 

Η σχέση μου με το φαγητό διαμορφώθηκε από την κουζίνα της μητέρας μου, που ευτυχώς για εμένα είναι κατά γενική ομολογία καλή μαγείρισσα, από το Αθηνόραμα στα χρόνια της δεκαετίας του 80 και 90, που ξεκοκάλιζα πρώτα τις περιγραφές των επισκέψεων του Κρίτωνα Παπαδόπουλου σε εστιατόρια και μετά ανάλογα με τις οικονομικές μου δυνατότητες, τις ζούσα και ο ίδιος με την καλύτερη παρέα τα παιδιά του δισκάδικου Rock City και από την περιφορά μου με σωρεία, άσχετων συνήθως με το αντικείμενο, γιατρών σε εστιατόρια, εντός και εκτός Ελλάδος και Ευρώπης, με σκοπό την τέρψη του ουρανίσκου.

Δεν με θεωρώ βαθύ γνώστη, αλλά άνθρωπο, που όπως και με την μουσική, μου αρέσει, να δοκιμάζω, να διευρύνω τα όρια μου, γευστικά και ηχητικά και ταυτόχρονα να σέβομαι τα θέλω μου, χωρίς να υποβάλλομαι στις απόψεις των «ειδικών» που πολύ συχνά και στα δύο είδη, φαγητό, μουσική, εξυπηρετούν και άλλα συμφέροντα (τα κοινώς λεγόμενα της αγοράς). Αυτό το βιβλίο το διάλεξα από τη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου στην οδό Βουλής, για δώρο Χριστουγέννων στον πατέρα μου και πραγματικά όχι μόνο δεν με απογοήτευσε, αλλά με υποχρέωσε σε μερικές μέρες να πάρω και το άλλο βιβλίο του Επίκουρου για την Ελληνική κουζίνα. Σπάνια θα βρείτε ένα ειδικό σε εξεζητημένα ζητήματα όπως η γεύση, να αναπολεί την ιστορία του από τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, σαν μια γαστριμαργική περιπέτεια, δίχως ταξικά όρια και γευστικούς φραγμούς. Γιος μιας εύπορης μεσοαστικής οικογένειας Σεφαραδιτών Εβραίων, ο Επίκουρος, κατά κόσμο Αλβέρτος Αρούχ, μεγάλωσε σαν το γνωστό στρουμπουλό παιδί, που όλοι είχαμε συμμαθητή, με πάθος για τις νέες γεύσεις και αντοχές στην κατανάλωση ποσοτήτων. Από το ψάρι και τον μεζέ, στα κρέατα και τις σπιτικές νοστιμιές, όσες από αυτές ήταν πετυχημένες, μας βάζει σε ένα κόσμο, γαστριμαργικής απόλαυσης, που ξεχειλίζει από το βιβλίο, με οσμές και γεύσεις που ποτίζουν το χαρτί.

Η ενηλικίωση του και οι πρώτες σπουδές, δεν θα συγκρατήσουν τον νεαρό γευσιγνώστη, που θα ακολουθήσει τους γευστικούς κάλυκες της γλώσσας του, σε αναζητήσεις στη Βρετανική κουζίνα, τις ΗΠΑ και τον καταναλωτισμό αλλά και τη γευστικότητα των steaks και των «οικογενειακών» παγωτών, μέχρι την Σκωτία. Μάγειρας και ο ίδιος αργότερα χωρίς όμως φιλοδοξίες, μας περιγράφει πώς από οικονομικός συντάκτης, θα ξεκινήσει στην στήλη του ως κριτικός γεύσης, με ένα θάρρος και μια απενοχοποίηση που ξένιζε στην νεόπλουτη ΠΑΣΟΚικη Ελλάδα. Ξεκίνησε να γράφει κριτικές εστιατορίων το 1992 και γρήγορα έγινε γνωστός τόσο για την «καυστική» του πένα όσο και για την αγάπη του στην ελληνική κουζίνα. Ο Επίκουρος ήταν, από τους πιο βαθείς γνώστες των γαστρονομικών τάσεων διεθνώς, και τον διέκρινε ο καθαρός λόγος του. Προσπαθούσε χρόνια να χαρτογραφήσει τις γεύσεις και κυρίως την εξέλιξη της νέας ελληνικής κουζίνας μέσα από απολαυστικές διαδρομές, αναφορές σε προϊόντα, τοπικές κουζίνες, παλιούς και νέους Έλληνες διάσημους σεφ. Ήταν συγγραφέας αρκετών βιβλίων για τη γεύση και τη γαστρονομία ενώ το βιβλίο του «Art Cuisine: Το φαγητό ως τέχνη» κέρδισε το πρώτο παγκόσμιο βραβείο στην κατηγορία Food Literature των Gourmand World Cookbook Awards 2007.

Σήμερα ο Επίκουρος, δεν είναι πια μαζί μας, μιας και το 2014, αποφάσισε να δοκιμάσει τις γεύσεις «άλλων» κόσμων, είναι όμως η κληρονομιά του. Αυτό το βιβλίο αν και αυτοβιογραφικό, το θεωρώ το πιο εύληπτο και την πιο καλή εισαγωγή, για έναν άνθρωπο που θέλει να μυηθεί στην απόλαυση του φαγητού.

Από το εκλεπτυσμένο γαλλικό εστιατόριο του Κολωνακίου στην χασαποταβέρνα της Κάντζας, ο σκοπός είναι ένας, η γευστική ανάταση, δίχως επικέντρωση στα σερβίτσια αλλά στην εξυπηρέτηση και την γευστική ποιότητα και καθαρότητα. Η εξιστόρηση γεγονότων, τα ταξίδια του και η γνωριμία του με την Ιταλική, Ισπανική και τη Γαλλική κουζίνα, οι περιγραφές συναντήσεων και γευστικών αναζητήσεων, με κορυφαίους δημιουργούς ή άγνωστα αλλά αξέχαστα μικρομάγαζα, φέρνει στο νου τις αναζητήσεις του μουσικόφιλου, για γνωστά αλλά και μικρά άγνωστα διαμάντια. Ο πόθος , το πάθος και η ειλικρίνεια του Επίκουρου, τον κάνουν όχι μόνο γνώστη αλλά και μύστη μυστηρίων, που αλλιώς πολλοί από εμάς θα προσπερνούσαμε, χωρίς να δώσουμε γευστικό χρώμα σε μια κατά τα άλλα ίσως ενδιαφέρουσα ζωή. Μέσα από το βιβλίο του αποδομεί, με το κύρος του γνώστη, αλλά χωρίς την βαρύτητα της αυθεντίας, εστιατόρια, κουζίνες και πρακτικές, αναδεικνύει την σημασία της ουσίας και σκίζει το περιτύλιγμα, με χέρια λαδωμένα από το παϊδάκι και πρόσωπο γεμάτο από τα ιχνοστοιχεία της μοριακής κουζίνας. Παράλληλα περιγράφει την προσωπική του ζωή, γάμοι, διαζύγια, και πώς όλα αυτά, συνετέλεσαν στο να χαλυβδώσουν το κυνήγι της γεύσης, την απόλαυση της γεύσης καλύτερα. Αν είχα να συστήσω σε κάποιον ένα βιβλίο για την εισαγωγή στην τέχνη της γευστικής απόλαυσης, αλλά και οδηγό μέσα από αναφορές για να εξελίξει τις δικές του, προσωπικές αναζητήσεις, αυτό θα ήταν, «η γεύση της μνήμης».

Ένα βιβλίο για την απόλαυση του φαγητού, της γεύσης, της ζωής, γραμμένο ως αυτοβιογραφία από τον κριτικό γεύσης, Επίκουρο, που δεν είναι ανάμεσα μας πια. Αν αγαπάτε την γεύση και το φαγητό, χωρίς παρωπίδες και εστετισμούς, διαβάστε μια κατάθεση ψυχής, που θα κάνει τους σιαλογόνους αδένες σας να υπέρ εκκρίνουν, καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης. Μια αναγνωστική εμπειρία, μεταφυσική. Απαγορεύεται η ανάγνωση της σε περιόδους δίαιτας ή νηστείας. Θα αμαρτήσετε με χαρακτηριστική άνεση και ευχαρίστηση, από την πρώτη σελίδα. Ένα βιβλίο που “τρώγεται”

 Cindy Blackman Santana- "Give the drummer some"

 

The woman behind Lenny Kravitz drum set and Santana drum kit and by the way wife of Carlos Santana give us a new work less fusion and more song oriented. By her side she has the faithful husband Karlos and also some guys like Jon McLaughlin, Kirk Hammet, Vernon Reid to produce a hell of an album. From the opener , a cover version of “Imagine” to the more melodic “You don't wanna break my heart” Cindy Blackman offers us her musical vision. But on the contrary to her husband's works she prefers some more jazz/ fusion oriented patterns as we listen at."We came to play" with John McLaughlin where improvisation and musicality burst out along with creativity, exploiting hers and her guests' talents to maximum. She handles all vocals with ease but her social/ political awareness is equally strong to her musical talents as we can listen to "Social justice" with her husband's participation and "Evolution,revolution" with the participation of Hammet/Reid. A strong album balanced between musical indulgence and good taste, old fashion songwriting, is an unexpected surprise that will please fans of fusion and rock.

7,5

 Armored saint- "Punching the sky"(Metal Blade)

 

When talking about US power metal in our days ARMORED SAINT is the name that comes first in mind. This time they come with an album more in your face and at the same time more different. They have this subtle way to tell you that power is not the only way to produce metal songs. “Lone wolf” and “Bite don’t bark” are among these songs that you think you have heard everything and AS makes you feel like you have to reread the book. From the opener “Standing on the shoulder of giants” with its tribal metal rhythm that to be honest didn’t like watching the video but like it isolated at its sonic approach to the more thrash-y “Attention span” the spirit of a band that refuses to be defined by its genre is here. A band who writes after all these years songs like "Missile to gun" and "Lone wolf" must be on metal steroids and if you catch them live, you'll understand what i mean. Especially Bush is definitely the front man of my generation, high on metal dopamine ,exploding each moment, in every word, in every line, in every damn chorus, painting the song with all kinds of sentiments, been metal,tribal,alternative and most of all performing in every song, like it is his last performance. The band is on fire producing first rate metal music that will attract even those who are not confined in the metal genre borders. Give yourself a treat and listen to one of the best metal albums of the decade.

 

 

8,5

 Billy the kid & The regulators- "It is what it is"

Sometimes the blues know exactly how  to talk to the tormented soul or to be more accurate το find the right words to describe sorrow and happiness, that's why we call them the blues. When i first listen to "It is what it is' i thought from the opener "I can't help myself" this is a real mojo moving album hope the rest is at the same level. After finishing the listening I must definitely say yes and recommend. 

Diverse, listen to the Southern blues "I got the blues', the rocking "Stepping stone', the more funky "Everyday people" the album is full of echoes from Tom Petty to BB King, and the Skynyrd along with all the Stax and Muscle Shoals references. Blues, classic rock but most of all STAX and soul are giving a blend that you need to be heartless not to be touched by it. Billy the kid & The regulators are coming from Pitchburgh and know their craft bloody well. Great stuff to ease our soul.

7.5

Σαντιάγο Ρονκαλιόλο- «Καρφίτσες στην άμμο» (Καστανιώτης)

Σαντιάγο Ρονκαλιόλο- «Καρφίτσες στην άμμο» (Καστανιώτης)

Μια παρέα εφήβων στη Λίμα, βιώνει τις συνέπειες ενός σχολικού αστείου. Σε αντίθεση με την αντίστοιχη ιστορία του Κούντερα, οι ήρωες του βιβλίου στη δεκαετία του 90, ζουν σε μια ταραγμένη πόλη, σε ένα περιβάλλον που τα πάντα είναι σχετικά και η χώρα τελεί σε μια ακόμα υπό διαμόρφωση συνθήκη. 

Τρομοκρατία και αντίστοιχες κυβερνητικές τακτικές δημιουργούν την ιστορία του ενός εκ των ηρώων, που το φάντασμα του αξιωματικού πατέρα του, υπονομεύει τη ζωή του, σε ένα διαρκή αγώνα να σταθεί αντάξιος του, ήρωας στο αυστηρό ,περιβάλλον του Καθολικού σχολείου. Ο δεύτερος ήρωας, αναγνωρίζει την ομοφυλοφιλία του και ανδρώνεται μέσα από την ίδια ιστορία, αποδεικνύοντας, ότι η έννοια του ανδρισμού, δεν έχει πραγματικά σχέση με τις σεξουαλικές επιλογές. Η ρημαγμένη οικογένεια του τρίτου, με τον αλκοολικό πατέρα, την πρόνοια και την μητέρα που πέθανε από καρκίνο, συνηγορούν στην πιο φιλική στον αναγνώστη περσόνα, του καταφερτζή που κρατά τη θέση του ενήλικα στη ζωή μιας διαλυμένης οικογένειας. Ο τελευταίος ήρωας, κυνηγός του πραγματικού έρωτα, στο μεταίχμιο που ο κομπασμός γίνεται πραγματικότητα, με την πρώτη πραγματική φιλενάδα, θα είναι και ο καταλύτης μιας ιστορίας, ισορροπιών, στην άσκησης της εξουσίας στον σχολικό και τον εξωσχολικό χώρο.

Ένα αστείο στο σχολείο, μια καθηγήτρια αυστηρών αρχών, με το δικό της φορτίο, αποτυχιών και προβλημάτων και μια παρέα εφήβων, που μπροστά στην απόγνωση της δημόσιας διαπόμπευσης, ξεκινούν ένα επικίνδυνο παιχνίδι, με τη νομιμότητα, την σκληρότητα και την εισαγωγή στον πραγματικό κόσμο. Ο Ρονκαλιόλο, απογειώνει το μυθιστόρημα, με πυκνή πλοκή βασισμένη σε χαρακτήρες οι οποίοι αποκαλύπτουν το παρελθόν τους, τα κίνητρα τους αλλά ταυτόχρονα εξελίσσονται αλλάζοντας ρόλους. Ένας θάνατος, μια απαγωγή, μια Λίμα στο έλεος των διακοπών ρεύματος και του αντάρτικου και μια παρέα εφήβων , που ανοίγουν την πόρτα από το σχολικό περιβάλλον και τις φάρσες της σχολικής αίθουσας, στην πραγματική παραβατικότητα και τις συνέπειες της, όταν και όπως υπάρξουν. 

Δυνατή Λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, βασισμένη σε στέρεους χαρακτήρες και έντονο συναισθηματικό κόσμο, που η αληθοφάνεια της ιστορίας ενισχύει το τελικό αποτέλεσμα.

 Allman Betts band- "Bless your heart"

The great Allman  Brothers legacy continues through this collaboration between their sons ( Dickie Betts and Greg Allmans) . "Bless your heart" is the second of this ban and is a joy for every Southern fan. Not so much in free form as the original Allman albums, it has lengthy versions that got all the ingredients that made Allman Brothers great. The guitars are simply astonishing, the songwriting top notch, the performances of the highest caliber. The difference between Allman Bets and the usual Southern rock bad is that they are not another jam band. They write songs like “Manolia”, "Southern rain", “Ashes of my dead lovers” , 'Congratulations", "Savannah's dream", laid back rockers, or gothic Southern stories that captivate the listener with their powerful melodies, the guitar dwells and the strong feelings. The album is full of emotions, sentiments , heart and create emotions. You need to let yourself , un distracted to enjoy this kind of album as it is distilled passion and spirit that has nothing to do with the generic Southern rock and rock in general that these days is all over the place.

8

 THUNDERMOTHER- "Heatwave"

All Female, ACDC influenced hard rock  band from Sweden comes to rock you to the ground .We may not expect the re-invention of the wheel, but we can expect some decent rock n roll songs from these dedicated rockers. The riffs are the leaders in their music. ACDC, ZZ TOP, 70ς hard rock, boogie,Southern rock, are all blended together in this ACDC female version and the result is an album that gives you the chills. "Heatwave' is a good example of a slow tempo that rises up to a volcano explosion, built around a simple,repeating riff in the best tradition of the Angus brothers. "Back to 76" is another fine example of a good twelve bar, heavy rock song with a touch of nostalgia. But their songs like "Somebody love me", "Sleep", "Purple sky" that really shake the foundations as they explore new places and give a wink at the more modern rock sound and do it pretty good. If you are a fan of bands like ACDC, STATUS QUO, SPIDER, GIRLSCHOOL, Joan Jett the girls won't disappoint you. They have their own personal style and they know how to pen a decent hard rock tune and rock the crowd.

7