Γιούνας Γιούνασον: Ο Άντερς ο φονιάς και οι φίλοι του (Ψυχογιός)

 

Γιούνας Γιούνασον: Ο Άντερς ο φονιάς και οι φίλοι του

Απολαυστική σάτιρα γύρω από την εγκληματική κοινότητα της Στοκχόλμης, τη θρησκεία, το δικαίωμα στην προσωπική επιλογή της τύχης μας και πώς ένας πρώην κατάδικος βρίσκει τη σωτηρία του μέσα από το κρασί/Θεία κοινωνία και εμπνέει τη “φιλανθρωπία” σε μια ολόκληρη χώρα προς όφελος μιας άπιστης παστόρισας και ενός μισάνθρωπου ρεσεψιονίστ. 

 

 Η τρίτη δουλειά του γνωστού για τη μίξη σάτιρας και κοινωνικής παρατήρησης  Σουηδού συγγραφέα, διατηρεί το μαύρο χιούμορ της και την κριτική ματιά της στη Σουηδία, αλλά αλλάζει πορεία. Δεν βασίζεται πλέον, τόσο πολύ στις συμπτώσεις και τα ιστορικά πρόσωπα/γεγονότα, όσο σε μια αλυσίδα γεγονότων, που εμπλέκουν τον υπόκοσμο της Στοκχόλμης, έναν πρώην μπράβο, φονιά, νυν μέθυσο και σύντομα μετανοημένο Χριστιανό και ένα ζεύγος αποτελούμενο από έναν ρεσεψιονίστ ενός ξεπεσμένου ξενοδοχείου με μικρές απαιτήσεις από τη ζωή του και μίας δυσαρεστημένης από την Εκκλησία και την ζωή της παστόρισα.

Αυτή η αλλοπρόσαλλη τριάδα, θα δημιουργήσει μια εταιρία ξυλοδαρμών με τον Άντερς τον φονιά, να αποτελεί τη μηχανή και τους άλλους δύο το διοικητικό προσωπικό  και στη συνέχεια, θα μεγιστοποιήσει την ανάγκη του κόσμου, για σωτηρία, ιδρύοντας μία εκκλησία. Η μετάβαση του Άντερς από τον μέθυσο κακοποιό στον μέθυσο αναγεννημένο Χριστιανό, αποτελεί ένα εύρημα που αξίζει από μόνο του για να διαβάσετε το βιβλίο. Παράλληλα, μέσα από το κωμικό της υπόθεσης, τίθενται και μερικά πολύ σοβαρά ερωτήματα σε υπαρξιακό, μεταφυσικό επίπεδο, έστω και με τον “ελαφρύ” τρόπο του Γιούνασον, αναφορικά με τη σωτηρία της ψυχής και το δικαίωμα του καθενός μας σε αυτήν, με βάση τη θρησκεία, στην περίπτωσή μας τη Χριστιανική.

Κωμικό αλλά και κωμικοτραγικό το βιβλίο του Γιούνασον, διαβάζεται απνευστί, φέρνει χαμόγελο στα χείλη με την ίδια ευκολία που ο Φονιάς Άντερς, τσακίζει χέρια ή καταπίνει λίτρα κρασιού, αλλά έχει μια βαθιά υποβόσκουσα αλλά  πανταχού παρούσα κριτική στην Εκκλησία όσο και στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Οι δολοφόνοι, κακοποιοί που παρουσιάζει, ασφυκτιούν εξίσου στις κοινωνικές νόρμες της κοινότητας τους, όσο και η αποτυχημένη παστόρισα ή η αστυνομική κοινότητα της Σουηδίας. Τα στερεότυπα λειτουργούν ως διαχωρισμοί, ακόμη και στις πιο ανεκτικές κοινωνίες όπως αυτή της Σουηδίας, μέχρι το τυχαίο γεγονός, η ανθρώπινη βούληση, να υπερβεί τα εσκαμμένα, που περιορίζουν τον καθένα μας.

Η απομόνωση, ο φόβος της μοναξιάς, οι επίδοξοι σωτήρες και μια κοινωνία που η μόδα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημιουργούν σωτήρες, μέσα σε μερικές ώρες, σχολιάζονται εύστοχα και αρκετά χιουμοριστικά για να μην μας θίξουν, ως καταναλωτές/χρήστες τους, αν και τα σχόλια αγγίζουν την πλειοψηφία των αναγνωστών, που απλά θα αρνηθούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους.

Εύστοχη, λεπτή σάτιρα και κοινωνικός προβληματισμός, σε ένα βιβλίο που δείχνει ότι ο Γιούνασον ξέρει να βελτιώνει τη μανιέρα του, προς όφελος των αναγνωστών. Σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος είναι ο υποκριτής σε μια κοινωνία πολιτικής ορθότητας.