Chase Graig Band- Whiskey again

Southern rock, country and americana in a mix reminiscent of DRIVE BY TRUCKERS but with its own originality. Harmonica and the singers deep voice are the strongest points of CGB. Laid back countrified rock with one eye at Gram Parsons Flying Burritos and the other at modern americana, WILCO, DBT,etc. So there is not a dull moment, while the desert meets California, with some great violin input and a steady rhythm section  bringing the groove to the listener.

 

 

 

Diversified album that is based on low fi tunes and emotions. 'Settle back down' again is the perfect example of the balance between, rock n roll, country and emotional songwriting. Neil Young is another obvious and ever present influence along with Gram Parsons lament especially in songs like "Old ghost train" and 'Country soul".

 

 

7

Song of the Week CRIMSON FIRE - Judas (Lyric Video)

 Song of the Week

 CRIMSON FIRE - Judas (Lyric Video)

 

Taken from the album "Another Dimension", out by No Remorse Records on August 27, 2021. Recommended for fans of IRON MAIDEN, DEF LEPPARD, RIOT, EUROPE and '80s hard n' heavy. LINE-UP: John Britsas: Vocals, keyboards 

Stelios Koutelis: Guitars, backing vocals 

 

Nick Efetzis: Guitars 

Dinos Ganitis: Bass guitar, backing vocals

 Andreas Vlachogiannis: Drums Read 

more: https://label.noremorse.gr/news/crims... 

Follow CRIMSON FIRE on Facebook: https://www.facebook.com/CrimsonFireFB 

Follow No Remorse Records on Facebook: https://www.facebook.com/NoRemorseRec...

«Στο εστιατόριο-Η κοινωνία στο πιάτο μας» Κρίστοφερ Ρίμπατ (Εστία)

 

Ο Ρίμπατ καθηγητής Αμερικανικών Σπουδών σε Γερμανικό πανεπιστήμιο προσεγγίζει το γνωστό σε όλους μας χώρο του εστιατορίου, με μια ματιά που συνδυάζει κοινωνιολογία, ιστορία και πολιτικές επιστήμες. Το ενδιαφέρον του βιβλίου είναι ότι η «ιστορία» του εστιατορίου από την αρχή της εμφάνισης του όρου ρεστοράν, έως σήμερα μεταφέρεται με τη βοήθεια αποσπασμάτων από συγγραφείς και ανθρώπους του χώρου της εστίασης, σαν ένα χρονικό που συνδυάζει την παρακολούθηση εκ των έσω αλλά και ταυτόχρονα την κοινωνιολογική εξέλιξη του εστιατορίου.

Κάποια από τα άρθρα,αποσπάσματα αφηγήσεων που χρησιμοποίει, σε συνδυασμό με την επανεμφάνιση /συνέχεια τους σε άλλες χρονικές στιγμές και την εξέλιξη των συγγραφέων-κεντρικών χαρακτήρων είναι πολύ ενδιαφέροντα. Η κοινωνιολόγος-δασκάλα που παρακολουθεί την ζωή των σερβιτόρων εκ των έσω και τελικά πέφτει θύμα των διακρίσεων, μιας και ως γυναίκα η δουλειά της δεν αναγνωρίζεται, «στερείται» της επιστημονικής θεώρησης, αλλά πρακτικά αποτελεί χρονικό μιας πραγματικότητας, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του βιβλίου. Αντίστοιχα η εξέλιξη της καντίνας στην Ισπανία, σε σημείο συγκέντρωσης των νεόπλουτων της Ευρώπης, η μοριακή γαστρονομία αλλά και ο αντισημιτισμός στη Γερμάνια πριν τον Β ΠΠ, μαζί με τον Γάλλο μετανάστη μάγειρα που αναδεικνύεται σε υπέρμαχο των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην κουζίνα, είναι από τα δυνατά σημεία του βιβλίου. Το εστιατόριο αποκτά πρόσωπο. Η ζωή πίσω από τις πόρτες της κουζίνας γίνεται μια απτή πραγματικότητα, οι αδικίες, η διαστρωμάτωση στο προσωπικό, οι κοινωνικές αλλαγές στην ψυχή του εστιατορίου αλλά και στον τρόπο αντίληψης του πελάτη.

Ο Ρίμπατ έχει τις προσωπικές πολιτικές και κοινωνικές προκαταλήψεις του, όπως και στον τρόπο που αντιμετωπίζει τα ταχυφαγεία ή κατευθύνει με την παράθεση κειμένων τον αναγνώστη. Αυτό είναι το μειονέκτημα του βιβλίου αλλά και το πλεονέκτημα του. Αν και αποτελεί στην ουσία μια κοινωνιολογική πραγματεία, η επιστημονική προσέγγιση συρραφή των επι μέρους τμημάτων θα γίνει στις τελευταίες σελίδες. Εκεί ο αναγνώστης συντάσσεται με την ερμηνεία του Ρίμπατ ή αναλύει όσα έχουν παρατεθεί υπό το δικο του πρίσμα εμπειριών, γνώσεων, απόψεων. 

Παρόλα αυτά ο όγκος της πληροφορίας για τη συνομοταξία των μαγείρων και των εστιατορίων σε συνδυασμό με την μεταμόρφωση τους σε ποπ φιγούρες του σημερινού κόσμου αλλά και σημεία αλλαγής βλπ κίνημα του πάγκου, στο πλαίσιο των αγώνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις φυλετικές διακρίσεις στις Η.Π.Α και τις Νότιες πολιτείες συνθέτει ένα μωσαϊκό χαρακτήρων και στοιχείων που ξεπερνάνε τον δημιουργό, ερευνητή και αποτελούν υλικό τροφή για σκέψη, απευθείας για τον αναγνώστη. Η ανισομέρεια στην επιλογή των κειμένων και η οπτική του συγγραφέα/μελετητή που είναι έντονα πολιτικοποιημένη και στρατευμένη αποτελούν το μόνο ανάχωμα  στην ανάγνωση ενός κατά τα άλλα πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου, που απευθύνεται σε όσους αντιλαμβάνονται το εστιατόριο σαν τόπο συνάντησης, εργασίας αλλά και κοινωνικών αλλαγών.

 

Styx- "Crash of the crown"

 

Pomp AOR, melodic rock,FM rock, classical influenced rock, commercially oriented rock, you name it , STYX deliver it with spades and in the highest quality and their new album is a fine example of real professionals offering a Covid 19 anti depression album. "The fight of our lives" is a Covid 19 anthem, pro vaccination obviously and,yes, pomp rock bands like STYX show the way on the contrary with "artists' like Van Morisson and Clapton who prefer the middle ages. Melody, keyboards, grandiose choruses and a tight band that creates modern rock songs like "Hold back the darkness" keeping the STYX sensibility intact even in the 21st century. The elements of the great stadium rock wotia touch of progressive rock are all here, the PINK FLOYD reminiscent echo and the lyrics that always differentiate STYX from their rivals. Reggae overtones at "Crash of the crown" along some yacht rock piano and classic STYX harmonies are driving the fans crazy as the band is in prime form and the QUEEN style vocals take off the song to another dimension. "Common ground" is another piece of multi layer vocal harmonies and QUEEN influenced prog pop song. 

 

 

 

 

STYX deliver a melodic rock album full of bombastic rhythms and tons of multilayered vocal lines creating a melodic monster that is equally Arena rock as prog with overtones of the WHO (Quadrophenia era) all around."Long live the king" stays in your mind with its addictive melodic line. This is a STYX album that respects the band's history and has all the basic ingredients,melodies, multilayered vocals, progressive aesthetic,catchy songs and uplifting spirit in its own STYX way, bringing elements from reggae to jazz and swing at the musical part of certain songs like "Stream" proving STYX are a band that are really progressive ,even if they have been labeled as AOR or pomp rock. An album delivering all the goods.

8

 

Levara- "Levara"

Modern radio friendly rock with some great pop overtones. This power trio has the brilliance of father Lukather but his son (the bands guitarist) along with his partners in crime don't get caught in the family name trap. Instead they choose a more fresh and innovative way, playing music that owes more to bands like MUSE,STYX and Supergrass than TOTO, BOSTON and Giant. 

 

 

They deliver powerful melodic songs that ask for more airplay, "Automatic", "Heaven knows" are  soundtrack to the awful teenage NETFLIX series and bring smiles to those of us who were thinking as modern AOR/FM rock a lost cause.'On for the night" is a small masterpiece of melodic rock alignment with pop sensibility. NOISEWORKS, INXS, CHOIRBOYS, GLASS TIGER and even SNOW PATROL at "Chameleon" all these unidentified, unregistered bands comes to mind along IT BITES, Kim Mitchell and trust your instinct, LEVARA are a song away of breaking big, even bigger than TOTO at the Spotify generation.

 

 

7

 

BUCKCHERRY-"Hellbound"

 

If you are into sleaze hard rock, BUCKCHERRY are bringing the spirit of Sunset strip back in action and keep it alive with alcohol,swagger and big, razor sharp riffs. From The opener "54321" the countdown has begun."So hot' is another party anthem "Hellbound" is the ACDC song they don't know they have written and the album for the first part is a sequence of well balanced direct and uppercuts that leave the listener dazzled and literally destroyed by the sheer rock n roll power of this album. 

 

 

A little later on BUCKCHERRY present their more sensitive side at songs like "Wasting no more time"  and "The way"but closing with a song like "barricades' says only one thing, rock n roll is alive and out in the streets and BUCKCHERRY are among those responsible for that. Great album from an underrated band.

 

 

8

Song of the week Cruzados "She's Automatic"

Song of the week

Cruzados "She's Automatic"

She's Automatic" is the title track off the new 2021 Cruzados album "She's Automatic". Lineup features original co-founding member Tony Marsico (bass), Ron Young (vocals), Loren Molinare (guitar), Mark Tremalgia (guitar), and Rob Klonel (drums). Directed by Josh Dragotta. 

 To purchase the Cruzados' new "She's Automatic" album visit the PRE-SALE link for the vinyl LP and CD here: https://cruzadosband.com/merchandise 

For full LP downloads go to: https://cruzadosband.bandcamp.com/rel... 

Like us on Facebook: https://www.facebook.com/The-Cruzados...

 

Philip Kerr – Μοιραία Πράγα (κέδρος)

Γερμανία 1942, ο πόλεμος είναι σε κρίσιμο σημείο, αλλά για τον αστυνομικό  επιθεωρητή Μπέρνι  Γκούντερ, η τελική νίκη δεν έχει καμία σημασία μπροστά στη προσπάθεια του να συμβιώσει με τις τύψεις του για τη συμμετοχή του στις εκκαθαρίσεις των Εβραίων στη Ρωσία.

Κριτικός απέναντι στο καθεστώς αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του, επιζεί σε ένα Βερολίνο, που ακροβατεί ανάμεσα στον αντισημιτικό φανατισμό, την ιδεοληψία του  χιλιόχρονου Τρίτου Ράιχ, τα υποκατάστατα μπίρας, καφέ, τα δελτία τροφίμων και τα νυχτερινά μαγαζιά γεμάτα με τους ξένους διπλωμάτες και  στελέχη του κόμματος. Η αστυνομική δουλειά δεν σταματά ποτέ και ο συστηματικός Γκούντερ, θα βρεθεί να προσπαθεί να διαλευκάνει τον φόνο ενός άνδρα, που ο ίδιος γνωρίζει οτι έχει σχέση με την νέα ερωμένη του, που δουλεύει σε ένα από τα φημισμένα γερμανικά νάιτ κλαμπ. Καθήκον και συναίσθημα θα αναμιχθούν και θα συγκρουστούν, με τον έρωτα να νικά.

Η μοίρα παίζει άσχημα παιχνίδια και μια πρόσκληση του Χάινριχ, Προστάτη του Ράιχ στην Πράγα προς τον Γκούντερ, για ένα Σαββατοκύριακο στην εξοχική του κατοικία, θα αποδειχτεί μοιραία. Σύντροφος του στο ταξίδι θα είναι η ερωμένη του του Αριάνε, που όμως θα παραμείνει στο ξενοδοχείο στην Πράγα.

 

Η συνάντηση με τον ισχυρό άνδρα των SS, θα είναι όπως πάντα μια άσκηση εκφοβισμού, ένα παιχνίδι με το θηρίο, στο οποίο ο ανεξάρτητος χαρακτήρας του Μπέρνι, θα του φέρει μόνο προβλήματα. Ο διορισμός του εν αγνοία του και χωρίς δυνατότητες επιλογής ως σωματοφύλακα του Χάινριχ, θα τον οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο για την επαγγελματική του πορεία.

Η δολοφονία ενός νεαρού υπασπιστή του Χάινριχ, βετεράνου των επιχειρήσεων κατά των Εβραίων στη Ρωσία, το ίδιο βράδυ, θα δημιουργήσει ένα μυστήριο, που θα διαταχθεί να διαλευκάνει. Ο νεκρός και η προσωπική ιστορία του, θα αποτελέσουν το έναυσμα για μια σειρά ανακρίσεων και αποκαλύψεων ιστοριών πάθους, προδοσίας, δύναμης ανάμεσα στα υψηλόβαθμα στελέχη του Ράιχ, που ήταν καλεσμένοι το Σαββατοκύριακο στο εξοχικό του Χάιντριχ. Ο Γκούντερ, λειτουργώντας ως ερευνητής δίχως ενδοιασμούς, χωρίς στολή και με μόνο όπλο την άδεια του Χάιντριχ, θα ανακαλύψει τελικά πολύ περισσότερα από ένα απλό δολοφόνο. Η ιστορία θα τον αγγίξει στην προσωπική του ζωή, θα φτάσει ως τον φόνο στο του άνδρα στο Βερολίνο και θα δώσει τον ευκαιρία στον Κερρ, να υφάνει έναν ιστό αστυνομικού και κατασκοπικού μυθιστορήματος, που σε κρατά σε εγρήγορση αλλά και σου δίνει ένα τέλος ρεαλιστικό, με ανατροπές που είναι βγαλμένες από την ζωή, ενός διεφθαρμένου κράτους βίας στο απόγειο της δόξας των υπηρετών του.

Καλή πλοκή, λιτή γλώσσα, χωρίς ακροβατισμούς  και υπερβάσεις στο χτίσιμο της υπόθεσης και τις αποκαλύψεις, λειτουργεί ως ένα βιβλίο που θα απολαύσει ο λάτρης του αστυνομικού μυθιστορήματος αλλά και αυτός του ιστορικού. Ο έξυπνος συνδυασμός ιστορικών προσώπων και γεγονότων, με φανταστικές καταστάσεις, σε ισόποσες δόσεις αλήθειας και λογοτεχνικής δημιουργικότητας, χαρακτηρίζουν την πένα του Κερρ. Ανθρώπινες αδυναμίες και τύψεις, θα δώσουν ένα διαφορετικό βάθος στον ήρωα του, που δεν παύει να είναι ένας Γερμανός που έχει λερώσει τα χέρια του με αίμα αθώων αλλά και ένας άνθρωπος με συνείδηση (βασανισμένη). Κριτική άποψη για την ναζιστική Γερμανία, χωρίς προκαταλήψεις αλλά με μια πολύ ανθρώπινη προσέγγιση στην καθημερινότητα όσων έζησαν οχι κατ ανάγκη από επιλογή στη Γερμανία εκείνα τα χρόνια. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που ο δολοφόνος είναι ταυτόχρονα και ο τιμωρός, ανάλογα με τις περιστάσεις και ο κυνηγός γίνεται θήραμα, μέσα από πολύ ενδιαφέρουσες και καθόλου αν αληθοφανείς ανατροπές.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπάνε το καλό αστυνομικό μυθιστόρημα.

Διαβάζεται συνοδεία  Rory Gallagher, Stevie Ray Vaughan, John Cambell blues rock  γενικότερα.

 

"The story of the TITANIC as told by its survivors" – L. Beesley, A. Gracie, C. Lightoller H.Bride

Τιτανικός, η πιο συγκλονιστική τραγωδία του 20ου αιώνα, μέσα από τα μάτια των επιζώντων, επιβατών και μελών του πληρώματος.

14-15 Απριλίου 1912, η πιο διάσημη ναυτική τραγωδία λαμβάνει χώρα στον Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό. Από τότε, η φαντασία των σκηνοθετών έχει μεγαλουργήσει με κορυφαίο τον Κάμερον και την ομώνυμη ταινία του. Σειρές και ταινίες έχουν εξαντλήσει το θέμα αυτό, αλλά τi πραγματικά έγινε εκείνη τη μοιραία νύχτα;

Για ένα φανατικό του αντικειμένου όπως εγώ,, αυτό το βιβλίο που ουσιαστικά αποτελεί συλλογή των αφηγήσεων/βιβλίων/δημοσιεύσεων δύο επιζώντων επιβατών και δύο μελών του πληρώματος, ανάμεσα τους ενός από τους ελάχιστους αξιωματικούς του πλοίου, του C. Lightoller, αποτελεί ένα βοήθημα ανεκτίμητης αξίας. Τα επιμέρους βιβλία, μαρτυρίες εμφανίστηκαν, σε πολύ σύντομο διάστημα από τη βύθιση του πλοίου.

 

Η περιγραφή του επιβάτη Beesley αποτελεί μιας πρώτης τάξεως εισαγωγή. Μεστός, χωρίς να καταφεύγει στη δραματοποίηση των γεγονότων, περιγράφει τα πάντα, από την ανεπαίσθητη σύγκρουση, μέχρι την είσοδό του στη βάρκα και την παρακολούθηση της βύθισης αλλά και την αναμονή έως ότου το Καρπάθια μαζέψει τους επιζώντες.

Στο δεύτερο κομμάτι της μαρτυρίας του επικεντρώνεται στην ανάγκη αλλαγής των κανόνων για τα σωστικά μέσα, τα σήματα κινδύνου και την επικοινωνία στα πλοία της εποχής, προσφέροντας προτάσεις, για να αποφευχθούν ναυάγια σαν του Τιτανικού. Ίσως σήμερα διαβάζεται ως παρωχημένο, αλλά για την εποχή του δείχνει μια θαυμαστή αντίληψη των αναγκών αλλαγής στη ναυσιπλοΐα, που επιβαλλόταν από τη ραγδαία εξέλιξη των επικοινωνιών και της τεχνολογίας.

Ο έτερος επιβάτης A. Gracie, μας δίνει όχι μόνο σημαντικά στοιχεία για όσους έμειναν στο πλοίο όπως αυτός και επέζησαν της βύθισης και της παραμονής αρχικά στη θάλασσα και μετά σε μια αναποδογυρισμένη λέμβο, αλλά και της νοοτροπίας των Αγγλοσαξώνων, της εποχής. Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλιά του για τους επιβάτες άλλων θέσεων και εθνικοτήτων, ιδωμένα μέσα από το πρίσμα του σήμερα.

Στο δικό του τμήμα περιέχονται και οι αφηγήσεις μπροστά στην εξεταστική επιτροπή όλων των επιζώντων ανά σωσίβιο λέμβο, που αν και επαναλαμβάνουν τα ίδια γεγονότα και ίσως γίνονται κουραστικές, συνθέτουν μια συνολική εικόνα του ναυαγίου και της μοιραίας νύκτας και φέρνουν στο φως στοιχεία για τη συμπεριφορά των επιζώντων απέναντι σε όσους βρέθηκαν στη θάλασσα, που σοκάρουν.

Η μαρτυρία του αξιωματικού C. Lightoller είναι εξίσου ουσιαστική με αυτή του A. Gracie, αλλά περιέχει και τη βαρύτητα, του επαγγελματία ναυτικού και μάρτυρα των γεγονότων αλλά και πρωταγωνιστή στη διάσωση τόσων ανθρώπων.

Αντίστοιχα η μαρτυρία του H.Bride δεύτερου ασυρματιστή, έχει βαρύτητα, γιατί δείχνει την αυτοθυσία του πληρώματος αλλά και την αδυναμία των μέσων της εποχής να προλάβουν το μέγεθος του ατυχήματος. Το Καλιφόρνιαν που έπλεε κοντά δεν έλαβε ποτέ το σήμα κινδύνου. Ίσως γιατί ο μοναδικός ασυρματιστής είχε πέσει για ύπνο και ο αξιωματικός της γέφυρας αγνόησε τις ρουκέτες κινδύνου. Διαφορετικά δεν θα είχαν χαθεί 1500 άνθρωποι. Τραγικά στοιχεία που δείχνουν ότι οι κανόνες ασφαλείας όταν τηρούνται, είναι σωτήριοι, όπως και η ύπαρξη βαρδιών σε επίκαιρες θέσεις ευθύνης

Όσα τελικά μένουν από τη ανάγνωση του βιβλίου είναι ότι:

Αν το Καλιφόρνιαν είχε ασυρματιστή ξύπνιο θα είχε προστρέξει άμεσα στο σημείο του ατυχήματος και ίσως είχαμε αποφύγει τα χειρότερα.

Ο κόσμος συμπεριφέρθηκε κόσμια και προηγήθηκαν οι γυναίκες και τα παιδιά, ενώ ελάχιστοι άνδρες δοκίμασαν να μπουν λαθραία στις σωσίβιες λέμβους.

Δεν υπήρξε πανικός ακόμα και όταν οι σωσίβιες λέμβοι έφυγαν, αλλά αναμονή και η ορχήστρα που έπαιζε. Μοιρολατρία ή ψυχραιμία, κανείς δεν θα μάθει. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη.

Ο Τιτανικός δεν έτρεχε όσο μπορούσε, αλλά σίγουρα το χτύπημα ήταν μοιραίο (Εδώ υπάρχουν κάποια άλλα βιβλία, που μιλούν για λάθη στην κατασκευή, στις συνδέσεις των μεταλλικών πλακών, που έκαναν το πλοίο, πιο ευάλωτο στα χτυπήματα και οδήγησαν στο εκτεταμένο άνοιγμα στα πλευρά του και στη βύθιση του).

Το πλήρωμα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ανταποκριθεί, όντας πρώτη φορά στο πλοίο και με συσκευές που δεν γνώριζε πλήρως, γερανοί για το κατέβασμα των λέμβων κλπ.

Όταν ο Τιτανικός βυθίστηκε, δεν εξερράγη τίποτα, αλλά η μετακίνηση των μηχανών προς την πλώρη, θύμισε έκρηξη, λόγω του έντονου θορύβου.

Το πλοίο δεν τράβηξε πολλούς επιβάτες μαζί του στον βυθό, αλλά περισσότερους σκότωσε μέσα στη θάλασσα το φουγάρο που έπεσε επάνω τους.

Επιζώντες ακούγονταν να ζητάνε βοήθεια και 45 λεπτά με τα τη βύθιση.

Οι βάρκες είχαν χώρο κάποιες, αλλά ο φόβος ότι θα τους «ρουφήξει» το πλοίο και η έλλειψη αρκετών ανδρών σε αρκετές δεν επέτρεψε να γυρίσουν εγκαίρως για να βοηθήσουν και να σώσουν κάποιους ακόμα.

Κάποιοι χρησιμοποίησαν ακόμη και χρήματα για να πείσουν τα πληρώματα των λέμβων να μη γυρίσουν στον τόπο της τραγωδίας φοβούμενοι για τη ζωή τους.

Πλούσιοι αστοί, προτίμησαν να πνιγούν παρά να δωροδοκήσουν για να πουν σε βάρκες ή να σωθούν εις βάρος γυναικών και παιδιών.

Ο Τιτανικός δεν έλαβε υπόψη του ποτέ το μοιραίο σήμα που έδινε την ακριβή θέση των παγόβουνων, γιατί οι ασυρματιστές του είχαν επιδοθεί στον αγώνα να στέλνουν μηνύματα των επιβατών στη Ν.Υόρκη, ως επίδειξη των εξυπηρετήσεων που παρείχε το πλοίο. Το μήνυμα παράπεσε στο σωρό με τα τηλεγραφήματα.

Ο εκπρόσωπος της ναυτιλιακής εταιρίας κ. Ίζμει, σώθηκε, αφού δεν είδε άλλους επιβάτες στην πλευρά του καταστρώματος που βρισκόταν και επιβιβάστηκε στην τελευταία λέμβο. Η αίσθηση του καθήκοντος δεν τον διέκρινε.

Στις λέμβους επιβιβάστηκαν άχρηστα μέλη του πληρώματος, που τελικά «ξελάσπωσαν» οι γυναίκες επιβάτες που ήταν μαζί τους, στην κωπηλασία.

Μετά από 105 χρόνια, ένα βιβλίο που αξίζει να ψάξετε, όσοι ενδιαφέρεστε για το τι πραγματικά έγινε εκείνη τη νύχτα.

Διαβάστε το ακούγοντας το: Mastodon – Leviathan.

 

Γιούνας Γιούνασον: Ο Άντερς ο φονιάς και οι φίλοι του (Ψυχογιός)

 

Γιούνας Γιούνασον: Ο Άντερς ο φονιάς και οι φίλοι του

Απολαυστική σάτιρα γύρω από την εγκληματική κοινότητα της Στοκχόλμης, τη θρησκεία, το δικαίωμα στην προσωπική επιλογή της τύχης μας και πώς ένας πρώην κατάδικος βρίσκει τη σωτηρία του μέσα από το κρασί/Θεία κοινωνία και εμπνέει τη “φιλανθρωπία” σε μια ολόκληρη χώρα προς όφελος μιας άπιστης παστόρισας και ενός μισάνθρωπου ρεσεψιονίστ. 

 

 Η τρίτη δουλειά του γνωστού για τη μίξη σάτιρας και κοινωνικής παρατήρησης  Σουηδού συγγραφέα, διατηρεί το μαύρο χιούμορ της και την κριτική ματιά της στη Σουηδία, αλλά αλλάζει πορεία. Δεν βασίζεται πλέον, τόσο πολύ στις συμπτώσεις και τα ιστορικά πρόσωπα/γεγονότα, όσο σε μια αλυσίδα γεγονότων, που εμπλέκουν τον υπόκοσμο της Στοκχόλμης, έναν πρώην μπράβο, φονιά, νυν μέθυσο και σύντομα μετανοημένο Χριστιανό και ένα ζεύγος αποτελούμενο από έναν ρεσεψιονίστ ενός ξεπεσμένου ξενοδοχείου με μικρές απαιτήσεις από τη ζωή του και μίας δυσαρεστημένης από την Εκκλησία και την ζωή της παστόρισα.

Αυτή η αλλοπρόσαλλη τριάδα, θα δημιουργήσει μια εταιρία ξυλοδαρμών με τον Άντερς τον φονιά, να αποτελεί τη μηχανή και τους άλλους δύο το διοικητικό προσωπικό  και στη συνέχεια, θα μεγιστοποιήσει την ανάγκη του κόσμου, για σωτηρία, ιδρύοντας μία εκκλησία. Η μετάβαση του Άντερς από τον μέθυσο κακοποιό στον μέθυσο αναγεννημένο Χριστιανό, αποτελεί ένα εύρημα που αξίζει από μόνο του για να διαβάσετε το βιβλίο. Παράλληλα, μέσα από το κωμικό της υπόθεσης, τίθενται και μερικά πολύ σοβαρά ερωτήματα σε υπαρξιακό, μεταφυσικό επίπεδο, έστω και με τον “ελαφρύ” τρόπο του Γιούνασον, αναφορικά με τη σωτηρία της ψυχής και το δικαίωμα του καθενός μας σε αυτήν, με βάση τη θρησκεία, στην περίπτωσή μας τη Χριστιανική.

Κωμικό αλλά και κωμικοτραγικό το βιβλίο του Γιούνασον, διαβάζεται απνευστί, φέρνει χαμόγελο στα χείλη με την ίδια ευκολία που ο Φονιάς Άντερς, τσακίζει χέρια ή καταπίνει λίτρα κρασιού, αλλά έχει μια βαθιά υποβόσκουσα αλλά  πανταχού παρούσα κριτική στην Εκκλησία όσο και στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Οι δολοφόνοι, κακοποιοί που παρουσιάζει, ασφυκτιούν εξίσου στις κοινωνικές νόρμες της κοινότητας τους, όσο και η αποτυχημένη παστόρισα ή η αστυνομική κοινότητα της Σουηδίας. Τα στερεότυπα λειτουργούν ως διαχωρισμοί, ακόμη και στις πιο ανεκτικές κοινωνίες όπως αυτή της Σουηδίας, μέχρι το τυχαίο γεγονός, η ανθρώπινη βούληση, να υπερβεί τα εσκαμμένα, που περιορίζουν τον καθένα μας.

Η απομόνωση, ο φόβος της μοναξιάς, οι επίδοξοι σωτήρες και μια κοινωνία που η μόδα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημιουργούν σωτήρες, μέσα σε μερικές ώρες, σχολιάζονται εύστοχα και αρκετά χιουμοριστικά για να μην μας θίξουν, ως καταναλωτές/χρήστες τους, αν και τα σχόλια αγγίζουν την πλειοψηφία των αναγνωστών, που απλά θα αρνηθούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους.

Εύστοχη, λεπτή σάτιρα και κοινωνικός προβληματισμός, σε ένα βιβλίο που δείχνει ότι ο Γιούνασον ξέρει να βελτιώνει τη μανιέρα του, προς όφελος των αναγνωστών. Σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος είναι ο υποκριτής σε μια κοινωνία πολιτικής ορθότητας.

Song of the week Εισβολέας - Ρε τι είναι αυτοί (ουστ!)

 Song of the week

Εισβολέας - Ρε τι είναι αυτοί (ουστ!) - Lyric Video

Ρε τι είναι αυτοί (ουστ!) 

Στίχοι - μουσική: Ηλίας Παπανικολός

 Από το ΕΡ "ΗΡΩΕΣ" που κυκλοφόρησε ψηφιακά 28 Μαΐου 2021. 

Διαθέσιμο στα ➤ Spotify: https://spoti.fi/3g8UtEn 

➤ iTunes: https://apple.co/3uKAp0o 

➤ Deezer: https://bit.ly/3ihccMD 

➤ Amazon: https://amzn.to/3ihVEny 

➤ Tidal: https://bit.ly/34IykYm 

➤ Bandcamp: https://bit.ly/3pl88fQ