The Courettes-"Back in mono"

A duet who unlike the WHITE STRIPES prefer the more polished form of rock n roll, instead the primitive form of blues. Influenced more by The Ronettes, Shangri Las etc along buddy Holly, Chuck Berry and the early twelve bar pioneers, they release an album (their third) full of sugar coated rock n roll /pop and rockabilly "Melodic and melancholic at songs like "My one and only baby", streetwise and rebels at "Edge of my nerves" the embrace the 50s with love and affection. 

 

 

If "Grease" would need a new soundtrack or even better "Happy days" becoming a movie,Fonzy would love to swing at their songs. Denmark (Martin) and Brazil Flavia unite their creative forces and bring the glory days of garage,rockabilly back on our turntables. The difference between them and bands like The Raveonettes, is they have a far more diversified, enriched sound and they love each and every aspect of early days rock n roll, even production wise, miming the famous Phil Spector ,"Wall of sound". 

All hail to the Courettes.

 

 

7,5

 

«Ως τις άκρες της γης» Έντουαρντ J. Λάρσον (Ψυχογιός)
 

1909, τρεις ριψοκίνδυνες αποστολές για την κατάκτηση του Βόρειου, του Νότιου Πόλου και της κορυφής του κόσμου (Κ2). Τρία θέματα ξεχασμένα στον σημερινό κόσμο. Τρία θέματα που στις αρχές του 20ου αιώνα αποτέλεσαν πηγή για σκέψη, φαντασία, όνειρα, αγώνες θυσίες, ίντριγκες και αμφισβητήσεις. Σήμερα τα ονόματα Πίρι, Σάκλετον, Δούκας των Αβρουζίων είναι ονόματα ξεχασμένα, ακόμη περισσότερο αυτά των Κουκ, Ουμπέρτο Κάνι, Νάνσεν,Ντέιβιντ, Μόσον, Χένσον, Μπάρτλετ. Πόσοι γνωρίζουν σήμερα τους Ινουίτ? Όλα αυτά τα ονόματα, είναι γνωστά στους λάτρεις των εξερευνήσεων, της περιπέτειας και των τηλεπαιχνιδιών. Στα τέλη του 190υ αιώνα και τις αρχές του 20^ου ήταν οι αντίστοιχοι ήρωες της κοινής γνώμης με τις σημερινές τηλεπερσόνες, αθλητές , σεφ κτλπ ακόμη και όταν τα νέα τους μεταδίδονταν με καθυστέρηση μηνών από την ολοκλήρωση της προσπάθειας τους (λόγω μέσων και συνθηκών). Είναι οι άνθρωποι που οργάνωσαν και πρωταγωνίστησαν στις αποστολές για την κατάκτηση του Βόρειου και Νότιου πόλου γεωγραφικού και μαγνητικού αλλά και της κορυφής των Ιμαλαίων, του περίφημου Κ2. Οι προσπάθειες δεν ευοδώθηκαν πλήρως. Για τον Πίρι και τον Κουκ υπάρχει μια διαμάχη που ποτέ δεν δόθηκε επίσημη απάντηση και λύση για το αν τελικά κατέκτησαν τον Βόρειο πόλο ή πρώτοι πλησίασαν κοντά και ποιός από τους δύο. Ο Σάκλετον με την προσέγγιση του στο Νότιο πόλο και οι Ντέιβιντ , Μόσον στον μαγνητικό Νότιο πόλο, γνωρίσαν τη δόξα σε Μ.Βρετανία και Αυστραλία αντίστοιχα, ενώ ο Ιταλός Δούκας των Αβρουζίων κοίταξε κατάματα την κορυφή Κ2, πλησιάζοντας κοντά, στην κατάκτηση της, που ήρθε μερικές δεκαετίες αργότερα από τον Χίλαρι.

Ο Λάρσον σε ένα βιβλίο, πυκνογραμμένο και με ζωντανή διήγηση, μας μεταφέρει στο κλίμα της εποχής, της τελευταίας εποχής  μεγάλων εξερευνήσεων. Πριν η τεχνολογία οδηγήσει τον Αμούνδσεν με το αερόπλοιο να πετάξει πάνω από τους πόλους. Στην εποχή που άνθρωποι, σκυλιά, Εσκιμώοι και πόνυ, πάλευαν με τον καιρό, την πείνα και τις ίδιες τις αδυναμίες τους, για μια σημαία στον πόλο, ένα σημείο στον χάρτη, που θα ολοκλήρωνε την κατάκτηση των πιο «απομακρυσμένων» σημείων της γης. Άνδρες, με φαλλοκρατική για τα σημερινά δεδομένα αντίληψη, όσο και ρατσιστική, απόδειξη η στάση του Πίρι απέναντι στον μαύρο σύντροφο του Χένσον, που τυπικά έφτασε πριν από αυτό στον Β.Πόλο  ή τη συμπεριφορά των Ιταλών στους αχθοφόρους που σήκωσαν το βάρος της προετοιμασίας για την εξόρμηση στα Ιμαλάια, μέσα στα χιόνια, με ελάχιστα ρούχα, με πενταροδεκάρες ως αμοιβή ή την «χρήση» των Ινουιτ, ως οδηγών και των οικογενειών τους ως υποστηρικτών (ράψιμο ρούχων, υπνοσάκων κτλπ) από τον Πίρι.

 

Η περιγραφή της ευγενούς άμιλλας των κυρίων της εποχής, συνήθως στρατιωτικών, αριστοκρατών, ευγενών για τη δόξα είναι συγκλονιστική. Η Εδουαρδιανή Αγγλία με τον καθηγητή Ντέιβιντ, έρχεται σε σύγκρουση με τον ηγέτη Σάκλετον και τον ψυχρό υπολογιστή και οργανωτικό Πίρι. Βρετανοί και κοινοπολιτεία στον Νότιο πόλο, Αμερικανοί στον Βόρειο, πιο πριν Ιταλοί και Νορβηγοί, σε μάχη με την φύση και το να περπατήσουν μερικά μέτρα πιο Νότια ή Βόρεια για το ρεκόρ ή ακόμη και την κατάκτηση του επάθλου του ίδιου του πόλου. Στο ενδιάμεσο με κάθε λεπτομέρεια, από τα αρχεία των εξερευνητών, ο Λαρσον περιγράφει την οργάνωση της αποστολής, την εύρεση χορηγών, τα πολιτικά παιχνίδια, τη σημαία που δίνει ο Εδουάρδος στο Σάκλετον, την υποστήριξη με  πολύχρονες άδειες στον αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού Πίρι από τον Θεόδωρο Ρούζβελτ. Έθνη ολόκληρα βλπ. Αυστραλία βλέπουν τους τοπικούς τους ήρωες Ντέιβιντ και Μόσον να επιστρέφουν εξαντλημένοι αλλά νικητές με τα στοιχεία της φύσης.

 

Η περιγραφή των αποστολών, όμως σε γεμίζει δέος και λύπη. Τα σκυλιά θυσιάζονται για να τραφούν τα πιο δυνατά σκυλιά και αργότερα οι άνθρωποι. Με την ίδια λογική οι άνθρωποι εξωθούνται σε ακραίες συνθήκες επιβίωσης, λιμοκτονίας,δυσεντερίας τρώγοντας χαλασμένο κρέας από τα πόνυ που σκότωσαν, εξαντλημένοι, τυφλωμένοι από το χιόνι, ελπίζοντας στην κατάκτηση του Πόλου ή ακόμη περισσότερο την επιστροφή στη βάση τους, για να τους διασώσει το πλοίο, που θα τους επιστρέψει στην μητέρα πατρίδα. Ο Λάρσον πλέκει παράλληλα τις ιστορίες κατάκτησης των τριών πόλων, με αυτές των Σάκλετον, Ντέιβιντ, να καθηλώνουν και συναρπάζουν για την ανθρώπινη δύναμη τους, ενώ του Πίρι, για τον ορθολογισμό και προγραμματισμό του και του Κουκ, σαν ένα ερώτημα, αν συνέβη , χωρίς να παίρνει θέση. 

Κρύο κρυοπαγήματα, εξάντληση, ελπίδα και πείσμα σκιαγραφούν απλούς ανθρώπους επιστήμονες που κάποιοι σε ηλικία των πενήντα ετών αναζητούν την δόξα , δίχως να εγκαταλείπουν αλλά και χωρίς κάποιές φορές να προσφέρουν. Το απέραντο λευκό της αρκτικής και της Ανταρκτικής, τα στρώματα πάγου, η απομόνωση, οι συνεχείς κίνδυνοι, ξεπηδάνε από τις σελίδες του βιβλίου, κάνοντας την κατάκτηση του τρίτου πόλου του Κ2 ενδιαφέρουσα αλλά αδύναμη , μπροστά στην απομόνωση και την προσπάθεια των Πίρι, Σάκλετον. Τρως μαζί τους το τελευταίο κομμάτι μπισκότου, ονειρεύεσαι λουκούλλεια γεύματα, σκοτώνεις το τελευταίο σκυλί και περπατάς ως την τελευταία αποθήκη , ελπίζοντας να δεις το πλοίο της διάσωσης να σε περιμένει. Η απόδειξη του κατορθώματος, θα έχει μάρτυρα την φωτογραφία και τα ημερολόγια της αποστολής και αυτό είναι και το τρωτό σημείο, των εξερευνητών που ηθελημένα ή άθελα τους βλπ Πίρι δεν προνόησαν να έχουν όργανα ακριβούς μέτρησης του γεωγραφικού πλάτους και μήκους δίνοντας λαβή στις αμφισβητήσεις. Ονειρεύεσαι σαν τον Πίρι, άρθρα σε εφημερίδες και δόξα σαν τους Σάκλετον, Ντέιβιντ, νιώθεις τα χέρια του κόσμου που σε σηκώνουν στους ώμους σαν τον Μόσον και τελικά ξέρεις ότι λιγότερο από μια δεκαετία μετά, ο ανθρώπινος ηρωισμός θα βρει άλλο πεδίο στις πεδιάδες της Φλάνδρας και οι πόλοι θα μείνουν ξεχασμένοι, μέχρι η οικολογική καταστροφή να τους επαναφέρει στην δημοσιότητα.

 

 

 Το «Ως τις άκρες τη γης» είναι από τα βιβλία που θα κάνουν τον έφηβο να ονειρευτεί και τον ταξιδιώτη, να ψάξει για εισιτήρια για τις τελευταίες παρθένες, απάτητες περιοχές της γης. Είναι ακόμα ένα βιβλίο που θα θέσει το ερώτημα ήταν τελικά μαύρος ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε τον Βόρειο πόλο? ‘Ήταν ο Κουκ αγύρτης ή ταξιδευτής, ήταν οι Ινουίτ θύματα των λευκών ή απλά κομπάρσοι με ουσιαστικό ρόλο στο ταξίδι του Πίρι? Άξιζε ο Ντέιβιντ της δόξας για τον Νότιο πόλο, είναι η υστεροφημία του Δούκα των Αβρουζίων άξια της προσπάθειας όταν καραβάνια αχθοφόρων και η Βρετανική διοίκηση στήριξαν το έργο του? Πάνω από όλα είναι ο «ηρωισμός» αυτών των γεωγραφικών κατακτήσεων, αποδεκτός σήμερα ή είναι μια εξιδανικευμένη εικόνα ενός αγώνα, δίχως αντίκρισμα για την δόξα των αρχηγών των αποστολών, όταν όλοι οι υπόλοιποι συμμετέχοντες, πέρασαν στην αφάνεια.

 

Ένα βιβλίο πλούσιο σε στοιχεία, ιστορίες ζωής, αγώνες και ήττες, μαζί με αμφισβητούμενους θριάμβους. Σε κάθε περίπτωση, καλογραμμένο, τεκμηριωμένο δεν παίρνει θέση, αλλά παρουσιάζει στοιχεία και φέρνει πιο κοντά στον σημερινό αναγνώστη μια ομάδα ανθρώπων, που η κατάκτηση των άκρων της γης, έγινε το προσωπικό τους Άγιο Δισκοπότηρο και κάποιοι ήπιαν, κάποιοι άλλοι το άγγιξαν, με τίμημα, μεγάλο ή μικρό για αυτούς και πολλά από τα μέλη της αποστολής τους ανθρώπους και ζώα. ‘Ένα βιβλίο για εφήβους, που το ταξίδι δεν θα σταματήσει ποτέ να τους ελκύει.

Song of the week - Black Pumas - (Sittin’ On) the Dock of the Bay (Otis Redding Cover)

Song of the week

 

 Black Pumas - (Sittin’ On) the Dock of the Bay (Otis Redding Cover)

he Deluxe Edition of the self titled Black Pumas debut album includes 11 bonus tracks (3 brand new songs, 4 covers, and 4 live recordings) and is available now in 2xLP, 2xCD and digital formats: http://smarturl.it/BPDeluxe 

 FOLLOW BLACK PUMAS Instagram: https://www.instagram.com/blackpumas/ 

Facebook: https://www.facebook.com/theblackpumas/ 

Twitter: https://twitter.com/blackpumasmusic T

ikTok: https://vm.tiktok.com/ZMJwBuVRC/ 

Email List Sign-up: https://www.theblackpumas.com/

 

Smith/Kotzen- "Better days"

 

 

An ep in less than a year from the first full work, product of collaboration between Adrian Smith (IRON MAIDEN) and Richie Kotzen (WINERY DOGS). Does the ep has any value? Any reason to exist? For many reasons it has. The first contains four previously unreleased tracks, the heavier of them "Rise" with the participation of Mike Portnoy and a positive lyrical message regarding the Covid 19 situation worldwide (Thank God and science for the vaccine). The opener "Better days" has the Shrapnel/Mike Varney guitar dwelling we used to love in the Cacophony days,with the soulful vocals of Kotzen soften the final result and Smith giving his own tone at the backing vocals. A metal /soul track that grabs you by the throat and demand your ultimate attention.

 

 

“Got A Hold On Me”has the 70s smoking feeling all around from the opening guitar riff that could be in any MOUNTAIN, AEROSMITH, BLACK BETTY album or even pre 1984 WHITESNAKE. The neo classical bridge solo, just shows the versatility of both guitarists as players and composers.. Magnificent collaboration with great guitar pyrotechnics.“Hate And Love”is a more metallic, still groovy exercise with the great soul overtones by Kotzen's voice. An ep worth its value and existence , as it stretches the collaboration of these two great artists, conquering new heights.

7,5

 

Bernie Marsden- Chess

 

Mr Marsden continues his tribute to his musical influences covering songs from the Chess archives/αρτιστσ. Chess is the second album in Marsden’s “Inspiration Series,” . Chess sees Marsden offer two original compositions and 10 classics that were originally released on Chess Records by artists such as Bo Diddley, Chuck Berry, Howlin’ Wolf, Sonny Boy Williamson, Muddy Waters, and Elmore James.Raw, rocking, bluesy rock n roll with honky tonk overtones and his band tighter than Jenifer Lopez jeans and the result is an album to blow your speakers .From the opener "Just your fool" where harmonica steals the show to the laid back , Chess spirit is here with Marrsden on fire both in his playing as in his singing."Back in the USA" is a storming rock n roll tune ready to set the joint on fire and will make the original artist Chuck Berry smile up in the rock n roll heaven. More to the beat at Little Milton's “Grits Ain’t Groceries,”he lets the rhythm overflow and get the mojo working with the Hammond taking over.On Muddy Waters "I'm ready" he shows to each and everyone of us, that his ready for everything and he has the guts to prove it, in the laid back,steady blues track,where harmonica, once again gives the rhythm, before he takes the ead and bring the perfection through a few, but crucial and vital notes, on the pentatonic scale.

 

 

Another lively cover cones in "You can't judge a book" by Bo Diddley,where Marsden keep the rhythm alive and well. On 'I can't hold on' by Elmore James he just let the twelve bars get all over the place.Albert King’s “Won’t Be Hanging Around.” lets Bernie slow the engines and let the emotion step upfront and he does it in a true bluesy tradition with some excellent finger picking. "Fattening frogs for snakes" by Sonny Boy Williamson set the fret board on fire, in every possible way. Jimmy Rodgers 'That's alright" keeps the laid back, steady blues thrill, Marsden so colorful revives with this interpretations of these blues standards."Who s been talking" by Howling Wolf has the thrilling passion of BB King and Santana, the Latin feeling that makes the blues so attractive, in the Marsden version. The album’s two originals are “Lester,” a short, twelve bar , ballroom boogie and “Johnny,” a  groovier instrumental where Marsden's guitar steals the show with the phrases he spits to the astonished listener, a blues catalyst to release the good vibes of the blues.

 

8

"ELDOVAR: A Story of Darkness & Light" by Elder/Kadavar

 

"ELDOVAR: A Story of Darkness & Light" by Elder/Kadavar-

 

One of the most interesting side products of the Covid 19 quarantine was collaborations that fleurish out of nowhere. Stack in Berlin and meeting in studio,  members from US progers ELDER (Nicholas DiSalvo,  Michael Risberg and Georg Edert).and Berlins own children KADAVAR decided to collaborate and the result is a project equally extraordinary with what happened to the Western World these past two years. Imagine Ozzy period BLACK SABBATH meeting Danny Elfrman and HAWKWIND in a jam/trip over PORTISHEAD turns to understand the sonic equivalent of the project. Long duration songs that start mesmerizing build over a guitar riff and atmospheric sounds where vocals come in addition to the whole song and not as lead as we are used to. 

 

 

A tripy, doomy, gloomy, spacey depending on the song result ,claustrophobic, full of abandonment or gray shades as it was most of our life when the idea of a vaccine and a therapy was months away. ELDOVAR created a post rock/metal album where melody meets melancholy and metal meets atmospheric post rock , all in favor of art and self expression. Turn off the lights, light some candles and let the music warp you, thinking about the dark days ,till the morning sun releases you from the agony. A deeply esoteric album that demands listeners attention and pays back with vast emotions. An album to listen and think , an introspective album for modern rock lovers, without barriers where atmospheric post rock and stoner cross the barriers and create a new form of music self expression.

7

Deep Purple - "Turning to crime"

 

Finally the time has come, or Covid 19 made it happen for DEEP PURPLE  to release a covers album. The band from their early days never was afraid of covering songs from other artists . "Hush" their first hit was a cover version by Joe South, but Covid 19 and touring abstinence gave them the time to go through the catalogue of influences and pick some not so obvious choice to interpret them. Well musically nobody could have the slightest doubt that 2021 DEEP PURPLE wouldn't make it. Steve Morse and Don Airey are in great shape and help the utmost as most of the songs are from the 50s, 60s. For the same reason Ian Gillan doesn't have to stretch his voice. On the contrary he looks like he enjoys the band choices to cover, as rock n roll is all around, one of his favorite genres (Gillan and the Javelins). As for the rhythms section they are steadier than Gibraltar rock and have a groove that suits more to men with one third of their age, working like a Swiss clock with African heartbeat. 

 

 

 

Now regarding the songs they pick to cover ,  Huey "Piano" Smith's "Rockin' Pneumonia and the Boogie Woogie Flu, Little Feat "Dixie Chicken," Louis Jordan's  "Let the Good Times Roll,"  Bob Dylan  "Watching the River Flow" ,Jimmy Driftwood's "The Battle of New Orleans" are among the not so expected ones to cover, although Ian Gillan loves 50s music, Dylan would be a hard guess. Love's "7 and 7 Is" , `` Yardbird's "Shapes of Things,"Mitch Ryder & the Detroit Wheels' "Jenny Take a Ride!", and CREAM's "White Room" are more obvious choices. It is the closing "Caught in the Act," where parts of of five '60s favorites - JJeff Beck Group"Going Down," Booker T. & the MG's' "Green Onions," Allman Brothers "Hot 'Lanta," Led Zeppelins "Dazed and Confused" and  Spencer Davis Group's "Gimme Some Lovin'" -in a big, smokey, organ driven, guitar loaded mostly instrumental present the powerhouse that DEEP PURPLE of today are and makes a tour de force among the survivors of their generation. 

 A covers album maybe, a one to be proud of.

 

 

7,5