Song of the week - THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA - White Jeans

 Song of the week

THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA - White Jeans (OFFICIAL MUSIC VIDEO)

New single "White Jeans" is out now: https://thenightflightorchestra.bfan..

«Πεθαίνοντας την άνοιξη» Ραλφ Ρότμαν (Καστανιώτης)

«Πεθαίνοντας την άνοιξη»  Ραλφ Ρότμαν (Καστανιώτης)

Η Γερμανία της ανοικοδόμησης μετά τον ΒΠΠ. Γεμάτη ιστορίες δειλίας και ηρωισμού. Μία από αυτές του πατέρα του δημοσιογράφου, συγγραφέα του Βάλτερ. Δουλεύοντας σε ένα κτήμα αρμέγοντας και ταΐζοντας γελάδες, περιμένει το τέλος του πολέμου, ελπίζοντας στα 17 του να επιζήσει. Απολίτικος, ονειρεύεται να χορέψει με την προσφυγοπούλα από τα ανατολικά, που τους βοηθά στον χορό, στην παλιά μπιραρία του χωριού το Σάββατο το βράδυ. Ο,τι θα ήθελε ο αντίστοιχος 17χρονος στο Τενεσί, το Γιόρκσαϊρ, το Κίεβο σε ένα κόσμο δίχως φανατισμό. Όμως η ετοιμοθάνατη πολεμική  μηχανή των Ναζί, στρατολογεί και τον τελευταίο διαθέσιμο άνδρα, νέο, παιδί, για να ταΐσει το όνειρο της αντίστασης στον εχθρό. Η άρνηση τιμωρείται με θάνατο, εκτέλεση. Ο Βάλτερ με τον καλύτερο φίλο του, στρατολογούνται δια της βίας στα Ες Ες και γίνονται οδηγοί. Η ελπίδα το τέλος του πολέμου να τους βρει πριν το τέλος της εκπαίδευσης μοιάζει ιδανική, εκείνη την άνοιξη της παράνοιας.

Ο Βάλτερ έχει μια υποχρέωση, ηθική, να βρει τον χαμένο πατέρα του που πολέμησε με ένα τάγμα τιμωρίας. Η μονάδα του τοποθετείται κοντά στον χώρο που έδωσε την τελευταία του μάχη. Μια «ανδραγαθία» που στην πράξη είναι απλά ενδιαφέρον για τον συνάδελφο στρατιώτη, του χορηγεί μια άδεια και μια μηχανή με καύσιμα. Η αναζήτηση του πατέρα του, τον φέρνει αντιμέτωπο με το πραγματικό μέτωπο, την διάλυση, την παρακμή, την ανάγκη για επιβεβαίωση της ζωής ,μέσα από το σεξ όταν άνδρες και γυναίκες που την άλλη μέρα θα βρεθούν μπροστά στις  ρώσικες ερπύστριες αναζητούν μια αχτίδα φωτός, έστω και με μια πρόσκαιρη συνεύρεση.

Η επιστροφή του, από το πρόχειρο νεκροταφείο που μάλλον φιλοξενεί τον πατέρα του,  αποτελεί την επιβεβαίωση της ματαιότητας του πολέμου. Η επιστροφή του στη μονάδα του, του επιφυλάσσει την πιο δυσάρεστη έκπληξη. Ο καλύτερος του φίλος με τον όποιο κατατάχτηκαν μαζί, έχει καταδικαστεί για λιποταξία Και αυτός έχει οριστεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μια βραδιά που κρατάει αιώνες, απολογισμοί, δάκρυα, αλά και αποκαλύψεις. «’Έριξα ελάχιστες σφαίρες στον πόλεμο και μόνο μία ίσως βρήκε τον στόχο» θα πει αργότερα στην μέλλουσα γυναίκα του. Το τέλος του πολέμου τον βρίσκει αιχμάλωτο των Συμμάχων και σύντομα ξένο στην ίδια την χώρα και την οικογένεια του, ένα στόμα ακόμα να τραφεί. Η αναζήτηση της κοπέλας που τον συνάρπασε και μια κοινή ζωή, σε μια Γερμανία που γυρνά την πλάτη στο παρελθόν, δίχως σκέψη, γιατί δεν αντέχει τι άφησε πίσω της.

Ο συγγραφέας γιός, μαθαίνει για τον πάντοτε καθώς πρέπει εργάτη των ορυχείων ,πατέρα, τι συνέβη εκείνη την άνοιξη του 45, που τον άφησε να χαμογελά γλυκὀπικρα και να μην μιλά ποτέ. Ο τυπικός Γερμανός της ανασυγκρότησης, κρατά τις μνήμες του για αυτόν και δίνει  στην επόμενη γενιά τα εφόδια να συνεχίσει, χωρίς τα ηθικά βάρη που αυτός κουβάλησε. Δυνατό βιβλίο, συναισθημάτων, δίχως ίχνος πολιτικολογίας αλλά με τον άνθρωπο κυρίαρχο στοιχείο σε ένα κόσμο συγκρούσεων, καταστροφών ,προδοσίας, αγάπης και πάνω από όλα επιβίωσης, μέχρι να έρθει η ηρεμία και η λήθη.

 

HEAVY FEATHER-"Mountain of sugar'

Another small masterpiece , the second full length album , from retro rockers  HEAVY FEATHER from Sweden. Similar to BLUES PILLS but with one big,vital difference. These bunch of musicians ,may have female vocals , may love Janis Joplin but they start with "30 days" a tribute to c  HUMBLE PIE "30 days"  and LED ZEPPELIN at the same time and they keep going on with a heavy rock attitude. They don't want to shine like BLUES PILLS as the next big thing, cause they are.The groovy rhythm section and the Hendrix like guitar are driving this album, less than 40 min long to drag you to a psychedelic trip along the late 60s. CCR,Hnedrix,Joplin, GRAND FUNK, Chicago blues, and this masterful voice that has the earthy tones of Joplin and the smoothness of Grace Slick. 

 

Nothing more to say, then, that this band is equal to legends like St Jude and deserves a wide acknowledgement in the rertro /vintage rock movement. They have their own identity, and they have the songs that are so classic rock that i would really like to listen this album in an 8 track tape machine to feel the oze of the 70s spreading all around. 

 

 

 

Get your bell bottom jeans, leave your whiskers grow, wore your leather jacket and dance to the 'Mountain of sugar " album. The best medicine for the corona virus depression.

8,5

 Hedvig Mollestad Trio -"Ding Dong.You re dead"

Bands like E.S.T set the standards and H.M.T is following their path. Fusion jazz, heavy rock and progressive music ,not rock in particular melt in a wonderful blend.KING CRIMSON is the easiest reference for the rock fans,E.S.T for the jazz lovers, MAHAVISHNU ORCHESTRA for the fusion rock and the labels losing their mind. Listening to the album ,after you get over from the shock of the name, it is a masterpiece of free form expression. Improvising on the steady yet innovative rhythms section, the trio is creating musical landscapes. The industrial "Leo Flash Return to the Underworld" with the futuristic, claustrophobic feeling and the dominating bass line, is the opener that instantly let the mark of the band.Heavy, unlimited, unrestricted fusion that moves from progressive rock to fusion jazz in a scale change.For those who are in to fusion in general, you will love each of the 42 minutes of the albumas this is its other positive point.It isn't another tedious show off, from technical skilled musicians but a  well planned and even better executed exercise in musical creation and performance. 

Compositions like "All flights cancelled' are the more alternative rock/pop influenced as they have the melodic lines dominate the composition, with guitar taking over the vocals role and incorporating elements from garage,surf, musical tastes you wouldn't expect in a fusion album. For the jazz lovers you have "Gimbal" as a prime example that H.M.T are torn between their loves and could be easily a big name in its genre, if they feel like limiting themselves."Magic Moshroom" is another example of different influences fusing in a jazz pice with its 60s overtones and the Santana/Al Di Meola feeling, a bit sunny and latin. Then comes my personal favorite "The art of being Jon Balkovitch" a fusion masterpiece with complex time changes and guitar parts  that Robert Fripp would love to have played.

 Norway was well known for Ronnie Le Tekro and his jazz influences in his playing in TNT. Now we have Hedvig Mollestad and her rock/metal influence in the jazz/fusion genre and we can't wait to get another taste of her musical mind in the studio and hopefully one day on stage.

8

 

Steve Lukather-"I found the sun again"

 

 

 

New solo work from Steve lukather and the guitar mastermind behind TOTO delivers an aw always diversified album full of variety and sonically challenging. The opening "Along for the ride" and "I found the sun again" is the closest you'll get to his day job band. The most rocking song and as always top of the top. But it is the one that is most limiting the man who uses his personal album as an outlet to offer his own unique artistic vision. Blues,jazz, fusion, funk, soul and some beautiful instrumentals are the final result.

The players feature many musical comrades of Lukather with a heavy cv,  Amongst those are drummer Greg Bissonette, keyboardist Jeff Babko, and bassists Jorgen Carlsson and John Pierce.  Toto band-mate David Paich performs piano and organ across the album, while Joseph Williams sang on multiple tracks alongside writing string and horn arrangements and tracking keys on "Run To Me." Both Paich and Williams co-wrote that specific composition, while band leader of the All-Starrs, Ringo Starr (THE BEATLES) makes a special appearance on the recording and in the video."I Found The Sun Again " features five new original compositions, and three covers, Traffic's "Low Spark of High Heeled Boys," Joe Walsh's "Welcome To The Club," and Robin Trower's "Bridge of Sighs." 

 

 

An album that shows us his other sides that we have the pleasure to see, mostly during the jams and his solo when he performs live with TOTO. A more complex or laid back Lukather who stands among today's great guitar heroes and has a lot in common with EVH as also with Allan Holsdsworth. That is why you need to be open minded to listen and understand the free jam form "Serpent soul" or even more at the cover of Traffic's "Low Spark of High Heeled Boys," and the instrumental "Journey through". Although the closing track t he cover of Robin Trower's "Bridge of Sighs." is a mind blowing rendition of the song and a real explosion of feelings for the guitarist.

 

 

8

Song of the week -Crippled Black Phoenix - Painful Reminder

 

Song of the week

 

 Crippled Black Phoenix - Painful Reminder (official music video) 2021

 

 Crippled Black Phoenix's official music video for 'Painful Reminder', which is taken from the bands upcoming EP release 'Painful Reminder / Dead is Dead'. The EP will be released on July 16, 2021 via Season of Mist.

 

Erik Larson – «Βουβό κύμα, το τελευταίο πέρασμα του Λουζιτάνια» (Ίκαρος)

 

Η συναρπαστική ιστορία του ναυαγίου  του υπερωκεανίου Λουζιτάνια, γράφει το οπισθόφυλλο και είναι ίσως η πιο άτοπη και άδικη περιγραφή, για ένα όντως συγκλονιστικό βιβλίο. Ο συγγραφέας Erik Larson ασχολείται με αυτό που αποκαλούμε ιστορικό μυθιστόρημα, έχοντας το εξαιρετικό χάρισμα της ανάπλασης της εποχής, με ρεαλιστικό και πολύ ζωντανό τρόπο. Η αναφορά μου στο παλιότερο βιβλίο του «Στον κήπο με τα θηρία» είναι ενδεικτική του πόσο εκτιμώ την πένα του. Στο «Βουβό κύμα» επιλέγει με τη βοήθεια υλικού από τους επιβάτες του Λουζιτάνια, να διηγηθεί την ιστορία ενός ναυαγίου ή καλύτερα της βύθισης ενός επιβατηγού πλοίου, μιας ουδέτερης χώρας από τα Γερμανικά υποβρύχια στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο.

Η σημασία του έργου πολυσήμαντη. Η αναφορά σε μια πράξη που αποτελεί ένα από τα πρώτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με το χτύπημα ενός μη στρατιωτικού στόχου, σε μία εποχή που υπήρχε ακόμη το Πρωσικό πνεύμα της στρατιωτικής ευγένειας αλλά η πίεση για τη νίκη άρχισε να αλλάζει την κοσμοθεωρία των συγκρούσεων, είναι εδώ. Όπως είναι και η τραγική εξιστόρηση των ανθρώπινων ιστοριών, των επιβαινόντων για τους οποίους με ενδελεχή έρευνα συγκέντρωσε στοιχεία, για να μιλήσει για την ιστορία τους πριν το ναυάγιο, στην διάρκεια της βύθισης αλλά και μετά. Μικρές ανθρώπινες ιστορίες, που αποτελούν τις ψηφίδες, ενός συλλογικού έργου καταστροφής, όπως είναι η βύθιση ενός άοπλου επιβατηγού, ουδέτερης χώρας. Η πολιτική υπόσταση της βύθισης, μέσα από την σύνδεση της με την πολιτική κατάσταση της εποχής. Η περιγραφή  της ζωής του Αμερικανού προέδρου Ουίλσον με την αγάπη του στην πολιτική της απομόνωσης, παράλληλα με τα προσωπικά του θέματα που τον καθιστούσαν ακόμη πιο αδύναμο και αναποφάσιστο. Η περιγραφή της  Βρετανικής πολιτικής, γεμάτη δολοπλοκίες, με έμφαση στην αλίευση πληροφοριών για τις Γερμανικές ναυτικές κινήσεις με απώτερο και πρωταρχικό σκοπό την προστασία του Βρετανικού στόλου. Πληροφορίες που εν γνώσει τους δεν κοινοποιήθηκαν μιας και οι ζωές των αμάχων, είχαν ελάχιστη αξία μπροστά στην προστασία των πολύτιμων θωρηκτών, που θα εξασφάλιζαν την θαλάσσια υπεροπλία έναντι του Γερμανικού Ναυτικού. Αλλά και η περιγραφή της δράσης των πρωτόγονων υποβρυχίων, που παραλίγο όπως και στον Β ΠΠ να αλλάξουν την πορεία του πολέμου αποτελεί ακόμη ένα σημείο στο οποίο ο Larson δείχνει την δύναμη της γραφής του αλλά και της ικανότητάς του ως ερευνητή. Η μεταφορά στην ψυχοσύνθεση του κυβερνήτη, που ζει για να αυξήσει το τονάζ των βυθίσεων του και η λεπτή γραμμή ανάμεσα στον στρατιωτικό και τον δολοφόνο αθώων, που εκ των υστέρων κρίνεται από τις πράξεις του, είναι συγκλονιστική.

Tο «Βουβό κύμα» είναι ακόμη μια επιτυχία του Erik Larson  να ανασυστήσει μια εποχή, μια στιγμή στην ιστορία, με λογοτεχνικό τρόπο, βασισμένος όμως σε συγκέντρωση στοιχείων, που ντύνουν την κάθε στιγμή με θαυμαστή αληθοφάνεια. Η ιστορία των επιβαινόντων αλλά και η αφήγηση του ναυαγίου, φέρνει στο νου το άλλο μεγάλο ναυάγιο της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα τον Τιτανικό και ξυπνά μνήμες φόβου, για τη δύναμη της θάλασσας. Στιγμές ανθρώπινης αδυναμίας αλλά και ηρωισμού, απόγνωσης και ελπίδας. Συγκλονιστικός και ανθρώπινος, ο Larson  φέρνει δάκρια στα μάτια, στις στιγμές που οικογένειες επανενώνονται , όταν οι διασωθέντες συγκεντρώνονται αλλά και στο νεκροτομείο αγκαλιασμένοι για το τελευταίο ταξίδι στον κάτω κόσμο. Η ενημέρωση των Ιρλανδών και η προσπάθεια κάθε διαθέσιμου μέσου να βοηθήσει είναι τόσο ζωντανή, που νιώθεις την αγωνία των αλιευτικών να πλησιάσουν για να σώσουν, οτι δύναται να σωθεί. Παράλληλα η ιστορία του πλοιάρχου του Λουζιτάνια μέχρι το τέλος της ζωής του, ενός ανθρώπου που οι επιλογές του θα καθορίσουν εν μέρει την ζωή επιβατών και πληρώματος έρχεται συμπληρωματικά να μεταφέρει τον τρόπο σκέψης των ναυτιλιακών εταιρειών σε καιρό πολέμου, αλλά και των ναυτικών που ξεκίνησαν με ιστιοφόρα για να καταλήξουν στις ντιζελομηχανές.

Η πολιτική διάσταση του θέματος, με την αποχή των Η.Π.Α από τον πόλεμο, παρόλες τις προσπάθειες της Βρετανίας να τους εμπλέξουν, συνδυάζεται άψογα με την εστίαση στον πρόεδρο Ουίλσον και την προσωπική του ζωή. Την κατάθλιψη από το θάνατο της γυναίκας του, τον νέο του ανεκπλήρωτο για μεγάλο διάστημα έρωτα και την αδυναμία του να πάρει αποφάσεις, βασανισμένος από την δική του προσωπική τραγωδία. Παράλληλα, η περιγραφή των υπηρεσιών συλλογής πληροφοριών του ναυαρχείου, είναι ακόμα ένα κομμάτι που ο Larsonμεταφέρει εν τη γενέσει του, την δημιουργία της σύγχρονης ιστορίας. Οι Βρετανοί έχουν στα χέρια τους τους Γερμανικούς κώδικες και προκειμένου να διαφυλάξουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού, και να προστατεύσουν τον πολύτιμο στόλο τους, κανένας άμαχος δεν έχει αξία. Η αιωρούμενη ερώτηση αν ένα μήνυμα στο Λουζιτάνια ή έστω η παροχή συνοδείας θα μπορούσε να αλλάξει την έκβαση του ταξιδιού αιωρείται. Ταυτόχρονα η περιγραφή της Γερμανικής πλευράς και ειδικότερα αυτής των υποβρυχίων και του συγκεκριμένου υποβρυχίου και του κυβερνήτη του, μας μεταφέρει σε ένα κόσμο μοναχικών λύκων που αποκομμένοι από τα κέντρα αποφάσεων παίρνουν αποφάσεις με βάση εντολές ημερών και το προσωπικό κριτήριο σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή και την πατρίδα. Η περιγραφή της έναρξης του υποβρύχιου πολέμου αλλά και των ανθυποβρυχιακών μέτρων είναι συναρπαστική και μας δίνει το στίγμα μιας εποχής που η τεχνολογία ξεπερνά τον άνθρωπο και τον αφήνει έρμαιο των αποφάσεων του, για μαζικά χτυπήματα. Θύτης και θύμα ταυτόχρονα ο Γερμανός κυβερνήτης του υποβρυχίου, με περιορισμένα μέσα αναγνωρίζει το πλοίο και αποφασίσει για την ζωή ή το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων, ζώντας πλέον με αυτές τις επιλογές. Η εντατικοποίηση του πολέμου και τα όπλα μαζικής καταστροφής στα πρώτα βήματα τους.

Όμως το βιβλίο δεν είναι μια περιγραφή της βύθισης του Λουζιτάνια και μόνο. Ανατρέπει απόψεις, οτι η βύθιση του Λουζιτάνια οδήγησε τις ΗΠΑ στον πόλεμο, μιας και χρειαστήκαν δύο ακόμα χρόνια για να μπουν οι Αμερικανοί στον πόλεμο και αρκετές  Γερμανικές επιθετικές ενέργειες. Δίνεις στοιχεία για την κλιμακούμενη επιθετικότητα των Γερμανών σε κάθε πολεμικό στόχο ουδέτερο ή μη. Αναφέρει την μεταφορά πυρομαχικών με το Λουζιτάνια δείχνοντας και την άλλη πλευρά. Την Βρετανική έλλειψη σεβασμού στους κανόνες του πολέμου, όταν χρησιμοποιούν ουδέτερα πλοία για μεταφορά, κρυφά  πυρομαχικών, πυροδοτώντας ανεξέλεγκτες καταστάσεις εναντίον των αμάχων. Πάνω από όλα όμως θέτει το Βρετανικό ναυαρχείο στην πραγματική θέση του, αυτή του ενόχου. Γιατί γνώριζε εξαρχής την κίνηση και την θέση του υποβρυχίου και δεν προσπάθησε οχι να αποτρέψει με την χορήγηση συνοδείας, αλλά ούτε με την αποστολή προειδοποίησης στο πλοίο για την παρουσία του υποβρυχίου στην περιοχή, διατηρώντας τα στοιχεία για χρόνια στην αφάνεια.

Τελειώνοντας το «Βουβό κύμα» φέρνεις στο νου σου, τον Πόλεμο στον Κόλπο, στην Γιουγκοσλαβία, στην Συρία και βλέπεις ότι αν και οι υπερδυνάμεις άλλαξαν, οι άμαχοι πληρώνουν το τίμημα και οι στρατιωτικοί επικαλούνται αόριστους όρους, όπως τιμή, αγάπη στην πατρίδα, θάρρος, για να δικαιολογήσουν το θάνατο παιδιών και αμάχων, ενώ οι πολιτικοί κωλυσιεργούν. Ένα δυνατό βιβλίο, που παρά τον πληροφοριακό χαρακτήρα του, κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο καθώς βυθίζεσαι σε μια θάλασσα πληροφοριών, που καλύπτουν μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά την βύθιση του πλοίου, ξεβράζοντας, όπως η θάλασσα τα πτώματα του ναυαγίου, μήνες μετά. Πληροφορίες και στοιχεία, που χρόνια μετά το τέλος του Α ΠΠ, παρέμειναν σε συρτάρια. Απολαυστικό μέχρι τις παραπομπές.

Διαβάζεται με συνοδεία το «Cruel sea»- CITIES και το “Run silent, run deep” (Iron Maiden- Raven)