JOURNEY mastermind and guitarist extraordinaire Neal Schn returns with another solo/instrumental album. What he really likes is to show his 60s,70s influences and without the vocal limitations he is doing that in a free and unlimited way. He covers Hendrix "Voodoo child", THE BEATLES "Hey Jude"', Prince "Purple rain" , Hendrix "'Third stone from the sun", "Caruso'', "Lights'' (JOURNEY) and original compositions all in an instrumental fashion just show off his musical mastermind, the love for melody and how he always replace the vocal lines with guitar melodic lines. Along with him we find Narada Michael Walden (drum- JOURNEY) and Buddha (bass) and the result is another excellent instrumental album both for meditation as for admiring his shredding technique, fusion and classic rock and jazz rock side by side. Check 'Third stone from the sun". A Hendrix aficionado himself, just see JOURNEY onstage to understand that, he let himself loose and travels us on a sonic journey filled with guitar licks and melodies. A modern guitar album that pays tribute to the man's influences.
UK's answer to bands like WHITE STRIPES comes from this incredibly talented duet. Blues based, modern rock with a hard edge is their music name. Grace Bond s voice is as smooth as grave enough to give you the chills, Aaron Bond is the guitar slinger to provide the riffs for her voice to shine, while the double female/male simultaneous vocals bring an extra edge to their music.
A bit distorted with slide guitar driving the songs and great compositions , "We fly free' is a great example of how to make blues rock from contemporary to sound modern and let it flow. Traditional sounding in places, bit Southern, bit Western, bit outlaw country, they also have modern rock elements (mesmerizing ,repeating rhythm patterns) that make the album easier to digest for the younger generations.
The sound is really diverse from the more "alternative" Did I break the law' to more classic blues rock sound songs like the ballad "I d have fallen" or the hard rocking "Battlegrounds" and "Breaker of chains' a song that could have been easily in a Sergio Leone's film soundtrack plus the emotionally charged stripped down "bury my body" . WHEN RIVERS MEET is by no means a reinvention of music, genre, whatever.
It is a duet that gets the best out of the blues, the 70s Hard rock and blend them in a mix that attracts the listener ,being original as appealing and most of all radio friendly to a generation of modern rockers who live by spotify, youtube etc. Great stuff that deserves to get attention.
Βασίλης
Παλαιοκώστας- «Μια φυσιολογική ζωή» (Δράσεις και αποδράσεις ενός επικηρυγμένου)
(Οι εκδόσεις των συναδέλφων)
Αυτό το βιβλίο το
αγόρασα , ωθούμενος από μια χρόνια ανάγκη να παρακολουθώ ανθρώπους που με το
δικό τους τρόπο, κινούνται εκτός συστήματος βλπ Ζακ Μερσίν (Ένστικτο του Θανάτου),
Ηλίας Πετρόπουλος (Το εγχειρίδιον του καλού κλέφτη), Ε. Μπαλέρμας (Ημερολόγιο ενός
βαρυποινίτη). Βιβλία που διαβάζοντας σε νεαρή ηλικία, απομυθοποίησαν τον όρο «παράνομος».
Ο Βασίλης Παλαιοκώστας, αδελφός του διαβόητου Νίκου, ληστές τραπεζών κατ επάγγελμα
και κατ εξακολούθηση έχει στοιχεία των παραπάνω παρανόμων (δεν χρησιμοποιώ τον
όρο εγκληματίας, γιατί είναι αμφιλεγόμενος ακόμα και για τους χαρακτήρες του
Πετρόπουλου). Το βιβλίο του είναι μια μίξη φιλοσοφικής θεώρησης της ζωής του στις
παρυφές του συστήματος και εκτός αυτού αλλά και μια κριτική θεώρηση του Ελληνικού
Σωφρονιστικού και Δικαστικού συστήματος. Παράλληλα είναι η «αγιοποίηση» εν μέρει
ενός ανθρώπου που έκανε τις επιλογές του, να ζεί εις βάρος των πολλών (τα χρήματα
στις τράπεζες δεν αποτελούν προϊόν λεφτόδεντρου) αλλά παραθέτει την δική του, σεβαστή
πάντα, αλλά οχι και αναγκαία σωστή άποψη.
Σε ένα πρώτο
επίπεδο, σαν αυτοβιογραφία ενός ληστή τραπεζών, είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί απομυθοποιεί
καταστάσεις και ανθρώπους, εντός του υπόκοσμου αλλά και των διωκτικών αρχών. Φανερώνει
ένακακοποιό παλιάς κοπής, με ηθικές αρχές
και αυτό από μόνο του, με την διασταύρωση των στοιχείων που περιγράφονται από την
μεγάλη συχνότητα του σε δικαστικές αίθουσες και το ανηλεές κυνηγητό για κακουργήματα
που δεν έχει διαπράξει, τον καθιστά ανθρώπινο και κάποιες φορές συμπαθή. Είναι
μια ρεαλιστική απεικόνιση, του τι σημαίνει να στοχοποιείσαι από το Κράτος αλλά και
της προσωπικής του δύναμης στην αντιμετώπιση των διώξεων, των ατυχιών.
Σημαντικό στοιχείο, που δείχνει την ποιότητα του ανθρώπου, η ανάγκη του να
καταφύγει στην ένοπλη δράση, μόνο ως τρόπο να αποφύγει την σύλληψη,
προσπαθώντας να μην σκοτώσει αλλά και η μπέσα μεταξύ αυτού και των «συναδέλφων»
του, που η απώλεια της τον κλονίζει σε αρκετές περιπτώσεις.
Αποκορύφωμα του κομματιού
της περιγραφής της δράσης του ως ληστή αλλά και ως κρατούμενου, η περιγραφή των
αποδράσεων του με ελικόπτερο. Σχεδιασμός, εκτέλεση, προβλήματα από τις αρχές ασφαλείας
αλλά και ο τρόπος που αντιμετώπισαν τις αποδράσεις σε σχέση με την πραγματικότητα,
δείχνουν πως τα ΜΜΕ είναι χειραγωγήσιμα όταν η αλήθεια έχει άλλο όνομα.
Το δεύτερο τμήμα
τουβιβλίου για την ζωή στις φυλακές,
αποτελεί ένα ωραίο παράρτημα στo "Ημερολόγιο ενός βαρυποινίτη" και στο ¨Tο εγχειρίδιον του καλού κλέφτη " εκσυγχρονισμένο πλέον μιας και οι φυλακές έχουν μεγάλο αριθμό, αλλοδαπών
κρατουμένων, και είναι εδώ και χρόνια υπεράριθμες. Οι αναφορές του στον
Αρχιφύλακα των Φυλακών Κορυδαλλού Αραβαντινό και τις κλίκες /φράξιες των
κρατουμένων, αποτελούν την άλλη πλευρά που καταθέτει την άποψη της χωρίς την «διαστρέβλωση»
ΜΜΕ και αρχών. Πιστεύετε ότι θέλετε, αυτό είναι η μαγεία της πληροφορίας.
Έλεγχο στα γεγονότα μπορούν να κάνουν μόνο οι αυτόπτες μάρτυρες. Είναι όμως μια
φωνή που έχει σιωπήσει και οφείλει να ακουστεί.
Το κομμάτι των
απαγωγών, έχει την ιδιομορφία, του να εξανθρωπίζει τους απαγωγείς, πράγμα
λογικό αλλά να έχει και το χρώμα που κατ εμε αποτελεί προτέρημα αλλά και
ελάττωμα ταυτόχρονα του βιβλίου. Ο Παλαιοκώστας ντύνει τις πράξεις του με ένα
μανδύα «επαναστατικής» δράσης, επικαλούμενος προφανώς τις επαφές του με το χώρο
των «ἁντι εξουσιαστών» στις φυλακές που του έδωσαν τα ηθικά «πολιτικά» ερείσματα για να υποστηρίζει ότι η
δράση του είναι εν μέρει απάντηση στο Σύστημα. Θα συμφωνούσα απόλυτα αν μας έλεγε
ότι τα χρήματα που πήρε ως λύτρα πήγαν σε κοινωφελείς σκοπούς, ότι έκανε "απαλλοτρίωση" κατά τα λεγόμενα του αντι εξουσιαστικού χώρου. Αλλά ή αλήθεια είναι ότι κάθε
υλική απολαβή των ληστειών, απαγωγών πήγε για μερικούς μήνες ή χρόνια που θα
ζουν χωρίς να δουλειών. Η ψευδο επαναστατική γλώσσα είναι ενδιαφέρουσα σαν
προσέγγιση , σαν ντύσιμο ενός αγώνα εκτός συστήματος με ιδεολογικό μανδύα ,αλλά
αφελής, όπως και οι πολιτικές του τοποθετήσεις. Κάποιες δε στιγμές καταντά κουραστικό,
καθώς αναμιγνύει και στοιχεία φιλοσοφικά σε ένα βιβλίο που αποτελεί και ίσως
για αυτό γίνεται, την δημόσια απολογία του (δικαίωση του) για την ζωή του.
Ο Βασίλης Παλαιοκώστας,
μας μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην Πίνδο, που του έδωσαν τα εφόδια επιβίωσης.
Είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου, η αναζήτηση των χαμένων ζώων, η
παραμονή στο άγριο βουνό, η επιβίωση. Από εκεί ως την αρχική βοήθεια του αδελφού
του να αποδράσει και μετέπειτα την ενεργή του δράση μόνος ή με τον Νίκο και με τους
εκάστοτε συνεργάτες ρου, υπάρχει έα κενο, Γιατί αποφάσισε να ακολουθήσει το δρόμο
του ληστή, ένας ευφυέστατος άνθρωπος, απόδειξη η αποχή του από τις ανθρωποκτονίες
και η πολύ καλή αντίληψη του των ισορροπιών σε δικαστικό και σωφρονιστικό
σύστημα. Ποιος ο λόγος να γίνει ένας επικηρυγμένος. Ίσως η αφέλεια που
ακολουθεί τις προσεγγίσεις του στην κυβέρνηση ειδικά του ΠΑΣΟΚ ως πρωην «επαναστάτες»
να εξηγεί ,την επιλογή της "ἑύκολης" λύσης των ληστειών.
Ξεχωριστή αναφορά αξίζει στο χιούμορ του και τον αυτοσαρκασμό του, γα το κυνηηγτό με την αστυνομία/φάντασμα/ἄγρότες στα βαμβακοχώραφα της Θεσσαλίας. Ο Παλαιοκώστας διαθέτει την δέουσα ταπεινότητα κα χιούμορ, να περιλαβει και να παρουσιάσει μια νύχτα γεμάτη αδρεναλίνη, απέναντι στον κηνυγό, διώκτη. Οχι την αστυνομία όπως αποδεικνύεται αλλά τον αγρότη που παει για πότισμα. Σε αντίθεση με τους Ramstein και το περιστατικό με τα μπλόκα,εξίσου κινηματογραφικό, εδω έχουμε την πικρη αλήθεια του ανθρώπου που κατ επιλογή αλλά κια από ανάγκη ζει με μάτια στην πλάτη στην κόψη του ξυραφιού, παλεύοντας πολές φορές με σκι΄λες και υποψίες.
Επίσης η σύνδεση
του με τον «άντι εξουσιαστικό» χώρο αποτελεί ακόμα ένα αδύναμο σημείο του βιβλίου.
Σαν να προσπαθείς να κάνεις μια καλοψημένη μπριτζόλα, υψηλή κουζίνα περιχύνοντας
τη με ακριβή σάλτσα ασιατικών μυρωδικών, για να τις δώσεις «προστιθεμένη αξία»,
αλλοιώνοντας την τελικά.
Πέρα από αυτά τα τρωτά σημεία τα οποία οφείλω να τονίσω , γιατί
όσο ακριβοδίκαιο είναι ο συγγραφέας, άλλο τόσο οφείλει να είναι και ο
παρουσιαστής, το βιβλίο είναι καταιγιστικό, με ένταση ακόμη και στις αναμονές,
πειστικό, ρεαλιστικό και αποδομεί πολλά πράγμα τα που έχουμε ως δεδομένα, για
τον τρόπο δράσης Αστυνομίας, Δικαστηρίων αλλά και παρανόμων. Επειδή τα γεγονότα
που αναφέρεται είναι σχετικά πρόσφατα, έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία, ως μαρτυρία μιας
εποχής από την πλευρά του καταζητούμενου. Κάποια σημεία του δε όπως η καταδίωξη
στην Κέρκυρα είναι εκτός από μυθιστορηματικά και συγκινητικά. Ταυτίζεσαι όσο
και να διαφωνείς με το καταζητούμενο. Παιδί της Θεσσαλίας, συνεχιστής της δράσης
των κλεφτών της περιοχής, στην νεότερη Ελλάδα, ευτυχώς δεν είχε το τέλος τους, προδοσία
από σύντροφο και το κεφάλι στο παλούκι. Η έλλειψη ιστορικών γνώσεων τον κάνει
να απλοποιεί και να ηρωοποιεί πρόσωπα και πράγματα, ίσως και έμμεσα για να δικαιολογήσει
την δική του δράση. Θεμιτό και κατανοητό. Δίχως μεταμέλεια για κάτι που πουθενά
δεν μας ενημερώνει πως αποφάσισε να ακολουθήσει, τον δρόμο της παρανομίας, , το
βιβλίο του αποτελεί ένα καλό δείγμα βιογραφίας, μονόπλευρης αλλά ρεαλιστικής.
Μόνο του μειονέκτημα, ο πλατειασμός σε ανησυχίες του συγγραφέα, για τον κόσμο,
που είναι τόσο απλοϊκές όσο το γέμισμα της καραμπίνας και όταν εκτίθενται στο
κοινό, εξίσου επικίνδυνες. Οι λέξεις
είναι όπλα, οι ιδέες το ιδιο.
Ο Παλαιοκώστας, γνώστης της τέχνης των όπλων και της
διαφυγής, καταφέρνει να μυήσει για όσα θέλει , πέφτοντας στην δική του παγίδα, σε
κάποια μόνο σημεία. Ο αναγνώστης θα «κόψει» το λίπος από το βιβλίο, αλλά θα
βρει ουσία και έναν «καθαρό» άνθρωπο στο βάθος του, με τα λάθη του, τις ιδεοληψίες
του αλλά και την μπέσα για την οποία και μόνο, αξίζει να παρουσιαστεί και να
διαβαστεί αυτό το βιβλίο. Ρομαντικός επαναστάτης ή εγκληματίας του ποινικού
δικαίου, αποφασίστε το εσείς… εγώ έχω αποφασίσει καιρό τώρα. Πρώτα όμως διαβάστε
την αλήθεια του.
A quartet that attracted my attention with their interesting name. Then I listened to the album and I found inside it some excellent references to BOC ,"Revolution by night"/"Club ninja' era, just listen at the guitar parts and the harmonies i.e 'Flying solo", some WISHBONE ASH references, interesting double vocals male and female and this FM rock sound that is so common in the UK and US.
From BOSTON to Chris Rea and all in between the HMP delivers an easy listening melodic rock album, with some interesting 70s references. "Survival" has a Bluesbreakers /Cream feeling more late 60s oriented but they can't keep hidden their fondness for melody, even when they try to come with a bluesier, distorted sound. The album's disadvantage is while the double vocals work quite well, the sound is a bit empty, in some songs. But they have songs like "Breathe" that comes as a surprise and show you the true potential of the band. The ballad "Fall in to you" with its 60s references is another example of the bands versatility and potential. "Never said goodbye" is another nice piece of blues based FM rock. The album gets better from the middle, something not important in our days of streaming listening (just a notice from an oldtimer like myself)
A more solid production could have them with a more fat and polished sound,that would compliment their songs. Overall they deserve more than a chance to give them a listen. Definitely a band you should keep an eye at for the future and support them at the present.
One of the most talented and underrated singers of my generation returns with a quarantine album. We could address it as an unplugged album, but in reality, it is stripped down to its core elements album. Songs from all over his career get a different approach/revision/re imagined, Holding on", "If this is the end". Overall a treat for the listener, especially JSS fans and definitely for any lover of good melodic rock and good music in general. The album is available in digital form and I strongly advise to buy it and support the artist. One of the most unexpected releases of 2020, that made me smile and see sunshine again. Great Job.
Another cover album by Mr Frehley and who may needs it? Hardcore KISS fans is my first thought and all of us who like to listen to well known songs such as "Lola" (KINKS), "Politician" (CREAM) etc by an artist who interpreters them through his own classic rock vision. The covers are mostly close to the originals, but they have the man's own creative spirit and the album is an easy listener, as long as you don't care for well played covers with a small twist. Unnecessary maybe, enjoyable definitely.
