The Quill-"Earthrise"

 

 

 

QUILL are among the most underrated bands in the modern metal scene. Stoner, classical heavy and retro rock are all blended in their sound in the best possible analogies. The result is a heavy, sand covered, slow burning piece of music,that watches the KYUSS on the one hand and the BLACK SABBATH-Ozzy era on the other see 'Evil omen",in all its glorious 9 minutes ok actually that is almost the same thing in different wrapping. Echoes of other heroes , mostly from the Detroit era are all around in their sound. THE STOOGES,Ted Nugent are among the artists you could find specks of their sound in QUILLS heavy metal thunder. They have a feeling of old SAXON, GIRLSCHOOL and at the same time they travel to the Mojave desert all in one song like "Dwarf planet". QUILL may never be the next big thg, but they are at the front line along with bands like FU MANCHU to lay heavy, distorted music with gigantic riffs, sing a long choruses and hammered rhythm sections without giving a fuck about what year do we live at. 

 

 

Heavy, melodic and most of all original, this is heavy rock with some stoner fuzz that captures the listener with its groove and volume. SPIRITUAL BEGGARS from the early years and SPICE, OBSESSED, are some other bands i could use as references, although QUILL are equally old and experienced in the metal scene. If you still have doubts ,check them at your local metal club, sweating over guitars who love the volume and the fuzz. Simple, yet not simplistic, they bring the art of simplicity back to metal along with the sheer fan to enjoy heavy sounds with no interference from produce,record labels etc, straight, raw and heavy.

 

7

The Delmonas- "Hello, We love You!The big Beat EPs"

 

 

All female garage rock trio the Delmonas present an EP to shake your booty with. Distorted and at the same melodic, sugar coated 60s garage rock with a female group twist. From the Shangri Las to another all female band of the era, The Delmonas have got the vocals, melodic, with multiple layers at the choruses and they have added some great guitar work. Opener "Comin’ Home Baby’ was written as an instrumental before Bob Dorough added lyrics and Mel Tormé recorded it in 1962.The Delmonas turn it into a dangerous, love song with lots of innuendos regarding the kind of love it refers to. 

 

 

A Doors cover with "Hello , i love you", a surf tune "Peter Gunn Locomotion" a cover of a 1963 single by Freddie Starr and everything is in order at this great rockabilly meets the Female stars of the era album. So here we have the tracks from the trio’s two 1984 EPs together on a swanky 10-inch vinyl LP. Put on your suede sues and start clapping your hands and dance to the timeless music.

7,5

 

 Gov't Mule-"Heavy load blues"

 

Gov't Mule "Heavy load blues" is a great album based on the traditional aspect of blues with the addition of the magnificent guitar work of Warren Haynes, the tight band and they provide cover of well selected blues songs where every member ads its own personal seal. "Heavy load blues" is a traditional album with a modern twist. A jam band that stretches the twelve bars and takes the best out of them, adding small touches of genius by each player separately, making the sum been greater then the added parts. A rewrite of well, or not so well known songs, adding their own distinctive tone and sound.

 The jazzy "Make it rain"(Tom Waits), the traditional jam of “Snatch It Back And Hold It” by Junior Wells, the rocking "Brother Bill" (Animals), the slow burner "I asked her for water, she gave me gasoline" (Howlin Wolf), their own take at Bobby Bland's "Ain t love in the heart of the city", a song well known to everyone by the WHITESNAKE version, that gets a proper GM treat, getting darker and more heartbreaking. The Delta blues infused "Heavy load" with its acoustic overtones. The funky "Feel like breaking up Somebody's house" is a fine example on how GM understand the "traditional " blues. From Tom Waits to Howlin Wolf, Gov't Mule incorporate their own intriguing musical talent, making the old blues, even more heart aching and desperate and far more intirguing musically.

"Heavy blues" is a blues album above and beyond. A blues album performed by a band who knows the blues, as they know ragimte, soul, rock n roll, southern rock, coutnry rock and everything in between. Without stepping out of the traditional territory, they deliver their blues, electric and eclectic. Of course Warren Haynes deep, gravy voice adds more to the songs and this album stretches far beyond a traditional tribute to the roots album. Slow or fast, gravy or light, the songs grow with every listening and let you discover the various colors that each member add to the long jams that consist the blues songs. Long in duration is an album for music lights and not single lovers. Dim the lights, pour some whiskey and let the blues take your pain away.

8

Song of the week Eddie Vedder - The Haves

 Song of the week

 

 

Eddie Vedder - The Haves (Official Lyric Video)

New single "The Haves" out now: https://EddieVedder.lnk.to/TheHavesID 

"The Haves" is the new single by Eddie Vedder from his upcoming solo album, Earthling. 

The physical album pre-order for Earthling is available now: https://EddieVedder.lnk.to/EarthlingID

 

«Χίλια φεγγάρια» Σεμπάστιαν Μπάρι- (Ίκαρος)
 

Σπάνια η συνέχεια ενός μυθιστορήματος, καταφέρνει να σε αγγίξει όσο το πρώτο βιβλίο. Το «Χίλια φεγγάρια» αποτελεί την συνέχεια του «Μέρες δίχως τέλος» , ενός βιβλίου που έθιξε με μοναδικό τρόπο τον ρατσισμό απέναντι στους αυτόχθονες Ινδιάνους αλλά και τον ρατσισμό λόγω φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, στην μακρινή πλέον Άγρια Δύση, στα χρόνια της επέκτασης των λευκών αποίκων και του Εμφυλίου, μέσα από την ιστορία του ομοφυλόφιλου ζευγαριού των Τόμας Μακ Ναλτι και Τζόν Κόουλ και της υιοθετημένης κόρης τους , επιζήσαντα της σφαγής στην οποία οι ίδιοι συμμετείχαν, της Ινδιάνας Γουινόνα. Η μικρή αυτή οικογένεια βρήκε καταφύγιο στον παλιό συμπολεμιστή στους Λίζυ στο Τεννεσι, παρέα με δύο μαύρα αδέλφια, σε μια σκληρή αλλά τίμια αν και φτωχή αγροτική ζωή.

 

Τον κόσμο μετά την ήττα του Νότου και την βάναυση επικράτηση του Βορά, σε μια κοινωνία, που είναι ακόμα σε αναβρασμό με το αίμα του εμφυλίου ζεστό, περιγράφει ο Μπάρι. Ο κεντρικός ήρωας, η ηρωίδα πιο σωστά ,είναι αυτή τη φορά η Γουινόνα. Ένα κορίτσι μεγαλωμένο με αγάπη και ελευθερία που προσαρμόζεται στην μικρή πόλη του Πάρις, ακροβατώντας ανάμεσα στον φυλετικό ρατσισμό και τον σεξισμό, με την δική της παρακαταθήκη ελευθερίας των προγόνων της και την ίδια να αποτελεί μέρος ενός κόσμου που κοιτά σιγά σιγά το τέλος του αιώνα . Η μικρή Ινδιάνα, έφηβη πια ερωτεύεται έναν λευκό και κάπου εκεί αρχίζει ένα γαϊτανάκι, γεγονότων που θα αναστατώσουν τη ζωή της αλλά και τη ζωή της μικρής κοινότητας. Ένα βιασμός, συγκρούσεις πολιτικών και τοπικών αρχόντων, αλλαγές κατεύθυνσης των κρατικών αρχών ανάλογα με τον εκάστοτε κυβερνήτη , μίσος για τους  απελεύθερους αλλά και φτώχεια και έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων στην λευκή κοινότητα συνθέτουν ένα εκρηκτικό χαρμάνι.

Όταν ο μαύρος φίλος της Γουινόνα θα χτυπηθεί άσχημα, η Γουινόνα θα πρωτοστατήσει στην απονομή δικαιοσύνης, αλλά τίποτα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, ούτε τα πάντα είναι μαύρα και άσπρα. Ο κόσμος θα γίνει γκρι, αναγκάζοντας την μαζί με τους οικείους της, να στηριχθούν στον εαυτό  τους και την έμφυτη τάση τους να μοιράζουν αγάπη και όχι μίσος που είναι το αγαπημένο «σπόρ» της κοινότητας που ανήκουν.

Δολοπλοκίες και πολίτικά παιχνίδια θα επηρεάσουν τη ζωή τους, αλλά περισσότερο θα επηρεάσουν τη  Γουινόνα, που από υποψήφια νύφη ενός λευκού βοηθού στο εμπορικό της πόλης, θα βρεθεί ερωτευμένη με μία άλλη μικρή Ινδιάνα και θα εξερευνήσει με την είσοδο στην ενηλικίωση, τα όρια και τις δυνάμεις της αληθινής αγάπης. Ο Μπάρι χρησιμοποιεί ακόμη μια φορά τον γεμάτο εντάσεις κόσμο του μετεμφυλιακού Νότου, για να γράψει ένα μυθιστόρημα βαθιά πολιτικό όσο και ανθρώπινο. Η προσπάθεια μιας κοινωνίας να προχωρήσει, με πιο δίκαιους όρους για όλους, αλλά και η αντίδραση από παλιούς και νέους αφέντες, είναι η επιφάνεια του βιβλίου. Την ίδια στιγμή, η προσωπική ανάγκη για καθορισμό, αυτοπροσδιορισμό, φυλετικό αλλά και σεξουαλικό, σε έναν κόσμο βαθιά οπισθοδρομικό και γεμάτο προκαταλήψεις, θα οδηγήσει την Γουινόνα στα όρια του θανάτου.

Με ψύχραιμη και γεμάτη πάθος για την ανθρώπινη ζωή φωνή, ο Μπαρι θα μιλήσει για τον φόβο μπροστά στο διαφορετικό, την ενοχή και την απώλεια, την δύναμη της οικογένειας και της φιλίας, τη θαυματουργή αναπλαστική ικανότητα του έρωτα, την ανεμελιά της παιδικότητας που γίνεται παράτολμη εφηβεία και ωρίμανση μέσα από τα δάκρυα και τον φόβο μπροστά στην αγχόνη.

Ανθρώπινη και θεϊκή δικαιοσύνη, έχουν μικτό ρόλο σε ένα βιβλίο συναισθημάτων, που αν και θα μπορούσε να γίνει ένα ταπεινό αστυνομικό γουέστερν, γίνεται ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα, για την ωρίμανση μιας μικρής Ινδιάνας σε ένα ανεξάρτητο άνθρωπο σε μια κοινωνία , όπου γυναίκες και Ινδιάνοι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας με ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα. Σκληρό, συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο και ρεαλιστικό, κάνει τον αναγνώστη να ταυτιστεί και να συμπάσχει με την κεντρική ηρωίδα, που προσπαθεί μάταια κάποιες φορές, όπως στην πραγματική ζωή να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που την ταλανίζουν, αλλά ανταπεξέρχεται τις δυσκολίες, βγαίνοντας πιο ώριμη, πιο ζωντανή αλλά και με τις ουλές να την καίνε τα βράδια των σκέψεων.

Αν θέλει κανείς να διαβάσει τα δύο βιβλία μαζί, θα εντυπωσιαστεί από το σκοτεινό γοτθικό  ‘Μέρες δίχως τέλος» και το οντολογικό , σκοτεινό αλλά και πολύ πιο μελαγχολικό «Χίλια φεγγάρια». Το ποιο βιβλίο είναι καλύτερο, το αφήνω σε εσάς να το κρίνετε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Μπαρι έχει πετύχει να δημιουργήσει μια ομάδα χαρακτήρων που ταυτιζόμαστε μαζί τους σε ένα κόσμο τόσο μακρινό αλλά συνάμα και τόσο επίκαιρο και κοντινό, γιατί η παθογένεια του ανθρώπου έχει παραμείνει απαράλλακτη από το μετεμφυλιακό Τενεσί στην σημερινή Ελλάδα, ίσως και να έχει χειροτερέψει, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις Η.Π.Α. Ένα διαχρονικό μυθιστόρημα, για τον ρατσισμό, τον σεξισμό και τον έρωτα, σε ένα κόσμο που μετράει μόνο η προσωπική τιμιότητα, σε πείσμα των συμπαιγνιών και τη κατασκευασμένης «ευνομίας».

Carl Sentance- “Electric eye”

 Carl Sentance new album is a great example of traditional heavy-metal in the vein of 80s Judas Priest  brings the best of the classical heavy metal along with some more pop-oriented  moments like the “California queen” song . “Electric eye” is an album that has the electricity of metal along with the FM feeling of the great late 80s metal bands and most and above all the great voice of Carl Sentance  a very unique masculine heavy-metal voice that knows how to complement a song.His previous tours at Persian Risk, Krokus , Nazareth as lead singer has given him the confidence to deliver his tunes in a perfect way, melodic yet heavy, with a voice that has the power of a newcomer and the maturity of a metal stages veteran combined in a unique way.

Heavy metal can be tedious, boring, replicable, but this is not the case of Carl and “Electric eye “. On the contrary he gives an album, labour of love and not contractual obligation and the music shines. An album for those who like Judas Priest, Saxon, Persian Risk, Praying Mantis evolving in time but still wear the NWOBHM proud on their sleeves.

7,5

 

Danny Bryant- "The rage to survive"

 

 

British blues are the stalwart of the European blues scene. Among the younger blues men who carry the torch is Danny Bryant. With influences from Robert Cray to Gary Moore he knew the tricks and played the game hard. Deep, soulful vocals over  manic twelve bars guitar soloing with some touches from Stax, to add some spice. BB KIng echoes in his playing but Bryant is an accomplished player who is traditional enough and yet has his own personal color in his playing .

 

 

 

Songs like "Rescue me" would be fan favorites as long as blues come back to town. His immense playing, passionate and mature speaks directly to the listener. He is also diverse enough in the "Falling tears' an acoustic guitar based ballad where he moves closer to the classic rock repertoire. This might be his twelve album, but you don't listen to any sign of tiredness or boredom. On the contrary we see an artist trying to stretch the blues standard sound, producing songs that aim straight to the heart like " Make me pay".He balances great between the classic Chicago blues sound and the more classic rock sound with songs like "Rain stopped play". A blues album, that as most of the products from the quarantine days of Covid 19 is emotionally charged and musically inspired.

 

 

7,5