In these years of plastic melodic hard rock, few bands have sounded so fresh as ECLIPSE did. In “Paradigm” they set the paradigm for the younger bands in the genre, on how to produce an album that combines the best moments of the high-tech AOR of the 80s,90s along with the more high quality sound of the 00 and appeal to the Spotify generation. Great melodic songs like the same title, ‘United”, “The masquerade” or majestic ballads like ‘Take me home” with the Celtic influences (all hail to DARE) just bring the wall down and make the disbelievers, that melodic rock deserves a place among the rockers, to change their minds. Mind blowing guitars, anthemic choruses, obsessing melodies, catapult this album to the highest positions in the Top album lists of 2019. If GHOST revive classic heavy metal, then ECLIPSE resurrect Hard rock, or melodic rock and really created a monster of an album, that will haunt you, till you sing along each and every song. A paradigm of modern hard rock album!!!
Οικογενειακή σάγκα , (λατρεύω αυτούς τους όρους), πολιτικό μυθιστόρημα, ιστορικό αφήγημα, μυθιστορηματική ανασκόπηση, του τέλους των 70ς στις Η.Π.Α, όροι που ταιριάζουν και συνάμα δεν καταφέρνουν να δώσουν μια ακριβή περιγραφή στο ογκώδες μυθιστόρημα του Κέινιν.
Η ιστορία πανέξυπνη, με κύριο πρόσωπο έναν γερουσιαστή, τόσο αληθοφανή, που αναγκάστηκα να διασταυρώσω ότι δεν υπήρξε. Με φόντο τις εκλογές των αρχών του 70, ο γερουσιαστής Μπονγουίλερ και η «προοδευτική» πολιτική του υπέρ του εργάτη, αποτελεί τον κινητήριο άξονα, για να σκιαγραφηθεί το πολιτικό παρασκήνιο, οι σχέσεις εξουσίας μεταξύ των πλούσιων οικογενειών τύπου Ροκφελερ, Κένεντι, του τύπου, των συνδικάτων και της πολιτικής εξουσίας στις Η.Π.Α.
Αφηγητής, μέσα από μια κλασική χρονική αναδρομή, ένας ώριμος δημοσιογράφος. Η ανάδρομη ξεκινά με τον ίδιο νεαρό που η μοίρα και οι ικανότητες του τον θέλουν να τίθεται υπό την προστασία μιας από τις οικογένειες που πλούτισαν τον 19ο αιώνα στις Η.Π.Α. Οικογένειες μεταναστών που με τη σειρά τους , δημιούργησαν τον κοινωνικό και εργασιακό ιστό για τις κεντρικές και μεσοδυτικές πολιτείες των Η.Π.Α ελέγχοντας τα μέσα παραγωγής αλλά και δημιουργώντας ένα πρόσθετο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας για τους εργαζόμενους τους. Ο νεαρός τότε αφηγητής, θα βρεθεί στη δίνη μιας πολιτικής αντιπαλότητας μεταξύ του γερουσιαστή Μπονγουίλερ και του προέδρου Νίξον, ενός θανάτου, μιας κοπέλας μέλους της εκστρατείας του και της οικογένειας Μέτερι. Οι Μέτερι, είναι πλουτοκράτες. Οικογένεια μεταναστών που έχτισαν δουλεύοντας την αυτοκρατορία τους και επιθυμούν να εισέλθουν στην κεντρική εξουσία μέσω αντιπροσώπου ή άνθρωποι που επιθυμούν να επηρεάσουν την κεντρική εξουσία για το καλό των εργατών τους, των ανθρώπων της περιοχής τους? Ηθικά διλλήματα σε κάθε πράξη, κάθε σκέψη. Συγκεντρώσεις με παρουσία δημοσιογράφων που σαν άλλοι μάντεις προβλέπουν το εκλογικό αποτέλεσμα, από πολιτεία σε πολιτεία και προσπαθούν να βοηθήσουν για τα στοιχήματα της εξουσίας, τροφοδοτώντας με πληροφορίες τα αντίπαλα στρατόπεδα.
Ο Κέινιν, περιγράφει τις Η.Π.Α του πολέμου του Βιετνάμ, όχι μέσα από τις μεγάλες πόλεις, τις διαδηλώσεις και την αναταραχή, αλλά μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας με τα δικά της προβλήματα, που αποτελεί τον κύριο οικονομικό υποστηρικτή του ενός εκ των δύο υποψηφίων, που θα βυθίσουν την χώρα περισσότερο στον πόλεμο ή θα φέρουν πίσω τους νέους τους από τους ορυζώνες του Βιετνάμ. Νεανικοί έρωτες ,συνυπάρχουν με παιχνίδια εξουσίας, ενώ ο κεντρικός ήρωας, ξετυλίγει το κουβάρι ,ώριμος πια, παρακολουθώντας την κηδεία του γερουσιαστή. Παρέα του, μια νεαρή κοπέλα, μαθητευόμενη δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα, που είναι αρχισυντάκτης. Ο χρόνος συνθλίβεται ανάμεσα στο άνευρο σήμερα και το φορτισμένο συναισθηματικά χθες. Ο ώριμος και κυνικός αρχισυντάκτης, οικογενειάρχης πια και ο ίδιος, αναγνωρίζει τον ευαίσθητο, ρομαντικό εαυτό του και την γνωριμία του, με όχι τόσο φωτεινή πλευρά της διεκδίκησης της εξουσίας, με τον τρόπο που λειτουργούν οι Αμερικάνικες πολίτικές καμπάνιες. Η πορεία του στο σήμερα, δίνει απλώς τη συνέχεια και τις απαντήσεις, για όσα έσβησαν με τον γερουσιαστή, στις εκλογές των 70ς αρχικά και με την αλλαγή των Η.Π.Α με τον ερχομό του νέου αιώνα και την ύφεση. Οι μόνες σταθερές που παραμένουν , οι άνθρωποι και οι αξίες τους, στην ζωή, η εντιμότητα , ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, η αξιοπρέπεια. Όροι που μέσα στη ζωή του αφηγητή, θα στρεβλωθούν ηθελημένα ή άθελα του, καθώς μαζί με τον μικρόκοσμο του, οι Η.Π.Α , που απεικονίζει τόσο εύστοχα ο Κεινιν, μέσα από το ιδιόρρυθμο εκλογικό παιχνίδι των υποψηφίων των κομμάτων που παλεύουν για το χρίσμα του Υποψήφιου προέδρου, θα βρεθεί στη δίνη της ηθικής κατάρρευσης, με το Γουότεργκειτ, να διαγράφεται αμυδρά στον ορίζοντα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Λιγότερο ένα κοινωνικό μυθιστόρημα και περισσότερο ένα πολιτικό σχόλιο πρωτίστως και μια σπουδή πάνω στην έννοια της ηθικής ακεραιότητας δευτερευόντως, το «Αμέρικα, Αμέρικα» σε αντίθεση με την ταινία του Καζάν, μιλάει για όνειρα που απογειώθηκαν και έσβησαν στις φλόγες, του λάθους της στιγμής, μιας επιλογής, εκεί που η ηθική γκριζάρει, όταν επεμβαίνει το συναίσθημα. Ο Κέινιν, κάνει έναν παραλληλισμό ανάμεσα στα 70ς και 10ς,με κοινό σημείο τις πολιτικές εκστρατείες που στηρίζονται από οικογένειες πλουτοκρατών. Οι Η.Π.Α των 70ς μπλεγμένες στον πόλεμο κατά του κομμουνισμού στην Ασία, οι Η.Π.Α των 10 ς μπλεγμένες στον πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας , με προέδρους που στηρίζονται στην σχέση τους με τον τύπο, ενώ το δημόσιο προφίλ μέσω εφημερίδων τότε, μέσω social media κ ΜΜΕ σήμερα, σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα των εκλογικών αναμετρήσεων. Παραλληλισμοί, σχολιασμός και τελικά το αέναο παιχνίδι της εξουσίας και οι θυσίες των συμμετεχόντων σε ένα βιβλίο, με στοιχεία Ελληνικής αρχαίας τραγωδίας αλλά και ρεαλισμό που έχει μυρωδιά Στάινμπεκ. Ανατομία του Αμερικανικού ονείρου και μιας κοινωνίας που αν και εξελίσσεται, κυριαρχείται από τα ανθρώπινα πάθη.
Ογκώδες βιβλίο, που έχει δυνατό ρυθμό, ωραία δομημένους χαρακτήρες και κρατά το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, φέρνοντας στο μυαλό σειρά σκέψεων αναφορικά με την ακεραιότητα των πολιτικών, την ορθότητα των επιλογών μας και την σημασία λέξεων όπως αφοσίωση κι η πίστη, σε ανθρώπους και ιδανικά.
Σαν αναγνώστης του συγγραφέα, θα έπρεπε να ντρέπομαι, που άργησα να το διαβάσω και ακόμη περισσότερο να το παρουσιάσω, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ… Μετά από καιρό έχουμε ένα Χόρνμπυ σε μεγάλη φόρμα. Με όχημα ή σκηνικό να θέλετε την μεταπολεμική Μεγάλη Βρετανία και μια κοπέλα που ασφυκτιά στον Βορά και ονειρεύεται την χειραφέτηση της μέσα από την κωμωδία, μας δίνει ένα πολύ όμορφο βιβλίο, για την ενηλικίωση, όχι μόνο της κεντρικής ηρωίδας αλλά και της Βρετανικής κοινωνίας.
Οι σαπουνόπερες του BBC και τα ιδιωτικά κανάλια αντίπαλοι τους είναι το
σκηνικό, στο οποίο η Αγγλική κοινωνία, αρχίζει να ωριμάζει. Να
αντιμετωπίζει το διαζύγιο, την γυναίκα με άποψη (χειραφέτηση), τον άνδρα
που είναι άβουλος, εργατικός αλλά δεν ικανοποιεί την ιδέα των μοντέρνων
σχέσεων. Η Σούζι η κεντρική ηρωίδα με την «αφέλεια» της επαρχιώτισσας
του Αγγλικού Βορά ,των καλλιστείων και του «καλού γάμου» βιώνει την
αναγνώριση, την τηλεοπτική αγάπη αλλά και το κενό του “Swinging London”.
Οι δύο σεναριογράφοι της σειράς, ο ένας ομοφυλόφιλος με τάσεις για
φιλολογική αναγνώριση και ο άλλος σε σεξουαλική σύγχυση με αυξημένη
ανάγκη να ζει από απλώς όσα γράφει, είναι το δίδυμο, του «ρεαλιστή»
ενάντια στον «καλλιτέχνη». Τα γιν και γιανγκ που χωριστά δεν μπορούν να
αποδώσουν και που ο καταλύτης στην δημιουργική τους σχέση, είναι η
γεμάτη ζωντάνια αλλά και επαρχιακή ευθύτητα Σούζι. Ο παραγωγός Ντένις με
τον κρυφό έρωτα για την πρωταγωνίστρια αλλά και διαχειριστή του
«τηλεοπτικού τσίρκου» επί σκηνής, ακροβατεί ανάμεσα σε έναν διαλυμένο
γάμο και έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Παρέα με την Βρετανική κοινωνία που
κάνει βήματα στην αλλαγή αντίληψης της αποδεχόμενη σιγά σιγά την
ομοφυλοφιλία, την γυναικεία έμπρακτη χειραφέτηση, το διαζύγιο, οι ήρωες
του βιβλίου, γήινοι και απτοί, βρίσκουν τον δρόμο τους και συνεχίζουν,
δέσμιοι συμβιβασμών ή απόρριψης των συμβιβασμών, ζωντανοί ,όπως ο
συνεπιβάτης μας στην διπλανή θέση στο μετρό. Γεμάτοι αγωνίες, προβλήματα
και ελάχιστη από την τηλεοπτική δόξα, που θα κουβαλήσουν οι αντίστοιχοι
τους στη δεκαετία του 80.
Το τέλος του σήριαλ, δεν σηματοδοτεί το τέλος του βιβλίου. Ο Χόρνμπυ τολμά να μας μεταφέρει στο σήμερα, στην εποχή της αναβίωσης και λατρείας του ρετρό, του ιντερνέτ και των διαδικτυακών δημοπρασιών. Οι κεντρικοί ήρωες, οι περισσότεροι συνεχίζουν, αλλαγμένοι, αλλά η ανάγκη της επιβεβαίωσης ,της επιβίωσης, ανάλογα με τον καθένα συνεχίζουν να υπάρχουν και δίνουν έναν τόνο ρομαντισμού αλλά και γλυκόπικρης ωρίμανσης στα τελευταία βήματα πριν το τέλος, σε ένα βιβλίο, που διαβάζεται σαν κομεντί και αποκτά στη διάρκεια της αφήγησης, τον χαρακτήρα χρονικού, ενός κόσμου που αλλάζει, χωρίς το όνειρο να παύει να ισχύει, αλλά και να πραγματώνεται σε προσωπικό επίπεδο όσο και αν οι καιροί δεν είναι πια ίδιοι. Πνευματώδης, ανθρώπινος, καθημερινός, κάνει τους ήρωες του να μας αγγίξουν, με απλό λόγο και σύνθετα νοήματα, που ποτέ δεν κουράζουν. Χόρνμπυ σε φόρμα και μάλιστα μεγάλη.
Διαβάζεται συνοδεία Tony Bennett- Diana Krall – Love is here to stay
When the spirit of punk in GUNS N ROSES strike a vein for gold, in the collaboration with Shooter Jennings, the Country outlaw, I’ m here to present one of the most compelling, sensitive country, (hard) rock album of the year. If only for the same title song “Tenderness’, ill have to give this album a mere 7, but after the initial song of this soul revealing anthem, the pair has even more to give. ‘Wasted heart’, ‘Last September”, “Cold outside’, ‘Feel” songs that could find their way in UUI, I&II. Everything McKagan has done till now, from NEUROTIC OUTSIDERS to his solo woks come together in an album more (with some reworks of his old stuff, but mostly new material) in to the country / early 70s rock side of music, but with some deep emotions to back up his choice. Country rock, with some Neil Young edge and looking to the 00s, could be the best description of an album that loves equally the laid down moments of GNR and the Nashville skyline. Grab a beer and enjoy it. I Wish Izzy Stradlin could have add his touch to this album too, but don’t be ungrateful.
When classical guitar meets rock meets latin, meets hard rock, meets a crazy pair of Mexican musicians, the result is astonishing. In their latest fifth studio album, Rodrigo and Gabriela, let the rock clothing down and get deep in to the core of music. Latin elements, rock fingering, melodies, classic guitar approach, flamenco all together in an addictive album that requires all of your attention and devotion as musical landscapes change in every minute of the song. Form the opening “Mettavolution” the duet just takes Santana and all the latin influenced masters to a new level. Some backing vocals to accompany the song and we travel from Mexico, to California, and then fly over the Andes. My personal favorite “Terracentric’ is a tribute to the great shredding albums of the 90s, with a Frank Gambale feeling along with the sensitive ‘Electric soul”.
I must admit this time the PINK FLOYD cover, “Echoes” is probably the most weak song on this album Overall, this is an album that big company executives will enjoy at their Hampton houses, rockers in the late hours at their full of smoke rock bars and the hipster tribe at their lounge bars. An album of world music composed and performed by musicians with a beating rock hard and acoustic instruments. Amazing.
The great Canadian guitar player returns with an oldie but goodie. Not blues as we/you may have expected but instead a great take on various swing/jazz classics. Pat Travers work with some jazz musician (A baritone sax, trombone, alto sax, and trumpet), upright bass along his own members of his power trio to bring to life some great songs in a more ‘rock” form. In reality the horns, trumpets etc, the leading organ has been substituted or has additional power from his own guitar and the result is simply magnificent. The 40’s feeling is all around but fueled up by his master playing. The feeling of melody he has in his playing along the powerhouse playing he has established all these years with his trio now comes to a more musically eloquent form along with the structure of classics like Louis Prima's "Sing Sing Sing", Duke Elington's "Take The 'A' Train", Glenn Miller's "In The Mood" and others. The result is an incredible listening experience of familiar tunes played like you've never heard them before.
Travers reworked the songs with respect adding his own personal seal and making them sounding fresh and up to date without losing the elements that made them classic. A great ‘covers’ album of the most unexpected guests.
